Yukarıda ki müziği açarak okumanızı daha da keyiflendirin♪
İyi okumalar dilerim ^^
...................................................................................
° Karanlık Koridor °
"Kapkaranlık bir koridorda sadece telefonun ışığı ile ilerliyordum."
_______________________________________________
Gözümü bir daha kapattım ve uyumaya çalıştım ama yine gözlerimi başarısız olmam ile geri açtım. Bu olay beni çok sinirlendiriyordu. Yani akşam oldu artık uyumam lazım ama uyuyamıyorum! Bu sefer pes edip yatağımdan yavaşça kalktım. Elimi yastığımın altında olan telefonuma götürüp aldığım gibi ayağa kalktım. Kızların hepsi uyuyordu. Sessiz bir şekilde adımlayarak kapının önüne geldiğim gibi kulpu yavaşça aşağıya indirip kapıyı açtım. Koridora girdiğim anda kapıyı aynı yavaşlıkta kapatıp telefonumun flashını açtım ve koridorun başına doğrulttum. Kapkaranlık bir koridorda sadece telefonun ışığı ile ilerlerliyordum.
Şurdan birisi 'böö' diye çıksa o anda felç geçirdim herhalde. Hangi akla hizmet çıktıysam şu odadan. Koridorda ilerlerken bir anda tam yanından geçeceğim bir odanın içinden müziğe yakın sesler gelmesi ile o kapıya döndüm. Kapının tam altından yansıyan mavi renkli ışık görünüyordu. Merakıma yenip düşüp kapıya yöneldim. Kapının kulpuna tam elimi götürücekken bir anda kapının açılması ile kaskatı kesildim.
Lanet olsun!
Müziğin sesinin kısılması ile kafamı kaldırdım. Tavanda odayı biraz da olsa aydınlatan mavi renkli ışıklar vardı. Karşımda ki yatakta bağdaş kurmuş telefon oynuyan bir çocuk ve yerde yatağa yaslanmış başka bir çocuğun gözleri anında beni buldu. Sağ tarafımdan bir anda kapıya yaklaşan çocuk ile irkildim. Bunlar bitmiyor mu ya? Sol tarafımda kalan kapıya yaslanmış bana alaycı bir şekilde bakan Rüzgar ile gözlerimiz bir anda kesişti. Kapıyı o açmış. Ama ben tıklamadım bile. Yok Mira sen bildiğin dalıcaktın çocuk kolaylık yaptı sana.
"Boş boş koridoru gezip ses çıkaran sen miydin küçük?"
"Sanane, ve bana bir daha küçük deme."
"Bana emir veremezsin, küçük." O küçük senin...
"Bak, Rüzgar mısın nesin? Bana bir daha küçük deme!" Son cümlemi biraz bağırarak söylemem ile daha yeni aniden kapıya yaklaşan çocuk büyük bir kahkaha patlattı. Komik olan ne acaba? Rüzgar'da bu söylediklerime sadece sırıttı.
"İyi geceler, küçük" Rüzgar bir anda yüzüme kapıyı kapatması ile affalladım. O daha yeni bana yeniden 'küçük' mü dedi?
"Ben küçük değilim!"
___________
"Uyanın artık!" Kapkaranlık bir görüntünün yavaş yavaş gitmesi ile gözlerime dolan güneş ışığı daha çok belirginleşmeye başladı. Yavaşça doğrulup elimi kafama götürdüm.
"Ne oluyor ya?" Bitkin bir şekilde çıkan kısık sesim ile yattığım yerden doğruldum ve önüme gelen saç tutamını elimle arkaya doğru savurdum.
"Gün aydı siz daha aymadınız, hadi kalkın!" Ada'nın sesini yine duyduğum anda yanımda ki yorgandan hışırtı sesi geldi.
"Ben güzellik uykunu böldüğüm için çok mutluyum Cemre! Kalk çabuk!" Cemre'nin uyandığını anlayıp Cemre'ye baktım.
"Off, sabah sabah ne bağırıyorsun ya dibimizde!?" Cemre'nin sitem dolu cümlesine karşılık Asya'da araya girdi.
"İnsanların kulağının yanından vız vız diye habire gezinerek uykusunun içine eden sivrisineklere benziyorsun, Ada." Asya'nın Ada'ya olan benzetme cümlesi ile kafasına Ada'dan yastık yemesi bir oldu. O anda ağzımdan kaçan kahkaha ile benimde yüzüme aniden yastık atıldı.
