တစ္လရိွၿပီး။ကိုကိုနဲ့ လက္ထက္ၿပီးကတည္းက အိမ္မက္ဆိုးေတြ ဆက္တိုက္မက္ေနတာ။ အိမ္မက္ထဲမွာ ကိုကိုက သူ႔ရဲ့အသည္းႏွလံုးကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ ။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ကိုဆံုးရႈံးရမွာေၾကာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အိမ္မက္အေၾကာင္းကို ဘယ္သူကိုမွမေျပာျပျဖစ္ဘူး။
အထူးသျဖင့္ ကိုကိုကို႔ေပါ့.....
ကိုကိုမသိလိုက္တာက အဲ့ေန့က ဝူရန္နဲ႔ေျပာေနတဲ့စကားေတြကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ျကားခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ ။ဝမ္းနည္းလြန္းလို့ စို႔တက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ၿပီး
ဘာမွမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္ .... ကိုကိုသြားရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါလိုက္ခဲ့မယ္ဆိုေပမဲ့
ကိုကို႔ကိုေတာ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ပဲ ေသေစခ်င္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ ။ကိုကိုေဆးေတြလည္း မေသာက္ေတာ့ဘူး ။အရင္လို က်န္းမာေရးလည္း သိပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး ။ညညဘက္က်ရင္လည္း မအိပ္ဘဲ တစ္ေယာက္ထဲငိုေနတက္တယ္ ။ ဘာတဲ့
ဦးေနွာက္ေသတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျမန္ျမန္ျဖစ္ခ်င္ေနၿပီတဲ့။ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူမရိွတဲ့ဘဝမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ေနခိုင္းတယ္ ။ သူမရိွဘဲ ရွင္သန္ရမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ဘဝကို သူမေတြးေပးခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္မခ်မ္းသာေတာ့တဲ့ အေျခအေနမို႔
ကိုကိုစိတ္ရိွတိုင္းသာ ေပးေနၿပီး မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္။အခု ကိုကိုလည္း တျဖည္းျဖည္းအားနည္လာခဲ့ၿပီး။ ကိုကိုသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားမယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ မခြဲဘူး။ ဒီဘဝမွာ ခဏတာပဲ ခ်စ္ခဲ့ရရင္ ေနာက္ဘဝေတြမွာ အတိုးခ်ၿပီး ပိုခ်စ္ေပမယ္။ဒါက ကြၽန္ေတာ္ကိုကို႔ကို အေသခ်ာဆံုးေပးႏိုင္တဲ့ ကတိတစ္ခုပဲ။
"ကိုကို !!! .....ေဆးေသာက္ေနတာလား?...."
"အင္း....ဟုတ္ ....ဟုတ္တယ္!!." ဟူေသာ စကားကို ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ ့ေတာ့ သူခိုးလူမိသလို အလန႔္တၾကားႏွင့္ ျပန္ေျဖတယ္။
"အင္းပါ .....ေဆးေသာက္ၿပီးရင္ အျပင္သြားၾကရေအာင္?......ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတူ......."
"အင္း ....သြားၾကတာေပါ့....." ဟုဆိုကာ မ်က္လံုးမ်ားပိတ္သြားသည္အထိ ၿပံဳးျပေသာကိုကို႔မွာလဲ အေတြးတစ္ခုခုရိွေနသလို
ကိုကို႔အၿပံဳးကို ေငးေမာကာၾကၫ့္ၿပီး ဝမ္းနည္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္မွာလဲ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြ ရိွတယ္။
.
.
"ဘယ္လိုလဲ?....ကိုကို !!
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူလက္တြဲၿပီး လမ္းေလ်ွာက္ရတာ
ေပ်ာ္လားဟင္?...." ဟုေမးေတာ့
"အင္း....အရမ္းေပ်ာ္တယ္ ....."ဟုဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေလးအား ပိုတိုးၿပီးကိုင္လာေသာ ကိုကို ။
"ဟုတ္လား?...အဲ့တာဆို ဟိုးအေရ႔ွမွာရပ္ေနတဲ့
ယီဘင္ေကာရဲ့ လက္ကိုတြဲၿပီးေလ်ွာက္ရင္ေရာ ကိုကိုေပ်ာ္မယ္ထင္လား?....."
