"Sayang naman hindi ako nadiligan ngayon," kita ko ang pag-emote ni Thea sa harapan.
Pauwi na kami ngayon sa condo building at nahihilo parin ako. Hindi ko na natansya yung pag-inom ko kanina. Nagpumilit pa si Thea na magpaiwan sa club pero wala siyang nagawa dahil wala namang pwedeng magsundo sa kaniya.
Naririnig ko silang nagkekwentuhan habang ako ay tahimik lang sa loob ng kotse. Nang makarating ako sa room ay humiga muna ako sa kama. I checked my phone and saw texts from Eric. Halos nakapikit na 'ko nang tignan ko ang mga ito.
Eric: are you home? I love you.
I giggled and typed my reply.
Scarlet: yed babe im do
Iminulat ko ang mga mata ko at tinignan ang phone para tignan ang oras. It's already 11 AM! Hindi na'ko nakapagshower bago matulog. Ang dumi ko! Hindi ko pa natapos matipa ang reply ko kay Eric kagabi. Binura ko iyon at nagtext ng panibago.
Tumayo na ako at pumunta sa banyo. I tilted my head to the side nang may naiisip akong dapat kong isipin pero hindi ko maalala. My eyes widened at tumakbo pabalik sa kama saka ko kinuha ang cellphone.
I saw my mom's 8 missed calls and texts. Right! May lunch nga pala kami.
Mom: I'll remind u, we have an important lunch.
Mom: Scarlet ure not answering my calls!
Never knew this was so important at ganto kaabala ang nanay ko sa'kin. Hindi ko pa tapos basahin lahat ng text nang tumawag ito.
[where are you?!]
"I'm in my c-condo," sagot ko.
[My god, hurry! You shouldn't be late! I'll text you the location.]
"Okay, mom," at binaba ko na ang tawag. Mamaya nalang ako magtatanong sa kanya dahil kailangan ko nang magapura.
Uminom ako ng maraming tubig bago ako dali-daling naligo at nag-ayos sa sarili. I hate running late! At wala naman akong magagawa dahil hindi ako nagising ng maaga kaya binilisan ko nalang ang kilos.
I wore ripped jeans, nude heels, white off shoulder top. Sinuot ko ulit ang galaxy moon necklace ko because it just blends well with my outfit. 5 minutes lang ako nagtagal sa paglagay ng make-up. I just clipped my hair on the left side.
Sinuot ko na rin ang sunnies ko bago lumabas hawak ang purse. Hindi na ako nagatubili pa at nagdrive na nga ako papunta sa location na sinend ng mom ko. It's a restaurant near Makati. I checked the time and it was already 12:30 PM.
Napasapo ako sa noo ko dahil nakakastress ang traffic. Kumagat ako sa chocolate na dala ko to ease my hunger. I didn't eat breakfast or something to sober!
My mom called and she asked if where I am. "I'm outside," It's 1PM already nang makarating ako sa labas ng isang malaking pinoy food restaurant. Tinago ko rin ang shades ko sa purse.
Sinalubong naman agad ako nito sa harap at ngumiti sa'kin. Parang may dapat akong ikatakot pero hinayaan ko nalang.
"Mom, what are we going to talk—" naputol ang tanong ko.
"Let's go," Aya nito at sinundan ko kung saang direksyon siya naglakad.
Kahit saan yata ako lumingon dito sa loob, ay okupado na ng mga tao. Maybe their food was that good hence, they're not running out of customers. Pumasok kami sa isang room at may isang round table lang ang nandoon.
May mga service crew din at may sariling served dishes ang kwartong 'to. Nabaling ang tingin ko sa mga tumayo galing sa lamesa, "Oh!" I smiled at them. Tito Cef is with tita Evelyn at may isa silang kasamang lalaki.
Naglakad ako papalapit sa kanila saka yumakap at bumeso. "You just looked more beautiful! How are you?" bati agad sa akin ni tita.
"I'm fine tita. Sorry po I was.. late," I smiled and laughed shyly.
"No, it's okay! Anyway, uhm this is Travis, our son. Travis, this is Scarlet," pagpapakilala niya sa aming dalawa, tumango ako habang nakangiti at nakipagshake-hands. I didn't know they had a child.
"Hi," bati niya at ngumiti ito sa akin bago binaba ang kamay. I just smiled at him. Mas matangkad siya kaysa sa'kin dahil hanggang leeg n'ya lang ako.
He's wearing a Gucci shirt and a pair of jeans. May suot din itong silver necklace pero kita parin kahit nakatago ito sa loob ng shirt niya. Nang hinawi niya ang buhok ay inalis ko na kaagad ang tingin ko. Wait, kanina pa ba ako nakatingin sa kaniya?
I must say that he looks damn fine.
Defined jaw line and light skin palang niya ay halatang alagang-alaga na talaga sa sarili. Malakas ang appeal but I think he's also a type na hindi mo gugustuhin pag magagalit. Umiling ako ng bahagya at kung anu-ano ang iniisip ko.
Katabi ko siya dahil dito nalang ang empty spot kanina at nasa kabila ko naman ang mom ko.
Bumalik lang ang atensyon ko nang kausapin niya ako. "You good?" he asked while looking at me.
"Of course. How 'bout you?" sagot ko naman kaagad.
I could smell his scent. I think it's vanilla.
Busy din ang parents namin sa pagkekwentuhan na kanina pa yata nila nasimulan. "Yeah, I'm fine. I think I saw you somewhere?" tanong ni Travis.
