Zawgyi
မနက္ခင္း၏ ေနေရာင္ျခည္ အေႏြးဓာတ္သည္ ျပတင္းေပါက္မွ
တစ္ဆင့္ တိုးဝင္လာသည္။
တစ္က်ီက်ီေအာ္ေနေသာ ငွက္မ်ားသည္လည္း
မနက္ပိုု္င္းတာဝန္လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု အသိေပးေနျကသည္။
ေစာင္ပံုထဲရစ္ေထြးေနေသာ လူနွစ္ေယာက္မွာ မနုိးနိုင္ဘဲရွိေန၏။
*အြန္းေႏြးတယ္ အရမ္းေႏြးတဲ့ ေနရာတစ္ခုေရာက္ေနသလိုပဲ
အေႏြးဓာတ္ကို ပိုလိုခ်င္တာေျကာင့္ ပို၍တိုးကပ္လိုက္သည္။
ပို၍တိုးကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။
ေလးလံလွေသာမ်က္လံုးမ်ားကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖြင့္ျကည့္လိုက္မိေတာ့ ရင္ခြင္တစ္စံုကို ဦးစြာျမင္ရ၏။
က်ယ္ဝန္းလွသည့္ ရင္ခြင္ေပၚမွ ရင္အံုမ်ားကို
လက္ညွိဳးေလးျဖင့္ထိုးေနမိသည္။
အဟိ သေဘဘာက်တယ္
ေမာ့ျကည့္ မိေတာ့ အိမ္ေမာက်ေနေသာ ကိုကို႔ကို ျမင္ရသည္။
ေခ်ာလိုက္တာကိုကိုက အယ္ ခန္႔တယ္ေပါ့ေနာ္
လက္ညွိဳးေလးကို ကိုကိုမ်က္နွာနားသို႔ကပ္ကာ
ေျပျပစ္တဲ့နဖူးျပင္ နဲ႕ ရွည္သြယ္၍အဆံုး၌လံုးေသာ နွာတံ
ေသသပ္ပိရိေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား အရာအားလံု အေပၚတြင္
ထိျကည့္ေနမိသည္။
အယ္ တစ္ခုေပ်ာက္ေနတာ အ့ဲတာ က်ေနာ္ အရမ္းနွစ္သက္ရတဲ့ ကိုကို႕ရဲ႕ ပါးခ်ိဳင့္ေလး
ျပံဳးလိုက္ရင္ ေပၚလာေသာ လျခမ္းသဏၭာန္ရွိတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး
နွစ္သက္ရာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးရွိေသာ ပါးျပင္သို႔ လက္ညွိဳးကို ပို႕ေဆာင္ေနခ်ိန္ပင္ ပြင့္လာေသာမ်က္လံုးတစ္စံုေျကာင့္ လန္႕သြားသည္။
လက္ကို အျမန္ျပန္ရုပ္ခ်ိန္မွာပင္ ကိုကိုက ဆြဲဖမ္းလိုက္သည္။
"ကိုင္လို႔ ဝျပီလား"
"အယ္ ဟို ကိုကို ႏိႈးျပီးလား"
"ျကာေပါ့ jimin ရင္ဘတ္ထဲ အတင္းတ္ိုးေနထဲက ႏိႈးတာ"
"ဟီးးဟီးးး
ထေတာ့ေလ ကိုကို"
"Omm"
က်ေနာ့္ေဘးမွ ထသြားေသာ ကေလးငယ္
လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႕ လမ္းေလ်ွာက္ေနပံုေလးက
တကယ့္အသဲယားစရာပင္
jimin ထြက္သြားျပီးေတာ့ က်ေနာ္လဲ အိပ္ယာမွ ထကာ
မ်က္နွာသစ္ဖို႔အျပင္ ထြက္လာလိုက္သည္
~~~~~~~~~~~~~~~~
ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္ အေငြးတစ္ေထာင္းေထာင္းထေနေသာ
ထမင္းပန္ကန္ နွစ္ခုသည္ စားခ်င္စရာ အတိျဖစ္ေနသည္။
သို႕ေသာ္ တစ္ခု၏ ပိုင္ရွင္မွာေတာ့ အခုထိေရာက္မလာေသး
က်ေနာ့္အတြက္ မနက္စာျပင္ေပးကာ
ထြက္သြားေသာ jimin ေျကာင့္ က်ေနာ္ လည္း
ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ခဏအျကာတြင္ အိမ္ေရွ႕မွ အသံပိစိေလးကို ျကားလိုက္ရသည္။
"ကိုကို မစားေသးဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္ jimin ကို ေစာင့္ေနတာေလ
ဘယ္သြားေနတာလဲ"
"arjima တို႕ဆီသြားေနတာ
ဒီေန႕မုန္႕ညွင္းခူးမွာလား သြားေမးတာ"
"မုန္႕ညွင္း?ဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
" ေအာ္ ကင္ခ်ီသိပ္မလို႔ေလ
arjima တို႔မွာ စိုက္ခင္းအျကီးျကီးရွိတယ္ ဒီနဲ႕ သိပ္မလွမ္းဘူး အ့ဲဒီမွာ မုန္႔ညွင္းတို႔ ငရုတ္သီးတို႔ စိုက္တယ္ေလ
အိမ္လည္းစားတယ္ ေရာင္းလဲေရာင္းတယ္ "
"ေအာ္"
"စားေလ ကိုကို ထည့္စား"
အေရွ႕မွ ငါးအသားလႊာမ်ားအား ကိုကို႔ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ေကာင္းလား ကိုကို "
"ေကာင္းပါတယ္ ဒါနဲ႕ ဒီေန႔ အလုပ္ရွိေသးလား"
"မရွိဘူး ဒီေန႔ က်ေနာ့္နားရက္ေလ ဒါေပမယ့္ ခဏေနက်ရင္
မုန္းညွင္းသြားခူးမို႕"
"ကိုယ္ လဲ လုိက္မယ္ေလ "
"အင္း လိုက္ခဲ့ေလ ဒါနဲ႕ ကိုကို က မနက္ျဖန္ျပန္မွာေပါ့ "
"omm"
ကိုကို႔ ရဲ႕ အေျဖကိုျကားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးျကီးျဖစ္
သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ မျပန္ခ်င္ေစခ်င္ေသးပါဘူး
ဒီေနရာ ရဲ႕ အလွအပေတြ လိုက္ျပခ်င္ေသးတယ္
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့ပါဘူး
သူလဲ သူ႕မိသားစု နဲ႕ သူ႕ အလုပ္အကိုင္ ေတြရွိေနေသးတယ္
က်ေနာ္ ဆြဲထား လို႔မွ မျဖစ္ဘဲေလ
"ကိုယ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္မွာ jimin ကို ပါ ျပန္လိုက္ေစခ်င္တယ္"
စားလက္စ ကို ရပ္လိုက္ကာ ကိုကို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ားသည္
က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္လာ၏။ ထိုေနာက္ ဆက္လက္၍ေျပာသည္။
"ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဒီလို တစ္ေယာက္ထဲ ေန ေနဦးမွာလဲ
Omma တို႔လဲေစာင့္ ေနျကတယ္
ေနာက္ျပီး ကိုယ္လဲ မင္းကို တစ္ပါထဲ ေခၚသြားခ်င္တယ္"
"ဟို…က်ေနာ္ စဥ္းစားပါရေစအံုး"
က်ေနာ့္ရဲ႕ အေျဖကို ကိုကို႕ ဘက္မွ ဘာတစ္ခုမွ ျပန္လည္
မတံု႕ျပန္ခဲ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ျပန္မလိုက္ခ်င္ေသးဘူး
က်ေနာ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြကလဲ ပံုမွန္မဟုတ္ေသးဘူး ထင္တယ္
ဒါပမယ့္ က်ေနာ္ျကိုးစားပါ့မယ္ Omma တို႕ဆီကိုအျမန္ဆံုးျပန္လာခဲ့ ပါ့မယ္ ကတိေတာ့ မေပးရဲေသးဘူး ဗ်ာ
~~~~~~~~~~~~~~~
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး စိမ္းစိုမႈမ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနသည္။
ျဖဴေဖြးေနေသာ လမ္းမ ထက္တြင္ သဲျဖဴျဖဴမ်ားက ေရာယွက္ေနသည္။
ေရြဝါေရာင္ ေနမင္း၏ အစြမ္းကုန္ ထြန္းလင္းေနမႈေျကာင့္
ေျမစိုင္ေျမခဲ မ်ားသည္ ေျခာက္ေသြ႕လို႕ေနသည္။
ထိုလမ္းမျကီး၏နံေဘးတြင္ ျကီးမားက်ယ္ျပန္ေသာ စိုက္ခင္းမ်ားလည္းရွိသည္။
ျမစိမ္းေရာင္ ကမၺလာျကီး ျခံဳထားသကဲ့သိုပင္
ထိုစိုက္ခင္းျကီး၏ အလယ္၌ ေကာင္းေလး နွစ္ေယာက္သည္
ျကိုးစားပမ္းစား အလုပ္လုပ္ေနသည္။
" ဒါက က်ြန္းေလးတစ္ခုပဲေပါ့ေနာ္ "
"ဒါေပါ့ ကိုကို ရဲ႕
ကိုကိုသြား ခ်င္ရင္ ခဏေန ေရတံခြန္ကို လိုက္ပို႔မယ္
ဟိုးဘက္မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရတံခြန္တစ္ခုရွိတယ္"
ပါးခ်ိဳင့္ေလး နွစ္ခု ထင္းကနဲ ေပၚလာသည္။
အ့ဲဒီ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြကို တစ္သက္လံုး သိမ္းထားလိုက္ခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ မျဖစ္နိုင္တာကို ေတြးေနမိျပန္ျပီ
"ကိုကို ရျပီ မုန္းညွင္းက အ့ဲေလာက္ဆိုရျပီး
ဟိုဘက္မွ ငရုတ္သီး သြားခူးရေအာင္"
"Omm"
လက္အိပ္နွစ္ဖက္က သဲမ်ားကို ခါထုတ္ကာ
မုန္႕ညွင္းျခင္းေတာင္းကို ဆြဲ၍ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္
ေထာင္ထားလိုက္သည္။ ထိုေနာက့္ အညႊန္တလူလူေဝေနေသာ ငရုတ္သီးမ်ားကို ခူးလိုက္သည္။
