Jema's POV
Pagkatapos naming kumain ng umagahan, napagdesisyunan na ni Deans na ngayon niya kami dadalhin sa main firm nila dito at syempre walang tumutol dahil lahat kami ay gustong makita at malibot ito. Pero parang may mali.
Simula kaninang umalis kami sa hotel, mukhang kabado at malalim ang iniisip ni Deanna. I'm worried about her but I didn't bother ask her dahil baka sonething personal na pala yun and I might cross the lines.
"Wow!"
"Ang gara bes!"
"Mas malaki toh compare sa firm nila sa Pilipinas."
"Well, that's given. This is the main building e."
Mga komento nila nang makarating kami sa WTV Auckland, New Zealand. We all know na mas maganda at mas malaki ang main firm nila pero hindi ko akalaing ganito ang itsura niya. Deanna told us that it's 40 story-building kaya mas napa-wow kami.
"Are you just going to stare at the building? Tara na!" Nakangiting sabi ni Deanna atsaka pumasok sa loob ng building. Naghiyawan naman ang iba at sumunod din.
My jaw literally dropped when I saw the entrance of the building.
Damn! Sa unang tingin, iisipin mong nasa palasyo ka.
Gold ang theme color ng entrance. May mga couch din para sa mga naghihintay kung may appointments man sila then silver naman sa gitna kung nasaan ang reception area, nasa bandang gilid naman ang elevator at stairs. Hinding-hindi mabobored ang mga bumibisita dito dahil parang may living room na. Naglagay pa sila ng TV at mukhang may free wifi pa.
Naks! Iba pala talaga kapag mga Wong.
"I wish I could work here in the future." Rinig kong bulong ni Jaycel sa sarili habang ginagala ang tingin sa buong paligid. Lumingon sa kanya si Deanna at nginitian ito.
"Of course you will. Everything takes time Jayce. Let's wait for that time." She replied and patted Jaycel's shoulder.
Dumiretso si Deanna sa receptionist. Tumungo din ako doon para kung may kakailanganing kasagutan si Deans, nandito ako para tulungan siya.
"Good morning Ma'am! How may I help you?" Kumunot ang aking noo nang marinig ang naging bungad ng receptionist kay Deanna.
Hindi ba't anak siya ng may-ari at CEO ng kumpanyang ito? Pero bakit parang hindi siya kilala?
Weird.
"Hi. I guess your just new here?" Deanna asked her.
"Yes Ma'am. I'm Maddie Madayag. May I ask how did you know if you don't mind?" Tanong din ng babae.
Oo nga naman, bakit hindi ko naisip na baka baguhan lang pala siya? Nako Jema.
"It's just my first time to see you here. Where's the former receptionist?"
"Oh about that, Mr. Wong fired her but I don't know why. I'm sorry Ma'am." Malungkot na saad nung Maddie.
"It's okay. Anyway, I'm Deanna Wong, CEO of Wong's Travelamo Visight Philippines and Mr. Wong's daughter. I'm here with my company workers slash close friends of mine and I'm giving then a tour here in our firm. Can we proceed on our way if you don't mind?" Walang ganang tanong ni Deanna na mukhang naiinip na.
"You may go Ma'am. I hope you'll have a great time." Maddie stated and smiled.
Tumango lang si Deanna atsaka umalis sa reception area. Hindi na ako mapakali sa naging asal niya kaya hinawakan ko ang kamay niya dahilan para mapaharap siya sakin.
"Are you okay Deans? Is there something bothering you?" I worriedly asked and squeezed her hand.
She took a deep breath and gave me a forced smile. "I'll be okay Jems. Don't mind me. We are to have a good time so do you?" She intertwined our hands and told our friends to follow us.
Magkahawak lang kami ng kamay hanggang sa makarating kami sa cafeteria.
"This is the first cafeteria. There are a lot of canteens pa pero mas maraming pumupunta dito sa Caf1 dahil mas maraming mabibili compare sa ibang cafeterias sa taas and mas comfortable daw dito sabi ng iba." Sabi ni Deanna.
She's definitely right. Magkakasunod ang mga stalls doon sa may bandang likod. Comfortable nga naman ang mga upuan at may pa TV na naman. Ano kayang feeling na dito nagta-trabaho? Maybe stressful pero worth it naman dahil sa mga facilities nila.
Nag-alok pa si Deanna ng mga pagkain at sagot daw niya pero hindi muna kami pumayag. Masyado nang marami ang nagastos niya and besides, we are still full.
