SORRY SA CHAPTER NA TO. PATAWARIN NIYO AKO :|
PO-POST KO NA RIN ANG FINALE MAMAYA.
-------------------------------------------------
Chapter 45
DJ's POV
Ngayon, masayang masaya na ako. Hindi dahil sa hindi nanaig ang pagmamahalan namin ni Kathryn hanggang sa huli. Kundi...
Masaya ako dahil sa huling araw at minuto ng buhay ko, nasabi ko sa kanya kung gaano ko parin siya kamahal.
Hindi man niya narinig.. Hindi man niya inasahan.. At least nag-effort ako. Kaso nga lang, sobra ata yung effort ko eh. Ang laki ng kapalit.
Pero okay na rin, kasi alam ko sa sarili ko na tapos na ang misyon ko sa mundong to. Yun ay yung mahalin at maalagaan si Kath ng buong puso.
Ganun pa man.. May pinagsisisihan din ako. Nasaktan ko siya. Napaiyak ko siya. Ni hindi ko man lang nasabi sa kanya ang dahilan ng lahat.
Pero sabi ko nga sainyo diba.. Okay na rin yun. Kasi kung di ko siguro siya nasaktan ng ganun, hindi niya makikilala si Enrique.
Si Enrique na handang ibigay sa kanya ang lahat.
Si Enrique na hangad lang ang kasiyahan ni Kath..
Ang swerte swerte nga niya eh. Sa kanya napunta yung babaeng sa pangarap ko nalang pala mapapakasalan.
Ramdam ko, nasasaktan ako. Masakit parin dito *turo sa puso*.. Bakit kasi kayo ganyan? Akala nyo, kaming mga lalake yung laging nananakit. Kung alam nyo lang kung gaano kami mas nasasaktan. Ganun lang kami katapang na mas pinipili naming itago yung weak side namin sa inyo.
Masakit man, pero kailangan.
Nagi-guilty nga rin ako. Dahil dalawang beses ko nang iniwan at iiwan si Kath..
Nung unang beses, okay pa yun. Kasi alam kong pwedeng pwede pa kaming magkita.
Pero ngayon, iba na..
Ngayon, kahit ano at gaano ko siya kagustong makita, wala na.. Wala ng pag-asa kasi, eto ako..
Kaluluwa nalang.
At alaalang mananatili sa isip at puso niya.
Yun ay kung maaalala pa niya ako. Sa kabila ba naman ng lahat ng nagawa ko sakanya, diba?
"Anong pangalan mo?"
Narinig kong may tumawag sakin mula sa likuran ko. Andito ako sa may batis. Ang ganda nga eh. Lahat ng nakikita ko, puros green. Fresh lahat. Mala-paraiso.
Lumingon ako at nakakita ng isang batang babae. Ka-edad ko lang siguro to.
"Ako si Daniel. Ikaw, sino ka?"
"Isa akong anghel. Anong ginagawa mo rito?"
"Hindi ko nga rin alam eh. Basta pagkamulat ko, naririto na ako. Nasan ba ako? Tsaka bakit ka anghel?"
Tinignan ko siya uli. May dala dala siyang malaking libro at sinusuri niya yun.
"Daniel. Daniel. Daniel......", hinintay ko siyang dugtungan yung sasabihin niya.
"Daniel John Ford Padilla ba ang iyong buong pangalan?"
-----------------
KATH's POV
"KATHRYN.. Wag kang magpakasal.. Mahal na mahal kita..."
"KATHRYN.. Wag kang magpakasal.. Mahal na mahal kita..."
"KATHRYN.. Wag kang magpakasal.. Mahal na mahal kita..."
Boses yun ng isang panilyar na tao. Kanina sa seremonya, napatigil lahat ng mga tao. Pati yung pari...
Isa lang ang taong pumasok sa isip ko...
"DJ....."
Tumingin ako sa pintuan ng simbahan at biglaang natakot sa nakita ko.
"DJ... DJ!!!!!"
Tumakbo ako papalit sa kanya. Kanina, hindi siya yung DJ na una kong nakilala. Kundi ang DJ na nakahandusay sa sahig at mahinang mahina.
"DJ?.. Uy DJ?! Gumising ka. DJ??? Tulungan niyo po kamiiiiiii"
Sa kalagitnaan ng misa, nagsisigaw ako. Kesa naman sa mamatay tong taong to.
May mga taong tumulong samin at ipinunta agad si DJ sa ospital. Tinignan ko si kuya na nasa altar ngayon. Binigyan ko siya ng 'im-sorry-kuya' look. Nginitian niya ako at nag-nod. Alam ko na yung ibig sabihin niya dun.
***
Room 367. Saint Luke's Hospital.
"Dok.. Dok, kamusta na ho si DJ?", agad akong tumayo at nilapitan yung doktor pagkapasok palang niya sa pintuan ng kwarto ni DJ.
"I'm sorry miss..."
"Dok? Anong sorry? Bakit po?", nag-shake ng head yung doctor. Anong ibig sabihin nito.
"Dok!! Magsalita kayo. Ano pong nangyari kay DJ? Kamusta na po ang lagay niya??", hawak hawak ko na yung coat ng doctor. Nagmamakaawa habang umiiyak na sabihin ang kalagayan ni DJ.
"Humina ang puso niya. Masyado siyang napagod. Hindi niya naalagaan ang health niya. Lagi siyang nae-stress at laging malalim ang iniisip. I'm sorry pero we can't do anything to make him better. Hintayin nalang po natin ang oras"
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Maging ang aking reaksyon. Nag-break down na ako at hindi na alam pa ang gagawin ko.
