Drunk...
Thinking about what happened the last time really hurts me. Inaamin kong gusto ko siya. Hindi lang basta crush at talagang gusto ko siya. Wala namang dahilan para ideny ko ang bagay na yon. Every girl will surely like him.
Ganito ba talaga ang pakiramdam ng nagkakagusto sa taong may gusto namang iba? Ganito ba talaga kasakit yon? Because if yes, then i want to back out already. Mababaliw ako sa sakit na nararamdaman ko.
The moment that he left my unit is the time where i started crying. Hindi ko alam ang dahilan, but i'm sure na nasasaktan ako.
I spent my night thinking that i shouldn't be hurt. Kasalanan ko rin naman kasi. I shouldn't let myself like him. Sa loob ng apat na taon ay nakasama ko siya at nasaksihan ko kung gaano niya kamahal ang nobya niya kaya naman isang malaking katangahan para sa akin ngayon ang magustuhan siya and worst, masaktan nang dahil sa kaniya.
Thinking that Archer is the leader of a big company is making me more proud of him. Sa ganitong edad ay nakagawa na siya ng malaking pangalan sa industriya. Wala akong ibang maramdaman kung hindi ang labis na pagkamangha sa mga achievements niya sa buhay.
Nang matapos ko ang inaasikaso kong files ay agad kong ipinrint yon at saka idineretso sa secretary ni Archer.
"Engr. Fajardo needs to sign all of this, ASAP." tipid ang ngiting sabi ko.
"You may enter and give it to him..."
I nodded at her and entered Archer's office.
"Good Afternoon, Mr. Fajardo."
Hindi niya ako sinagot at nanatiling nakatutok ang paningin sa mga binabasa kaya naman lumapit ako.
"These are all the documents needed for the new project and it has to be signed today."
Nag-angat siya ng tingin sa akin at saka tumango.
"I'll sign that after this call. You may wait for me over there," turo niya sa mini salas sa office niya
Ako naman ay tahimik na lang na naglakad at naupo. Nakatalikod siya sa akin kaya naman malaya kong napagmasdan ang likod niya.
Tahimik ko na lang siyang tinignan at hinintay na matapos sa tawag. Nang matapos naman siya ay agad siyang dumeretso sa akin.
"You may now leave." malamig na sabi niya matapos pirmahan lahat ng dala ko.
Agad na niya akong tinlikuran saka bumalik sa ginagawa kanina. Napabuntong hiningang lumabas na lang ako.
"Mr. Fajardo didn't talk much to anyone when he has a lot of works."
Nagulat ako sa sinabi ni Ms. Garcia nang makalabas ako ng office. Agad din naman akong ngumiti ng tipid.
"I know..."
Tahimik na lang ako naglakad pabalik sa department namin at saka ibinigay kay Mrs. Prado ang mga dala ko. Bumalik din naman ako kaagad sa pagtatrabaho at muling pinuno ang isipan ko ng mga bagay na related sa trabaho ko at hindi sa kaniya.
"Nagugutom na ako!" Rinig kong sabi ni Rica.
"Me too!" ani Jane.
"Sinong pwede bumili ng meryenda?" Tanong ni Mrs. Prado.
Dahil sa gusto ko munang lumabas ng office at magpahangin ay nagtaas ako ng kamay. Today, i feel suffocated inside this big company.
Nang makuha ko lahat ng pinabibili nila ay agad kong inayos ang gamit ko at bumaba. Nang makababa sa ground floor ay nakita ko si Archer. Agad akong napangiti nang makita siya.
Pero agad ding napawi ang ngiti ko nang lagpasan niya lang ako na para bang hindi niya talaga ako nakita. Napatigil ako sa paglalakad at unti-unting naglaho ang ngiti ko.
Every person has their own battle to deal with. Each people feels pain in different circumstances and no matter how hard we tried to avoid it, we cannot. In life, i have learned the we are given two options only. Its either we face our problems or just run away from it.