အတန္ျကာသည္အထိ တိတ္ဆတ္ေနျပီးမွ တစ္ရႈံ႕ရံႈ႕ အသံကို
ျကား၍ လွည့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္အဝိုင္းသာ နဲ႕
သူအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ကိုကို အဆင္ေျပလား ရတယ္ မလုပ္နဲ႕ေတာ့ ထားခဲ့လိုက္"
က်ေနာ့္ အတြက္ ကခူးေနျကအဆင္ေျပေပမယ့္ ကိုကို႔မွာေတာ့တစ္ေတာင္းထဲကို မႊန္ေနျပီျဖစ္သည္။
"ရတယ္ ရတယ္ jimin"
ရတယ္ သာ ဇြတ္ေျပာေနျပီး မ်က္လံုးျကီး နီရဲကာ မ်က္ရည္ေတြက်ေနေျကာင့္ လွမ္းေအာ္ရေတာ့တယ္
"သြားပါကိုကို ရယ္ သြားပါ ရပါတယ္
ဟုိနားမွာ ေရပိုက္ရွိတယ္ မ်က္နွာသြားသစ္လိုက္အံုး"
ထိုအခ်ိန္မွ လက္အိပ္မ်ားကို ခ်ြတ္ကာ ေရပိုက္ဆီသို႕သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ လည္း အဆင္ေျပမယ္ထင္လား မထင္ပါနဲ႕ က်ေနာ္ထ မွ ရမယ့္ကိစၥပါ ေရပိုက္ျကီးကိုင္ျပီး ဘယ္လိုေတာင္ လွည့္လိုက္သလဲ မသိဘူး ပိုက္ေခါင္းျကီး က်ြတ္ထြက္သြားလို႕ ေရေတြဖြားကနဲ ပန္းထြက္လာသည္။
ကိုကိုနားကို အျပန္ေျပးသြားကာ ေရပိုက္ကို ေခါင္းျပန္တက္လိုက္သည္။သို႕ေသာ္ ေရပိုက္ ေခါင္းမွာ ကြဲသြားသျဖင့္ ျပန္တက္မရျဖစ္ေနသည္။ ဒါကို ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ က ဘာေတြ သေဘာက်ေနမွန္းမသိ ေရနဲ႕ လိုက္ပတ္ေနတာေျကာင့္
က်ေနာ္တို႔နွစ္ေယာက္လံုးမွာ ျကြက္စုတ္ကေလးမ်ား ကဲ့သို႔ပင္
ျဖစ္သြားသည္။
"ကိုကို မပတ္နဲ႕ေတာ့ "
"ဘာျဖစ္လဲကြာ ပတ္တယ္ကြာ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ"
ပိစိေသးေသးေလးကို က်ေနာ္ စေနမိသည္။
သူ႕လက္ထဲက ေရပိုက္ကို ဆြဲ ယူကာ က်ေနာ္တို႔နွစ္ေယာက္လံုး ေပၚ မိုးထားလိုက္သည္။ ရဲတြတ္ေနေသာ နႈတ္ခမ္းေလးက စူေထာ္ထြက္လာသည္။
ဒါ သူစိတ္ေကာက္ေနျပီဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို အခ်က္ျပတာပါ
ဘယ္နွယ့္ဗ်ာ မနက္ထဲက က်ေနာ့္ ကို ဂရုမစိုက္ဘဲ အလုပ္ျကီးပဲ စြတ္လုပ္ေနတာ ျမင္းျပင္ကပ္လို႔ ပိုစ ေပးလိုက္တယ္
မငိုမခ်င္းစ ပစ္ မယ္ ငါကြ Kim namjoon
"ကိုကိုလို႔ ဆို ေတာ္ျပီ "
ေျပာလဲေျပာ ေမာ္တာ ပိတ္ဖို႔ ေျပးမယ္ျကံေနတဲ့ အေသးေလးကို ခါးကေနဆြဲဖက္လိုက္တယ္
အေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း တာဗ်ာ
သူ႕လက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တြန္းေနေသးတယ္ မ်က္လႊာေလးကလဲ ခ်ထားလို႕
အေပၚကေနအုပ္မိုးျပီး ျကည့္ေနတာေျကာင့္ တစ္လႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ပုစိ ေလးေတြကို လဲ ေတြ႕ေနရေသးတယ္ ပိုျပီးတင္းတင္းဖက္လိုက္ကာ မွ ရဲတက္လာတဲ့
ပါးမို႕မို႔ေလးေတြက ဆြဲကိုက္ပစ္ခ်င္စရာပဲ
ဘယ္လိုေတာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလဲ မေမးနဲဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕သာ
လာျကည့္လိုက္ေတာ့
နီရဲရႊန္းစိုေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြက
လာပါ လာပါလို႔လက္ရက္ေခၚေနသလိုပင္
ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနိုု္င္ေတာ့တာ ေျကာင့္ေရပိုက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္သည္။ ခါးကို ပို၍ပို၍တင္းတင္းဖက္ကာ နႈတ္ခမ္းေလးရွိရာသို႕ ခ်င္းကပ္လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ ခရီးဆံုးမေရာက္ခင္မွာပင္ ကေလးငယ္က
ေခါင္းေလးကို တိမ္းေရွာင္ကာ က်ေနာ္ကို အတင္းတြန္လႊတ္ေတာ့သည္။ ထိုေနာက္ ေတာင္းကမ်ားကို လွမ္းယူကာ ထြက္သြားသည္။
"jimin ကိုယ္နဲ႕ ျပန္လိုက္ခဲ့မယ္မလား"
က်ေနာ္ရဲ႕ စကားကို အေျဖ ျပန္မေပးပဲ တစ္ခ်က္မ်ွသာ လွည့္ျကည့္ကာ ထြက္သြားသည္။ ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကိုကို႔ေျကာင့္ကေလးလဲ အမ်ားျကီး နာက်င္ခဲ့ရျပီ ထြက္ခြာ သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ျကည့္ကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုေနမိသည္။
တစ္ဖတ္တြက္ေတာ့
က်ေနာ့္ကို ရူးေအာင္္မလုပ္ပါနဲ႕လား ကိုကိုရာ
က်ေနာ့္ရဲ႕ေနသားက်ေနတဲ့ ဘဝေလးကို မဖ်က္စီးခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ေတာင္းဆိုေနတာပါ
တစ္ခ်က္ခ်က္က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္မ်ား ကို ဖိသုတ္ကာ စိတ္ကို တင္းထားလိုက္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီေန႔တစ္ေန႕လံုး က်ေနာ္ ကိုကိုနဲ႕ စကားမေျပာျဖစ္ဖူး
ကိုကို ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္အိမ္ျပန္ေရာက္လဲ မသိဘူး
က်ေနာ္ေတာ့ေရာက္တာနဲ႕ စိုေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြလဲ ျပီး arjima တို႕အိမ္ေရာက္ေနတာ တစ္ေန႔လံုးနီးပါးပဲ
မုန္းညွင္းဝိုင္းသိပ္ေနလိုက္တယ္ အိမ္လဲ မျပန္ခ်င္ဘူး
ဟိုဘုိးေတာ္ျကီးနဲ႕ မ်က္နွာခ်င္းလည္းမဆိုင္ခ်င္ဘူး
အလကားလူျကီး
လူကို အခုမွ လာျပီး ဟြန္႔ အကုန္လြန္ကုန္ေတာ့ မွပဲ
မေျပာခ်င္ဘူး အပလာျကီး သြား မုန္းတယ္
လက္ထဲက မုန္႕ညွင္းဖက္ေတြကို အတင္းဆြဲျဖဲျပစ္လိုက္သည္။ ဒါနဲ႕ ထမင္းေရာ စားျပီးရဲ႕လား မသိဘူး
က်ေနာ္လဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ သြားလည္း မသြားဘူး
ထမင္းလဲမျပင္ေပးဘူး
arjima ကေတာ့ ဧည့္သည္ဆိုျပီးအားနာလို႔ထမင္းသြားပို႔တာကို အ့ဲလူျကီးက မစားေသးဘူး မဆာေသးလို႔ပါ ဆိုုုျပီးျငင္းလႊတ္တယ္တဲ့
က်ေနာ့္ကိုပဲျပန္လာခဲ့ဖို႔မွာလိုက္တယ္တဲ့
မသြားပါဘူး သြားစရာလား သူလာခိုင္းတိုင္း လာရမလား ေျပာ
ဟြန္႔
Arjima က ေတာ့ ေဘးကေနျပီး တစ္တြတ္တြတ္နဲ႕
အိမ္ျပန္ျပီး ကိုကို႕ဆီသြားဖို႔ေျပာေနတယ္
သူက ဘာတဲ့ ညီအစ္ကို ခ်င္းပဲ ရန္ျဖစ္လဲ ခဏပဲေပါ့ သားရယ္ ဘာညာနဲ႕
ဘာညီအစ္ကို လဲ ဘာညီအစ္ကို မွမဟုတ္ဘူး ဘာမွမေတာ္ဘူး အ့ဲညီအစ္ကို ဆိုတဲ့ စကားျကီးကို
မျကားခ်င္လို႔ မျကားခ်င္လို႔
ရွိသမ်ွေဒါသ အကုန္လံုးကို မုန္႔ညွင္းေပၚသာ ပံုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"သားေရ ညေနေတာင္ေစာင္းေနျပီ
သားအစ္ကိုျကီး သနားပါတယ္သားရဲ႕
သူ႕ခင္ဗ်ာ သားကိုေစာင့္ေနရွာတာ ဗိုက္ေတြလဲ ဆာေနမွာေပါ့
ျပန္လိုက္ပါသားရယ္ေနာ္ လိမၼာ ပါတယ္"
****ဟူးးးးးးးး****
တေန႔လံုး ထိုင္ ညည္းေနတဲ့ arjima ေျကာင့္
လူက စိတ္ေပ်ာ့ခ်င္ေနျပီ
ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ပါတယ္ ဘာမွ စိတ္ဆိုးစရာမွ မပါဘဲနဲ႕
ေနာက္ျပီး ကိုကိုက မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာ ဆိုေတာ့
