Arc_15.12_ Qi Yi Ning
က်ိဳးယြင္ရွန္႔ ထိုင္ခံုမွာထိုင္လိုက္မိတာနဲ႔ အရင္ဘဝက ေက်ာက္ပိယြမ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္သတိရလာၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေဒါသေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ကုန္းကုန္းက နယ္စားႀကီးယြိေကာ္ အခစားဝင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ေတာ့ ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။
ေက်ာက္ရႊမ္က ဒူးေထာက္အ႐ိုအေသေပးၿပီး လုိက္တာနဲ႕ မငး္ႀကီးက သူ႕ေရွ႕ကို စာလႊာတထပ္ျပစ္ခ်ျပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ဒီစာေတြကို ဖတ္ႀကည့္စမ္း....."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေဒါသတႀကီးနဲ႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေရွ႕ကေက်ာက္ရႊမ္ဆီ စာလႊာတစ္ခုပစ္ေပးၿပီး ဖတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ရႊမ္ကိုၾကည့္ရင္း သူလုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရလာတယ္။ ဒီစာလႊာထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ေက်ာက္ရႊမ္ကလာဘ္စားတယ္၊ တခ်ိဳ႕က သူဟာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို တိုက္ခိုက္တယ္၊ တခ်ိဳ႕က ေက်ာက္ရႊမ္ဟာ ရန္ပံုေငြေတြကို ကဲ့ဝွက္ထားတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေက်ာက္ရႊမ္က ဆား၊ သံနဲ႔ အျခားတားျမစ္ပစၥည္းေတြကို မဟာတံတိုင္းအျပင္ဘက္မွာ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေနတယ္ဆိုၿပီး သတင္းမ်ိဳးစံု တင္ျပထားတယ္။ ဒီဟာေတြသာ အမွန္ျဖစ္ရင္ ေက်ာက္ရႊမ္က သူ႔ထက္ အဆမတန္ၾကြယ္ဝေနၿပီး ေက်ာက္ရႊမ္သာ သူ႔ကိုသတ္ခ်င္ရင္ အႀကိမ္ရာခ်ီ ေခါင္းျဖတ္သတ္ဖို႔ လူအင္အား၊ ေငြအင္အား အျပည့္ရွိေနၿပီဆိုတာ က်ိဳးယြင္ရွန္႔သိလိုက္တယ္။
"နယ္စားႀကီး.. မင္းမွာ ေလွ်ာက္တင္စရာ ရွိေသးလား.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေက်ာက္ရႊမ္ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ထက္မွာ မုန္းတီးျခင္း တစ္စြန္းတစ္စမွ မေပၚဘဲ မာနႀကီးႀကီးဘုရင္တစ္ပါးရဲ့ သြင္ျပင္အတိုင္းပဲ ရွိေနတယ္။
ၾကားရသမွ်သတင္းေတြတိုင္းက တစ္ဝက္က ခ်ဲ႕ကားေျပာဆိုတာျဖစ္ၿပီး တစ္ဝက္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္ရႊမ္က အေနာက္ေျမာက္ေဒသမွာ တကယ့္ကို ဘုရင္တစ္ပါးလို အုပ္စိုးထားတာတယ္ ဆိုတာကေတာ့ အမွန္ပဲျဖစ္တယ္။ အေနာက္ေျမာက္ေဒသကလူေတြက က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့အမိန္႔ထက္ ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့အမိန္႔ကိုပဲ ပိုအသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ အေနာက္ေျမာက္ေဒသပိုင္ ဘုရင္ကို ရာဇဝတ္သားလို သြားဆက္ဆံလိုက္ရင္ အခုလတ္တေလာျဖစ္ထားတဲ့ အေနာက္ေတာင္ပိုင္း အံုၾကြမႈထက္ အဆတစ္ရာဆိုးၿပီး သူ ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္ရႊမ္ ဘာကိုပဲထိန္းခ်ဳပ္ထားပါေစ က်ိဳးယြင္ရွန္႔အေနနဲ႔ စိတ္မဝင္စားဘူး။ ကေန႔ ေက်ာက္ရႊမ္ကို နန္းေတာ္ထဲဝင္ခိုင္းခဲ့တာက သူ႔ကို ကစားခ်င္႐ံုသက္သက္ပဲျဖစ္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေတာ့ လာမေမးနဲ႔။ ဒီတိရစာၦန္က အၿမဲတမ္း သူ႔ကိုျပန္ေပးဆြဲ၊ ေဆးခတ္ၿပီး ဘာမွမတံု႔ျပန္ႏိုင္ခ်ိန္တိုင္း တစ္ဖက္သတ္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္သြားခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အခု သူ သတိရွိေနခ်ိန္ သူ႔ကိုေခၚၿပီး သင္ခန္းစာေကာင္းေကာင္းေပးရမွ ေက်နပ္မယ္။ အခုလိုေတြးေနခ်ိန္ လူေတြတင္ျပတဲ့ စာခၽြန္လႊာေတြေရာက္လာတာ ကြက္တိပဲ။ သူက ယြိေကာ္နယ္စားႀကီးဆီကို တိုင္ၾကားစာေတြပစ္ေပးၿပီး ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့မ်က္ႏွာအမူအယာကိုပဲ အရသာခံ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ေက်ာက္ရႊမ္က တိုင္စာေတြကိုဖတ္ၾကည့္ၿပီး လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
"အရွင္မင္းႀကီး.. ကၽြန္ေတာ္တို႔က အရွင္မင္းႀကီးကို မယိမ္းမယိုင္ သစၥာရွိတယ္ဆိုတာ မိုးေျမသက္ေသထားၿပီး ေျပာဝံ့ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သစၥာမဲ့ခဲ့ရင္ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းေပၚ မိုးႀကိဳးရွစ္စိတ္က်ၿပီး ဆိုးဝါးစြာေသဆံုးပါေစ.."
"အိုး.. နယ္စားႀကီးက.. တထစ္ခ်ကို ယံုၾကည္ခ်က္ရွိေနတာပဲ.. သစၥာေသြဖယ္တာ တစ္ခ်က္မွမရွိဘူးေပါ့.."
"မရွိပါဘူး မင္းႀကီး.."
ေက်ာက္ရႊမ္က ကပ်ာကယာေျဖလိုက္တယ္။ ဘယ္သေဘာက္မသားေတြက သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔သူ႔ၾကားကို ေသြးထိုးတဲ့တိုင္စာေတြ ပို႔လိုက္တယ္မသိေပမယ့္ သူခ်စ္တဲ့ဒီလူ သူ႔ကိုမယံုၾကည္မွာကို ေက်ာက္ရႊမ္စိုးရိမ္သြားတယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သလြန္ေပၚကေနထလာၿပီး ေက်ာက္ရႊမ္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နက္ေမွာင္တဲ့ ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့ဆံထံုးထိပ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
"ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့အရာကို ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာလား.. မင္း တကယ္ပဲ ဘာအျပစ္မွ မက်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးဘူးလား.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေမးလိုက္ေပမယ့္ သူ႔စကားက က်ိဳးေၾကာင္းမခိုင္မာဘူးလို႔ ယူဆလိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္မိတယ္။
"ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး.."
ေက်ာက္ရႊမ္က မင္းႀကီးရဲ့မ်က္ႏွာကို မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ေနာင္တရစရာ ဘာျပစ္မႈမွ သူမက်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးဘူး။ မင္းႀကီးကိုေဆးခတ္၊ ျပန္ေပးဆြဲၿပီး ခ်စ္တင္းေႏွာတယ္ဆိုတာ မုန္းလို႔မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္လို႔ဆိုတာ သူ႔ရင္ကိုခြဲလို႔ ျပလိုက္ခ်င္တယ္။
*မင္းက ငါ့ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ေပးဆြဲၿပီး fuck ထားတာေတာင္ ဒီေလာက္ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေနျပေနေသးတယ္.. ဟုတ္လား..*
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူ႔ႏွာေခါင္းကို လက္နဲ႔ဆြဲညႇစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ လက္ရြယ္ၿပီးမွ ျပန္႐ုပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ေမးေစ့ကိုညႇစ္ကိုင္ၿပီး အင္မတန္ကို ေခ်ာေမာခန္႔ညားလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာကို ပင့္မ,လို႔ မ်က္ဝန္းထဲကို စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေက်ာက္ရႊမ္.. မင္း ကေန႔ေျပာတာကို ေသခ်ာမွတ္ထား.. ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မဟုတ္တာတစ္ခုခုလုပ္တာ ေတြ႕မိလို႔ကေတာ့ မင္းအသက္ကို ခ်က္ခ်င္းႏႈတ္ယူမယ္.."
မင္းႀကီးက ကိုယ္ကိုငံု႔ကိုင္းၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆံုရင္း ေျပာလိုက္တာျဖစ္လို႔ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက အရမ္းကိုနီးကပ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ထြက္သက္က တစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္ခတ္လို႔ေနတယ္။ မင္းႀကီးရဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ေသာက္႐ွဴးၾကယ္လို တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနၿပီး နီျမန္းတဲ့ႏႈတ္ခမ္းက နံနက္ခင္းမွာပြင့္တဲ့ပန္းလို လန္းဆန္းလို႔ေနတယ္။ ဒီႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္ၿပီး ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အရသာကို ေက်ာက္ရႊမ္ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္လာမိတယ္။
အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက မင္းႀကီးက ေဆးရွိန္ေၾကာင့္မူးေဝေနၿပီး သူ႔အနမ္းကိုျငင္းဆန္ေနလို႔ သူကသာ မင္းႀကီးရဲ့ေမးကို ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး ဇြတ္နမ္းခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက ပူးကပ္ၿပီး ထြက္သက္ေတြ ေရာယွက္သြားၾကတယ္ဆုိေပမယ့္ မင္းႀကီးက မ်က္လံုးကိုအဝတ္စည္းထားတာျဖစ္လို႔ လွပတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို မေတြ႕ဖူးဘူး။ ခုလို မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ရတာ ေက်ာက္ရႊမ္အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ပဲ။ ဒီေလာက္လွပတဲ့မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္ခြင့္ရတဲ့တစ္ေန႔၊ သူ႔မ်က္ႏွာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဖာ္ျပၿပီး ခ်စ္ခြင့္ရတဲ့တစ္ေန႔ကို ေက်ာက္ရႊမ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။
သူ႔ကို ဘယ္သူ ခ်စ္တင္းေႏွာေနတယ္ဆိုတာ ဒီလူျမင္ရေစမယ္။ အၿမဲတမ္း တိရစာၦန္တို႔၊ ႏွာဘူးတို႔၊ ေခြးမသားတို႔ဆိုၿပီး ဆဲေရးၿပီး ျငင္းဆန္ေနတဲ့ မင္းႀကီးရဲ့ပါးစပ္ကေန ေက်ာက္ရႊမ္.. ေက်ာက္ရႊမ္.. ဆိုၿပီး သူ႔နာမည္ကို ေအာ္ညည္းလာေအာင္ လုပ္ျပမယ္လို႔ ေက်ာက္ရႊမ္ စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနလိုက္တယ္။ ေက်ာက္ရႊမ္က သူဘယ္သူဆိုတာ ဖံုးကြယ္ျခင္းမရွိဘဲ ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ မင္းႀကီးကိုခ်စ္ခ်င္တယ္။
ခုလို မင္းႀကီးရဲ့ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ မင္းႀကီးရဲ့မ်က္ဝန္းထဲ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ တစိုးတစိေလးမွ မေတြ႕ရတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့႐ိုင္းခ်င္တိုင္း႐ိုင္းေနတဲ့ အေတြးေတြကို ၿမိဳသိပ္ထားလိုက္ရေတာ့တယ္။
ဒီလူက သစၥာေဖာက္ခဲ့ရင္ သူ႔အသက္ကိုခ်က္ခ်င္းယူမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုေနခိုက္ မာနႀကီးၿပီး ျပတ္သားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက အႏၱရာယ္အရိပ္ေငြ႕နဲ႔အတူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆြဲေဆာင္မႈျပင္းလိုက္သလဲဆိုတာ မင္းႀကီးက မသိခဲ့ဘူး။ ေအးစက္ၿပီး မာနႀကီးတဲ့သြင္ျပင္၊ နက္ေမွာင္တဲ့ဆံပင္ေတြေပၚ ျဖာက်ေနတဲ့အလင္းေရာင္၊ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔ လက္လက္ထေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔ ေအးစက္စက္အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ ရက္စက္ရိပ္ထင္ေနတဲ့ ပံုစံေလးက ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့ညီေလးကို ခ်က္ခ်င္းမာလာေစၿပီး မသက္မသာ ခံစားလာရေစတယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ ဒီေလာက္ စကားအမ်ားႀကီးေျပာေနတာေတာင္ သူ႔ခ်စ္သူက တစ္ခြန္းမွျပန္မေျဖႏိုင္ဘဲ နဖူးစပ္ကေန ေခၽြးေတြသီးလာတာေတြ႕ေတာ့ သူၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာေၾကာင့္ ေက်ာက္ရႊမ္ ေၾကာက္သြားၿပီထင္ၿပီး ရင္ထဲ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ေနတုန္း မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန ဒီလူရဲ့မိစာၦႀကီး ႀကီးထြားဖုေဖာင္းလာတာကို ျမင္လုိက္ရမွ ဒီသားရဲေကာင္ႀကီးက စိတ္ထဲကေန မေတာ္တေရာ္ေတြ ေတြးေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ စိတ္ထဲကေန က်ိန္ဆဲလိုက္ေတာ့တယ္။
သူဘာေျပာလိုက္မိလို႔ ဒီလူ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ထလာတာလဲ..။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလူက အခ်ိန္ျပည့္ ထန္ေနႏိုင္ရတာလဲ..။
သူ႔ဟာႀကီးကေရာ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္မာေနတာလဲ..။
သူက ဒီလူအတြက္ အၿမဲ လံႈ႕ေဆာ္မႈေပးႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလား..။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့ေမးကို ညႇစ္ထားရာကေန လက္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ေက်ာက္ရႊမ္ရဲ့ရတနာေလးကို ကန္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူရဲ့ရတနာကိုထိမိၿပီး ေသသြားမွာစိုးလို႔ အားကို 99% ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရတယ္။ သူက ေက်ာက္ရႊမ္ကို ေအးစက္စက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ယြိေကာ္နယ္စားႀကီး.. ေမာင္မင္းက ငါကိုယ္ေတာ္ေရွ႕မွာေတာင္ မင္းရဲ့တဏွာစိတ္ကို အရွက္မရွိ ေဖာ္ျပရဲသလား.."
ေက်ာက္ရႊမ္က သူ႔ခ်စ္သူေလး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သူ႔ရတနာေလးကို ကန္ခြင့္ျပဳၿပီးမွ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။
"အရွင္မင္းႀကီး.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးက ဇနီးမယားမရွိေသးတဲ့ လူပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ထက္သန္တဲ့စိတ္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ ျဖစ္သြားမိပါတယ္.."
*မင္းဆီကို ငါက ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ ပို႔ေပးရမွာလား..*
ဒီစကားကို က်ိဳးယြင္ရွန္႔ ႐ုတ္တရက္ ေျပာမိမလိုျဖစ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ပိတ္လိုက္တယ္။ ဒီလူကို သူ ထိခ်င္ထိမယ္၊ ကိုင္ခ်င္ကိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တျခားတစ္ေယာက္က ဒီလူ႔ရဲ့ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္ကို ထိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသတာထက္ဆိုးေအာင္လုပ္ပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့စိတ္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနလို႔ မ်က္ႏွာက ျဖဴတလွည့္၊ နီတလွည့္ ျဖစ္လို႔ေနတယ္။ သူက ေက်ာက္ရႊမ္နားကေန လွည့္ထြက္ၿပီး ခံုေပၚဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ လက္ထဲမွာ စကၠဴဖိတဲ့ေက်ာက္တံုးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာေတာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တုန္ေနတယ္။
ေက်ာက္ရႊမ္က တိုင္စာေတြကိုစုစည္းၿပီး မင္းႀကီးေရွ႕ကစားပြဲေပၚမွာ ထပ္တင္ေပးရင္း ႐ိုေသစြာ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို သီးသန္႔ေခၚေတြ႕ရတာကို ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး နားလည္သေဘာေပါက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး.. မင္းႀကီးကသာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို မယံုဘူးဆုိရင္ စကတည္းက ဖမ္းဆီးခိုင္းလိုက္မွာပါ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ယံုၾကည္ေပးတဲ့အတြက္ မင္းႀကီးရဲ့ယံုၾကည္မႈကို အလဟႆ မျဖစ္ေစရပါဘူး.. မင္းႀကီးရဲ့သစၥာကို တစ္သက္လံုး ေစာင့္သိပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးပါတယ္.."
"မင္း သေဘာေပါက္တယ္ဆို ၿပီးတာပဲ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေက်နပ္စြာေျပာလိုက္တယ္။
ေက်ာက္ရႊမ္က မင္းႀကီး ေက်နပ္စြာၿပံဳးလိုက္လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေတြ အထက္ကို ေကာ့တက္သြားတာၾကည့္ၿပီး ဒီျမင့္ျမတ္တဲ့႐ုပ္သြင္နဲ႔ ဘုရင္ကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ကို နမ္းခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲကအေတြးေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
"တကယ္ေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးက မင္းႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္စရာေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္.."
