Rey P.O.V.
Pumasok na kami na at kinuha lahat ng gamit namin ni Louie ng mga kasambahay ni Rence. "Sa balcony ngayon si Rence. Samahan mo siya Louie.Nandoon ngayon si Lola Sita." "Yes Tita. We'll go there. Rey. Come on. Follow me." Sumunod ako kay Louie at nakarating kami sa Balcony. Kitang kita ko sa di malayuan si Rence. Medyo kinakabahan ako pero sabik na sabik akong makita siya. "Rey, be easy at Rence. He need you right now. Please take good care of him. I know you can help him. He's always thinking of you so please don't ever hurt him again. Show your love to him." "Yes, Thank you." "Go there now. I'll leave you here." "Thank you" Iniwan ako ni Louie at unti unti ko nang natatanaw si Rence. Umuupo siya at may kasama siyang matanda. Siya yata is Lola Sita. Pero napatigil nalang ako ng makita kong pinapakain niya si Rence. "Iho, kain ka na. Kailangan mong magpalakas." Sinusubuan nalang ni Lola si Rence pero mukhang matamlay si Rence. Hindi ko siya masyadong makita dahil nakatalikod siya. "Salamat Lola Sita dahil hindi mo ako pinapabayaan." "Iho, parang anak na din kita. Huwag ka nang malungkot." "Busog na po ako. Gusto ko nang magpahinga. Pakitawag naman si Mama Lola Sita. Kailangan ko nang pumunta sa kwarto ko." "Sige Iho, dadalhin kita don. Lagay ko lang ang pagkain sa mesa." Habang nakatayo ako ay nagulat ako sa nakita ko. Nakaupo si Rence sa wheel chair at sobrang matamlay ang kanyang mukha. Parang pumayat siya masyado. Anong nangyari sa kanya? May hindi ba ako alam na hindi sinasabi sa akin si Louie? Habang tinutulak ni Louie ang wheelchair ay nagtagpo ang mga mata namin ni Rence. "Rey? Bakit nandito ka? Sino kasama mo?" "Rence. Anung nangyari sayo? Bakit ka nakawheel chair?'' Tumayo si Rence at lumapit sa akin at nagyakapan kami. "Huhuhuhu.. Bakit ngayon ka lang Rey!! Sobrang namimiss na kita.. Huhuhu.." "Nandito na ako at hinding hindi kita iiwan kailan man." Kumawala si Rence sa pagyakap sa akin at nakikita kong hinahawakan niya ang kanyang ulo. '' Ahh.. Ang ulo ko.." Sa di ko inaasahang pagkakataon ay biglang natumba siya. "Rence!! Rence!! Rence!!!"
RENCE P.O.V.
Nagulat ako ng makita ko si Rey sa bahay namin. Sobrang nanabik ako sa kanya pero sa di ko inaasahang pagkakataon ay natumba ako.. Nagising nalang ako sa kwarto ko at nandito lahat pati ang private doctor namin. "Doc. What happened? Why I'm here." "You've passed out earlier. But do not worry, you're fine now." Tiningnan ko si Mama tapos sinabihan ko siya na huwag sabihin kay Rey. "Tita, bakit sobrang pumayat si Rence? Anong tunay na kalagayan ni Rence? Tita. Please. Sabihin mo sa akin." "Huminahun ka iho. Rence will be fine. Doc. Kindly tell explain what happened to Rence?" "Yes. I'm not sure what did you tell to Madam Tan but I'll tell you what happened. It's a reaction of his body everytime he feels too much stress. This might be emotional stress. The patience is enduring to much stress. When we did our examination, we've found out that he has leukemia. This is a cancer of the blood. Luckily we've already found it out as early. This is stage 1 cancer and it can still be curable. We take it serious because this is a disease in which body forms too many white blood cells. The patient should undergo different treatment but the most important here to survive is fighting spirit. Patient can be survive as long we give him hope but time goes by Rence body is almost giving up. I'm not sure what he've been through but he needs support before it's too late."
Rey P.O.V.