Next destination, char! Susunod naming pupuntahan ay ang conference room daw. Swerte kung walang nagme-meeting pero malas na lang kung meron kaya sana wala hehe. Kailangan naming sumakay ng elevator kaya hihiwalay muna ang iba samin. Mabuti na lang dalawa ang elevator na meron sila kaya sabay lang kaming makakarating. Balak kong sumama kay Deanna pero may pinakiusap sa kanya si Bea.
"Ah Deans, can Jema and I go together? Kahit ngayon lang Deans." Mahinang bulong ni Bea na sakto lang din para marinig namin.
Parang nag-iba ang timpla ng mukha ni Deanna. "I won't let you unless you'll tell me why do you still need to do that and what's going on." She told Bea with an authority in her voice.
Huminga ng malalim si Bea at tumingin ng diretso sa kanya. "Okay I will."
Deans also took a sigh for sign of defeat. I just gave her an assurance smile.
"I'll make it up to you guys." Sabi ni Bea at sabay kaming pumasok sa elevator. Humiwalay samin si Deanna na ikinalungkot ko.
Pagkarating namin sa 4th floor kung nasaan ang conference room, may ibang bumati kay Deanna na binati niya rin pabalik. Luckily, there's no people inside the conference room.
"Today is our luck everyone. Now, you may go inside and take a look of it." Binuksan niya ang pinto at doon bumungad ang napakaaliwas na room.
"Shocks! Sana kasing-yaman ko si Boss D in the future!" Maligayang saad ni Kenneth na parang batang ngayon lang nakakita ng elephant.
"CEO Wong, how does it feel to be the daughter of this building and of course the heiress of your company?" Ate Jia asked while roaming her eyes around the room.
"Hmm..." She hummed and forcedly smile. "Happy. I'm lucky to be the future CEO of the main firm slash company but being the daughter of CEO Wong? I don't think so."
Wait what? What does she mean?
"Anong ibig mong sabihin hija? Hindi ba kayo magkasundo ng Ama mo?" My mother confusedly asked.
"Sort of Mrs. Galanza. But it's fine. Nangyayari po talagang ganun." Tumawa pa siya ng peke.
How can she manage to hide her feelings? Or should I say the pain? Paniguradong may nangyaring hindi maganda sa pamilya niya noon at kailangan kong malaman kung ano yon.
"I see. Osya sige, saan ang susunod?!" Pinalitan ni Papa ang usapan at binalik ang mood ng lahat lalo na si Deanna.
Lumabas muna kami ng conference room. Hindi ko alam kung okay lang ba sa mga workers nila na nandito kami but it seems like we're not disturbing them. Kaya siguro ganito na kalaki ang nasasakupan ng mga Wong. Magaling silang pumili ng mga employees.
"I want to show you my office here. Hindi man po ako masyadong pumupunta dito but my 'dad' decided to make an office for me." Sagot niya at muling tumungo sa elevator. "Wag kayong mag-alala guys, nasa 15th floor lang ang opisina ko dahil ayokong maglakad at mapagod kapag nasira ang elevator." Biro pa niya kaya natawa kami.
*Ting*
Hindi katulad kanina, mas tahimik at mas konti ang mga taong nandito. Puro full glass window ang nakikita namin.
May pinakita pa samin si Deans na conference room dito sa floor niya.
Mostly mga very important meetings lang ang nagaganap dito kaya swerte ka kung mamemeet mo ang isang Deanna Wong sa room na ito.
When we reached the end part of the floor, we are welcomed by a two doors. May nakasulat pang letter 'DW' sa pinto.
"I want to show you my humble office." She said as she opens the door.
When we entered her 'humble' office...
"You gotta be kidding me Deans." Hindi makapaniwalang sabi ko nang tuluyang makita ang opisina niya dahil ganito ang sumalunong samin.
Pare-pareho lang kami ng reaction ng mga kasama ko.
"Humble?! Seryoso ka ba talaga dyan CEO Wong?!" Shocked na tanong ni Kyla dahilan para kurutin ko siya.
"Hoy babae! Respeto naman. Boss mo pa rin siya." Pangangaral ko sa kanya. Nakarinig naman ako ng tawa mula kay Deanna.
"Anong tinatawa-tawa mo dyan ha?" Taas-kilay kong tanong sa kanya.
