MEGS AND JEI RESIDENCE.
Matapos mapatulog ang anak niya ay lumabas na siya sa silid ng bata. Habang naglalakad siya papunta sa kwarto nila ni Jeihard ay nakasalubong niya sa hallway si Rita. Kasama nila sa bahay.
" Ano 'yan?" nguso niya sa plastic na hawak nito.
" Lumang briefs po ni sir. Pinapatapon na niya sa basurahan."
" Let me see." at saka niya tiningnan ang loob ng plastic. Mga isang dosenang briefs ang nandoon. Pinili niya iyon at saka kumuha ng apat na piraso na hindi pa worn out ang garter.
" Nasa'n si Jeihard?" pabulong na tanong niya rito.
" Nasa study room po."
" Okay, thank you. Kunin ko 'tong apat na briefs." nakangiting tugon niya kay Rita.
Napakunot noo ang babae.
" Ano'ng gagawin ninyo diyan? Baka pagalitan ako ni Jeihard. Sabi niya itapon ko eh."
" Susuotin ko pangtulog. Don't worry hindi yun magagalit."
" Pangtulog? Kasya ba 'yan sa inyo?"
Sinenyasan niya ito na huwag maingay baka kasi marinig sila ng asawa niya.
" Basta. Sige na. Thank you." at saka siya nagmamadaling pumasok sa loob ng silid nila.
Nang makapasok siya sa kwarto nila ay dali-dali siyang kumuha ng gunting. She's been wanting to do this. Tiningnan niya ang briefs na kinuha niya mula kay Rita. Sinipat niya ang harapan noon kung paano niyang gagawan ng butas sa harap.
" Dito ko ba gugupitin? Hmm, lulusot kaya ang mais niya dito? Hold on." parang baliw na kausap niya sa sarili saka tinantiya ang briefs sa harapan niya.
" Lakihan ko na lang ang butas. Tutal malaki naman ang mais niya." tila siraulo na natatawang sabi niya. She started making a hole on the briefs. Nang matapos niyang gupitin ang harapan ng briefs ay natatawa siya sa naiisip niya. Suotin kaya ito ng asawa niya?
" What is that?"
Muntik na siyang mapasigaw sa gulat nang biglang pumasok ang asawa niya sa silid nila. He was looking at the briefs na nasa harapan niya.
" Oh this one? It's your undies." nakangiting sagot niya saka kinuha iyon at lumapit sa asawa niya.
" That's my old briefs. I already asked Rita to throw that. Why you have it?" kunot noo na usisa nito.
" I know. Pero ayos pa naman 'to. And guess what I've made?"
" What?"
Itinaas niya ang hawak na briefs sa harapan nito at saka ipinakita ang butas na ginawa niya.
" Tadaa! I improvised it. I am so genius!" proud na proud na sagot niya. Habang ang asawa niya naman ay naka-kunot noo pa rin while staring at his undies.
" What the heck, Megan Ellysa? Ano na naman ba'ng kalokohan 'yan? Please throw it away." sagot nito saka naglakad papunta sa loob ng bathroom. She followed him.
" Jeihard, ano ka ba? Don't you like it?"
Nilingon siya nito saglit.
" Are you out of your mind? Ano namang gagawin ko sa butas na briefs? Look at the hole in it. It's the size of my fist!"
Nakakaloko niya itong nginitian.
" Ang slow naman ng asawa ko. I cut that hole on purpose! So, that when we make love you don't have to take off your undies. Gets mo? Ilulusot mo na lang dito yung mais mo." paliwanag niya sabay turo ng butas sa briefs.
He shook his head.
" Please get out. You are making me nuts." pagtataboy nito sa kanya.
" Jeihard naman eh. Hindi mo ba ma-gets? Teka nga, let's try it on." at akmang huhubarin niya ang shorts na suot nito but he stopped her.
" Let me try this on to you. Para ma-appreciate mo ang katalinuhan ko. You see this hole? Kapag tumigas yang mais mo ilulusot mo na lang dito. I was also thinking to make a hole on my old panties. Let's save time and effort when we make love. Time is gold you know."
" Oh my goodness, Megan! Please leave me alone. I need to brush my teeth." at saka siya nito marahang iginiya palabas ng banyo. Then he closed the door.
Kinatok niya iyon.
" Hoy, Jeihard! Ang KJ mo naman. You seriously did not appreciate it?"
Hindi na ito sumagot. Nakasimangot niyang kinuha ang mga lumang briefs sa kama at saka iyon itinago sa closet niya.
ZEY AND CJ RESIDENCE.
Matapos niyang maligo at magbihis ay napansin niyang wala na ang asawa niya sa kama. Malungkot siyang napabuntong-hininga at saka naglakad papunta sa kabilang silid. Dating kwarto iyon ng baby nila.
