After One week
Rence P.O.V.
This is the day of our flight going to Philippines. Naghahanda na ako sa pag.alis namin. Nilagay ko na ang lahat ng gadgets ko sa bag ko, mga pabango, uniform at mga kakailanganin ko dun sa pagstay.. Di ako masyadong nagdala ng madaming damit dahil dun nalang ako bibili paglapag namin sa manila or sa Baguio na mismo since bibigyan din kami ng time para gumala kapag weekend. "Rence... what are you doing there?? The van outside is waiting for you. Be hurry Rence.. Louie is waiting outside.." ang sigaw sa akin ni mama para ako ay lumabas na.. "Yes mom... coming..." "Honey, be careful. Don't forget to chat or call me if you need something. I want you to update me everyday whatever you are doing there. We're just here with your dad.. And please, if you feel sick.. just call our private doctor at Baguio and inform me right away.. Okay...!" ang pagpapaalala sa akin ni mama habang hinahawakan niya ang aking pisnge ng dalawa nyang kamay at pagkatapos ay hinalikan.. "Be careful honey, I love you.. Mwuuaahhh.." "I love you too mom..'' "go now.. You're almost late at your flight... Enjoy honey... I will miss you.. Don't forget to update me everyday.. okay'' "okay mom.. bye.." yun na nga at nagpaalam ako kay mama at pumasok na sa van. Nasa loob din si louie ng van dahil gusto nya daw makisabay sa akin kaya pinasundo ko nalang sya sa driver namin.. "Hey Rence.. what takes you so long there. Are you not excited to visit your country? Hehehehe" ang sabi sa akin neto habang ginugulo ang buhok ko. Kahit kailan talaga tong si louie wala ng magawa kundi sirain ang hairstyle ko... "Stop Louie.. Stop messing up with my hair.. grrrr.." "Rence, don't forget to tour me in your home town.. Okay..?" "okay okay.. just stop messing with my hair.. hands off okay.. wait Louie.. we're going to have training there, not vacation... but if we still have enough time we will explore the beauty of Philippines.." ang sabi ko ulit kay Louie para tumigil na sya sa pangungulit sa akin sa loob ng van... Ang kulit kulit talaga nya na halos magwrestling kami sa loob.. ang ingay ingay namin.. minsan kinikiliti nya ako.. minsan niyayakap.. kapag di naman nakatingin ang driver namin ay bigla nya nalang hahawakan ang jr ko.. minsan inaagawan nya ako ng halik.. malakas talaga ang topak neto sa akin.. kala nya kami na... feeler lang.. "hey.. stop doing that.. grrrrr... your out of the limit now... hahahaha.. Louie.. it's ticklessssshhhhhh..." sa sobrang kulit nya at daldal ay di ko na pansin na nasa heatrow na kami.. nakarating na kami ng airport ng heatrow.. ewan ko ba tong si Louie kapag sa school ay tahimik pero kapag ako ang kasama nya ang gulo gulo.... Kung di ko lang to siguro kaibigan sisipain ko to palabas ng van.. Bumaba kami ng van at pumasok na sa airport.. Nagcheck in kaming dalawa ni Louie at nakita namin na nasa loob na din ng airport ang iba pa naming kaklase at si sir James... makalipas pa ang ilang minuto ay boarding na sa eroplano.. "This is it.. almost 2 years na hindi ako nakauwi sa Pilipinas ay sa wakas makakabalik na din ako.. Medyo na miss ko din si Dave... Ano na kaya ginagawa nina yaya doon.. Kamusta na kaya sila don.. nakakamiss din.. hayyyyssssttt.." ang napabuntol hininga ko nalang habang iniisip ang mga tao sa pilipinas.. ''Did you say something Rence..?" ''nothing! Just sleep Louie.." "Sleep tight..:)" yun na nga at natulog kami pareho ni Louie sa sobrang pagod..
''Good day to our valued passengers.. 10 minutes from now, the plane we're going to arrive at NAIA terminal 1. You are prohibited to stand as the plane is about to land. Please go back to your sits now and fasten your sit belt. In behalf to the captain and crew.. we thank you for flying with us.. Welcome to Manila Philippines..." nang nakarating na kami sa manila ay agad agad kaming pinik.up ng School bus ng MAAP.. Dumiretso kami agad agad sa Baguio.. Grabe.. napacrowded ng manila.. sobrang traffic pa din.. nakakapagod ang byahe... Di naman kami nagutuman dahil may breakfast naman na naprovide at snacks ang bus.. kung gusto naman naming umihi ay may cr sa bandang likod ng cr.. Talagang pinaghandaan ni mama ang pagdating namin dahil malaki ang bus at pwedeng i-bend ang upuan para gawing higaan eto tapos may isa isang tv ang bawat tulugan..Napahiga ako sa sobrang pagod.. Sa dami ng iniisip ko ay unti unting sumasarado ang mata ko.. Makalipas ang ilang minuto ay nakatulog ako ng tuluyan sa sobrang pagod ng bIyahe..
