POV Madison:
We komen aan bij de grote winkel. We stappen naar binnen en gelijk zie ik al meerdere prachtige bruidsjurken.
'This is gonna be a long day..' mompelt Evelyns moeder. 'Mam..' zucht Evelyn.
Evelyns moeder en ik zijn de enigen die mee gaan voor het uitzoeken van haar jurk. Ze had nog een vriendin uitgenodigd - de meid die het vrijgezellenfeestje regelt - maar zij had op het laatste moment afgezegd.Ik vind niet dat je dat kunt maken, maar oké.
'Eh, hi.. Ik heb een afspraak voor het uitzoeken van een bruidsjurk...' zegt Evelyn tegen de vrouw achter de balie.
'Ik zal even kijken.. Wat is uw naam?' 'Evelyn Morgan.'
De vrouw typt wat in op de computer en knikt dan, 'Jullie mogen achter de deur rechts plaatsnemen in de wachtkamer. Binnen enkele minuten komt er een collega om u te helpen.' 'Oké, bedankt.'
We lopen door de grote deuren en gaan zitten in de ruime wachtkamer. Het is er mooi ingericht. De banken zijn wit, net als de muren. Er hangen gouden lampen en de poten van de witte tafels zijn ook goud. Het is wel erg extra,maar wat verwacht je dan van een bruidsjurken winkel?
Evelyns moeder gaat zitten op een stoel en wij gaan tegenover haar zitten op de zachte bank.
'Zenuwachtig?' vraag ik aan Evelyn. 'Niet per se. Ik heb nog genoeg tijd dus als ik nu echt niks kan vinden, is het geen ramp en kan ik nog een keer langskomen.'
'De volgende keer?' Haar moeder kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Het zal geweldig zijn als ik vandaag de perfecte jurk kan vinden,maar ik ga er nog geen druk op leggen.. Als ik vandaag geen jurk vind, dan betekent het dat de juiste jurk er nog niet is voor mij.'
'Je kan ook mijn bruidsjurk-' 'Nee, mam. Ik ga niet in een te korte jurk lopen waarin jij ook al eens getrouwd bent.' 'Oma ook. En ik zou het gewoon leuk vinden, Eve.'
'I know, but it's not gonna happen. Jij weet net zo goed als ik dat die jurk mij niet staat. Ik wil geen lange mouwen en al helemaal geen cremekleur.. Hij moet wit zijn. Echt wit.'
'Dat is een prachtig moment om in te vallen', klinkt een mannenstem achter ons, 'Evelyn Morgan?'
'Ja!' Evelyn staat snel op en de man schudt haar hand, terwijl hij zich voorstelt, 'Brady Rhodes. Wie heb je vandaag met je meegebracht?'
'Mijn moeder Iris, en een van mijn beste vriendinnen Madison.' Brady schudt mijn hand en daarna die van Evelyns moeder. 'Staat de datum van de grote dag al vast?'
'Nee, nog niet. Maar we denken juni of juli 2017.' 'Dan gaan we de juiste jurk voor jou zoeken. Heb je een budget?'
'Ja, $5000 maar als het er iets over gaat, zal dat geen groot probleem zijn.'
Die meid heeft 't wel hoor.. Het scheelt natuurlijk ook wel dat zij en Seth al meer dan een half jaar aan het sparen zijn voor de bruiloft. Seth verdient volgens mij een prima salaris, maar Evelyn verdient, net als ik, niet ontzettend veel bij Beachwood.
speel I'm Yours van Jason Mraz
'Ik hoorde net dat je een witte jurk wil dragen. Heb je verder nog dingen die de jurk wel of juist absoluut niet moet hebben?' vraagt Brady door, terwijl hij gebaart dat we met hem mee kunnen lopen.
'Ik wil geen lange mouwen.. Dat is het eigenlijk wel. Ik heb op Pinterest en op Tumblr urenlang naar jurken gekeken en ik zag veel leuke. Maar niets waarin ik mezelf zie trouwen.'
'Hopelijk kunnen we daar dan vandaag verandering in brengen!' Brady duwt een deur open en we komen in een grote ruimte met vier grote spiegels, voor iedere spiegel staat een laag plateau en een bankje.
Het lijkt bijna precies zoals het eruit ziet in Say Yes to the Dress op tv.
'Loop maar even mee, dan kunnen we een paar jurken kiezen die je kunt passen.'
We lopen verder achter hem aan, langs de kleedkamers. We komen in een soort reusachtig magazijn waar minstens dertig lange rekken staan met bruidsjurken en sluiers.