"We're not working Jems. Hayaan mo siya." Natatawa pa niyang sagot.
"Whatever." I rolled my eyes.
Umupo muna ako sa couch at nagrelax. How I wish I could have this kind of office. Don't get me wrong, okay naman ako sa opisina ko sa GTF pero iba pa rin talaga ang feeling kapag nandito ka na sa lugar na ito.
"It's been a while since we worked here." Sabi ni Bea na nakaupo sa harap ni Deans na nakaupo din sa swivel chair niya.
"You worked here?" Celine asked.
"Yup. Nung COO pa lang si Wongskie. I think that was three or four years ago." Sagot ni Ponggay at mukhang binibilang pa talaga kung ilang taon na ang nakalipas simula nung last silang pumunta dito.
"So you mean pagkatapos niyong mag-graduate ng college, agad na kayong nagtrabaho?" Tanong ni Ej at simpleng tumango lang si Bea.
"Naks naman. Hindi na pala kayo nagpakahirap na maghanap ng trabaho." Sabi ni Fhen at sumandal.
Deanna cleared her throat causing us to turn our attention to her.
"Hindi din ganun kadaling mapunta sa kinalalagyan namin ngayon. We've been through a lot of difficulties and challenges in our lives but here we are. We chose to fight to get what we want. As much as I want to share our experience, I might mention something I shouldn't." Komento ni Deanna at umayos sa pagkakaupo. " But I'm thankful because I met new circle of friends at kayo yun. Sana walang magbabago kapag nalaman niyo ang totoo."
"Kahit ano pa yan Ate Deans, nandito lang kami sa inyo." Nakangiting sagot ni Mafe at niyakap siya.
Aba, naunahan pa ako. But it's okay. Walang malisya guys.
"Oo nga! Magta-travel pa tayo ng sama-sama!" Sang-ayon ni Eya at sumali sa yakap.
"Group hug!" Sigaw ni Bea kaya nag-group hug kami.
We're having a good time when someone interrupted us.
"Ehem!" Someone fake coughed.
We turned our gazed to that person and we saw a old man wearing an executive suit with twi bodyguards beside him.
"Tito De-CEO Wong." Bea hesitantly said.
CEO Wong? So siya pala ang daddy ni Deans. Hindi naman nagkakalayo ang mukha pero malamig ang presensya niya at mukhang nakakatakot dahil sa aura niya.
"I didn't expect some visitors today. What brings you here, CEO Wong?" Walang pinapakitang emosyon si Deanna samantalang kami ay nakikinig lang sa kanila.
Wala kaming kinalaman diyan kaya labas kami. Family matters, I guess?
"And I didn't expect you to bring some-" Tinignan muna kami ng maigi ni Mr. Wong at ngumisi. "close friends of yours. Or should I say low class people?"
Dali-daling napatayo si Papa at binigyan ng matalim na tingin si Mr. Wong.
"With all due respect CEO Wong, don't call us low class persons because we're not. I think you're referring to yourself huh?" Napa-woah kami sa sinabi ni Papa.
"Ibang klase talaga si Tito Jesse." Bulong ni Kyla pero hindi ko siya pinansin.
"Oh for your information, I'm referring to ALL OF YOU and not to myself. I don't call myself a low class person because I am the highest! I'm a high class person! And who is this OLD MAN standing and talking?" Tanong ni CEO Wong habang nakatingin kay Papa.
Hindi na ako nakapagtiis sa ugali niya at sinagot siya. "Even though you're the richest and most powerful businessman in the world, anyone can bring you down because of your attitude Mister!" Sigaw ko at humarap kay Deanna. "I'm sorry Deans but I won't let your father insult my parents and friends."
She stood up and gave CEO Wong a death glare. "Get out of my office."
"You can't do that." Nakangising sabi ni CEO Wong.
"I SAID GET OUT!" Deanna shouted and clenched her fist. Lahat kami nagulat sa ipinakita niya pero that's understandable.
"And why would I do that? Ano ha? You'll choose you're friends over your father?"
"I DON'T HAVE A FATHER! STOP CALLING YOURSELF AND TELL ME THAT YOU'RE MY FATHER BECAUSE YOU'RE NOT!" Sigaw ulit ni Deanna kay lumapit na sa kanya sina Ponggay at Bea para pakalmahin.
OMG, ngayon ko pa lang siya nakitang ganito. Hindi pa siya nagalit ng sobra. Ano bang nangyari sa pamilya nila para maging ganito ang trato nila sa isa't isa?
