ဝိဥာဉ်ကူးပြောင်းနေပါတယ် ....
အားးး .. ကျွတ်ကျွတ် .. ခေါင်းထဲက .. နာလိုက်တာ ..
Xing မျက်နှာမှာ ကျေနပ်နေသော အရိပ်အရောင် ဖြတ်ခနဲ ပေါ်လာပြီး ချက်ချင်းပျောက်သွားသည်။
ဘာလဲဟ ငါ့ System က Sadist လား
ရှင်းအနားမှာ ရှိပြီး ပြုံးလိုက်သည်ကို သူ၏စိတ်အာရုံထဲတွင် မြင်နေရသည်။ သို့သော် သူ၏ အနားပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှင်းမရှိ။ မျက်စိဖွင့်လိုက်သော် ကော်ရစ်တာ တခုကို မြင်နေရပြီး ကျောင်းစာသင်ခန်း ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ မိန်းကလေးတယောက်က အော်ကြီးဟစ်ကျယ် စကားပြောနေတာကိုလည်း ဝိုးတဝါးကြားနေရသည်။
မှတ်ဥာဏ် ကူးပြောင်းနေပါတယ် . . .
ထိုအသံနှင့် အတူ အပ်ပေါင်းများစွာ ခေါင်းကို လာထိုးနေသကဲ့သို့ ခံစားရပြီး မျက်စိကို စုံမှိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ တစုံတခုကို အလိုလို သိလာရသည်။
ဒီကမ္ဘာရဲ့ဇာတ်လိုက် (Guo Ming) ကောမင်က နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသားဥက္ကဌ .. ကျောင်းမှာ ရုပ်လေးချောသည့်အပြင် အားကစားရော စာမှာပါ ထူးချွန်တာကြောင့် ကောမင်ကို ကောင်မလေးတွေ သည်းသည်းလှုပ်ကြိုက်ကြသည်။
ဇာတ်လိုက်မ (Yun Feng) ယွင်ဖန်က မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်နှင့် တခန်းတည်း ဒုတိယနှစ်က ဖြစ်သည်။ အတန်းခေါင်းဆောင် ဖြစ်သည့်အပြင် .. တစ်ကျောင်းလုံးရဲ့ the whole Queen ကို ရထားသူလည်း ဖြစ်သည်..
ကျောင်းမှာ Activityတွေ ရှိတိုင်း ကျောင်းသားဥက္ကဌ ကောမင်၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်မှာ အတန်းခေါင်းဆောင်များ၊ သက်ဆိုင်ရာဌာန၊ အဖွဲ့အစည်းများ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရသဖြင့် သူတို့ခဏခဏတွေ့ဖြစ်ရင်း ချစ်ကြိုက်သွားကာ ကျောင်းပြီးတော့ လက်ထပ်လိုက်ကြသည်
ဒါဖြင့် သူကရော ???
သူရောက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်က (Hong Lei) ဟုန်လေ့ ကျောင်းသားရေးရာ အဖွဲ့ဝင် ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသားရေးရာအဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ပြီး အာဏာမရှိဆုံးသူကို ပြပါဆို ဟုန်လေ့သာ ဖြစ်မည်။ ဟုန်လေ့က အမှန်တော့ ကောမင်ကြောင့် ကျောင်းသားရေးရာကို ဝင်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျောင်းမှ Activities များအတွက် Club အသီးသီးမှ အဖွဲ့ဝင်သစ် ခေါ်ယူသည့်နေ့ မှာ ဟုန်လေ့က ကောမင်ကို စတွေ့ခဲ့သည်။ ကောမင်က ကျောင်းသားရေးရာအတွက် အဖွဲ့ဝင်ခေါ်ယူဖို့ ဖောင်ဝေနေတာကို ဟုန်လေ့ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မိုက်သည်ဟု ဆွဲဆောင်မှု တမျိုး ခံစားရတာကြောင့် စိတ်လွတ်နေချိန် သူ့ရှေ့ကို ထိုးပေးလာသော စာရွက်ကို ဒီလိုပဲ ကောက်ဖြည့်ပြီးပေးခဲ့လိုက်ရာမှ ကျောင်းသားရေးရာ အဖွဲ့ဝင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။