'Als je wat leuks ziet, dan roep je mij maar. Dan kunnen we die alvast in je kleedkamer hangen, Evelyn.' Eve knikt en kijkt tussen de hangers. haar moeder staat ook al tussen de rekken te zoeken.
Ik kijk ook wat tussen de rekken, maar al snel heeft Iris al vijf jurken gekozen voor haar dochter. Ik hoor dat Evelyn zucht en wanneer ik naar haar kijk, zie ik dat ze geïrriteerd met haar ogen rolt wanneer haar moeder Brady er weer bij roept.
'Wat vind je hiervan?' Evelyn haalt een lange, strakke jurk uit het rek en houdt het voor haar lichaam. 'Heel mooi!' zeg ik enthousiast, 'Die moet je sowieso aan proberen!'
'Mom will hate it.' 'Jij gaat trouwen, niet zij.' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk Evelyn aan, 'Je gaat niet in de jurk trouwen die je moeder het mooiste vindt. Jij kiest de jurk waarin jij je prachtig voelt. En als jij het prachtig vindt, dan vind ik dat ook. En dan maakt het niet uit wat je moeder vindt. Je gaat je niet tegen laten houden door haar.'
Evelyn knik, 'Ik zal het proberen.' 'Nee, je gaat het doen.' 'Oké.' Ze geeft me een korte knuffel en zegt dan tegen Brady dat ze wat gevonden heeft en gaat daarna met een wat oudere vrouw, die hier werkt en helpt met het aantrekken van de jurk, een kleedkamer in.
Brady leidt mij en Iris naar een van de spiegels en biedt ons wat te drinken aan en zegt daarna dat hij even bij Evelyn gaat kijken.
'Dus je hebt Evelyn ontmoet in een bar?' vraagt Iris opeens, bijna op een afkeurende toon. Ik had Evelyns moeder tot vandaag nog niet ontmoet. Evelyn heeft me altijd verteld hoe intens haar moeder soms kan zijn en wilde me daarvoor "beschermen". Ze zei het altijd als een grapje, maar er zit waarschijnlijk wel een kern van waarheid in....
'Ja, klopt. Ik speelde er mijn muziek en besloot erna wat te drinken. Evelyn zat samen met Seth aan de bar en we raakten in gesprek. We hadden het gelijk gezellig.'
'Ken je Seth goed?' 'Ik spreek hem niet heel veel, maar ik weet dat hij aardig is en super beschermend over Eve. Ze passen echt perfect bij elkaar.' Geez, is dit een interview of zo?
'Ik ken Seth ook niet zo goed. Maar dat heb je wanneer de een in Californië en de ander in Utah woont.' 'Ja, dat begrijp ik. Dan moet je of de hele dag rijden, of een uur in het vliegtuig.'
'Ja, ik ben nu ook in een vliegtuig gestapt. Niet normaal hoe ontiegelijk duur een enkele vlucht is. En dan zit je nog in een vreselijke stoel met een krijsend kind achter je ook..'
Ik glimlach en knik maar, niet goed wetend wat ik hierop moet zeggen.
Stel dat ik ooit op tour ga, dan zit ik misschien wel iedere week in een vliegtuig als het niet vaker is.
'Ben je aan het studeren of heb je werk?' Mens, houd toch eens op man... Wil ze me goedkeuren voordat ik met Eve om mag gaan of zo?
'Ik werk op het moment bij het Beachwood Café, maar ik heb laatst een contract bij een muzieklabel getekend', vertel ik haar.
'Dus je wil een zangeres worden?' Ze kijkt me met een blik aan waarvan ik twijfel of het iets positiefs is.
Ik knik, 'Ja,ik ben druk bezig met mijn eerste album.'
'Wat geinig zeg.. Ik vind altijd dat al die artiesten vreselijk verwaand zijn. Altijd op willen vallen en hun geld aan onnodig dure dingen uitgeven.Vreselijk, die arrogante lui. Niks tegen jou hoor. Ik vind gewoon dat ze allemaal een keer mogen stoppen met dat gewapper met hun geld. Wat doen ze nou? Een beetje zingen en daar worden ze rijk mee, terwijl anderen hele jarenlang hard werken en nog niet eens een kwart verdienen van wat die snobistische mensen zo krijgen, puur en alleen omdat ze een stem hebben die andere mensen aantrekkelijk lijken te vinden.'