Sa mga pamahong ganito ay ramdam ko talaga ang pag-iisa. I never thought that in times like this, i will actually need someone whom i can lean on.
Nasanay kasi ako masiyado na mag-isa lang ako. Lumaki akong mag-isa at namuhay mag-isa. Naisip ko na nga na hindi ko na kailangan ng kahit na sino kahit pa ang sarili kong pamilya na umabandona na sa akin. I am perfectly fine on my own without anyone's help, but right at this moment, i feel like i needed someone.
But the worst thing is...
I am in pain that's why i needed someone, but the only person that i needed is the main reason why i am actually in pain.
I just sighed. Hindi ko naman siguro ikamamatay kung sasarilinin ko lang ang sakit. After all, wala naman akong ibang masisisi kung hindi ang sarili ko lang.
"Are you alone?"
Nabalik na lang ang atensyon ko nang may marinig aking magsalita.
Sa mabilis na paraan ay tinignan ko ang kabuuan niya. He's like years older than me. Probably same with Archer's age. Halata ring may pinag-aralan. Malinis at maayos ang pananamit. Handsome and masculine.
"As you can see." tipid na sagot ko.
"Then, would you mind if i sit in here?"
Muli ko siyang tinignan. Mukha namang hindi siya yung tipo ng lalaking gagawa ng kung anu-ano
"Will you just keep staring at me than answering my question, Miss?"
Agad akong natauhan dahil sa sinabi niya. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako sa kaniya.
"Sure. I mean, i won't mind."
He smiled at me. A very cute smile.
"Thanks!" he said as he sat down.
Tipid ko na lang din siyang nginitian saka iniwas ang tingin at muling tinanaw ang labas ng bintana.
"Waiting for something? Or should i say, someone?"
Nilingon ko siya.
"Just waiting for my order"
"Oh, for yourself?"
"Yeah and for my officemates."
Tingin ko pa lang ay playboy na ang isang to. He have this charisma that can make every girl in town fall in love with him. Except me, of course.
"Oh, so where do you work?"
Tumaas ang isang kilay ko dahil sa tanong niya.
"Is this an interview or what?"
He laughed.
"No, i'm sorry. I'm just trying to be friends with you."
"I don't need a friend."
"Then i'm willing to have a more than friends relationship with you."
I smiled in my mind. A playboy indeed.
"I'm sorry pero hindi ako interesado."
"Feisty. I like that!" nakangising sabi niya kaya naman inirapan ko siya.
"Maraming bakanteng table. Why don't you sit there?"
"Because i want to sit right in front of a beautiful lady and that's you."
I laughed. Infairness, magaling siyang mag biro. Bentang benta.
"I'm sorry pero mukhang nasa maling table ka."
"I certainly am in the right table, Miss..."
"Then, maybe you should get your eyes checked. Mukhang malabo na." natatawang sagot ko.
"Oh, my vision is still clear. 20/20!"
Natatawang nailing na lang ako. So, ito pala ang conversation with a playboy.
Interesting.
"Is this how you talked to all of your girls?" Nakangising tanong ko.
"Just be my girl then i will talk like this to you only..."
"No thanks, Mister!"
He laughed.
"Hindi mo ba itatanong ang pangalan ko?"
Kumunot naman ang noo ko.
"For what?"
"For future purposes..."
I raised my eyebrows.
"You can't marry me without knowing my name."
I smiled. Actually, i laughed. Napakagwapo niya nang sabihin niya yon, but sorry siya, hindi siya ang tipo kong pakasalan if ever.
"I will just ask for your name kapag may balak na akong pakasalan ka."
"I'm Keifer Torres. I'm 26 years old. An Engineer at Fajardo Holdings. May sarili ng bahay. May sariling negosyo at kaya ka ng pakainin. Ready na ring bumuhay ng isang masayang pamilya kasama ka. My status is obviously single, but ready to marry you without hesitations!"
