I ended up staying at the balcony. May sariling balcony ang kanyang silid. I hide here at tinamad na munang lumabas. Alam kong lumabas siya ng silid lalo pa nga at tinawag ito ni Milan.
He did not even bother asking me if I want to go out. Bakit niya nga naman gagawin iyon? Sino kasi ako?
I grabbed my phone and started dialing kuya's number. I don't even care what time it is kung nasaan man ito. I'm sad. I need my kuya. Or should I call Sef or Tof? Kaya lamang ay puro kalokohan lang rin ang mapapala ko sa dalawa ko pang pinsan.
On my first attempt, hindi nito sinagot ang tawag. But a Montez doesn't easily give so I dialed the number again. Tatadtarin ko si kiya ng tawag hanggang sa mairita siya sa akin at sagutin niya iyon.
On my fourth try, he answered on the third ring. I swear I heard a sound of some girl speaking.
Hindi nagtagal ay narinig ko na ang mahinang ungol ng aking pinsan. Umangat ang aking kilay ng mapagtanong mukhang bagong gising ito.
“Who's this?”
“Kuya, you are with a woman!” bungad ko rito. Hindi pa kami talaga masyadong nakakapag usap. Noong tumawag ako nung nakaraan ay babae rin ang nakasagot. I know I wanted to piss of my cousin but I'm genuinely confused.
Umayos ako ng pagkakaupo sa upuan sa gilid at hinintay ang sagot nito. And like the usual, he was ready to spit fire with me.
“I know. You don't need to remind me, little Smurf,”
Napaismid ako. “You are so busy. Ni hindi mo na ako kinakamusta!”
May narinig akong ingay sa kabilang linya. I wasn't sure what it was ngunit hindi nagtagal ay may narinig akong bumukas.
“Arika, it's just four in the morning here. Are you bored? You can go and ask Bobbie or the other girls to hangout,”
Napasimangot ako. Ayaw ko ngang malaman nila na ganito ang mood ko. This is so not me. Tsaka nakakahiya.
Narinig ko na naman itong bumuntong hininga, “Naiinip ka na ba dyan? Do you wanna go back to Singapore?”
Bigla akong natigilan sa kanyang tinuran. I almost forgot I was only on indefinite leave and is still technically hired. Napayuko ako kahit na alam ko na hindi naman ako nito nakikita.
“I'm still not okay,”
Parang mas hindi nga ako okay ngayon. I mean, dati naman pagtulog lang ang problema ko. Ngayon, my insides feel so heavy. Ang bigat ng pakiramdam ko. I am drowning into this unexplainable sadness that I just can't explain.
“I miss Faye, kuya,” bigla kong turan. Natahimik ito at tanging paghinga na lamang ng bawat isa ang aming naririnig.
“I will go home as soon as I can, Denysse. Just-” huminga muna ito ng malalim. “Just hang in there for a few more days. I will see you soon. Tale care of your self,”
Tumango tango ako at kahit papaano ay gumaan rin ang pakiramdam.
“Sorry for bothering you, kuya. Go back to sleep na,”
He bid goodbye and reminded me once again to take care of myself and I told him the same. Kami kami na lang naman kasi ang magdadamayan.
I put down my phone and stared at the empty space before me. Huminga ako ng malalim at hindi na alam ang susunod na gagawin.
From where I was sitting, I can hear the kids having fun. I can even hear Taias shouting. Sila Zari at Teesha kasi ay nagtatakbuha. Kasama si Baby Khal na madalas na natutumba.
I don't even know where Yelo is, probably enjoying his time with that beautiful woman.
Pumasok sa isip ko ang nga salitang binitiwan ni Lantis. The way she said those words, mukhang kilalang kilala niya ito. She even sounded like she likes her!
“Eh ano naman?” kausap ko sa sarili ko. I don't even know how long I was there but at some point, I also went back to the room. Parang pasama ng pasama ang aking pakiramdam na hindi ko mawari. Nahiga na lamang ako sa may kama at doon nagtalukbong.
I felt restless yet my body feels so tired. Wala akong ganang kumilos and I just wanna curve into a little ball and just be alone.
I suddenly felt, empty.
With all those thoughts I had in mind, eventually, I fell asleep. Hindi ko alam kung gaano katagal. I keep waking up though dahil kung ano ano na naman ang pumapasok sa aking isipan. Napapakapit na lamang ako sa aking kumot to stop whatever thoughts that is making me feel this way.