သို့ပေမယ့် လက်တွေ့မှာ ကောမင်အနားကပ်ဖို့ နေနေသာသာ ဇာတ်လိုက်မ ယွင်ဖန်၏အလုပ်များကို လုပ်ပေး ၊ သူမ တလွဲလုပ်ခဲ့တာတွေကိုချည်း လိုက်ဖြေရှင်းပေးဖို့ ဖြစ်လာလေသည်။ ဟုန်လေ့က ယွင်ဖန်ခိုင်းသမျှကို မငြင်းနိုင်တဲ့ အကြောင်းတရားရှိသည်။ ယွင်ဖန်က ဟုန်လေ့၏ ညီမ တဝမ်းကွဲ ဖြစ်ပြီး ဟုန်လေ့က ကောမင်ကို စိတ်ဝင်စားနေသည့်အကြောင်းကို သိထားသည်။
ဟုန်လေ့က မိဘမဲ့ဖြစ်ပြီး အဖေ့၏အမဖြစ်သူ (ယွင်ဖန်၏ အမေ)အိမ်မှာ ကပ်နေရတာဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ဟုန်လေ့ကို လိင်တူနှစါသက်သူဖြစ်တာကြောင့် ထိုသားအမိက မနှစ်မြို့ပဲ အခိုင်းအစေသာသာ ထားလေသည်။ ထို့ပြင် မကြာခဏဆိုသလို ဘာမဟုတ်တဲ့ကိစ္စလေးနှင့် အပြစ်ပေးသည်ဟုဆိုကာ ဆွဲလိမ်ခြင်း ရိုက်နှက်ခြင်း ထမင်းမကျွေးခြင်းတို့ကိုလည်း လုပ်တတ်သေးသည်။
ဟုန်လေ့မှာ ကိုယ်ပိုင်အချိန်၊ နားချိန်ဆိုတာမရှိ။ တချိန်လုံး ကျောင်းတွင် သူမအလုပ်၊ အိမ်တွင် အိမ်အလုပ်များကို လုပ်ပေးနေရသည်။ ကောမင်ကလည်း ယွင်ဖန်ကို သဘောကျနေသောကြောင့် ဟုန်လေ့အတွက် မတရားမှန်း သိသိကြီးနှင့်ကို လျစ်လျှူရှုထားသည်။
ယွင်ဖန်က အမြဲဆိုသလို 'ငါဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း နင်လုပ်မပေးရင် ကောမင်ကို နင့်အကြောင်းတွေ ပြောပစ်လိုက်မယ်။ ကောမင်က နင့်ကို အရမ်းရွံသွားမှာပဲ။ အနားတောင် ကပ်ခံတော့မှာ မဟုတ်ဘူး' စသဖြင့် ပြောဆိုချိန်းခြောက်လေ့ရှိသည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရမ်းလွန်လာတဲ့ တနေ့မှာ ဟုန်လေ့က သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ပေါက်ကွဲလာတော့သည်။ အဆုံးမှာ ယွင်ဖန်နဲ့ စကားများပြီး လှည့်ထွက်အလာတွင် မကျေမနပ် ရန်လိုက်ရှာသော ယွင်ဖန်ရဲ့ နောက်လိုက်ခွေးများကြောင့် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ကာ ကျောင်း၏ဝရံတာသုံးလွှာပေါ်မှ ပြုတ်ကျပြီး သေဆုံးခဲ့လေသည်။
ဟုန်လေ့ နှမြောတာက
-သူလုပ်ချင်တာတွေ မလုပ်ခဲ့ရဘူး
- ဇာတ်လိုက်မရဲ့ အရိပ်အောက်က လွတ်ချင်တယ်
- ဇာတ်လိုက်မတို့ တမိသားစုလုံးကို နာကျင်ခံစားစေချင်တယ်
- ကောမင်မဟုတ်ပဲ သူ့ကိုတကယ် စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ ချစ်ပေးတဲ့သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ချင်တယ် ဟူ၍။
'ဟူး တော်တော် သနားစရာကောင်းတာပဲ'
'Host ဒါက ပထမဆုံး Mission မို့ အလွယ်ဆုံးပါ
Good Luck ပါ Host'
ဖေးရဲ့ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့
'ဖြန်း'
အားးး Fuck .. ငါခုမှ ရောက်တာလေ