"ဟင္အင္း....သူနဲ႔လက္ခ်င္းတြဲၿပီး မေလ်ွာက္ခ်င္ဘူး......"
"ဘာလို႔လဲ?....."
"ကိုကိုက ရီေပၚကိုပဲ ခ်စ္လို႔ ရီေပၚနဲ႔ပဲ ေနရတာေပ်ာ္တာေလ.....ရီေပၚလက္ေလးကိုပဲ
တြဲၿပီး ေလ်ွာက္ခ်င္တာေလ.....ယီဘင္က်ေတာ့ ကိုကိုမွ သူ႔ကို မခ်စ္တာ သူ႔နဲ႔ေနရမွာလည္း မေပ်ာ္ဘူး.....သူ႔လက္လည္း တြဲၿပီးမေလ်ွာက္ခ်င္ဘူး......."ဟုဆိုကာ ေျပာေနေသာ ကိုကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္
*အရမ္းအတၲႀကီးတာပဲ *လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။
"အင္းပါ....."
.........................................................................
ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လာတယ္။ကိုကို အခုရက္ပိုင္း အရမ္းၿငိမ္သက္လာတယ္ ။အိမ္ျပင္လည္း သိပ္မထြက္ေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲေအာင္းကာ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို အိပ္ေနတယ္။ကိုကိုအိပ္တဲ့အခ်ိန္
ကိုကို႔ေဆးပုလင္းကို ရွာမိကာမွ ထြက္လာတဲ့ေဆးက
အိပ္ေဆးေတြ ။ အိပ္ေဆးေတြကို ဦးေနွာက္ေသဖို႔ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ အလြန္အကြၽံ ေသာက္ေနတာ ။အခုလည္း လက္ထဲကို ကန႔္သတ္ထားတဲ့အေရအတြက္ထက္ ပိုေသာက္ေနတဲ့ ကိုကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္မတားႏိုင္ခဲ့ပါ။က်ြန္ေတာ္တားခဲ့ရင္လည္း
ကိုကိုကအျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ ထပ္ႀကိဳးစားဦးမယ္ဆိုတာလည္း ကြၽန္ေတာ္သိေနတယ္။စိတ္ကိုျကိုတင္ ျပင္ဆင္ထားေပမဲ့ တစ္ကယ့္လက္ေတြ ့ အဲ့ဒီေန့ေရာက္လာမွာကို ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ ။
ကြၽန္ေတာ္ခံစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တံခါးဝမွာ ကိုကို႔အားရပ္ၾကၫ့္ေနတုန္း
ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို လွၫ့္ၾကၫ့္လာေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲရိွရာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ကိုကို ညေနဘာစားခ်င္လဲ?....."
"အင္း.....ဒူးရင္းသီးကိတ္ ....."
"ၿပီးေတာ့ေရာ....."
"ၿပီးေတာ့ ......ဒါပဲ ဘာမွမစားေတာ့ဘူး ....
အဲ့ကိတ္ေလးပဲ စားေတာ့မယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီည ပင္လယ္ဘက္မွာ ငါးကင္ျပီး သြားစားရေအာင္ !!..."
"အင္း.....ေစာင့္ေနေနာ္......."
"အင္း....."ဟုဆိုကာ အမည္ေဖာ္မရေသာ အၿပံဳးေလးၿပံဳးျပေနေသာ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြ ေလးလံလာခဲ့တယ္။
စိတ္ထဲမွာလဲ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မေရာက္လာပါေစနဲ႔ဦးလို႔ အသံတိတ္ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
.....................................................................
ကိတ္ဆိုင္မွ ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒူးရင္းသီးကိတ္ေလး ဝယ္လာခဲ့တယ္ ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေလာက္ရိွၿပီး......