"Everyone.. wake up now... We're here at Baguio and from a few minutes from now we're going to arrive at MAAP Baguio so please behave yourself and follow the house rules... You are going to stay at dormitory for 3 months.. You will be given only Saturday and Sunday for your rest.. Make sure that if you go outside, you will come back at the school before the gate will close at 9:00 am, Monday.. Did I make myself clear?" eto na nga ang sabi sa amin ni Mr. James.. "Sir! Yes sir!" ang sagot naming lahat ng matapos magsalita si mr. James. "everyone, listen up.. From our arrival at the main gate, the MAAP scholars or cadets will assist us from our laggages but before that.. listen up everyone, they will give us entrance welcome so please don't make any mess..." pagkalipas ng ilang minuto ay nakarating na kami sa main gate ng MAAP.. Mukhang familiar sa akin tong paaralan pero di ko talaga matandaan kung bakit ang pakiramdam ko ay nakapunta na ako dito at parang nagtagal na ako dito.. ALam kong sa MAAP si dave nag.aaral pero di pa ako nakapunta ng MAAP.. Bukod nga konteng panahon lang ang ginugul namin sa pagbobonding pagkatapos kong maaksidente ay parang may nagkokonektang nakaraan ako sa paaralan ni Dave na di ko maintindihan..
Pagbaba naming sa bus ay nakita naming lahat ang Scholars ng MAAP sa loob na nakaformation .. Nilibot ko ang aking mga mata at nakita ko dun si Dave.. Nakita nya rin ako at nagsmile sya sa akin.. Maya maya pa ay parang may ginawa sila... Narinig ko nalang na sumigaw ang leader nila sa gitna at tiningnan nalang naman namin kung ano pa ang gagawin nila.. "Tiiiiiiiiiiiiiiiikaaaaaaaaaaaassssss nga!" ang sigaw ng leader nila sa gitna.. (ang sigaw ng lahat "Huh!!!" ) "Paluuuwaaag!!!!!" ang sigaw ulit ng leader nila.. (ang sigaw ng lahat "Huuuhh!!!) tiningnan namin ang kanilang ginagawa... Nasa ayos ang kanilang ginagawa.. Maganda ang tindig at matitikas ang galaw.. "Welcome UK Maritime school to MAAP Baguio Philippines..!!!!" eto ang sabay sabay nilang sabi sa amin.. Lumapit sa amin ang kanilang president at binati kami.. "Welcome everyone here at MAAP Baguio Philippines.. Our cadets will assist you to your designated rooms.. Since today is Saturday you don't have any training.. Your training will start this coming Monday.. If you want to go outside, just bring always your ID... before I forget, I'm the president of the school.. If you have any concern, you are welcome to ask any of our officers.." yun na nga at nagsilapit sa amin ang mga kadete.... Nakita kong lumalapit sa akin si Dave at nakangiti eto sa akin... Bigla nya akong niyakap ng mahigpit at niyakap ko din sya.. Ganun pa din si Dave,gwapo at maalaga.. Talagang napakabait nya pa din sa akin.. Pero napapansin kong ang mokong si Louie ay parang nababadtrip..Kahit kailan talaga ang mokong eto ay may pagka iritang tinataglay din.. "Kamusta ka na Rence.. ang tagal na nating di nagkikita... wow.. lalo kang naging pogi Rence.. pumiti ka lalo at ang buhok mo.. tumubo na at blandi na.. ang kinis kinis mo Rence.. hehehe.. na miss kita sobra.. " ang sabi sa akin ni Dave.. "na miss din kita Dave.. so what's up now? How are you?? " ang sabi ko nalang sa kanya.. pero etong si Louie talaga ay di makapagpigil at biglang sumingit.. "ahhhmmmmmm..." ang pagbabara ng boses ni Louie.. "anyway Dave.. this is Louie. My best friend.. He's the son of my mothers business friend in UK.. Louie... Dave, my very kind and handsome friend..." yun na nga at nagshake hands sila.. "Nice to meet you Louie.. Before I forget, I will bring you to your room so that you can rest.." ang sabi ni Dave sa amin.. "Thank you Dave ha.. talagang napakabuti mo sa akin kahit kaibigan lang talaga turing ko sayo.. salamat Dave.." "Naku Rence.. kontento na ako kung yan lang kaya mong maibibigay sa akin.. ang presensya mo bilang kaibigan sa akin Rence ay sapat na.." ang tugon neto sa akin na nakasmile pa din.. hindi talaga nagbago sa akin si Dave at talagang matulungin pa din.. Binitbit ni dave ang iba naming dala.. dahil konte lang nga ang dala ko at si Louie naman, eto ay halos dala buong bahay nya ay di na naawa kay Dave... talagang natutuwa pa ang mokong dahil pinabuhat nya ang bagahe nya kay Dave.. Habang naglalakad kami ay may biglang bumangga kay Dave pero ang lalaking eto ay titig ng titig sa akin.. Kung makapagtingin ay parang ngayon lang nakakita ng tao.. Hindi umaalis ang tingin neto sa akin kahit nabanggaan nya na nga si Dave.. Nagwagwapuhan siguro to sa akin o di kaya nastastar struck sa gwapo kong aura.. Sigurado akong scholar din sya ng MAAP.. Pero kung may ano sa mata nya na parang nalulungkot at natutuwa dahil bahagyang pumupula eto kaya naman ay iniwas ko nalang ang tingin ko at kinausap si Louie.. "Louie.. What's up...??? How are you.." "I'm cool.." napaka awkward talaga dahil di umaalis ang tingin ng isang kadete sa akin.. parang lalapit sa akin eto pero bigla syang pinigilan ni Dave.. Pinauna kami ni dave sa paglalakad habang kinakausap ang kadeteng nakabangga sa kanya.. Hindi ako lumilingon sa likod dahil may bahagyang nararamdaman ako na hindi