MAY PAGkakataon talaga na kung kailan nagmamadali tayo, mas matagal darating. Pero kung kailan ayaw natin madaliin ang oras ay saka naman ito mas mabilis pa sa isang kisapmata na lilipas.
Kanina pa ako hindi mapakali kaya palakad lakad ako sa maliit na sala ng kubo kung saan tumahimik ng panandalian ang buhay namin sa loob ng ilang buwan. Halos gusto kong batuhin ang maliit na TV na pinapakita ang commercial ng TLC dahil sa sobrang tagal ng news na kanina ko pa hinihintay. Kakatapos lang ng isang drama at balita na agad ang susunod pero ilang commercials pa ng iba't ibang products ang nasa ere for a commercial break purpose. Dati wala akong pakialam doon pero ngayon ay hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. Nanginginig ako na nilalamig na natataranta.
Malaking tao sina Tita Shirra kaya alam kong cover sa news ngayon ang kung ano mang magaganap sa paghaharap nila ni Zykiel. They are using legal actions against Zykiel with dirty agenda so Zykiel used that tactic too. A dirty trick but hoping for a good result. That is to end Juko's materialistic fantasies together with Tita Shirra's greed for power.
This is Meredith Batuigas reporting. Makikita po ninyo sa aking likuran ang isang hospital kung saan maghaharap ang naturang kilalang si Shirra Lewis na may bahay ng yumaong beteranong si Lance Lewis at ang nagngangalang Zykiel Villafuente. Ayon sa naturang pag------
Agad akong umupo sa kawayang upuan at inabala ang buong atensyon sa tv nang magsimula na ang balita. Hindi nga ako nagkamali, cover ito ng news. Mga ilang minutong panonood ay biglang dumating si Aki.
"You shouldn't be watching that, mom. It will just stress you out," tinabihan niya ako at aabutin na sana ang remote para patayin ang tv pero hindi ko siya hinayaan.
"I will be more stressed if I don't have any idea on what's going on in there. Mamamatay ako sa pag-aalala sa kanila. Lalo na sa daddy mo."
Bumuntong hininga ito at hindi na nagkomento pa. Hinayaan ko na lamang siya nang tumayo itong muli at pumasok sa kusina.
Hindi magkamayaw sa pagtahip ang puso ko habang nanonood. Hindi na rin ako nakikinig sa mga pinagsasabi ng reporter dahil nakatutok ang atensyon ko sa kanyang likuran. Nag-aabang ng mga pwedeng mangyari.
Mula sa peripheral vision ko ay nakita kong bumalik na si Aki mula sa kusina. Naglapag siya ng isang pitsel ng orange juice saka brownies sa maliit na lamesang nasa harapan. Hindi ko iyon pinagtuunan ng pansin dahil alam kong hindi ko rin iyon malulunok. Kahit siguro pagnguya ng maayos ay hindi ko magawa.
Ito rin ang nagsimulang gumalaw sa sariling snacks na dinala.
Napaigtad ako nang makakita at makarinig ng pagsabog mula sa likuran ng reporter. Pati ang reporter ay nagulat sa biglaang pagsabog at nakalimutang nakaharap siya sa camera dahil bigla itong yumuko. Kahit ang camera ay nawala sa focus.
"Zykiel."
"Dad."
Sabay naming bulong ni Aki. Nilapag niya ang kinakaing brownies saka uminom ng juice. Kahit siya ay hindi na rin magawang kumain dahil sa nangyayari.
Nasaksihan po nating lahat ang biglang pagsabog mula sa kaliwang bahagi ng hospital. Masasabi pong malakas ito dahil mararamdaman ang pagyanig ng lupa hanggang ngayon at halos nakakabingi. Makikita rin po mula sa likuran na natataranta ang mga pasyente at ang iba ay inililikas na ng kanilang mga pamilya habang inaalalayan ng mga empleyado ng hospital.
Nagpatuloy sa pag-ulat ang reporter.