ကိုကိုက ဆြယ္တာအျဖဴေလးကို သပ္ရပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ရာသီဥတုက နည္းနည္းေအးတာေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို အနက္ေရာင္ coat တစ္ထပ္ဝတ္ဆင္ေပးကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကမ္းေျခေနရာေလးတစ္ခုမွာ တဲထိုးရင္း ေနဝင္တာေလးကို ထိုင္ၾကၫ့္ေနမိတယ္။
"ရီေပၚ ေနဝင္တာေလး အရမ္းလွတယ္ ....."
"အင္း......ဟုတ္တယ္...."
"ရီေပၚေရ !! ေနမင္းႀကီးက ဘာလို႔ဝင္သြားရတာလဲ
သိလား?......"
"မသိဘူး....ေျပာျပၾကၫ့္ေလ....."
"ေနမင္းႀကီးေပ်ာက္ကြယ္သြားရတဲ့
အေၾကာင္းအရင္းက လမင္း ထြက္ေပၚလာဖို႔ပဲ .....
ေနမင္းနဲ႔ လမင္းက ကမ႓ာနဲ႔ အနီးဆံုးဆိုေပမဲ့ အတူတြဲၿပီး ၿပိဳင္လင္းလို႔မရလို႔ တစ္ခုထြက္ေပၚလာခ်ိန္ အျခားတစ္ခုက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပးရတာ.........အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း အဲ့အတိုင္းပဲ
အျပစ္တင္ဖို႔ အေၾကာင္းအရင္းမရိွဘူး။
အျပစ္ဖြဲ႔ ရမဲ့ သူမရိွဘူး...."
"..................."
ကိုကို႔စကားအဆံုး အသံတိတ္ေတြေဝေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုကိုက လွမ္းအသိေပးေတာ့မွ
ကြၽန္ေတာ္ သတိဝင္လာခဲ့တယ္။
"ရီေပၚ !! ကိုကို႔ကို သီခ်င္းဆိုျပပါလား?.....
ဂီတာေလးနဲ႔ ....."
"အင္း.......အဲ့တာဆို ကြၽန္ေတာ္ဟိုးနားေလးမွာ ဂီတာတစ္လက္ သြားငွားလိုက္မယ္ေနာ္....."
"အင္း....."
ကိုကို႔ရဲ့ စကားသံအဆံုး ကြၽန္ေတာ္အျမန္ဆံုး ဂီတာတစ္လက္သြားယူလာခဲ့ေလသည္။
ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုက က်ြန္ေတာ္ မေရာက္ေသးဘူးအထင္နွင့္ ေဆးဘူးတစ္ဘူးထဲက ေဆးမ်ားကို ေသာက္ကာ ေဆးဘူးအားဖြက္ထားလိုက္ေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ သိေနသလိုပဲ စိတ္ထဲမွာမြန္းၾကပ္ၿပီး အရမ္းနာက်င္တယ္ ။ခ်စ္တဲ့သူက ေသဖို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားေနတာကို ကြၽန္ေတာ္မတားႏိုင္ခဲ့ဘူး.....ကြၽန္ေတာ္ အသံုးမက်ဘူး........
"ကိုကို!!...."ကြၽန္ေတာ္ စကားအဆံုးကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွၫ့္ၾကၫ့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အားအနားလာထိုင္ေစရန္ လက္လွမ္းေနေလသည္။
ကိုကို႔အတြက္ သီခ်င္းဆိုျပေနတုန္း ကိုကိုကကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ပါးျပင္ထက္ကို ျဖဴစင္လွေသာ အနမ္းတစ္ပြင့္ ေပးခဲ့တယ္။ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလးအား ဖက္တြယ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ ပုခံုးေပၚေလးအား ေခါင္းတင္၍ ေမွးစက္ေနေလသည္။
"ရီေပၚ ကိုကိုက အရမ္းခ်စ္တာေနာ္......"
*ပီးေတာ့
ေတာင္းပန္ပါတယ္.....တစ္ေယာက္ထဲ ခ်န္ထားခဲ့ရလို႔ ...ၿပီးေတာ့ ကိုကိုက က်န္ခဲ့ရတဲ့လူရဲ့
ခံစားခ်က္ကို မစာနာတာမဟုတ္ပါဘူး.......