ေတြ႔ဖို႔အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး ဟူးးးးးး သြားမွပါပဲ
arjima ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး အိမ္ငယ္ေလးဆီကို ေလ်ွာက္လာလိုက္တယ္
အိမ္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနတဲ့
ေက်ာက္ရုပ္ျကီးက စီးျကိဳေနတယ္
ဘယ္နွယ့္ ဘယ္လိုလူျကီးမွန္းလဲမသိဘူး
ထိုင္လဲထိုင္တက္တယ္ ေက်ာက္ရုပ္ျကီးလိုပဲ
က်ေနာ္လာတာျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ့္ အနားကို ေလ်ွာက္လာသည္။
"jimin ကိုကို႕ကို စိတ္ဆိုးေနေသးလား "
"မဆိုးပါဘူး ဘာလို႕ ဆိုးရမွာလဲ
arjima ကို ဝိုင္းကူေပးေနလို႔"
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူ၍ ေခါင္းကို ငံု႕ကာ လက္နွစ္ဖက္ကို လိမ္ယွက္ေနသည္။
ဒီ ပိစိေကြးကေတာ့ လိမ္ေနျပန္ျပီး ထမင္းလာပို႔ ကထဲက
arjima က အကုန္ေျပာျပီးျပီ က်ေနာ္ေရနဲ႕ ပတ္လို႔
စိတ္ဆိုးသြားတယ္တဲ့ဗ်ာ
ထားပါေလ ဒါေပမယ့္လဲ ေလာ္ေလာ္ဆယ္ က်ေနာ္ကပဲ
အေလ်ာ့ေပးျပီး ေခ်ာ့ရအံုးမွာေပါ့
"ဟို ကိုကို ထမင္းစားျပီးျပီလား "
"ဟမ္ မစားရေသးဘူး "
"arjima လာပို႕ထဲက မစားဘဲနဲ႕!!!"
ေဆာ့ခ်ည္ေအာင့္ခ်ည္နဲ႔ ေျပာေနသည္။
ေဟာ ဒါစိတ္ေကာက္ျပန္ျပီ ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ
"အမ္ ပါ ကိုယ္မဆာေသးလို႔ပါ
ဒါနဲ႕ ကေလးေရာ စားျပီးျပီလား"
"ဟင့္အင္း"
သူက်ေတာ့မစားဘဲနဲ႕ သူမ်ားကို လာေကာက္ေနတယ္
ဒါေပမယ့္ မေျပာရဲပါဘူး ဟီးးဟီးး😁😁
"ဒါဆို ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပင္မွာ သြားစားမယ္ေလ"
လက္ကို ပိုင္စိုပိုင္နင္းဆြဲကိုင္ကာ အတင္းဆြဲေခၚသြားေသာလူျကီးရဲ႕ ေနာက္ကို ရက္ကန္ရက္ကန္နွင့္ လိုက္သြားရသည္။
ဘာမွ လည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ ဟူးးးးးးးးး
ဒီလူျကီး တကယ္ထူးဆန္းေနတာေနာ္
ဟိုေရာက္ေတာ့လဲ က်ေနာ္ျကိုက္တာေတြပဲ မွာေက်ြးျပီး
ငါးကအစ အရိုးထြင္ေပးေနတယ္ ဘယ္လိုလူျကီးပါလဲ
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေပ်ာ္တယ္
ကိုကိုက ဟိုးငယ္ငယ္က က်ေနာ့္ကို ဂရုစိုက္ခဲ့သလိုပဲေလ
အရင္ကေႏြးေထြးမႈေလး ျပန္ရသလိုပဲ
ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္တယ္ ဝမ္းလဲနည္းတယ္
ဒီလူသားကို က်ေနာ္မွ မပိုင္ဆိုင္နိုင္ေတာ့ဘဲ
က်ေနာ္အေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ သူက အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႕ဌာေန ကို
ျပန္မွာပဲေလ
ထုတ္လိုက္ပါ ေခါင္းထဲက ထုတ္လိုက္ပါေတာ့
မဟုတ္တာေတြေတြးေနရင္ ငါပဲပင္းပန္းအံုးမွာ
အရင္ကလဲ အ့ဲလို မွားယြင္တဲ့ အေတြးေတြေျကာင့္
ဒုကၡေရာက္တာ အခုေတာ့ ထပ္ျပီး ထပ္ျပီး မခံစား ခ်င္ေတာ့ဘူး ပင္ပန္းလွျပီ
စားေသာက္ျပီးစီးေတာ့ က်ေနာ္တို႕ နွစ္ေယာက္ ေသာင္ျပင္ဘက္ကို ထြက္လာသည္။
ေနက ဝင္ေတာင္ဝင္ေတာ့မယ္
ေသာင္ျပင္ေပၚမွာလဲ လူရွင္းစ ျဖစ္ေနျပီ
ပုစြန္ဆီေရာင္ အလင္းတန္းမ်ားက လဲ ေနဝန္းေဘးမွာ ျခံရံထားသည္။ ဖန္ေနဝန္းမွာ အလင္းေရာင္ သိပ္မေပးနိုင္ေတာ့တာေျကာင့္ ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္မွာလဲ အလင္းေရာင္္ေလ်ာ့
နည္းစာျပဳေနသည္။
က်ေနာ္တို႔နွစ္ဦးျကားေတြ ေလတိုးသံပင္ ျကားရေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ကိုကို႔ကို ေမာ့ျကည့္လိုက္ေတာ့
ကိုကိုလဲ ပင္လယ္ျပင္ကို သာ ေငးျကည့္ေနသည္။
အရမ္းကို ခန္႔ညားလွတဲ့ ကိုကိုရဲ႕ မ်က္နွာျပင္ေပၚသို႕
ဆည္းဆားေရာင္ျခည္က ပါ ထပ္မံအားျဖည့္ထားသျဖင့္
က်က္သေရရွိျခင္း ဂုဏ္ရွိန္ဝါျကီ ျခင္း ဟူေသာ အင္းအားမ်ား
ထင္ဟပ္ေနေတာ့သည္။
ရုတ္တရပ္ ကိုကို႔ရဲ႕ အျကည့္မ်ား က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာတာ
ေျကာင့္ အျကည့္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းလႊဲလိုက္သည္။
-
-
-
-
-
က်ေနာ့္ကို ျကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းစိုစိုေလး က
ဝမ္းနည္ျခင္း အရိပ္ေယာင္ေတြပါေနသည္။ က်ေနာ့္ဘက္ကလဲ ကေလး ကို အမ်ားျကီ နာက်င္ေစခဲ့တာ ကို အခုထိပဲေလ
က်ေနာ္ ျကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအျကည့္လြဲ သြားတာေျကာင့္ ရင္ထဲ မွာ ထိတ္လန္႕သြားရသည္။ ဒီကေလးမွာ
က်ေနာ့္အေပၚ ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး ပဲ
က်ေနာ့္ကို မုန္းသြားျပီး ထင္ပါရဲ႕
စိတ္ပ်က္စြာ သက္ျပင္းေမာမ်ားကို ခ်ေနမိေပမယ့္
ျမင္လိုက္ရေသာ နီရဲရဲ ပါးမို႔ ေလးေျကာင့္ က်ေနာ့္အထင္ေတြ
တက္တက္ဆင္ေအာင္လြဲမွန္းသိရသည္။
အမွန္ေတာ့ ေပါက္စီေလး က ရွက္ေနတာကို
အသဲယားတာကြာ
ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္ေမာင္းေလး ကို ကိုင္ကာ ဆြဲလိုက္သည္။
မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားသည္အထိ ကေလးငယ္၏ အျကည့္မ်ားက က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ေခါင္းကိုသာငံု႔ျမဲငံု႔ ထားသည္။
မနက္ထဲက ရန္ရွာေနေသာႏႈတ္ခမ္းေလးဆီသို႔ တစ္ဖန္ျပန္လည္ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္။ ဒီတခါလဲ ထပ္ ေရွာင္တယ္ ခင္ဗ်ာ
လံုးဝပဲ ဒီတခါမွ ထပ္လႊတ္ေပးရရင္ Kim namjoon လို႕ မေခၚေတာ့ဘူးကြ
ပါးေလးနွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ အတင္းခ်ဳပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။
ဒါမ်ိဳးေတာ့လာမစမ္းနဲ႕
ဖူးအိေနတဲ့ နႈတ္ခမ္းသား ေလးမ်ားကို အေပၚကိုစုပ္လိုက္
ေအာက္ကိုစုက္လိုက္နွင့္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ကေလးငယ္ေလးကေတာ့ လက္သီးေသးေသးေလနဲ႕ထုေနျပန္တယ္ ေနာက္ေတာ့လဲ ျငိမ္က်သြာတာပါပဲ။
နႈတ္ခမ္းသာေလးေတြရဲ႕ အိစက္မႈက ဘာနဲ႕မွမလဲနိုင္ေအာင္ပင္ နူးညံ့ လွသည္။
ခ်ိဳျမိန္လြန္းတဲ့ နႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အလႊတ္မေပးခ်င္ေပ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အနမ္းေတြက ျကမ္းတမ္းလာသည္။
ေအာက္နႈတ္ခမ္းဖူးဖူး ေလးကို ဖိကိုက္လိုက္သည္။
"အာ့"
အသံပိစိေလးနဲ႕ အတူ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ပြင့္ဟသြားသည္။
အခ်ိန္ေစာင့္မေနေတာ့ဘူး လ်ွာဖ်ားေလးက က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
ကေလးေလးက မေနတတ္ဘူး ထင္တယ္ ရုန္းျပန္ေရာ
က်ေနာ္လဲ တင္းတင္းဖိကာ လက္ရဲ႕ အားနဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး
ကို သိမ္းက်ံဳးဖက္ထားလိုက္သည္။
လ်ွာခ်င္းလိမ္ေထြကာ အငမ္းမရစုပ္ယူေနလိုက္သည္။
