HAPPY NEW YEAR, GUYS!
SHE
They flew back home on Sunday but not on the same flight.
Panay ang hawak niya sa singsing na suot niya. Sa kabila ng galit na alam niyang sasalubong sa kanya pagbalik niya sa Manila, hindi niya mapigilang mapangiti. Hindi sila parehong nakatulog noong nakaraang gabi. Marami silang pinagusapan. Marami silang plano. Sabay sila ni Bamboo na nagpunta sa Incheon kahit ilang oras pa bago ang flight nito. Pakiramdam niya kulang pa ang isang buong magdamag na magkausap sila. Ang dami niya pang gustong marinig na kuwento mula dito. Gustong gusto niya ang pakiramdam kapag kasama siya. Nandoon ang kaba, pero alam niyang hindi dahil sa takot.
"Ilang anak ang gusto mo?" Naalala niyang tanong sa kanya ni Bamboo.
"Dati gusto ko dalawa lang. Pero ngayon, parang masaya kung apat or lima sila."
"Once you know what I can do, baka hindi lang 5 ang kids natin."
"Bakit?"
"Hmm curious." Panunukso nito sa kanya.
"Ikaw!" Hinampas niya si Bamboo sa braso.
"Aw"
"Ayan. Kasi ikaw eh." Malambing niyang sabi habang mina-massage niya ang braso na hinampas niya.
"Here......here...." Sabi ni Bamboo na nakangiti habang dinadala kung saan ang kamay niya.
Nahampas niya tuloy ulit ito.
"Aw...joking!"
Tawa siya ng tawa.
"You're so violent." He said.
"Lambing lang yun."
"Lambing? I'll show you what lambing should be."
Nakahiga silang dalawa sa kama. Humarap si Bamboo sa kanya at niyakap siya ng mahigpit, at inipit gamit ang dalawang legs niya. Pagkatapos ay kiniliti siya nito habang sinasabing "This is lambing! Do you like this? Or here? Oh no this one...."
Ang ingay nilang dalawa. Sobrang lakas ng tawa ni Sarah. Kung sakaling may naglalakad sa hallway kung saan naroon ang room nila, iisipin na may dalawang batang naglalaro ng di dapat nila paglaruan.
"Ganyan gusto mo ha....." Natatawang sigaw ni Sarah. Kinikilit na din niya si Bamboo. Pinupuwersa na niya itong iangat ang braso niya para kilitiin sa kilikili. "Eto! Eto!"
"No....No...No....." Hindi matanggal ni Bamboo ang kamay ni Sarah dahil baka masaktan ito. Kaya tiniis niya na lang lahat.
Pareho silang namimilipit sa kalokohan nilang dalawa. Hanggang mapagod sila.
"Dammit! You're so strong." Sabi ni Bamboo habang hingal na hingal pa din.
"Akala mo hindi ako lalaban ha." Sagot ni Sarah habang hinahabol pa ang hininga.
At kahit hindi pa masyadong nakakabawi sa hiningang inubos nila sa pagkilit ng isa't isa ay nagtawanan na naman sila ng malakas.
"How I wish we did something else." Natatawang sabi ni Bamboo. "You know?" Kinindatan niya pa si Sarah.
Tawa lang ng tawa si Sarah.
"I'll make sure, you run out of breath too." Dugtong ni Bamboo.
"Next week."
"Promise?"
"Promise."
He tried to kiss her. But she pulled away. "Next week."
"Kiss lang."
"Next week." She said teasingly.
But before he could even complain, she was already kissing him.
Hinawakan niya ulit ang singsing. Alam na niya kung ano ang kabang nararamdaman niya. Excitement. Anticipation sa kung anong mayroon sa future para sa kanila. Hindi takot. Wa;a siyang nararamdaman kahit na konti non. Sigurado siya. Kahit na parang ang bilis ng mga pangyayari. Sigurado siya na si Bamboo ang gusto niyang makasama habang buhay. Kahit na alam niyang hindi magiging madali. Kahit wala naman talagang kasiguraduhan sa buhay. Pagdating sa nararamdaman niya para kay Bamboo, sigurado siya.
HE
Hindi na niya nakausap si Sarah matapos silang maghiwalay sa Incheon. He knew that would happen, though. Napagusapan na nila ni Sarah na yun ang malamang na mangyari. But unlike the previous week, he wasn't afraid.
He wasn't afraid even after he buzzed the doorbell, as he stood in front of her house.
He wasn't afraid, but he felt for Sarah. This wasn't easy for her. He knows how much she loves her family.
"Tell them."
"Paano kung di sila pumayag?"
"We push the date until they allow you? I don't know. Or we fly to the States, regardless? But you have to tell them."
"Thank you." She said. Her head resting on his arm.
"For?'
"Kasi kahit kung ano ano nang sinabi nila sayo, side ko pa din iniisip mo."
"They're still your parents."
"Nalulungkot lang ako. Bakit hindi nila makita yung nakikita ko?"
"Maybe it's too sudden for them, or hindi lang talaga nila ako gusto."
"Sorry. Alam ko nasaktan ka sa mga sinabi nila."
"It's okay." He kissed her on the forehead.
"At the end of the day, what you think," he was pointing on her head, "what you feel", pointing on her heart, "and what you say," pointing on her lips, "that's all that matters to me."
He kissed her on the lips. "But because they're your parents, and I know you love them so much, and they do love you too, let them know. I want them to know I'm serious. I want us....this. I want them to know that I will fight for you no matter what."
It was her turn to kiss him.
"When will I meet your parents?"
"Next week."
"Paano kung ayaw nila sa akin?"
"Then they have to leave."
"Bad ka..."