ဒါေပမဲ့လည္း.....ေရွးလာမဲ့ အနာဂတ္မွာ ရီေပၚအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနႏိုင္လို႔ပါ *
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ၊သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အဆံုးမွာအသက္ရွူသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ၿပီး ၊ ပုခံုးေပၚက်ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ပူပူ ၊ ေျပေလ်ာ့လာတဲ့ ကိုကို႔ရဲ့လက္မ်ား၊ ျမတ္ႏိုးလို႔ေပးတဲ့အနမ္းက ႏႈတ္ဆက္အနမ္းျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အခါ...........
"ကို...ကို!!....ကိုကိုဆို !!.....
အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား?.......ကိုကို မဟုတ္ဘူးမလား?......ဟင္ ..ဘာလို႔အသံတိတ္ေနတာလဲ ?....ျပန္ ...ျပန္ေျဖပါဦး.....ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ...
စကားေလး ေျပာပါဦးဆို......ကိုကို ...ဟင့္အင္း.....
ဟီး.....အီး....ဟင့္....ကိုကို ....ကိုကိုေရ.....
ကိုကိုရက္စက္တယ္ဗ်ာ .....ဘာလို႔ တစ္ေယာက္ထဲ
ထားခဲ့တာလဲ?......ခင္ဗ်ားႀကီးေျပာေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဆို .....အခုေတာ့ ....
အခုေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ရလား?......အား.!!ကိုကို ခင္ဗ်ားႀကီးရက္စက္တယ္........ခင္ဗ်ားအျပစ္ေတြ ရိွေသးတယ္ .....ဒီတိုင္းထြက္သြားလို႔မရဘူးေလ.....
အီး.....ဟီး....ဟင့္.....ဟင့္.....အင့္..........
ကြၽန္ေတာ္ေျပာမဲ့ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးကိုေတာင္ ဆံုးေအာင္နားမေထာင္သြားရတာလဲ?......
တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ရတာ ေပ်ာ္လား?......
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရာ ဒီမွာထားခဲ့ရတာ ေပ်ာ္လား?....
ကိုကို႔ဆႏၵမျဖစ္ေစရဘူး....ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီး....ကြၽန္ေတာ္မရိွတဲ့ ေနရာ ဘယ္ေနရာမွ ကိုကို႔ကို မလႊတ္ပါဘူးဆို.....အခုကြၽန္ေတာ္ ကိုကိုရိွတဲ့ေနရာဆီကို လိုက္လာခဲ့မယ္......" ဟုဆိုကာ ရီေပၚတစ္ေယာက္ ေရွာင္က်န႔္ေသာက္လက္စ ေဆးဘူးထဲတြင္ က်န္ေနေသာ အိပ္ေဆးအျပင္းစားမ်ားအား ေသာက္လိုက္ေလသည္။
*ကိုကို က်္ြန္ေတာ္ကတိတည္တယ္ေနာ္
ကိုကို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္လိုက္လာခဲ့ၿပီ....*
ေဆးေသာက္ၿပီး အျမင္အာရံုးမ်ားေဝဝါးေနေသာ ေကာင္ေလးသည္ ေဘးနားမွေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို ဖက္တြယ္ကာ အသက္ရႉသံမ်ားတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ေလသည္။
ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္စက္မ်ားက လိွမ့္ဆင္းေနဆဲ........
[Unicode]
တစ်လရှိပြီး။ကိုကိုနဲ့ လက်ထက်ပြီးကတည်းက အိမ်မက်ဆိုးတွေ ဆက်တိုက်မက်နေတာ။ အိမ်မက်ထဲမှာ ကိုကိုက သူ့ရဲ့အသည်းနှလုံးကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို လာပေးတယ်။ ကျွန်တော်ကြောက်တယ် ။
ကျွန်တော် ကိုကို့ကိုဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့အိမ်မက်အကြောင်းကို ဘယ်သူကိုမှမပြောပြဖြစ်ဘူး။
အထူးသဖြင့် ကိုကိုကို့ပေါ့.....