maintindihan. Pakiramdam na parang sakit ng kahapon.. Nagpatuloy ako sa paglalakad kasama si Louie pero naririnig ko ang pag.uusap nila ni Dave.. "Rey, huwag ngayon.. tumigil ka Rey.. wala ka sa posisyon para kausapin ka nya dahil nandito sila sa training at hindi para makipaglaro.. tumigil ka Rey at kontrolin mo sarili mo.. hindi eto ang tamang panahon.." eto ang sabi ni Dave Sa kadeteng nagngangalang rey daw.. "Kailangan ko lang syang makausap Dave.." ang sagot ng kadete kay Dave pero pinigilan eto ni Dave.. "Rey, tumigil ka.. Di ito ang tamang oras.. Galing sila sa byahe at pagod sila.." di ko maintindihan kung sinong tinutukoy ng kadeteng nagngangalang Rey ang sinasabing gusto nyang kausapin.. Di ko maintindihan kung bakit pinipigilan sya ni Dave.. Di ko maintindihan kung bakit parang gustong lumapit sa akin neto.. Di ko maintindihan kung bakit gustong tumulo ng kanyang mga luha sa kanyang mata pero eto ay kanyang pinipigilan.. Di ko maintindihan kung bakit may nararamdaman akong kakaiba sa kadeteng nagngangalang Rey.. Naguguluhan ako.. Nalilito ako.. Kahit kakarating ko lang ng MAAP ay madaming pumapasok sa isip ko pero sobrang labo.. Lumapit ako kay Louie at niyayang pumasok sa Dorm.. Sinabihan ko si Dave na gusto kong pumasok na at para maka pagpahinga na.. Pero nakikita ko sa kadete na nalulungkot sya.. Titig ng titig to sa akin.. Napapaisip nalang ako. .Cguro ngayon lang sya nakakita ng tao ng taga UK.. Medyo mukhang foreigner naman ako tingnan dahil nga medyo blandi ang buhok ko at maputi ako di kagaya dati na maputi naman pero mas lalo pa akong pumuti dahil sa lamig ng klima sa UK.. kaya inisip ko nalang baka tears of joy niya lang yun dahil ngayon lang siguro talaga sya nakakita ng taga UK.. Baka minsan lang sigurong may bumibisita sa school nila na taga ibang bansa at baka siguro gusto nya lang makipagshake hands..
Yun na nga at pumasok kami ni Louie sa dorm.Napansin kong aircon ang kwarto namin ni Louie at bukod pa dun ay dalawang kama ang nandun. Napansin ko din na kulay sky blue ang kurtina na nagpapaaliwalas sa loob ng kwarto. Talagang kulay sky blue din yung tiles. Napakalambot din ng kama at talagang pinaayos ni mama ang matulugan naming ni Louie. Si mama talaga kahit kailan talagang maalaga sa akin.. Inayos namin ang aming gamit tapos natulog dahil medyo nakaramdam kaming dalawa ni Louie ng antok..Paggising ko ay tulog pa din si Louie. Mag 3pm na ng hapon kaya minabuti kong magsipilyo muna.. Napag.isipan kong lumabas muna ng kwarto para alamin kung saang kwarto nakatulog ang iba pa naming kaklase.. Habang tumatambay ako sa labas ng kwarto ko at nagmuni muni ay napansin kong may bumubukas na pintuan sa harap ng kwarto namin ni Louie.. Si Dave pala. Magkabilaan pala ang aming tulugan.. "Hello Rence.. Kamusta ang tulog mo? Hehehehe.. Mukhang napasarap yata ang tulog ah.." ang bungad sa akin ni Dave.. "hehehe.. Hello too Dave.. I feel good.." ang sagot ko kay Dave habang ako ay nakasandal sa dingding at kunwaring pa busy busyhan sa kapipindot ng cp ko.. "Rence.. May gagawin ka ba mamaya..?" ang tanong sa akin ni dave na medyo nahihiya at mukhang excited na di ko maintindihan.. "Wala naman.. bakit Dave?" "AHhh.. good.. gala tayo later if okay lang sayo..?" ang pag.anyaya nya sa akin.. "Pwede naman Dave pero pwede ba nating isama si Louie if okay din sayo??" ang sagot ko kay Dave habang patuloy ako sa kakapindut ng cp ko.. "yun lang ba..?? walang problema para makagala din yung kaibigan mo.." "thank you Dave.. what time are we going outside...?" ang tanong ko ulit kay Dave.. "If okay lang sayo Rence, 4pm para mahaba ang oras natin sa kalilibot mamaya.. if okay lang sayo?" ang sabi sa akin neto.. "No problem.. hehehe.. gigisingin ko lang si Louie para makapagprepare na kami.." ang sagot ko naman kay Dave.. Nagpaalam ako kay Dave na pumasok para makapag.ayos na pero ng akmang bubuksan ko ang pintuan ng kwarto namin ni Louie ay may biglang tumawag sa akin.. "Rence!" napatigil ako at napalingon kung sinong tumawag sa akin.. Paglingon ko ay nakita ko ang kadeteng nagngangalang Rey ang tumawag sa akin. Pagkatapos nyang sambitin ang pangalan ko ay tumahimik sya at nakikita ko sa mga mata nya na parang sabik na sabik syang makausap ako pero di ko alam kung ano ang gagawin ko. Napansin ko nalang bigla syang humakbang palapit sa akin pero ng paghakbang nya ng dalawang beses ay bigla syang hinawakan ni Dave sa mga braso. Tumingin nalang ako sa kanila at nagtataka kung bakit alam nya ang pangalan ko o baka hindi ako ang tinatawag nya.. "Excuse me.. Are you calling my name?" ang tanong ko sa kadeteng nagngangalang Rey.. Biglang pumula ang mata ng kadete at parang napapaluha eto.. "Anong nangyari sayo Rence.. Bakit parang di mo na ako kilala..? Diba walang iwanan.. I'm your brother.. You're twin brother.." ang sabi sa akin ng kadete habang eto ay napapaluha na at dama ko ang lungkot sa kanyang mga mata.. biglang sumakit ang ulo ko kaya napahawak ako dito at maya maya pa ay naalala ko ang sabi nyang twin brother.. Paulit ulit etong pumasok sa utak ko na medyo kinasakit ng ulo ko..
