☆ Roses And Cigarettes ☆

Hoofdstuk 1

"Het is hier links." Momelde Ray, Lynn's vader.
"Are you kidding me," gromde Alice, Lynn's moeder, "we moeten toch écht rechtdoor."
Lynn rolde met haar ogen en stopte met het volgen van hun zinloze discussie. De rest van de autoreis zat Lynn met haar koptelefoon op haar hoofd uit het raam te staren. De bomen langs de weg probeerde ze één voor één te volgen met haar ogen tot ze er bijna gehypnotiseerd van werd. Met haar afspeellijst op shuffle, ging de tijd veel sneller. Nou nét wanneer haar favoriete liedje van The 1975 op stond, parkeerde haar vader de auto voor hun nieuwe huis. Lynn sprong de auto uit en strekte haar benen. Ze duwde haar koptelefoon naar achteren en hing het rond haar nek. Ze pauseerde de muziek en zag in haar ooghoek de verhuiswagen al aankomen.
"Wat vind je ervan?" Vroeg haar vader, die een arm om haar heen sloeg en zacht in haar bovenarm kneep.
Lynn bromde als antwoord. Haar vader pikte de hint gelijk op en begon te praten met Gerrit, de man die ons hielp met het dozen sjouwen.
Normaal zouden mensen verdrietig zijn, want ze moeten hun vrienden achterlaten. Lynn daarentegen had eigenlijk geen vrienden. Ze bracht haar tijd door in de bibliotheek en het bos achter haar huis. Dat bos is waarschijnlijk wat ze het meeste zou gaan missen. Ze had een perfecte zitplek gevonden daar. Nog geen 10 minuutjes lopen en daar vond je een open plek waar niemand ooit kwam. Er was een boom waar je gemakkelijk in kon klimmen en de takken waren op natuurlijke wijze gevormd tot een ligstoel die hemels zat.
Zuchtend stak Lynn haar armen uit om één van de dozen aan te pakken. Strompelend en met weinig tempo werkte ze mee.
"Starlynn, schat," zei haar moeder, en ze rolde haar ogen al bij het horen van haar volledige naam, "breng jij de dozen voor de badkamer naar de tweede deur links op de eerste verdieping?"
Met een rug die voelde alsog hij op het punt stond om te sterven liep ze doos voor doos weer terug naar de badkamer.
Ze moest toegeven,  het was een ruime badkamer en er was zowel een bad als een douche. Het leek wel iets wat je op pinterest tegen kon komen. Al was dat niet wat Lynn meestal opzocht wanneer ze zich op die site verdiept heeft. Het was grotendeels aesthetics.