"Show some respect Dea-" Deanna cuts him off.
"YOU DON'T DESERVE TO BE RESPECTED!" She can't herself now so I walked towards her.
"Deans calm down please." Sabi ko sa kanya pero hindi siya nakinig. Nanaliting nakakuyom ang kamao niya at masamang nakatingin sa ama.
"Baka nakakalimutan mong ako ang may-ari ng building na kinatatayuan ninyo ngayon. Even though your my daughter, I can kick all of you out." He confidently told us not breaking his smirk.
"No need to do that Mr. Wong. Kami na ang kusang lalabas." Pagkatapos magsalita ni Bea, sunod-sunod na kaming umalis ng opisina pero bago yun, narinig kong may binulong si CEO Wong sa kanyang anak.
"You'll regret this." Saad niya ng may pagbabanta sa boses.
"I wont. And I will NEVER." Deanna answered back and passed him.
Tahimik lang kaming naglakad pabalik sa van. Pare-pareho lang kaming malungkot at malalim ang iniisip. Hindi namin expect na ganun ang magiging experience namin sa pag-iikot namin dito sa main building nila.
"I'm sorry guys especially to you Tito. I didn't mean to sh-"
"You have nothing to be sorry about hija. Kami pa ang dapat magpasalamat sa ginawa mo kanina. Hindi mo dapat sinagot ng ganun ang tatay mo kahit na may mali siya." Putol sa kanya ni Mama pero umiling si Deanna.
"I have to Tita. Nasira tuloy ang mood ng lahat." Malungkot niyang sagot sabay yuko.
I held her chin up. "Hindi mo sinira ang mood namin. Yung 'high class' father mo ang sumira."
"Pero teka, bakit ba naging ganun ang usapan niyong dalawa? Ganun na ba kalala ang naging alitan niyo dati?" Tanong ni Cy na mukhang nakikinig sa usapan namin.
"It's a long story and I can't tell you-" She looked at me. "for now."
"Naiintindihan ka namin Deanna anak. May mga pangyayari talagang hindi natin inaasahan. Hindi ko lang maisip na paano naging ganun kayaman at kataas ang tulad ng Ama mo? No offense but I think that's the truth." Komento ni Papa.
"You're right Tito. Pero mss hindi niyo aasahan ang dahilan kung paano siya napunta sa ganyang kataas na pwesto." Walang emosyong sagot ni Deans at mapait na ngumiti.
"Kalimutan na lang natin yun at umuwi na lang tayo. Let's eat first then movie marathon. Sounds good right?" Mama lifted up the mood.
Naghiyawan kami at sinabihan si Mr. Ronald na dumiretso na sa hotel.
Tulad ng sinabi ni Mama, kumain muna kami ng dinner bago tumungo sa isang deluxe room na may malaking TV na tamang-tama para sa movie marathon. Deans also ordered snacks for every one of us.
8:15 pm kami nagstart kaya nakadalawa kaming movies. We watched horror and thriller movies. Isa na dun ang Truth or Dare. Sobrang ganda ng movie lalo na yung flow ng story niya at yung Metamorphosis na about sa exorcism (A/N: you must watch these movie guys kung di niyo pa napapanod! Sobrang ganda!) kaya almost past 1 am na nang matapos kami.
This time, ako ang naghatid kay Deanna pabalik sa kwarto nila. I want to make sure na medyo okay na siya bago kami maghiwalay ulit-ng kwarto syempre. And she also make sure that she's fine so I bid my good night to her then went back to our room and slept.
=====
This is our second to the last day here in New Zealand. Wala kaming magawa dahil wala kaming plano sa kung anong gagawin namin ngayon at bukas. Halos naikot na namin ang buong bansa dahil halos five na kaming nandito. Nakatambay lang ako dito sa kwarto kasama sina Mafe at Kyla na abalang naglalaro ng kung ano-ano sa cellphone dahil katatapos lang din naming maglunch.
Hay, ano bang pwedeng gawin? Para hindi ko masyadong mafeel ang boredom. Kahit yung pampalipas oras lang.
Parang ikaw, pampalipas oras lang. Owww charot! HAHAHA!
Pabagsak akong humiga sa kama at tulalang nakatingin sa kisame.
*Knock knock knock*
"Mafs, pakibukas naman yung pinto oh." Pakisaup ni Kyla sa kapatid ko pero hindi niys ito sinunod.