Twin brother......
Twin brother......
Twin brother......
Twin Brother......
Twin brother.......
Twin brother.......
Talagang paulit ulit etong nagsasalita sa isip ko.. Sa di ko inaasahang pagkakataon ay medyo nahilo ako pero hindi ko to pinapahalata sa kanila.. "I really don't know you.. Sorry.. but I need to enter.." ang tanging sagot ko nalang sa kanya dahil ako ay naguguluhan kung ano ba ang pakay nya sa akin. Bigla syang pinigilan ni Dave at sinabihang tumigil.. "Rey, di pa to ang tamang oras." Tiningnan nalang ako ni dave at sinasabi nya na pumasok na ako at sya na raw bahala sa kadeteng tumawag sa akin kaya pumasok nalang ako.. Ng pagpasok ko ay diretsong umupo ako habang hawak hawak ang ulo ko.. Masakit na parang may nag flaflash back na salita pero di ko maintindihan at maunawaan eto..
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Bakit apektado ang utak ko sa salitang iyon.. Talagang sumasakit ang ulo ko.. Sa di ko maintindihan ay parang napapaluha ako sa salitang yun.. Parang kung anong tirok akong nararamdaman.. Para bang ang sakit pakinggan ang salitang iyun.. Makalipas ang ilang sandali ay napapansin kong may yumayakap sa akin.. Lumingon ako at yun ay si Louie.. "What happen Rence? Why are you holding your head..? is it pain? Do you want me to call a doctor?" ang tanong sa akin ni Louie.. "No need Louie.. I will be fine.. Don't worry about me.." ang sagot ko naman sa kanya habang hawak hawak pa din ang aking ulo.. "are you sure?" ang tanong nya ulit sa akin.. "yeah.. I'm very sure.." ilang minuto ang makalipas ay bahagyang nawawala ang sakit ng ulo ko dahil na din siguro sa yakap ni Louie.. Di ko ba maintindihan ang mokong na to dahil may concern din palang tinatago sa akin to.. Minsan makulit, minsan sweet din.. "Louie.. I think I'm okay now and can you please stop hugging me.. your squeezing me.. hehehe.. okay.. before I forget, Dave will tour us outside the Academy... So be prepared okay.." ang tanging sabi ko kay Louie habang kinukuha ko kamay nya sa pagkakagapos sa akin.. "Copy that mr. Rence.." yun na nga at kinawalan nya rin ako at sya ay nagbihis na..
Rey P.O.V.
Matapos kong masapak si Rence at iniwan sya sa park ay parang may kung anong konsensya akong naramdaman, awa, pagkalito.. Bakit hinayaan ko syang halikan ang aking mga labi, pero sa di ko sinasadyang pangyayari ay tinulak ko sya at sinapak. Nakita kong dumugo ang ilong neto.. Di ko talaga sinasadya dahil nagulat ako sa kanyang ginawa.. Nabigla lang ako.. Umalis ako at pinabayaan si Rence sa kanyang pagkakatumba sa damuhan.. Alas otcho na ng gabi ay di pa umuuwi si Rence.. Gusto kong humingi ng tawad.. Pinagsisihan ko ang ginawa ko.. Bakit ganito.. Nag.aalala na ako kung bakit di pa sya umuuwi.. Ilang sandali pa ang lumipas ay biglang umulan.. "TUgggg.... Tuguuuuggg..." napakalakas ng ulan at kidlat.. Labis akong nag.alala kay Rence.. Nagbantay ako sa labas ng gate.. Inaabangan ko sya sa gate kahit umuulan.. Basang basang ako ng ulan kahit nakapayong ako pero wala pa din akong Rence na nakikita.. Magtatlong oras na ang paghihintay ko ay napagdesisyunan kong pumasok nalang at nagpalit ng damit.. Hindi ako mapakali at labis akong nag.alala kay rence.. Hindi ako makatulog ng maayos kaya medyo lumalim ang aking mga mata kinaumagahan.. Hapon ng Sunday ay wala pa din si Rence.. Cguro talagang nasaktan ko sya ng sobra.. Di ko alam na may gusto sya sa akin.. Talagang pinagsisihan ko ang pananakit ko kay rence.. "huhuhuhu.. Rence.. sorry.. umuwi ka na.. san ka na ba.. sorry.." sa di ko inaasahan ay napahagulhol ako.. kung may anong biglang napansin akong nahulog sa kwarto namin.. "crack..." lumapit ako at tiningnan ko eto.. napansin kong picture frame eto.. Ng tiningnan ko kung kaninong litrato eto ay nakaramdam ako ng kaba.. Litrato ni Rence.. Napatulo luha ko.. Hindi ako mapakali.. "Sorry Rence.. saan ka na ba.." lumipas ang mga araw ay wala pa din akong nakikitang rence... Pati si Dave ay wala pa din.. Madami akong naiisip sa biglaang pagkawala ni Rence at Dave.. "nagtanan siguro ang dalawa.."
