Jema's POV
My Bub♥ Calling...
I didn't expect any calls from her right this time. Malaki ang pinagkaiba ng oras ng New Zealand sa Pilipinas. Bakit siya tumatawag? Alam na ba niya agad yung nangyari? Pero hindi naman pwede yun dahil walang magsasabi sa kanya.
Don't tell me...siya yung man in black?! Imposible! Nasa New Zealand siya!
Nako Jema, kung ano-ano na naman yang iniisip mo. Sagutin mo na lang yung tawag para makakuha ng mga kasagutan.
Dahan-dahan kong pinindot yung kulay green button at itinapat sa tenga ko yung phone.
OTP
"H-hi bub."
"Bun?! Are you at home?!"
"Of course I'm home. B-bakit mo naman natanong yan?"
"I know what happened Margarett."
"Paano? Sabi ko kay Pongs wag muna niyang sabihin sayo dahil ayokong mag-alala ka lalo na't marami ka nang ginagawa dyan. Ayoko nang makadagdag sa mga iniisip mo."
"Whether you like it or not, Ponggay will tell me everything. She's my cousin, remember? Lagi siyang nagrereport sakin tungkol sayo araw-araw. I told her to take a look of you muna habang wala ako sa tabi mo kaya ayan. Hindi niya napigilang hindi sabihin sakin ang nangyari. Atsaka kahit kailan hindi ka makakadagdag sa mga problema o iniisip ko. Are hurt?"
"Hindi naman. Buti na lang may dumating para tumulong sakin."
"Nabanggit din sakin ni Pongs yan. We should find that person in black to thank him or her. Baka hindi kita kausap ngayon kung hindi siya dumating."
"Hay, wag ka nang mag-alala. Okay lang ako bub. Nakakausap mo na ako oh."
"No you're not. Hindi na ako papayag na maulit yun."
"And what will you do?"
"You wanna know?"
"Oo."
"Okay. Meet me outside of your house, now."
"Huh? Deanna hindi magandang biro yan ha. Nasa New Zealand ka pa."
"Hindi ako nagbibiro bun. You miss me dba? Lumabas ka na lang at makikita mo. I'll hung up na. See you." Then she ended the call nga.
Magpinsan nga talaga sila ni Ponggay -_-
Kahit na walang kasiguraduhan, dahan-dahan akong umalis ng kwarto dahil baka makagawa ako ng anumang ingay at magising sila Papa. Dumiretso sa labas ng bahay at pagbukas ko ng gate, nagulat ako nang bumungad sakin ang Koenigsegg CCXR Trevita car.
At nakasandal dito ang nag-iisang Deanna Wong na nakaporma ng ganito.
Hindi lang kami nagkita ng isang linggo, nagpa-blonde na ng buhok huh.
Napunta agad ang atensyon ko sa suot niya. Ganitong-ganito yung suot nung nakaitim kanina pero walang leather jacket. Hindi ko na lang muna yun inisip at tinignan si Deanna.
"Bub!" I shouted and immediately hugged her. "I miss you!"
She giggled and hugged me back. "Haha I miss you more bun." Mas sinisiksik ko pa ang sarili ko sa leeg niya at naamoy ko na naman ang sweet scent niya.
Ang tagal kong hinintay toh! Char, One week lang pala hehe.
"Surprised?" Tanong niya at kumalas sa pagkakayakap.
May hawak siyang paperbag at inilahad sakin. Pinalo ko naman siya sa braso bago tinanggap yun.
"Bakit hindi ka nagsasabing uuwi ka na pala ha?! Sana nasundo ka namin sa aiport at tayo yung magkasama kanina sa mall." Pagmamaktol ko atsaka nagpout. Lumapit siya sakin at inakbayan ako.
"Oh ngayon, naniniwala ka na?" She asked and I just nodded my head. "Edi kung sinabi ko sayo, hindi na yun surprise tsaka hindi naman ako pwedeng magmall agad bun. I still have my jetlag."