Fijn om te horen, dit. Hopelijk gaat dit niet de hele dag zo door....Ik weet niet of ik het dan lang kan uithouden met deze vrouw.
'Hier komt de eerste jurk!' roept Brady enthousiast, waardoor Iris gelukkig haar mond houdt.
Evelyn loopt in een jurk die haar moeder heeft uitgezocht naar ons toe.
De jurk is een witte kleur, maar niet spierwit zoals Eve wil. De stof zit strak om haar middel en de jurk heeft lange pofmouwen. Op de voorkant zijn witte bloemen geborduurd. De rok is wat losser dan de stof om haar middel en loopt uit tot op de grond. Het staat haar mooi, maar aan haar gezicht te zien vindt ze het helemaal niks.
Iris denkt daar weliswaar anders over....
'Wat mooi! Dit is het! In een keer de juiste jurk gevonden! Je straalt helemaal! Het staat je perfect!'
Nou, als je dit stralen noemt.. Kent ze haar dochter wel?
Evelyn zegt niks en kijkt mij kort aan en ik haal mijn schouders op. Brady houdt Evelyns arm vast en helpt haar op het plateautje.
'Ready to see it?' vraagt hij met een brede glimlach.
Evelyn knikt en Brady draait haar richting de spiegel en gelijk schudt Evelyn haar hoofd, 'Nee, dit is het niet. I mean, de jurk is mooi, maar echt niet mijn smaak..'
'Evelyn, niet zo onbeschoft!' zegt Iris nu, waardoor mijn wenkbrauwen omhoog schieten. Wat is hier onbeschoft aan? Ze kan moeilijk in een jurk gaan trouwen die ze niet mooi vindt!
'Mam', sist ze en ze stuurt haar moeder een waarschuwende blik.
'Wat vind jij ervan?' vraagt Brady aan mij,duidelijk wat ongemakkelijk door Iris' gedrag.
'Het staat je echt goed,maar ik denk ook niet dat dit het is voor jou. Het is wat vintage, wat niet echt jouw stijl is.'
Een man in pak komt met een dienblad onze kant op en geeft ons onze drankjes. Ik neem gelijk een slok van mijn cocktail.
'Ik ben het met Madison eens - ik zie dat je je hier niet een bruid in voelt', glimlacht Brady.
'Zal ik er een foto van maken, zodat we het nog als optie kunnen houden?' stel ik voor wanneer ik het kwade gezicht van Iris zie, 'Dan weet je nog hoe het er precies uitziet.'
Evelyn knikt, 'Ja, super goed idee!' Ik maak snel een foto van haar en daarna gaat ze terug naar de kleedkamer.
Iris begint een of ander verhaal over hoe ze niet begrijpt waarom ze haar jurk niet aan wil en ik knik beleefd op de juiste momenten, terwijl ik het liefste mijn drankje in haar gezicht zou willen gooien.
Wat kan dit mens zeiken, zeg... Dat een positief iemand als Evelyn zo'n moeder heeft, verbaast me.
Wanneer Eve eindelijk weer de kleedkamer uit komt, ziet ze er al wat vrolijker uit. Ze draagt nu de strakke jurk die de zelf uitgekozen heeft.
Het staat haar heel goed en accentueert haar rondingen. Het is ongelooflijk mooi. Haar rug is ontbloot en kant is over de hele jurk verwerkt.
Het ziet er zo goed uit, maar toch weet ik dat dit niet de jurk is waar ze voor zal gaan.
Ze zal zich hierin nooit de prinses van de dag kunnen voelen, omdat het niet groot genoeg is.
Grappig hoe goed ik haar ken in vergelijking tot haar moeder, terwijl ik haar pas drie jaar geleden ontmoette en zij kent haar al Evelyns hele leven. Want deze keer kijkt haar moeder met een schuddend hoofd naar haar dochter, 'Nee, absoluut niet.'
Ze moet even haar mond dicht houden voordat ik echt kwaad op haar word.
Evelyn gaat weer op het plateau staan en wanneer ze zich omdraait naar de spiegel krijgt ze een glimlach op haar gezicht, 'Wauw, deze is zo veel meer mijn stijl. Ik hou van het kant en de lengte is ook heel erg mooi..'
Brady knikt instemmend, 'Het is ook prachtig bij jouw figuur. Als we hem hier wat verder innemen...' hij pakt de stof bij haar middel en trekt het wat strakker, 'Dan zal het de perfecte maat zijn.'