Hindi ko na napigilan ang tawa ko. This man knows how to talk and who would've taught that we work in the same company?
"So, playboys really talks like this?"
"I'm not a playboy!" Defensive na sagot niya.
"Then, what are you?"
"I told you. I'm your future husband and father of your children." sagot niya sabay kindat kaya naman inilingan ko na lang siya.
"Ma'am, here's your order."
Nabaling ang atensiyon ko sa babaeng may dala ng orders ko. Agad ko namang tinanggap yon saka tumayo na para umalis.
"Hey!" Habol ni Mr. Torres kaya naman nginitian ko siya.
"Its nice to meet you, Mr. Torres"
"Just call me Keifer."
I nodded at him.
"See you around Keifer. I'm Kiana Fortunato..."
Matapos kong sabihin ang pangalan ko ay iniwan ko na siya doon. Ako naman ay agad ng bumalik sa opisina dahil paniguradong gutom na ang mga kasama ko.
Habang busy sa trabaho ay nagulat ako nang biglang makatanggap ng text mula kay Celine
Celine:
Can we talk?
Kumunot ang noo ko. Talk about what?
Me:
About?
Celine:
Archer and i had a fight.
I raised my eyebrow. Here they are again. Tuwing mag aaway sila ay palaging ako ang takbuhan ng isa sa kanila.
Me:
When?
Celine:
Later sana. I'll pick you up in your unit.
Kumunot ang noo ko. Saan pa ba kami mag-uusap at kailangan niya pa akong sunduin? Hindi ba pwedeng through call na lang or sa bahay?
Me:
Okay.
Gaano ba kalala ang away nila this time at mukhang sobrang seryoso naman ng pag-uusapan namin? Usually naman ay tungkol lang sa selos and small stuffs ang away nila at hindi na kailangan pang umalis or lumabas. Madalas ay through phone ko lang sila nakakausap regarding their fights pero mukhang big deal this time ang away nila.
Nang makarating siya sa unit ko ay napansin ko kaagad ang magara niyang suot na damit dahilan para maintriga ako kung saan ba talaga ang lakad namin.
"Saan nga pala ang punta natin Celine?"
"Bar!"
I stopped. What did she just say?
"What?!"
"We're going to the bar!"
"Bakit?"
"Anong bakit? Siyempre para uminom! C'mon, Kiana!"
Naguguluhan naman akong napabuntong hininga.
"Akala ko ba ay mag-uusap tayo?"
"Kaya nga! We will talk in the bar!"
"Bakit doon pa?"
"Kiana, you're not a student anymore. Pwede ka ng pumasok sa bar and you need to have an experience!"
I rolled my eyes.
"But i don't want any experience if its about that Celine. I'm fine inside my unit!"
When i was in college, i heard my classmates going in there and having their 'experiences' which i am not very interested. People just drink and do crazy things there and i'm not planning to be one of them!
"I said no, Celine. Archer will get mad at you!"
"And i'm mad at him too! Don't worry about that, Kiana! We'll just have fun there!"
"But-"
"I won't let you do crazy things there okay? Hindi kita pababayaan don. I just want to have fun at gusto kong kasama ka dahil nasa edad ka na to enjoy. It's not a crime for you to have fun!"
I stared at her. Wala talaga akong panalo dito kay Celine. What she wants, she gets.
"Fine..." nanlulumong sagot ko.
"Great!"
"But i don't have any clothes that will match a place like that," nakangiwing sagot ko.
She smiled beautifully at me then winked.
"Don't worry. I got you!"
Agad siyang pumunta sa cabinet ko at naghalungkat ng damit. As expected, a girl like her will have complaints about my clothes.
"Good evening, Ma'am" bati ng sa tingin ko ay bouncer ng bar na 'to.
Sa labas pa lang ay rinig na ang malakas na music pero ngayong nasa loob na kami ay para akong nabibingi sa lakas. I can't see myself enjoying things like this. I'd rather stay at home and sleep than go out and party.