☆

Alle dozen en meubilair bevond zich nu in de kamers waar de inhoud bij hoorde.
Even samengevat:
Een grote badkamer, drie slaapkamers (waarvan we één gaan gebruiken voor gasten of wanneer Samuel (Lynn's oudere broer) een weekendje blijft slapen.), een gigantische eetkamer appart van de keuken en woonkamer en dan nog het gebruikelijke, gangen en een toilet.
"Wat vind je ervan, Starlynn?" Zei Lynn's moeder, waarbij Lynn's gedachten zoals gebruikelijk bleven haken bij haar volledige naam. Ze had er een hekel aan. Wie geeft hun dochter nou zo'n naam? De gedachte dat ze nu al haar nieuwe leraren haar zo gaan aanspreken maakte haar misselijk.
"Prachtig." Zei ze, maar helaas klonk het nog sarcastischer dan dat ze bedoelde.
"Nou, je mag toch echt wel blijer zijn. We hebben een super mooi huis. Ray zeg er wat van!" Alice keerde zich nu naar Ray, die opkeek van al het papierwerk en vanuit net boven zijn leesbril naar de twee meiden keek.
"Alice, ik denk dat ze gewoon even moet wennen." Zei hij snel en voordat Lynn's moeder nog iets daarover kon zeggen keerde Ray zijn neus weer naar al die papieren.
"Ik ga naar mijn kamer." Zei Lynn en ze stapte de trap op, opweg naar haar nieuwe plekje. Ze had, alweer, de zolderkamer. Alleen dit keer was het plafond hoger en was het dakraam groter. Zelfs in deze warme zomer was de ruimte niet stikheet.
"Not so bad..." mompelde ze in zichzelf. De meeste van haar spullen lagen hier al en het matras lag al op de grond. Ook was haar boeken kast al boven. Haar bed, bureau en kledingkast lagen in stukjes en dat is het laatste waar ze nu zin in had.
Als het aan haar lag, gebruikte ze de grond als haar kleding kast en het matras is ook prima om zo de nachten op door te brengen.
Lynn schoof de stoffige oude boekenkast naar de zijkant van de kamer en schuifelde naar de stapel dozen en trok van één het ducttape eraf. Ze had twee dozen met boeken, maar de andere doos lag nog beneden, aangezien daar ook een aantal van haar moeder's kookboeken in zaten.
Ze haalde al de boeken eruit en begon ze op series te sorteren. Ze wou haar favorieten op ooghoogte hebben staan, dus op die twee bovenste planken zette ze de boeken neer. Derest van de boeken, die niet in een serie zaten, zette ze op volgorde van kleur.
Zo ging het altijd met Lynn. Alles is een rotzooi in haar kamer, behalve haar boeken en fanmerch.
Met haar voet drukte ze het matras tegen de muur aan en ze plofte erop neer. Ze ontgrende haar telefoon en kwam er, tot haar grootste ergernis, achter dat er nog geen wifi in dit huis is. Haar vader zei dat hij het morgen voor elkaar zal krijgen. Gelukkig had ze spotify premium, wat ze twee jaar geleden van haar ouders als verjaardagscadeau gekregen had.
Ze drukte gelijk op haar favoriete afspeellijst en liet zich languit op het matras vallen, met Jon Bellion op de achtergrond verdwaalde Lynn in haar eigen gedachtes.

☆

Een klopje op de deur ontwaakte Lynn uit haar fantasiën. Ze zette de muziek zachter (helaas, aangezien dit een geweldig nummer is genaamd Asleep van The smiths.) en keek op naar haar vader die in de deuropenig stond. Mijn mondhoeken vormden naar een klein glimlachje.
"Hey pap." Zei ze en ging wat rechter op zitten.
"Hey meid," zei hij en keek naar de boekenkast, "ik heb voor je gecheckt en er is een café hier in de buurt wat vast zit aan een bibliotheek. Leek me wel iets voor jou. We kunnen morgen er wel samen heen gaan, als je wilt."
Dat klonk als muziek in haar oren en een brede glimlach vormde zich op haar gezicht.
"Lijkt me super leuk!" Was haar enrhousiaste antwoord. Haar vader glimlachte en liep de kamer weer uit.
Dat is zó fijn aan mijn vader, dacht Lynn, hij blijft nooit langer dan hij zou moeten en komt nooit aan met dingen die me niets schelen.
Ze keek weer om haar heen en liep naar het kleine kamertje naast haar kamer, waar de boiler was. Ook lag er een laddertje. Meteen kreeg ze ideeën en pakte het houten laddertje van nog geen twee meter het kamertje uit en huppelde haar eigen kamer in. Ze klapte het raam open en zette het laddertje ertegenaan.
Met groot plezier klimt ze het dak gemakkelijk op. Frisse lucht! En nog een pluspunt, dacht Lynn, nu kan ik roken.
Oh ja, Lynn rookt. Het helpt volgens haar tegen haar hoofdpijn. Ze rookt er maximaal 2 op een dag. Maar meestal zo'n 5 tot 7 per week.
Opnieuw was er een klopje te horen op de deur. Het was haar vader opnieuw.
"Ah, ze heeft weer een manier gevonden om op het dak te zitten hoor.." grapte hij en overhandigd haar een kopje dampende thee.
Lynn grinnikte. "Dankjewel pap."
Ray liep om de dozen weer terug naar de deur.
"We voorzichtig zijn, hè?" Zei hij net voor hij de deur sloot.
Ze wende haar blik weer op het uitzicht, wat zeker niet verkeerd was. Ze omhelsde het kopje met haar koude vingers en rook aan de zoete lucht van haar kaneel thee.
Haar zwarte nagellak was er half af door het inpakken en sjouwen met dozen. Een pluk van haar witte haren viel voor haar zicht en ze blaasde het naar de zijkant, waar het lichtjes heen en weer ging door de zachte zomerwind.
Ze zette haar mond tegen het glas aan en de hitte raakte haar lippen. Ze dacht aan het café waar haar vader het over had, en dacht aan hoe ze middagen na school daar kon doorbrengen. Tja, ze verwachtte na al deze jaren toch geen nieuwe vrienden. De meesten zouden zielig gaan doen en zeuren over hoe sneu het wel niet is om geen vrienden te hebben. Lynn dacht er anders over. Haar grootste ideeën kwamen van alleen zijn. Als je alleen bent, kan je in rust lezen of zelf een stuk schrijven.
Met pap kan Lynn goed alleen zijn, zonder ook écht alleen te zijn.
Er zijn ook een boel redenen waarom het lastig is om bevriend te blijven met Lynn. Ze maakt vaak neutrale opmerkingen, wat gezien word als negatief, gemeen of sarcastisch. Ze zegt ook vaak dingen die daaronder valt, maar ze bedoelt nooit iemand ermee te beledigen.
'Zeggen wat je denkt heeft een persoonlijke eerlijkheid met een kracht die weiningen kunnen waarderen.' was wat Ray altijd tegen zijn dochter had verteld.
Lynn is ook koppig en tegendraads. Ze weigert dit voor iemand te veranderen. Waarom zou ze? Mensen liegen en dat is nog gemener dan zeggen wat je negatieve gedachtes zijn, toch?