Biglang nahagip ng camera si Greg at napalingon sa camera. Bahagya siyang ngumiti at nagthumbs up kaya kahit paano ay nakahinga ako. Pero hindi pa rin nawawala ang kaba sa dibdib ko. Hindi ako makakalma hangga't hindi natatapos ang lahat ng ito.
Nagtaka ako nang marinig ang mahinang pagtawa ng anak ko mula sa aking tabi.
"They knew how hardheaded you can be. Dad hid the remote but little did he knew, you watched him hiding it inside his shoes."
Napasimangot naman ako sa tinuran ng anak ko. Ayaw kasi nila akong manood ng balita para daw hindi ako mag-alala.
"And now, tito Greg did that in front of the camera to assure you everything's fine."
Napabuntong hininga ako at sinenyasan siyang lumapit. Agad naman siyang umusog palapit sa akin at nang abot kamay ko na siya ay agad ko siyang kinabig at niyakap.
"My poor boy. Ang aga mong nagmature."
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot sa isiping iyon. Ang alam ko lang, naluluha ako ngayon. Agad din naman kaming napabaling ulit sa TV nang makarinig ng mga sigawan. At nakita nga namin sa screen na maraming nagtatakbuhan habang sugatan at ang iba naman ay duguan. May mga putukan na rin ng baril.
Ang mga pulis ay nagmamadaling pumunta sa kani-kanilang posisyon habang inaalalayan ng iba sa kanila ang mga sibilyang nagsisitakbuhan at pilit lumalayo roon. Meron pang isang matandang lalaki na nakasakay sa wheelchair at tinutulak ng dalagita ang nabubunggo ng mga nagtatakbuhan at sariling kaligtasan lang ang iniisip. Muntikan na ang mga itong madapa. Buti nalang ay agad siyang naalalayan ng dalawang kararating lang na mga pulis.
Mga kababayan. Nagkakagulo na nga sa loob at unang inatake ng panig ni Shirra Lewis ang mga NBI na kasalukuyang kasama ng grupo ni Zykiel Villafuente sa loob.
Mas lalo akong kinabahan nang marinig ang sinabi ng reporter. Nagkakagulo na rin sa buong paligid nila kaya hindi na talaga ako mapakali.
"Let's go there. Puntahan natin sila."
Tumayo na ako at lalabas na sana pero hinarangan ako ni Aki.
"Dad won't be happy about this."
"I am not happy with what's happening too! I wanna help! I wanna know what's going on! I wanna--" natahimik ako nang makitang nakatingin sa akin si Aki. Ang mga mata nito ay pinaghalong kalamigan at kainosentehan.
Those blue pair of eyes.
Gosh!
Mas mukha pa akong bata sa aming dalawa. Nagkabaligtad ang sitwasyon. Imbes na ako ang magpapakalma sana sa anak ko at sabihing magiging maayos din ang lahat ay ako pa ang nawala sa maayos na pag-iisip. Ako pa ang unang nawala sa katinuan.
Kinabig ko siya at niyakap ng mahigpit. Sa kanya ako kumuha ng lakas dahil nanghihina ako sa labis na takot at pag-aalala. Nang medyo umayos na ang disposisyon ko ay muli na rin kaming umupo at nanood ng balita.
Habang tumatagal ay mas lalong nagkakagulo ang lahat. Hindi na magkamayaw sa palitan ng bala. Kahit saang parte na ng hospital ang sumasabog. Kahit saan may tumatakbo. Mayroon ding umiiyak. May duguan at sugatan. Naluha ako nang makita ang isang batang sa tingin ko ay nasa walong taong gulang pa lang ang akay ng isang sundalo at tumatakbo papunta sa ligtas na lugar upang sagipin ang bata. Isa naman sa kasamahan niyang sundalo ang pumoprotekta sa kanya.
Alam kong nararamdaman ni Aki ang nanginginig kong mga kamay dahil napabuntong hininga siya at umayos ng upo. Inabot ang remote at pinatay ang TV.
"Enough for that, mom."
