Jema's POV
Nandito ako ngayon sa bahay at kakauwi ko lang galing sa trabaho atsaka galing na rin sa resto dahil nagkakayaan ang team na kumain muna bago umuwi tutal gabi na rin.
I have scheduled a meeting tomorrow with a client dahil malapit nang matapos ang buwang ito. Well, not really a client but papa told me na isa ito sa mga makakasama namin once na na-approve na ang partnership nila sa sinasabi niyang company.
"Oh anak, nandito ka na pala. Bakit hindi ka naman nagsasabi na nakarating ka na pala?" Bungad sakin ni Mama nang makita niya akong kumukuha ng tubig mula sa ref.
"I don't want to disturb you Ma. Alam ko namang nabe-beauty rest ka." I joked and laughed.
Natawa rin siya. Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi.
"Kumain ka na ba? Kung hindi pa, ipagluluto na lang kita dahil pinauwi ko muna si Rita kanina so that she can take a rest." Sabi ni Mama at tumungo sa kusina pero agad ko siyang pinigilan.
"Wag na po Ma. We already took our dinner before we went home po." I replied and she just answered me back with a nod.
Si Manang Rita nga pala ang nag-iisang maid namin dito. Actually, madalang lang siyang nags-stay dito dahil kadalasan si mama pa rin ang gumagawa ng mga gawing bahay kahit na may ibang pwede namang gumawa ng mga yun.
"Kumusta naman po kayo dito mama? Nakakausap at nakakasama niyo pa rin ba si papa?" Tanong ko atsaka uminom.
She took a deep breath and gave me a bitter smile.
"No that much anak. Masyado nang nagiging busy ang papa mo. To the point na hindi na niya ako nakakamusta at nakakausap kahit isang segundo man lang hindi tulad ng dati." She answered in a sad tone but she afford gave me a smile.
Yung totoong ngiti niya.
"But don't worry anak, I'll make sure that we will have some time to bond with your father, okay?" Dagdag pa ni mama at tumango naman ako sa kanya.
"Where is your sister pala?" She asked atsaka tinignan ang buong bahay.
Masasabi ko na malaki ang bahay na ito dahil sa mga top engineers and architects pinagawa ni papa ang bahay na itong so called 'mansion'.
"May tinatapos pa po yata siya sa office niya Ma. Sabay na lang daw po silang uuwi ni Papa." Sagot ko sa kanya at tumungo sa living room.
She just followed me.
"Ikaw? Kumusta naman ang napakaganda at napakasipag kong panganay?" Malambing na tanong niya habang sinusuklay ang aking buhok gamit ang kamay niya.
"Hay nako, si Mama ay nambobola na naman." I replied that made her stop.
Pinaayos niya ako ng upo at sinabihan akong tignan siya.
"That's not true anak. Nagsasabi ng totoo si Mama. Aba syempre maganda ka dahil kanino ka ba magmamana? Edi sa sobrang ganda mong nanay." She proudly said while waving like she won in Ms. Universe.
Mama talaga oh. Hindi pa rin kumukupas ang pagiging palabiro.
"Oo na po Ma. Ikaw na pong maganda." Sagot ko bilang pagsuko at tinawanan siya dahil patuloy pa rin siya sa pagkaway.
"Ma! Stop doing that as if you won the Ms. Universe title. Hindi mo bagay." Pang-iinis ko pa sa kanya kaya tumigil siya sa kanyang ginagawa.
"Ikaw talaga." Naiiling niyang sagot. "Osya sige, magpahinga ka na dahil alam kong pagod na pagod ka na."
Napangiti ako kasi kahit hindi ko na masyadong nakakasama at nakakausap si mama, hindi pa rin talaga mawawala ang pagiging sweet at maalaga niya sakin.
"Anak, nagda-drugs ka ba?" Tanong ni mama na nagpawala ng ngiti ko at nagpalaki ng mga mata ko.
"Mama! Where on Earth did you get that?!" I can't believe what she asked.
All of the sudden, tatanungin niya ako kung nagdo-droga ako? What the-kahit ako pa ang pinakamahirap na tao sa buong mundo, hindi ko maiisipang magdrugs noh duh.
"Ngumingiti ka na lang bigla eh. Nababaliw ka na rin yata." She replied and burst out.
Hay, mama talaga oh.
"Hay mama, magpapahinga na nga lang po ako." I said while shaking my head.
Hinayaan naman niya ako kaya humalik muna ako ulit sa kanyang pisngi at tumungo na sa aking kwarto.
Nilapag ko yung bag ko sa may study table at pabagsak na humiga sa kama.
"Argh! Stress na ako." I let out a sigh.
Honestly, I want to stop working but just for a while lang. Sobra-sobra na yung oras na iginugugol ko para lang matapos lahat ng gawain sa opisina. Ni wala na akong oras para pumunta pa sa mga mall at bumili ng mga personal stuffs.