☆

Lynn klom haar dak af en zette het legen theekopje boven op haar boeken kast. Vervolgends opende ze haar koffer, waar haar favoriete kleding en ondergoed in had gestopt, en pakte een XL t-shirt van The Hobbit en trok het aan. Het is, zoals de meesten van haar shirts met mouwen, een mannen maat. Niet omdat het ineens een trend is geworden, maar omdat haar schouders letterlijk te breed zijn voor vrouwen maten. Lynn heeft hier gelukkig geen moeite mee en ik blij dat ze kleding heeft dat goed rondom haar lichaam past.
Vervolgends sjokte ze met haar lege theekopje naar de  keuken toe en legde het naast de wasbak.
"Heb je nou weer dat grote ding aan?" Vroeg Alice, die in de keuken de kruiden in de kastjes aan het proppen was, terwijl ze de helft ervan nieteens gebruiken.
"Jep." Kaatste ze terug. Haar normale maat is eigenlijk M, of in sommige gevallen L, maar XL zit gewoon heel erg lekker en ze heeft er ook een heleboel van.

☆

En meteen was Lynn weer te vinden in haar kamer, met muziek op shuffle. Dit keer klonk Up is Down van Hans Zimmer door de kamer, dit stuk is gebruikt in het derde deel Pirates of the Caribbean. Met haar ogen op het plafond gericht dacht ze aan hoe ze een nieuwe start moet maken op haar nieuwe school. Het is het laatste jaar van het vmbo, examenjaar dus. Wat nou als ze het op deze school anders doen, wat nou als ze het verknalt? Nadat haar moeder kwam melden dat zij naar bed gingen. Ook had ze Lynn een kussen en een deken gegeven, zodat zij ook zou kunnen gaan slapen.
Dat deed ze ook, na een tijdje muziek te luisteren en in gedachten te zijnn natuurlijk. Wat zou ze anders moeten doen?

☆☆☆
☆☆
☆

HEY HOI MENSEN!
DIT BOEK IS EEN SOORY EXPERIMENT, IK WIL NAMELIJK GEWEND RAKEN OM IN HIJ/ZIJ VORM TE SCHRIJVEN. IN MIJN VORIGE BOEKEN SCHREEF IK ALTIJD IN DE IK-VORM. TIPS EN VOTES ZIJN NATUURLIJK WELKOM.