Jema's POV
Pagkatapos kong magmuni-muni kanina, tinapos ko na rin ang mga paperworks ko. Mabilis ko lang itong natapos dahil pirma ko lang naman ang kakailanganin dito.
By the way, I know you guys already know me but I want to formally introduce myself. I'm Jessica Margarett Casidsid Galanza, 25 years of age, the Chief Operating Officer (COO) of Galanza's Triptivo Firm. Parang travel agency ang kumpanya namin pero syempre mas malaki at mas maganda ang services namin. We own this company. Kadalasan si Papa ang laging nasa opisina samantalang si Mama naman ay mas gusto niyang nasa bahay na lang. Papa is the Chief Executive Officer of GTF pero ako ang mas maraming ginagawa dahil ako ang nagrereport sa kanya tungkol sa mga nangyayari sa mga companies and firms namin dito sa Pilipinas. The COO is tasked with overseeing the day-to-day administrative and operational functions of a business ika nga nila. Meron na rin kaming companies sa iba't ibang bansa tulad ng Japan, USA, Canada and China.
At ang nag-iisa kong kapatid na si Maria Fe C. Galanza ay ang nagsisilbing secretary ni Papa. Actually she doesn't want to enter the business world dahil hindi daw ganitong klaseng trabaho ang tipo niya pero dahil sina Papa ang masusunod, wala siyang nagawa kundi sumunod sa mga yapak namin. Buti nga secretary lang siya ni Papa. Hindi ganun kadami ang ginagawa niya hindi katulad ko na COO ng malaking kumpanya na ito.
Enough of that.
Niligpit at inayos ko na ang mga gamit ko dito at lumabas sa opisina. Sinalubong naman ako ng ilan sa mga officemates ko papunta sa conference room.
"Good afternoon, my COO Galanza." She greeted me and formed a smile in her lips.
Meet Fhen Emnas. She's one of our co-workers here in GTF. I can say na magaling din siyang magtrabaho pero hindi yun sapat para payagan ko na siyang manligaw.
I just smiled at her and continued walking.
"Hahahah inignore ka na naman ni Boss! Sumuko ka na kasi." Rinig kong tukso sa kanya ng kaibigan niyang si Kenneth, co-worker. Pero hindi ko na lang yun pinansin at pumasok sa conference room.
Sumalubong sakin ang napakalamig na aura ng aking ama.
Tanghaling tapat but his presence is so cold as the weather in Alaska.
I sighed.
"Good afternoon, CEO Galanza." I calmly said and slightly bow my head down.
"Good afternoon too, COO Galanza. Take a seat." He offered me the seat on his right side.
He preferred to make our conversation formal. Kapag nasa opisina kami at kahit walang nakakita at nakakarinig, kailangan ko pa rin siyang tawaging CEO at ganun din sakin.
Hay, ewan ko ba kung may galit ba sakin itong tatay ko. Uh nevermind. Sanay na rin naman akong ganito ang nangyayari.
"Mafe!" Tawag niya.
Mabilis namang pumasok dito ang babaeng nakasuot ng pencil skirt and polo na long sleeves na parang matataranta na. May mga hawak pa siyang folders and portfolios.
"Y-yes CEO Galanza?" Kabadong tanong niya.
Suguro kung wala lang dito si papa, kanina pa ako humahaklak.
Laughtrip yung mukha ng kapatid ko hahaha! Hindi naman siya ganito kapag kami ni mama. Kalog siya at masiyahin pero pagdating kay papa? Parang asong laging pinapagalitan ng amo hahaha.
"Papasukin mo na ang iba ninyong officemates. The meeting will start in 5." He told her.
Mafe immediately obeyed our father and went out of the room. Hindi naman ako nagbalak kausapin si Papa kaya naging tahimik lang ang paghihintay namin. I must say, hindi talaga ganun kalapit ang loob ko sa kanya kaya ganun.
Sunod-sunod na pumasok ang mga tauhan namin. Nandito sina Fhen, Kenneth, Ayumi Furukawa, Mika Reyes, ang kababata kong si Cy Malonjao, magkapatid na Eya at Ej Laure, ang napakabait kong kaibigan na si Kyla and last but not the least, our Chief Financial Officer, Jia Morado.
"Take your seats everyone." He commanded and they followed naman.
The meeting started.
Napag-usapan lang namin ang nagiging takbo ng company at ang sales nito. Nakakabilib at nakakamanghang pakinggan si Ate Jia na magsalita sa harapan namin. Straight na straight mag-english at walang sablay. Madami-dami na daw ang nagpapabook ng mga flight sa loob at labas ng bansa kaya kailangan daw naming maging hands on para hindi daw kami maloko ng iba naming mga kliyente.