ကိုကိုမသိလိုက်တာက အဲ့နေ့က ဝူရန်နဲ့ပြောနေတဲ့စကားတွေကို ကျွန်တော်လည်း ကြားခဲ့တယ်ဆိုတာပဲ ။ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ စို့တက်လာတဲ့ ခံစားချက်တွေကို ဖုံးကွယ်ပြီး
ဘာမှမသိချင်ဟန်ဆောင်ခဲ့တယ် .... ကိုကိုသွားရင်တော့ ကျွန်တော်ပါလိုက်ခဲ့မယ်ဆိုပေမဲ့
ကိုကို့ကိုတော့ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ပဲ သေစေချင်တယ်။
ကျွန်တော်သိတယ် ။ကိုကိုဆေးတွေလည်း မသောက်တော့ဘူး ။အရင်လို ကျန်းမာရေးလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်တော့ဘူး ။ညညဘက်ကျရင်လည်း မအိပ်ဘဲ တစ်ယောက်ထဲငိုနေတက်တယ် ။ ဘာတဲ့
ဦးနှောက်သေတဲ့သူတစ်ယောက် မြန်မြန်ဖြစ်ချင်နေပြီတဲ့။ ကိုကိုက ကျွန်တော့်ကို သူမရှိတဲ့ဘဝမှာ တစ်ယောက်ထဲ နေခိုင်းတယ် ။ သူမရှိဘဲ ရှင်သန်ရမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ဘဝကို သူမတွေးပေးခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးစိတ်မချမ်းသာတော့တဲ့ အခြေအနေမို့
ကိုကိုစိတ်ရှိတိုင်းသာ ပေးနေပြီး မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်ပေးလိုက်တယ်။အခု ကိုကိုလည်း တဖြည်းဖြည်းအားနည်လာခဲ့ပြီး။ ကိုကိုသွားရင် ကျွန်တော်လိုက်သွားမယ် ။ ဘယ်တော့မှတော့ မခွဲဘူး။ ဒီဘဝမှာ ခဏတာပဲ ချစ်ခဲ့ရရင် နောက်ဘဝတွေမှာ အတိုးချပြီး ပိုချစ်ပေမယ်။ဒါက ကျွန်တော်ကိုကို့ကို အသေချာဆုံးပေးနိုင်တဲ့ ကတိတစ်ခုပဲ။
"ကိုကို !!! .....ဆေးသောက်နေတာလား?...."
"အင်း....ဟုတ် ....ဟုတ်တယ်!!." ဟူသော စကားကို ကိုကိုက ကျွန်တော့်ကိုတွေ့တော့ သူခိုးလူမိသလို အလန့်တကြားနှင့် ပြန်ဖြေတယ်။
"အင်းပါ .....ဆေးသောက်ပြီးရင် အပြင်သွားကြရအောင်?......ကျွန်တော်တို့ အတူတူ......."
"အင်း ....သွားကြတာပေါ့....." ဟုဆိုကာ မျက်လုံးများပိတ်သွားသည်အထိ ပြုံးပြသောကိုကို့မှာလဲ အတွေးတစ်ခုခုရှိနေသလို
ကိုကို့အပြုံးကို ငေးမောကာကြည့်ပြီး ဝမ်းနည်းနေသော ကျွန်တော့်မှာလဲ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြမှုတွေ ရှိတယ်။
.
.
"ဘယ်လိုလဲ?....ကိုကို !!
ကျွန်တော်တို့ အတူလက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ
ပျော်လားဟင်?...." ဟုမေးတော့
"အင်း....အရမ်းပျော်တယ် ....."ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်လက်လေးအား ပိုတိုးပြီးကိုင်လာသော ကိုကို ။
"ဟုတ်လား?...အဲ့တာဆို ဟိုးအရှေ့မှာရပ်နေတဲ့
ယီဘင်ကောရဲ့ လက်ကိုတွဲပြီးလျှောက်ရင်ရော ကိုကိုပျော်မယ်ထင်လား?....."