"My friends are here. Ipapakilala kita!" nakangiting sabi ni Celine sa akin.
Ako naman ay hindi magawang ngumiti. I find it so hard to socialize with other people specially sa mga katulad nila. Malayong malayo ang agwat ng estado ng buhay namin sa isa't isa kaya paniguradong hindi ko makakasundo ang mga kaibigan niya.
I just awkwardly smiled at her
Malaki ang bar at kahit na madaming tao ay mukhang mayayaman lang talaga ang nakakapasok dito. May mga nakilala din ako sa mga mukha dahil nakikita ko sa mga magazines. Dalawa ang floor ng bar. Sa baba ang dance floor siyempre. May mga tables din pero tingin ko ay sa taas ang pinaka pwesto ng mga VIP.
"Celine!" Masayang tawag sa kaniya ng mga kaibigan niya siguro.
Nakipagyakapan at beso sila sa isa't isa. Ako naman ay parang isang kuting na nawawala sa gilid. Gustong gusto ko ng umuwi pero hindi ko magawa.
"Guys, this is Kiana. Kiana, they are my friends."
Isa isang ipinakilala sa akin ni Celine ang mga kaibigan niya. Sa mga oras na 'to ay hindi ko naiwasang hindi magpasalamat dahil bago kami umalis ay inayusan niya ako. At least, hindi ako magmumukhang dukha sa tabi ng mga taong 'to.
"Hi!" bati ko, but they just awkwardly smiled at me.
"Assistant mo, Celine?" Tanong ng isang bagong dating na babae.
"Hindi ah. Kakilala lang!"
Nahihiyang ngumiti naman ako. Hindi ko alam kung ano bang dapat na gimagawa ko pa rito.
Nagulat ako nang lumapit siya sa table at magsalin ng alak sa isang baso. Nilingon ko si Celine pero naglalakad na sila palayo kasama ang iba pa nilang mga kaibigan.
"Here. Drink this..."
Agad akong umiling.
"Hindi ako umiinom."
I can tell that she's already drunk.
"Oh, c'mon! You should've fun!"
"Hindi talaga ako umiinom eh. Sorry."
Kinuha niya ang kamay ko at pilit na pinahawakan sa akin ang baso.
"You have to try drinking even for once! You're life is too boring!"
I just stared at her. Hesitating if i should follow her or what.
"C'mon! Drink it!"
Wala na lang akong ibang nagawa kung hindi ang inumin ang alak na ibinigay niya. Unang tikim pa lang ay gusto ko na ayawan ang lasa. Pakiramdam ko ay may gumuguhit kaagad sa lalamunan ko. How did those people manage to drink these kind of drinks?!
"Ayaw ko na!" nakangiwing saad ko.
"No! Ubusin mo yan!"
"But-"
"No buts!"
Wala na lang akong ibang ginawa kung hindi ang pilitin ang sariling lagukin ang binigay niyang alak. Gusto kong sisihin si Celine dahil kung hindi niya ako sinama sama dito, e di sana ay kanina pa ako nagpapahinga sa unit ko. And it's also her fault for leaving me behind!
Nang maubos ko ang alak ay ngumiti ng malaki sa akin ang babae.
"People will always leave you behind, but not liquors. It should be your best of friend!" She said then walk away.
Pinagmasdan ko naman ang paligid ko at nakitang nag- iisa na lang ako sa table. Lahat ng nasa taas ay may kaniya kaniyang ginagawa na. Ang iba ay nag-uusap at yung iba ay ibang klase ng pag-uusap ang ginagawa.
Pinilit ko na lang ang sarili ko na ienjoy ang gabi na 'to. Tama rin naman sila. Walang masama kung paminsan minsan ay bibigyan ko ng experience ang sarili ko. My life shouldn't be too boring!