Een paar uur, een heleboel jurken en nog meer cocktails verder, staan we allemaal weer op om nog verder te zoeken, want ze heeft de jurk nog niet gevonden. Mijn oog valt op een prachtige, grote jurk.
En dit is wel iets wat ik Evelyn zie dragen op haar bruiloft.
'Eve!' roep ik, 'Kijk eens!' Ze komt naar me toe en zodra ze de jurk ziet, valt haar mond open. 'Deze is prachtig..' mompelt ze, 'It may be the one... Brady!'
Wanneer ze niet veel later de kamer weer inkomt met de prachtige jurk aan, ontstaat een brede lach op mijn gezicht. Ik heb nog nooit iets gezien wat haar zo mooi staat.
'Sei bellissima, tesoro!' mompel ik. Ze kijkt me vragend aan. 'Je bent prachtig..'
'Ja?' 'It looks perfect on you', verzeker ik haar. Ik hoor Iris naast mij zuchten. Steeds wanneer ze een jurk droeg die zij niet had uitgekozen, zuchtte ze en daarna begon ze alles af te kraken.
Als ze dat maar niet nu weer doet.
Zodra ze voor de spiegel staat, springen de tranen in haar ogen en ze knikt, 'Dit is 'm. Dit de jurk!'
'Nee, de hals is veel te diep en-' begint Iris, maar ik schud mijn hoofd en kijk haar aan.
'Houd alsjeblieft op', zeg ik gefrustreerd, 'Evelyn gaat trouwen, dit is haar jurk, haar beslissing. Dit wordt haar grote dag, Iris. Alles wat zij tot nu toe mooi heeft gevonden, heb je afgekraakt. Dat is niet waarvoor ze je heeft gevraagd te komen.'
Iris kijkt me kort aan en kijkt dan naar haar dochter. Ik zie dat ze slikt.
'Je ziet er prachtig uit, Evelyn', zegt ze dan met een strak gezicht. Evelyns gezicht lijkt nog meer op te lichten dan dat het al deed en ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel.
'Thanks', fluistert ze. 'Of course;, grinnik ik, 'Je ziet er zo mooi uit.' 'Dank je, Madds.'
'Helaas moet ik wel meedelen dat de prijs van deze jurk ver boven je budget ligt..' zegt Brady en Evelyns gezicht vertrekt.
'Oh, dan eh..Dan moet ik eh..' begint ze, tranen in haar ogen, 'Misschien kan ik-' 'Papa en ik betalen wel wat boven het budget ligt', zegt Iris opeens.
Evelyn kijkt haar moeder verbaasd aan, 'Nee, dat hoeft echt niet mam.. Dat kan ik niet-' 'Jawel. Je verdient dit, lieverd. Zeker na vandaag.. Het spijt me dat ik zo...negatief was..'
'It's okay.. Maar weet je het zeker?' vraagt Evelyn nog een keer en haar moeder knikt, 'Ja. Als jij je hierin een bruid..een prinses voelt, dan weet ik het zeker.'
'Dank je mam!' Evelyn loopt naar haar moeder toe en trekt haar in een knuffel.
De taxi stopt voor mijn appartement en ik stap uit. Evelyn stapt ook uit de auto en samen halen we haar jurk uit de auto. We hebben besloten om hem bij mij in het appartement te bewaren , zodat Seth 'm niet kan vinden in hun huis.
We hangen 'm samen in de kast in de logeerkamer. 'Als er wordt ingebroken, is het niet mijn schuld als ze 'm meenemen', zeg ik voor de derde keer. Je weet nooit wat er kan gebeuren.
'I know, ik zou jou nooit de schuld daarvan geven.' 'Daar houd ik je aan, Eve', grinnik ik.
'Kom', zegt ze en geeft me opeens een knuffel. Ik sla mijn armen ook om haar heen en ik hoor hoe ze zucht.
'Gaat het goed?' mompel ik. 'Ja, ik ben denk ik best wel opgelucht dat we de jurk nu echt hebben. En ik ben er blij mee. Het is toch weer een zorg minder.' Ik wrijf met een glimlach over haar rug.
'Je moeder wacht', zeg ik na een paar minuten. 'Oh ja..' Ze laat me los en glimlacht naar me, 'Zie ik je snel weer?' 'Ja, natuurlijk', glimlach ik, waarna ik met haar mee loop naar de taxi.
Ik zwaai totdat ze de straat uit zijn en ga dan weer terug naar binnen.
Nummer
I'm Yours by Jason Mraz