"Ikaw na Ate Ky. Hindi pa ako tapos dito." Sagot ni Mafe na hindi man lang tinatanggal ang tingin sa gadget.
Inis akong tumayo at tumingin sa kanila habang nakahawak sa bewang.
Ang tatamad talaga.
But it's okay. Bored naman kami pare-pareho kaya hindi ko na sila pinagsabihan. Ako na ang nagbukas ng pintuan.
"Oh hi Deans." Bati ko sa kanya.
"Hey Jems. May ginagawa ka ba?"
"Honestly, wala. Nililibang ko na nga lang ang sarili ko para hindi mabored. Bakit mo natanong?" I asked her.
"Yayain sana kitang lumabas. Yung tayo lang dalawa. Just y-you and m-me." Kamot-batok niyang sagot. "But it's okay if you want to stay he-"
"I'm in! Meet me here in 20 okay?" I interjected her while grinning.
Ang nahihiya niyang mukha kanina ay napalitan ng saya. "Sure! Just take your time."
Umalis na siya at bumalik sa kwarto nila kaya inayos ko na din ang sarili ko.
=====
"What are you up to?" I asked Deanna who's busy driving.
"Just sit and wait. You'll find out later." Sagot niya pero nasa daan pa rin ang tingin.
Kahit ngayon kasi hindi niya pa rin ako binibigyan ng clue kung saan kami pupunta pero nakapagtataka dahil may dala siyang bulaklak.
May nililigawan? Hindi pwede!
Nagpaalam nga pala siya kina Mama at Papa at pumayag naman sila tutal wala naman kaming ginagawa at kanya-kanya lang kami sa hotel.
Pagkatapos ng twenty minutes ride, nakarating kami sa...
...sementeryo?
"Deans, anong ginagawa natin dito? Baka may multo dito or what." Nanginginig kong tanong habang tinitignan ang view sa labas.
I heard her chuckled. "There's no ghost here Jessica. Tanghaling-tapat oh."
"Whaever." Sabi ko sabay irap.
Una siyang lumabas ng kotse bitbit ang mga bulaklak at pinagbuksan ako ng pinto.
"Thank you." Inalalayan pa niya ako hanggang sa makarating kami sa four graves.
I was shocked when I finally figured out why we are here.
Judin Alvizo-Wong
Cyrielle Wong
Nicole Marie Wong
Dean Joseph Wong
Dean Peter Wong
Natahimik ako.
Kaya ba never niyang pinakilala samin ang family niya dahil wala na sila? Kaya ba hindi sila magkaayos ni Mr. Wong dahil baka si Deans ang sinisisi niya sa pagkamatay nila?
Argh! Ang dami ko pang hindi alam tungkol sa kanya.
Binaba niya isa-isa ang mga flowers.
"It's been a long time since I visited you guys. Sobrang dami ko lang kailangang ayusin at asikasuhin sa Pinas kaya hindi na ako nakadalaw sa inyo pero nung bumalik ako doon, bumalik din lahat ng mga memories kasama kayo. I felt like I'm homesick. Gusto ko nang bumalik at tumira na lang dito kasi ayokong iwan kayo e." Malungkot niyang sabi kaya agad akong lumapit sa kanya para icomfort siya.
"Go on, you can let it out. Nandito lang ako. Take your time." I told her.
Mas masarap kasi sa pakiramdam kapag nalabas at nasabi mo ang nararamdaman mo hindi yung sinasarili mo lang lalo na kapag nasa ganitong sitwasyon. Ang hirap ng mag-isa pero buti na lang nandyan ang pinsan niya at si Bea.
"I miss your cook Mom, I miss Ate Cy and Ate Nicole's pangungulit sakin, everytime Peter and Joseph bond with me playing video games then we will all watch Netflix all night long. I miss everything about you guys." A tear came out from her eye but she quickly wiped it. "I hate pretending that I'm strong enough to exist but I'm not. Sobrang hirap pa ring mag-adjust sa buhay na hindi ko kayo kasama at hindi ko nakasanayan kahit na dalawang taon na ang nakalipas. Sobrang hirap na hindi buo ang pamilya and I'm will not get tired of blaming my own father because he ruined our family. He ruined everything! He chose his reputation, money and power over his own family!" Ang kaninang malungkot na mga mata ni Deans ay napuno ng galit at sakit.