Napahinto siya sa may pintuan nang makita si Zerynne na nakaupo sa kama habang yakap-yakap ang isang stuffed toy. As usual ay umiiyak na naman ito. Parang dinudurog ang puso niya na makita na nagkakaganito ang asawa niya. He wished that he could take all her pain away.
It's been a year simula nang mamatay ang anak nila. Their baby was six months old when she was diagnosed with Triosephosphate Isomerase Deficiency, a genetic disorder that causes complications such as respiratory and heart failure.
The Doctor told them that their child has only one year left to live. Naalala niya yung araw na iyon. It was the most heartbreaking news that they received. They were both crying upon hearing the result from the Doctor. Nakita niya kung gaano ka-broken hearted ang asawa niya nung araw na iyon.
Mula nang araw na iyon ay mas lalo nilang minahal ang anak nila. Each day they are treating her that as if it would be their last day na makakasama nila ang anak nila. Walang araw na hindi sila nagdasal na sana ay gumaling ang anak nila.
Pero ang masakit dun ay hindi man lang umabot ang anak nila sa isang taon na taning ng doktor. After seven months ay binawian ng buhay ang anak nila. One month after she turned one year old. Sobrang sakit. Halos ayaw na niyang isipin ang araw na iyon.
That day that he lost his baby, pakiramdam niya ay nawalan rin siya ng asawa. His wife changed after that day. She was suffering from pospartum depression. At sa kabila no'n ay nagluluksa pa ito sa pagkawala ng anak nila. He couldn't imagine the pain that she was going through.
Halos araw-araw ay umiiyak ito. Tila nawalan na rin ito ng gana na mabuhay. Most of the time ay nasa loob lamang ito ng bahay nila. Wala itong ganang lumabas unless pupunta sila ng sementaryo para dalawin ang anak nila.
He tried his best to comfort her. To reach out on her. He was hoping that since they are married she would give atleast half of the pain to him. He was hoping that she would atleast allow him to help her move on. Nawalan sila ng anak. It was painful. But life must go on. Ayaw niyang mag-dwell ito habang buhay sa mga malulungkot na nangyari sa buhay nila. He wanted her to accept the fact na wala na ang anak nila so that she could continue with her life. Ayaw niya na dumating ang araw na ito naman ang magkasakit at tuluyan siyang mawalan ng asawa.
It wasn't easy to let go. Alam niya iyon. Hanggang ngayon masakit pa rin para sa kanya ang nangyari kay Zeline. But he needed to be strong. Not just for himself but also for his wife. Zeline will be forever in his heart. Sana isang araw ay matutunan ng asawa niya na tanggapin ang katotohanan na wala na ang anak nila.
Huminga siya nang malalim saka nilapitan ang asawa niya. Lumuhod siya sa may harapan nito. Parang dinudurog ang puso niya nang makita na basa naman ng luha ang mga mata nito. He dried her tears.
" Do you want to go out with me today? I will meet up with Mikkha. Your bestfriend said that she would like to see you." malumanay na tanong niya rito.
Hindi man lang siya tiningnan nito. She was staring blankly on the floor.
" Zey, did you hear me? Mikkha misses you."
Umiling ito.
" I don't wanna go out." maikling sagot nito.
Napabuntong-hininga siya. There is no way to convince her. He knew that. Niyakap niya ito ng mahigpit. Pagpikit niya ng mga mata niya ay biglang tumulo ang mga luha niya. He tried his best not to cry. As much as possible ayaw niyang ipakita rito na umiiyak siya. Pero everytime na yayakapin niya ito at hindi man lang gumaganti ng yakap sa kanya. Doon na niya hindi napipigilan ang pagtulo ng mga luha niya. Para siyang invisible sa harapan nito and it really hurts. He secretly wiped his tears.
" Zey, I would like you to move on please." nagmamakaawa na sabi niya rito habang yakap pa rin ito. Nagulat siya nang bigla siyang itulak nito palayo.
" Do you hear yourself right now?" galit na asik nito. Basa na naman ng mga luha ang mga mata nito.
" I don't want to see you like this. It's been a year. I know it hurts. But life must go on."
Sunud-sunod na tumulo ang mga luha nito. Tila sinasaksak ang puso niya nang makita ang sakit sa mga mata nito. Nabigla siya nang sampalin siya nito.
" You have no idea how painful it is for me. You have no idea what I'm going through! I lost Zeline. And she was my life." galit na sabi nito at saka tumayo na. Naiwan siya sa silid na mag-isa. Muling tumulo ang mga luha niya. Yes, she lost Zeline. She was her life. Pero paano naman siya? He also needed a wife to be on his side. Nawalan rin siya ng anak. Pero sa ipinapakita ng asawa niya sa kanya ay tila nawala na rin ito sa kanya.