Nabanggit din ni Papa na hindi magtatagal ay makikipagpartner ang GTF sa isang napakalaki at isa sa mayayamang travelling agencies sa buong bansa. He didn't mentioned any company names pero makikilala din namin ang CEO ng company na yun soon.
"So as soon as you can, finish all your paperworks until the end of this month para maging handa kayo sa mga darating na mga trabaho once na dumami na ang mga magtatravel around the world." He explained.
Bigla namang siyang tumingin kay Ate Jia at sa akin.
"COO Galanza and CFO Morado, keep an eye on each and every one of your co-workers. Magkakasama kayong lahat sa kumpanyang ito kaya magtulungan kayo." He smiled a little bit. "And please, ayaw kong may mababalitan akong nagkakagalitan or may kaalitan kayo sa isa sa mga kasama niyo dito sa kumpanyang ito. I want you all to be one big family. Kung may mga tanong kayo, don't hesitate to ask your bosses. Keep on interacting with each other. Is that clear?"
"Yes sir!" We replied in unison.
"Okay. Thank you for your time and for listening. I hope that everyone will do a great job. Good day." Kinuha niya ang mga gamit nito at diretsong lumabas ng conference room.
Para naman kaming nakatakas mula sa bilangguan nang kami-kami na lang ang naiwan. Halos lahat sila ay narinig kong humingi ng malalim.
"Woah! That was so serious. I felt like my mother is scolding me the whole time!" Yumi said while wiping the sweat in her face.
"Same tho. Specially his eyes? Ugh kung nakakamatay lang talaga ang tingin, kanina pa tayo nakalibing." Sabi naman ni Eya na ikinatawa naming lahat.
"Hoy hoy hoy! Tigilan niyo yan ha. Respect our boss." Painosenteng wika ni Kyla.
We gave her a disgusting look.
"Coming from you Kyla? For sure sinasabi mo rin sa isip mo ang mga sinasabi namin kanina." Cy replied.
"True!" Ej agreed.
"That's right!" Sang-ayon din ni Mika sabay turo.
Napasimangot naman si Kyla sabay bagsak ng balikat.
"Stop teasing her guys. Ganun lang talaga si Papa pagdating sa business. Sanay na rin naman kayo dba?" I told them. "Para naman medyo gumaan yang mga loob ninyo, I'll just treat all of you this lunch."
Nagsipag-liwanag ang kanilang mga mukha nila nang marinig ang sinabi ko.
"Are you serious boss?" Tanong ni Yumi and I nodded.
"Yun oh! Ano pang hinihintay niyo guys? The time is running! Baka maubos pa yung lunch time natin kung magtititigan na lang tayo dito." Maligayang saad ni Mafe at inayos ang mga gamit nito.
Ginagawa din yun ng iba at sunod-sunod na lumabas ng room. Nagpaalam muna kami sa iba pa naming mga katrabaho bago umalis ng building. We decided to eat in WDLG's Royale Restaurants dahil ito ang pinakamalapit na resto dito sa company. Marami din daw kasing nagsasabi na masarap daw ang hinahain nila dito. Mapa-Korean, Chinese, Italian and French foods ay mapapakain ka talaga.
Nang makapasok kami, bumungad samin ang mala-five star na hotel entrance as in! May pwesto sa gilid para sa mga naghihintay and then when you walk straight ahead, doon na ang counter. Yung mga upuan at mesa, yayamanin talaga. Hindi na kami magugulat kung marami ngang gustong kumain dito.
"Good afternoon ma'am. Is this your first time eating here ng WDLG'S Royale Restaurants?" One of the waiter asked us.
"Yes." I shortly answered.
"Okay ma'am. We will be giving you a 25% discount because it's your first time here in our restaurant. Alam naman po naming ngayon lang kayo nakapunta dito dahil may mga records po kami ng mga names ng customers namin around the world." Because of what he said, napa-woah kami.
Hindi ko inaakala yun ah. Napakayaman naman pala ng may-ari nito. Ang daming sources.
"Cool man!" Kenneth commented.
Tinanong muna ng waiter kung ilan kami atsaka pinaupo sa eight seater table. He gave us the menu.
Halos malaglag ang panga ko nang makita ang mga klase ng pagkaing meron sila at yung presyo nito.
"So may I take your orders po?" David asked. I saw his name kasi sa namepatch niya.
Sinabi ko yung order ko at sumanod naman sila. David said that within 10 minutes, our orders will be served.
Hindi naman niya kami binigo dahil tama ang sinabi niya. Hindi rin kami nakapagsalita at nagawang makipag-usapa sa isa't isa dahil napakasarap ng mga putahe nila.
After we finished our foods, I payed all the expenses and they thanked me then we get back to the office.