"ဟင်အင်း....သူနဲ့လက်ချင်းတွဲပြီး မလျှောက်ချင်ဘူး......"
"ဘာလို့လဲ?....."
"ကိုကိုက ရီပေါ်ကိုပဲ ချစ်လို့ ရီပေါ်နဲ့ပဲ နေရတာပျော်တာလေ.....ရီပေါ်လက်လေးကိုပဲ
တွဲပြီး လျှောက်ချင်တာလေ.....ယီဘင်ကျတော့ ကိုကိုမှ သူ့ကို မချစ်တာ သူ့နဲ့နေရမှာလည်း မပျော်ဘူး.....သူ့လက်လည်း တွဲပြီးမလျှောက်ချင်ဘူး......."ဟုဆိုကာ ပြောနေသော ကိုကို့ကို ကျွန်တော်
*အရမ်းအတ္တကြီးတာပဲ *လို့ ပြောလိုက်ချင်တယ်။
"အင်းပါ....."
.........................................................................
ကျွန်တော်ကြောက်လာတယ်။ကိုကို အခုရက်ပိုင်း အရမ်းငြိမ်သက်လာတယ် ။အိမ်ပြင်လည်း သိပ်မထွက်တော့ဘဲ အိမ်ထဲအောင်းကာ အချိန်တိုင်းလိုလို အိပ်နေတယ်။ကိုကိုအိပ်တဲ့အချိန်
ကိုကို့ဆေးပုလင်းကို ရှာမိကာမှ ထွက်လာတဲ့ဆေးက
အိပ်ဆေးတွေ ။ အိပ်ဆေးတွေကို ဦးနှောက်သေဖို့ အထောက်အကူဖြစ်အောင် အလွန်အကျွံ သောက်နေတာ ။အခုလည်း လက်ထဲကို ကန့်သတ်ထားတဲ့အရေအတွက်ထက် ပိုသောက်နေတဲ့ ကိုကို့ကို ကျွန်တော်မတားနိုင်ခဲ့ပါ။ကျွန်တော်တားခဲ့ရင်လည်း
ကိုကိုကအခြားနည်းလမ်းတွေနဲ့ ထပ်ကြိုးစားဦးမယ်ဆိုတာလည်း ကျွန်တော်သိနေတယ်။စိတ်ကိုကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပေမဲ့ တစ်ကယ့်လက်တွေ့ အဲ့ဒီနေ့ရောက်လာမှာကို ကျွန်တော်ကြောက်တယ် ။
ကျွန်တော်ခံစားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
ကျွန်တော်တံခါးဝမှာ ကိုကို့အားရပ်ကြည့်နေတုန်း
ကိုကိုက ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာသောကြောင့် ပါးစပ်ထဲရှိရာ ပြောလိုက်လေသည်။
"ကိုကို ညနေဘာစားချင်လဲ?....."
"အင်း.....ဒူးရင်းသီးကိတ် ....."
"ပြီးတော့ရော....."
"ပြီးတော့ ......ဒါပဲ ဘာမှမစားတော့ဘူး ....
အဲ့ကိတ်လေးပဲ စားတော့မယ်။ဒါပေမဲ့ ဒီည ပင်လယ်ဘက်မှာ ငါးကင်ပြီး သွားစားရအောင် !!..."
"အင်း.....စောင့်နေနော်......."
"အင်း....."ဟုဆိုကာ အမည်ဖော်မရသော အပြုံးလေးပြုံးပြနေသော ကိုကို့ကြောင့် ကျွန်တော့်ရင်တွေ လေးလံလာခဲ့တယ်။
စိတ်ထဲမှာလဲ ကျွန်တော်စိုးရိမ်နေတဲ့အချိန် မရောက်လာပါစေနဲ့ဦးလို့ အသံတိတ်ဆုတောင်းနေမိတယ်။
.....................................................................
ကိတ်ဆိုင်မှ ကိုကိုနဲ့ကျွန်တော့်အတွက် ဒူးရင်းသီးကိတ်လေး ဝယ်လာခဲ့တယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေစောင်းလောက်ရှိပြီး......