"ဘာမ်ားလဲ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔ရဲ့ အေလးအနက္ထားတဲ့အသံကို သတိျပဳမိၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
ေက်ာက္ရႊမ္က မင္းႀကီးနားကိုတိုးကပ္လို႔ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား သီးသန္႔ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
က်ိဳးယြမ္ရွန႔္ရဲ႕ နဖူးေၾကာေတြက ျမင့္တက္လာၿပီး အံ့အားသင့္ေၾကာင့္ ေဖာ္ျပခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ စိတ္ႏွလုံးကေတာ့ တည္ၿငိမ္ေနတယ္။ သူက ဟင္းခြက္ထဲ အဆိပ္ခတ္တဲ့အေၾကာင္ ေက်ာက္႐ႊမ္ေလွ်ာက္တင္သံကို ၾကားေတာ့ ျပင္းထန္စြာ သတိေပးလိုက္တယ္။
" ဒီကိစၥဟာတကယ္ျဖစ္လာရင္ ေက်ာက္မ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ခုလုံးကိုေသဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေမာင္မင္းသိရဲ႕လား။ ဘုရင္ကို အဆိပ္ခတ္တယ္ဆိုတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ျပစ္မႈျဖစ္တယ္။"
" မင္းႀကီးက ေက်ာက္မ်ိဳးႏြယ္ကို ဘယ္လို ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ပါေစ...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး စိတ္ထဲ မထားပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကေတာ့ မင္းႀကီးကို လုပ္ႀကံတဲ့ လုပ္ရပ္ကို ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ဘူး"
ေက်ာက္႐ႊမ္က သူရဲ႕ သစၥာရွိမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုတာကို အခ်ိန္မွီေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ က်ိဳးယြမ္ရွန႔္က သူ႔ခ်စ္သူကို ဒီအရႈပ္ထုပ္ထဲ အပါမခံေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အပါးေတာ္ၿမဲ ကုန္းကုန္း လင္အန္းကို ခိုင္းလိုက္တယ္။
" လင္အန္း...မင္း ႐ႊီယြမ္ကို သြားရွာစမ္း။ မင္းကို ဘယ္သူမွ မေတြ႕ေစနဲ႔..."
ေက်ာက္႐ႊမ္က မင္းႀကီးကို ေငးစိုက္ၾကည့္လို႔ေနတယ္။ မင္းႀကီးက ခုံေပၚထိုင္ထားၿပီး ေမးကို ပင့္ေျမႇာက္ထားလို႔ ဒီ ပါး႐ိုးေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွတယ္ဆိုတာ အရင္က သူလုံးဝ မသိခဲ့ဘူး။ မ်က္ခုံးေမြးေတြ အေပၚကို သြယ္တန္းေနပုံက ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႐ုပ္သြင္ကို ပိုထင္ရွားေစၿပီး ၾကည့္ေလ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ျပင္းထန္ေလျဖစ္တယ္။ ဒီလူကို သူ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတြ ပိုပိုတိုးလို႔လာခဲ့တယ္။ ဒီလူကို သူကလြဲၿပီး အျခားလူ စိုက္ၾကည့္ေနမွာေတြကို သူ ဘယ္လိုမွ မျမင္ခ်င္ဘူး။ သူ႔အလွ၊ သူ႔ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုံပန္းကို ေက်ာက္႐ႊမ္တစ္ေယာက္တည္း အပိုင္သိမ္းထားခ်င္ေတာ့တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ရင္းႏွီးလာတဲ့အတြက္ ဒီလူရဲ႕ မ်က္ဝန္းအၾကည့္ တစ္ခ်က္ေ႐ႊ႕ရင္ေတာင္ သူ ဘာေတြးေနတယ္ဆိုတာ ခန႔္မွန္းၾကည့္ႏိုင္တယ္။ အခု သူ႔ကို မ်က္လုံးေမွးစင္းၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ေက်ာက္႐ႊမ္ ဘာေတြးေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ၿပီး စိတ္ထဲကေန က်ိန္ဆဲလိုက္မိျပန္တယ္။ ဒီလူ သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းတိုင္း ၾကည့္တယ္လို႔ မရွိဘူး။ သူ႔တကိုယ္လုံးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထလာရတာနဲ႔၊ ၿမိဳခ်ထားခ်င္စိတ္ေပါက္လာရတာနဲ႔၊ သဝန္တိုစိတ္က ပိုပိုျပင္းထန္လာသလိုပဲ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လင္အန္းက ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ ႐ႊီယြမ္ကို ေခၚၿပီး လာခဲ့တယ္။ ရဲမတ္ေတြကလည္း ဖိတ္က်ထားတဲ့ ဟင္းရည္ေတြကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္။ ႐ႊီအမ္းက အဆိပ္ပညာမွာ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး ေသမွာ မေၾကာက္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူက လက္ေခ်ာင္းကို ဟင္းရည္ထဲ တို႔ၾကည့္ျပ့ီး ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး အရသာခံလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ မင္းႀကီးကို ႐ိုေသစြာေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
"အရွင္မင္းႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ ဒါက တုန႔္ရွယ္လို႔ေခၚတဲ့နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ အဆိပ္ကို ဟင္းခ်ိဳထဲထည့္ထားပါတယ္။ ဒါကို စားမိရင္ ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ကိုယ္တြင္းအဂၤါပ်က္သြားၿပီးေသသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအဆိပ္က ပုံမွန္ေတြ႕ေနက် အဆိပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ "
"မင္းရဲ႕ညီမက ငါ့ကိုသတ္ရင္ေတာင္ ခ်ီက်င္းယြိက တခ်ီျပည္ရဲ႕ ဆက္ခံသူ ဘုရင္တပါးျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ အင္အားရွိတဲ့သူက မင္း မဟုတ္ဘူးလား ေက်ာက္႐ႊမ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းက ဒုတိယ မင္းသားရဲ ဦးေလး မဟုတ္လား။ "
ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရေသာလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားသာပါ ၀ င္ေသာေၾကာင့္ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သူ႔ရဲ႕အေတြးမ်ားကို ရဲရင့္စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္တယ္။
ယြီေကာ္နယ္စားႀကီးကို လူတိုင္းက အသက္မရႈစတမ္း ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အခု မင္းႀကီးေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက ေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္က မင္းႀကီးရဲ႕ဟင္းပြဲထဲကို အဆိပ္ခတ္ရျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူက နယ္စားႀကီးပဲျဖစ္မယ္လို႔ မင္းႀကီးက ေျပာလိုက္တာျဖစ္လို႔ နယ္စားႀကီး ကြပ္မ်က္ခံရေတာ့မလားဆိုၿပီး လူတိုင္း ရင္ထိတ္ေနၾကတယ္။
မင္းႀကီးသံသယဝင္တာလည္း မလြန္ဘူး။ အခုခ်ိန္မွာ ေတာ္ဝင္မင္းသားက လက္ေခ်ာင္းေတြ ခုတ္ျဖတ္ခံရၿပီး အဆက္သြယ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔ မင္းႀကီးနတ္႐ြာစံသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ္လက္မစုံတဲ့သူက ဘုရင္တစ္ပါး အျဖစ္ကို ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ဘူး။ နယ္စားႀကီးက အေနာက္ေတာင္ေဒသရဲ႕ သရဖူမေဆာင္းတဲ့ဘုရင္တစ္ပါးေလာက္အထိ အာဏာႀကီးမားေနတာျဖစ္လို႔ နယ္စားႀကီးသာလွ်င္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမွာျဖစ္တယ္။
ေက်ာက္႐ႊမ္က မင္းႀကီးက ေက်ာက္ပိယြမ္နဲ႔ ခ်ီက်င္းယြိတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ေနတာကို မသိတဲ့အတြက္ ေက်ာက္ပိယြမ္ကို စြန႔္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတြးမိၿပီး ေဒါသထြက္လာခဲ့တယ္။ သူက တုန္ယင္တဲ့လက္အစုံနဲ႔ မင္းႀကီးကို ႐ိုေသစြာေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
" အရွင္မင္းႀကီး.... အရွင့္ကြၽန္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးက အရွင့္ေဘးမွာ တဖဝါးမွ မခြာပဲ အမႈေတာ္ထမ္း႐ြက္ခ်င္စိတ္ပဲ ရွိပါတယ္။ အရွင္ဘယ္သြားသြား လိုက္ပါခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အရွင္မင္းႀကီး နတ္႐ြာလားလို႔ စမ္းေခ်ာင္းဝါကို ျဖတ္သန္းရခ်ိန္မွာေတာင္ အရွင့္ေဘးမွာ အေဖာ္လုပ္ၿပီးလိုက္ပါခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ အရွင္သခင္ မရွိမွေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ဒီထီးနန္းကို ဘယ္သူ ဆက္ခံရပါေစ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးစိတ္မဝင္စားပါဘူး။ အရွင္မရွိေတဲ့အခါ အရွင္နဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ျမႇဳပ္ႏွံမႈခံယူခ်င္ပါတယ္။ "
နန္းေဆာင္ထဲက မင္းႀကီးရဲ႕ အမႈေတာ္ထမ္းေတြက နယ္စားႀကီးရဲ႕စကားေျပာ ေကာင္းပုံနဲ႔လိမ္မာပုံကို ၾသခ်သြားၾကရေတာ့တယ္။ မင္းႀကီးေသရင္ တခါတည္း လိုက္ပါေသခ်င္တယ္။ သၿဂိဳလ္ခံခ်င္တယ္တဲ့လား။ ဘယ္သူက နယ္စားႀကီးကို ဒီလိုလုပ္ရဲမွာတဲ့လဲ။
ဤသို႔ေသာအာဇာနည္မ်ိဳးျဖင့္မင္းသည္မင္းhကရာဇ္မင္းမယားငယ္ျဖစ္သင့္သည္။ ဘယ္အမတ္၊ ဘယ္နယ္စားကမ်ား ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မွာတဲ့လဲ။
မင္း ေလွ်ာက္တင္ေနပုံက နယ္စား အမတ္တစ္ပါးပုံစံထက္ မင္းႀကီးကို ခ်စ္တဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္၊ မိဖုရားေတြ ေလွ်ာက္တင္တဲ့ပုံျဖစ္မေနဘူးလား ဟမ္... နယ္စားႀကီးရယ္...ခင္ဗ်ား မင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားသာ လုပ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ....
နားေထာင္ေနတဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြက စိတ္ထဲကေန တိတ္တိတ္ေလး ေျပာလိုက္မိၾကေတာ့တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သူ႔ခ်စ္သူ ေက်ာက္႐ႊမ္ရဲ႕စကာားေၾကာင့္ ေက်နပ္သြားေပမယ့္ သူက မာန္မာနႀကီးတဲ့ပုံနဲ႔ လက္ေအာက္က အပါးေတာ္ၿမဲကို အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္။
" အပါးေတာ္ၿမဲႀကီး နယ္စားႀကီးေျပာတာကို မွတ္တမ္းတင္ၿပီးၿပီလား။ သူက ငါကိုယ္ေတာ္ နတ္႐ြာစံလို႔ စမ္းေခ်ာင္းဝါကို ျဖတ္သန္းတဲ့အခါ ငါနဲ႔အတူသစၥာရွိရွိ အေဖာ္လုပ္ေပးခ်င္တယ္တဲ့..."
မင္းႀကီးေဘးနားက အတူလိုက္ပါေလ့ရွိတဲ့ အပါးေတာ္ၿမဲအမတ္က ခ်က္ခ်င္း ေရးသားမွတ္တမ္းတင္လိုက္ေတာ့တယ္။
"ခ်င္းယြမ္ 17 ႏွစ္ေျမာက္၊ ဇြန္လ 11 ရက္ေန႔ ရွင္းေမာက္ အခ်ိန္နာရီတြင္ နယ္စားႀကီး ယြီေကာ္သည္ မင္းႀကီးႏွင့္အတူ စမ္းေခ်ာင္းဝါကို ျဖတ္ကူးမည္ဟု ရန္ရွင္းနန္းေဆာင္တြင္ မင္းႀကီးကို ကတိေပးခဲ့သည္။ မင္းႀကီး နတ္႐ြာစံၿပီးေနာက္ အ႐ိုက္ရာ ဆက္ခံရန္ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိပဲ အတူ ျမႇဳပ္ႏွံလိုေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္စြာ ကတိေပးခဲ့သည္။ "
ဟု ထိုသို႔ေရးသားခဲ့သည္။
——————
ေက်ာက္ပိယြမ္က သူ႕အေဆာင္မွာ ေနာက္ထပ္ ေသာ့ပိတ္ထားျခင္း ခံလိုက္ရတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႕ ခ်ီက်င္းယြိက အသနားခံေပးတဲ့အတြက ္ေနာက္နွစ္ရက္ အႀကာမွာ ဖိန္းရီနန္းေဆာင္ကို က်ိဳးယြင္ရွန္႕႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္သူက ေက်ာက္ပိယြမ္ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ေသာ့ခတ္ထားျပီး ေဘးခန္းမွာပဲ အိပ္စက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ေက်ာက္ပိယြမ္က မင္းႀကီး ဖိန္းရီနန္းေဆာင္ကို ေရာက္လာေႀကာင္း ႀကားသိရေတာ့ သူမ အခန္းထဲကေန ေအာ္ဟစ္ အသနားခံျပီး သူမကို အခန္းထဲက လႊတ္ေပးပါေႀကာင္း လည္ေခ်ာင္းကြဲမတတ္ တစာစာ ေတာင္းပန္ခဲ့ေပမယ့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႕ကေတာ့ ဘာမွ မႀကားသလိုပဲ ေနခဲ့တယ္။
နွစ္လတိတိႀကာေတာ့မွ ေက်ာက္ပိယြမ္ကို သူ႕အိ္ပ္ခန္းထဲကေန ေသာ့ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ေက်ာက္ပိယြမ္က သူမစားဖို႕ယူလာေပးတဲ့ စြပ္ျပဳတ္ရည္က်ဲ၊ ေအးစက္ေနတဲ့ အသားဟင္းပါတဲ့ လင္ဗနး္ကို တြန္းဖယ္ျပစ္လိုက္ျပီး ေအာ္ဟစ္ အမိန္႕ေပးလိုက္တယ္။
" မင္း အခုခ်က္ခ်င္း မင္းႀကီးကို သြားေခၚခဲ့စမ္း။ ငါ မင္းႀကီးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္။ "
" အိုး.... မင္းႀကီးကို သြားေခၚစမ္းလို႕ ေျပာရေအာင္ သခင္မက ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္သူလို႕ ထင္ေနလို႕လဲ။ သခင္မရဲ႕ အဆင့္က ေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္လို႕သာဆုိတယ္။ မင္းႀကီးကို ေတြ႕ခြင့္ေတာင္ မရွိေတာ့တဲ့ ဘဝျဖစ္ေနျပီ။ သခင္မေနရာမေျပာနဲ႕။ မယ္ေတာ္ႀကီးျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ မင္းႀကီးကို ေတြ႕ခ်င္တုိင္း ေခၚေတြ႕လို႕ရမယ္ထင္ေနသလား။ သခင္မရဲ႕ အေနအထားကို ေသခ်ာျပန္ႀကည့္လိုက္ပါဦး။ အခု သခင္မအတြက္စားစရာနဲ႕အသားကို လြႊင့္ပစ္လိုက္တယ္..ဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဖာသာ အငတ္ခံခ်င္တယ္ဆိုလည္း သေဘာပါ... ေနာက္ဆို ဒီလို အသားဟင္းမ်ိဳးကို လွ်ာနဲ႕ထိခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ထိခြင့္ရခ်င္မွ ရေတာ့မယ္...."