Pero habang nakamasid lang sa kung saan ay biglang sumagi sa isip ko si Archer. Bakit ba kailangang sa dinami rami ng tao ay siya pa ang maisip ko? I don't want to think about him right now. Not in this situation. I came here as Celine's friend and hindi ko kayang isipin ang boyfriend ng kaibigan ko.
Nabaling ang pansin ko sa alak pati sa basong ininuman ko kanina. It is my first time to drink at hindi ko inakalang masusundan pa yon. Sa sandaling ito ay para bang nanuyo ang lalamunan ko and because of frustration, nilagyan ko ng alak ang baso ko at saka nilagok yon.
Unti-unti ay nasanay din ako sa lasa ng alak. I have this feeling na nagagaawang alisin ng alak ang frustrations ko tonight.
"Kiana?"
Agad akong nag-angat ng tingin sa boses na yon. Doon ko lang din napansin na medyo tumatalab na ang alak sa akin dahil nakakaramdam na ako ng hilo.
"Who are you?" Tanong ko dahil medyo madilim at hindi ko na siya maaninag ng maayos.
"Its me, Keifer. Remember? In the cafe?"
Saglit ko pang inalala kung kilala ko nga ba siya and then...
"Oh! Mr. Playboy! There you are again!"
"Are you alone again?"
"Obviously!" I answered while rolling my eyes.
"Mind if i sit here?"
"Madaming bakanteng tables diyan. Go and sit over there! Why are you here? Are you following me? A stalker?"
He laughed.
"Nandito ka that's why i want to sit here. And no, i'm not following you, but i'll be delighted to do that."
"You and your playboy tactics!"
Muli kong ininom ang alak sa baso ko. Naramdaman ko namang naupo siya sa tabi ko pero hindi ko na siya pinansin pa.
"Mag-isa ka lang pumunta dito?"
Umiling ako.
"Sinong kasama mo?"
"Bakit?"
"Nothing. I'm just wondering why are you always alone."
I smiled at him sadly.
"Keifer, i am born alone and i will die alone!"
"Do you have a problem? Mind telling me?"
Natawa ako dahil sa sinabi niya.
"Why would i tell you? We're nothing!"
"Is it required to have any relationship with you before telling me something?"
"Of course! No one can be trusted in here. So are you!"
I saw him nod his head.
Nang pumunta siya dito ay may dala dala na siyang sariling baso kaya naman ngayon ay nagsalin na lang siya at saka uminom.
"Bakit ba sa tuwing nakikita kita, palagi kang mag-isa?"
"We just met for two times."
"Yeah, but still alone. Ang sabi mo may kasama ka, but where are they?"
Napangiwi naman ako. Napaka usisero naman ng isang 'to!
"They're on the dance floor enjoying their night..." bagot na sagot ko.
"Why dont you join them, then?"
"I'm fine here."
I drink on my glass. At kailan ko pa nagustuhan ang pag inom ng alak?
"I think its destiny."
Kunot noo ko siyang nilingon.
"We're destined to meet each other. Maybe the reason why you are alone is because you are meant to be with me..."
Napangisi ako dahil sa sinabi niya.
"Tell me, why are you talking to me? I mean, there are lots of girls that could possibly be your target, but you're right here, wasting your time."
"I find you interesting."
Naningkit ang mata ko. What the hell is interesting about me?
"You have those mysterious eyes that are very deep. It looks so sad yet very mysterious. Yes, you're not that pretty, but i find you cute. You're not that attractive like the other girls in here but i don't know..."
"I don't know?"
"I just can't take away my eyes from you..."
I felt my heart. It beats so fast at hindi ko alam kung bakit. Siguro ay epekto na talaga ng alak.
"Hindi mo ako madadaan sa mga ganiyang salita mo!" natatawang sabi ko.
"I'm not expecting. I knew from the start that dealing with you will be a hard one."
I smirked. At least he knows.
Magaan ang loob ko sa kaniya. I have fun talking to him. There are only few men whom i allowed to be close with me and that's Archer and Symon only, but this guy, hindi ko alam kung anong mayron siya but i have this comfortable feeling with him.