Makalipas ang isang linggo ay nakita ko si Dave.. Tinanung ko eto kung saan si Rence.. Anong nangyari sa kanya at bakit di sya pumasok.. Pero ang parating sabi sa akin ay busy kaya di pwedeng isturbohin.. Okay naman daw eto.. Halos araw araw kong tinatanung si dave kung nasaan si Rence.. pero ganun pa din ang sagot nya.. Busy at bawal isturbohin.. Talagang umiwas na sa akin si Rence.. Di ko naman masisisi sya dahil sa ginawa ko pero gusto kong bumawi sa kanya.. Nagsisisi talaga ako at gusto kong ipakita sa kanya na handa akong pagbayaran ang nagawa kong pananakit sa kanya.. halos araw araw akong nalulungkot sa pagkawala nya.. Nalulumbay.. ewan ko pero di pa din mawala ang guilt sa puso ko.. Lumipas ang mga araw, weeks, buwan at taon ay wala pa din si Rence.. Talagang tumatak sa isip ko na nakalimutan na talaga ako ni Rence pero ako ay babawi kapag magkikita kami ulit..
AFTER MORE THAN ONE YEAR
Rey P.O.V.
Sobrang isang taon na ay di pa din nawawala sa isip ko si Rence pero di ko naman pinababayaan ang pag.aaral ko.. Biyernes ay nag.announce ang guro namin na may dadating na mga students galing daw ng UK kaya magbibigay kami daw ng formal entrance at kami daw ang magdadala ng mga bagahe nila sa kanya kanyang room sa dormitory.. Medyo natutuwa naman ako dahil merong magbibisita sa amin ditong mga foreign students at di pa yan ay magtatagal sila ng tatlong buwan kasama kami sa training.. Talagang mahahasa ang English ko neto..
SATURDAY NG UMAGA
Rey P.O.V.
Maaga kaming ginising dahil ilang minuto simula ngaun ay dadating na ang mga students galing UK.. Naligo muna ako at nagbihis ng type B naming uniform.. Pagkatapos ay nagformation kami sa gate mismo.. Ilang minuto pa ang makalipas ay natatanaw ko na ang school bus namin.. Nakikita ko sa loob ng bus ang mga foreigner at nasisigurado ako na hindi basta bastang estudyante eto dahil ang special bus ang ginamit nila papunta dito na halos hindi pinapagamit sa amin dahil baka daw masira ang gamit sa loob ng bus at high-tech daw eto.. Nang huminto ang bus sa harap ng gate ay unti unting nagsibabaan ang mga foreign student.. Iba talaga kapay taga ibang bansa ka..Puro tisoy at mapuputi.. Talagang high breed talaga sila at iba ang aura nila.. Mga ilang Segundo pa ang makalipas ay kala ko bumaba na ang lahat sa bus.. Maya maya pa ay may napansin akong isang foreign student na nakapag.agaw ng atensyun ko.. Medyo kinabahan ako dahil parang namumukhaan ko sya.. Maputi sya, makinis, matangos ang ilong, blandi, maganda ang mga labi, maganda ang hubog ng katawan dahil fitted ang suot netong damit.. ang tikas ng tindig.. pero ng tiningnan ko ng maigi ang mukha ay naalala ko si Rence.. Tama kamukha nya si Rence.. Pero impossible dahil alam kong nagtagpo ang aming mga mata pero parang di nya ako naalala.. Pero talagang kamukha nya si rence at parang pareho sila manamit.. Di ko namalayan na nag.umpisa ng magbigay ng command ang leader ng aming platoon..
"Tiiiiiiiiiiiiiiiikaaaaaaaaaaaassssss nga!" ang utos ng leader namin.. (ang sigaw naming lahat "Huh!!!" ) "Paluuuwaaag!!!!!" ang sigaw ulit ng leader namin. (ang sigaw naming lahat "Huuuhh!!!) "Welcome UK Maritime school to MAAP Baguio Philippines..!!!!"
Pagkatapos magsalita ng aming presidente ay agad agad nagsilapit ang mga kasamahan ko sa mga foreign students.. Ewan ko ba di ako makaalis sa pwesto ko na parang napako ang mga paa ko at sige lang ako ng titig ng titig sa kamukha ni rence.. Mayamaya pa ay napapansin kong lumalapit sa kanya si Dave.. Inobserbahan ko kung ano ba ang gagawin ni dave at bakit sya lumapit sa kamukha ni Rence.. Bigla nya etong niyakap at niyakap naman sya ng kamukha ni Rence.. Nakinig ako sa pinag.uusapan nila at narinig ko ang tawag ni Dave sa foreign student eto.. "Rence..Kamusta ka na.." eto ang naririnig kong sabi ni Dave.. Pero pinakinggan ko ulit eto.. Rence nga.. si Rence nga.. kaya pala kamukha nya si Rence dahil si Rence nga sya at di ako nagkakamali.. pero bakit parang di nya ako nakikilala? Bakit parang nagbago sya.. talaga bang sobrang sakit ng ginawa ko sa kanya.. di ko winawala ang aking tingin kay Rence habang sinusundan ko silang naglalakad.. talagang mas lalo syang gumwapo at talagang mas lalong gumanda ang kutis nya at katawan nya.. Labis akong natutuwa dahil sa wakas ay nandito na sya.. Pero nakaramdam ako ng lungkot dahil parang hindi nya ako naalala.. parang di nya ako kilala.. sa lalim ng iniisip ko ay bigla kong nabangga si Dave.. Pero sige lang ako ng titig kay Rence.. Nagmamakaawa ako na kausapin nya ako.. pero parand di nya ako kilala.. gusto ko syang lapitan pero pinigilan ako ni Dave.. "Di pa to ang tamang oras Rey para kausapin sya.. tumigil ka Rey" ang sabi sa akin ni Dave.. Pero namimiss ko na talaga si Rence na halos mapaluhaluha ako.. Pumasok sina rence sa dormitory at ako naman ay titig ng titig sa kanya..