Inalis ko ang kamay niya at taas kilay na tumingi sa kanya.
"Aba, may jetlag ka pa pala pero bakit nandito ka? Kakaiba ka rin e noh." Pagsusungit ko sabay umirap.
"Syempre nawala na yung jetlag ko. Nakita na kita ulit e." She replied and winked at me.
"Teka anong oras ka nakarating dito?" I asked.
"Actually kaninang kausap mo ko sa phone, nakauwi na ako. Napag-isipan kong agahan na lang yung flight ko pabalik dito para makapagpahinha pa ako." Kumunot ang aking noo sa sinagot niya.
Tumabi ako sa kanya at tinignan siya ng diretso. "So you mean magkasama na kayo ni Pongs kanina? Did you just lied to me?" Dismayado kong tanong habang umiiling.
Agad naman siyang humarap sakin at hinawakan ang kamay ko.
"Hindi naman sa ganun bun. I don't want to disturb you and I also want to suprise you kaya nagawa ko yun. I'm sorry. Hindi ko na lang po uulitin." She replied and pouted.
Nagpacute pa talaga.
Hindi ko na lang siya sinagot at niyakap siya ulit.
"Hay apology accepted na nga. Buti na lang talaga mahal kita." I told her and I heard her giggles. "But I don't want you to keeo secrets ha?"
"Of course I won't do that bun." She answered and kissed the top of my head.
"Kamusta ka naman dun?" Tanong ko kaya niyakap niya ako pabalik at sumandal sa kotse para hindi kami mawalan ng balanse.
"Naayos ko na po lahat. Sinigurado ko munang wala akong maiiwang problema doon bago ako bumalik dito."
"Eh yung usapan niyo ni Mr. Wong?" Tanong ko ulit nang hindi humihiwalay sa pagkakayakap sa kanya.
Napasinghap muna siya sa hangin bago ako sinagot. "As usual, hindi naging maganda ang kinalabasan kaya ang ginawa ko na lang, pasok dito, labas doon. I'm just pretending that I'm listening to him but the truth is, I'm not haha. I don't care what is he talking about. He never cared about his people naman e so para saan pa yung pakikinig ko dba?" Naiiling niyang dugtong habang pinaglalaruan ang buhok ko.
"Magkaiba talaga kayo ng daddy mo. Kung anong kinasama ng ugali niya, yun ang kinaganda ng ugali mo. Pero baka naman may bright side siya dba?"
"Of course he has. But he changed a lot since mom and my siblings were gone. Ang dami talagang nagbago." Lumungkot ang boses niya kaya hinigpitan ko pa ang pagkakayakap sa kanya.
"Wag na muna nating isipin yun. Gusto mo bang magstay muna dito?" I changed the topic as I let go of our hug.
"As much as I love to but I need to go home. Kailangan ko pang pumunta bukas sa WTV Agency para icheck yung mga naiwan naming employees." She replied and scratched her nape.
Kahit na stress at pagod na rin siya kakatrabaho, nagagawa niya pa ring isipin ang mga employees niya. Malaki talaga ang pinagkaiba nila ng ama niya. Kung si Mr. Wong, walang pakialam sa mga tao, si Deanna naman ang kabaligtaran niya. She's really a soft hearted and genuine one. Kaya ako nainlove dito e.
"It's okay bub. You should go home." Napangiti siya at niyakap ako.
"I'll see you again. Thank you for your time bun. Kahit sa sandali lang, napasaya mo ako."
"Nagda-drama na naman po siya." Natatawang sabi ko at tinakpan ang mukha niya gamit ang kamay ko. Inalis niya yun at tinitigan ako nang hindi binibitawan ang kamay ko.
"Everything is worth it especially when I'm with you." She staring at me and makes our face closer to each other. "Because you are worth it, Jessica."