အေစခံမက ေက်ာက္ပိယြမ္ကို ေလွာင္ေျပာလိုက္တယ္။ ေက်ာက္ပိယြမ္က ေဒါသတႀကီးနဲ႕ႀကိမ္္းေမာင္းလိုက္တယ္။
" ေခြးမလို ကြ်န္မ..... မင္းႀကီးရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ မငး္က ငါ့ကို မထီမဲ့ျမင္ ေလွာင္ေျပာင္ရဲတယ္ ဟုတ္လား။ မင္းႀကီး ငါ့ကို ျပန္ျပီး မ်က္နွာသာ ေပးတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ မင္းတကိုယ္လံုးကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာလုပ္ပစ္လိုက္မယ္ မွတ္ထား..... "
ေက်ာက္ပိယြမ္က ရင္ထဲ အသညး္ထဲက စိမ့္ျပီး ေႀကာက္ရြံ႕ေနတဲ့စိတ္ကို ဖံုးကြယ္ျပီး အေစခံမကို ေအးစက္စြာျခိမး္ေျခာက္လိုက္တယ္။ မင္းႀကီးက သူ႕ကို ျပန္ျပီး ခ်စ္ျမတ္နိုးဖုိ႕ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္နုိ္င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သူ႕ရင္ထဲ သိေနျပီးသားျဖစ္တယ္။ တကယ္လုိ႕ သူက အေအးနန္းေဆာင္ကိုအပို႕ခံရရင္ေတာင္ မင္းႀကီးကို အသနားခံဖိုိ႕ တခုခုေျပာဖုိ႕ အခြင့္ေရးရနုိင္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ မင္းႀကီးက သူ႕အေဆာင္ထဲက အိ္ပ္ခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ျပီး ထားခဲ့လို႕ သူမ ဘာတခုမွ မလုပ္နုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မင္းႀကီးက သူ႕ကို ဘာလုပ္ဖို႕မ်ားစီစဥ္ထားသလဲလို႕ေတြးျပီး ေက်ာက္ပိယြမ္ အရမး္ကို ေႀကာက္လန္႕ေနခဲ့ျပီ။
သူမဘယ္ေလာက္ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္ေအာင ္စိတ္ကို ထိန္းထားေပမယ့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေစာင့္စားေနတာ ကို မင္းႀကီးက နည္းနညး္ေလးမွ သတိမထားမိခဲ့ေပ။
"သခင္မကို မင္းႀကီးေနာက္ကြယ္မွာ ကြ်န္မက ဖိနွိပ္ေနတယ္လို႕ ထင္ေနတာလား။ သခင္မသိေအာင္ ေျပာလိုက္မယ္။ သခင္မ ဘယ္လို ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မင္းႀကီး အားလံုးသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္မရဲ႕ခံစားခ်က္ကို မင္းႀကီး လံုးဝ ဂရုမစိုက္ဘူး၊ သခင္မကို မင္းႀကီးက တခါေလာက္ မ်က္နွာသာျပန္ေပးမယ္လို႕ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာလား။ အိပ္မက္ေတာင္ မက္မေနပါနဲ႕ေတာ့.... "
အေစခံမက ရယ္ေမာေျပာဆိုလိုက္ျပီး ႀကီးမားတဲ့ေသာ့ခေလာက္ႀကီးနဲ႕ တံခါးကို ျပန္ခတ္ျပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ေက်ာက္ပိယြမ္က နာနာႀကည္းႀကည္း ငိုခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ အရင္တုနး္က ေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္ မင္းႀကီးရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နုိးျခင္းခံရတဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္တမ္းတလိုက္မိေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုနး္က သူမက မင္းႀကီးနဲ႕ အတူရွိခ်ိန္၊ ခ်စ္တင္းေနွာေနခ်ိန္မွာ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္ရြံရွာစက္ဆုပ္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕ကို အတင္းအက်ပ္ ဖိအားေပးျပီး လိင္ဆက္ဆံတယ္လုိ႕ခ်ည္းပဲ ေတြးေနျပီး အေဝးက သူ႕ခ်စ္သူကိုပဲ အခ်ိန္ျပည့္တမ္းတေနခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူ တန္ဖိုးမထားမိခဲ့လုိ႕ပါ။ သူမကို တကယ့္ကို တန္ဖိုးထားျမတ္နိုးတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေအာက္မွာ ရွိေနတဲ့ တန္ဖိုးကို သူမ မသိခဲ့မိဘူး။ အခုမွေတာ့ အရာအားလံုးက ေလထဲ လြင့္ျပယ္သြားျပီး ျပန္ဆုပ္ကိုင္လို႕မရေတာ့ဘူး။
တကယ္လို႕ အခ်ိန္ကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႕မ်ားရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမ နန္းေတာ္ထဲကို စဝင္လာကတည္းက မင္းႀကီးကို ရိိုေသေလးစားစြာနဲ႕ ျပဳစုေပးခဲ့မယ္။ သူမ ခ်စ္တဲ့ ခ်ီက်င္းယြိကို ေမ့ပစ္လိုက္ျပီးမင္းႀကီးကိုပဲ သူမ ခ်စ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့မွာေသခ်ာတယ္။
ဒီအေႀကာင္းေတြးရင္း နတ္ဆိုးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ခ်ီက်င္းယြိမ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္လာျပီး တုန္လႈပ္စြာနဲ႕ ငိုခ်လိုက္ေတာ့တယ္။
၂ လလုံးလုံး ေန႔စဥ္ေဆးေသာက္ၿပီးေနာက္ ေတာ္ဝင္မင္းသားရဲက အိမ္ေတာ္မွာ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က ႐ုတ္တရက္ မူးလဲသြားလို႔ သတင္းေကာင္းၾကားရေတာ့မယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ ခ်ီက်င္းယြိက မၾကာေသးခင္ကမွ ဒဏ္ရာနဲ႔ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္လို႔ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့အတြက္ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က ကိုယ္ဝန္ဆိုတာ မေသခ်ာေသးပဲ မေျပာျပခ်င္ေသးဘူး။ ကိုယ္ဝန္ရွိတာ ေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ ေတာ္ဝင္မင္းသားကို မိသားစုဘဝဆိုတဲ့ အရာကို ေပးအပ္ၿပီးစိတ္တက္ႂကြေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္။
သူ႔ခင္ပြန္းေတာ္ဝင္မင္းသားနဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ သူမက ကိုယ္ဝန္ရွိတယ္ဆိုတာ ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ေတြနဲ႔ မျပဝံ့ဘူး။ ဒါေၾကာင္း အျပင္ဘက္က သမားေတာ္အိုတစ္ေယာက္ကို တိတ္တဆိတ္ေခၚၿပီး သူ႔မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိ မရွိကို ျပၾကည့္တယ္။ သမားေတာ္အိုက စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးနဖူးေပၚမွာ ေခြၽးေတြသီးလာခဲ့တယ္။ သမားေတာ္က မတင္ေလွ်ာက္ခ်င္ေပမယ့္ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က သူ႔ကို အမိန႔္ေပးတဲ့အတြက္ မထိန္ခ်န္ရဲ႕ပဲ အမွန္တိုင္း ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။ သမားေတာ္တင္ေလွ်ာက္တဲ့စကားကို ၾကားေတာ့ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္ က သူမ အဆိပ္မိေနတယ္ဆိုတာကို မယုံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္မိတယ္။
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က အျခားသမားေတာ္ေတြကို ထပ္ေခၚၿပီး စမ္းၾကည့္ေတာ့ အလားတူ ေလွ်ာက္တင္တာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ သူ အဆိပ္မိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီျဖစ္တယ္။
သူမ ဖခင္စစ္သူႀကီး ခ်န္ထုံးက သူမကို ကေလးေမြးစက္လို သေဘာထားတယ္။ ေတာ္ဝင္မင္းသားနဲ႔ ေပးစားၿပီး ကေလးေမြးေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အတြက္ အျခား လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာေတြကို ရယူေစခ်င္တယ္။ သူမ အေမရင္းကေတာ့ အခက္ခဲႀကဳံခ်ိန္မွာ သူမကို စြန႔္ပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ သူမရဲ႕ အကိုရင္းႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ေငြလိုခ်ိန္မွ သူမကို သတိရၿပီး လာရွာတယ္။ သူမ ဘဝမွာ မိသားစုေႏြးေထြးမႈဆိုတာ တခါမွ မႀကဳံဖူးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ဝင္မင္းသားနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး ခုေနာက္ပိုင္း မင္းသားက သူမအေပၚကို ေႏြးေထြးၾကင္နာလာတဲ့အခ်ိန္ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစု ဘဝကို ဖန္တီးခ်င္လာမိတယ္။ တေယာက္ကိုတေယာက္ ခ်စ္ခင္တဲ့ တေယာက္အတြက္ တေယာက္ အဆင္သင့္ရွိေပးမယ့္ မိသားစု ဘဝတစ္ခုကို သူမ တကယ္ကို လိုခ်င္ၿပီး တည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ့မိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကတည္းက သူမက ကေလးေတြ ေမြးႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ သိဖို႔ သမားေတာ္ေတြနဲ႔ စစ္ေဆးၾကည့္ခဲ့ၿပီးသားျဖစ္တယ္။ သူမရဲ႕ကိုယ္နဲ႔သားအိမ္က ကေလးေကာင္းေကာင္းေမြးႏိုင္တယ္ဆိုတာ သမားေတာ္ေတြက ေျပာၿပီးသားျဖစ္လို႔ အိမ္ေတာ္အျပင္မွာ သူမ အဆိပ္မိတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
လက္မထပ္ခင္ သူမက က်န္းမာတဲ့ အေမြခံသားေတြကို ေမြးဖြားခ်င္လို႔ သမားေတာ္ေခၚၿပီး အၿမဲစစ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ အဆိပ္မိႏိုင္မွာလဲ။ စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္မွာ အဆိပ္မိတာ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါဆို မင္းသားအိမ္ေတာ္ကို ေရာက္မွ အဆိပ္မိတာလား။ သူ႔ကို အဆိပ္ခတ္ရေအာင္ မနာလိုျဖစ္ေနတဲ့ အျခားကိုယ္လုပ္ေတာ္နဲ႔ မယားငယ္ေတြမွ မရွိတာ ဘယ္သူက သူ႔ကို အဆိပ္ခတ္ႏိုင္မွာလဲ။
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိၿပီး ေစ့စပ္ေသခ်ာသူျဖစ္လို႔ သူမရဲ႕ အရိပ္သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြနဲ႔ အိမ္ေတာ္ထဲမွာ စတင္ၿပီး အဆိပ္မိေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို စတင္ရွာေဖြေတာ့တယ္။ ဒီအိမ္ေတာ္က သူမ ငယ္ကတည္းက ေနခဲ့တဲ့အိမ္ေတာ္မဟုတ္ေပမယ့္ ေစ့စပ္တဲ့ သူမလုပ္ရပ္ေအာက္မွာ အျဖစ္မွန္ကို ရွာေတြ႕လာခဲ့တယ္။ အရိပ္သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြေပးတဲ့ သက္ေသအေထာက္ထားေတြကို ၾကည့္ၿပီ းခ်င္ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕ ႏွလုံးသားက မယုံနိင္စရာေၾကာင့္ နာက်င္ေၾကကြဲရေတာ့တယ္။ ထိတ္လန႔္ျခင္းမွစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရတယ္။
သူမဘဝတစ္သက္တာမွာ နာက်င္စရာကို ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ ခံစားလိုက္ရမယ္လို႔ သူမ လုံးဝ ထင္မထားမိဘူး။ တႀကိမ္က ဖခင္ျဖစ္သူက သူ႔စစ္သားေတြ ငတ္ေသမွာစိုးလို႔ သူမကို သတ္ၿပီး ဟင္းအျဖစ္ ခ်က္ေကြၽးေစတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ခင္ အထင္ႀကီးတဲ့ ဖခင္ရဲ႕ စြန႔္ပယ္မႈကို ခံလိုက္ရတဲ့ နာၾကင္မႈက တသက္မေမ့ႏိုင္စ ရာျဖစ္ေစ ခဲ့တယ္။ အခု သူမက ခ်ီက်င္းယြိကိုသာ မခ်စ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူမကို ကေလးမရေအာင္ အဆိပ္ခတ္တဲ့လုပ္ရပ္ကို သူမ နာက်င္မိမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ခ်ီက်င္းယြိကို ခ်စ္မိၿပီး မိသားစုဘဝကို တည္ေဆာက္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားကာမွ သူမဝမ္းၾကာတိုက္မွာ သူ႔ကေလးကို မကပ္ၿငိေအာင္ အဆိပ္တိုက္ထားရက္တဲ့ ခ်စ္မိတဲ့ ေယာက်ာ္းရဲ႕ ႏွလုံးသားကို ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္ တကယ္ကို အံ့ၾသမိတယ္။
သူမ ဖခင္ ခ်န္ထုံးက ရက္စက္လွၿပီလို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္သူမ ေယာက်ာ္း ခ်ီက်င္းယြိရဲ႕လုပ္ရပ္က ပိုမရက္စက္ဘူးလား။ ေျဗာင္က်က် ရက္စက္တာထက္ ခ်စ္စကားေတြဆို ခ်စ္ရည္လူးရင္း ေနာက္ေက်ာကေန ဓါးနဲ႔ထိုး၊ အဆိပ္ရည္ကို ေန႔တိုင္းတိုက္ေနတဲ့ သူ႔ေယာက်ာ္းလုပ္ရပ္က လူလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရေသးရဲ႕ လား။
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က ဝမ္းဗိုက္ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ကို လက္နဲ႔အသာပိုက္ၿပီး ၿပဳံးရင္းႀကဳံးဝါးလိုက္တယ္။
ခ်ီက်င္းယြိ ရွင္ၾကည့္ေနပါ။ ရွင္လုပ္သမွ် ျပန္ေပးဆပ္ေစရမယ္.....