လက်ဝါးတချက် သူ့ပါးပေါ်ကျလာတာကြောင့် ကျွဲမြီးတိုသွားသည် .. ဘယ်ကောင်လဲကွ ... ဩော ... ဇာတ်လိုက်မကိုး
'ရှင်း .. မင်းရဲ့ကြိုဆိုပုံလေး သင်းတယ်နော် .. ဒါပြီးရင် မင်းနဲ့ငါ တွေ့မယ် .. ဟွန်း '
ရှင်း ကတော့ ခိုးရယ်နေသည်။
'ဇာတ်ကြောင်းအရပါ Host .. အဲ့တာ ရှင်းနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး '
'ခု ငါ ဘယ်အချိန်ကို ရောက်နေတာလဲ'
'ခုက ဇာတ်လိုက်မအလုပ်တွေ ငြင်းပြီး ကတောက်ကဆ ဖြစ်နေတဲ့အချိန်ပါ'
ဩော အဲ့တာကြောင့် ခုနက ဒီမိန်းမရဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတာပေါ့။
'အာ့ဆို ခဏနေ ငါသေတော့မှာပေါ့ '
'ဟုတ်ပါတယ် Host'
'စောစောပို့လိုက်တော့ မင်းအမေလင်ဖြစ်မှာမို့လား System စုတ် #^*+>#~ ' ..
'ရှင်းမှာ အမေရော အမေလင်ရော မရှိပါ'
'ဒီဖေ..' ငါလေ ငါဟဲ့ ... မင်းအမေလင်က'
'......' -_-
'Host က အရမ်းရိုင်းတာပဲ'
'မရိုင်းပဲ နေမလား။ ခုဘေးတင် သေလာတာ။ ခု ပြန်သေခါနီးနေပြီ'
လောလောဆယ် ငါ မသေအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။
ဖေးရဲ့က အသားနာတာ မကြိုက်တာကြောင့် ဒေါသအတော်ထွက်သွားမိပြီး စိတ်လွတ်ကာ system ကိုပဲ ဆဲရေးပစ်လိုက်သည်။ ရှေ့က ပွစိပွစိ လုပ်နေတဲ့ မိမဆုံးမ လေးကိုလည်း ဒေါသနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟုန်အမှိုက် နင်ကများ ရာရာစစ ငါ့ကို ဒီလိုမျက်လုံးမျိုးနဲ့ လှန်ကြည့်ဝံ့တယ်ပေါ့.. ဒီအလုပ်တွေ ပြီးအောင်လုပ်။ မပြီးရင် ဒီနေ့ နေ့လည်စာ စားစရာမလိုတော့ဘူး "
ပြောပြောဆိုဆို ခုနက ပါးရိုက်ချက်ကြောင့် သတိလွတ်ကာ အောက်သို့လွတ်ကျနေသော ဟုန်လေ့ထမင်းဘူးကို ကန်ထည့်လိုက်သည်။ ထမင်းများ ပွစာကျဲ၍ ရစရာမရှိတော့။
ဖေရဲ့ တဖြစ်လည်း ဟုန်လေ့က ယွင်ဖန်ကို
"ဟက် နင်မလုပ်တတ်ရင် မလုပ်တတ်ကြောင်း ကောမင်ကို သွာပြောလိုက်လေ။ ဟိုကလည်း နင့်ဆို အပြစ်ပြောမှမဟုတ်ပါဘူး။ အမြီးလေးနံ့ပြီး ခေါင်းလေးညိတ်ပြီး ပြီးသွားမှာ။ နင့်အရှုပ်တွေ လိုက်ရှင်းပေးနေရအောင် ငါက နင့်ကျွန်မဟုတ်ဖူး။ ပြီးတော့ နင်လုပ်ထားတဲ့ ကိစ္စ နင့်ဘာသာ ရှင်း" ထမင်းဘူးကို ညွှန်ပြပြီး ပြောလိုက်သည်။
ရုတ်တရက် ယွင်ဖန် ကြောင်သွားသည် .. ဟုန်လေ့က နဂိုက စကားပြန်ခံပြောဖို့ မပြောနဲ့ သူမကို မျက်လုံးလေးနဲ့တောင် လှန်ကြည့်ဝံ့သူ မဟုတ်။
ဤအခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ဟုန်လေ့ ခပ်မြန်မြန်လစ်တော့သည်။
ဇာတ်လိုက်မရဲ့ နောက်လိုက်ခွေးတွေနဲ့ သူမတွေ့ချင်ဘူးလေ။ မသေချင်သေးဘူး။ သေထားတာမှ မကြာသေးတာ ။ သေတယ်ဆိုတာကြီးက နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းတဲ့ကိစ္စ မှ မဟုတ်တာ။
ဟုန်လေ့က နဂိုသွားရမည့် သုံးလွှာအပေါ်ထပ်ကိုမတက်ပဲ အောက်လွှာသို့ ဆင်းခဲ့သည်။ ဇာတ်ကြောင်းအရ ပြုတ်ကျရင်တောင် တလွှာလျော့လျှင် တလွှာစာ အကျသက်သာသည်ဟု တွေးလေသည်။ ဟုန်လေ့က ဇောနဲ့ မြန်မြန်လျှောက်နေတာမို့ ရုတ်တရက် လှေကားကွေ့မှာ တက်လာတဲ့လူနဲ့ မရှောင်နိုင်တော့ပဲ ..