လ်ွာကေလးကို ျပင္းျပင္းေလးစုပ္လိုက္ခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္
ကေလးေလးက တုန္တက္သြားသည္ အထိပင္ျဖစ္သည္။
မ်က္လံုးေလးမ်ားကေတာ့ ေမွးစင္းေနသည္။
ခါးကို အတင္းဖက္ထားတာေျကာင့္
ခါးေအာက္က တင္လံုးေလးက ေကာ့တက္ေနသည္။
စိတ္ထိန္းမရေတာ့တာေျကာင့္
ဖင္လံုးလံုးေလးကိုပါ တစ္ခ်က္ခ်င္း
ခပ္ဆပ္ဆပ္ေလးရိုက္ကာ ျဖစ္ညွစ္လိုက္သည္။
*အင့္ အင့္"
ပိစိေလးဆီက ညည္းသံေလးေတြျကားရေတာ့ လူကို ပ္ိုျပီး
စိတ္ျကြလာရသည္။
သူ႕နႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႕ မနမ္းတက္နမ္းတက္ ျပန္နမ္းတဲ့
အခ်ိန္ဆို ဒီလူ မွာ ရူးျပီး ေသြးေတြေတာင္ေျပာင္းျပန္စီးကုန္ေရာ
ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းလက္ေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြကလဲ
က်ေနာ့္ ရဲ႕ပခံုးသားကို ဆုပ္ကိုင္လာသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရင္ဘတ္ေပၚက အိက်ၤ ီကို အတင္းဆုပ္ကိုင္တာေျကာင့္ အိက်ၤ ီေတြပင္ ေျက ေနသည္။
က်ေနာ္လဲ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးစုပ္ကာ လက္ကို လဲ ပိုအားထည့္၍ တင္ပါးေလကို ျဖစ္ညစ္ေနလိုက္သည္။
အခ်ိန္နည္းနည္းျကာေတာ့မွာ
အတင္းရုန္ကန္လာေသာကေလး ငယ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ရင္ဘတ္ေလး နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ အသက္ကိုလုရႈေနရေသာ
babeေပါက္စေလး
ႏႈတ္ခမ္းေလးေဘးက စီးက်ေနတဲ့အရည္ေတြကို လက္နဲ႕ ဖိသုတ္လိုက္ေပးသည္။
အသက္ရႈဝေတာ့မွ ေခါင္းေလးငံုက ရွက္ေနျပန္သည္။
"အူးးးဝါးးးး အီးးးဟီးးးး"
ခဏေလာက္အေျကာမွ ထ ငိုေနေသာ ကေလးေျကာင့္
ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားရသည္။
နမ္းလိုက္လို႔ငိုသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္
"ကေလး မငိုပါနဲဲ႕ကြာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟမ္"
"သြား လူဆိုးျကီး ခင္ဗ်ားျကီးကို မခ်စ္ဘူး
ဘာလို႔က်ေနာ့္ကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးေနတာလဲ
မုန္းတယ္ ခင္ဗ်ားျကီးကို သြား ခင္ဗ်ား မိန္းမ ဆီျပန္
အူးးးဝါးးးးး"
"ဟမ္ ဘယ္က မိန္းမလဲ"
"အခုမွ လာျပီး အားလူး မလုပ္နဲ႕ေနာ္ နွာဘူးျကီး
ခင္ဗ်ား မိန္းမေလ Min yuri အင့္ ဟင့္ ဟီးးး မုန္းတယ္"
လက္ေခ်ာင္းေသးေသးေလးမ်ားနဲ႕ မ်က္လံုးကို ဖိပြတ္ကာ
ေအာ္ငိုေနေသာ အူျကဴးျကဴးေလးေျကာင့္ ဒီလူမွာ အသဲယားလို႔မဆံုး
"ဟာ ကေလးကလဲကြာ
ဘယ္က မိန္းမရွိရမွာလဲ
အ့ဲေန႔က ကိုယ္တို႔ မဂၤလာပြဲပ်က္သြားတယ္ေလ
yuri လဲကိုယ့္ကို ေဒါသ ထြက္ျပီး နိုင္ငံျခားကို ျပန္သြားျပီ
ကိုယ္က ကေလးကို ပဲ ခ်စ္လို႔ ကေလး ကိုပဲ ေရြးတာေလ"
"ေတာ္ပါ အခုမွ လာေျပာမေနနဲ႕ အ့ဲတုန္းက က်ေနာ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံစားခဲ့ရလဲ သိလား "
"သိတယ္ေလ အ့ဲေျကာင့္ ကိုယ့္ အခ်စ္ေတြနဲ႕ ျပန္ကုစားေပးမလို႔"
"ဘယ္လိုယံုရမလဲေျပာ ဟို မိန္းမက ေမာင္ လို႔
ေခၚတာနဲ႕ တစ္ခ်က္ထဲေပ်ာ့သြားမယ့္ လူျကီး ကမ်ား"
"ဒီမွာ ကေလးေလး ကိုယ့္ကို ေသခ်ာျကည့္
ကိုယ္yuri ကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ မွန္တယ္
အ့ဲဒါ ကိုယ့္ ဦးေနွာဏ္ ကခ်စ္ခဲ့တယ္
ကိုယ့္နွလံုးသားကမဟုတ္ဘူး
ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို
ညီမေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ျပီး ျပဳျပင္ေပးခဲ့မိတယ္
ကိုယ့္ဦးေနွာဏ္ ကလဲ ကိုယ္လက္ထက္ရင္ yuri ကိုပဲ
လက္ထက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိတယ္ ဘာလို႔ ဆို yuri က
လွတယ္ ထက္တယ္ စံျပမိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္
သူ႕ကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ အ့ဲဒီ အရာအားလံုး တစ္ခုမွ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္နွလံုးသားထဲကို ကေလးက
ေရာက္ေနလို႔ပဲ ကိုယ္ကေလးကို ခ်စ္တယ္
အရင္က ညီေလး လို ခ်စ္တယ္
အခု အိမ္ေထာင္ဘက္လို ခ်စ္တယ္
ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ဘယ္လို သက္ေသျပရမလဲ
ကေလးေျပာ ကေလးေျပာတာ ကိုယ္အကုန္လုပ္ေပးမယ္"
"ကိုကိုေနာ္ စကားေတြ တယ္တတ္ ေနပါလား
က်ေနာ္က ကိုကို႕ကို အရင္ကထဲ ကခ်စ္ျပီးသားပါ
ဘယ္လိုမွလည္း ေမ့မရခဲ့ဘူး
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုကို မသိဘူးလား"
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ ပိစိေလး ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
ကိုကိုလဲ ခ်စ္ရတာေပါ့ဗ်ာ
ကေလးေလး ထြက္သြားျပီးကတည္းက ေနရာအနွံ႕လိုက္ရွာခဲ့တယ္ ေတြ႕ျပန္ေတာ့လဲ ဒီေလာက္အေဝးျကီးမွာ ရွိေနတဲ့
ကေလးဆီကို မျကာမျကာလာခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ အေဝးကေနပဲ ျကည့္ေနျပီး ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္
babe ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေလးေတြကို ကိုယ့္ေျကာင့္ ပ်က္စီး
သြားမွာ စိုးရိမ္ခဲ့မိလို႔ အေဝးကေနပဲ အရိပ္တျကည့္ျကည့္နဲ႕
ေစာင့္ရွာက္ေပးခဲ့ရတယ္
ခ်စ္တယ္ကေလးရယ္
အရင္ကလဲ ခ်စ္တယ္
အခုလဲ ခ်စ္တယ္
ေနာင္လဲ ခ်စ္တယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ
ကိုယ့္ကို အခုခ်ိန္ထိ စိတ္မပ်က္ေသးလို႔
အခုထိ ခ်စ္ေနေသးလို႔
စခ်စ္ခဲ့ တာက ကေလးဆိုရင္ ပိုခ်စ္သြားမယ့္သူက ကိုယ္ပဲ
အျမဲတမ္းအတြက္ ထာဝရအတြက္ ဒီလူသားေလးကို
လံုးဝ လက္လႊတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြနဲ႕ မင္းေလး ျငိမ္းခ်မ္းေစရမယ္
ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြနဲဲ႕ မင္းေလးရဲ႕ ခက္ခဲတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို
ေမ့ေပ်ာက္ေစရမယ္
အို ဘုရာသခင္ က်ေနာ့္ အား ဒီလူသားေလးကို အစဥ္ထာဝရ
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေပးပါ
ေကာင္းေလးနွစ္ဦး၏ အခ်စ္ေမတၲာေတြေျကာင့္
သူရိန္ေနမင္းသည္ရွက္အားပိုစြာျဖင့္
တိုးဝင္ကြယ္ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္
####### The End######
3.10.2020
( ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာသူ နွင့္သာ ေပါင္းဖက္ရပါေစဟု
ဆုမြန္းေကာင္းျပဳလ်ွက္ )
haruyeejimon
Unicode
မနက်ခင်း၏ နေရောင်ခြည် အနွေးဓာတ်သည် ပြတင်းပေါက်မှ
တစ်ဆင့် တိုးဝင်လာသည်။
တစ်ကျီကျီအော်နေသော ငှက်များသည်လည်း