"Calm down Deans. Kung ano man ang meron sa inyo ni Mr. Wong, baka maayos niyo pa yan but it will take some time." Sabi ko habang hinahaplos ang braso niya.
She just let out a sigh trying to calm herself.
"Tsaka dba sabi ko sayo masaya na sila ngayon at sigurado akong namimiss ka na rin nila. I'm sure they are always there beside you and guiding you. They won't let other people hurt you." I explained.
"I wish we can easily fix everything." Nanghihina niyang sagot sabay yuko.
Nanaig ang katahamikan samin ng ilang minuto kaya napag-isipan kong mag-open na lang ng ibang topic.
"Bakit ba talaga tayo nandito? I mean pwede namang ikaw lang mag-isa pero bakit mo ako sinama?" My curiosity hits me.
Nakita ko na naman ang ngiti niya. "I forgot about that." Tumingin ulit siya sa libingan nila. "I want you all to meet this wonderful lady beside me, COO Jema Galanza."
Medyo naramdaman kong namula ang pisngi ko dahil sa sinabi niya.
"H-hello po." Oh shit! Anong sasabihin ko?
Deanna chuckled. "She's the one who literally changed my life. Nagkaroon ulit ng direksyon ang buhay ko nang makilala ko siya. She's not just a friend to me, she's been my older sister, she even acted like you mom! She always scolds me but that's okay. She only cares about me. Bukod kina Ate Bea at Ponggay, naging pamilya ko siya including her parents. Tito Jesse and Tita Fe at syempre hindi ko makakalimutan ang napakakalog niyang kapatid na si Mafe. How I wish you guys are still alive. Paniguradong magkakasundo kayong lahat." She sighed and gazed at me. "I'm pretty sure naghihintay sila ng sasabihin mo. Wag kang mag-alala, hindi naman sila nagmumulto haha."
Ito talaga yung isa sa mga nakita kong attitude ni Deans. Na kahit gaano pa kasakit yung nararamdaman niya, nagagawa pa niyang itago yun at magpasaya ng ibang tao.
"Tama naman po ang sinabi ng anak ninyo. Minsan po kasi sobrang kulit niya to the point na may nakakalimutan na siyang gawin. Pero hindi lang po buhay niya ang nagkaroon ng direksyon nang magkakilala kami. She also made my life better. Kung dati lagi lang akong nasa opisina, ngayon nakakakalabas at nakakagala na ako kasama ng mg kaibigan ko and I'm thanking her for that. Naging mabuting Ate din po siya kay Pangs. But don't worry, nandito lang po kami nila Bea, Ponggay, Mama, Papa at Mafe para maging sandalan at pamilya ni Deans. Hinding-hindi ko po hahayaang maramdaman niyang siya na lang mag-isa." Tinapos ko ang speech ko nang may ngiti sa mga labi.
Ramdam ko talaga yung pagmamahal ko at yung pagmamahal ng lahat sa kanya. She's so genuine. She doesn't deserve this kind of world.
"This is what I'm telling you guys. Ibang-iba siya sa mga nakilala ko." Humarap siya sakin at hinawakan ang mga kamay ko. "I've been waiting for this moment Margarett. I always wanted to ask you this and I think this is the perfect timing."
Tumigil siya ng ilang segundo bago ulit nagsalita.
"Will you be my girlfriend?"
"Yes!" Hindi ko na pinag-isipan ang isasagot ko.
Nanlaki ang mga mata at doon siya nagsimulang magtatatalon.
"WOHOO! SHE'S OFFICIALLY MINE! YESSS!!!" Sigaw niya habang paikot-ikot na tumatakbo.
I'm just laughing while watching her. Sana ganito siya kasaya lagi at gusto ko ako ang dahilan ng kasiyahan niya.
Nang mapagod siya, doon lang siya tumigil at muling bumalik sa pwesto kanina.
"Mom, Ate Cy, Ate Nic, Joseph Peter, can't you believe this?! She's my girlfriend na!" Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga pangyayari. "I'll take care of her Mom. Lahat ng mga tips na sinabi sakin ni Ate Cy noon, magagamit ko na haha."
I sat down and touched their grave. "Wag niyo na pong isipin ang anak niyo. Aalagaan at mamahalin ko po si Deanna." Nakangiti kong sabi atsaka tumingin sa kanya.
After that moment, she kissed my forehead. "Thank you Jema. You made me the happiest person. I love you."
"No. Thank you and I love you Deanna."