THIRD PERSON POV
Lot's of men in black are around the mansion but no one dared to make a sound.
King, their boss together with his friends were at the sala, celebrating another victory against that Klein.
True to his words, slowly, he's putting down Klein's reign, they are all taking down his assets, other's were celebrating silently but their lord is still in despair despite all of it.
He can't just be happy thinking his wife and kids were on that man's hand.
He sip on his glass containing the alcohol, he drink it as if it's some kind of juice.
"Cheer up man, don't act as if we were defeated. Success is on his way." Masiglang sabi ni Adriel habang titutungga ang basong hawak at ng maubos ay saka nagsalin ulit.
Everyone is celebrating but different kind of papers surround them. Nandoon lahat ng papel na makakapagpatunay na pagmamay-ari iyon ni Klein but sad to say, ngayon ay nasa pangalan na ni King lahat.
"He only has his main company, iyon nalang at mangangapa na sa hirap ang demonyong iyon. Lahat ay tumutugma ayon sa plano kaya't kung ako sayo, wag masyadong seryoso man, nakakatanda iyan, i wonder kung pati pubic hair mo ay pumuputi na." Mapaglarong sabi naman ni Adam. Pagkatapos sabihin iyon ay saka ito umisang sandok sa pulutan na nasa harap nila.
"That's gross man!" Sita ni Cade habang walang tigil sa kakakuha ng litrato sa mga inuming nasa harap nila.
He needs all those to be posted on his Instagram account for his fans, recently, he's inactive in showbiz, trying to focus and help their friend and boss, King.
"Tumigil nga kayo! Ikaw Adam, man, just eat it all. Nahiya ka pa eh ikaw lang naman gumagalaw sa pulutan, sige na kunin mo na lahat yan, okay lang, we understand you are some kind of patay gutom. And you Cade, can you please stop taking a picture of everything, lahat kami rito naririndi na diyan e." Reklamo ni Cyver na busy din kakadutdot sa hawak na cellphone.
"Look who's talking? If i know, you were sending text to Blight again?!" Parinig ni Cade sa huli.
"No I'm not." Depensa nito saka iniiwas ang tingin lalo na sa nasa sentrong harap nila.
King is glaring at him big time, if stare could kill, he probably dead right now.
"Promise boss, hindi ko katext ang kapatid mo." Hindi mapakaling saad nito sa tahimik lang na si King ngunit ang tingin ay nakakamatay.
Iniiwas lang nito ang tingin ng maubos ulit ang alak sa mamahaling baso na hawak niya.
"Just don't mind me, all of you, or if you can, get used to it. I've been like this since you know it, i-i just can't." Anito na nakatingin sa kawalan, maybe thinking about his family again.
Sa pitong taon na nakalipas, naging routine na ni King ang pag-inum ng alak sa maghapon at bago matulog, liquor is his best buddy when in despair, nothing more can help him but the liquor. Everytime he fell asleep, a dream of his foolishness always appear but thanks to the so cold alcohol, payapa siyang nakakapag-pahinga.
Matapos niyang sabihin iyon ay hindi na sumubok gumawa ng ingay ang lahat, kahit naman papaano ay naiintindihan nila ito, faith was just too bitter for him. Love is cruel that's all they can say.
Matapos ang ilang sandali ng pananahimik at patuloy lang na pagtungga ng alak ay tumunog ang telepono ng tahimik na si Lhander sa isang tabi.
He picked it up and listened,
Habang nagsasalita ang nasa kabilang linya ay puro tango lang ang sagot nito, at ng matapos ay saka lang nagsalita.
"That's good. Take your time." Anito bago putulin ang tawag.
Lahat ng mata ay nakatutok sa kanya, wondering what that could be, not until he talk.
"The company is already under King's name. We won. Another..... and the finale.... of our victory." Nakangising ani Lhander, mapaglaro ang mga tingin nila, as expected, they beat another enemy.
ALLESTAIR POV
Nagmamadali akong nagluto para sa umagahan ko pati ng mga anak ko, tingin ko ay medyo malelate nanaman ako sa trabaho.
I am cooking pan cake, sausage and sunny side up egg when a small arm encircled around my waist.
"Good morning mommy." Bati ng panganay ko.
"Good morning too sweetheart. Where are your brothers?" Tanong ko ng hindi nakatingin.
Tutok ako sa niluluto.
"They still asleep mommy." Sagot nitong hindi pa din tinatanggal ang pagkakapuluput sa bewang ko.