မနက်ပို်င်းတာဝန်လုပ်ဆောင်နေသည်ဟု အသိပေးနေကြသည်။
စောင်ပုံထဲရစ်ထွေးနေသော လူနှစ်ယောက်မှာ မနိုးနိုင်ဘဲရှိနေ၏။
*အွန်းနွေးတယ် အရမ်းနွေးတဲ့ နေရာတစ်ခုရောက်နေသလိုပဲ
အနွေးဓာတ်ကို ပိုလိုချင်တာကြောင့် ပို၍တိုးကပ်လိုက်သည်။
ပို၍တိုးကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
လေးလံလှသောမျက်လုံးများကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ရင်ခွင်တစ်စုံကို ဦးစွာမြင်ရ၏။
ကျယ်ဝန်းလှသည့် ရင်ခွင်ပေါ်မှ ရင်အုံများကို
လက်ညှိုးလေးဖြင့်ထိုးနေမိသည်။
အဟိ သဘေဘာကျတယ်
မော့ကြည့် မိတော့ အိမ်မောကျနေသော ကိုကို့ကို မြင်ရသည်။
ချောလိုက်တာကိုကိုက အယ် ခန့်တယ်ပေါ့နော်
လက်ညှိုးလေးကို ကိုကိုမျက်နှာနားသို့ကပ်ကာ
ပြေပြစ်တဲ့နဖူးပြင် နဲ့ ရှည်သွယ်၍အဆုံး၌လုံးသော နှာတံ
သေသပ်ပိရိသော နှုတ်ခမ်းများ အရာအားလုံ အပေါ်တွင်
ထိကြည့်နေမိသည်။
အယ် တစ်ခုပျောက်နေတာ အဲ့တာ ကျနော် အရမ်းနှစ်သက်ရတဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ပါးချိုင့်လေး
ပြုံးလိုက်ရင် ပေါ်လာသော လခြမ်းသဏ္ဌာန်ရှိတဲ့ ပါးချိုင့်လေး
နှစ်သက်ရာ ပါးချိုင့်လေးရှိသော ပါးပြင်သို့ လက်ညှိုးကို ပို့ဆောင်နေချိန်ပင် ပွင့်လာသောမျက်လုံးတစ်စုံကြောင့် လန့်သွားသည်။
လက်ကို အမြန်ပြန်ရုပ်ချိန်မှာပင် ကိုကိုက ဆွဲဖမ်းလိုက်သည်။
"ကိုင်လို့ ဝပြီလား"
"အယ် ဟို ကိုကို နှိုးပြီးလား"
"ကြာပေါ့ jimin ရင်ဘတ်ထဲ အတင်းတ်ိုးနေထဲက နှိုးတာ"
"ဟီးးဟီးးး
ထတော့လေ ကိုကို"
"Omm"
ကျနော့်ဘေးမှ ထသွားသော ကလေးငယ်
လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ လမ်းလျှောက်နေပုံလေးက
တကယ့်အသဲယားစရာပင်
jimin ထွက်သွားပြီးတော့ ကျနော်လဲ အိပ်ယာမှ ထကာ
မျက်နှာသစ်ဖို့အပြင် ထွက်လာလိုက်သည်
~~~~~~~~~~~~~~~~
ထမင်းစားပွဲပေါ်တွင် အငွေးတစ်ထောင်းထောင်းထနေသော
ထမင်းပန်ကန် နှစ်ခုသည် စားချင်စရာ အတိဖြစ်နေသည်။
သို့သော် တစ်ခု၏ ပိုင်ရှင်မှာတော့ အခုထိရောက်မလာသေး
ကျနော့်အတွက် မနက်စာပြင်ပေးကာ
ထွက်သွားသော jimin ကြောင့် ကျနော် လည်း
စောင့်နေလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် အိမ်ရှေ့မှ အသံပိစိလေးကို ကြားလိုက်ရသည်။
"ကိုကို မစားသေးဘူးလား"
"ဟုတ်တယ် jimin ကို စောင့်နေတာလေ
ဘယ်သွားနေတာလဲ"
"arjima တို့ဆီသွားနေတာ
ဒီနေ့မုန့်ညှင်းခူးမှာလား သွားမေးတာ"
"မုန့်ညှင်း?ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
" အော် ကင်ချီသိပ်မလို့လေ
arjima တို့မှာ စိုက်ခင်းအကြီးကြီးရှိတယ် ဒီနဲ့ သိပ်မလှမ်းဘူး အဲ့ဒီမှာ မုန့်ညှင်းတို့ ငရုတ်သီးတို့ စိုက်တယ်လေ
အိမ်လည်းစားတယ် ရောင်းလဲရောင်းတယ် "
"အော်"
"စားလေ ကိုကို ထည့်စား"
အရှေ့မှ ငါးအသားလွှာများအား ကိုကို့ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
"ကောင်းလား ကိုကို "
"ကောင်းပါတယ် ဒါနဲ့ ဒီနေ့ အလုပ်ရှိသေးလား"
"မရှိဘူး ဒီနေ့ ကျနော့်နားရက်လေ ဒါပေမယ့် ခဏနေကျရင်
မုန်းညှင်းသွားခူးမို့"
"ကိုယ် လဲ လိုက်မယ်လေ "
"အင်း လိုက်ခဲ့လေ ဒါနဲ့ ကိုကို က မနက်ဖြန်ပြန်မှာပေါ့ "
"omm"
ကိုကို့ ရဲ့ အဖြေကိုကြားလိုက်ရချိန်တွင် ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်
သွားသည်။ တကယ်တော့ မပြန်ချင်စေချင်သေးပါဘူး
ဒီနေရာ ရဲ့ အလှအပတွေ လိုက်ပြချင်သေးတယ်
ဒါပေမယ့် ကျနော် ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ပါဘူး
သူလဲ သူ့မိသားစု နဲ့ သူ့ အလုပ်အကိုင် တွေရှိနေသေးတယ်
ကျနော် ဆွဲထား လို့မှ မဖြစ်ဘဲလေ
"ကိုယ်ပြန်တဲ့ အချိန်မှာ jimin ကို ပါ ပြန်လိုက်စေချင်တယ်"
စားလက်စ ကို ရပ်လိုက်ကာ ကိုကို့ရဲ့ မျက်လုံးများသည်
ကျနော့်ဆီကို ရောက်လာ၏။ ထိုနောက် ဆက်လက်၍ပြောသည်။
"ဘယ်အချိန်ထိ ဒီလို တစ်ယောက်ထဲ နေ နေဦးမှာလဲ
Omma တို့လဲစောင့် နေကြတယ်
နောက်ပြီး ကိုယ်လဲ မင်းကို တစ်ပါထဲ ခေါ်သွားချင်တယ်"
"ဟို…ကျနော် စဉ်းစားပါရစေအုံး"
ကျနော့်ရဲ့ အဖြေကို ကိုကို့ ဘက်မှ ဘာတစ်ခုမှ ပြန်လည်
မတုံ့ပြန်ခဲ့ပါ။ တကယ်တော့ ကျနော် ပြန်မလိုက်ချင်သေးဘူး
ကျနော့်ရဲ့ စိတ်တွေကလဲ ပုံမှန်မဟုတ်သေးဘူး ထင်တယ်
ဒါပမယ့် ကျနော်ကြိုးစားပါ့မယ် Omma တို့ဆီကိုအမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့ ပါ့မယ် ကတိတော့ မပေးရဲသေးဘူး ဗျာ
~~~~~~~~~~~~~~~
ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး စိမ်းစိုမှုများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသည်။
ဖြူဖွေးနေသော လမ်းမ ထက်တွင် သဲဖြူဖြူများက ရောယှက်နေသည်။
ရွေဝါရောင် နေမင်း၏ အစွမ်းကုန် ထွန်းလင်းနေမှုကြောင့်
မြေစိုင်မြေခဲ များသည် ခြောက်သွေ့လို့နေသည်။
ထိုလမ်းမကြီး၏နံဘေးတွင် ကြီးမားကျယ်ပြန်သော စိုက်ခင်းများလည်းရှိသည်။
မြစိမ်းရောင် ကမ္ဗလာကြီး ခြုံထားသကဲ့သိုပင်
ထိုစိုက်ခင်းကြီး၏ အလယ်၌ ကောင်းလေး နှစ်ယောက်သည်
ကြိုးစားပမ်းစား အလုပ်လုပ်နေသည်။
" ဒါက ကျွန်းလေးတစ်ခုပဲပေါ့နော် "
"ဒါပေါ့ ကိုကို ရဲ့
ကိုကိုသွား ချင်ရင် ခဏနေ ရေတံခွန်ကို လိုက်ပို့မယ်
ဟိုးဘက်မလှမ်းမကမ်းမှာ ရေတံခွန်တစ်ခုရှိတယ်"
ပါးချိုင့်လေး နှစ်ခု ထင်းကနဲ ပေါ်လာသည်။
အဲ့ဒီ ပါးချိုင့်လေးတွေကို တစ်သက်လုံး သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ် ဒါပေမယ့် ကျနော်ကတော့ မဖြစ်နိုင်တာကို တွေးနေမိပြန်ပြီ
"ကိုကို ရပြီ မုန်းညှင်းက အဲ့လောက်ဆိုရပြီး
ဟိုဘက်မှ ငရုတ်သီး သွားခူးရအောင်"
"Omm"
လက်အိပ်နှစ်ဖက်က သဲများကို ခါထုတ်ကာ
မုန့်ညှင်းခြင်းတောင်းကို ဆွဲ၍ ထောင့်တစ်နေရာတွင်
ထောင်ထားလိုက်သည်။ ထိုနောက့် အညွှန်တလူလူဝေနေသော ငရုတ်သီးများကို ခူးလိုက်သည်။
အတန်ကြာသည်အထိ တိတ်ဆတ်နေပြီးမှ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ အသံကို
ကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်အဝိုင်းသာ နဲ့
သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။
"ကိုကို အဆင်ပြေလား ရတယ် မလုပ်နဲ့တော့ ထားခဲ့လိုက်"
ကျနော့် အတွက် ကခူးနေကြအဆင်ပြေပေမယ့် ကိုကို့မှာတော့တစ်တောင်းထဲကို မွှန်နေပြီဖြစ်သည်။
"ရတယ် ရတယ် jimin"
ရတယ် သာ ဇွတ်ပြောနေပြီး မျက်လုံးကြီး နီရဲကာ မျက်ရည်တွေကျနေကြောင့် လှမ်းအော်ရတော့တယ်
"သွားပါကိုကို ရယ် သွားပါ ရပါတယ်
ဟိုနားမှာ ရေပိုက်ရှိတယ် မျက်နှာသွားသစ်လိုက်အုံး"