"Ben ne yaptım ya!?" Cemre bana bakarak kahkaha atınca bu sefer bende Cemre'nin tam suratına Ada'nın attığı yastığı attım. Cemre'ye yastık atmam ile Ada kahkaha ile gülerken Cemre'de Ada'ya attığı anda bu sefer üçümüzde Ada'ya gülmeye başladık. Ada sinirle bize bakarken biz olduğumuz yerden hemen ayaklanıp odadan hızlıca çıkarak koşmaya başladık. En önde ben olduğum için beni yakalayamıyacağının sevinciyle arkama baka baka koşmaya devam ederken sert bir vücuda çarpmam ile arkaya doğru yalpaladım. Duvara mı çarptım ben? Salak mısın Mira? Koridorun ortasında duvar mı olur? Bir dakika...
Kafamı yavaşça çarptığım vücudu süzerek yukarıya kaldırmaya başladığımda ilk başta gri eşofmanın ceplerine sokulmuş eller gördüm. Kafamı biraz daha kaldırdığımda yapılı bir vücudu daha belirgin hale getiren dar siyah bir tişört vardı. Kafamı yüzünü görmek için daha çok kaldırdığımda birbirine karışmış beyaz saçlar ile alaycı bir şekilde bana bakan bir adet Rüzgar vardı. Bir iki adım geriye giderek arkada ki arkadaşlarının bana hoş bir şekilde bakmayan yüzleri de ortaya çıkmıştı. Siktir!
"Abi?"
"Abicim?" Oha! Bunu Rüzgar mı dedi? Dün ki Rüzgar ile bugün ki Rüzgar yer değiştirdi galiba. Kişilik bozukluğu mu var acaba bunda?
"Ben sizi tanıştırmayı unuttum,-" Ada'nın cümlesini Rüzgar böldü.
"Asya ile Cemre'yi tanıyorum Ada, ama şu...küçük." elini cebinden çıkarıp işaret parmağı ile beni gösterdi. Bir dakika, bir dakika... o daha yeni yine bana 'küçük' mü dedi? Bu Meriç'in korumaları ve çetesi niye bana hep 'küçük' diyor ya?
"Ben, küçük, değilim." Her kelimeyi bastıra bastıra söyleyince Rüzgar, Ada'dan gözlerini alıp benim gözlerime kilitledi. Tek kaşını kaldırmış bana 'ya..öyle mi?" bakışı atıyordu.
"Benim bir adım var."
Ona doğru bir adım atınca kafamı kaldırıp ben de tek kaşımı kaldırdım. Sanki gözlerimizle benim küçük olup olmadığım ile ilgili sessiz bir kavga yaşıyorduk.
"Abi, bu Mira." Ada'nın sessizliği bölmesi ile 1 adım geri attım.
"Ben küçük değilim sadece sen büyüksün." 1.90'lık boyu ile bana hava atabileceğini sanıyorsa yanılıyordu. Ben bir voleybol oynayan kız olarak ideal bir boydaydım.
"Bu da senin küçük olmanın başka bir cümle ile gösterişi." Ne!? O daha yeni benim cümlem ile bana mı laf attı? Oha! Ben bunu hiç düşünmemiştim. Ciddi ciddi bildiğin benim silahım ile beni vurdu.
Lanet olsun!
"Bir kere ben 1.70'im çakma Cedi Osman." Rüzgar'ın bu sefer bana bir adım atması ile yutkundum.
"Çakma Cedi Osman ha?" Kafamı olumluca salladığımda bana daha çok yaklaşmaya başladı. Ben de ona uyum sallayıp her adımında geriye adım atarak bana yaklaşmamasını sağlıyordum.
"Çocuklar?" Bir kadın sesinin duyulması ile kafamı sesin geldiği tarafa çevirdim. Rüzgar'da benimle aynı anda kafasını o tarafa çevirince Melike teyzenin bize gülürek baktığını gördüm. Neye gülüyordu ki? Burada oğlunuz tarafından öldürülecektim ben!
"Baylar ve bayanlar, kahvaltı masasına geçin lütfen." Melike teyze bizi kahvaltıya çağırdıktan sonra hemen ortamı terkedip gitti. Rüzgar kafasını bana çevirip 'bu iş burada bitmedi' bakışı atıp arkadaşları ile yanımızdan uzaklaştılar. Gittikleri anda derin bir nefes alıp elimi kalbime koydum. Korkudan kalbim yerinden çıkacaktı. Ne ara bu kadar korktum bilmiyorum. Normalde hiç korkmayan biri için anormal bir olay geçirmiştim.
"Abim bu aralar biraz sinirli." Ada'nın düşünceli sesine şaşırdım.
"Biraz mı? Abin, sen ve annen olmasa beni toprakla buluşturucak!" Ada bu halime kahkaha atınca Cemre ve Asya'da ona eşlik etti.