Napakislot ako ng may maramdaman akong umupo sa gilid ng kama.
“Aki?”
“Hmmm,” ungol ko. I was still half asleep but the warmth coming from that person who sat beside me feels so familiar.
Muli akong napaungol ng may maramdamang humahaplos sa aking buhok. Marahan iyon at tila ingat na ingat na maistorbo ako. However, I felt how comforting it was. Pakiramdam ko ay napapanatag ako habang nararamdaman ang init na nagmumula sa kanyang balat.
“I hope you're okay...” narinig kong bulong ito. Bahagya akong gumalaw ngunit mas lalo pa yatang inantok. Ngunit hindi katulad kanina ay tila gumaan ang aking pakiramdam.
I was still trying to savor my moment as I stat in my dream land when I felt my cheeks getting poked.
My eyes flew open and was greeted by two individuals who keeps on poking mga right cheek. They were doing it so comfortably and weren't even faced that my eyes were already opened.
“Milk!” bungad sa akin ni baby Khal. Si Baby Bee ay nakakapit pa sa kama. Natawa ako ng akmang lalapit si baby Bee para sana kagatin ang aking pisngi.
It wasn't even a good minute when I heard soft knocking on the door. Dahan dahan iyong bumukas and I saw Andrea peeking. Sa likod niyon ay ang ang isa sa mga nannies ng mga bata na marahil natakot pumasok sa loob kaya tinawag na si Andrea.
I sat on the bed and made sure to grab Goku's hand para masigurong hindi ito mapapaupo o masasadlak sa sahig.
Alanganin ang naging pagngiti ni Andrea bago lumapit.
"I'm sorry, Arika. Nagising ka ba nila?" Mabilis nitong nabuhat ang anak habang ang nanny nila ay maingat namang binuhat si Khal. Ngumiti ako rito bago umiling. Napangiti ako ng alanganin when I saw how dark it is outside na.
“Hindi ka pinapagising ni Kuya Yelo. He said you're not feeling so well kaya hindi ka na namin inaya sa baba,” hinarap nito ang anak at sinimangutan. “Kailangan nating magtago kay tito Ice kasi mapapalo kayong dalawa ni baby Khal!” kunwaring pananakot nito.
“It's okay. Ang haba na nga ng naging tulog ko. Baka hindi na ako makatulog niyan mamaya,”
Maingat akong bumaba sa kama bago hinarap ang kama para tiklupin ang ginamit kong kumot. I had a nice dream earlier. Hindi ko maalala kung ano iyon bug I was sure sure I had one and it was nice dahil mas payapa akong nakatulog.
Kahit papaano ay nabawasan na ang bigat n mayroon sa aking dibdib.
Lumabas na rin naman si Andrea habang ako naman ay nagtungo muna sa banyo para maghilamos at magtoothbrush. When I know I already looked presentable, I went out of the room to see the girls.
Nandoon pa kaya siya? Hindi ki na napigilang itanong.
And it was easy to know the answer because I saw them all sitting on the couch. Nakaupo ito sa dulo ng sofa habang yakap yakap ito ni Grey. I am sure it was Grey because she was giggling. Masayang masaya ito at tila natutuwa na naroroon ang babae. Sa baba naman nito ay si Mataias na nakaupo sa carpeted floor at nakasandal ang likod sa binti ng babae. He looked so comfortable with that woman that I felt a pang on my chest. Nakikinig si Mataias sa mga sinasabi ni Zari.
Bumintong hininga muna ako bago sinubukang ngumiti ng tuluyang makababa ng hagdan. Nakita naman ako kaagad ni Bobbie na nasa kabilang silya.
“Arika! Okay ka na ba?”
Hindi ko kaagad nakuhang sumagot dahil nakita kong pumasok si Yelo galing sa kusina. Hindi pa ako nakikita nito dahil bahagyang nakatago ang aking puwesto mula sa pinanggalingan niya.
Lumapit ito sa gawi ng babae at maingat na iniabot rito ang ang isang bowl ng kung ano. “Eat slowly. Marami pa akong ginawa,” turan nito. He was so kind and he sounded so sweet.
The girl smiled at him and that made my heart broke into so many pieces.
Napahawak ako sa aking dibdib ng maramdaman ang sakit doon.
I knew it. I'm doomed.
----
Kagigising ko lang. Nakaidlip ako. I tried finishing the chaoter but I wasn't sure it made sense. I'll probably sleep again.