Hindi ako nakagalaw. Hindi ako nakapagsalita. Ang isip ko ay naiwan sa mga nangyayari sa hospital ngayon. Para bang nakikita ko pa rin ang kaguluhan kahit na nakapatay na ang TV. Hindi ko namalayan kung kailan tumayo si Aki at nagpuntang kusina. Pagbalik niya ay may dala na siyang isang baso ng tubig.
"Drink to calm yo--," nasa gitna siya ng maliit na sala at hindi na natapos ang ano mang dapat niyang sasabihin dahil biglang nabasag ang basong kanyang hawak kasabay ng putok ng isang baril.
Napasigaw ako at agad tinakbo ang distansya naming dalawa. Hindi pa man ako nakakarating sa kinatatayuan niya ay agad akong dumapa nang may nagpaulan ng bala sa buong kubo. Si Aki ay dumapa na rin.
"Gapang Aki! Gumapang ka papunta sa ilalim ng lamesa dali!"
Agad naman siyang sumunod at walang kahirap hirap na gumapang papunta sa ilalim ng lamesa. I then immediately got back to my heels and run towards my room. Nakayuko pa rin at iniiwasan ang mga balang tumatagos sa manipis na dingding. Nang makapasok ay agad kong inangat ang papag na nagsilbing higaan namin ni Zykiel at tinagilid. Agad ko namang nakita ang iba't ibang klase ng armas na nakadikit sa ilalim. Kumuha ako ng dalawang baril at nilagyan ng silencer, isang dagger, at isang bomba. Pinasok ko sa boots ko ang dalawang dagger at ibinulsa naman ang bomba.
Hindi pa man umaalis sina Zykiel ay desidido na akong sumunod sa ayaw at sa gusto niya. Hindi ako matatahimik ng naghihintay lang kung kailan siya babalik. Kung kailan silang apat babalik. Binitbit ko ang dalawang baril at akma na sanang babalik sa sala pero sa pagpihit ko ay ganun na lang ang gulat na naramdaman ko nang si Aki ang nakaharap. Sa gulat ay hindi agad ako nakapagsalita.
He moved without making any noise. He move like a cat. At sabi nila, delikado raw ang mga taong walang ingay kung kumilos.
He's deadly at age 10?
Zykiel's the father and the trainer Elaina.
Napabuntong hininga na lang ako sa naisip.
Nilagpasan niya lamang ako at kumuha ng isang katana at dalawang dagger. Isinukbit niya ang dalawang dagger sa sapatos niya at nilabas ang katana mula sa lalagyan. Handa nang lumaban.
"Let's go, mom," nauna na siyang lumabas at agad naman akong sumunod.
Tumigil na ang pagpapaulan ng bala at kitang kita ko ang butas butas na dingding ng kubo.
Palihim akong humingi ng tawad sa asawa ni Gio. Sana mapatawad niya pa kami matapos ang nangyaring ito sa kanilang kubo.
Nakikipaglaban na si Aki sa tatlong lalaking unang nangahas na pumasok. He's using the katana. He moved with agility. As if he's been doing that all his life.
Agad akong napalingon sa pinto nang mapansing may mga pumasok. Pinaputukan ko sila isa-isa at pinatamaan sa hita.
Ayokong pumatay.
Tumakbo ako sa kinaroroonan nila at hinampas ng baril sa sentido ang isang lalaking tinangka ulit tumayo. I then gave the other guy a round kick straight to his head which made him lost consciousness. Umilag ako nang nagpakawala ng suntok ang isang lalaki kasabay ng pagyuko ko at isang malakas na pag-ikot ng kanang paa in a perfect clock's hand turn kaya napatumba ang lalaking aatake sana mula sa likuran ko. Nang bumagsak siya ay mabilis akong tumayo at binigyan naman ng back kick ang kaninang inilagan ko at pinatama sa kanyang dibdib. He didn't expect it so I took that as a chance to knock him down by hitting his jaw with a gun in full force.
Hindi pa man maayos na nakakatayo ang natitira ay agad ko siyang tinuhod sa lalamunan at sinapak sa mukha. Napaigik siya at agad na bumagsak. Napalingon ako sa labas at nakita ang tantsya ko ay nasa anim na kalalakihan ang nagtatangkanna ring pumasok.