ကိုကိုက ဆွယ်တာအဖြူလေးကို သပ်ရပ်စွာ ဝတ်ဆင်ထားတယ်။ရာသီဥတုက နည်းနည်းအေးတာကြောင့် ကိုကို့ကို အနက်ရောင် coat တစ်ထပ်ဝတ်ဆင်ပေးကာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ကမ်းခြေနေရာလေးတစ်ခုမှာ တဲထိုးရင်း နေဝင်တာလေးကို ထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။
"ရီပေါ် နေဝင်တာလေး အရမ်းလှတယ် ....."
"အင်း......ဟုတ်တယ်...."
"ရီပေါ်ရေ !! နေမင်းကြီးက ဘာလို့ဝင်သွားရတာလဲ
သိလား?......"
"မသိဘူး....ပြောပြကြည့်လေ....."
"နေမင်းကြီးပျောက်ကွယ်သွားရတဲ့
အကြောင်းအရင်းက လမင်း ထွက်ပေါ်လာဖို့ပဲ .....
နေမင်းနဲ့ လမင်းက ကမ္ဘာနဲ့ အနီးဆုံးဆိုပေမဲ့ အတူတွဲပြီး ပြိုင်လင်းလို့မရလို့ တစ်ခုထွက်ပေါ်လာချိန် အခြားတစ်ခုက ပျောက်ကွယ်သွားပေးရတာ.........အချို့ အချို့သော အကြောင်းအရာတွေလည်း အဲ့အတိုင်းပဲ
အပြစ်တင်ဖို့ အကြောင်းအရင်းမရှိဘူး။
အပြစ်ဖွဲ့ ရမဲ့ သူမရှိဘူး...."
"..................."
ကိုကို့စကားအဆုံး အသံတိတ်တွေဝေနေသော ကျွန်တော့်ကို ကိုကိုက လှမ်းအသိပေးတော့မှ
ကျွန်တော် သတိဝင်လာခဲ့တယ်။
"ရီပေါ် !! ကိုကို့ကို သီချင်းဆိုပြပါလား?.....
ဂီတာလေးနဲ့ ....."
"အင်း.......အဲ့တာဆို ကျွန်တော်ဟိုးနားလေးမှာ ဂီတာတစ်လက် သွားငှားလိုက်မယ်နော်....."
"အင်း....."
ကိုကို့ရဲ့ စကားသံအဆုံး ကျွန်တော်အမြန်ဆုံး ဂီတာတစ်လက်သွားယူလာခဲ့လေသည်။
ပြန်ရောက်တော့ ကိုကိုက ကျွန်တော် မရောက်သေးဘူးအထင်နှင့် ဆေးဘူးတစ်ဘူးထဲက ဆေးများကို သောက်ကာ ဆေးဘူးအားဖွက်ထားလိုက်လေသည်။
ကျွန်တော် သိနေသလိုပဲ စိတ်ထဲမှာမွန်းကြပ်ပြီး အရမ်းနာကျင်တယ် ။ချစ်တဲ့သူက သေဖို့အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားနေတာကို ကျွန်တော်မတားနိုင်ခဲ့ဘူး.....ကျွန်တော် အသုံးမကျဘူး........
"ကိုကို!!...."ကျွန်တော် စကားအဆုံးကိုကိုက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်အားအနားလာထိုင်စေရန် လက်လှမ်းနေလေသည်။
ကိုကို့အတွက် သီချင်းဆိုပြနေတုန်း ကိုကိုကကျွန်တော့်ရဲ့ ပါးပြင်ထက်ကို ဖြူစင်လှသော အနမ်းတစ်ပွင့် ပေးခဲ့တယ်။ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်လေးအား ဖက်တွယ်ထားပြီး ကျွန်တော်ရဲ့ ပုခုံးပေါ်လေးအား ခေါင်းတင်၍ မှေးစက်နေလေသည်။
"ရီပေါ် ကိုကိုက အရမ်းချစ်တာနော်......"