Hindi ko na siya sinagot at agad na inangkin ang kanyang mga labi. We are kissing right now in the middle of the night. Ang bilis ng tibok ng puso ko habang sinasabayan niya ang galaw labi ko. Her tongue is asking for permission for an entrance so she bit my lower lip that made me moan and she made her way in. We kissed passionately. It seems like I don't want to end this moment.
Ugh! Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito!
Then I'm the one who broke our kiss because if I didn't, maybe we might end up waking up in the same bed hehe.
Ngayon ko lang din narealize na nawala na yung first kiss ko kaya hinampas ko siya sa braso.
Ang tagal kong sinave yung first kiss ko noh!
"Ouch! What was that for?!" Giit niya at dali-daling hinawakan ang parteng pinalo ko.
"Yung first kiss ko." I unbelievably stated and touched my lips. I just heard her chuckled.
"Hay nako bun." She cupped my face. "Whats wrong with that? You're the one who started it and I'm your first kiss naman so there's mo problem with it." She continued while wiggling her eyebrows.
"Ewan ko sayo!" Tinabig ko ang kamay siya sabay irap.
"Haha sige na bun, uuwi na po ako at matulog ka na ha. I love you." She kissed my forehead. "Good night."
"Good night bub. Ingat sa pagmamaneho ha I love you." Hinalikan ko siya sa pisngi.
Hinintay ko muna siyang makaalis bago ako pumasok ulit sa loob ng bahay.
——————————
Deanna's POV
Hay salamat, namiss ko ang point of view ko ah.
So let's back to the reality guys. Pagkauwi ko sa bahay, pumanik agad ako sa kwarto at ginawa ang night routine ko. Hindi ko naman naistorbo ang dalawang alaga ko dito sa bahay dahil mahimbing silang natutulog.
And yes, nagsinungaling ako kanina kay Jema pero in a good way naman. Kaya narinig niya sa phone si Pongs kanina kasi nandito na ako nun sa kwarto ko. Mas pinaaga ko yung uwi ko dahil namimiss ko na siya at ayokong nang lunurin ang sarili ko sa stress at sa mga salita ni Dad. Honestly, matagal na akong nakauwi dito dahil may iba pa akong inasikaso.
Para hindi kayo malito, I'll give you a flashback.
—— Flashback ——
Pagkaalis ng eroplanong sinasakyan nila, I immediately told my driver here in New Zealand to drive me back to the WTV's building because I'm going to meet my father there.
May mga iilang bumati sakin pagkarating ko doon at may iilang hindi nakakakilala sakin kasi hindi naman ako laging pumupunta dito. Hindi na ako nag-abalang pumunta sa reception area dahil hindi ko naman kailangang magpaappointment. Understood na yun kasi si Dad na mismo ang nagpapunta sakin dito.
When I reached the his office's floor, I walked to his office and didn't bother to knock and opened the door. Sinalubong ako ng lalaking may binabasa sa hawak na folder samantalang nilalaro ang pen sa kabilang kamay. Nalipat ang atensyon niya sakin at agad na nagkasalubong ang kilay niya.
"Bakit ngayon ka lang?! I've been waiting you for hours!" He shouted and stood up from his swivel chair.
Umupo muna ako sa couch at nakangising tinignan siya. "I didn't told you to wait for me."
Parang timang kasi noh. Sino bang nagsabing hintayin niya ako? Duh.
"Bastos ka talagang bata ka! Yan ba ang natutunan mo sa pagbalik mo sa Pilipinas?!"
"Tss, look who's talking. Ikaw ba hindi ganun?" Dali-dali siyang naglakad palapit sakin at kinwelyuhan ako.
"Sumusobra ka na ha. This is your last warning Deanna." May pagbabanta niyang wika at humiwalay sa pagkakahawak sakin. "Let's just get to the point. Pinapunta kita dito dahil gusto kong ayusin mo ang namumuong problema ngayon dito sa kumpanya. There are some people who reserved a traveling package without paying but the service of our agency is still given. Pwede itong maging rason sa paglugi at pagbagsak ng kumpanya."
"Why did you let that happen? Pabaya talaga." Sagot ko pero pabulong na lang yung huling salita.
