"Amanda!" Halos mapatalon ako sa gulat, dahil sa biglaang pagtawag sa akin.
"Damn it, Sabria! You almost gave me a heart attack. What is it?" umayos ako ng upo at nilapag ang sign pen na hawak-hawak sa gilid ng laptop ko.
"Guess what?" My brows furrowed, eto nanaman siya sa pabiting mga salita.
"Quit it, Sab! Just tell me what it is?" ngumisi siya sa akin bago naupo sa harapan ko.
"He's here!" nakaramdam ako ng pagtataka at excitement.
"Are you sure?" I must make sure that he's really here. After five years of looking for him, it excites me to finally know that he's here.
"Yup! Kapapasok niya lang as a college instructor sa Dastan," kinagat ko ang dulo ng sign pen na nakuha ko na pala ulit ng hindi ko namamalayan.
"A college instructor, huh?" tumayo ako at humarap ako sa glass wall ng gusali kung saan ko nakikita ang siyudad. Papalubog na ang araw, ganitong panahon din ng mangyari 'yon.
"Ano ng plano mo?" I pursed my lips, seryoso akong nakatingin ngayon sa malayo.
"Gaya ng dating plano," hindi magbabago ang plano ko noon at ngayon. Iisa lang, at hindi ko iyon papalitan ng panibago.
"You m-mean—" nilingon ko si Sab, bago kinuha ang blazer ko't sinuot 'yon.
"I will get him back," gagawin ko lahat para maging akin siya ulit, even if by force.
I am not selfless; I am not like everyone around me. Kung noon hinayaan ko siyang mawala sa akin dahil din sa akin mismo, ngayon hindi na ako makakapayag. Kukunin ko siya ulit, mamahalin niya ako ulit, iingatan niya ako ulit, gaya ng kung paano niya ako minahal at iningatan noon at sa kung paano niya pinagmalaking sa 'kin lang siya.
Umuwi ako sa condo, I've checked my Instagram, where I can always see his newest posts and IG stories. Bihira siya mag-post ng pictures niya, karamihan mga ginagawa niya lang, kinakain or iniinom.
I bit my nails upon seeing him preparing for his dinner. I've visited my account and posted what's mine. Showing my tats on my wrist and saying, 'Still you'. Wala akong pakialam kung hindi niya 'yon makita. I was busy stalking him when Mavis, my cousin, messaged me.
Mavis:
Weeks from now is your birthday. Any plans? Meast is asking me too.
Me:
Just a pool party will do.
I am not really into celebrating my birthday. Simula nung maghiwalay kami, nawalan na ako ng ganang mag-celebrate ng birthday ko. Nalulungkot lang ako dahil noon, kasama ko siya sa bawat pagdagdag ng edad ko. He was always there, at kahit sa kwarto ko lang niya iseset up lahat sobrang saya ko na. Tears escape my eyes as I remember those times.
No'ng ako pa 'yong kayakap niya, no'ng ako pa 'yong kasama niya, noong ako pa 'yong hawak niya, at no'ng ako pa 'yong babaeng mahal niya. Now that he has slipped away, I will use my love to pull him back and hold him tighter than before. He still loves me. I know he won't be able to forget me that easily. Kahit limang taon, kahit ilang taon pa hindi niya ako basta-basta makakalimutan.
I was trying to convince myself. Because I will never accept that he's really over me now. I opened my laptop and emailed one of my friends to track his location. Wala pang isang oras ay nakatanggap na ako ng email, holding his unit's number and address. Iniwan kong nakabukas ang laptop at mabilis na nagshower bago nagbihis. There's still time to do some shits. Nagsuot ako ng isang red plain dress, hindi ako nagsuot ng heels dahil hindi ako komportable.
I pony-tailed my hair before getting my phone and wallet. Nang makalabas ng unit ko'y agad kong tinahak ang papunta sa address na natanggap. Pagkababa ko sa building ay nakaramdam ako ng kaba. Kaba dahil sa ilang taon na hindi kami nagkita, alam ko may mga bagay na hindi talaga maiiwasang nagkaroon ng pagbabago. The guard greeted me, and I simply nodded my head at him before heading my way through the elevator. Habang pataas ay mas ramdam ko ang kalabog ng dibdib ko.
Get yourself together, girl. You have to be strong. Hindi ka sumuko sa paghahanap sa kaniya, ngayong nahanap mo na, grab the chance to get him. Matagal ko ng hinanda ang sarili ko, matagal ko ng inalis ang hiya ko. Nang sa gano'n, magawa ko siyang harapin ng taas noo.