I sat down. Nabalingan ko ang cabinet ko na puno ng mga trophies muna sa paglalaro ko ng volleyball noong college years ko at yung mga naging achievement ko sa pagiging COO.
Sa ngayon, wag mo munang isipin ang tungkol sa trabaho at magpapahinga ka muna kahit saglit self.
I immediately stood up and did my night rituals. After that, I immediately fell asleep dala na rin siguro ng pagod.
=====
| The Next Day |
"Magandang umaga po ma'am Jema. May naghihintay po sa inyo sa labas." Bungad sakin ni Yaya Rita nang makababa ako mula sa kwarto.
"Ahm sino daw po?" Tanong ko at naglakad papunta sa pintuan.
"Hindi po pinasabi eh pero mukhang kaibigan niyo naman po siya dahil pamilyar po ang mukha niya." She replied and I just nodded.
Nang mabukas ko na ang pintuan, doon ko nakita ang isang pamilyar na kotse.
"Hoy Galanza! Bilis-bilisan mo naman at kanina pa ako naghihintay dito! Buti naisipan mo pang gumising ng tanghali."
"Good morning to you too, Kyla." I sarcastically said and give her a smile. Hindi ko pinansin ang sinabi niya sabay pasok sa passenger seat at ganun din ang ginawa niya.
"And how come na nauna ka pa talagang pumasok sa kotse ko? I was wondering why we've turned bestfriends." Sabi niya habang hinihilot ang ulo.
Napangisi ako sa ipinapakita niya sakin ngayon. First of all, ang aga aga pa lang para sabihin niyang tanghali na. Second, who told to her that she needs to pick me up? Lastly, she's so dramatic and crazy. Jeez.
"You know what, mas male-late tayo kung magda-drama ka pa dyan. Do you want me to drive you? Nakakahiya naman po kasi sayo madam dahil nagpasundo po ako sayo at naghintay pa po kayo ng matagal." I stated and rolled my eyes.
"Hay no need. I'm the one who insisted to pick you here and ayoko ring pumasok mag-isa sa office." She surrendered and started the engine and drived.
Hindi na lang ako sumagot sa kanya hanggang sa makarating kami sa Galanza's Triptivo Firm Building.
Nauna akong lumabas habang sumusunod lang siya. As usual, there are co-workers that who've greeted me and I greeted them back naman.
When I reached my office's door, I quickly opened it. Bagsak-balikat akong umupo sa swivel chair. Si Kyla naman ay nasa couch.
Another long and stressful day na naman!
Napapaisip tuloy ako kung paano ko kinaya na magtagal sa trabaho ko samantalang ang hirap-hirap nito?
Dahil ito ang gusto mong gawin Jema. It's your dream din dba? Kaya hindi mo maiisip na nahihirapan ka sapagkat gusto at mahal mo rin ang ginagawa mo ngayon. - You got a point self. Galing mo!
Natigilan ako sa pag-iisip nang may makisabat na naman.
"Stop talking with yourself Jemalyn. Para ka na namang tangang nakatingin sa kisame." Pagpaparinig ni Kyla atsaka tumayo.
Lumapit siya sakin.
"What? Eh sa mas gusto kong makipag-usap sa sarili ko kesa makipag-usap sayo." Walang emosyon kong sagot sabay irap.
"Aba, mas okay—" She was cut off by a knock on the door.
"Aba, hindi naman okay sakin ang kumatok na lang bigla." Dugtong ni Kyla.
Napasapo na lang ako sa aking noo.
Jusko kaaa!
"Just open the door." I commanded.
She has nothing to do but to follow what I've said.
"Ate." Tawag ng batang mas bata pa sakin nang bumukas ang pinto.
"Good morning, Pangs. What brought you here?" I asked her and stood up.
She entered my office first before answering my question.
"Good morning too, C-COO Galanza." She formally replied that made me sad.
I really hate this one dahil alam kong si papa ang nag-uutos sa kanya na maging pormal sa lahat ng oras. Pero kung sakin lang? Mas gugustuhin ko pang ipakita sa ibang tao na ako ang Ate niya.
"CEO Galanza wants to send you in his office." She told me.
"Okay." I shortly replied.
When she got my answer, she went out of my office.
"Wooh! Parang medyo uminit yata ang pakiramdam ko." Sabi ng kasama ko dito habang pinapaypayan ang sarili.
"Kyla."
"Okay okay. Maiwan muna kita dito tutal aalis ka rin naman mamaya. Don't let Tito Jesse wait for too long huh." She reminded me.
Tipid lang akong tumango sa kanya atsaka siya lumabas ng opisina.
I hate this life!!