Saan naman kung ganoon? Ngayon ko lang siya nakita. "Hmm, I dont think so," sagot ko. His somewhat built body looks familiar, though. He just nodded.
The crew started putting plates on the table as well as glasses and drinks.
"How old are you?" I couldn't guess what's his age and di ko naman 'yun macoconfirm kung di ko tatanungin.
He laughed. "I'm 25," my mouth formed an 'o'. I didn't expect that, I thought he was just my age.
"Ikaw?" tanong niya.
"21," sagot ko naman. "So, you're working?" dugtong ko pa.
"Yup. I'm... an... architect," nahihiya pa ata niyang banggitin ito, not to sound bragging. Maslalo lang akong namangha dahil he look really younger at hindi halatang naiistress sa iba't ibang bagay.
"Wow, I'm currently taking fashion design in APU," I said with excitement.
"Oh, that's nice," he complimented. Lumingon na siya sa harapan dahil nagseserve na sila ng foods.
Pagkatapos kumain ay marami pang napagkwentuhan at nang matapos ang ilang oras ng pagcatch-up ay nagpaalam na rin kami sa isa't isa. I spent my weekend in Cainta. My sunday just filled with doing my plates and stuff that is due next week. Buong linggo din ay ganoon ang takbo ng mga oras ko. Malapit na ang midterm week at talagang normal lang na madaming nira-rush sa school.
Sometimes I go out with Eric during free time or vacant and if I don't have anything else to do. I don't want to be unfair with him. He always makes time for me so do I.
I'm now on my way to Cainta. Bigla nalang akong tinawag ni mom at sakto lang rin naman dahil wala akong subject ngayong hapon. Pumasok na ako sa loob ng bahay at nakita ko kaagad na naglalakad pabalik-balik ang nanay ko sa sala. Nagulat pa siya nang makita ako sa harap niya.
"Is something wrong?" agad kong tanong habang nakakunot ang noo. I don't understand her actions now. Something's weird, I think I won't like it.
Hindi niya ako sinagot at pinaupo niya muna ako sa sofa bago nagsimulang magsalita.
"You know.. Travis, right?" she started.
"Yes, Mom. What? What about him?" I asked.
Umiwas siya ng tingin, "You know, He's an architect. He studied abroad and passed. And I think He's a good man, too," binalik niya ang tingin sakin at marihin na hinawakan ang kamay ko.
"And, so?" I am getting nervous but I decided not to make it obvious. I don't know the whole thing, yet.
"And your dad.. his relation to your tito Cef is really valued. Alam mo naman ang kwento nila diba?" napapikit ako ng marihin. Their story just hurt my head right now.
"Your dad's business will not reach success without the help of your tito Cef. He let him borrow large amount of money. He even guided your dad in making decisions for his company. We owe him a lot, anak. We wouldn't be living in a mansion because of their help and I don't want to disrespect what they want. I don't know, but at some point, I think it would be a benefit for you, too."
Naguguluhan ako sa mga huling salita.
"Anong gusto nila? What are they asking for?" parang ayoko nalang malaman pero binabalot ako ng kuryosidad.
Inalis niya ang hawak sa kamay ko at tumingin sa labas. "Mom," I called.
"Mom!" I tried shaking her shoulder when she's not answering me.
"They want to process papers for your engagement with Travis," agad nitong sabi nang lumingon sa'kin.
"What?" Hindi ako naniniwala ngunit tuloy-tuloy na pumatak ang mga luha ko. Alam kong hindi ko mapipigilan ang bagay na 'yon.
Hindi ko maintindihan, bakit? Naguguluhan ako at hindi parin tumitigil sa pag-iyak, "Why did you just agree?" tanong ko.
Tinaas ko ang tingin at nakita ang marahan niyang pagtango. Naiiyak din ngunit walang tumutulong luha.
"But Mom, I don't want it," I pleaded.
"Why would I get married with someone I don't love? Why, Mom? Have I been so hard and a bad daughter to you? That thing would only ruin my plans for myself! I have a boyfriend, too," sambit ko habang umiiyak.
"Break-up with him," Sa lahat ng tanong ko ay 'yon lang ang sagot sakin. Animo'y ganun-ganon nalang 'yon at madaling gawin.
"Mom!" I couldn't help but to raise my voice. "I don't want it! I won't let it happen," singhal ko habang tumayo at lumayo sa kaniya.
Nag-iba ang timpla ng mukha ng taong nasa harap ko. Her eyes went from worried to dark.
"Scarlet!" sinagawan ako nito pabalik habang lumalapit sakin.
"Ganiyan na ba kayo ka-manhid?! H-Ha? Sarili niyong a-anak.. parang.. parang binenta niyo lang ako sa kung sino!" umaagos ang mga luha ko. Wishing that my dad was beside me.
Nakatanggap ako ng malakas na sampal. It was like I cried my soul out. Sa sobrang sakit ay walang tunog ang pag-iyak ko. Napahawak agad ako sa pisngi ko habang hinahabol ang hininga.
Nagulat din siya at nanlaki ang mga mata sa ginawa. Gusto ko nalang bigla mawala sa mundong 'to.
Tumayo ako, "Yeah, e-everyone knows that we're rich, huh! But your money never gave me happiness mom!" I yelled infront of her while crying.
Hinawakan niya ang braso ko bago pa 'ko umalis, "Scarlet," she warned me like she owns my life.
Tumakbo ako habang humihikbi at nagdrive na palabas ng bahay. I don't deserve any of these!
I don't know what should I do right now. All I ever wanted was to be happy.
xoxo