Ooit op een dag, bedachten Lynn's ouders een GEWELDIG (kuch kuch) plan. Het plannetje begon met inpakken. "Alleen de belangrijke spullen!" vertelde haar moeder telkens weer opniew. Raad je het al? Juist. Verhuizen. Met moeie hielp Lynn de kartonnen dozen, vol met onze eigendommen, de verhuiswagen in. Hup, van de een op de andere week was haar oude en vertrouwde huis leeg. Alleen de keuken en de gordijnen bleven op hun plek staan. Lynn liep naar haar zolderkamertje toe. Het leek ineens een stuk groter, maar ook ontzettend kaal en saai. Ze streek haar witte haren achter haar oren en hoorde haat moeder's stem van beneden: "Kom op Starlynn," mopperde ze, "we moeten voor de verhuiswagen rijden om ze de weg te wijzen. We hebben niet alle tijd." Tijd. Lynn gromde en maakte stampend haar weg naar beneden en sjokte het huis uit.