3pm na ng hapon ay napansin kong may nag.uusap sa labas ng room ko.. Pinakinggan ko to ng mabuti at may isang familiar na boses akong narinig.. Si Dave.. Pero ilang Segundo ang makalipas ay narinig kong sinambit nya ang pangalan ni Rence kaya dali dali kong binuksan ang pintuan.. "Rence!'' lumingon sa akin si rence.. akmang lalapit na ako sa kanya pero biglang pinigilan ako ni Dave..
"Excuse me.. Are you calling my name?" ang tanong sa akin ni Rence na kinalungkot ko.. Biglang pumula ang mata ko na halos ikatulo ng luha ko dahil di ako kilala ni Rence na para bang kinalimutan nya na ako.. "Anong nangyari sayo rence.. Bakit parang di mo na ako kilala..? Diba walang iwanan.. I'm your brother.. You're twin brother.." ang sabi ko nalang sa kanya.. "I really don't know you.. Sorry.. but I need to enter.." ang tanging sagot neto sa akin at biglang pumasok eto pero napansin kong hinahawakan nya ang kanyang ulo na parang sumasakit eto.. "Rey, di pa to ang tamang oras." Ang pagpipigil ni Dave sa akin..
Pumasok si Rence sa loob ng kwarto. Hindi ako nagpaawat kay dave kung bakit di ako kilala ni Rence.. ganun ba talaga kalaki ang galit nya sa akin.. bakit nagbago sya bigla at parang may tinatagong sikreto sa akin si Dave.. Talagang nagmamakaawa ako kay Dave para sabihin nya sa akin ang katotohanan.. Ayaw ko ng ganito.. Sobrang isang taon akong naghintay sa kanya tapos hindi pwedeng lapitan at kausapin.. Ano ba ang di ko nalalaman na di sinasabi sa akin ni Dave.. Sa di ko inaasahan ay napaluha ako at napaiyak.. "Dave.. huhuhuhuhu.. please.. tell me.. ano ang totoo Dave.. please.. huhuhuhu..." napansin kong naaawa na sa akin si Dave kaya kami ay pumasok sa aking kwarto para mag.usap... "Okay Rey, sasabihin ko na.. pumasok tayo sa kwarto mo at doon ko sasabihin sayo lahat lahat kung bakit di ka nakikilala ni Rence.." at dun na nga at pumasok kami at sinabi sa akin ang kanyang nalalaman.. Nakinig ako sa sinabi ni Dave at ako ay labis nalungkot, nagsisisi, at naguilty sa aking nalaman.. "Rey, may amnesia si Rence.. Temporary amnesia.. pero di lahat ay kanyang nakalimutan.. selective memories ang nawala sa kanya. Isa ka at ang school na eto sa alaalang nawala sa buhay ni Rence.. Naaksidente si rence sabado ng gabi malapit sa park at sobrang lakas ng ulan ng mangyari ang aksidente.. Di namin alam kung bakit gabi ng sabado ay dun sya.. Sabi ng nakabangga sa kanya ay nakita nyang umiiyak si Rence at rinig nya pa ang sigaw ng pangalan mo bago eto mabanggaan... malala ang kalagayan ni Rence na akala namin ay ikamatay nya dahil sa dami ng dugong nawala sa kanya.. Finorward sya agad agad sa Maynila dahil kulang ang gamit sa Hospital dito sa baguio.. Talagang parang halos mawalan kami ng pag.asang mabuhay si rence dahil may mga araw na biglang nag.aalarm ang life support nya at kailangan naming tawagin ang doctor.. Dahil sa lakas ng pagkakabangga ni rence ay nakomatos sya.. kailangan syang kalbuhin ng doctor.. pumayat ng sobra si Rence.. Rey... talagang nakakaawa ang sitwasyon nya sa mga araw na yun.. Wala syang malay for 3weeks pero after that ay nagkamalay sya.. Ng magising sya ay di nya makilala ako at ang kanyang parents pero makalipas ang ilang araw ay agad bumalik ang memory nya tungkol sa amin.. tinanong ko sya tungkol sayo o sa school natin pero wala talaga syang maalala Rey.. Mahigpit na inutos ng mama nya na walang dapat makaalam neto kundi kami lang at president lang ng school natin.. Napagdesisyunan ng mama ni Rence na manirahan muna sa UK si Rence habang eto ay nagpapagaling.. Pero nagtagal sya sa UK kaya napag.isipan nya na pumasok sa isang maritime school doon sa UK.. Kahit binabanggit kita minsan sa kanya ay hanggang ngayon Rey ay di ka padin nya natatandaan..." ang pagpapaliwanag sa akin ni Dave. Biglang tumulo ang luha ko.. Nagsisi ako sa ginawa ko.. Bakit ko kasi sya sinaktan.. Sising sisi ako sa ginawa ako.. Ako pala ang may dahilan kung bakit di ako kilala ni rence.. Naaawa ako sa sinapit nya pero mas nangibabaw ang pagsisisi ko.. Dahil sa sinabi sa akin ni Dave ay naunawaan ko kung bakit di ako natatandaan ni rence pero gagawin ko ang lahat para makabawi at para maalala nya ako.. Aaminin ko.. May gusto ako kay Rence pero natatakot ako dahil di ko pa maintindihan ang nararamdaman ko sa kanya at may gf ako hanggang ngayon..