Baka umuwi pa akong bugbog sarado kapag may sinabi pa akong hindi kanais-nais sa kanya.
"I didn't let that happen! Sadyang madami lang ang ginagawa ko kaya hindi ko na natututukan ang ibang nagpapabook. So do whatever my secretary says for you to finish your work immediately." He said and sat down. "Now, who is that girl you're with?"
Napaangat ako ng tingin dahil sa tinanong niya.
Shit, wag mong sabihing pati si Jema idadamay mo sa away natin.
"Friend." I shortly replied and looked outside the window.
I can't tell him that Jema is my girl. He's just going to use her against me. Para lang matakot at makontrol niya ako ulit.
Narinig ko siyang tumawa. "Friend? Don't mess with me Izabella. I know she's your girlfriend."
"Psh alam mo naman pala, nagtatanong ka pa." Bulong ko.
"Pardon?"
"Wala."
"Tigilan mo yan Deanna. Sa mga katulad natin, you can't love a normal and mortal girl. Walang maidudulot na maganda ang babaeng yun sayo. Nilalagay mo lang ang sarili mo sa kapahamakan. You should marry an immortal, like Carly. I don't even know why you broke up with her. There seems no problem when you two are still together but I will do everything para lang kayo ang magsama sa huli."
"What? You gotta be kidding me. I will NEVER do that. I LOVE JEMA AND I CAN'T AFFORD TO LOSE ANOTHER LOVED ONE. Nagsisisi nga ako kung bakit ko siya jinowa! You're just the one who pushed me to her! Hinding-hindi ako magpapakasal sa mga kasingsama ng ugali mo. Hindi katulad ni Carly ang papatulan ko!" May diin kong sabi at tumayo mula sa kinauupuan ko. "I'm sorry but I'm not letting you to control me this time. I old enough and I had enough Dad. I can handle myself. Babalik ako dito para lang gawin at tapusin ang trabaho ko. Nothing more, nothing less. Thank you for your time Mr. Wong but I have to go."
Bago ako tuluyang makalabas ng opisina niya, may mga salitang siyang binanggit na nagpakaba sakin.
"Stay with your girl and I will do everything just to ruin your relationship with that girl." I just didn't mind him and walked out from his office.
Gagawin ko din ang lahat para protektahan ang si Jem pati ang pamilya niya at para matigil na ang kasamaan niya at ng mga kasama niya. Kaya tinapos ko lahat ng mga inutos niya for just two or three days then I booked a flight going back to the Philippines. I decided to book a flight before Wednesday because I'm planning to visit Underground Hyde.
Hindi muna ako lumabas ng bahay pagkauwi ko ng Pilipinas baka kasi may makakita sakin. Umalis lang ako nang Wednesday na ng gabi. I went to the underground Hyde and fought another vampire even though I'm not supposed to because I told Payton that I will not be able to fight for two consecutive Wednesdays but here I am. Payton also told me that I still need to fight and be here for four long years and to be the highest champ / phoenix just to get the potion to be mortal.
At nung nalaman kong pupunta ng mall sina Ponggay at Jema, sinundan ko sila. And to make the story short, I'm the person in black. Ayoko munang sabihin sa kanya ang iba sa mga sikreto ko dahil gusto ko siya mismo ang makatuklas nun except sa pagiging bampira ko. I'll keep that secret, forever, until I became a mortal one.
—— End of Flashback ——
| Next Day |
Napagpasyahan kong bumisita agency ng umaga at magstay muna doon hanggang gabi. Nagkaroon ako ng oras para makilala pa lalo ang mga employees namin.
I'm currently reading the new presentation of one Ate Jia about the new traveling package when someone knocked on the door. I gave my permission first then she went inside.
Pinakalma ko muna ang sarili ko para makipag-usap sa kanya ng maayos.
"What now?" Walang gana kong tanong sabay hawak sa aking ulo.
"Bawal ka bang bisitahin?" Tanong di niya at umupo sa harap ko.