အခ်ိန္တလေလာက္ ေအးေဆးၿငိမ္သက္ေနၿပီးေနာက္ 9 လပိုင္း သက္ေတာ္ရွည္ ပြဲေတာ္ကို က်င္းပတဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မင္းႀကီးက နန္းေတာ္ထဲမွာ စားေသာက္ပြဲက်င္းပၿပီး အရာရွိေတြနဲ႔ မိသားစုေတြကို ဖိတ္ေခၚတက္ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ ေတာ္ဝင္မင္းသားနဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္က စာရင္းထိပ္ဆုံးမွာပါဝင္ခဲ့တယ္။
ခ်ီက်င္းယြိက ကမာၻ႔သားေတာ္ပီသတယ္။ သူက စိတ္ဓါတ္က်ေနေပမယ့္ မၾကာခင္ စိတ္ဓါတ္ျပန္တက္လာတယ္။ သူက ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ၿပီးလူေတြ႕မခံရင္ ေနာင္အခါ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ညီလာခံကို ဘယ္လို ဝင္ေရာက္ေတာ့မလဲ။ အျခားအရာရွိေတြနဲ႔ အဆက္သြယ္ျပတ္ေတာက္ သြားရင္ သူ႔အတြက္ အခြင့္ေရး ပိုနည္းသြားႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက သက္သာလာတာနဲ႔ လူေတာထဲ ျပန္ဝင္ၿပီး မ်က္ႏွာျပေတာ့မယ္။ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕အားေပးစကားေတြေၾကာင့္ လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈကို ျပန္လုပ္ျပဳလုပ္ေတာ့မယ္။ နန္းတြင္းပြဲေတာ္က အရာရွိေတြကို ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆုံး အခြင့္ေရးျဖစ္တယ္။ ဒါကို သူ ဘယ္လို လက္လႊတ္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ။
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က သူမ အခန္းထဲကို ဝင္သြားၿပီးကတည္းက ျပန္ထြက္မလာပဲ ၾကာေနလို႔ ေတာ္ဝင္မင္းသားက မလြဲသာပဲ သူမ အိပ္ခန္းထဲကို လိုက္ေခၚလိုက္တယ္။ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ျပင္းထန္တဲ့ ရနံ႔တစ္ခုကို ရလိုက္ၿပီး သူ ခ်က္ခ်င္း လဲက်သြားေတာ့တယ္။
"သူ႔ကို အိပ္ရာေပၚက တိုင္မွာခ်ည္ထားၾကစမ္း"
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က ေအးစက္စက္ အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္။ အေစခံမေလးႏွစ္ေယာက္က ႀကိဳးေတြနဲ႔ မင္းသားကို ခုတင္တိုင္ေတြမွာ ေျခလက္ေတြကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ တုပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္ဗလာျဖစ္သြားေတာ့မွ ခုတင္ေပၚတက္လိုက္တယ္။ သူမက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး တခါတည္းျဖတ္ေတာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီအရာကို သစ္သားေသတၱာထဲထည့္လိုက္တယ္။ ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က အေထာက္အထားအားလုံးကိုထုပ္ပိုးၿပီး အေႁခြရံႏွစ္ေယာက္နဲ႔ထြက္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းက မင္းသားက ၾကင္ယာေတာ္ အခန္းထဲ ဝင္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ၿပီး ၾကင္ယာေတ္ာနဲ႔ အေႁခြရံႏွစ္ေယာက္ ပဲျပန္ထြက္လာ တာ ေတြ႕လိုက္လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ အနက္ တစ္ေယာက္က ေသတၱာတစ္လုံးကိုင္ထားၿပီးေ နာက္တစ္ေ.ယာက္ ကအထုပ္ကိုထမ္းထြက္လာတယ္။
" မင္းသမီး၊ မင္းသားဘယ္မွာလဲ။ "
"သူ ႐ုတ္တရက္သူ႔စိတ္ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ လာမွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းသိပါတယ္၊ သူ႔မ်က္ႏွာ ... ... "
ခ်င္ၾကင္ယာေတာ္က ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
" ငါ သူ႔ကိုေဖ်ာင္းဖ်လို႔ရေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ပ မင္းသား.....သူကိုယ္တိုင္က ဂြမ္းေစာင္နဲ႔ကိုယ္ကို ပတ္ၿပီး အိပ္ေနေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေခၚမရဘူး။ အခု သူက လူေတြနဲ႔ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္။ သူ အရမ္းကို စိတ္ညစ္ေနတယ္။ မင္းသားက စိတ္လည္း မၾကည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး၊ စိတ္က်ေရာဂါေရာဂါက အေျခေန ဆိုးလာေတာ့...... "
မင္းသားက ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့တယ္။ မၾကာေသးခင္က သူ႔စိတ္အေျခအေနတိုးတက္လာေပမယ့္ ဒီေန႔ နန္းေတာ္ထဲက စားေသာက္ပြဲႀကီးျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အထက္တန္းလႊာအားလုံး တက္ေရာက္ၾကမွာျဖစ္တယ္။ မင္းသားက ႐ုတ္တရက္ ရွက္ေၾကာက္ေနတာဟာ သဘာဝပါပဲ။ အိမ္ေတာ္ထိန္းက ကသံသယမဝင္လိုက္ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ေသတၱာကိုကိုင္ထားတဲ့ အိမ္ေဖာ္က လက္ထဲကေန ေသြးစက္ ေျမျပင္ေပၚ က်သြားတာ သတိမထားမိပဲ မင္းသားကို ဘယ္သူမ ွမေႏွာက္ယွက္ေစရဘူးလို႕ ကတိေပးလိုက္တယ္။
ထိုက္ေဟာ္ နန္းေဆာင္ကို သူမ ေရာက္သြားေတာ့ မင္းႀကီးနဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး မေရာက္လာႀကေသးဘူး။ သူမက ေတာ္ဝင္မင္းသားအတြက္ျပင္ထားတဲ့ ခံုမွာ ဝင္ထုိင္လိုက္ျပီး ဝိုင္တစ္ခြက္ေသာက္လို႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ေနလိုက္တယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဒီကမာၻေပၚမွာ အသက္ရွင္လ်က္ရွိတုန္းက သူတို႔ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနထိုင္ၿပီး သူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ေသဆုံးသြားသင့္တယ္။ေတာ္ဝင္မင္းသား၊ ေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္၊ မယ္ေတာ္ႀကီး... သူတုိ႕က ဘာေကာင္ေတြျဖစ္ျဖစ္ သူမကို ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့လို႕ သူတို႔ကို သူမနဲ႕ အတူ ငရဲသို႔ဆြဲေခၚသြားလိမ့္မယ္လို႕ ခ်င္ႀကင္ယာေတာ္က စိတ္ထဲကေန ႀကိမ္းဝါးလို္က္တယ္။
ေက်ာက္႐ႊမ္က ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္ ကလဲ့စားေခ်လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို လွ်ိဳ႕ဝွက္အေထာက္ေတာ္ေတြဆီက ရလိုက္တာနဲ႔ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ဝိုင္ေသာက္ေနတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ကို ေမွာင္မိုက္စြာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္လိုက္တယ္။ တကယ္လို႔ သူသာ ေယာက်ာ္းေလးအျဖစ္ ေမြးလာမယ္ဆိုရင္ သူ႔အေနာက္ေျမာက္တပ္အတြက္ ခ်က္ခ်င္း သိမ္းသြင္းလိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ သိပ္ကို ျပတ္သားၿပီး စိတ္ထက္လြန္းလွတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္က သူ ဘာမွ မလုပ္လိုက္ရေသးခ်င္ ခ်င္က်င္းယြိကို လက္တုန႔္ျပန္လိုက္ၿပီ။ ေက်ာက္႐ႊမ္ စဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနတုန္း မင္းႀကီးနဲ႔မယ္ေတာ္ႀကီးေရာက္လာ လို႔ အားလုံး ဒူးေထာက္အ႐ိုေသေပးလိုက္ၾကတယ္။
မယ္ေတာ္ႀကီးက သူ႔သားေနရာက ဘာေၾကာင့္ လြတ္ေနသလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းမိလိုက္ၿပီး ဘာမွမေမးလိုက္ဘူး။ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္ကို ဦးတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီး ေနရာမွာ တန္းထိုင္လိုက္တယ္။ ဖြင့္ပြဲကို က်ိဳးယြင္ရွန႔္က စကားနည္းနည္းေျပာလိုက္ၿပီး အရာရွိေတြ အဆင္ေျပသလို စားေသာက္ေပ်ာ္ပါးဖို႔ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕ေဘးမွာ ဟြိဳက္ရီေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္ထိုင္ေနတယ္။ ေက်ာက္ပိယြမ္က သူမကို အခန္းထဲ ေသာ့ခတ္ထားရာကေန မင္းႀကီးက လူလႊြတ္ၿပီး ဒီအခန္းနားကို တက္ေရာက္ဖို႔ အေခၚလႊတ္မယ္ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းႀကီးေဘးမွာ ထိုင္ေနရခ်ိန္မွာ သူမက အိပ္မက္မက္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။
ခမ္းနားထည္ဝါလွတဲ့ အျမင္ံ့ေနရာက မင္းႀကီးေဘးမွာ ထိုင္ေနရၿပီး အထက္တန္းလႊြာအမ်ိဳးသမီးအားလုံး မနာလိုစြာ၊ အားက်စြာၾကည့္တာကို ခံေနရတာျဖစ္လို႔ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ခက္ခဲလွတယ္။
ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က ေက်ာက္ပိယြမ္ကို အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည့္ ေနၿပီးေတာ့မွ ဝိုင္ကို ဆက္ေသာက္ေနခဲ့တယ္။
" အရွင္မင္းႀကီး ေသရည္ခ်ည္းပဲ ေသာက္ရင္ အစာအိမ္ကို ထိၿပီး ဗိုက္နာလိမ့္မယ္။ အစားလည္း စားပါဦး"
ေက်ာက္ပိယြမ္က ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္ သူမကို ရန္လိုေနတာကို သတိမထားမိပဲ မင္းႀကီးကို ျပဳစုဖို႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။ က်ိဳးယြမ္ရွန႔္က သူမနဲ႔ ေျပာဆိုရမွာ ပ်င္းရိေနလို႔ လက္ယမ္းျပၿပီး ယြီေကာ္နယ္စားႀကီးကို လွမ္းေခၚရင္းေျပာလိုက္တယ္။
"နယ္စားႀကီး...ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ အတူ တခြက္ေလာက္လာေသာက္ပါလား"
ေက်ာက္႐ႊမ္က သူ႔နာမည္ကို မင္းႀကီးေခၚလိုက္သံကိုၾကားေတာ့ ႐ုတ္တရက္ အိပ္မက္မက္ေနသလားလို႔ ထင္လိုက္မိၿပီး အရမ္းကို ေက်နပ္သြားတယ္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ အိပ္မက္ထဲမွပဲ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔သူ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ခ်စ္စကားေတြကို ၾကားရတယ္။ ခ်စ္တဲ့မင္းႀကီးရဲ႕ ခ်ိဳသာလွတဲ့ ညည္းညဴသံေတြကို နားေထာင္ရတယ္။ အခု သူ႔ကို 'တိရိစာၦန္' လို႔လည္း မေခၚဘူး။ ေဒါသလည္းထြက္မေနဘူး။ သူ အခု အနက္ေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ထားမွ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ပင္ကိုယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ခ်စ္တဲ့အမ်ိဳးသားနဲ႔ အတူေသာက္ခြင့္ရမယ္ျဖစ္လို႔ ေက်ာက္႐ႊမ္ရဲ႕ တကိုယ္လုံးေျမာက္တက္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။
ေက်ာက္႐ႊမ္က အတြင္းအားနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ထဲက တက္ႂကြလာတဲ့ စိတ္ကို ဖိႏွိပ္ၿပီး မင္းႀကီးရဲ႕စားပြဲရွိရာကို ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
" အရွင္မင္းႀကီး ဗိုက္ထဲ အစာမရွိပဲ ေသာက္တာ တကယ္ကို မေကာင္းတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္မင္းႀကီး အရင္ တခုခုစားလိုက္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္.... "
အဲ့ဒီေနာက္ ေက်ာက္႐ႊမ္က တူကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး မင္းႀကီးရဲ႕ ေရွ႕က ပန္းကန္လုံးထဲကို မင္းႀကီးႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေတြကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ေက်ာက္႐ႊမ္ကို ၿပဳံးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေျပာလိုက္တယ္။
" အတူတူစားၾကတာေပါ့... "
ေက်ာက္ပိယြမ္က ကေန႔အေနထားက ပုံမွန္မဟုတ္တာကို သတိျပဳမိလိုက္ေပမယ့္ သူမ အကိုႀကီးအတြက္ ပန္းကန္နဲ႔တူတစ္စုံကို အျမန္ယူေဆာင္လာဖို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္။ သူမ အကိုႀကီးကို စကားစျမည္ေျပာဖို႔ စိတ္ရွိေပမယ့္ သူတို႔လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ဘယ္ကေန စေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ မင္းႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာသာေပးမႈ ဆုံးရႈံးသြားတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အသုံးမက်တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားေစတယ္ဆိုတာ အစက သူမ မသိခဲ့ဘူး။ လုံးလုံးအသုံးမက်တဲ့ မိန္းမျဖစ္သြားမယ္မွန္းသိရင္ အဆက္အသြယ္ေတြကို ျပတ္ေတာက္ေအာင္ သူမ လုပ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေက်ာက္ပိယြမ္ကို ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က ေအာက္ဘက္ကေန စူးစိုက္ၾကည့္လို႔ေနတယ္။ ေတာ္ဝင္ၾကင္ယာေတာ္ ဝတ္စုံက သူမကိုယ္ေပၚမွာ ေလ်ာ့လ်ဲေနေလာက္ေအာင္ သူမက ပိန္က်သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဝိုင္ခ်ိဳေတြကို အေတာ္ေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ မင္းႀကီးက သူတို႔ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို ဆက္သခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ ဒီလက္ေဆာင္ေတြထဲမွာ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္ေပးမယ့္ လက္ေဆာင္က အဓိကျဖစ္လို႔ လူေတြအားလုံးရဲ႕လက္ေဆာင္ကို သာမန္ေလာက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ စတိုခန္းကို သယ္သြားေစလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က ခ်က္ခ်င္းသူမလက္ေဆာင္ကို ဆက္သဖို႔ ျပင္ လိုက္တယ္။ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က လွပတဲ့ မင္းႀကီးကို စာနာသနားတဲ့ မ်က္ဝန္းနဲ႔ စိုက္ၾကည့္တယ္။ ေက်ာက္ပိယြမ္က ခ်ီက်င္းယြိနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ရတယ္ဆိုတာ သူမ လုံးဝနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီ ဘုရင္က သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္သလဲဆိုတာ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ထဲ မဆိုနဲ႔ သာမန္ျပည္သူေတြၾကားေတာင္ လူတိုင္းသိေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တတ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ သူမသာ ဒီလိုမ်ိဳးအခ်စ္ခံရမယ္ဆိုရင္ အိပ္ေနရင္းေတာင္ ၿပဳံးေနမိမွာေသခ်ာတယ္။
ေအးစက္စက္အၿပဳံးနဲ႔ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က သူမလက္ေဆာင္ကို လင္းအန္းလက္ထဲကို ေပးအပ္လိုက္တယ္။ လင္းအန္းက ဒီလက္ေဆာင္က ဘာလဲဆိုေတာ ေၾကျငာေပးဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါမွ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ကို ဘာဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က ေအးစက္စက္နဲ႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။
"မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီဟာ ဘာလဲဆိုတာ မင္းႀကီးသိပါလိမ့္မယ္"
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က အထဲမွာ ဘာပါတယ္ဆိုတာ သိေနလို႔ဖြင့္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္တာနဲ႔ ေက်ာက္႐ႊမ္က ဦးေအာင္ လွမ္းယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီထဲမွာပါတဲ့ ညစ္ညမ္းတဲ့အရာကို သူခ်စ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြ႕သြားမွာ မလိုလားဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဒီအရာကို ထည့္ထားတဲ့ဟာကိုေတာင္ မထိေစခ်င္ဘူး။
ေသတၱာကိုအျမန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူကေဒါသထြက္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚကို ပစ္လိုက္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။
"ေတာ္ဝင္ၾကင္ယာေတာ္ ဒီဟာ ဘာလဲ"
ေရွ႕အတန္းမ်ားတြင္ထိုင္ေနတဲ့ တရား႐ုံးေတာ္က အထက္တန္းမႈးမတ္အားလုံးက ေက်ာက္႐ႊမ္ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ သတၱာထဲမွ ေသြးရဲ႕ေနတဲ့ ဝက္အူေခ်ာင္းပုံစံ အေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အေတြ႕ႀကဳံမ်ားတဲ့ အရာရွိေတြေတာင္ ဒီဟာ ဘာလဲဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ၿပီး လန႔္မေအာ္ပဲ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ လူအားလုံးက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိင္တံကို မယုံၾကည္ႏိုင္စြာစိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုဟာကို မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲကို ယူေဆာင္လာရဲတယ္။ ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က အသက္ရွင္ရတာ ၿငီးေငြ႕ေနၿပီထင္တယ္။ ပိုအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ဒီလိင္တံက ဘယ္သူပိုင္တဲ့လိင္တံလဲ။ ဘယ္သူ႔ဟာကို ျဖတ္လာတာလဲ။
ခ်န္ၾကင္ယာေတာ္က ေသြးလိုနီေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ေက်ာက္ပိယြမ္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" ဒီအရာက ဘာလဲဆိုတာ ဟြိဳက္ရီကိုယ္လုပ္ေတာ္က အသိဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီအရာက ဟြိဳက္ရီကိုယ္လုပ္ေတာ္ကိုယ္ထဲကို အႀကိမ္ေပါင္းမရည္တြက္နုိင္ေအာင္ ဝင္ထြက္ေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီအရာေႀကာင့္ ဟြိဳက္ရီကိုယ္လုပ္ေတာ္က အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္နူးခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား။ သခင္မ... ဘာေႀကာင့္ ပုန္းေနရတာလဲ။ လာႀကည့္ပါဦး။ ဒီအရာက သခင္မ အရမ္းလြမ္းေနတဲ့ အရာ မဟုတ္ဘူးလား။ "
စကားလုံးမ်ားေတြက ေအာက္တန္းက်ေသာ္လည္း စကားလုံးေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္ရွိ လွ်ိဳ႕ဝွက္အဓိပၸာယ္က ပိုလို႕ ယုတ္မာေနလို႕ လူတိုင္းကို ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ေစတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲက အထက္တန္းအရာရွိ အားလံုးက သူတုိ႕ ဒီေနရာက ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႕ပဲ ဆႏၵရွိေနၾကၿပီး သူတို႔ ဒီပြဲကို လာခဲ့မိတဲ့အတြက္ အားလုံး ေနာင္တရခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအရာကို ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၿပိဳလဲကုန္ႀကတယ္။
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Arc_15.12_ Qi Yi Ning
ကျိုးယွင်ရှန့် ထိုင်ခုံမှာထိုင်လိုက်မိတာနဲ့ အရင်ဘဝက ကျောက်ပိယွမ်လုပ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်သတိရလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဒေါသတွေ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန် ကုန်းကုန်းက နယ်စားကြီးယွိကော် အခစားဝင်ကြောင်း လျှောက်တင်တော့ ဝင်ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က ဒူးထောက်အရိုအသေပေးပြီး လိုက်တာနဲ့ မင်းကြီးက သူ့ရှေ့ကို စာလွှာတထပ်ပြစ်ချပြီးပြောလိုက်တယ်။
"ဒီစာတွေကို ဖတ်ကြည့်စမ်း....."