He knows what she's going through. But she can't be forever dwelling on it. He cannot replace Zeline. But if she would move on they can make a baby again. Gusto niyang muling sumaya ang asawa niya. He wanted her to live again. Pero paano kung ito mismo ang ayaw mag-move on?
Hindi na niya alam kung hanggang kelan sila magiging ganito. It's been a year and it's both killing them. He missed his wife. Ang Zerynne na pinakasalan niya two years ago.
Malungkot na siyang umalis ng bahay upang pumunta sa restaurant. He will meet Mikkha there today.
SAMANTALA papasok na sana siya sa restaurant ni Cj nang makasalubong niya si Brianna. Naging coworker niya ito dati dito. At best friend rin ni Cj ang fiance nito na kasama nito ngayon.
" Mikkha!" tili nito nang makita siya saka masaya siyang niyakap.
" How are you? Long time no see." sabi nito matapos siyang yakapin.
" I'm alright. Oo nga long time no see. Na-miss kita."
" Oh this is my fiance Zack. Did you guys meet before?"
Ngumiti ang lalakeng kasama nito.
" Yes, we did. I think we met at Cj's birthday party two years ago. You are Miggy's wife right?" sagot ni Zack.
Nakangiti siyang tumango.
" Yes. Nag-meet kami sa party ni Cj two years ago." pag-confirmed niya sa sinabi nito.
" We went in the same university kaya kilala ko husband mo. How is he?"
" He is doing great. He's at work today."
Tumango-tango ito.
" I heard he got promoted. Is he the new nursing administrator at St. Mary's Hospital?"
" Yes, he is."
" Good for him. Please tell him congrats."
" I will. Thank you."
" This is for you. Punta ka 'ha." sabi ni Brianna sabay abot ng isang envelope sa kanya. Wedding invitation iyon.
" Ofcourse. Sige, salamat."
Muli silang nagyakap at pagkuway nagpaalam na ang mga ito. Dumiretso na siya sa loob ng restaurant. Pinapasok siya ng secretary ni Cj sa loob ng opisina nito.
Nang makapasok siya sa loob ay kaagad na tumayo si Cj mula sa swivel chair nito. He gave her a hug. Then he offered her to sit.
" How you've been?" tanong nito nang makaupo na sila.
Bago siya sumagot ay napansin niya na mukhang malungkot rin ito. Although nakangiti ito nang tanungin siya ay hindi naman umabot sa mga mata nito ang saya.
" Mukhang hindi lang ako ang may problema. You look sad." puna niya rito.
Mapakla itong tumawa.
" That's why I offered to meet up. Because I needed someone to talk to also. So, let's start with yours."
Napabuntong-hininga siya. Hindi si Cj ang first option niya na pagsabihan ng mga problema niya. Pero hindi niya rin naman maikakaila na komportable naman siya sa binata. Sa totoo lang simula nang nakilala niya ito rito sa States ay ito na ang nagsilbing male bestfriend niya. Lalo pa at naging asawa ito ni Zey. Mas lalo silang naging close because he got married to her bestfriend.
Nagsimula na siyang magkuwento dito. Lahat ng pagbabago na naramdaman niya sa asawa niya mula ng magka-miscariage siya ay ikinuwento niya rito. Pati na rin ang takot niya at insecurites sa ex girlfriend ng asawa niya. Kasama na rin ang frustrations niya sa mga false alarms pregnancy test niya.
" Did you try to discuss it with him?" He asked.
" About the ex-girlfriend issue, yes. But the rest hindi."
" And what did he say about the ex issue?"
" He assured me that he will just help Meryll to take care of the child. Wala daw kasing family dito sa US yung babae. Afterall, may pinagsamahan naman daw sila. And you know naman how close si Meryll sa pamilya ni Miggy."
Isa rin iyon sa insecurities niya mula sa babae. Kahit kasal na sila ni Migiel ay mas close pa rin ito sa kapamilya ng asawa niya. Matalinong babae si Meryll at magaling ito makipag-usap. Habang siya naman ay mahiyain at tahimik lamang.
Although close naman siya sa Mommy ni Migiel pero karamihan sa mga Pinsan ng binata ay mas malapit kay Meryll. One time nga na nag-reunion sila ay mukhang mas at home pa ang babae kesa sa kanya.
" So, you are worried that Miggy might fall inlove with her again?"
Marahan siyang tumango. Napangiti ito.
" Posible naman di'ba?"
" I know him since college days. And evesince he is stick to one. So, I don't think he would do such a thing. And remember, Meryll cheated on him. Mabait lang talaga si Miggy."
" Pero natatakot pa rin ako. Pakiramdam ko ginagamit niya yung bata para mapalapit sa asawa ko."
Tinawanan siya nito. Tiningnan niya ito ng masama.
" Ano'ng nakakatawa?"