အားးး .... ပြုတ်ကျမှာပဲလားဟ။
သေတော့မှာလား ... ။
ဟင် မနာဘူးဟ။
သူ့ခါးကို ထိန်းကိုင်ပေးထားသော လက်တဖက် ။
ကြောက်ပြီး ဇွတ်မှိတ်ထားသောမျက်စိကို ဖြေးဖြေးချင်းဖွင့်ကြည့်မိသည်။
ကြယ်သီးနှစ်လုံးဖြုတ်ထားသော ရှပ်အဖြူရောင်။
ပြီးတော့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတခု။
တဖြည်းဖြည်းမော့ကြည့်မိတော့
ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်များနဲ့ လိုက်ဖက်ညီလှစွာ မေးချွန်ချွန်နဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေး။
ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ..
ရင်တွေအရမ်းခုန်နေပါလား ...
ငါလေး အရမ်းများ လန့်သွားလို့များလား .. ။
တံတွေးကို အသံမြည်သည်အထိ မျိုချမိလိုက်သည်။
🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥
ဝိဥာဥ္ကူးေျပာင္းေနပါတယ္ ....
အားးး .. ကြၽတ္ကြၽတ္ .. ေခါင္းထဲက .. နာလိုက္တာ ..
Xing မ်က္ႏွာမွာ ေက်နပ္ေနေသာ အရိပ္အေရာင္ ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာၿပီး ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားသည္။
ဘာလဲဟ ငါ့ System က Sadist လား
ရွင္းအနားမွာ ရွိၿပီး ၿပဳံးလိုက္သည္ကို သူ၏စိတ္အာ႐ုံထဲတြင္ ျမင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ အနားပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွင္းမရွိ။ မ်က္စိဖြင့္လိုက္ေသာ္ ေကာ္ရစ္တာ တခုကို ျမင္ေနရၿပီး ေက်ာင္းစာသင္ခန္း ျဖစ္မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ မိန္းကေလးတေယာက္က ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားေျပာေနတာကိုလည္း ဝိုးတဝါးၾကားေနရသည္။
မွတ္ဥာဏ္ ကူးေျပာင္းေနပါတယ္ . . .
ထိုအသံႏွင့္ အတူ အပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခါင္းကို လာထိုးေနသကဲ့သို႔ ခံစားရၿပီး မ်က္စိကို စုံမွိတ္၍ ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူ တစုံတခုကို အလိုလို သိလာရသည္။
ဒီကမာၻရဲ႕ဇာတ္လိုက္ (Guo Ming) ေကာမင္က ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသားဥကၠဌ .. ေက်ာင္းမွာ ႐ုပ္ေလးေခ်ာသည့္အျပင္ အားကစားေရာ စာမွာပါ ထူးခြၽန္တာေၾကာင့္ ေကာမင္ကို ေကာင္မေလးေတြ သည္းသည္းလႈပ္ႀကိဳက္ၾကသည္။
ဇာတ္လိုက္မ (Yun Feng) ယြင္ဖန္က မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ တခန္းတည္း ဒုတိယႏွစ္က ျဖစ္သည္။ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည့္အျပင္ .. တစ္ေက်ာင္းလုံးရဲ႕ the whole Queen ကို ရထားသူလည္း ျဖစ္သည္..