ကျိုးယွင်ရှန့်က ဒေါသတကြီးနဲ့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့ကကျောက်ရွှမ်ဆီ စာလွှာတစ်ခုပစ်ပေးပြီး ဖတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရှေ့မှာဒူးထောက်နေတဲ့ ကျောက်ရွှမ်ကိုကြည့်ရင်း သူလုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်သတိရလာတယ်။ ဒီစာလွှာထဲမှာ တချို့က ကျောက်ရွှမ်ကလာဘ်စားတယ်၊ တချို့က သူဟာ နိုင်ငံခြားသားတွေကို တိုက်ခိုက်တယ်၊ တချို့က ကျောက်ရွှမ်ဟာ ရန်ပုံငွေတွေကို ကဲ့ဝှက်ထားတယ်၊ တချို့ကတော့ ကျောက်ရွှမ်က ဆား၊ သံနဲ့ အခြားတားမြစ်ပစ္စည်းတွေကို မဟာတံတိုင်းအပြင်ဘက်မှာ ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားနေတယ်ဆိုပြီး သတင်းမျိုးစုံ တင်ပြထားတယ်။ ဒီဟာတွေသာ အမှန်ဖြစ်ရင် ကျောက်ရွှမ်က သူ့ထက် အဆမတန်ကြွယ်ဝနေပြီး ကျောက်ရွှမ်သာ သူ့ကိုသတ်ချင်ရင် အကြိမ်ရာချီ ခေါင်းဖြတ်သတ်ဖို့ လူအင်အား၊ ငွေအင်အား အပြည့်ရှိနေပြီဆိုတာ ကျိုးယွင်ရှန့်သိလိုက်တယ်။
"နယ်စားကြီး.. မင်းမှာ လျှောက်တင်စရာ ရှိသေးလား.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က ကျောက်ရွှမ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာပြင်ထက်မှာ မုန်းတီးခြင်း တစ်စွန်းတစ်စမှ မပေါ်ဘဲ မာနကြီးကြီးဘုရင်တစ်ပါးရဲ့ သွင်ပြင်အတိုင်းပဲ ရှိနေတယ်။
ကြားရသမျှသတင်းတွေတိုင်းက တစ်ဝက်က ချဲ့ကားပြောဆိုတာဖြစ်ပြီး တစ်ဝက်ကတော့ အမှန်ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျောက်ရွှမ်က အနောက်မြောက်ဒေသမှာ တကယ့်ကို ဘုရင်တစ်ပါးလို အုပ်စိုးထားတာတယ် ဆိုတာကတော့ အမှန်ပဲဖြစ်တယ်။ အနောက်မြောက်ဒေသကလူတွေက ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့အမိန့်ထက် ကျောက်ရွှမ်ရဲ့အမိန့်ကိုပဲ ပိုအသိအမှတ်ပြုကြတယ်။ အနောက်မြောက်ဒေသပိုင် ဘုရင်ကို ရာဇဝတ်သားလို သွားဆက်ဆံလိုက်ရင် အခုလတ်တလောဖြစ်ထားတဲ့ အနောက်တောင်ပိုင်း အုံကြွမှုထက် အဆတစ်ရာဆိုးပြီး သူ ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျောက်ရွှမ် ဘာကိုပဲထိန်းချုပ်ထားပါစေ ကျိုးယွင်ရှန့်အနေနဲ့ စိတ်မဝင်စားဘူး။ ကနေ့ ကျောက်ရွှမ်ကို နန်းတော်ထဲဝင်ခိုင်းခဲ့တာက သူ့ကို ကစားချင်ရုံသက်သက်ပဲဖြစ်တယ်။
ဘာကြောင့်လဲလို့တော့ လာမမေးနဲ့။ ဒီတိရစ္ဆာန်က အမြဲတမ်း သူ့ကိုပြန်ပေးဆွဲ၊ ဆေးခတ်ပြီး ဘာမှမတုံ့ပြန်နိုင်ချိန်တိုင်း တစ်ဖက်သတ် လုပ်ချင်ရာလုပ်သွားခဲ့တာချည်းပဲ။ အခု သူ သတိရှိနေချိန် သူ့ကိုခေါ်ပြီး သင်ခန်းစာကောင်းကောင်းပေးရမှ ကျေနပ်မယ်။ အခုလိုတွေးနေချိန် လူတွေတင်ပြတဲ့ စာချွန်လွှာတွေရောက်လာတာ ကွက်တိပဲ။ သူက ယွိကော်နယ်စားကြီးဆီကို တိုင်ကြားစာတွေပစ်ပေးပြီး ကျောက်ရွှမ်ရဲ့မျက်နှာအမူအယာကိုပဲ အရသာခံ ကြည့်နေလိုက်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က တိုင်စာတွေကိုဖတ်ကြည့်ပြီး လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ရင်း လျှောက်တင်လိုက်တယ်။
"အရှင်မင်းကြီး.. ကျွန်တော်တို့က အရှင်မင်းကြီးကို မယိမ်းမယိုင် သစ္စာရှိတယ်ဆိုတာ မိုးမြေသက်သေထားပြီး ပြောဝံ့ပါတယ်.. ကျွန်တော်မျိုး သစ္စာမဲ့ခဲ့ရင် ချက်ချင်း ခေါင်းပေါ် မိုးကြိုးရှစ်စိတ်ကျပြီး ဆိုးဝါးစွာသေဆုံးပါစေ.."
"အိုး.. နယ်စားကြီးက.. တထစ်ချကို ယုံကြည်ချက်ရှိနေတာပဲ.. သစ္စာသွေဖယ်တာ တစ်ချက်မှမရှိဘူးပေါ့.."
"မရှိပါဘူး မင်းကြီး.."
ကျောက်ရွှမ်က ကပျာကယာဖြေလိုက်တယ်။ ဘယ်သဘောက်မသားတွေက သူ့ချစ်သူနဲ့သူ့ကြားကို သွေးထိုးတဲ့တိုင်စာတွေ ပို့လိုက်တယ်မသိပေမယ့် သူချစ်တဲ့ဒီလူ သူ့ကိုမယုံကြည်မှာကို ကျောက်ရွှမ်စိုးရိမ်သွားတယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က သလွန်ပေါ်ကနေထလာပြီး ကျောက်ရွှမ်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နက်မှောင်တဲ့ ကျောက်ရွှမ်ရဲ့ဆံထုံးထိပ်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။
"ငါကိုယ်တော်ရဲ့ ခွင့်လွှတ်မှုနဲ့ ထိုက်တန်တဲ့အရာကို ဘယ်တုန်းကမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာ သေချာလား.. မင်း တကယ်ပဲ ဘာအပြစ်မှ မကျူးလွန်ခဲ့ဖူးဘူးလား.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က မေးလိုက်ပေမယ့် သူ့စကားက ကျိုးကြောင်းမခိုင်မာဘူးလို့ ယူဆလိုက်ပြီး ချက်ချင်းချောင်းဟန့်လိုက်မိတယ်။
"ဘယ်တုန်းကမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါဘူး.."
ကျောက်ရွှမ်က မင်းကြီးရဲ့မျက်နှာကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ နောင်တရစရာ ဘာပြစ်မှုမှ သူမကျူးလွန်ခဲ့ဖူးဘူး။ မင်းကြီးကိုဆေးခတ်၊ ပြန်ပေးဆွဲပြီး ချစ်တင်းနှောတယ်ဆိုတာ မုန်းလို့မဟုတ်ဘဲ ချစ်လို့ဆိုတာ သူ့ရင်ကိုခွဲလို့ ပြလိုက်ချင်တယ်။
*မင်းက ငါ့ကို အကြိမ်ကြိမ်ပြန်ပေးဆွဲပြီး fuck ထားတာတောင် ဒီလောက်ယုံကြည်မှုရှိတဲ့ပုံစံနဲ့ နေပြနေသေးတယ်.. ဟုတ်လား..*
ကျိုးယွင်ရှန့်က ဒေါသတကြီးနဲ့ သူ့နှာခေါင်းကို လက်နဲ့ဆွဲညှစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် လက်ရွယ်ပြီးမှ ပြန်ရုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့မေးစေ့ကိုညှစ်ကိုင်ပြီး အင်မတန်ကို ချောမောခန့်ညားလွန်းတဲ့ မျက်နှာကို ပင့်မ,လို့ မျက်ဝန်းထဲကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။
"ကျောက်ရွှမ်.. မင်း ကနေ့ပြောတာကို သေချာမှတ်ထား.. နောင်တစ်ချိန် မဟုတ်တာတစ်ခုခုလုပ်တာ တွေ့မိလို့ကတော့ မင်းအသက်ကို ချက်ချင်းနှုတ်ယူမယ်.."
မင်းကြီးက ကိုယ်ကိုငုံ့ကိုင်းပြီး အကြည့်ချင်းဆုံရင်း ပြောလိုက်တာဖြစ်လို့ မျက်နှာနှစ်ခုက အရမ်းကိုနီးကပ်နေပြီး တစ်ယောက်ထွက်သက်က တစ်ယောက်ကို ရိုက်ခတ်လို့နေတယ်။ မင်းကြီးရဲ့မျက်ဝန်းတွေက သောက်ရှူးကြယ်လို တဖျပ်ဖျပ်လက်နေပြီး နီမြန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းက နံနက်ခင်းမှာပွင့်တဲ့ပန်းလို လန်းဆန်းလို့နေတယ်။ ဒီနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်ပြီး ချိုမြိန်တဲ့အရသာကို ကျောက်ရွှမ် မြည်းစမ်းကြည့်ချင်လာမိတယ်။
အရင်အခေါက်တွေတုန်းက မင်းကြီးက ဆေးရှိန်ကြောင့်မူးဝေနေပြီး သူ့အနမ်းကိုငြင်းဆန်နေလို့ သူကသာ မင်းကြီးရဲ့မေးကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဇွတ်နမ်းခဲ့ရတာဖြစ်တယ်။ မျက်နှာနှစ်ခုက ပူးကပ်ပြီး ထွက်သက်တွေ ရောယှက်သွားကြတယ်ဆိုပေမယ့် မင်းကြီးက မျက်လုံးကိုအဝတ်စည်းထားတာဖြစ်လို့ လှပတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကို မတွေ့ဖူးဘူး။ ခုလို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရတာ ကျောက်ရွှမ်အတွက် အတွေ့အကြုံအသစ်ပဲ။ ဒီလောက်လှပတဲ့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ခွင့်ရတဲ့တစ်နေ့၊ သူ့မျက်နှာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖော်ပြပြီး ချစ်ခွင့်ရတဲ့တစ်နေ့ကို ကျောက်ရွှမ် စောင့်မျှော်နေမိတယ်။
သူ့ကို ဘယ်သူ ချစ်တင်းနှောနေတယ်ဆိုတာ ဒီလူမြင်ရစေမယ်။ အမြဲတမ်း တိရစ္ဆာန်တို့၊ နှာဘူးတို့၊ ခွေးမသားတို့ဆိုပြီး ဆဲရေးပြီး ငြင်းဆန်နေတဲ့ မင်းကြီးရဲ့ပါးစပ်ကနေ ကျောက်ရွှမ်.. ကျောက်ရွှမ်.. ဆိုပြီး သူ့နာမည်ကို အော်ညည်းလာအောင် လုပ်ပြမယ်လို့ ကျောက်ရွှမ် စိတ်ကူးတွေယဉ်နေလိုက်တယ်။ ကျောက်ရွှမ်က သူဘယ်သူဆိုတာ ဖုံးကွယ်ခြင်းမရှိဘဲ ပွင့်လင်းစွာနဲ့ မင်းကြီးကိုချစ်ချင်တယ်။
ခုလို မင်းကြီးရဲ့ဖိအားပေးမှုကြောင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ချိန်မှာ မင်းကြီးရဲ့မျက်ဝန်းထဲ စိတ်လှုပ်ရှားမှု တစိုးတစိလေးမှ မတွေ့ရတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ရိုင်းချင်တိုင်းရိုင်းနေတဲ့ အတွေးတွေကို မြိုသိပ်ထားလိုက်ရတော့တယ်။
ဒီလူက သစ္စာဖောက်ခဲ့ရင် သူ့အသက်ကိုချက်ချင်းယူမယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ပြောဆိုနေခိုက် မာနကြီးပြီး ပြတ်သားတဲ့မျက်ဝန်းတွေက အန္တရာယ်အရိပ်ငွေ့နဲ့အတူ ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲဆောင်မှုပြင်းလိုက်သလဲဆိုတာ မင်းကြီးက မသိခဲ့ဘူး။ အေးစက်ပြီး မာနကြီးတဲ့သွင်ပြင်၊ နက်မှောင်တဲ့ဆံပင်တွေပေါ် ဖြာကျနေတဲ့အလင်းရောင်၊ တဖျပ်ဖျပ်နဲ့ လက်လက်ထနေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့ အေးစက်စက်အငွေ့အသက်တွေနဲ့ ရက်စက်ရိပ်ထင်နေတဲ့ ပုံစံလေးက ကျောက်ရွှမ်ရဲ့ညီလေးကို ချက်ချင်းမာလာစေပြီး မသက်မသာ ခံစားလာရစေတယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က သူ ဒီလောက် စကားအများကြီးပြောနေတာတောင် သူ့ချစ်သူက တစ်ခွန်းမှပြန်မဖြေနိုင်ဘဲ နဖူးစပ်ကနေ ချွေးတွေသီးလာတာတွေ့တော့ သူခြိမ်းခြောက်လိုက်တာကြောင့် ကျောက်ရွှမ် ကြောက်သွားပြီထင်ပြီး ရင်ထဲ ဝမ်းသာပီတိဖြစ်နေတုန်း မျက်ဝန်းထောင့်ကနေ ဒီလူရဲ့မိစ္ဆာကြီး ကြီးထွားဖုဖောင်းလာတာကို မြင်လိုက်ရမှ ဒီသားရဲကောင်ကြီးက စိတ်ထဲကနေ မတော်တရော်တွေ တွေးနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ စိတ်ထဲကနေ ကျိန်ဆဲလိုက်တော့တယ်။
သူဘာပြောလိုက်မိလို့ ဒီလူ ချက်ချင်း စိတ်ထလာတာလဲ..။
ဘာကြောင့် ဒီလူက အချိန်ပြည့် ထန်နေနိုင်ရတာလဲ..။
သူ့ဟာကြီးကရော ဘာကြောင့် ဒီလောက်မာနေတာလဲ..။
သူက ဒီလူအတွက် အမြဲ လှုံ့ဆော်မှုပေးနိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလား..။
ကျိုးယွင်ရှန့်က ကျောက်ရွှမ်ရဲ့မေးကို ညှစ်ထားရာကနေ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကျောက်ရွှမ်ရဲ့ရတနာလေးကို ကန်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလူရဲ့ရတနာကိုထိမိပြီး သေသွားမှာစိုးလို့ အားကို 99% လျှော့ချလိုက်ရတယ်။ သူက ကျောက်ရွှမ်ကို အေးစက်စက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ယွိကော်နယ်စားကြီး.. မောင်မင်းက ငါကိုယ်တော်ရှေ့မှာတောင် မင်းရဲ့တဏှာစိတ်ကို အရှက်မရှိ ဖော်ပြရဲသလား.."
ကျောက်ရွှမ်က သူ့ချစ်သူလေး စိတ်ချမ်းသာအောင် သူ့ရတနာလေးကို ကန်ခွင့်ပြုပြီးမှ တောင်းပန်လိုက်တယ်။
"အရှင်မင်းကြီး.. ကျွန်တော်မျိုးကို ခွင့်လွှတ်တော်မူပါ.. ကျွန်တော်မျိုးက ဇနီးမယားမရှိသေးတဲ့ လူပျိုတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ ထက်သန်တဲ့စိတ်ကို မထိန်းသိမ်းနိုင် ဖြစ်သွားမိပါတယ်.."
*မင်းဆီကို ငါက ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက် ပို့ပေးရမှာလား..*
ဒီစကားကို ကျိုးယွင်ရှန့် ရုတ်တရက် ပြောမိမလိုဖြစ်ပြီးမှ ပါးစပ်ပိတ်လိုက်တယ်။ ဒီလူကို သူ ထိချင်ထိမယ်၊ ကိုင်ချင်ကိုင်မယ်။ ဒါပေမယ့် တခြားတစ်ယောက်က ဒီလူ့ရဲ့ဆံချည်တစ်မျှင်ကို ထိခဲ့မယ်ဆိုရင် သေတာထက်ဆိုးအောင်လုပ်ပစ်ဖို့ ဝန်မလေးဘူး။ ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့စိတ်တွေက အမျိုးမျိုးပြောင်းနေလို့ မျက်နှာက ဖြူတလှည့်၊ နီတလှည့် ဖြစ်လို့နေတယ်။ သူက ကျောက်ရွှမ်နားကနေ လှည့်ထွက်ပြီး ခုံပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာ စက္ကူဖိတဲ့ကျောက်တုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာတောင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်နေတယ်။
ကျောက်ရွှမ်က တိုင်စာတွေကိုစုစည်းပြီး မင်းကြီးရှေ့ကစားပွဲပေါ်မှာ ထပ်တင်ပေးရင်း ရိုသေစွာ လျှောက်တင်လိုက်တယ်။
"ကျွန်တော်မျိုးကို သီးသန့်ခေါ်တွေ့ရတာကို ကျွန်တော်မျိုး နားလည်သဘောပေါက်ပါတယ် အရှင်မင်းကြီး.. မင်းကြီးကသာ ကျွန်တော်မျိုးကို မယုံဘူးဆိုရင် စကတည်းက ဖမ်းဆီးခိုင်းလိုက်မှာပါ.. ကျွန်တော်မျိုးကို ယုံကြည်ပေးတဲ့အတွက် မင်းကြီးရဲ့ယုံကြည်မှုကို အလဟဿ မဖြစ်စေရပါဘူး.. မင်းကြီးရဲ့သစ္စာကို တစ်သက်လုံး စောင့်သိပါ့မယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်.."
"မင်း သဘောပေါက်တယ်ဆို ပြီးတာပဲ.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က ကျေနပ်စွာပြောလိုက်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က မင်းကြီး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်လို့ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးတွေ အထက်ကို ကော့တက်သွားတာကြည့်ပြီး ဒီမြင့်မြတ်တဲ့ရုပ်သွင်နဲ့ ဘုရင်ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်ကို နမ်းချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲကအတွေးတွေကို ထိန်းချုပ်ပြီး လျှောက်တင်လိုက်တယ်။
"တကယ်တော့.. ကျွန်တော်မျိုးက မင်းကြီးကို လျှောက်တင်စရာလေးတစ်ခု ရှိပါတယ်.."