Lumipas ang mga araw ay di pa din ako naalala ni Rence.. Magkasama kami ni Rence sa training pero di talaga ako naalala neto na labis kinalungkot ko.. Nakikita ko ding masaya sya sa kaibigan nyang hilaw na si Louie at kay Dave kahit parang hindi na ako parte ng memorya nya.. Parang nagseselos ako dahil gusto ko ding akbayan sya.. Makipagkulitan sa kanya.. Paglutuan sya ulit, alagaan sya.. pero parang sa paglipas ng mga araw ay medyo mailap ang pagkakataong makausap sya dahil paepal etong kaibigan nyang hilaw na si Louie na kahit sa pag.ihi ni Rence ay talagang sasama sa kanya.. Kahit sundan ko man sya sa cr ay talagang pinapalayo sa akin ni Louie si Rence dahil cguro napapansin netong titig ako ng titig kay Rence.. Talagang hindi to umaalis sa tabi ni Rence na medyo kinainis ko.. Kahit sa mga activity nagkakataong magkagroup kami pero todo papansin etong si Louie na ayaw talagang makawala sa tabi ni Rence.. Akala mo unggoy na ayaw umalis sa pagkasabit dahil baka maubusan ng saging.. Kahit gusto kong lumapit ay talagang umiwas mismo sa akin si Rence kaya medyo sobrang nalungkot ako.. Humingi ako ng tulong kay dave pero ayaw nya akong tulungan dahil ako na daw ang dapat gumawa ng paraan dahil sabagay nasa harap ko na ang matagal kong hinahanap.. Pero talagang nakaramdam ako ng hirap para kausapin sya.. Ang taong nasaktan ko at ngayon ay di na ako kilala dahil sa ginawa ko na labis ko talagang pinagsisihan.. sising sisi ako sa ginawa ko..
SABADO at walang training
Rence P.O.V.
Lumipas ang mga araw at patuloy pa din kami sa pagtratraining ay napapansin kong ako nga ang tinutukoy ng kadeteng nagngangalang Rey na gusto nyang makausap dahil titig ng titig sa akin to.. Ang lagkit kung makatingin.. May pagkakataong gusto nyang lumapit sa akin.. At may pagkakataong napapansin kong sumusunod sya sa akin kahit mag cr ako.. pero dahil nga sa makulit kong kaibigang si louie na dikit ng dikit sa akin ay di nagkakaroon ng pagkakataon na makausap ako ng kadete. Kahit minsan ay magkasama kami sa grupo ay di nya ako makausap dahil parang nilalayo ako ni louie sa kanya.. Ewan ko ba pero naaawa na ako minsan sa kadeteng iyon dahil minsan kapag tumatawa kami ni louie at dave ay parang nakikita ko sa kanyang mata ang pagkalungkot at selos.. Gusto ko syang makausap na dahil sigurado akong may gustong sasabihin sa akin eto.. Pero etong si Louie ay napakakulit na parang ayaw nya akong makipag.usap sa kadeteng iyon.. Ang lakas talaga ng topak neto sa akin.. Mokong talaga kahit kailan..
Sabado ay nagising ako ng maaga.. Nakita kong nakahilata pa si louie sa kanyang kama dahil na din siguro sa lamig ng kwarto kaya masarap matulog pero nasanay akong bumangon ng maaga kaya nagsipilyo ako muna at lumabas.. tumambay ako sa labas ng dorm at nilanghap ko ang masarap na hangin.. Napakaaliwalas ng panahon at maganda ang huni ng mga ibon.. parang nagsisiawitan eto at talagang napakagandang makinig sa kanilang napakabanayag na ingay.. Ngayon ko lang napansin na mapuno ang paaralan na eto pero halos pine tree ang nakatanim dito.. Tumingala ako sa itaas at nakita ko ang maganda at mabughaw na kalangitan.. Talagang napakadalisay ng hangin at ang sarap sa balat.. Para akong niyayakap ng kalikasan dahil sa napakabanayag at maaliwalas na panahon.. Sana maging maayos at maganda ang araw ko.. Maya maya pa ay may napansin akong babaeng palapit sa kinatatayuan ko.. Sa di ko inaasahan bigla nya akong binati... ''Hello.. good morning.. how are you Rence...? Remember me? Angel? Anyway Rence kailangan kong umakyat muna dahil bibisitahan ko lang si Rey.. enjoy Rence.." di ko maintindihan bakit ako kilala ng babaeng nagngangalang Angel.. pupuntahan nya dyaw si Rey.. Ngumiti nalang ako sa kanya dahil wala naman akong medyo masabi at sya ay ngumiti din sa akin.. Lumingon ako sa likod ko at nakita ko ang kadete sa hagdan at eto ay bumababa.. Lumapit si Angel sa kanya at biglang hinalikan ni Angel ang kadete sa kanyang mga bibig.. Di ko maintindihan pero nakaramdam ako bigla ng sakit ng makita ko silang naghalikan.. Parang kung may anong kirot na tumutusok sa puso ko.. Di ko alam parang nasasaktan ako sa aking nakikita.. Bakit ganito ang nararamdaman ko ne di ko nga sila kilala at ilang araw ko lang medyo nakilala ang kadete kahit di kami nag.uusap.. "Babe, good morning.. can we go up na babe.. I'm quite hungry babe.." umakyat silang dalawa sa taas pero napapansin kong tumitingin sa akin ang kadete.. Kahit umaakyat na sila pataas ay nakikita kong lumilingon ang kadete sa akin ng bahagya.. Nakita ko nalang na hinawakan sya ng babae sa kanyang kamay.. Naghoholding hands sila habang umaakyat.. Talagang ang sweet