Alpha Magus University | The Hidden Soul

Chapter 48

Chapter 48: Unpredictable

THEY WERE spurn at me.

No emotions engraved on their faces.

No words skip on their mouths.

No meanings cite on their eyes.

It was just like a plain bond paper. Or, a clear-transparent and stabled water? Maybe, they were looking at me like I'm not around that confused me even more.

What's wrong with them?

Ilang segundo rin silang nakatitig sa'kin. Napapailing na bumalik sila ng tingin sa daan na kanilang tinatahak.

"Kaya mo 'yan, Clyde," dinig kong nagsalita si Brix ngunit pa bulong lamang ito na tanging siya lamang ang makakarinig. Mga gago ba sila? Ihing-ihi na 'ko. Hindi man lang nila ako tutulungan?

"Teka." Hinarang ni Fiery ang kaniyang kamay sa dinadaanan ng dalawa. "Si Clyde ba 'yon?" Dahan-dahan silang lumingon muli pabalik.

"SI CLYDE NGA!" Sigaw ni Fiery.

"WHO'S THE HELL ARE YOU?" Brix asked, aggressively. Fuck you Brix!  Sa halos ilang dekadang pagsasama namin ay hindi pa niya ako kilala?

They were totally insane!

My teeth grind, irritating. Pilit kong binuhat ang aking sarili. I could feel my urinary bladder is about to explode. They were stunned. Seeing me like I am dead who woke up on my grave.

Ghost.

Gayon pa man ay nakatayo ako mag-isa. Parang hangin lang na nilagpasan ko sila at mabilis na dumeretso sa banyo. Pagkatapos ay dumeretso ako sa lamesa. Inalis ko ang takip ng niluto kong pagkain at sinimulang lantakan iyon.

In my peripheral vision I saw them standing beside the door, watching my actions and swallowing the lump on their throat. Isusubo ko na sana ang pagkain ng matigilan.

Hindi man lang talaan ako nila sa sabayang kumain? I was irritated. I clench my fist and punch the table. I slowly turn my gaze to them. "WHAT ARE YOU LOOKING AT? " In my whole deep voice I asked, sarcastically.

Inukupa nila ang bakanteng upuan sa aking harapan. Seriously? Wala talagang tatabi sa'kin. It seems they were isolating me.

Natapos ang pagkain ng walang nangahas na magsalita. Hanggang sa basagin ko iyon. "Wala kayong iku-kuwento sa'kin?" I started the conversation. "Nagkaroon ba ng buhawi ang bahay na 'to? Pero imposible naman iyon dahil kung nangyari man e'di sana na hugasan ang mga pinagkainan hindi ba?" 

"Kamamatay lang kasi ng dalawang kamag-anak namin dito, Bro, kaya't hindi pa namin nalinis ang mga kalat," Brix said sounded so irritating to my ears.
"Sinusunod lang namin ang pamahiin," Anito. Do I need to punch him for talking nonsense?

Kung prank lang ito, itigil niyo na at kung hindi ay tatapusin ko ang kuwentong ito. Oo, sa ganoon kadali. Huwag niyo akong susubukan.

"WHAT ARE YOU TALKING ABOUT?" I exclaimed. His jaw dropped.

"They passed away, days ago," he said remaining the tone he used to. Napatingin ako kay Cas na pa unti-unti na suminghap. Nangingilid na rin ang mga luha sa kaniyang mga mata.

"This is totally absurd!" Nakabalik sa wisyo na singhal ni Fiery. "What brings you here?" Mapungay ang kaniyang mga mata na nakatitig sa akin.