"ဘာများလဲ.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က သူ့ရဲ့ အလေးအနက်ထားတဲ့အသံကို သတိပြုမိပြီး မေးလိုက်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က မင်းကြီးနားကိုတိုးကပ်လို့ နှစ်ကိုယ်ကြား သီးသန့်လျှောက်တင်လိုက်တယ်။
ကျိုးယွမ်ရှန့်ရဲ့ နဖူးကြောတွေက မြင့်တက်လာပြီး အံ့အားသင့်ကြောင့် ဖော်ပြခဲ့ပေမယ့် သူ့ စိတ်နှလုံးကတော့ တည်ငြိမ်နေတယ်။ သူက ဟင်းခွက်ထဲ အဆိပ်ခတ်တဲ့အကြောင် ကျောက်ရွှမ်လျှောက်တင်သံကို ကြားတော့ ပြင်းထန်စွာ သတိပေးလိုက်တယ်။
" ဒီကိစ္စဟာတကယ်ဖြစ်လာရင် ကျောက်မျိုးနွယ်စု တစ်ခုလုံးကိုသေဒဏ်ချမှတ်နိုင်တယ်ဆိုတာ မောင်မင်းသိရဲ့လား။ ဘုရင်ကို အဆိပ်ခတ်တယ်ဆိုတာ ခွင့်မလွှတ်နိုင်တဲ့ပြစ်မှုဖြစ်တယ်။"
" မင်းကြီးက ကျောက်မျိုးနွယ်ကို ဘယ်လို ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ပါစေ...ကျွန်တော်မျိုး စိတ်ထဲ မထားပါဘူး။ ကျွန်တော်မျိုးကတော့ မင်းကြီးကို လုပ်ကြံတဲ့ လုပ်ရပ်ကို ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်ဘူး"
ကျောက်ရွှမ်က သူရဲ့ သစ္စာရှိမှု ဘယ်လောက်ရှိသလဲဆိုတာကို အချိန်မှီဖော်ပြခဲ့တယ်။ ကျိုးယွမ်ရှန့်က သူ့ချစ်သူကို ဒီအရှုပ်ထုပ်ထဲ အပါမခံစေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အပါးတော်မြဲ ကုန်းကုန်း လင်အန်းကို ခိုင်းလိုက်တယ်။
" လင်အန်း...မင်း ရွှီယွမ်ကို သွားရှာစမ်း။ မင်းကို ဘယ်သူမှ မတွေ့စေနဲ့..."
ကျောက်ရွှမ်က မင်းကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်လို့နေတယ်။ မင်းကြီးက ခုံပေါ်ထိုင်ထားပြီး မေးကို ပင့်မြှောက်ထားလို့ ဒီ ပါးရိုးတွေက ဘယ်လောက်တောင်လှတယ်ဆိုတာ အရင်က သူလုံးဝ မသိခဲ့ဘူး။ မျက်ခုံးမွေးတွေ အပေါ်ကို သွယ်တန်းနေပုံက မြင့်မြတ်တဲ့ ရုပ်သွင်ကို ပိုထင်ရှားစေပြီး ကြည့်လေ ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ပြင်းထန်လေဖြစ်တယ်။ ဒီလူကို သူ ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလို့လာခဲ့တယ်။ ဒီလူကို သူကလွဲပြီး အခြားလူ စိုက်ကြည့်နေမှာတွေကို သူ ဘယ်လိုမှ မမြင်ချင်ဘူး။ သူ့အလှ၊ သူ့မြင့်မြတ်တဲ့ပုံပန်းကို ကျောက်ရွှမ်တစ်ယောက်တည်း အပိုင်သိမ်းထားချင်တော့တယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က ဘဝပေါင်းများစွာ သူ့ချစ်သူနဲ့ ရင်းနှီးလာတဲ့အတွက် ဒီလူရဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့် တစ်ချက်ရွှေ့ရင်တောင် သူ ဘာတွေးနေတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်တယ်။ အခု သူ့ကို မျက်လုံးမှေးစင်းပြီး စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့တော့ ကျောက်ရွှမ် ဘာတွေးနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီး စိတ်ထဲကနေ ကျိန်ဆဲလိုက်မိပြန်တယ်။ ဒီလူ သူ့ကိုတွေ့တိုင်း ဘယ်တော့မှ အကောင်းတိုင်း ကြည့်တယ်လို့ မရှိဘူး။ သူ့တကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာရတာနဲ့၊ မြိုချထားချင်စိတ်ပေါက်လာရတာနဲ့၊ သဝန်တိုစိတ်က ပိုပိုပြင်းထန်လာသလိုပဲ။
အဲ့ဒီအချိန်မှာ လင်အန်းက တော်ဝင်သမားတော် ရွှီယွမ်ကို ခေါ်ပြီး လာခဲ့တယ်။ ရဲမတ်တွေကလည်း ဖိတ်ကျထားတဲ့ ဟင်းရည်တွေကို ယူဆောင်လာခဲ့တယ်။ ရွှီအမ်းက အဆိပ်ပညာမှာ ကျွမ်းကျင်ပြီး သေမှာ မကြောက်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ သူက လက်ချောင်းကို ဟင်းရည်ထဲ တို့ကြည့်ပြ့ီး ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး အရသာခံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ မင်းကြီးကို ရိုသေစွာလျှောက်တင်လိုက်တယ်။
"အရှင်မင်းကြီးကို လျှောက်တင်ပါတယ်။ ဒါက တုန့်ရှယ်လို့ခေါ်တဲ့နာတာရှည်ရောဂါဖြစ်စေတဲ့ အဆိပ်ကို ဟင်းချိုထဲထည့်ထားပါတယ်။ ဒါကို စားမိရင် ၃ နှစ်မှ ၅ နှစ်လောက်ကြာတဲ့အခါ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါပျက်သွားပြီးသေသွားလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအဆိပ်က ပုံမှန်တွေ့နေကျ အဆိပ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ "
"မင်းရဲ့ညီမက ငါ့ကိုသတ်ရင်တောင် ချီကျင်းယွိက တချီပြည်ရဲ့ ဆက်ခံသူ ဘုရင်တပါးဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ် ဘုရင်ဖြစ်ဖို့ အင်အားရှိတဲ့သူက မင်း မဟုတ်ဘူးလား ကျောက်ရွှမ်။ ပြီးတော့ မင်းက ဒုတိယ မင်းသားရဲ ဦးလေး မဟုတ်လား။ "
ယုံကြည်စိတ်ချရသောလက်အောက်ငယ်သားများသာပါ ၀ င်သောကြောင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က သူ့ရဲ့အတွေးများကို ရဲရင့်စွာထုတ်ဖော်ပြောဆိုလိုက်တယ်။
ယွီကော်နယ်စားကြီးကို လူတိုင်းက အသက်မရှုစတမ်း ငေးကြည့်နေမိတယ်။ အခု မင်းကြီးပြောလိုက်တဲ့စကားတွေက တော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်က မင်းကြီးရဲ့ဟင်းပွဲထဲကို အဆိပ်ခတ်ရခြင်းရဲ့နောက်ကွယ်က ကြိုးကိုင်သူက နယ်စားကြီးပဲဖြစ်မယ်လို့ မင်းကြီးက ပြောလိုက်တာဖြစ်လို့ နယ်စားကြီး ကွပ်မျက်ခံရတော့မလားဆိုပြီး လူတိုင်း ရင်ထိတ်နေကြတယ်။
မင်းကြီးသံသယဝင်တာလည်း မလွန်ဘူး။ အခုချိန်မှာ တော်ဝင်မင်းသားက လက်ချောင်းတွေ ခုတ်ဖြတ်ခံရပြီး အဆက်သွယ်လည်း မရှိတော့ဘူး။ တကယ်လို့ မင်းကြီးနတ်ရွာစံသွားခဲ့ရင်တောင် ကိုယ်လက်မစုံတဲ့သူက ဘုရင်တစ်ပါး အဖြစ်ကို ဘယ်လိုမှ မရနိုင်ဘူး။ နယ်စားကြီးက အနောက်တောင်ဒေသရဲ့ သရဖူမဆောင်းတဲ့ဘုရင်တစ်ပါးလောက်အထိ အာဏာကြီးမားနေတာဖြစ်လို့ နယ်စားကြီးသာလျှင် အကျိုးကျေးဇူးများမှာဖြစ်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က မင်းကြီးက ကျောက်ပိယွမ်နဲ့ ချီကျင်းယွိတို့ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်နေတာကို မသိတဲ့အတွက် ကျောက်ပိယွမ်ကို စွန့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့တွေးမိပြီး ဒေါသထွက်လာခဲ့တယ်။ သူက တုန်ယင်တဲ့လက်အစုံနဲ့ မင်းကြီးကို ရိုသေစွာလျှောက်တင်လိုက်တယ်။
" အရှင်မင်းကြီး.... အရှင့်ကျွန်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်မျိုးကြီးက အရှင့်ဘေးမှာ တဖဝါးမှ မခွာပဲ အမှုတော်ထမ်းရွက်ချင်စိတ်ပဲ ရှိပါတယ်။ အရှင်ဘယ်သွားသွား လိုက်ပါချင်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးကုန်ကုန်ပြောရရင် အရှင်မင်းကြီး နတ်ရွာလားလို့ စမ်းချောင်းဝါကို ဖြတ်သန်းရချိန်မှာတောင် အရှင့်ဘေးမှာ အဖော်လုပ်ပြီးလိုက်ပါချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်မျိုး ချစ်ခင်မြတ်နိုးရတဲ့ အရှင်သခင် မရှိမှတော့ နောက်ပိုင်း ဒီထီးနန်းကို ဘယ်သူ ဆက်ခံရပါစေ ကျွန်တော်မျိုးစိတ်မဝင်စားပါဘူး။ အရှင်မရှိတေဲ့အခါ အရှင်နဲ့အတူ ကျွန်တော်မျိုး မြှုပ်နှံမှုခံယူချင်ပါတယ်။ "
နန်းဆောင်ထဲက မင်းကြီးရဲ့ အမှုတော်ထမ်းတွေက နယ်စားကြီးရဲ့စကားပြော ကောင်းပုံနဲ့လိမ်မာပုံကို သြချသွားကြရတော့တယ်။ မင်းကြီးသေရင် တခါတည်း လိုက်ပါသေချင်တယ်။ သဂြိုလ်ခံချင်တယ်တဲ့လား။ ဘယ်သူက နယ်စားကြီးကို ဒီလိုလုပ်ရဲမှာတဲ့လဲ။
ဤသို့သောအာဇာနည်မျိုးဖြင့်မင်းသည်မင်းhကရာဇ်မင်းမယားငယ်ဖြစ်သင့်သည်။ ဘယ်အမတ်၊ ဘယ်နယ်စားကများ ဒီလိုမျိုးလုပ်မှာတဲ့လဲ။
မင်း လျှောက်တင်နေပုံက နယ်စား အမတ်တစ်ပါးပုံစံထက် မင်းကြီးကို ချစ်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်၊ မိဖုရားတွေ လျှောက်တင်တဲ့ပုံဖြစ်မနေဘူးလား ဟမ်... နယ်စားကြီးရယ်...ခင်ဗျား မင်းကြီးရဲ့ မိဖုရားသာ လုပ်လိုက်ပါတော့ဗျာ....
နားထောင်နေတဲ့ လက်အောက်ငယ်သားတွေက စိတ်ထဲကနေ တိတ်တိတ်လေး ပြောလိုက်မိကြတော့တယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က သူ့ချစ်သူ ကျောက်ရွှမ်ရဲ့စကာားကြောင့် ကျေနပ်သွားပေမယ့် သူက မာန်မာနကြီးတဲ့ပုံနဲ့ လက်အောက်က အပါးတော်မြဲကို အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။
" အပါးတော်မြဲကြီး နယ်စားကြီးပြောတာကို မှတ်တမ်းတင်ပြီးပြီလား။ သူက ငါကိုယ်တော် နတ်ရွာစံလို့ စမ်းချောင်းဝါကို ဖြတ်သန်းတဲ့အခါ ငါနဲ့အတူသစ္စာရှိရှိ အဖော်လုပ်ပေးချင်တယ်တဲ့..."
မင်းကြီးဘေးနားက အတူလိုက်ပါလေ့ရှိတဲ့ အပါးတော်မြဲအမတ်က ချက်ချင်း ရေးသားမှတ်တမ်းတင်လိုက်တော့တယ်။
"ချင်းယွမ် 17 နှစ်မြောက်၊ ဇွန်လ 11 ရက်နေ့ ရှင်းမောက် အချိန်နာရီတွင် နယ်စားကြီး ယွီကော်သည် မင်းကြီးနှင့်အတူ စမ်းချောင်းဝါကို ဖြတ်ကူးမည်ဟု ရန်ရှင်းနန်းဆောင်တွင် မင်းကြီးကို ကတိပေးခဲ့သည်။ မင်းကြီး နတ်ရွာစံပြီးနောက် အရိုက်ရာ ဆက်ခံရန် စိတ်ဝင်စားမှုမရှိပဲ အတူ မြှုပ်နှံလိုကြောင်း ဝမ်းမြောက်စွာ ကတိပေးခဲ့သည်။ "
ဟု ထိုသို့ရေးသားခဲ့သည်။
——————
ကျောက်ပိယွမ်က သူ့အဆောင်မှာ နောက်ထပ် သော့ပိတ်ထားခြင်း ခံလိုက်ရတယ်။ မယ်တော်ကြီးနဲ့ ချီကျင်းယွိက အသနားခံပေးတဲ့အတွက ်နောက်နှစ်ရက် အကြာမှာ ဖိန်းရီနန်းဆောင်ကို ကျိုးယွင်ရှန့့်ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်သူက ကျောက်ပိယွမ်ကို အခန်းတစ်ခုထဲ သော့ခတ်ထားပြီး ဘေးခန်းမှာပဲ အိပ်စက်ခဲ့တာဖြစ်တယ်။
ကျောက်ပိယွမ်က မင်းကြီး ဖိန်းရီနန်းဆောင်ကို ရောက်လာကြောင်း ကြားသိရတော့ သူမ အခန်းထဲကနေ အော်ဟစ် အသနားခံပြီး သူမကို အခန်းထဲက လွှတ်ပေးပါကြောင်း လည်ချောင်းကွဲမတတ် တစာစာ တောင်းပန်ခဲ့ပေမယ့် ကျိုးယွင်ရှန့်ကတော့ ဘာမှ မကြားသလိုပဲ နေခဲ့တယ်။
နှစ်လတိတိကြာတော့မှ ကျောက်ပိယွမ်ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေ သော့ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျောက်ပိယွမ်က သူမစားဖို့ယူလာပေးတဲ့ စွပ်ပြုတ်ရည်ကျဲ၊ အေးစက်နေတဲ့ အသားဟင်းပါတဲ့ လင်ဗန်းကို တွန်းဖယ်ပြစ်လိုက်ပြီး အော်ဟစ် အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။
" မင်း အခုချက်ချင်း မင်းကြီးကို သွားခေါ်ခဲ့စမ်း။ ငါ မင်းကြီးကို တွေ့ချင်တယ်။ "
" အိုး.... မင်းကြီးကို သွားခေါ်စမ်းလို့ ပြောရအောင် သခင်မက ကိုယ်ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်သူလို့ ထင်နေလို့လဲ။ သခင်မရဲ့ အဆင့်က တော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်လို့သာဆိုတယ်။ မင်းကြီးကို တွေ့ခွင့်တောင် မရှိတော့တဲ့ ဘဝဖြစ်နေပြီ။ သခင်မနေရာမပြောနဲ့။ မယ်တော်ကြီးဖြစ်နေရင်တောင်မှ မင်းကြီးကို တွေ့ချင်တိုင်း ခေါ်တွေ့လို့ရမယ်ထင်နေသလား။ သခင်မရဲ့ အနေအထားကို သေချာပြန်ကြည့်လိုက်ပါဦး။ အခု သခင်မအတွက်စားစရာနဲ့အသားကို လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်..ဟုတ်လား။ ကိုယ့်ဖာသာ အငတ်ခံချင်တယ်ဆိုလည်း သဘောပါ... နောက်ဆို ဒီလို အသားဟင်းမျိုးကို လျှာနဲ့ထိချင်ပါတယ်ဆိုရင်တောင် ထိခွင့်ရချင်မှ ရတော့မယ်...."