Akala ko nasa akin na ang lahat. Pera, magandang pwesto sa kumpanya, kaibigan, but I was wrong. Kulang na kulang ako pagdating sa pamilya. What I mean is their time and yung bonding? Tapos sa paningin ng ibang tao, magkakatrabaho lang kami pero hindi.
"Just stop thinking about those fucking nonsense Jema. You can't do anything about it naman so shut up." Sabi ko sa aking sarili.
Lumabas na ako ng office at pumunta sa 12th floor kung nasaan ang office ni papa. Dito sa 11th floor ang office ko at ni Ate Jia or should I say CFO's Office.
I quikly knocked when I reached his office's door.
*Knock knock knock*
"Come in." I heard him said it.
Pagkabukas ko pa lang ng pintuan ay ramdam ko na ang malimig niyang presensya.
"Good morning, CEO Galanza." I slightly bow down.
"Take a seat." Sinunod ko ang sinabi niya.
"As what I've said to you yesterday, you're going to meet one of our future business partners, am I right?" He asked and I nodded. "So, I want you to impress him/her. Ipakita mo kung ano ang kayang gawin ng kumapanya natin at kung ano ang mga benefits that they will get from us."
"Yes sir." I replied.
"Do your best, Jema." Nanigas ang katawan ko sa sinabi niya.
Sobrang lamig at ngayon ko lang ulit narinig na tawagin niya akong Jema.
"I w-will, papa." Sagot ko pero ang huling salita ay pabulong na lamang.
I really miss you, papa. I want to be with you and bond with you kahit sa sandali lang :(
*Ringgg!*
"Excuse me for a while." Sabi niya atsaka sinagot ang tawag.
"What?" Ito ang sabi ni papa sa telepono.
"..."
"Okay. Assist them to COO Galanza's Office. She's be the one who will manage them." Napakunot-noo ako sa sinabi niya.
Baka ito na siguro yung mga sinasabi niya kanina. Nandito na yata sila.
"..."
"Thank you." He ended the call and looked at me. "You can go."
"Thank you sir." I offered him my hand but he just looked at it kaya agad ko ring binawi. "I'm sorry po. I'll go ahead."
Tinalukuran ko na siya at dali-daling lumabas dahil hindi ko na kakayanin ang tensyon sa pagitan namin. Ang gusto ko lang gawin ngayon ay umiyak pero hindi maari. I have to meet someone pa.
I just let out a sigh and get back to my office.
Saktong pagkapasok ko ay ang pagdating ng nasabing tao.
"Is this COO Galanza's Office?" Tanong ng isang babaeng matangkad na medyo morena pero parang lalaki manamit.
"Y-yes ma'am. Please take a seat."I offered her.
Ngumiti muna siya sakin atsaka ako hinarap.
"I want to introduce myself first. I'm Bea De Leon, Chief Financial Officer of the Wong's Travelamo Visight. And erase that 'ma'am'. It doesn't suits me." She said and giggled.
Akala ko pa naman seryoso ito at strikto katulad ng mga nameet ko nang business clients noon.
Mali na naman ako 🤦♀️
"It's nice to meet you, CFO De Leon. CEO Jema Galanza of the Galanza's Triptivo Firm." Inilahad ko ang aking kamay na tinaggap niya naman.
Umupo na siya at doon kami nagsimulang mag-usap about business.
Hindi naman ako naging kabado sa pagpresent ko sa kanya tungkol sa mga nakaraang sales at performance ng aming kumpanya dahil ang gaan lang sa pakiramdam kasi she let's me finish first bago siya magsasalita. Partida, puro positive lahat ang comment niya.
"As you can see, we've already partnered with some of the biggest companies in the world. I hope that you will accept our offer to partner with your company. We will make sure that you will earn triple than your normal sales." I told her.
"That sounds nice. Hindi nga nagkamali ang kaibigan ko na piliin ang GTF. I'll just tell her about this so that we will start this partnership as soon as possible. Sounds great right?" Nakangiting tanong niya na tinanguan ko.
Tumayo siya kaya tumayo na rin ako.
"Thank you for the wonderful presentation and time COO Galanza." She offered me a handshake again.
"No. Thank you for giving us a chance to have a partnership with your company." I accepted it.
Pagkatapos ay umalis na siya dito kaya nakahinga ako ng maluwag.
Wooh! Another big company will have a collaboration with us. Great job, self!
——————————
Bea's POV
I took out my phone from my pocket and dialed someone's number.
Sinagot niya lang ito pagkatapos ng ilang ring.
OTP
"What's up?"
"You should accept their offer dude. Siguradong matutuwa ka."
"And why would I do that, huh De Leon?"
"Basta. I'll just explain it to you when I got home."
"Okay."
Siya ang tumapos ng call.
Long wait is over dude.