Pagkarating sa floor kung saan naroroon ang unit niya'y inayos ko muna ang sarili ko, bago huminga ng malalim at nagsimulang hanapin ang Unit number 206. Nang mahanap iyon ay tumayo ako saglit sa harapan at ng masigurong kaya ko na talaga, walang pagaalinlangan kong pinindot ang buzzer button.
It took him a while before I heard that 'click' sound, which means the door lock was opened. Kasabay ng marahang pagbukas ng pinto ay ang dahan dahan kong pagkakita sa mukha niyang matagal kong hindi nakita. Nang tuluyan nang magtama ang paningin namin, ay mabilis kong hinanap sa mga mata niya ang kahit katiting na emosyon na nais kong makita. Ngunit, bigo ako...wala akong makitang kahit anong emosyon.
"What do you want?" his voice. I missed it. I missed his soft hair against my fingers. I missed his soft and addictive lips. Lahat ng tungkol sa kaniya.
"You, I want you back." I can see how his jaw tightened.
"Leave now, I have no time for your games." akmang isasara niya na iyon nang mabilis ko siyang pinigilan at mabilis na pumasok.
"Come on, Luhennce, I am not here to argue with you."
"Get the hell out, Amanda! There's no reason why you have to be here!" mariin niyang sabi ngunit nagmatigas ako at hinarap siya.
"I just want us to talk, that's all. It's been 5 years since, Luhennce. Don't tell me galit ka pa rin?"
"Exactly! Akala ko tanga ka na para hindi malamang limang taon na ang lumipas! Five years, Amanda! Five years after what you did!" bakas ang galit sa mga mata niya, wala akong makitang kahit konting saya at pagmamahal doon. He hates me—no, he loathes me.
"Now you're here!? Asking me to talk to you like nothing happened?! Na parang wala kang ginawa?!"
"I'm sorry, I'm so sorry, Luhennce! Hinanap kita, to make it up to you pero hindi kita mahanap. I am just asking for a chance, let's talk please." I almost begged like a peasant.
"Stop acting like we are okay, Amanda, because we are not. I won't talk to you about it because there's nothing else to talk about in the past. Now get out!" muli, hindi ako sumunod.
"No, I'll stay... If you're not okay, if we're not yet okay, I'll still keep on asking for another chance to make everything okay for us." Mas lalong nagngalit ang mga mata niya.
"I don't need you to make everything okay, because it will never be! Now get out! Get the fuck out!" galit na sabi niya at mabilis akong kinaladkad papalabas na parang gamit na siya rin niyang itinapon. I almost broke my face on the floor after what he did, tatayo palang sana ako para habulin siya ay malakas na niyang isinara ang pinto.
My lips trembled, tears escaped my eyes, and I was just stunned in front of his unit, for a moment. Kumuyom ang kamao ko at pinunasan ang mata gamit ang braso, tahimik akong napahagulhol habang pilit na pinapawi ang mga luha still using my arm at nanatiling nakatayo sa harapan ng unit niya.
That's when my mind was flooded with memories, sa kung paano niya ako iningatan at hindi hinayaang masaktan. It was my fault after all, pero kahit na alam kong mali ako...mahal ko siya. And it's enough reason for me to still go on. Bumalik rin isa isa sa alaala ko lahat ng sinabi niya, nung panahon na umiyak siya sa harapan ko dahil sa sakit na naidulot ko.
"Mahal na mahal kita Amanda pero bakit mo ako ginago?"
"I can fucking do everything for you! I could even give up what I have just for you! Pero anong 'sinukli mo?! Dinurog mo ako!"
"I want to know?! I want to fucking know where I've gone wrong?! Did I do something wrong?! Saan ba ako nagkamali Amanda?! Saan ba ako nagkulang para gaguhin mo ako ng ganito?! Hindi ba ako sapat?! Hindi pa ba ha?!"
"Time will come Amanda, malalaman mo rin kung sino at ano ang sinayang mo! At sa panahon na 'yun pinapangako ko sa'yo! Wala ka nang makikita at mararamdamang pagmamahal mula sa akin."
I cried harder, at kahit ulit ulitin ang panahon, hinding hindi ko babaguhin ang ginagawa ko. Hindi ko pinagsisisihan ang mga plano ko at hinding hindi ko pagsisisihan 'yon! At kahit na ayaw na niya, hindi pa rin ako titigil. I know this is not a game, but I will do everything to win and to own him again.
Hindi ako susuko, gagawin ko lahat, kahit na ikadurog ko, kahit na maubos ako.
I am Amanda, a known bitch, and I love to manipulate other people's lives. If I can't get him by begging, I'll take him by force. I'll make him dance in my hand until he falls for me again.
. . .