အစေခံမက ကျောက်ပိယွမ်ကို လှောင်ပြောလိုက်တယ်။ ကျောက်ပိယွမ်က ဒေါသတကြီးနဲ့ကြိမ်းမောင်းလိုက်တယ်။
" ခွေးမလို ကျွန်မ..... မင်းကြီးရဲ့နောက်ကွယ်မှာ မင်းက ငါ့ကို မထီမဲ့မြင် လှောင်ပြောင်ရဲတယ် ဟုတ်လား။ မင်းကြီး ငါ့ကို ပြန်ပြီး မျက်နှာသာ ပေးတဲ့အချိန်ကျရင် မင်းတကိုယ်လုံးကို အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာလုပ်ပစ်လိုက်မယ် မှတ်ထား..... "
ကျောက်ပိယွမ်က ရင်ထဲ အသည်းထဲက စိမ့်ပြီး ကြောက်ရွံ့နေတဲ့စိတ်ကို ဖုံးကွယ်ပြီး အစေခံမကို အေးစက်စွာခြိမ်းခြောက်လိုက်တယ်။ မင်းကြီးက သူ့ကို ပြန်ပြီး ချစ်မြတ်နိုးဖို့ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သူ့ရင်ထဲ သိနေပြီးသားဖြစ်တယ်။ တကယ်လို့ သူက အအေးနန်းဆောင်ကိုအပို့ခံရရင်တောင် မင်းကြီးကို အသနားခံဖို့ တခုခုပြောဖို့ အခွင့်ရေးရနိုင်သေးတယ်။ အခုတော့ မင်းကြီးက သူ့အဆောင်ထဲက အိပ်ခန်းထဲမှာ သော့ခတ်ပြီး ထားခဲ့လို့ သူမ ဘာတခုမှ မလုပ်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ မင်းကြီးက သူ့ကို ဘာလုပ်ဖို့များစီစဉ်ထားသလဲလို့တွေးပြီး ကျောက်ပိယွမ် အရမ်းကို ကြောက်လန့်နေခဲ့ပြီ။
သူမဘယ်လောက်အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်အောင ်စိတ်ကို ထိန်းထားပေမယ့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်စောင့်စားနေတာ ကို မင်းကြီးက နည်းနည်းလေးမှ သတိမထားမိခဲ့ပေ။
"သခင်မကို မင်းကြီးနောက်ကွယ်မှာ ကျွန်မက ဖိနှိပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား။ သခင်မသိအောင် ပြောလိုက်မယ်။ သခင်မ ဘယ်လို ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ မင်းကြီး အားလုံးသိတယ်။ ဒါပေမယ့် သခင်မရဲ့ခံစားချက်ကို မင်းကြီး လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘူး၊ သခင်မကို မင်းကြီးက တခါလောက် မျက်နှာသာပြန်ပေးမယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေတာလား။ အိပ်မက်တောင် မက်မနေပါနဲ့တော့.... "
အစေခံမက ရယ်မောပြောဆိုလိုက်ပြီး ကြီးမားတဲ့သော့ခလောက်ကြီးနဲ့ တံခါးကို ပြန်ခတ်ပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။
ကျောက်ပိယွမ်က နာနာကြည်းကြည်း ငိုချလိုက်တော့တယ်။ အရင်တုန်းက တော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်အဖြစ် မင်းကြီးရဲ့ ချစ်မြတ်နိုးခြင်းခံရတဲ့အချိန်ကို ပြန်တမ်းတလိုက်မိတော့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သူမက မင်းကြီးနဲ့ အတူရှိချိန်၊ ချစ်တင်းနှောနေချိန်မှာ အရမ်းကို စိတ်ပျက်ရွံရှာစက်ဆုပ်နေခဲ့တယ်။ သူ့ကို အတင်းအကျပ် ဖိအားပေးပြီး လိင်ဆက်ဆံတယ်လို့ချည်းပဲ တွေးနေပြီး အဝေးက သူ့ချစ်သူကိုပဲ အချိန်ပြည့်တမ်းတနေခဲ့တယ်။ တကယ်တော့ အဲ့ဒီအချိန်က သူ တန်ဖိုးမထားမိခဲ့လို့ပါ။ သူမကို တကယ့်ကို တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းအောက်မှာ ရှိနေတဲ့ တန်ဖိုးကို သူမ မသိခဲ့မိဘူး။ အခုမှတော့ အရာအားလုံးက လေထဲ လွင့်ပြယ်သွားပြီး ပြန်ဆုပ်ကိုင်လို့မရတော့ဘူး။
တကယ်လို့ အချိန်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လို့များရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမ နန်းတော်ထဲကို စဝင်လာကတည်းက မင်းကြီးကို ရိုသေလေးစားစွာနဲ့ ပြုစုပေးခဲ့မယ်။ သူမ ချစ်တဲ့ ချီကျင်းယွိကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီးမင်းကြီးကိုပဲ သူမ ချစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့မှာသေချာတယ်။
ဒီအကြောင်းတွေးရင်း နတ်ဆိုးလိုဖြစ်နေတဲ့ ချီကျင်းယွိမျက်နှာကို မြင်ယောင်လာပြီး တုန်လှုပ်စွာနဲ့ ငိုချလိုက်တော့တယ်။
၂ လလုံးလုံး နေ့စဉ်ဆေးသောက်ပြီးနောက် တော်ဝင်မင်းသားရဲက အိမ်တော်မှာ ချင်ကြင်ယာတော်က ရုတ်တရက် မူးလဲသွားလို့ သတင်းကောင်းကြားရတော့မယ်လို့ ထင်နေခဲ့တယ်။ ချီကျင်းယွိက မကြာသေးခင်ကမှ ဒဏ်ရာနဲ့ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်လို့ စိတ်ဆင်းရဲနေတဲ့အတွက် ချင်ကြင်ယာတော်က ကိုယ်ဝန်ဆိုတာ မသေချာသေးပဲ မပြောပြချင်သေးဘူး။ ကိုယ်ဝန်ရှိတာ သေချာပြီဆိုတော့မှ တော်ဝင်မင်းသားကို မိသားစုဘဝဆိုတဲ့ အရာကို ပေးအပ်ပြီးစိတ်တက်ကြွအောင် လုပ်ချင်တယ်။
သူ့ခင်ပွန်းတော်ဝင်မင်းသားနဲ့ မယ်တော်ကြီး စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ သူမက ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်ဆိုတာ တော်ဝင်သမားတော်တွေနဲ့ မပြဝံ့ဘူး။ ဒါကြောင်း အပြင်ဘက်က သမားတော်အိုတစ်ယောက်ကို တိတ်တဆိတ်ခေါ်ပြီး သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိ မရှိကို ပြကြည့်တယ်။ သမားတော်အိုက စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနဖူးပေါ်မှာ ချွေးတွေသီးလာခဲ့တယ်။ သမားတော်က မတင်လျှောက်ချင်ပေမယ့် ချင်ကြင်ယာတော်က သူ့ကို အမိန့်ပေးတဲ့အတွက် မထိန်ချန်ရဲ့ပဲ အမှန်တိုင်း လျှောက်တင်လိုက်တယ်။ သမားတော်တင်လျှောက်တဲ့စကားကို ကြားတော့ ချင်ကြင်ယာတော် က သူမ အဆိပ်မိနေတယ်ဆိုတာကို မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်မိတယ်။
ချင်ကြင်ယာတော်က အခြားသမားတော်တွေကို ထပ်ခေါ်ပြီး စမ်းကြည့်တော့ အလားတူ လျှောက်တင်တာကို ကြားလိုက်ရတော့ သူ အဆိပ်မိတယ်ဆိုတာ သေချာသွားပြီဖြစ်တယ်။
သူမ ဖခင်စစ်သူကြီး ချန်ထုံးက သူမကို ကလေးမွေးစက်လို သဘောထားတယ်။ တော်ဝင်မင်းသားနဲ့ ပေးစားပြီး ကလေးမွေးစေချင်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အတွက် အခြား လုပ်ပိုင်ခွင့် အာဏာတွေကို ရယူစေချင်တယ်။ သူမ အမေရင်းကတော့ အခက်ခဲကြုံချိန်မှာ သူမကို စွန့်ပစ်ဖို့ ဝန်မလေးဘူး။ သူမရဲ့ အကိုရင်းနှစ်ယောက်က သူတို့ငွေလိုချိန်မှ သူမကို သတိရပြီး လာရှာတယ်။ သူမ ဘဝမှာ မိသားစုနွေးထွေးမှုဆိုတာ တခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ဒါကြောင့် တော်ဝင်မင်းသားနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ခုနောက်ပိုင်း မင်းသားက သူမအပေါ်ကို နွေးထွေးကြင်နာလာတဲ့အချိန် နွေးထွေးတဲ့ မိသားစု ဘဝကို ဖန်တီးချင်လာမိတယ်။ တယောက်ကိုတယောက် ချစ်ခင်တဲ့ တယောက်အတွက် တယောက် အဆင်သင့်ရှိပေးမယ့် မိသားစု ဘဝတစ်ခုကို သူမ တကယ်ကို လိုချင်ပြီး တည်ဆောက်ချင်ခဲ့မိတယ်။
ဒါကြောင့် အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းက သူမက ကလေးတွေ မွေးနိုင်ပါ့မလားဆိုတာ သိဖို့ သမားတော်တွေနဲ့ စစ်ဆေးကြည့်ခဲ့ပြီးသားဖြစ်တယ်။ သူမရဲ့ကိုယ်နဲ့သားအိမ်က ကလေးကောင်းကောင်းမွေးနိုင်တယ်ဆိုတာ သမားတော်တွေက ပြောပြီးသားဖြစ်လို့ အိမ်တော်အပြင်မှာ သူမ အဆိပ်မိတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။
လက်မထပ်ခင် သူမက ကျန်းမာတဲ့ အမွေခံသားတွေကို မွေးဖွားချင်လို့ သမားတော်ခေါ်ပြီး အမြဲစစ်နေတာ ဘယ်လိုလုပ် အဆိပ်မိနိုင်မှာလဲ။ စစ်သူကြီးအိမ်တော်မှာ အဆိပ်မိတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါဆို မင်းသားအိမ်တော်ကို ရောက်မှ အဆိပ်မိတာလား။ သူ့ကို အဆိပ်ခတ်ရအောင် မနာလိုဖြစ်နေတဲ့ အခြားကိုယ်လုပ်တော်နဲ့ မယားငယ်တွေမှ မရှိတာ ဘယ်သူက သူ့ကို အဆိပ်ခတ်နိုင်မှာလဲ။
ချင်ကြင်ယာတော်က လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရှိပြီး စေ့စပ်သေချာသူဖြစ်လို့ သူမရဲ့ အရိပ်သက်တော်စောင့်တွေနဲ့ အိမ်တော်ထဲမှာ စတင်ပြီး အဆိပ်မိစေတဲ့ အကြောင်းရင်းကို စတင်ရှာဖွေတော့တယ်။ ဒီအိမ်တော်က သူမ ငယ်ကတည်းက နေခဲ့တဲ့အိမ်တော်မဟုတ်ပေမယ့် စေ့စပ်တဲ့ သူမလုပ်ရပ်အောက်မှာ အဖြစ်မှန်ကို ရှာတွေ့လာခဲ့တယ်။ အရိပ်သက်တော်စောင့်တွေပေးတဲ့ သက်သေအထောက်ထားတွေကို ကြည့်ပြီ းချင်ကြင်ယာတော်ရဲ့ နှလုံးသားက မယုံနိင်စရာကြောင့် နာကျင်ကြေကွဲရတော့တယ်။ ထိတ်လန့်ခြင်းမှစိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို ခံစားလိုက်ရတယ်။
သူမဘဝတစ်သက်တာမှာ နာကျင်စရာကို နှစ်ကြိမ်တိတိ ခံစားလိုက်ရမယ်လို့ သူမ လုံးဝ ထင်မထားမိဘူး။ တကြိမ်က ဖခင်ဖြစ်သူက သူ့စစ်သားတွေ ငတ်သေမှာစိုးလို့ သူမကို သတ်ပြီး ဟင်းအဖြစ် ချက်ကျွေးစေတဲ့အချိန်မှာ ချစ်ခင် အထင်ကြီးတဲ့ ဖခင်ရဲ့ စွန့်ပယ်မှုကို ခံလိုက်ရတဲ့ နာကြင်မှုက တသက်မမေ့နိုင်စ ရာဖြစ်စေ ခဲ့တယ်။ အခု သူမက ချီကျင်းယွိကိုသာ မချစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် သူမကို ကလေးမရအောင် အဆိပ်ခတ်တဲ့လုပ်ရပ်ကို သူမ နာကျင်မိမှာမဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ ချီကျင်းယွိကို ချစ်မိပြီး မိသားစုဘဝကို တည်ဆောက်ပေးဖို့ ကြိုးစားကာမှ သူမဝမ်းကြာတိုက်မှာ သူ့ကလေးကို မကပ်ငြိအောင် အဆိပ်တိုက်ထားရက်တဲ့ ချစ်မိတဲ့ ယောကျာ်းရဲ့ နှလုံးသားကို ချင်ကြင်ယာတော် တကယ်ကို အံ့သြမိတယ်။
သူမ ဖခင် ချန်ထုံးက ရက်စက်လှပြီလို့ ထင်ထားခဲ့ပေမယ့်သူမ ယောကျာ်း ချီကျင်းယွိရဲ့လုပ်ရပ်က ပိုမရက်စက်ဘူးလား။ ဗြောင်ကျကျ ရက်စက်တာထက် ချစ်စကားတွေဆို ချစ်ရည်လူးရင်း နောက်ကျောကနေ ဓါးနဲ့ထိုး၊ အဆိပ်ရည်ကို နေ့တိုင်းတိုက်နေတဲ့ သူ့ယောကျာ်းလုပ်ရပ်က လူလို့တောင် ပြောလို့ရသေးရဲ့ လား။
ချင်ကြင်ယာတော်က ဝမ်းဗိုက်ပြားချပ်ချပ်ကို လက်နဲ့အသာပိုက်ပြီး ပြုံးရင်းကြုံးဝါးလိုက်တယ်။
ချီကျင်းယွိ ရှင်ကြည့်နေပါ။ ရှင်လုပ်သမျှ ပြန်ပေးဆပ်စေရမယ်.....
