this is supposed to be the Last Chapter pero ie-extend ko para sa inyo. May bago pang twists bago matapos to :)
Hope you'll like this one.
-----------------------------------------
Chapter 40
KUYA NATHAN's POV
3 days..
3 days nang nakatulala at nakakulong lang sa kwarto si Kath. We tried na pakainin siya pero wala parin. Hindi niya kami kinakausap. Hindi siya nagsasalita. Yakap yakap lang niya unan na ibinigay sa kanya ni DJ...
"Kath, bunso.. Kumain ka naman please"
Andito ko sa room niya. May dala dalang food. Tulala parin siya gaya ng dati.
"Ayoko pong kumain...", yun lang ang sagot niya.
Kahit si mama o mga barkada niya, hindi na alam ang gagawin sa kanya.
"May pupunta rito mamaya.. Kaya please, kumain ka"
Pagkasabi ko nun, parang nag-lighten up siya.
"Sino kuya? Si DJ ba yun?", excited niyang sagot.
"Ah--- eh-----"
*tok tok*
*tok tok*
Ayan. Mukhang andiyan na yung kanina pa namin hinihintay ni mama.
"Teka lang bunso ah. Buksan lang ni kuya yung door..."
Bumaba na ako at pinagbuksan na yung taong kumatok. Agad na kaming umakyat papunta sa room ni Kath...
"Kuya! Si DJ na ba yan?", pasigaw ni Kath.
"Hello Kathryn....."
"Hmm, kuya?! Bakit po may doctor dito?!"
"Anak.. Andito si dok para tignan ang kalagayan mo. Hindi ka na kasi kumakain ng tama for 3 days. Nag-aalala na kami sayo ng kuya mo. Sana maintindihan mo", si mama na ang sumagot sa katanungan ni Kath.
"Don't worry iha. I'm here to help you", sabi ng doctor sa kanya. Family friend namin yung doctor kaya siya nalang ang pinapunta namin dito...
Nilapitan na ni dok si Kath para i-check. Chineck niya yung vital signs. Blood pressure. At kung ano ano pa.. Maya maya, natapos na.
"Mam Bernado.. Maysado pong na-stress ang anak niyo. May nagko-cause ng stress niya. Maybe lagi siyang pagod or malalim ang iniisip. It says sa result na dapat kailangan niyang ma-unwined. Kelangan niyang mag-enjoy para at least makalimutan niya yung cause ng stress niya. At patuloy niyo siyang kausapin hanggang bumalik yung dati nyang sigla. I suggest to take her to a vacation"
Pagkatapos nun... Nagpaalam na yung doctor. Vacation? It sounds to be a good idea :)
------------------------
KATH's POV
"Vacation Ma, Kuya?! Saan naman po?"
Dati, excited ako sa mga ganyan. Pero this time, parang ayoko. May hinihintay pa kasi ako. Malay nyo, bumalik siya. Pano kung bumalik siya sa oras na wala ako?! No ways..
"Yes anak! You need that. Masyado ka ng na-e-stress at hndi na namin alam ang gagawin sayo"
Halos maiyak na si mama sa pagkakasabi nyang yun. Kaya niyakap ko nalang siya para ma-comfort.
"Ma sorry. I know nahihirapan na kayo sakin.. Pero sana maintindihan nyo na ayokong umalis dito kahit saglit lang. I'm sorry..."
Niyakap ako pabalik ni mama at pati si kuya, niyakap na rin kami. Alam ko naiintindihan nila ako. Kaya ko sila mahal eh...
"Naiintindihan ka namin bunso. Pero sana... Sana, bumalik ka na sa dating Kathryn na nakilala namin. Yung masigla, palatawa, laging naiinis.."
*pok*
"Sira ka talaga kuya. Opo, pinapangako ko sa inyo. Pero ma, kuya.. Sana maintindihan nyo parin ako sa oras na malulungkot nalang ako. Kasi, ang sakit eh. Ang sakit sakit..."
Alam na din pala nila yung nangyari samin ni DJ. They were all sorry for that. Si Tita Karla, pumunta pa dito nung isang araw para humingi ng pasensya. Pero andun na eh, nasaktan na ko. Wala ng makakapagbago nun...
Napag-alaman ko din na bumalik na kanina sa Las Vegas si Tita Karla for some business trip. Ewan ko kung kasama si DJ. Pero sa tingin ko, magkasama parin sila ni Julia ngayon.