ထိုအချိန်မှ လက်အိပ်များကို ချွတ်ကာ ရေပိုက်ဆီသို့သွားသည်။ ဒါပေမယ့် လည်း အဆင်ပြေမယ်ထင်လား မထင်ပါနဲ့ ကျနော်ထ မှ ရမယ့်ကိစ္စပါ ရေပိုက်ကြီးကိုင်ပြီး ဘယ်လိုတောင် လှည့်လိုက်သလဲ မသိဘူး ပိုက်ခေါင်းကြီး ကျွတ်ထွက်သွားလို့ ရေတွေဖွားကနဲ ပန်းထွက်လာသည်။
ကိုကိုနားကို အပြန်ပြေးသွားကာ ရေပိုက်ကို ခေါင်းပြန်တက်လိုက်သည်။သို့သော် ရေပိုက် ခေါင်းမှာ ကွဲသွားသဖြင့် ပြန်တက်မရဖြစ်နေသည်။ ဒါကို ကိုယ်တော်ချော က ဘာတွေ သဘောကျနေမှန်းမသိ ရေနဲ့ လိုက်ပတ်နေတာကြောင့်
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ကြွက်စုတ်ကလေးများ ကဲ့သို့ပင်
ဖြစ်သွားသည်။
"ကိုကို မပတ်နဲ့တော့ "
"ဘာဖြစ်လဲကွာ ပတ်တယ်ကွာ ဘာဖြစ်ချင်လဲ"
ပိစိသေးသေးလေးကို ကျနော် စနေမိသည်။
သူ့လက်ထဲက ရေပိုက်ကို ဆွဲ ယူကာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံး ပေါ် မိုးထားလိုက်သည်။ ရဲတွတ်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးက စူထော်ထွက်လာသည်။
ဒါ သူစိတ်ကောက်နေပြီဆိုပြီး ကျနော့်ကို အချက်ပြတာပါ
ဘယ်နှယ့်ဗျာ မနက်ထဲက ကျနော့် ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အလုပ်ကြီးပဲ စွတ်လုပ်နေတာ မြင်းပြင်ကပ်လို့ ပိုစ ပေးလိုက်တယ်
မငိုမချင်းစ ပစ် မယ် ငါကွ Kim namjoon
"ကိုကိုလို့ ဆို တော်ပြီ "
ပြောလဲပြော မော်တာ ပိတ်ဖို့ ပြေးမယ်ကြံနေတဲ့ အသေးလေးကို ခါးကနေဆွဲဖက်လိုက်တယ်
အတော်ချစ်ဖို့ကောင်း တာဗျာ
သူ့လက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းနေသေးတယ် မျက်လွှာလေးကလဲ ချထားလို့
အပေါ်ကနေအုပ်မိုးပြီး ကြည့်နေတာကြောင့် တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်တောင်ပုစိ လေးတွေကို လဲ တွေ့နေရသေးတယ် ပိုပြီးတင်းတင်းဖက်လိုက်ကာ မှ ရဲတက်လာတဲ့
ပါးမို့မို့လေးတွေက ဆွဲကိုက်ပစ်ချင်စရာပဲ
ဘယ်လိုတောင် ချစ်ဖို့ကောင်းသလဲ မမေးနဲ့ ခင်ဗျားတို့သာ
လာကြည့်လိုက်တော့
နီရဲရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေက
လာပါ လာပါလို့လက်ရက်ခေါ်နေသလိုပင်
ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနို်င်တော့တာ ကြောင့်ရေပိုက်ကို လွှတ်ချလိုက်သည်။ ခါးကို ပို၍ပို၍တင်းတင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးရှိရာသို့ ချင်းကပ်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် ခရီးဆုံးမရောက်ခင်မှာပင် ကလေးငယ်က
ခေါင်းလေးကို တိမ်းရှောင်ကာ ကျနော်ကို အတင်းတွန်လွှတ်တော့သည်။ ထိုနောက် တောင်းကများကို လှမ်းယူကာ ထွက်သွားသည်။
"jimin ကိုယ်နဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်မလား"
ကျနော်ရဲ့ စကားကို အဖြေ ပြန်မပေးပဲ တစ်ချက်မျှသာ လှည့်ကြည့်ကာ ထွက်သွားသည်။ ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ်
ကိုကို့ကြောင့်ကလေးလဲ အများကြီး နာကျင်ခဲ့ရပြီ ထွက်ခွာ သွားတဲ့ ကျောပြင်သေးသေးလေးကို ကြည့်ကာ တောင်းပန်စကားဆိုနေမိသည်။
တစ်ဖတ်တွက်တော့
ကျနော့်ကို ရူးအောင်မလုပ်ပါနဲ့လား ကိုကိုရာ
ကျနော့်ရဲ့နေသားကျနေတဲ့ ဘဝလေးကို မဖျက်စီးချင်ပါနဲ့တော့ ကျနော်တောင်းဆိုနေတာပါ
တစ်ချက်ချက်ကျဆင်းလာသော မျက်ရည်များ ကို ဖိသုတ်ကာ စိတ်ကို တင်းထားလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ကျနော် ကိုကိုနဲ့ စကားမပြောဖြစ်ဖူး
ကိုကို ကတော့ ဘယ်အချိန်အိမ်ပြန်ရောက်လဲ မသိဘူး
ကျနော်တော့ရောက်တာနဲ့ စိုနေတဲ့ အဝတ်အစားတွေလဲ ပြီး arjima တို့အိမ်ရောက်နေတာ တစ်နေ့လုံးနီးပါးပဲ
မုန်းညှင်းဝိုင်းသိပ်နေလိုက်တယ် အိမ်လဲ မပြန်ချင်ဘူး
ဟိုဘိုးတော်ကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းလည်းမဆိုင်ချင်ဘူး
အလကားလူကြီး
လူကို အခုမှ လာပြီး ဟွန့် အကုန်လွန်ကုန်တော့ မှပဲ
မပြောချင်ဘူး အပလာကြီး သွား မုန်းတယ်
လက်ထဲက မုန့်ညှင်းဖက်တွေကို အတင်းဆွဲဖြဲပြစ်လိုက်သည်။ ဒါနဲ့ ထမင်းရော စားပြီးရဲ့လား မသိဘူး
ကျနော်လဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ သွားလည်း မသွားဘူး
ထမင်းလဲမပြင်ပေးဘူး
arjima ကတော့ ဧည့်သည်ဆိုပြီးအားနာလို့ထမင်းသွားပို့တာကို အဲ့လူကြီးက မစားသေးဘူး မဆာသေးလို့ပါ ဆိုပြီးငြင်းလွှတ်တယ်တဲ့
ကျနော့်ကိုပဲပြန်လာခဲ့ဖို့မှာလိုက်တယ်တဲ့
မသွားပါဘူး သွားစရာလား သူလာခိုင်းတိုင်း လာရမလား ပြော
ဟွန့်
Arjima က တော့ ဘေးကနေပြီး တစ်တွတ်တွတ်နဲ့
အိမ်ပြန်ပြီး ကိုကို့ဆီသွားဖို့ပြောနေတယ်
သူက ဘာတဲ့ ညီအစ်ကို ချင်းပဲ ရန်ဖြစ်လဲ ခဏပဲပေါ့ သားရယ် ဘာညာနဲ့
ဘာညီအစ်ကို လဲ ဘာညီအစ်ကို မှမဟုတ်ဘူး ဘာမှမတော်ဘူး အဲ့ညီအစ်ကို ဆိုတဲ့ စကားကြီးကို
မကြားချင်လို့ မကြားချင်လို့
ရှိသမျှဒေါသ အကုန်လုံးကို မုန့်ညှင်းပေါ်သာ ပုံချလိုက်တော့သည်။
"သားရေ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ
သားအစ်ကိုကြီး သနားပါတယ်သားရဲ့
သူ့ခင်ဗျာ သားကိုစောင့်နေရှာတာ ဗိုက်တွေလဲ ဆာနေမှာပေါ့
ပြန်လိုက်ပါသားရယ်နော် လိမ္မာ ပါတယ်"
****ဟူးးးးးးးး****
တနေ့လုံး ထိုင် ညည်းနေတဲ့ arjima ကြောင့်
လူက စိတ်ပျော့ချင်နေပြီ
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ် ဘာမှ စိတ်ဆိုးစရာမှ မပါဘဲနဲ့
နောက်ပြီး ကိုကိုက မနက်ဖြန်ပြန်တော့မှာ ဆိုတော့
တွေ့ဖို့အချိန်သိပ်မကျန်တော့ဘူး ဟူးးးးးး သွားမှပါပဲ
arjima ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ငယ်လေးဆီကို လျှောက်လာလိုက်တယ်
အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်းပဲ မလှုပ်မယှက်ထိုင်နေတဲ့
ကျောက်ရုပ်ကြီးက စီးကြိုနေတယ်
ဘယ်နှယ့် ဘယ်လိုလူကြီးမှန်းလဲမသိဘူး
ထိုင်လဲထိုင်တက်တယ် ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုပဲ
ကျနော်လာတာမြင်တော့ ချက်ချင်းပဲ ကျနော့် အနားကို လျှောက်လာသည်။
"jimin ကိုကို့ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလား "
"မဆိုးပါဘူး ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ
arjima ကို ဝိုင်းကူပေးနေလို့"
နှုတ်ခမ်းလေးစူ၍ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို လိမ်ယှက်နေသည်။
ဒီ ပိစိကွေးကတော့ လိမ်နေပြန်ပြီး ထမင်းလာပို့ ကထဲက
arjima က အကုန်ပြောပြီးပြီ ကျနော်ရေနဲ့ ပတ်လို့
စိတ်ဆိုးသွားတယ်တဲ့ဗျာ
ထားပါလေ ဒါပေမယ့်လဲ လော်လော်ဆယ် ကျနော်ကပဲ
အလျော့ပေးပြီး ချော့ရအုံးမှာပေါ့
"ဟို ကိုကို ထမင်းစားပြီးပြီလား "
"ဟမ် မစားရသေးဘူး "
"arjima လာပို့ထဲက မစားဘဲနဲ့!!!"
