• Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır. •
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________________________
Hiç. Hiçbirşey. Yani söyliyecek tek bir kelime dahi yok. Ne söylesem az kalcak ve ben o kelime ile bu denli büyük adiliği sınırlandırmış olacağım ve bu sadece adilikde değil bunu bir kelime ile de sınırlandırmam. O yüzden hiçbirşey söylemeye gerek yok.
Gözlerimi açmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Bu kadar bitkin düşmüştüm. Gözümü açamıyacak kadar...
Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken etrafımda ki seslerde netleşmeye başlamıştı.
"Aklım almıyor! Bunu kendisine nasıl yapar!?" Kulağıma dolan babamın sesi ile ne ima ettiğini anlamaya çalışıyordum.
"Bir sakin olur musun Melih. Kız şuan uyuyor ve sen odada bağırıyorsun." Yakınımdan gelen kadın sesi ile annem olduğunu anladım. Babam ne ima etmeye çalışmıştı ki?
"Bunu kendisine nasıl yapar Bade? O olaydan sonra bu kız hep su olan herşeyden korkar oldu. O olay yüzünden ara sıra sinir krizleri bile yaşadı. Ya şimdi? Bu kız sebepsiz yere o havuza yaklaşmaz. Bunun arkasında bir iş var ama ne?"
"Burada konuşulacak bir mesele değil Melih. Önce kızımız uyanıp kendine gelsin öyle konuşuruz bu konuyu."
"Tamam. Ama eğer bunu kendisi değilde başkası yaptıysa o zaman beni ne susturmak, tutamayacaksın Bade. O kişiyi bulursam yaşayacağına garanti vermem." Gözlerimi zorlukla açmam ile annem babama cevap veremeden yanıma daha çok yaklaştı.
"Kızım? İyi misin? Melih doktoru çağır." Annem telaşla babama komut verirken babam odadan hızlıca çıktı.
"Anne?..." sanki boğazıma yumru oturmuştu. Zar zor konuşuyordum. Annem sağ elimi tuttu.
"Söyle kızım?" Annem merakla bana bakarken cevap bile veremedim. Sadece öksürdüm.
"Dur sana su vereyim." Annem benden uzakta olan sehpada ki sürahiyi bardağa boşaltıp yavaşça içirdiği anda doktor ile babam odaya giriş yapmıştı.
"Küçük hanıma yine ne oldu?" Bu duyduğum erkek sesi bana çok tanıdık geliyordu. Gözlerimi doktora çevirdiğimde önceden sinir krizimde eve gelen doktordu.
Öksürüklerimin arasından konuşmaya çalıştım,
"Siz, siz burada mı çalışıyorsunuz?"
"Evet, biraz daha iyi misin?" Kafamı yavaşça olumluca salladım.
"Güzel..., hiç önceden sinir krizi geçirdin mi?" Doktor'un sorusuna karşılık kaşlarımı çattım.