Tinext ko yung barkada na pumunta dito sa bahay para naman may ka-kuwentuhan ako. Nung narinig kong magbabakasyon ako, parang bumalik na ko sa dati. Siguro, ayoko lang mapalayo sa lugar na ito.. Weird noh?
***
"Hi Kath!!! Welcome back!!!", hindi pa nakakapasok ng bahay eh sumisigaw na tong si Niel.
"Oh, bakit naman welcome back? Hindi naman ako umalis ah", sagot ko.
"Welcome Back kasi, bumalik na yung Kath na kaibigan namin. You know, you're so tahimik these past few days...", sabi uli ni Niel.
"Aynako. Puro talaga kayo kalokohan. Halina nga kayo sa loob"
Pinapasok ko na sila. As usual, they bring HORROR sa bahay namin. Hehe ekasi, kapag andito sila, napaka-ingay!!
"So Kath.. Kamusta ka na?", panimula ni Yen habang nagmemeryenda kami ng pasta.
"Ok lang naman ako"
"Hmm. I mean, kamusta na yan?", tinuro niya yung puso ko.
"Ah.. Eto? *turo ko din sa puso ko* wasak na wasak pa rin. Pero wag kayong mag-alala, darating din yung araw na mawawala lahat ng sakit. Mahahanap ko din yung 'Mighty Bond' na makakapagdikit uli dito"
Sobrang serious naman ata ng sinabi ko kaya lahat sila, nakatingin lang sakin. Kita ko sa mga mukha nila yung awa na nararamdaman nila for me.
"Sus! Ano ba kayo. Wala yun noh. Kumain na nga kayo diyan", pagputol ko sa katahimikan.
"Oo nga naman! Mag-enjoy nalang tayo at icelebrate ang muling pagbabalik ni Kathryn. Hooooo", loko talaga tong si Niel nuh.
Habang nanunuod kami ng movie.. Hindi ko maiwasang maalala si DJ. Hays, eto nnaman ako! Erase erase erase.
Ang sayang tignan ng barkada oh. Lahat sila, halatang busog na busog sa pagkain at sa love life. Buti nga sila eh, walang nagiging problema. Maayos sila. pero ako? Andito, miserable parin at patuloy na naghahanap ng kasagutan kung bakit nangyayari ang lahat ng to sakin.
Sana tauhan nalang ako sa mga movies. Para kapag nasaktan ako, alam kong scripted lang ang lahat. Na pagkatapos i-shoot yung scene na yun, back to normal ulit.
Pero hindi eh... Nasa totoong buhay ako.. Totoong feelings at emotions.. At si God ang writer at director ng buhay ko. Alam ko He will make this perfect until the very end.
Hindi na rin nagtagal ang barkada dito. Maaga silang umuwi..
***
7 pm of the same day...
Napagpasyahan kong lumabas muna ng bahay para magpahangin. Gusto kong bawiin yung 3 araw na nagmukmok lang ako sa kwarto. Yun nga eh, sinayang ko yung 3 days na yun sa pag-iisip sa taong alam kong hindi na babalik sakin..
Dinala ako ng mga paa ko sa isang playground...
Umupo ako sa isang swing na may katabi pang isang swing. Bakante yun. Naalala ko, dun umuupo si Julia nung mga bata kami sa tuwing naglalaro kami dito. It all reminds me of the past.
Umupo ako dun at kumanta.. Pero hindi malakas ah. Isang pabulong na kanta..
Pangako mo sakin..
Hindi magbabago
Ngunit, bakit nagkaganto..
Ako'y iyong nilisan,
Wala man lang paalam..
Ano ba ang naging dahilan?
Ako pa ba sa puso mo..
Nais kong malaman mo,
Pagmamahal ay di magbabago....
Maghihintay na nga lang ba,
Ang puso kong nangangamba.
Sayong mga pangako... Oh oh.
Panga---------
"Pangako... Owowo oh oh..."
May nagtuloy sa kinakanta ko. Hindi ko muna inalam kung sino kasi baka nagkataon lang na may nakasabayan ako.
"Pangako... Pangako..."
Itinuloy uli nung boses na yun yung pagkanta. Napaka-pamilyar ng boses na yun. Yung boses na nararamdaman kong papalapit ng papalapit sakin.
Maya maya, naramdaman kong umupo siya sa katabing swing..
"Hi Kath..."
Narinig ko uli yung malamig niyang boses. Sobrang pamilyar. Nilingon ko siya...
At nakita kong nakatingin lang siya sa akin.. Habang nakangiti..
"Quen? Ikaw ba yan?! Waaaaaa", hindi ko napigilan yung sarili ko sa sobrang tuwa. Niyakap ko siya ng as in sobrang higpit.