"I was joking. Look at you, who wouldn't love you?"
"Meron kaya."
"They already love you. They will love you even more when they meet you."
"Sa tingin mo?"
"100% sure."
They kissed for the nth time.
"Sinabi ko na ba sayo na ang saya saya ko ngayon?"
"Hmm..."
"Siguro naramdaman mo na to. Yung ang lakas ng kabog ng dibdib? Yung magaan na pakiramdam, na parang walang mangyayaring masama sayo? Yung kahit ano kaya mong gawin? Malinaw kung anong gusto mo, parang tumatalon yung puso sa sobrang saya?"
He was smiling, all ears, listening to her.
"Naramdaman mo na siguro yun. Pero ako, ngayon lang. Sayo lang. Ikaw lang." She said, tearing up.
He drew her closer. He kissed her on the head. She raised her head, feeling his heartbeat on her chest.
"Wala akong pakialam kung naramdaman mo na to. Kahit kanino, kahit ilang beses. Ang importante lang sa akin, ngayon, bukas, sa akin mo yun nararamdaman."
He kissed her. He felt a cloud of calm from her tears wetting his cheek. She slightly drew back and said. "Hindi ako magdadalawang isip na mahalin lahat ng mahal mo. Mahal kita kasi....mahal kita."
She molded herselfto him. She slid her right arm over his shoulder, making it seem he was on top of her. And then, they kissed...over and over.
TWO-GETHER
"Buntis ka ba?" Ang galit na sabi ni MD.
They told them they'd leave Thursday morning to get married in San Francisco.
"Hindi po." Sagot ni Sarah.
"May nangyari ba sa inyo?" Tanong ulit ng ina.
"Wala po." Sabay ng sagot ng dalawa.
"Magkasama kayo sa Korea. Libreng libre kayong gawin ang lahat ng gusto niyo pagkatapos sasabihin mong walang nagyari? Ang buto kapag tinangay ng aso nalalawayan."
"Tama na!" Pinapakalma ni DD si MD.
"Wala po talagang nangyari" Pagpapatuloy ni Sarah.
"Kung ganon, bakit ka kailangan magpakasal sa kanya?"
"Mahal ko po siya." Sagot nang umiiyak na Sarah.
"Mahal? Pagkatapos ng isa o dalawang taon, mauubos din yang pagmamahal na yan. Maghahanap siya ng iba. At ikaw, maghahanap ng pangalawang asawa. Katulad niya. Naghanap siya ng pangalawang asawa, at ikaw ang nahanap niya. Gustong gusto mo naman."
"Mommy...." Pagpigil ni DD kay MD.
"Hindi ko maintindihan, Delfin. Pinalaki naman natin na matino ang anak natin. Pagkatapos, nakilala lang ang lalaking yan, natuto nang magrebelde."
"Hindi naman po ganon yun, mommy." Ang sabi ni Sarah. Hinawakan niya ang kamay ni Bamboo.
"At ano? Anong gusto mong isipin ko. Sinusuway mo na kami ng daddy mo ngayon. Dahil sa tingin mo nasa edad ka na? Dahil alam mo na ang tama at mali? Eh kung alam mo bakit mali pa din ang pinipilo mo?"
"Wala naman pong mali sa ginagawa namin. Mahal ko po siya. Anong mali doon?"
"Sarah...huwag kang sumagot nang ganyan sa Mommy mo."
"Nakita mo na? Ikaw, Bamboo. Ikaw ang may kasalanan nito."
"Mommy...wala siyang kasalanan."
"Sarah, it's ok." Magkahawak ang kamay nilang dalawa.
"Kung ano anong natututunan ng anak ko sayo. Ganyan ba ang pagmamahal? Ang pagmamahal dapat ginagawa kang mabuting tao, hindi suwail." Emotional na si MD.
"Ma'am. Naiintindihan ko po kayo." Sinubukan ni Bamboo mag-explain pero hindi siya maka-diretso.
"Kung ganoon bakit sinabihan ka nang layuan ang anak namin, tinuloy mo pa din?" Ang sabi ni DD.
"Mahal ko po ang anak niyo. Handa ko po siyang pakasalan."
"Kung mahal mo siya, layuan mo. Dahil hindi ka makakabuti sa kanya." Sigaw ni MD.
"Alam ko pong mahal na mahal niyo si Sarah. I know gusto niyo na mabuti ang lagay niya. That's what I will do. Sisiguraduhin ko na maayos siya. Aalagaan ko siya. Mamahalin ko siya. Wala po kayong dapat ikatakot, hindi ko po siya papabayaan."
"Ganyan din ba ang sinabi mo sa mga magulang ng asawa mo? Hindi mo pababayaan? Hindi mo iiwan? Pero anong nangyari? Wala, di ba? Eto ka ngayon, sinasabi na naman yan sa mga magulang ng bago mong gustong maging asawa. Kung ang anak ko kaya mong lokohin, ako hindi." Ouch, MD.
"Mommy ano ba?"
"Pinagtatanggol mo siya? Sige, magpakasal ka. Pero sinasabi ko sayo. Hinding hindi ka namin matatanggap pagkatapos niyan. Dahil wala kaming anak na suwail."
"Ma'am....."
"Umuwi ka muna...." Lumapit si DD kay Bamboo at hinawakan ito sa braso.
"Sir.."
"Daddy...."
"Walang patutunguhan ang usapan natin ngayon dahil emotional lahat ng tao dito. Umuwi ka muna."
"Coach..."
"I have to go....." Hinawakan niya ang kamay ng fiance. "....just for now. I'll see you tomorrow?"
Tumango lang si Sarah habang umiiyak.