"Why are you here?" Tanong ko.
"Bawal na ba ako dito ngayon?" Natatawang tanong niya pabalik.
"I'm just here to relax."
"Relax? Are you sure that you'll be relax in this kind of place?"
Ngumisi siya.
"Of course, lalo na at nandito ka. What's more relaxing than this?"
Inirapan ko siya. The hell is he talking about?!
"Are you enjoying here? Don't you want to dance?"
Agad naman akong umiling sa kaniya.
"Nah."
"Hindi ka nag-eenjoy? Then why are you still here?"
"Pinapaalis mo na ako?"
"No. Of course not!"
I laughed.
"My friend told me na mag uusap kami. I didn't expect that we will talk in this kind of place that's why i am here..."
"Nakapag-usap naman ba kayo?"
"Siyempre, hindi! She even leave me alone in here. Malay ko ba sa ganitong klase ng lugar? I badly want to go home now, but i don't want to be rude and besides, i think there's nothing wrong if i'll try going to this place even for once."
"So, you mean, it's your first time in here?" Gulat na tanong niya kaya naman tinanguan ko siya.
"Mabuti na lang at nakita kita. Kung ibang tao ang nandito ay baka nag take advantage na sila sayo."
"At ikaw hindi?" Nakangising tanong ko.
"Obviously, not me. I'm just here sitting beside you and talking to you."
I nodded. He's right. Wala siyang ibang ginawa na ikababastos ko knowing that some men out there will take advantage of every women they saw, maganda man o hindi.
"Liking someone. Does it hurts?"
Nilingon niya ako at naguguluhang tumingin. Umiling na lang ako. I don't even know how to explain this shit!
"So, you like someone and it hurts?" He asked after a couple of silence.
I didn't answer at him.
"What's the intensity of pain?"
Natatawang nilingon ko siya.
"Meron pa ba non?"
"Oo naman! The intensity of pain determines what you are actually feeling right now." natatawang sagot din niya.
"I don't know..." naguguluhang sagot ko
"Maybe, you just don't like him. You love him."
I laughed. Magaling talaga siyang joker!
"I don't even know what love is..."
"You dont have to know what love is, Kiana. You just have to feel it..."
Umiling na lang ako sa kaniya. Bakit nga ba tinanong ko pa siya?
"Archer! I said i don't want to go home yet!"
Sabay kaming napalingon ni Keifer sa malakas na sigaw na yon malapit sa pwesto namin. I saw Celine being followed by her none other than boyfriend!
"Kiana!"
Agad na tumakbo papalapit sa akin si Celine.
"Let's talk Celine" ani Archer.
"No!"
"Celine..."
"I said no, Archer. Is it that hard to understand?!"
"Archer..."
Nagulat ako nang magsalita si Keifer. I gave him a questioning look.
"Let Celine calm down first."
"I am calm, Keifer!" Sagot ni Celine so Keifer looked at her boredly.
"Obviously, you're not."
Gulong gulo ko naman silang pinagmasdan na tatlo. So, they know each other? Well, obvious naman na oo, Kiana! And Keifer said earlier that he works at Fajardo Holdings. But still, i didn't thought that they actually know each other!
"Kiana?"
Gusto kong palakpakan si Archer dahil at last, napansin niya rin na buhay pa ako at nakatayo sa harapan niya, but i just smiled at him.
"Hey!"
"Why are you here?"
"Oh, i brought her here to have fun! Archer, her life is too boring!" Sagot ni Celine.
"You know them?!" Gulat na tanong ni Keifer.
I rolled my eyes at him.
"Kilala mo rin naman sila" agap ko.
"Wait, you both know each other?" Tanong ni Celine.
"He's trying to flirt with me." Wala sa sariling sagot ko.
"Oh! Are you two in a relationship already?"