ေက်ာင္းမွာ Activityေတြ ရွိတိုင္း ေက်ာင္းသားဥကၠဌ ေကာမင္၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္မွာ အတန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာဌာန၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရသျဖင့္ သူတို႔ခဏခဏေတြ႕ျဖစ္ရင္း ခ်စ္ႀကိဳက္သြားကာ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္
ဒါျဖင့္ သူကေရာ ???
သူေရာက္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္က (Hong Lei) ဟုန္ေလ့ ေက်ာင္းသားေရးရာ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားေရးရာအဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ၿပီး အာဏာမရွိဆုံးသူကို ျပပါဆို ဟုန္ေလ့သာ ျဖစ္မည္။ ဟုန္ေလ့က အမွန္ေတာ့ ေကာမင္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေရးရာကို ဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းမွ Activities မ်ားအတြက္ Club အသီးသီးမွ အဖြဲ႕ဝင္သစ္ ေခၚယူသည့္ေန႔ မွာ ဟုန္ေလ့က ေကာမင္ကို စေတြ႕ခဲ့သည္။ ေကာမင္က ေက်ာင္းသားေရးရာအတြက္ အဖြဲ႕ဝင္ေခၚယူဖို႔ ေဖာင္ေဝေနတာကို ဟုန္ေလ့ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိုက္သည္ဟု ဆြဲေဆာင္မႈ တမ်ိဳး ခံစားရတာေၾကာင့္ စိတ္လြတ္ေနခ်ိန္ သူ႔ေရွ႕ကို ထိုးေပးလာေသာ စာ႐ြက္ကို ဒီလိုပဲ ေကာက္ျဖည့္ၿပီးေပးခဲ့လိုက္ရာမွ ေက်ာင္းသားေရးရာ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သို႔ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ေကာမင္အနားကပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဇာတ္လိုက္မ ယြင္ဖန္၏အလုပ္မ်ားကို လုပ္ေပး ၊ သူမ တလြဲလုပ္ခဲ့တာေတြကိုခ်ည္း လိုက္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ျဖစ္လာေလသည္။ ဟုန္ေလ့က ယြင္ဖန္ခိုင္းသမွ်ကို မျငင္းႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားရွိသည္။ ယြင္ဖန္က ဟုန္ေလ့၏ ညီမ တဝမ္းကြဲ ျဖစ္ၿပီး ဟုန္ေလ့က ေကာမင္ကို စိတ္ဝင္စားေနသည့္အေၾကာင္းကို သိထားသည္။
ဟုန္ေလ့က မိဘမဲ့ျဖစ္ၿပီး အေဖ့၏အမျဖစ္သူ (ယြင္ဖန္၏ အေမ)အိမ္မွာ ကပ္ေနရတာျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဟုန္ေလ့ကို လိင္တူႏွစါသက္သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုသားအမိက မႏွစ္ၿမိဳ႕ပဲ အခိုင္းအေစသာသာ ထားေလသည္။ ထို႔ျပင္ မၾကာခဏဆိုသလို ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးႏွင့္ အျပစ္ေပးသည္ဟုဆိုကာ ဆြဲလိမ္ျခင္း ႐ိုက္ႏွက္ျခင္း ထမင္းမေကြၽးျခင္းတို႔ကိုလည္း လုပ္တတ္ေသးသည္။