nila at eto ay pinapapakita nila sa akin.. May kung anong selos akong naramdaman na medyo napaluha ang mata ko kaya agad akong umiwas ng tingin.. Parang sinampal ako ng harapharapan..Ang sakit sa puso.. Bakit ganito ang nararamdaman ko.. Bahagyang nag.iba ang ihip ng mood ko.. Parang nasira dahil sa isang hindi maintidihang nararamdaman.. Kaya tinapik tapik ko nalang ang ulo ko at hinihimas ang dibdib ko para bahagyang gumaan ang pakiramdam ko.. "kaya mo to Rence.. mag.eenjoy ako sa araw na to.. ayaw kong sirain ang weekend ko.. ahhhhh..." nilasap ko nalang ang malamig na hangin at pinakinggan ang awit ng mga ibon.. Napakaganda talaga sa lugar neto.. Lumipas ang 30 minuto ay minabuti kong umakyat na para makapaghanda na din para mamaya dahil gagala kami ni louie.. Umakyat ako sa hagdan ng dahan dahan para di makadisturbo sa ibang natutulog pa.. Nang pag.akyat ko ay napansin kong may bukas na pintuan sa tabi ng kwarto ni Dave.. Tumingin ako dito at may nakita akong tao.. Habang palapit ako dito ay may nakarinig akong isang maliit na ingay na nakapag.agaw ng atensyon ko.. "ahhhh... babe.... Ahhhhhhhh...!!!" isa etong ungol.. "ahhhhhhhhhh... ahhhhmm!!!" ungol eto ng parang nagtatalik.. ewan ko ba pero patuloy lang ako sa paglalakad na parang wala sa katinuan.... Nang dumaan ako dito at wala din naman akong choice dahil madadaanan ko naman eto kapag pupunta ako sa kwarto ko ay sa di sinasadyang pagkakataon ay nakita kong naghahalikan ang kadeteng nagngangalang Rey at ang babaeng nagngangalang Angel.. Sarap na sarap si Angel sa ginagawa nya.. talagang napapaungol eto dahil sa kanilang ginagawa.. "babe.. ahhhh... ahhhh.. sarap babe..." ang rinig kong sabi ng babae.. ng nakaisang hakbang na ako ay nakita kong napatigil ang kadete.. tumitingin sa akin eto at parang nagulat dahil nakita ko silang naghahalikan.. napansin ko ding tumigil ang babae.. napatingin silang dalawa sa akin.. nakita kong lumakad palapit sa akin ang babae at nakikita ko namang parang statwa ang kadete at titig ng titig to sa akin.. Ng nasa pintuan na ang babae ay nagsmile sa akin eto, kumindat, at sinaraduhan ang pinto.. Di ko maintindihan pero biglang bumigat ang pakiramdam ko.. parang nasasaktan ako sa nakita ko.. parang ang bigat bigat.. ang sakit sakit.... Bakit ganito ang aking feeling.. parang nahihirapan ako.. di ko maunawaan.. napakahapdi ng aking puso na parang may sugat na nagbalot ng matinding pighati sa buo kong katauhan.. dahil sa lalim ng aking iniisip ay lumabas ako ng dorm at naglakad lakad.. "ano bang nangyayari sa akin.. di ko maintindihan.." hinimas himas ko ang aking dibdib pero ayaw talagang umalis ng sakit.. talagang napapaluha ako sa tuwing naalala ko ang nakita ko kanina.. sa di ko inaasahan ay biglang tumakbo ang aking mga paa na parang may sariling isip eto.. sa aking pagtakbo ay biglang tumulo ang luha sa aking mga mata.. napakasakit ng pakiramdam.. tumakbo ako ng mabilis ng mabilis.. sige lang ako ng takbo na parang walang direksyon ang aking patutunguhan.. napansin ko nalang na ang elevation ng aking tinatakbuhan ay pataas ng pataas.. medyo nangawit ang aking mga paa at ako ay napabuntol hininga dahil sa pagtakbo.. pero parang mas napagod ang puso ko at isip ko hindi dahil sa pagtakbo kundi dahil sa aking nasaksihan kanina.. parang pinamukha sa akin na wala akong kwenta.. napahinto lamang ako sa isang burol at napahawak sa isang malaking punong pine tree.. di ko maintindihan ang nararamdaman ko bakit ganito kabigat ng puso ko.. bakit apektado ako.. napaluha nalang ako sa tapat ng puno.. grabe.. parang binagsakan ako ng ulap.. ang saklap.. unti unti kong pinapatahan ang sarili ko sa hirap at labis na lungkot na nararamdaman ko.. sa aking pagkamulat ay may agad akong napansing ukit sa puno... nakaukit dito ang mga salitang R R
Nang Makita ko ang ukit na R R ay biglang pumatak ang mga luha ko.. hinawakan ko eto at hinihimas himas.. parang may alaala akong natatandaan dito.. ang sakit.. may naalala akong may taong gumawa ng ukit na eto sa punong eto para akin... pilit ko tong inaalala pero masyadong Malabo na kinasakit ng ulo ko.. "Aray.....!!!! Aray...!!! Ang sakit ng ulo ko..!!!" napansin ko nalang ang isang taong lumalapit sa akin pero di ko mamukhaan eto dahil nanlalabo ang aking paningin.. biglang sinambit nya ang pangalan ko na medyo narerecognize ko naman ang boses.. "Rence...!! Rence..!!! what happen.... Why are you here.. lets go back at the room..." tama nga ako at si Louie eto... Sa di ko inaasahang pagkakataon ay nawalan ako ng malay at nagising nalang sa kwarto namin at nakita ko ang private Doctor namin dito sa Baguio na nasa loob ng room namin ni Louie...