" Kayong mga babae ang hirap ninyong espelingin. Didn't he ask you a permission kung pwedeng maging friends sila ni Meryll? You agreed right? And now you will tell me na natatakot ka. Come on, Mikkha! You gave him a permission to do so. You know what it means? You trust the guy. And since you trust him dapat kampante ka. Hindi ka dapat nag-iisip ng kung ano-ano."
Naisip niya ang punto nito. But lately napapadalas na kasi ang pagpunta ng asawa niya sa condo ng dalaga.
" So, what should I do?"
" It's either you hold on to his word or pagsasabihan mo siya that you changed your mind about helping his Ex. Tell him na nagseselos ka."
" I can't do that. I agreed already. Magmu-mukha naman ako'ng selosa na asawa kung babawiin ko yung sinabi ko."
" But you are a jealous wife."
Tiningnan niya nang masama ang kaharap.
" Uwi na lang kayo ako? Parang kinakampihan mo pa si Migiel ah. Palibhasa babaero ka dati eh."
" Hoy, namimersonal ka na. Bawal pikon. But kidding aside, you gotta let him know about your thoughts. The more na mananahimik the more na lalaki yang issue. Communication is the key. And about sa baby, you gotta be patient. Maybe this is not the right time yet. Or baka kaya hindi pa rin kayo makabuo ay dahil nai-stress ka sa Ex ng asawa mo. Gusto mo padalhan ko si Miggy nung thong na niregalo ko sa kanya nung wedding nyo?"
Hinampas niya ito.
" Utang na loob, huwag na. Ikaw puro kalokohan yang nasa isip mo."
Napahalakhak ito.
" I was just trying to help you. But seriously, you have to talk to him. Alam ko 'yung bigat na dinadala mo."
Napatingin siya rito. Seryoso na ang mukha nito ngayon. Naisipan niyang usisain naman ito about sa problema nito.
" How's everything between you and Zey?"
As usual hindi nito napilit na sumama ang kaibigan niya. He let out a deep sigh.
" Nothing's new. She's still cannot accept that Zeline is gone."
Nalungkot siya sa nalaman. Sa totoo lang mula nang mamatay si Zeline ay dalawang beses siyang nag-attempt na pumunta sa bahay ng mga ito para i-comfort ang kaibigan. Pero nabigo siya na makita ito dahil hindi man lang lumabas sa loob ng kwarto ang kaibigan niya.
" She is going through pospartum depression and at the same time she is still in pain about Zeline's death. Isang taon na siyang ganon. I was actually thinking of bringing her to theraphy. But I am so afraid to open it up with her. She actually slapped me this morning when I told her that she has to move on."
Bigla siyang naawa sa kaharap nang marinig ang sinabi nito. Hindi niya akalain na ganito na kalala ang depression ni Zey. Gusto niya itong makita. Pero siguradong hindi naman siya haharapin ng kaibigan niya.
" I'm so sorry to hear that. I had no idea that she is going trough a depression."
" You know what hurts me the most? The fact that I lost my child and at the same time, parang nawalan rin ako ng asawa. I cannot feel her presence at home. She's physically right there infront of me pero para ako'ng invisible sa harapan niya. I feel so sad that she is not willing to atleast give me half of her pain. Gusto ko'ng tulungan siyang mag-move on. I want her to live her life again. But she is not letting me to help her. Akala niya hindi ko naiintindihan yung sakit na nararamdaman niya. She may not see me crying but deep down inside durog na durog yung puso ko na makita siyang nagkaka-ganun. I would like to be strong. Pero para na rin ako'ng pinapatay na makita siyang nasasaktan ng ganun."
Ramdam niya ang bigat sa bawat salita na binitiwan nito. Mas mabigat pa pala ang problema na kinakaharap nito sa kanya. Sana kung anunang pagsubok ang kinakaharap ng kaibigan niya ay malampasan nito iyon. Bigla siyang napaisip kung alam ba ni Megs at Jeihard ang nangyayari kay Zerynne ngayon. Sa kanilang tatlo mukhang si Megs lang ang may masayang buhay ngayon. Bigla niya tuloy na-miss ang panahon nung wala pa silang mga asawa. Hindi pala ganun kadali ang buhay may asawa.
————————————❤️——————————
Guys, the majority POV of this book will be Mikkha. Mas bibigyan ko siguro ng focus yung kwento nila ni Miggy since sa kanilang tatlo sila lang yung pinaka-maigsi na kwento. Hindi ako nag-backread. Tinamad na ako. So kung may lapses sa kwento unawain nyo na lang.😂
Anyway, masakit sa dibdib isulat ang nangyari kina Cj at Zey. Pero dahil gusto nyo ng update syempre guguluhin natin ang mga buhay nila para may panibagong kwento!😂 Pero na-miss ko talaga sila.
-Mikkha