Matangkad na ang mga anak ko sa edad nilang pito, tingin ko nga ay konti nalang at mapagkakamalang kapatid ko na sila sa sobrang tangkad nila.
"Go wake them up baby. We are all going to be late." Malambing na saad ko rito saka pinatay ang stove at yumuko para tignan ang napakagwapong mukha ng anak ko.
I kissed him on his both cheeks, iyon ang palagi kong ginagawa kada umaga sa kanila at tingin ko ay nakasanayan na nila.
After doing that ay saka lang ito kumalas sa akin at gawin din ang ginawa ko, he gave me smack on my both cheeks too.
"Aye aye mommy." Masiglang anito ng matapos iyon at saka patakbong tinungo ang hagdan pataas.
Nakangiti ako habang nakatingin sa papalayong likod niya, bigla ay pumasok sa isip ko ang ama nila. Aminin ko man o hindi pero kahit halos walong taon na ang nakalilipas simula ng huli kong makita si King ay ganon pa din ang nararamdaman ko, mahal ko pa din ang lalaking iyon sa kabila ng mga kasalanang nagawa niya sa akin, nakakabit na din siguro sa pagkatao ko ang pagiging marupok na kahit paulit ulit saktan at ipagtabuyan ng katotohanan ay babalik at babalik pa din para kumapit, pero tingin ko naman ay masaya na siya ngayon kasama ang babaeng unang minahal niya pati na din ang anak niya.
Hindi ko tuloy maiwasang bumuntong hininga, heto nanaman at tila nalulunod nanaman ako sa isipin sa King na iyon.
Simula nanganak ako at nag-migrate dito sa canada ay ginawa ko ang lahat para makalimutan siya, sinubukan kong ituon nalang ang atensyon ko sa mga anak ko but i failed.
The first time we went here was a mess, my son's were not on a very good condition, na-ho-home sick din ako, nahihirapan din akong sumabay sa banyagang bansa na ito pero dahil na din sa tulong ni Klein ay nakaya ko. Kinaya ko naman. At salamat sa diyos hindi niya binawi agad ang mga anak ko, siguro din kasi ay alam niyang lumalaban sila para mabuhay at para sa akin.
Natigil lang ako sa pag-iisip dahil sa ingay ni Cayen pagkapasok ng apartment. Dala dala niya ang medyo marami raming pinamili. Lumapit ako at saka siya tinulungan.
"Salamat ate. Naku naku naku, ang lamig lamig sa labas ate pero salamat sa mga hot na masarap na tingin ko'y mabato na katawan ng mga lalaki doon ay medyo kinaya ko naman. Hahahaha." Nagbo-boses malanding sabi nito.
Ngumiti nalang ako at hindi na umimik, salamat din sa taong ito dahil kung hindi dahil sa kanya ay hindi ko mapapalaki lahat ng mga anak ko. Itinuring ko na siyang parang nakababatang kapatid ko kaya't komportable ako kahit pa maiwan sa kanya ang mga anak ko. Lalo pa at minsan dahil sa trabaho ko ay kailangan kong magstay sa labas para sa mga seminars na kailangan kong i-attend.
"Cayen pakitawag nga ang mga bata, kanina ko pa inutusan si Killa pero hanggang ngayon wala pa din. Naku ang nga batang iyon. Malelate na kami eh." Wika ko na agad naman niyang sinunod.
Basta ang mga anak ko ang usapan ay sisibat at sisibat iyan, napapangiti nalang ako minsan dahil nagmumukha pa siyang nanay kesa sa akin.
"Wahhhh mommy!!!!" Atungal ni Kindler habang hawak ni Cayen ang kamay niya. Sobrang bigat na kasi kaya halos hindi na namin sila mabuhat.
"Naku ate, umiyak daw tong si Kindler dahil ginising nila Killa. Iyong kuya talagang mga iyon oo." Anito.
Mabilis na kumalas si Kindler sa hawak niya at patakbong lumapit sa akin at saka yumakap.
"Mommyyyy!" Iyak pa nito tila nagsusumbong.
"It's okay baby. Come let's eat. I cooked your favorite." Ani ko.
Sumisinok pa ito ng silipin ang nasa lamesa at ng makita ang hanap ay agad nagpatulong umupo sa upuan niya. Ganon kadaling kunin ang atensyon ng mga anak ko, iliko liko mo lang ng kaunti ay okay nanaman.
"Two chocolate pan cakes mommy and a lot of maple syrup. Hihihi thank you mommy." Nakangiti ng sabi nito.
______________________________________
Vote, comment and follow are very much appreciated by the author. 😊