Nanlaki ang dalawang mata ko dahil sa tanong na yon ni Celine.
"Celine!" Sigaw ko.
"I'm just going to court her."
Gulat akong tumingin kay Keifer. Ano bang pinagsasabi niya diyan?
"Hoy!" Gigil kong sigaw sa kaniya, but he just smiled at me
"That would be sweet Keifer. Maganda na magkaroon naman ng experience itong si Kiana dahil palaging trabaho na lang ang inaatupag niya sa buhay. You should give her life some fun!"
I just secretly rolled my eyes at them and drink on my glass.
Apat na kami ngayon dito sa table. Katabi ko si Keifer and beside him is Celine and beside Celine is Archer. Hanggang ngayon ay para bang nagwawala si Celine dahil pilit siyang pinapakalma ni Archer.
Pinilit kong wag na silang tignan pero sadyang makulit ang mga mata ko. Palaging hinahanap ang taong hindi naman ako makita kita.
"Tama na yan. Lasing ka na" Bulong sa akin ni Keifer.
"And so?"
"It is your first time to drink. Hindi biro ang magka hang over."
I just smiled at him then drink again.
Wala naman siyang ibang nagawa kung hindi ang bumuntong hininga at saka lumagok din ng alak. Gusto kong purihin ang alak na iniinom ko dahil nawawala sa isip ko yung dalawa sa gilid.
"Mukhang matindi talaga ang problema mo, ah? You keep on drinking."
"Pwede bang wag kang madaldal diyan, Mr. Torres?!"
"Woah! Chill!"
I rolled my eyes at him. Dumadagdag lang siya sa inis ko!
Ilang sandali pang tanging pag inom lang ang inatupag ko hanggang sa unti unti na talagang umikot ang paningin ko. I don't think makakauwi pa ako sa ganitong lagay
"Kiana.." nag-angat ako ng tingin sa boses na iyon ni Celine.
"Celine..." i said, smiling.
"Let's go home. Ihahatid ka na namin ni Archer..."
"Let's go, Kiana" dugtong ni Archer.
Agad akong umiling at itinuro silang dalawa.
"Kayong dalawa na lang ang umuwi. Kaya ko ng mag- isa!"
"Kiana, c'mon. Ako ang nagdala sayo dito."
Umiling akong muli.
"Sumama ka na kay Archer. Kaya ko na. Iwan niyo na ako!"
Sinubukan kong tumayo pero agad din akong napaupo nang maramdaman ang mas malalang pagkahilo.
"Kiana!"
Narinig ko ang boses ni Keifer at alam ko ring siya ang umalalay sa akin paupo. Ipinikit ko naman ang mga mata ko para mahimasmasan kahit papaano.
"We'll take her home, Kiefer..." rinig kong sabi ni Archer kaya naman agad akong nagmulat ng mata.
"Hindi ako sasabay sa inyo. Keifer will take me home."
"Ano ka ba, Kiana? Sumama ka na kasi sa'min pauwi!"
"Ayaw ko, Celine. Si Keifer..." itinuro ko ang katabi ko "ihahatid niya raw ako."
"Kiana..." ayon nanaman yung nakakairitang boses ni Archer na ramdam na ramdam mo ang pagiging boss niya kaya naman nginisian ko siya.
"Malaki na ako at kaya ko ng magdesisyon para sa sarili ko. Sasama ako sa kung kanino ko gusto!"
"Kia-"
"Don't worry Archer, Celine. I'll take her home." Rinig kong sagot ni Keifer kaya muli na lang akong pumikit at tahimik na nakinig sa usapan nila.
"No. Isasabay na namin si Kiana."
"Wala ka bang tiwala sa akin, Archer?"
"Babe, just let Keifer take Kiana home, okay?"
Hindi ko na nagawa pang intindihin ang mga sunod nilang pinag usapan dahil sa sobrang pagkahilo. I don't know what happened next because i just found myself sleeping, neverminding what's happening around me.