Nilingon ko si Aki at nagulat nang ang kaninang tatlo lamang na kalaban ay naging nasa higit sa sampu na ang bilang. Nang napatumba niya ang panghuli ay agad ko siyang hinila at tumakbo sa kusina para doon dumaan palabas. May nakasalubong kaming mga kalaban kaya alam ko nang doon dumaan ang iba sa nakalaban ng anak ko.
Pinatumba namin lahat at walang tinira. I kick and punch. I hit and fire. Aki's doing his thing with his katana too. Moving unpredictably but the way he move screams danger. Kinagat ko ang pang-ibabang labi para pigilan ang pagkomento sa ginagawa ng anak ko. He's not paralyzing them nor making them unconscious. He's killing them without remorse. Like it's a normal thing to do. Right at that moment, he was just like his father. Cold blooded guy with unreadable expression. No emotions are shown. Bawat galaw ay pulido at akma. His gracefulness is something you don't wanna try. Malamig ang mga mata at may aura na nagsisigaw ng kapangyarihan.
He's a mafia's heir after all.
Pagkalabas na pagkalabas ay may nakaabang nang sniper at kay Aki iyon nakatutok na noo'y nasa unahan ko na. Mabilis akong kumilos. Agad ko siyang niyakap mula sa likuran at inikot para likod ko na ang nakaharap sa sniper at ako ang tamaan. Ngunit mabilis din si Aki. Pinatid niya ang isa kong paa and he forcefully pulled us both down, avoiding the bullet.
Muli, nagulat ako sa kanyang lakas. O baka ganun lang ako kagaan?
Nakarinig ako ng putok pero hindi ko iyon pinansin at agad na inalalayan si Aki na tumayo. Hindi pa man maayos ang pagkakatayo ko ay nabigla ako nang bigla niya akong hinila kaya bumagsak ako ulit sa lupa. Binunot niya ang isang dagger mula sa sapatos niya saka ekspertong hinagis sa likuran ko. Nang nilingon ko iyon ay bahagya akong napapikit nang makitang bumaon iyon sa lalamunan ng kalaban.
Kailangan ko na ata talagang tanggapin na ang sampung taong gulang kong anak ay hinubog ng kanyang ama na naaayon sa buhay na meron siya-ng hindi ko alam. Somehow, I'm thankful that Zykiel trained our son for situations like this. Hindi ko alam kung ano ang pwedeng mangyari kapag hindi niya sinanay ang anak namin.
You know how to fight too. Meaning, you also trained.
Napatawa ako ng mapakla sa naisip. Oo nga naman. Noon pa, alam ko na, namin, na hindi maiiwasan ang mga pagkakataong kailangan naming lumaban ng dahas sa dahas para mabuhay.
Binabaril ko ang kahit na sino mang humaharang sa daraanan namin. Ngunit halos hindi kami makalayo dahil kapag may napapatumba kami ay may pumapalit. We were halted when a group of armed men greeted us. Juko is in the middle- smirking.
Mahigpit kong hinawakan si Aki at bahagyang itinago sa likuran ko.
Narinig ko ang nakakainis niyang tawa nang mapansin ang ginawa ko.
"Argh! Mothers," sabi nito at muli na namang tumawa.
Ramdam ko ang pagkulo ng dugo ko at matindi ang kagustuhan kong ipalunok sa kanya ang lahat ng natitirang bala ng dalawang baril na hawak ko. This guy is blinded by luxury. Nakatikim lang ng ginhawa ay tila nauulol na.
From rags to riches people?
I smirked.
Ang iba sa kanila ay kinalimutan na ang pinanggalingan. Nilamon ng karangyaan. Nabulag ng pera. Nabaon sa kapangyarihan. At isa sa kanila ang kaharap ko ngayon. Si Juko. Inagaw na ang buhay na dapat ay kay Zykiel naatim pang kunin ang posisyong dapat na kinatatayuan ni Zykiel at ang karapatang nararapat lang na kay Zykiel. Isang mang-aagaw lang ngunit siya ring kung makahila ng iba pabana ay tila papalitan si Satanas sa trono.