ဆော့ချည်အောင့်ချည်နဲ့ ပြောနေသည်။
ဟော ဒါစိတ်ကောက်ပြန်ပြီ ဆိုတဲ့ သဘောပဲ
"အမ် ပါ ကိုယ်မဆာသေးလို့ပါ
ဒါနဲ့ ကလေးရော စားပြီးပြီလား"
"ဟင့်အင်း"
သူကျတော့မစားဘဲနဲ့ သူများကို လာကောက်နေတယ်
ဒါပေမယ့် မပြောရဲပါဘူး ဟီးးဟီးး😁😁
"ဒါဆို ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် အပြင်မှာ သွားစားမယ်လေ"
လက်ကို ပိုင်စိုပိုင်နင်းဆွဲကိုင်ကာ အတင်းဆွဲခေါ်သွားသောလူကြီးရဲ့ နောက်ကို ရက်ကန်ရက်ကန်နှင့် လိုက်သွားရသည်။
ဘာမှ လည်း မပြောချင်တော့ ဟူးးးးးးးးး
ဒီလူကြီး တကယ်ထူးဆန်းနေတာနော်
ဟိုရောက်တော့လဲ ကျနော်ကြိုက်တာတွေပဲ မှာကျွေးပြီး
ငါးကအစ အရိုးထွင်ပေးနေတယ် ဘယ်လိုလူကြီးပါလဲ
ဒါပေမယ့် ကျနော်ပျော်တယ်
ကိုကိုက ဟိုးငယ်ငယ်က ကျနော့်ကို ဂရုစိုက်ခဲ့သလိုပဲလေ
အရင်ကနွေးထွေးမှုလေး ပြန်ရသလိုပဲ
ပျော်လဲပျော်တယ် ဝမ်းလဲနည်းတယ်
ဒီလူသားကို ကျနော်မှ မပိုင်ဆိုင်နိုင်တော့ဘဲ
ကျနော်အရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ သူက အချိန်တန်ရင် သူ့ဌာနေ ကို
ပြန်မှာပဲလေ
ထုတ်လိုက်ပါ ခေါင်းထဲက ထုတ်လိုက်ပါတော့
မဟုတ်တာတွေတွေးနေရင် ငါပဲပင်းပန်းအုံးမှာ
အရင်ကလဲ အဲ့လို မှားယွင်တဲ့ အတွေးတွေကြောင့်
ဒုက္ခရောက်တာ အခုတော့ ထပ်ပြီး ထပ်ပြီး မခံစား ချင်တော့ဘူး ပင်ပန်းလှပြီ
စားသောက်ပြီးစီးတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သောင်ပြင်ဘက်ကို ထွက်လာသည်။
နေက ဝင်တောင်ဝင်တော့မယ်
သောင်ပြင်ပေါ်မှာလဲ လူရှင်းစ ဖြစ်နေပြီ
ပုစွန်ဆီရောင် အလင်းတန်းများက လဲ နေဝန်းဘေးမှာ ခြံရံထားသည်။ ဖန်နေဝန်းမှာ အလင်းရောင် သိပ်မပေးနိုင်တော့တာကြောင့် ပြာလဲ့လဲ့ကောင်းကင်မှာလဲ အလင်းရောင်လျော့
နည်းစာပြုနေသည်။
ကျနော်တို့နှစ်ဦးကြားတွေ လေတိုးသံပင် ကြားရအောင်
တိတ်ဆိတ်နေသည်။
ကိုကို့ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့
ကိုကိုလဲ ပင်လယ်ပြင်ကို သာ ငေးကြည့်နေသည်။
အရမ်းကို ခန့်ညားလှတဲ့ ကိုကိုရဲ့ မျက်နှာပြင်ပေါ်သို့
ဆည်းဆားရောင်ခြည်က ပါ ထပ်မံအားဖြည့်ထားသဖြင့်
ကျက်သရေရှိခြင်း ဂုဏ်ရှိန်ဝါကြီ ခြင်း ဟူသော အင်းအားများ
ထင်ဟပ်နေတော့သည်။
ရုတ်တရပ် ကိုကို့ရဲ့ အကြည့်များ ကျနော့်ဆီရောက်လာတာ
ကြောင့် အကြည့်များကို ချက်ချင်းလွှဲလိုက်သည်။
-
-
-
-
-
ကျနော့်ကို ကြည့်နေသော မျက်ဝန်းစိုစိုလေး က
ဝမ်းနည်ခြင်း အရိပ်ယောင်တွေပါနေသည်။ ကျနော့်ဘက်ကလဲ ကလေး ကို အများကြီ နာကျင်စေခဲ့တာ ကို အခုထိပဲလေ
ကျနော် ကြည့်လိုက်တော့ ချက်ချင်းအကြည့်လွဲ သွားတာကြောင့် ရင်ထဲ မှာ ထိတ်လန့်သွားရသည်။ ဒီကလေးမှာ
ကျနော့်အပေါ် ထားတဲ့ ခံစားချက်တွေ မရှိတော့ဘူး ပဲ
ကျနော့်ကို မုန်းသွားပြီး ထင်ပါရဲ့
စိတ်ပျက်စွာ သက်ပြင်းမောများကို ချနေမိပေမယ့်
မြင်လိုက်ရသော နီရဲရဲ ပါးမို့ လေးကြောင့် ကျနော့်အထင်တွေ
တက်တက်ဆင်အောင်လွဲမှန်းသိရသည်။
အမှန်တော့ ပေါက်စီလေး က ရှက်နေတာကို
အသဲယားတာကွာ
ချက်ချင်းပဲ လက်မောင်းလေး ကို ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသည်အထိ ကလေးငယ်၏ အကြည့်များက ကျနော့်ဆီကို ရောက်မလာခဲ့ပါ။ ခေါင်းကိုသာငုံ့မြဲငုံ့ ထားသည်။
မနက်ထဲက ရန်ရှာနေသောနှုတ်ခမ်းလေးဆီသို့ တစ်ဖန်ပြန်လည် ချဉ်းကပ်လိုက်သည်။ ဒီတခါလဲ ထပ် ရှောင်တယ် ခင်ဗျာ
လုံးဝပဲ ဒီတခါမှ ထပ်လွှတ်ပေးရရင် Kim namjoon လို့ မခေါ်တော့ဘူးကွ
ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ အတင်းချုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။
ဒါမျိုးတော့လာမစမ်းနဲ့
ဖူးအိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား လေးများကို အပေါ်ကိုစုပ်လိုက်
အောက်ကိုစုက်လိုက်နှင့် ကျနော်တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ကလေးငယ်လေးကတော့ လက်သီးသေးသေးလေနဲ့ထုနေပြန်တယ် နောက်တော့လဲ ငြိမ်ကျသွာတာပါပဲ။
နှုတ်ခမ်းသာလေးတွေရဲ့ အိစက်မှုက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်အောင်ပင် နူးညံ့ လှသည်။
ချိုမြိန်လွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အလွှတ်မပေးချင်ပေ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အနမ်းတွေက ကြမ်းတမ်းလာသည်။
အောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ဖိကိုက်လိုက်သည်။
"အာ့"
အသံပိစိလေးနဲ့ အတူ နှုတ်ခမ်းလေးက ပွင့်ဟသွားသည်။
အချိန်စောင့်မနေတော့ဘူး လျှာဖျားလေးက ကျူးကျော်ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။
ကလေးလေးက မနေတတ်ဘူး ထင်တယ် ရုန်းပြန်ရော
ကျနော်လဲ တင်းတင်းဖိကာ လက်ရဲ့ အားနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး
ကို သိမ်းကျုံးဖက်ထားလိုက်သည်။
လျှာချင်းလိမ်ထွေကာ အငမ်းမရစုပ်ယူနေလိုက်သည်။
လျှာကလေးကို ပြင်းပြင်းလေးစုပ်လိုက်ချိန်တွေမှာဆိုရင်
ကလေးလေးက တုန်တက်သွားသည် အထိပင်ဖြစ်သည်။
မျက်လုံးလေးများကတော့ မှေးစင်းနေသည်။
ခါးကို အတင်းဖက်ထားတာကြောင့်
ခါးအောက်က တင်လုံးလေးက ကော့တက်နေသည်။
စိတ်ထိန်းမရတော့တာကြောင့်
ဖင်လုံးလုံးလေးကိုပါ တစ်ချက်ချင်း
ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးရိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။
*အင့် အင့်"
ပိစိလေးဆီက ညည်းသံလေးတွေကြားရတော့ လူကို ပ်ိုပြီး
စိတ်ကြွလာရသည်။
