"Oké lieverd beterschap" zeg ik waarna ik ophang.
_______________________________________
Perspectief Fikria Benaisa:
"Wie was dat?" Vraagt Adnane, natuurlijk had ik deze vraag al verwacht dus was ik al voorberied "het ziekenhuis, voor Wassila" "waar gaan we naartoe?" vraag ik als ik zie dat hij een hele andere afslag neemt "wil je je spullen niet? we gaan naar je huis, je spullen halen" lachend kijkt hij me aan "en ik heb eerlijk gezegd me zwager wel gemist hoor" lacht hij, zuchtend bel ik Tarik op,
"Fikria, alles goed?" "Goed, alhamdullilah broer, geen probleem ik wou alleen vragen of je thuis was" "ik ben onderweg waarom?" "ik ga me spullen van huis pakken" "waarom heb je niks verteld, ik kon het brengen" "nee broerlief is niet nodig, ik kom met Adnane, zie je zo" zeg ik waarna ik ophang.
Als we bij mijn huis aankomen stap ik gelijk uit, wat heb ik het hier toch gemist, met alle moed die ik heb verzameld loop ik naar de voortuin toe, net voordat ik de deur van de voortuin wil openen word die al door Tarik geopend, je zal denken huh een voordeur voor de voortuin? Ja, vroeger vond Tarik dat nodig omdat ik door zijn baan in gevaar zou kunnen zitten, "broerlief!" Glimlach ik "fikria!" "Broers bloemetje!" Glimlacht hij waarna hij me in een knuffel trek, zonder twijfel knuffel ik hem terug "mijn kleintje, mijn vaders liefde" fluistert hij waarna hij me los laat, met tranen in mijn ogen laat ik hem ook los, ik heb dit zo gemist! "nooit geweten dat het zou zal gaan, ik heb je wel gemist man" lacht hij, "heb je me vergeven?" vraag ik voorzichtig, bang voor zijn reactie, bang voor teleurstelling..
"Dit is onze mektab, ik heb al eens een zusje begraven, de 2e keer zal ik niet aankunnen" algauw voel ik de tranen opkomen, "kom hier" lach ik door me tranen heen waarna ik hem in een knuffel trek, ah Firdous ah we missen je....
"Kom binnen, het zal een schande zijn om je hier te laten staan" zegt Tarik tegen Adnane, thats my big bro, wat dan ook hij zou zijn gasten nooit buiten laten, algauw komt Adnane ook naar binnen.
Perspectief Rania Al Mohamadi/Mazroui:
"Hayhayhay, dus ze heeft een bank neergelegd zonder het me te vragen" lach ik terwijl ik Hiba aan kijk "wie heeft dit gedaan?" Sis ik "Souhaila" "hmm, ik dacht dat ze dom was maar blijkbaar is ze en genie" zeg ik sarcasties "bel snel iemand die dit weg haalt, vanaf nu gaat niemand hier iets aanraken zonder mij toestemming! Begrepen?!" Sis ik "begrepen"
Perspectief Adnane Mazroui:
Zuchtend kijk ik naar een plantje op een kleine bijzettafeltje "dat zijn Fikria's bloemen" zegt Tarik "maar ze zijn beetje doodjes" zegt hij "gooi weg dan, ze gaan binnekort toch dood aangezien fikria niet terug komt" algauw heerst er een dodelijke stilte waarna die word verbroken als Fikria met wat thee aankomt lopen "neem ze maar mee" zegt hij. Grijnzend kijk ik haar aan als ze mij mijn kopje thee geeft waarna ze met de haarne naast haar broer gaat zitten.
Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:
"Tarik, ben jij sinds ik het huis heb verlaten ooit naar huis gekomen?" "Je bent je kamer niet ingegaan, je ogen zijn rood, ben je weer begonnen met ochtenddienst?" "hiwa wat kan ik doen zusjelief, er is veel te veel werk te doen" "slechte mensen stoppen nooit" zegt hij met zijn blik op Adnane gericht, algauw heerst er een dodelijke stilte waarna ik die weer verbreek "Tarik! Je zal ze water geven! Waarom zorg je niet voor ze? Wil je dat ze dood gaan?" Zeg ik doelend op mij bloemen.
Perspectief Adnane Mazroui:
Nadat we thee hebben gedronken is Fikria naar boven gegaan haar spullen inpakken.