ဟုန္ေလ့မွာ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္၊ နားခ်ိန္ဆိုတာမရွိ။ တခ်ိန္လုံး ေက်ာင္းတြင္ သူမအလုပ္၊ အိမ္တြင္ အိမ္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ေပးေနရသည္။ ေကာမင္ကလည္း ယြင္ဖန္ကို သေဘာက်ေနေသာေၾကာင့္ ဟုန္ေလ့အတြက္ မတရားမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ကို လ်စ္လွ်ဴရႈထားသည္။
ယြင္ဖန္က အၿမဲဆိုသလို 'ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း နင္လုပ္မေပးရင္ ေကာမင္ကို နင့္အေၾကာင္းေတြ ေျပာပစ္လိုက္မယ္။ ေကာမင္က နင့္ကို အရမ္း႐ြံသြားမွာပဲ။ အနားေတာင္ ကပ္ခံေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး' စသျဖင့္ ေျပာဆိုခ်ိန္းေျခာက္ေလ့ရွိသည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရမ္းလြန္လာတဲ့ တေန႔မွာ ဟုန္ေလ့က သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေပါက္ကြဲလာေတာ့သည္။ အဆုံးမွာ ယြင္ဖန္နဲ႔ စကားမ်ားၿပီး လွည့္ထြက္အလာတြင္ မေက်မနပ္ ရန္လိုက္ရွာေသာ ယြင္ဖန္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးမ်ားေၾကာင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ကာ ေက်ာင္း၏ဝရံတာသုံးလႊာေပၚမွ ျပဳတ္က်ၿပီး ေသဆုံးခဲ့ေလသည္။
ဟုန္ေလ့ ႏွေျမာတာက
-သူလုပ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္ခဲ့ရဘူး
- ဇာတ္လိုက္မရဲ႕ အရိပ္ေအာက္က လြတ္ခ်င္တယ္
- ဇာတ္လိုက္မတို႔ တမိသားစုလုံးကို နာက်င္ခံစားေစခ်င္တယ္
- ေကာမင္မဟုတ္ပဲ သူ႔ကိုတကယ္ စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ ခ်စ္ေပးတဲ့သူနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္တယ္ ဟူ၍။
'ဟူး ေတာ္ေတာ္ သနားစရာေကာင္းတာပဲ'
'Host ဒါက ပထမဆုံး Mission မို႔ အလြယ္ဆုံးပါ
Good Luck ပါ Host'
ေဖးရဲ႕ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့
'ျဖန္း'
အားးး Fuck .. ငါခုမွ ေရာက္တာေလ
လက္ဝါးတခ်က္ သူ႔ပါးေပၚက်လာတာေၾကာင့္ ကြၽဲၿမီးတိုသြားသည္ .. ဘယ္ေကာင္လဲကြ ... ေဩာ ... ဇာတ္လိုက္မကိုး
'ရွင္း .. မင္းရဲ႕ႀကိဳဆိုပုံေလး သင္းတယ္ေနာ္ .. ဒါၿပီးရင္ မင္းနဲ႔ငါ ေတြ႕မယ္ .. ဟြန္း '
ရွင္း ကေတာ့ ခိုးရယ္ေနသည္။
'ဇာတ္ေၾကာင္းအရပါ Host .. အဲ့တာ ရွင္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး '
'ခု ငါ ဘယ္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနတာလဲ'
'ခုက ဇာတ္လိုက္မအလုပ္ေတြ ျငင္းၿပီး ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ'
ေဩာ အဲ့တာေၾကာင့္ ခုနက ဒီမိန္းမရဲ႕ အသံေတြ ၾကားေနရတာေပါ့။
'အာ့ဆို ခဏေန ငါေသေတာ့မွာေပါ့ '
'ဟုတ္ပါတယ္ Host'
'ေစာေစာပို႔လိုက္ေတာ့ မင္းအေမလင္ျဖစ္မွာမို႔လား System စုတ္ #^*+>#~ ' ..