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မနမ်းတက်နမ်းတက် ပြန်နမ်းတဲ့
အချိန်ဆို ဒီလူ မှာ ရူးပြီး သွေးတွေတောင်ပြောင်းပြန်စီးကုန်ရော
ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလက်ချောင်းသေးသေးလေးတွေကလဲ
ကျနော့် ရဲ့ပခုံးသားကို ဆုပ်ကိုင်လာသည်။
တစ်ချက်တစ်ချက် ရင်ဘတ်ပေါ်က အိင်္ကျီကို အတင်းဆုပ်ကိုင်တာကြောင့် အိင်္ကျီတွေပင် ကြေ နေသည်။
ကျနော်လဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးစုပ်ကာ လက်ကို လဲ ပိုအားထည့်၍ တင်ပါးလေကို ဖြစ်ညစ်နေလိုက်သည်။
အချိန်နည်းနည်းကြာတော့မှာ
အတင်းရုန်ကန်လာသောကလေး ငယ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် အသက်ကိုလုရှုနေရသော
babeပေါက်စလေး
နှုတ်ခမ်းလေးဘေးက စီးကျနေတဲ့အရည်တွေကို လက်နဲ့ ဖိသုတ်လိုက်ပေးသည်။
အသက်ရှုဝတော့မှ ခေါင်းလေးငုံက ရှက်နေပြန်သည်။
"အူးးးဝါးးးး အီးးးဟီးးးး"
ခဏလောက်အကြောမှ ထ ငိုနေသော ကလေးကြောင့်
ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားရသည်။
နမ်းလိုက်လို့ငိုသွားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်
"ကလေး မငိုပါနဲ့ကွာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟမ်"
"သွား လူဆိုးကြီး ခင်ဗျားကြီးကို မချစ်ဘူး
ဘာလို့ကျနော့်ကို မျှော်လင့်ချက်တွေပေးနေတာလဲ
မုန်းတယ် ခင်ဗျားကြီးကို သွား ခင်ဗျား မိန်းမ ဆီပြန်
အူးးးဝါးးးးး"
"ဟမ် ဘယ်က မိန်းမလဲ"
"အခုမှ လာပြီး အားလူး မလုပ်နဲ့နော် နှာဘူးကြီး
ခင်ဗျား မိန်းမလေ Min yuri အင့် ဟင့် ဟီးးး မုန်းတယ်"
လက်ချောင်းသေးသေးလေးများနဲ့ မျက်လုံးကို ဖိပွတ်ကာ
အော်ငိုနေသော အူကြူးကြူးလေးကြောင့် ဒီလူမှာ အသဲယားလို့မဆုံး
"ဟာ ကလေးကလဲကွာ
ဘယ်က မိန်းမရှိရမှာလဲ
အဲ့နေ့က ကိုယ်တို့ မင်္ဂလာပွဲပျက်သွားတယ်လေ
yuri လဲကိုယ့်ကို ဒေါသ ထွက်ပြီး နိုင်ငံခြားကို ပြန်သွားပြီ
ကိုယ်က ကလေးကို ပဲ ချစ်လို့ ကလေး ကိုပဲ ရွေးတာလေ"
"တော်ပါ အခုမှ လာပြောမနေနဲ့ အဲ့တုန်းက ကျနော်
ဘယ်လောက်တောင် ခံစားခဲ့ရလဲ သိလား "
"သိတယ်လေ အဲ့ကြောင့် ကိုယ့် အချစ်တွေနဲ့ ပြန်ကုစားပေးမလို့"
"ဘယ်လိုယုံရမလဲပြော ဟို မိန်းမက မောင် လို့
ခေါ်တာနဲ့ တစ်ချက်ထဲပျော့သွားမယ့် လူကြီး ကများ"
"ဒီမှာ ကလေးလေး ကိုယ့်ကို သေချာကြည့်
ကိုယ်yuri ကို ချစ်ခဲ့တယ် မှန်တယ်
အဲ့ဒါ ကိုယ့် ဦးနှောဏ် ကချစ်ခဲ့တယ်
ကိုယ့်နှလုံးသားကမဟုတ်ဘူး
ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ကလေးမလေးတစ်ယောက်ကို
ညီမလေးတစ်ယောက်လို ချစ်ပြီး ပြုပြင်ပေးခဲ့မိတယ်
ကိုယ့်ဦးနှောဏ် ကလဲ ကိုယ်လက်ထက်ရင် yuri ကိုပဲ
လက်ထက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့မိတယ် ဘာလို့ ဆို yuri က
လှတယ် ထက်တယ် စံပြမိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်
သူ့ကို ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်ဖြစ်စေချင်ခဲ့တယ်
ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ အရာအားလုံး တစ်ခုမှ မဟုတ်ခဲ့ဘူး
ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုယ့်နှလုံးသားထဲကို ကလေးက
ရောက်နေလို့ပဲ ကိုယ်ကလေးကို ချစ်တယ်
အရင်က ညီလေး လို ချစ်တယ်
အခု အိမ်ထောင်ဘက်လို ချစ်တယ်
ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်တွေကို ဘယ်လို သက်သေပြရမလဲ
ကလေးပြော ကလေးပြောတာ ကိုယ်အကုန်လုပ်ပေးမယ်"
"ကိုကိုနော် စကားတွေ တယ်တတ် နေပါလား
ကျနော်က ကိုကို့ကို အရင်ကထဲ ကချစ်ပြီးသားပါ
ဘယ်လိုမှလည်း မေ့မရခဲ့ဘူး
ဘယ်လောက်တောင် ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ကိုကို မသိဘူးလား"
ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ ပိစိလေး ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
ကိုကိုလဲ ချစ်ရတာပေါ့ဗျာ
ကလေးလေး ထွက်သွားပြီးကတည်းက နေရာအနှံ့လိုက်ရှာခဲ့တယ် တွေ့ပြန်တော့လဲ ဒီလောက်အဝေးကြီးမှာ ရှိနေတဲ့
ကလေးဆီကို မကြာမကြာလာခဲ့တယ်
ဒါပေမယ့် ကိုယ် အဝေးကနေပဲ ကြည့်နေပြီး ကျေနပ်ခဲ့ရတယ်
babe ပျော်ရွှင်နေတာလေးတွေကို ကိုယ့်ကြောင့် ပျက်စီး
သွားမှာ စိုးရိမ်ခဲ့မိလို့ အဝေးကနေပဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့
စောင့်ရှာက်ပေးခဲ့ရတယ်
ချစ်တယ်ကလေးရယ်
အရင်ကလဲ ချစ်တယ်
အခုလဲ ချစ်တယ်
နောင်လဲ ချစ်တယ်
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ
ကိုယ့်ကို အခုချိန်ထိ စိတ်မပျက်သေးလို့
အခုထိ ချစ်နေသေးလို့
စချစ်ခဲ့ တာက ကလေးဆိုရင် ပိုချစ်သွားမယ့်သူက ကိုယ်ပဲ
အမြဲတမ်းအတွက် ထာဝရအတွက် ဒီလူသားလေးကို
လုံးဝ လက်လွှတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး
ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ မင်းလေး ငြိမ်းချမ်းစေရမယ်
ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ မင်းလေးရဲ့ ခက်ခဲတဲ့ အချိန်တွေကို
မေ့ပျောက်စေရမယ်
အို ဘုရာသခင် ကျနော့် အား ဒီလူသားလေးကို အစဉ်ထာဝရ
ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေးပါ
ကောင်းလေးနှစ်ဦး၏ အချစ်မေတ္တာတွေကြောင့်
သူရိန်နေမင်းသည်ရှက်အားပိုစွာဖြင့်
တိုးဝင်ကွယ်ပျောက်သွားတော့သည်
####### The End######
3.10.2020
( ချစ်မြတ်နိုးသောသူ နှင့်သာ ပေါင်းဖက်ရပါစေဟု
ဆုမွန်းကောင်းပြုလျှက် )
haruyeejimon