"Oh Kath. Tama na! Baka ma-inlove nnaman uli ako sayo nyan"
"Sus!! Hanggang ngayon talaga hndi ka parin nagbabago. Kamusta ka na? Namiss kita ah"
"Okay naman ako Kath. Masaya ako ngayon dahil nakita nnaman kita. Namiss din kita nuh"
Pinisil niya yung ilong ko. Namumula na ata...
"Ikaw Kath? Kamusta ka na. Kamusta na kayo ni DJ?"
DJ..
DJ..
DJ..
Naalala ko uli si DJ. Yung kaninang masaya kong awra, napalitan ng lungkot.
"Kath.. Did I say something wrong?"
"Uhm. Si DJ kasi.. Hmm, wala ng KAMI"
"What? Bakit???"
"Mas pinili niya si Julia eh. Ganun tlaga siguro. May natatalo, may nananalo"
"You mean, nagtagumpay si Julia sa mga plano niya?"
"H-ha? So, alam mo ang lahat ng yun Quen???", hindi ako makapaniwalang alam ni Quen ang lahat.
"Look Kath, yes alam ko ang lahat. Hindi ako nagkulang sa pagpapaalala at pagpigil kay Julia na gawin ang lahat ng yun. I tried to stop her pero mapilit siya. And remember the day I ought to say goodbye to you? Sinabihan kitang mag-iingat ka diba? Then, that's it. I want to protect you against Julia kahit sa simpleng pagreremind sayo"
Yung araw na yun.. Oo, alalang alala ko pa. Yung kung panu nalang niya ako sabihan na "Mag-iingat ako". Naramdaman ko dun yung presensiya ng isang kaibigan.
Imbes na magalit, ngumiti ako.
"Kath.. Don't you wanna say something? Hindi ka ba galit sakin?"
"Hindi Quen. There's no reason para magalit ako sa isang nagmamalasakit na kaibigang gaya mo. I'm thanking you for all of those"
"Wala yun Kath. It's my pleasure to seeing you like that, SMILING again"
"Alam mo Quen.. Aaminin ko sayo, hanggang ngayon, nasasaktan parin ako. Sobra kasi eh! Niloko ako. Pinaglaruan ako at ginago ako ng dalawang tinuring kong bestfriend ko"
Hindi siya nagsalita. Siguro, he thinks it's the best to stay silent. Minsan kasi, hindi mo kailangan ng taong mag-aadvice sayo. Ang kelangan mo lang ay yung taong handang makinig sayo.
"Harap-harapan, ginago nila ako. Ni hindi ko man lang alam ang dahilan ng lahat. Ni hindi man lang na-explain sakin ng malinaw ni DJ kung bakit niya ako nagawang lokohin. And worst, pinaniwala niya ako na AKO lang ang mahal niya..."
Then I started to cry AGAIN.
Nilapitan ako ni Quen at ipinatong yung ulo ko sa balikat niya.
"It's okay Kath. Iiyak mo lang yan. Pero don't forget to smile after crying..."
"Hehe. Ikaw talaga Quen. *pinunas ko yung mga luha ko* naiinggit nga ako sayo eh.."
"Bakit naman?"
"Kasi wala kang kaproble-problema.."
"No. That's a false statement your honor"
"Wow! Attorney?! Bakit naman?"
"You don't know the feeling kung gaano kasakit sa akin ang makita ang taong mahal ko na umiiyak dahil sa taong mahal niya"
Na-speechless ako dun. We stayed like this for a monent. Namiss ko siya makabonding ng ganito..
"Alam mo Quen, pinaka-hate kong shape.. Siguro, triangle."
"Bakit?"
"Kasi isipin mo, sa pag-ibig.. kahit bali-baliktarin mo yun, may isa paring nalulungkot. May isa paring iiyak at naiiwan. Ang unfair nuh?"
"Naku Kath, life has a purpose. Di natin kontrolado ang buhay pero kontrolado natin ang tadhana habang tayo'y nabubuhay..."
"Salamat Quen ah"
"Wala yun Kath.. Hmmm, what if, magbakasyon tayo?!"
"Ha? Saan naman?"
"Anywhere in the world.. Ano?"
"Hmmm, I think it's a good idea. Sinuggest na rin yan nina mama eh"
"So, game?"
"Game"
-------------------------------------------------
yay! magbabakasyon ang KathQuen. Saan kaya? Hmm....
Don't hate me sa KathQuen PARTS ha :) it's a part of the twists.