Nagpatuloy na lang ako ginagawa ko not until she grabbed a pen.
She still wants my attention.
"Not now Carly. I'm tired." I weakly told her and leaned my head on my chair.
"Hindi naman ako magtatagal. I just want to tell you that you must protect Jema at all costs."
Tumingin ako ng diretso sa kanya. "Alam ko. You don't have to tell me."
Narinig ko muna siyang huminga ng malalim at tumayo.
"I'm just happy. Masaya ako na kasama mo na ngayon yung totoong mahal mo. Stay strong." She sincerely stated and smiled.
Kahit papaano, may mabuting kalooban din si Carly. Maybe sometimes we're not in good terms but she's always there to support me even though we already broke up. Atleast may closure pa rin kami after magbreak.
Hindi tulad ng ex mo, pagkatapos niyong magbreak, ayun may bago na haha charot!
"Thanks." I shortly replied but full of appreciation.
After she left my office, I decided to go home because I'm a bit sleepy na. May mga naabutan pa akong employees namin na abalang nagtatrabaho at mukhang stress na kaya nagpag-isipan kong magpadeliver ng pizza, burgers, fries and milkteas para kanila. Nung una ayaw pa nilang tanggapin pero dahil ma mapilit ako, wala silang nagawa kundi tumigil mula saglit para magpahinga at kumain. Sinabayan ko muna sila at nagkaroon na naman ako ng oras para makipagkwentuhan.
Then after that, I went home. Naabutan ko si Ate Bea na nasa labas ng room niya na may kausap sa phone at mukhang hindi alam ang gagawin kaya nag-aalala akong tumingin sa kanya but she mouthed 'Everything is fine' so somehow, I felt relieved. Umakyat na ako sa room ko at naghilamos muna bago pabagsak na humiga sa bed at natulog.
——————————
Bea's POV
Ang sarap magdabog. Gabing-gabi na tumatawag pa pero wala naman akong choice kaya sinagot ko na kasi mukhang importante naman kahit walang patutunguhan ang pag-uusapan namin.
Saktong pag-uwi pa naman ni Deans ay yung pagsagot ko ng tawag. Sinabi ko lang na everything is fine para hindi na siya mag-isip at magduda kung sino ang kausap ko. And luckily, she just ignored it and went inside her room.
OTP
"Why did you called Ti—CEO Wong? Sa tingin ko umaga pa lang dyan pero gabi na po di—"
"What are you doing? Bakit hinahayaan mong magsama ang anak ko pati yung Galanza? Ha?!"
"Wala na po akong magagawa doon Sir. Mahal po nila ang isa't isa at hindi ko kakayaning masaktan ang kaibigan ko dahil sakin. Why can't you just let her to be happy?"
"Gusto ko siyang maging masaya. Pero hindi sa ganitong paraan! Mali ang ginagawa niya! Ako ang malalagot sa emperor namin kung hahayaan ko siyang makasama ang isang mortal! Alam mo naman kakaiba kami dba?!"
"As what I said, I can do anything but to let her love Jema. Bakit hindi na lang po kayo maging masaya sa kanya? And she's doing some way para makawala sa pagiging immortal niya."
"No! I won't let her do that? Hindi ko hahayaang matigil ang lahi namin dahil sa kanya."
"But I'm telling you again Mr. Wong, I will do nothing. Hindi ko na ulit guguluhin ang buhay ni Deans. Gawin niyo na po ang gusto niyong gawin sakin. I hope you'll get satisfied."
"Okay then—"
I didn't let him finish and ended the call. Hindi talaga siiya titigil hangga't hindi siya ang maging pinakamataas sa kanila. Pero nandito ako para tulungan si Deanna upang mapabagsak ang Daddy niya. Because what are friends for kung tatraydurin ko sina Deans at Pongs dba? I love them. Hindi lang bilang kaibigan kundi bilang mga kapatid.
And I will also do and sacrifice everything just to make live their lives happier.