"Just give me your son and everything's gonna be fine, the bastard's girl."
Sa sandaling iyon ay tila naging si Zykiel ako dahil sa tindi ng pag-iigting ng aking panga. Parang gusto kong maiyak sa galit dahil sa paraan ng pagtawag niya kay Zykiel. Bastard? Isn't it supposed to be him? Is he calling himself?
No way! I will never be his girl. Ever.
"Go to hell, fucktard!"
Nalukot ang mukha nito at agad na nabura ang nakakalokong ngiti nang marinig ang sinabi ko.
"Watch your mouth, bitch."
"Watch your back, idiot. Watch who, what and where you're leaning at the moment. You might fall straight to your grave without you, knowing it and having no one to save your little fucking evil ass," I retaliated.
Hindi ko napigilan ang bibig ko at kusa na lamang iyong bumuka. I saw my son smirking in my peripheral vision and it made me happy somehow. Seeing my son being proud of his in denial pregnant mommy.
Tila nasagi ko ang tali ng pasensya niya at napugto iyon. Sinenyasan niya ang isa sa kanyang mga tauhan para sugurin kami. Agad ko naman iyong binaril. Straight to his forehead killing him that instant which shocked me too.
I was not expecting that from myself too.
I was that mad that my body is moving on its own. Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko at sinisikap kong hindi iyon ipakita sa kanya.
Narinig ko ang malademonyo niyang tawa na muntik nang pumutol sa litid ng pasensya ko. He find this fun!?
"Brave ass you got there girl."
How I wish he got no tongue. Dahil sa bawat salitang lumalabas mula sa bibig niya ay mas lalo lang akong ginagalit. Winawala ako sa kontrol. Is he fucking insulting me by calling me 'girl'!?
"You also have a brave ass stealing everything from Zykiel."
Umigting ang kanyang panga. For a second, I saw Zykiel in his features.
"Stop commenting on something you actually don't know whole of the story. Hindi ko iyon inagaw! I own some of it too! Hindi niya pwedeng angkinin lahat! Kung tutuusin, wala siyang pagmamay-ari! He's a delusional asshole!"
Naguluhan ako sa kanyang mga sinabi ngunit mas nanaig ang galit ko dahil sa paraan ng pagtawag niya kay Zykiel.
Delusional asshole? I will show you you who's the real delusional asshole.
My body moved on its own again. My arm lifted and pointed my gun's barrel to his direction. My finger seems to have its own life too that it pulled the trigger with no hesitation aiming for his heart.
Ngunit halos mabaliw ako sa galit nang isang lalaki mula sa mga tauhan niya ang humakbang at sinalo ang balang para dapat sa kanya. It pierced the man's heart that took his life in the blink of an eye.
Fuck money for giving people such power!
Who is he that the man was more than willing to sacrifice his own life for his fucking evil ass!?
Bakit ganun? May mga taong handang isakripisyo ang buhay para sa pera? Wala ba silang iniisip na maiiwan at masasaktan? Magluluksa at magdudusa dahil sa pagkawala nila?
Dahil sa galit ay pinaulanan ko sila ng bala. Agad namang sumugod ang mga tauhan niya at siya naman ay niligtas ang sarili niya. Making me mad even more. I pulled the trigger and it gave me that click sound.
Out of fucking bullet.
Hinawakan ko ang anak ko. Alerto sa kahit ano mang pag-atake lalo na't napapalibutan kami. Aki still has his katana but it is not enough considering the number of our opponent. Or am I just underestimating my son? Whichever of the two, I will keep my son safe and sound.
Kukunin ko na sana ang bomba mula sa bulsa ko nang bigla akong makarinig ng sunod sunod na putok at sunod sunod ding natutumba ang ilan sa mga kalabang nakapalibot sa amin. We took that as a chance at agad na umatake. Aki used his katana while I did hand to hand combat.
My butler- Greg, saluted and smiled at me before coming to my side and did his duty which is protecting me.
"Am I late madáme?" He asked.
"Just in time," I answered.
*****
-Pres