အချိန်တလလောက် အေးဆေးငြိမ်သက်နေပြီးနောက် 9 လပိုင်း သက်တော်ရှည် ပွဲတော်ကို ကျင်းပတဲ့အချိန်ရောက်လာခဲ့တယ်။ မင်းကြီးက နန်းတော်ထဲမှာ စားသောက်ပွဲကျင်းပပြီး အရာရှိတွေနဲ့ မိသားစုတွေကို ဖိတ်ခေါ်တက်ရောက်စေခဲ့တယ်။ တော်ဝင်မင်းသားနဲ့ ကြင်ယာတော်က စာရင်းထိပ်ဆုံးမှာပါဝင်ခဲ့တယ်။
ချီကျင်းယွိက ကမ္ဘာ့သားတော်ပီသတယ်။ သူက စိတ်ဓါတ်ကျနေပေမယ့် မကြာခင် စိတ်ဓါတ်ပြန်တက်လာတယ်။ သူက ရုပ်ရည်ကြောင့် စိတ်ညစ်ပြီးလူတွေ့မခံရင် နောင်အခါ လွှတ်တော်နဲ့ညီလာခံကို ဘယ်လို ဝင်ရောက်တော့မလဲ။ အခြားအရာရှိတွေနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်တောက် သွားရင် သူ့အတွက် အခွင့်ရေး ပိုနည်းသွားနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် သူက သက်သာလာတာနဲ့ လူတောထဲ ပြန်ဝင်ပြီး မျက်နှာပြတော့မယ်။ ချင်ကြင်ယာတော်ရဲ့အားပေးစကားတွေကြောင့် လူတွေနဲ့ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုကို ပြန်လုပ်ပြုလုပ်တော့မယ်။ နန်းတွင်းပွဲတော်က အရာရှိတွေကို ရင်းနှီးအောင်လုပ်ဖို့ အကောင်းဆုံး အခွင့်ရေးဖြစ်တယ်။ ဒါကို သူ ဘယ်လို လက်လွှတ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။
ချင်ကြင်ယာတော်က သူမ အခန်းထဲကို ဝင်သွားပြီးကတည်းက ပြန်ထွက်မလာပဲ ကြာနေလို့ တော်ဝင်မင်းသားက မလွဲသာပဲ သူမ အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ခေါ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ရနံ့တစ်ခုကို ရလိုက်ပြီး သူ ချက်ချင်း လဲကျသွားတော့တယ်။
"သူ့ကို အိပ်ရာပေါ်က တိုင်မှာချည်ထားကြစမ်း"
ချင်ကြင်ယာတော်က အေးစက်စက် အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ အစေခံမလေးနှစ်ယောက်က ကြိုးတွေနဲ့ မင်းသားကို ခုတင်တိုင်တွေမှာ ခြေလက်တွေကို မလှုပ်နိုင်အောင် တုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချင်ကြင်ယာတော်က သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်ဗလာဖြစ်သွားတော့မှ ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။ သူမက သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး တခါတည်းဖြတ်တောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီအရာကို သစ်သားသေတ္တာထဲထည့်လိုက်တယ်။ ချင်ကြင်ယာတော်က အထောက်အထားအားလုံးကိုထုပ်ပိုးပြီး အခြွေရံနှစ်ယောက်နဲ့ထွက်လာခဲ့တယ်။
အိမ်တော်ထိန်းက မင်းသားက ကြင်ယာတော် အခန်းထဲ ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်ပြီး ကြင်ယာတေ်ာနဲ့ အခြွေရံနှစ်ယောက် ပဲပြန်ထွက်လာ တာ တွေ့လိုက်လို့ မေးလိုက်တယ်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် အနက် တစ်ယောက်က သေတ္တာတစ်လုံးကိုင်ထားပြီးေ နာက်တစ်ေ.ယာက် ကအထုပ်ကိုထမ်းထွက်လာတယ်။
" မင်းသမီး၊ မင်းသားဘယ်မှာလဲ။ "
"သူ ရုတ်တရက်သူ့စိတ်ပြောင်းသွားတယ်။ သူ လာမှာမဟုတ်ဘူး။ မင်းသိပါတယ်၊ သူ့မျက်နှာ ... ... "
ချင်ကြင်ယာတော်က ဆက်ပြောလိုက်တယ်။
" ငါ သူ့ကိုဖျောင်းဖျလို့ရအောင်ကြိုးစားခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့်ပ မင်းသား.....သူကိုယ်တိုင်က ဂွမ်းစောင်နဲ့ကိုယ်ကို ပတ်ပြီး အိပ်နေတော့ ဘယ်လိုမှ ခေါ်မရဘူး။ အခု သူက လူတွေနဲ့ မတွေ့ချင်ဘူးလို့ ပြောနေတယ်။ သူ အရမ်းကို စိတ်ညစ်နေတယ်။ မင်းသားက စိတ်လည်း မကြည်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် ဘယ်သူမှ သူ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေချင်ဘူး၊ စိတ်ကျရောဂါရောဂါက အခြေနေ ဆိုးလာတော့...... "
မင်းသားက တော်တော်စိတ်ဓာတ်ကျခဲ့တယ်။ မကြာသေးခင်က သူ့စိတ်အခြေအနေတိုးတက်လာပေမယ့် ဒီနေ့ နန်းတော်ထဲက စားသောက်ပွဲကြီးဖြစ်ပြီး မြို့တော်ရဲ့ အထက်တန်းလွှာအားလုံး တက်ရောက်ကြမှာဖြစ်တယ်။ မင်းသားက ရုတ်တရက် ရှက်ကြောက်နေတာဟာ သဘာဝပါပဲ။ အိမ်တော်ထိန်းက ကသံသယမဝင်လိုက်ဘူး။ ဒါကြောင့် သေတ္တာကိုကိုင်ထားတဲ့ အိမ်ဖော်က လက်ထဲကနေ သွေးစက် မြေပြင်ပေါ် ကျသွားတာ သတိမထားမိပဲ မင်းသားကို ဘယ်သူမ ှမနှောက်ယှက်စေရဘူးလို့ ကတိပေးလိုက်တယ်။
ထိုက်ဟော် နန်းဆောင်ကို သူမ ရောက်သွားတော့ မင်းကြီးနဲ့ မယ်တော်ကြီး မရောက်လာကြသေးဘူး။ သူမက တော်ဝင်မင်းသားအတွက်ပြင်ထားတဲ့ ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝိုင်တစ်ခွက်သောက်လို့ စိတ်ခံစားချက်ကို ငြိမ်အောင် လုပ်နေလိုက်တယ်။ လူတစ်ယောက်က ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အသက်ရှင်လျက်ရှိတုန်းက သူတို့ပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်ပြီး သူရဲကောင်းဆန်ဆန်သေဆုံးသွားသင့်တယ်။တော်ဝင်မင်းသား၊ တော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်၊ မယ်တော်ကြီး... သူတို့က ဘာကောင်တွေဖြစ်ဖြစ် သူမကို လှောင်ပြောင်ခဲ့လို့ သူတို့ကို သူမနဲ့ အတူ ငရဲသို့ဆွဲခေါ်သွားလိမ့်မယ်လို့ ချင်ကြင်ယာတော်က စိတ်ထဲကနေ ကြိမ်းဝါးလိုက်တယ်။
ကျောက်ရွှမ်က ချန်ကြင်ယာတော် ကလဲ့စားချေလိုက်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းကို လျှို့ဝှက်အထောက်တော်တွေဆီက ရလိုက်တာနဲ့ တည်ငြိမ်စွာနဲ့ ဝိုင်သောက်နေတဲ့ ကြင်ယာတော်ကို မှောင်မိုက်စွာ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ကြည့်လိုက်တယ်။ တကယ်လို့ သူသာ ယောကျာ်းလေးအဖြစ် မွေးလာမယ်ဆိုရင် သူ့အနောက်မြောက်တပ်အတွက် ချက်ချင်း သိမ်းသွင်းလိုက်မှာ သေချာတယ်။ သိပ်ကို ပြတ်သားပြီး စိတ်ထက်လွန်းလှတဲ့ ကြင်ယာတော်က သူ ဘာမှ မလုပ်လိုက်ရသေးချင် ချင်ကျင်းယွိကို လက်တုန့်ပြန်လိုက်ပြီ။ ကျောက်ရွှမ် စဉ်းစားခန်းဖွင့်နေတုန်း မင်းကြီးနဲ့မယ်တော်ကြီးရောက်လာ လို့ အားလုံး ဒူးထောက်အရိုသေပေးလိုက်ကြတယ်။
မယ်တော်ကြီးက သူ့သားနေရာက ဘာကြောင့် လွတ်နေသလဲဆိုတာ ခန့်မှန်းမိလိုက်ပြီး ဘာမှမမေးလိုက်ဘူး။ ချန်ကြင်ယာတော်ကို ဦးတစ်ချက်ငြိမ့်ပြပြီး နေရာမှာ တန်းထိုင်လိုက်တယ်။ ဖွင့်ပွဲကို ကျိုးယွင်ရှန့်က စကားနည်းနည်းပြောလိုက်ပြီး အရာရှိတွေ အဆင်ပြေသလို စားသောက်ပျော်ပါးဖို့ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ဘေးမှာ ဟွိုက်ရီတော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်ထိုင်နေတယ်။ ကျောက်ပိယွမ်က သူမကို အခန်းထဲ သော့ခတ်ထားရာကနေ မင်းကြီးက လူလွှွတ်ပြီး ဒီအခန်းနားကို တက်ရောက်ဖို့ အခေါ်လွှတ်မယ် ထင်မထားခဲ့မိဘူး။ ဒါကြောင့် မင်းကြီးဘေးမှာ ထိုင်နေရချိန်မှာ သူမက အိပ်မက်မက်နေသလို ခံစားနေရတယ်။
ခမ်းနားထည်ဝါလှတဲ့ အမြင်ံ့နေရာက မင်းကြီးဘေးမှာ ထိုင်နေရပြီး အထက်တန်းလွှွာအမျိုးသမီးအားလုံး မနာလိုစွာ၊ အားကျစွာကြည့်တာကို ခံနေရတာဖြစ်လို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ထိန်းချုပ်ဖို့ခက်ခဲလှတယ်။
ချန်ကြင်ယာတော်က ကျောက်ပိယွမ်ကို အကြာကြီးစိုက်ကြည့် နေပြီးတော့မှ ဝိုင်ကို ဆက်သောက်နေခဲ့တယ်။
" အရှင်မင်းကြီး သေရည်ချည်းပဲ သောက်ရင် အစာအိမ်ကို ထိပြီး ဗိုက်နာလိမ့်မယ်။ အစားလည်း စားပါဦး"
ကျောက်ပိယွမ်က ချန်ကြင်ယာတော် သူမကို ရန်လိုနေတာကို သတိမထားမိပဲ မင်းကြီးကို ပြုစုဖို့ အလုပ်များနေခဲ့တယ်။ ကျိုးယွမ်ရှန့်က သူမနဲ့ ပြောဆိုရမှာ ပျင်းရိနေလို့ လက်ယမ်းပြပြီး ယွီကော်နယ်စားကြီးကို လှမ်းခေါ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။
"နယ်စားကြီး...ကိုယ်တော်နဲ့ အတူ တခွက်လောက်လာသောက်ပါလား"
ကျောက်ရွှမ်က သူ့နာမည်ကို မင်းကြီးခေါ်လိုက်သံကိုကြားတော့ ရုတ်တရက် အိပ်မက်မက်နေသလားလို့ ထင်လိုက်မိပြီး အရမ်းကို ကျေနပ်သွားတယ်။ ခါတိုင်းဆိုရင် အိပ်မက်ထဲမှပဲ သူ့ချစ်သူနဲ့သူ ချိုချိုသာသာ ချစ်စကားတွေကို ကြားရတယ်။ ချစ်တဲ့မင်းကြီးရဲ့ ချိုသာလှတဲ့ ညည်းညူသံတွေကို နားထောင်ရတယ်။ အခု သူ့ကို 'တိရိစ္ဆာန်' လို့လည်း မခေါ်ဘူး။ ဒေါသလည်းထွက်မနေဘူး။ သူ အခု အနက်ရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားမှ သူ့ချစ်သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာ မဟုတ်ဘူး။ ပင်ကိုယ်မျက်နှာနဲ့ ချစ်တဲ့အမျိုးသားနဲ့ အတူသောက်ခွင့်ရမယ်ဖြစ်လို့ ကျောက်ရွှမ်ရဲ့ တကိုယ်လုံးမြောက်တက်နေသလို ခံစားနေရတယ်။
ကျောက်ရွှမ်က အတွင်းအားနဲ့ သူ့ကိုယ်ထဲက တက်ကြွလာတဲ့ စိတ်ကို ဖိနှိပ်ပြီး မင်းကြီးရဲ့စားပွဲရှိရာကို လျှောက်လာခဲ့တယ်။
" အရှင်မင်းကြီး ဗိုက်ထဲ အစာမရှိပဲ သောက်တာ တကယ်ကို မကောင်းတာပါ။ ဒါကြောင့် အရှင်မင်းကြီး အရင် တခုခုစားလိုက်တာ ပိုကောင်းပါတယ်.... "
အဲ့ဒီနောက် ကျောက်ရွှမ်က တူကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး မင်းကြီးရဲ့ ရှေ့က ပန်းကန်လုံးထဲကို မင်းကြီးကြိုက်တဲ့ ဟင်းတွေကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျိုးယွင်ရှန့်က ကျောက်ရွှမ်ကို ပြုံးကြည့်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပြောလိုက်တယ်။
" အတူတူစားကြတာပေါ့... "
ကျောက်ပိယွမ်က ကနေ့အနေထားက ပုံမှန်မဟုတ်တာကို သတိပြုမိလိုက်ပေမယ့် သူမ အကိုကြီးအတွက် ပန်းကန်နဲ့တူတစ်စုံကို အမြန်ယူဆောင်လာဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ သူမ အကိုကြီးကို စကားစမြည်ပြောဖို့ စိတ်ရှိပေမယ့် သူတို့လုပ်ထားတဲ့ လုပ်ရပ်တွေအတွက် ဘယ်ကနေ စပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်။ မင်းကြီးရဲ့မျက်နှာသာပေးမှု ဆုံးရှုံးသွားတာ ဘယ်လောက်တောင် အသုံးမကျတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သွားစေတယ်ဆိုတာ အစက သူမ မသိခဲ့ဘူး။ လုံးလုံးအသုံးမကျတဲ့ မိန်းမဖြစ်သွားမယ်မှန်းသိရင် အဆက်အသွယ်တွေကို ပြတ်တောက်အောင် သူမ လုပ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။
ကျောက်ပိယွမ်ကို ချန်ကြင်ယာတော်က အောက်ဘက်ကနေ စူးစိုက်ကြည့်လို့နေတယ်။ တော်ဝင်ကြင်ယာတော် ဝတ်စုံက သူမကိုယ်ပေါ်မှာ လျော့လျဲနေလောက်အောင် သူမက ပိန်ကျသွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
ဝိုင်ချိုတွေကို အတော်သောက်ပြီးချိန်မှာ မင်းကြီးက သူတို့ပြင်ဆင်ထားတဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ဆက်သခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ ဒီလက်ဆောင်တွေထဲမှာ ချန်ကြင်ယာတော်ပေးမယ့် လက်ဆောင်က အဓိကဖြစ်လို့ လူတွေအားလုံးရဲ့လက်ဆောင်ကို သာမန်လောက်ကြည့်ပြီးနောက် စတိုခန်းကို သယ်သွားစေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ချန်ကြင်ယာတော်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
ချန်ကြင်ယာတော်က ချက်ချင်းသူမလက်ဆောင်ကို ဆက်သဖို့ ပြင် လိုက်တယ်။ ချန်ကြင်ယာတော်က လှပတဲ့ မင်းကြီးကို စာနာသနားတဲ့ မျက်ဝန်းနဲ့ စိုက်ကြည့်တယ်။ ကျောက်ပိယွမ်က ချီကျင်းယွိနဲ့ ဘာကြောင့် ဖောက်ပြန်ရတယ်ဆိုတာ သူမ လုံးဝနားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ ဒီ ဘုရင်က သူ့ကြင်ယာတော်ကို ဘယ်လောက်တောင် ချစ်သလဲဆိုတာ မင်းမျိုးမင်းနွယ်ထဲ မဆိုနဲ့ သာမန်ပြည်သူတွေကြားတောင် လူတိုင်းသိလောက်အောင် ချစ်တတ်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ တကယ်လို့ သူမသာ ဒီလိုမျိုးအချစ်ခံရမယ်ဆိုရင် အိပ်နေရင်းတောင် ပြုံးနေမိမှာသေချာတယ်။
အေးစက်စက်အပြုံးနဲ့ ချန်ကြင်ယာတော်က သူမလက်ဆောင်ကို လင်းအန်းလက်ထဲကို ပေးအပ်လိုက်တယ်။ လင်းအန်းက ဒီလက်ဆောင်က ဘာလဲဆိုတော ကြေငြာပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဒါမှ ဝန်ကြီးအဖွဲ့ကို ဘာဆိုတာ ပြောပြနိုင်မှာဖြစ်တယ်။ ချန်ကြင်ယာတော်က အေးစက်စက်နဲ့ပဲပြောလိုက်တယ်။
"မင်းကြီးကိုယ်တိုင်ကြည့်လိုက်ရင် ဒီဟာ ဘာလဲဆိုတာ မင်းကြီးသိပါလိမ့်မယ်"
ကျိုးယွင်ရှန့်က အထဲမှာ ဘာပါတယ်ဆိုတာ သိနေလို့ဖွင့်ဖို့လက်လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ကျောက်ရွှမ်က ဦးအောင် လှမ်းယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီထဲမှာပါတဲ့ ညစ်ညမ်းတဲ့အရာကို သူချစ်တဲ့ အမျိုးသားတွေ့သွားမှာ မလိုလားဘူး။ ဒါ့အပြင် ဒီအရာကို ထည့်ထားတဲ့ဟာကိုတောင် မထိစေချင်ဘူး။
သေတ္တာကိုအမြန်ဖွင့်လိုက်တော့ သူကဒေါသထွက်ပြီး မြေပြင်ပေါ်ကို ပစ်လိုက်ပြီးမေးလိုက်တယ်။
"တော်ဝင်ကြင်ယာတော် ဒီဟာ ဘာလဲ"
ရှေ့အတန်းများတွင်ထိုင်နေတဲ့ တရားရုံးတော်က အထက်တန်းမှုးမတ်အားလုံးက ကျောက်ရွှမ်ပစ်ချလိုက်တဲ့ သတ္တာထဲမှ သွေးရဲ့နေတဲ့ ဝက်အူချောင်းပုံစံ အချောင်းတစ်ချောင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အတွေ့ကြုံများတဲ့ အရာရှိတွေတောင် ဒီဟာ ဘာလဲဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်ပြီး လန့်မအော်ပဲ မနေနိုင်ကြဘူး။ လူအားလုံးက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တံကို မယုံကြည်နိုင်စွာစိုက်ကြည့်နေကြတယ်။ ဒီလိုဟာကို မယ်တော်ကြီးရဲ့မွေးနေ့ပွဲကို ယူဆောင်လာရဲတယ်။ ချန်ကြင်ယာတော်က အသက်ရှင်ရတာ ငြီးငွေ့နေပြီထင်တယ်။ ပိုအရေးကြီးတဲ့အချက်က ဒီလိင်တံက ဘယ်သူပိုင်တဲ့လိင်တံလဲ။ ဘယ်သူ့ဟာကို ဖြတ်လာတာလဲ။
ချန်ကြင်ယာတော်က သွေးလိုနီနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျောက်ပိယွမ်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
" ဒီအရာက ဘာလဲဆိုတာ ဟွိုက်ရီကိုယ်လုပ်တော်က အသိဆုံးဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ဒီအရာက ဟွိုက်ရီကိုယ်လုပ်တော်ကိုယ်ထဲကို အကြိမ်ပေါင်းမရည်တွက်နိုင်အောင် ဝင်ထွက်နေခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ ဒီအရာကြောင့် ဟွိုက်ရီကိုယ်လုပ်တော်က အရမ်းကို ပျော်ရွှင်ကြည်နူးခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား။ သခင်မ... ဘာကြောင့် ပုန်းနေရတာလဲ။ လာကြည့်ပါဦး။ ဒီအရာက သခင်မ အရမ်းလွမ်းနေတဲ့ အရာ မဟုတ်ဘူးလား။ "
စကားလုံးများတွေက အောက်တန်းကျသော်လည်း စကားလုံးတွေရဲ့နောက်ကွယ်ရှိ လျှို့ဝှက်အဓိပ္ပာယ်က ပိုလို့ ယုတ်မာနေလို့ လူတိုင်းကို ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စေတယ်။ လွှတ်တော်ထဲက အထက်တန်းအရာရှိ အားလုံးက သူတို့ ဒီနေရာက ပျောက်ကွယ်သွားဖို့ပဲ ဆန္ဒရှိနေကြပြီး သူတို့ ဒီပွဲကို လာခဲ့မိတဲ့အတွက် အားလုံး နောင်တရခဲ့ကြတယ်။ ဒီအရာကို နောက်တစ်ခေါက်ပြန်ကြည့်မိတော့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြိုလဲကုန်ကြတယ်။
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