"Jij hebt ook een zusje" zegt tarik op een gegeven moment "Jij weet hoe het is om een broer te zijn, ik weet niet wat voor band jij hebt met je zusje maar Fikria is niet alleen mijn zusje, Fikria is mijn metgezel, mijn dochter, zij is kostbaarder dan mij leven" lachend neem ik een slok van mijn thee "dus we hebben een klassieke schoonbroers praartje, hè agent?" lach ik "maar ik weet wat ik moet zeggen, maak je geen zorgen" "niet eens in de buurt van" kapt hij me af "jij en ik zijn veel te verschillend, je bent onze leven ingekomen als een bliksemslag Meneer Mazroui, ik weet niet wat je hebt verband, maar het is niet goed voor ons, ik hoop dat ik het fout heb en jij gelijk hebt" glimlacht hij "ik hoop dat Fikria gelukkig is met jou, ik hoop dat zei de liefde en zorgzaamheid heeft gevonden die onze ouders ons niet hebben kunnen geven, mij zusje de hart is net een kinds hart, niemand kan haar hart bevuilen, haar hart zit vol met hoop, als ik een traan naast haar oog zie of een donkere bos diep in haar hart, dan zal ik niet eens meer knipperen, ik zal voor geen seconde nadenken en jou vermoorden" "mogen allah(swt) ons deze dagen vermijden agent" "ik bedoel we kunnen niet weten wie blijft leven en wie dood gaat"
Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:
Na een lange tijd loop ik met 2 koffers in me handen naar beneden, algauw neemt Adnane het over en lopen we met zijn 3e naar buiten, Adnane loopt met mij koffers naar de auto en ik neem nog afscheid van mijn broer "Luister, wees alsjebleift voorzichtiger, slaap goed broerlief!" "Besteed meer aandacht aan jezelf Tarik, je bent echt afgevallen" "oké maak je geen zorgen zusje maar wees ook voorzichtig hé, Yallah" "beslama broerlief" zuchtend loop ik naar de auto waarna ik me glimlachend naar hem toe draai en nog even naar hem toe zwaai en dan de auto instap.
"Niet te geloven, je hebt je als een mens gedragen, je acteer talent heb je zeker van je moeder" zeg ik zachtjes "wat probeer je te zeggen?" zegt hij terwijl hij de auto start, "niks" "we zullen zien welke leugens er onder die 'niks' zitten" ach ja, alsof mij het wat boeit.
Als we weer bij de villa aankomen staan de manen al klaar "breng de koffers naar boven" zegt Adnane "Ik ga" zeg ik waarna ik naar het huis toe loop.
Perspectief Adnane Mazroui:
"Meneer Al Mohamadi wacht beneden in de tuin op jou" zonder wat te zeggen loop ik naar de tuin waar ik gerri zie zitten, met gespande kaken loop ik naar hem toe, "je kan maar één vader hebben in dit leven, en je kan maar één kind hebben die jou jou bloed, leven en laatste naam kan geven, ik heb mijn vader verloren en jij hebt je kind verloren, ik heb je mij rug toegekeerd gerri, ik heb mijn moeder, mij zus, mijn naam aan jou toevertrouwd! Tot de dag van vandaag heb ik jou nooit veraden!" "Alles wat ik doe is voor jou en mij Adnane, maar Haitam gaat ons aanvallen, we moeten voorbereid zijn" "zelfs een oorlog heeft een trots gerri, je schiet toch niet de gene die hem de rug toekeerde, toch? Maar jij hebt mij van de meest gevoelige deel geraakt, ik had het jou toch verteld?! Ik had het je verteld, ik had je gezegd dat je afstand moest nemen van mij broertje ,maar wat deed jij?" "jou broertje is ondankbaar!" Sist gerri waarna hij woedend opstaat, met gespande kaken kijk ik hem aan "hij wil ons beide vernietigen! vertel mij nu, ben ik degene die jou de rug toekeerde of jou broertje?" woedend kijk ik hem aan "als ik de verrader ben.." "als ik wreed ben, schiet mij dan" zegt hij terwijl hij me een pistool aangeeft, met mijn blik op hem gericht pak ik de pistool, waarna ik hem woedend aankijk "schiet!" Schreeuwt hij "nee" sis ik "vanavond zal er een nieuwe begin starten, ik heb je gezegd dat niet te doen maar jij hebt het gedaan, dat is 2 in 1" zeg ik terwijl ik in een lantarenpaal schiet "bij de 3e schiet ik niet in een lantarenpaal maar in jou hoofd" sis ik "niet Haitam maar ik zal jou kapot maken" sis ik waarna ik de pistool op tafel gooi "ik zweer het dat ik het zal doen" sis ik waarna ik wegloop.
1400 woorden, oeps, dont fuck with Adnane...
Blijkbaar heeft Adnane een zwaktepunt en trots....