"Dok naman eh *sob* *sob* sobra naman pong pagbibiro yan *sob* *sob* anong klaseng doctor kayo ha? Hindi niyo mapagaling si DJ?! Lisensyado ba talaga kayo ha? Sagutin niyo ko *sob* *sob* at anong karapatan niyong sabihin na oras nalang ang hihintayin? Diyos ba kayo?!!!"
Hindi ako maldita. Pero yan talaga ang gustong sabihin ng damdamin ko. Yan ang sinisigaw ng puso ko.
Nang marinig ko ang mga salitang yun galing sa doktor, nawalan ako ng pag-asa. Maging ang pananampalataya ko, unti unti ng nawawala.
Umupo ako sa tabi ng kama ni DJ. Ang hirap yung nakikita mo ang isang taong mahalaga sayo na nagkakaganito. Lahat na ata ng apparatus, nakakabit sa kanya. Yung bawat hininga niya, binibilang. Tapos dadagdag pa yung doktor at sasabihin mag-antay nalang kami ng oras?!
"Daniel John.. *sob* *sob* gumising ka naman na oh. Sobrang nag-aalala na ko sayo...", hinawakan ko yung kamay ni DJ.
"Ang tagal nating hindi nagkita *sob* *sob*. Ang tagal kitang hindi nakasama. Ngayon na nga lang eh,*sob**sob* tapos ganito pa. Akala ko mag-eenjoy tayo. Akala ko mayayakap na uli kita.*sob* *sob* Akala ko makikipagkulitan ka na uli sakin. Bumangon ka na nga diyan...."
"Huy DJ! *sob* *sob* Wag ka naman ng makulit. Gumising ka na. Pleaaaaase. Miss na miss na kita DJ. At alam ko miss mo na rin ako. Ang kapal ko ba? Sige na. Gusto kong malaman kung bakit ka nagpunta sa kasal nang hindi ko man lang nalalaman...*sob**sob*"
"DJ bangon na. Gusto na kitang yakapin.*sob* *sob* Yakapin ng napakahigpit habang binubulong ko sayo ang mga salitang.. 'Mahal na mahal parin talaga kita'..."
Nakahawak parin ako sa kamay niya nang biglang....
Biglang nag-blink yung mga mata niya.
At tuluyan na ngang iminulat ang mga nag-gagandahan niyang mata.
Niyakap ko siya kahit nakahiga.
"Waaaaa! Salamat sa Diyos at gising ka na!!!", ang saya saya ko. Sobra pa sa sobra.
"Kath...."
"Ssshhh. Wag ka munang magsalita kung di pa kaya. Tatawag lang ako ng doctor"
Paalis na ako nang pinigilan niya ako at hinawakan ang kamay ko.
"Wag na Kath. Kamusta ang kasal mo?"
"Ha? Kasal?"
"Hmm. Diba kasal niyo ngayon ni Enrique? Bakit ka andito.."
"*pak* loko ka pala eh. Hindi ako yung kinakasal. Si Kuya Nathan at Ate Katerina yun"
"Aahhhh. Akala ko ikaw eh. Kaya ako nagpunta dun"
"Yan tuloy, inatake ka ng sakit mo"
Nag-smirk lang siya at hinawakang muli ang kamay ko.
"Kath, I'm sorry..."
"Sorry for what?"
"Basta Kath, you know what I mean. Gusto kong sabihin sayo na yung sinigaw ko kanina sa church, totoo yun. Mahal na mahal parin kita. Hindi yun nagbago. At hinding hindi yun magbabago"
"Eh si Julia??"
"I can explain Kath. My letters will explain everything to you..."
"Anong letters DJ?"
"Kay Julia.. Alam ni Julia kung nasan ang mga yun. Kunin mo sa kanya. Harapin mo siya. She changed"
Halata sa boses ni DJ na mahina pa siya. Kelangan pa niyang magpahinga..
I smiled at him and he smiled back..
"Magpahinga ka na muna DJ. papunta na rito sina Tita"
"Kath.. Do you still love me?"
"DJ..."
"One last question before I leave Kath. Please, sagutin mo naman. Kahit yun lang. Kahit hindi na totoo. Basta marinig ko sayo na mahal mo pa ko. Ok na ko"
"Yes DJ. Mahal parin kita. Mahal na mahal. At totoong totoo to. Wala akong ibang minahal kundi ikaw. Wala akong ibang inisip kundi ikaw. IKAW lang DJ, no one else.."
Nagsmile uli siya. Yung mga ngiting nakakatakot. Hindi ko maipaliwanag.
"Mahal na mahal din kita Kath. Tatandaan mo yan. No matter what happens, ikaw lang sa puso ko pero..."
"Pero?", mahinang mahina parin si DJ, alam ko yun. Pinipilit lang niyang magsalita para makausap ako.
"pero, hanggang dito nalang ako Kath"
"H-ha? What do you mean DJ?"
"Hanggang dito nalang ang buhay ko :) masaya na ako at sa huling pagkakataon, ikaw ang nakita at nakausap ko. Masaya akong narinig sayo na mahal mo parin ako..."
"Daniel, wag ka ngang magsalita ng ganyan. Sinasaktan mo nnaman ako eh. Papaiyakin mo nnaman ako", and I began to cry. Hinawakan ni DJ yung cheek ko at pinunas ang mga luha ko.
"This is not Goodbye Kath..."
Patuloy parin ang pagpatak ng mga luha ko. Pati si DJ, may namumuo na ring mga luha sa gilid ng mata niya.
"Hihintayin kita Kath..
Hihintayin kita!"
----------------------------------------------------------
kamusta po? :D