*ပီးတော့
တောင်းပန်ပါတယ်.....တစ်ယောက်ထဲ ချန်ထားခဲ့ရလို့ ...ပြီးတော့ ကိုကိုက ကျန်ခဲ့ရတဲ့လူရဲ့
ခံစားချက်ကို မစာနာတာမဟုတ်ပါဘူး.......
ဒါပေမဲ့လည်း.....ရှေးလာမဲ့ အနာဂတ်မှာ ရီပေါ်အတွက် ပျော်ရွှင်စရာတွေ စောင့်မျှော်နေနိုင်လို့ပါ *
သီချင်းတစ်ပုဒ် ၊သီချင်းတစ်ပုဒ်အဆုံးမှာအသက်ရှူသံများ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြီး ၊ ပုခုံးပေါ်ကျဆင်းလာတဲ့ မျက်ရည်ပူပူ ၊ ပြေလျော့လာတဲ့ ကိုကို့ရဲ့လက်များ၊ မြတ်နိုးလို့ပေးတဲ့အနမ်းက နှုတ်ဆက်အနမ်းဖြစ်သွားခဲ့တဲ့အခါ...........
"ကို...ကို!!....ကိုကိုဆို !!.....
အိပ်ပျော်နေတာလား?.......ကိုကို မဟုတ်ဘူးမလား?......ဟင် ..ဘာလို့အသံတိတ်နေတာလဲ ?....ပြန် ...ပြန်ဖြေပါဦး.....ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် ...
စကားလေး ပြောပါဦးဆို......ကိုကို ...ဟင့်အင်း.....
ဟီး.....အီး....ဟင့်....ကိုကို ....ကိုကိုရေ.....
ကိုကိုရက်စက်တယ်ဗျာ .....ဘာလို့ တစ်ယောက်ထဲ
ထားခဲ့တာလဲ?......ခင်ဗျားကြီးပြောတော့
ကျွန်တော့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ဆို .....အခုတော့ ....
အခုတော့ အရမ်းချစ်တယ်ဆိုပြီး တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ရလား?......အား.!!ကိုကို ခင်ဗျားကြီးရက်စက်တယ်........ခင်ဗျားအပြစ်တွေ ရှိသေးတယ် .....ဒီတိုင်းထွက်သွားလို့မရဘူးလေ.....
အီး.....ဟီး....ဟင့်.....ဟင့်.....အင့်..........
ကျွန်တော်ပြောမဲ့ အရမ်းချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးကိုတောင် ဆုံးအောင်နားမထောင်သွားရတာလဲ?......
တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာ ပျော်လား?......
ကျွန်တော့်ကို ရော ဒီမှာထားခဲ့ရတာ ပျော်လား?....
ကိုကို့ဆန္ဒမဖြစ်စေရဘူး....ကျွန်တော် ပြောခဲ့ပြီးပြီး....ကျွန်တော်မရှိတဲ့ နေရာ ဘယ်နေရာမှ ကိုကို့ကို မလွှတ်ပါဘူးဆို.....အခုကျွန်တော် ကိုကိုရှိတဲ့နေရာဆီကို လိုက်လာခဲ့မယ်......" ဟုဆိုကာ ရီပေါ်တစ်ယောက် ရှောင်ကျန့်သောက်လက်စ ဆေးဘူးထဲတွင် ကျန်နေသော အိပ်ဆေးအပြင်းစားများအား သောက်လိုက်လေသည်။
*ကိုကို ကျ်ွန်တော်ကတိတည်တယ်နော်
ကိုကို့နောက် ကျွန်တော်လိုက်လာခဲ့ပြီ....*
ဆေးသောက်ပြီး အမြင်အာရုံးများဝေဝါးနေသော ကောင်လေးသည် ဘေးနားမှကောင်လေး တစ်ယောက်ကို ဖက်တွယ်ကာ အသက်ရှူသံများတိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေသည်။
ပါးပြင်ပေါ်တွင် မျက်ရည်စက်များက လှိမ့်ဆင်းနေဆဲ........