'ရွင္းမွာ အေမေရာ အေမလင္ေရာ မရွိပါ'
'ဒီေဖ..' ငါေလ ငါဟဲ့ ... မင္းအေမလင္က'
'......' -_-
'Host က အရမ္း႐ိုင္းတာပဲ'
'မ႐ိုင္းပဲ ေနမလား။ ခုေဘးတင္ ေသလာတာ။ ခု ျပန္ေသခါနီးေနၿပီ'
ေလာေလာဆယ္ ငါ မေသေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
ေဖးရဲ႕က အသားနာတာ မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ ေဒါသအေတာ္ထြက္သြားမိၿပီး စိတ္လြတ္ကာ system ကိုပဲ ဆဲေရးပစ္လိုက္သည္။ ေရွ႕က ပြစိပြစိ လုပ္ေနတဲ့ မိမဆုံးမ ေလးကိုလည္း ေဒါသနဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟုန္အမႈိက္ နင္ကမ်ား ရာရာစစ ငါ့ကို ဒီလိုမ်က္လုံးမ်ိဳးနဲ႔ လွန္ၾကည့္ဝံ့တယ္ေပါ့.. ဒီအလုပ္ေတြ ၿပီးေအာင္လုပ္။ မၿပီးရင္ ဒီေန႔ ေန႔လည္စာ စားစရာမလိုေတာ့ဘူး "
ေျပာေျပာဆိုဆို ခုနက ပါး႐ိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ သတိလြတ္ကာ ေအာက္သို႔လြတ္က်ေနေသာ ဟုန္ေလ့ထမင္းဘူးကို ကန္ထည့္လိုက္သည္။ ထမင္းမ်ား ပြစာက်ဲ၍ ရစရာမရွိေတာ့။
ေဖရဲ႕ တျဖစ္လည္း ဟုန္ေလ့က ယြင္ဖန္ကို
"ဟက္ နင္မလုပ္တတ္ရင္ မလုပ္တတ္ေၾကာင္း ေကာမင္ကို သြာေျပာလိုက္ေလ။ ဟိုကလည္း နင့္ဆို အျပစ္ေျပာမွမဟုတ္ပါဘူး။ အၿမီးေလးနံ႔ၿပီး ေခါင္းေလးညိတ္ၿပီး ၿပီးသြားမွာ။ နင့္အရႈပ္ေတြ လိုက္ရွင္းေပးေနရေအာင္ ငါက နင့္ကြၽန္မဟုတ္ဖူး။ ၿပီးေတာ့ နင္လုပ္ထားတဲ့ ကိစၥ နင့္ဘာသာ ရွင္း" ထမင္းဘူးကို ၫႊန္ျပၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ ယြင္ဖန္ ေၾကာင္သြားသည္ .. ဟုန္ေလ့က နဂိုက စကားျပန္ခံေျပာဖို႔ မေျပာနဲ႔ သူမကို မ်က္လုံးေလးနဲ႔ေတာင္ လွန္ၾကည့္ဝံ့သူ မဟုတ္။
ဤအေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဟုန္ေလ့ ခပ္ျမန္ျမန္လစ္ေတာ့သည္။
ဇာတ္လိုက္မရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြနဲ႔ သူမေတြ႕ခ်င္ဘူးေလ။ မေသခ်င္ေသးဘူး။ ေသထားတာမွ မၾကာေသးတာ ။ ေသတယ္ဆိုတာႀကီးက ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ကိစၥ မွ မဟုတ္တာ။
ဟုန္ေလ့က နဂိုသြားရမည့္ သုံးလႊာအေပၚထပ္ကိုမတက္ပဲ ေအာက္လႊာသို႔ ဆင္းခဲ့သည္။ ဇာတ္ေၾကာင္းအရ ျပဳတ္က်ရင္ေတာင္ တလႊာေလ်ာ့လွ်င္ တလႊာစာ အက်သက္သာသည္ဟု ေတြးေလသည္။ ဟုန္ေလ့က ေဇာနဲ႔ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ေနတာမို႔ ႐ုတ္တရက္ ေလွကားေကြ႕မွာ တက္လာတဲ့လူနဲ႔ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ..
အားးး .... ျပဳတ္က်မွာပဲလားဟ။
ေသေတာ့မွာလား ... ။
ဟင္ မနာဘူးဟ။
သူ႔ခါးကို ထိန္းကိုင္ေပးထားေသာ လက္တဖက္ ။
ေၾကာက္ၿပီး ဇြတ္မွိတ္ထားေသာမ်က္စိကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးျဖဳတ္ထားေသာ ရွပ္အျဖဴေရာင္။
ၿပီးေတာ့ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးတခု။
တျဖည္းျဖည္းေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္မ်ားနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီလွစြာ ေမးခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလး။
ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ..
ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနပါလား ...
ငါေလး အရမ္းမ်ား လန္႔သြားလို႔မ်ားလား .. ။
တံေတြးကို အသံျမည္သည္အထိ မ်ိဳခ်မိလိုက္သည္။