"Ne gülüyorsunuz ya!? Eğer annen gelmese belki son nefesimi alıyordum burada." Ada kahkaha atmayı kesti ve omzuma elini koydu.
"Normalde böyle değil, sadece senin ona dik başlıklık yapman gıcığına gitti." Ada'nın söylediği ile ağzımdan "Hah!" Sesi çıktı.
"Neyse, benden uzak Allah'a yakın olsun o." Kızlar ile daha fazla koridorda kalmayıp mutfak tarafına yöneldik. Mutfağın hemen yanında kalan uzun bir masa ve masanın yanında duvarın tamamı cam ile kaplıydı ve büyük bir cam kapı vardı. Bahçeye çıkmak için kullanılan kapılardan biri olmalıydı. Masaya yöneldiğimde masanın başında oturan Rüzgar ve yanında oturan arkadaşları ile hararetli bir konuşma yapıyorlardı. Kızlar masanın öbür tarafına oturunca ben de mutfağa geçtim. Bir tane orta yaşlarda bir kadın tabaklara yemek koyduğunu gördüm ve hemen olaya el attım.
"Merhaba." Kadın bana dönüp müzipçe gülümseyip başını salladı.
"Merhaba kızım, sen Ada'nın arkadaşlarından olmalısın." Gülümsedim.
"Evet, yardıma ihtiyaç var mı?" Kadın başını iki yana salladı.
"Yok kızım ben hallederim, sen masaya geç." Kafamı olumluca sallayıp mutfaktan çıkıp bizim kızlarin oturduğu yere oturdum. Ada'nın yanında Asya, benim yanım da Cemre vardı.
"Mira, abimin kusuruna bakma. Bu aralar sinirli ve bende anlamıyorum niye böyle. Öğrenmek için odasına giricektim ama odası kilitliydi. Normalde odasını kilitlemezdi ama şimdi sanki önemli birşey saklıyormuş gibi kilitliyor." Ada'nın fısıltı ile karışık cümlesi gülümsedim.
"Sorun değil, ve bu işlere bence bulaşma." Ada kaşlarını çattığında yanımda Cemre ve Asya aralarında ki sohbetlerini bitirip bize odaklandılar.
"Ne demek istiyorsun?" Asya ve Cemre sorar bir şekilde bize bakıyorlardı.
"Bak Ada, bunlar yani Rüzgar abin ve arkadaşların bir 'Mafya çetesi'. Hani şu yeraltı falan var ya orada ünlü mafyaların arkasında çocuklarının çetesi de var. Yani anlıyacağın Rüzgar abin de Meriç'in çetesinde, yani ünlü mafya Kenan'ın oğlu oluyor." Kızların hepsi bana şaşkın bir şekilde bakarken olayı açıklığa kavuşturdum.
"Çok araştırmacı bir kişiligim var ve zaten Meriç ve Bora'nın okulda kavgasının dedikodusu Meriç'in babasının ismi ile yayıldı biliyorsunuz." Kızlar kafalarını sallayınca bende iştem yırttığım için içimden seviniyordum. Yemeklerimizi yedikten sonra evi terk edip okula gitmiştik. Yemekten sonra Rüzgar hiçbir şekilde bana bulaşmamıştı. Şaşırmıştım aslında. Rüzgar'dan beklenmedik davranışlar diyelim buna...
_______________________________________________
Herkese merhaba :)
Çok olay olmadı bu bölümde biliyorum ama biraz da sakinleşin diye böyle sakin bir bölüm attım çünkü yeni bölüm de Bora'nın intikamları ile hem eğlenecek hem de üzüleceksiniz. Aksiyonlu bir bölüm olucak yani.
Neyse bayağ spoiler verdim, artık bu bilgiler ile yetinirsiniz. Şimdi gelelim şu konuya....
Artık söylemekten bıktım ama siz yapmamaktan bıkmadınız. Anlamıyorum cidden. Yani emek harcanıyor ve hiç bir şekilde bu emeğe karşılık verilmiyor. Bu iş cidden sinirlerimi bozdu oysa ben duyuru yaptım hep bu konu hakkında ama kimsenin umurunda değil galiba. Her bölüm en az 150 okunuyor ama votelar 20'yi geçmiyor.
Bundan sonra oy sınırı koyucam. Ben size önceden de dedim koymak istemiyorum ama siz istediniz. Bunun için her bölüm de en alt köşede oy sınırını koyucağım.
Duyurumu okuduğunuz için teşekküler. Yeni bölüm de göruşmek üzere, by.
Oy Sınırı: 50
💜