Nagulat ako sa nalaman ko at nahabag sa kalagayan ni Rence. "Iho, huwag ka munang umalis sa tabi ng anak ko. Ako ang bahala sayo. Huwag ka nang mag.alala sa magulang mo dahil tutulungan ko kayo basta huwag mo lang iwanan muna ang anak ko. Alam kong matutulungan mo siyang makarecover." "Opo tita. Hinding hindi na ako aalis sa tabi ni Rence."
Gaya ng pinangako ko ay hindi ako umuwi sa Pilipinas at inalagaan si Rence. Umuwi na si Louie para asikasuhin ang mga trabaho doon sa Pilipinas. Ako ang nag.alaga kay Rence. Hindi parin nawawala ang kagwapuhan niya kahit pumayat siya. Parati ko siyang pinapaliguan at nahihiya ako minsan kasi hubot hubad ko siyang pinapaliguan. Makalipas ang ilang linggo ay bumalik ang sigla niya at unti unti na ding bumabalik ang kanyang lakas. Sobrang saya ko. Kinunwento ko sa kanya ang lahat nang nangyari at hindi ako umalis sa kanyang tabi. Mahal na mahal ko si Rence. Makalipas ang ilang buwan ay di na kailangan ang wheel chair dahil kaya na niyang makalakad kahit walang alalay. Eto na ang last treatment niya at chineck siya ulit ng kanyang Doctor. "This is actually suprising that you've fully recovered. This is actually a miracle. You're a survisor rence." "Thank you so much Doc." Tuwang tuwa kaming lahat sa balitang iyon. Halos tumalon ako sa saya. Gabi na at umuwi kami sa bahay. Pumasok kami sa kwarto at pinahiga ko muna si Rence.
"Rey, thank you dahil hindi mo ako iniwan." Niyakap niya ako habang ako ay nakatalikod. Humarap ako sa kanya at hinawakan ko ang pisnge niya. "Hinding hindi kita iiwan rence. Mahal na mahal kita. Sorry sa mga nagawa ko. Hinding hindi na kita sasaktan." Bigla akong napatahimik dahil hinalikan niya ang mga labi ko. Masyadong uminit ang gabi namin at nagtagal ng tatlong minuto ang aming paghahalikan. Hinubad ko ang damit niya at ganun na din ako. Wala na kaming saplot pareho at dinikit namin ang aming katawan sa isa't isa. Para kaming mga baliw dahil nagawa pa naming sumayaw habang yakap yakap ang isa't isa. Ang sarap sa pakiramdam. Muling naghalikan kami at nang-init ang buo kong katawan. Ang sarap sarap ni Rence. Pinaghahalikan ko ang kanyang leeg at nilasap ko ang buo niyang katawan. "Ahhmmm.. Bryann.. AHh... ang sarap.." Lumuhod ako at buo kong sinubo ang galit na galit niyang jr. "Ahh... aahhmm... ahhmm. Ang sarap Rey. Sige pa." "Ahh... mmmm..." Tumayo ulit ako at hinalikan siya. Ganun din ang ginawa sa akin ni Rence at lumuhod siya. "Rence.. ahhh... sarap.. shit.. ahh... sarap rence.. ahmmm... Ohh yeahh.. Ang sarap.." Nagtagal ang pagchupa niya sa akin na kinatirik ng mga mata ko.. Grabeng sensasyon ang nararamdaman ko sa aking katawan. Para kaming nakawalang ibon sa isang kulungan. Sabik na sabik kami pareyo sa isa't isa. "Rey... Pasukin mo ako." Biglang tumayo si Rence at kinuha niya ang lubricant sa loob ng kanyang drawer. Pinahid niya eto sa jr ko at mas lalo pa etong tumigas. Tumuwad siya at handang handa na ako ipasok ang sandata ko sa kanyang pwet. "Papasok na ako.." "Sige lang..." Unti unti kong nilabas pasok ang jr ko sa pwet niya at binilisan eto ng bahagyan.. "a.. a.. a.. ahhh.... Sige pa Rey.." "Ahhmm.. Mahal na mahal kita Rence.. ahhh.. ohh yeahh.. ohhhh yeaahh... ahhh.." "hmmm.. hmmm.. ahh.. ang sarap.. sige pa Rey...." "Ang sarap mo Rence.. Ahhh.. ahh.. ohh yeahh... bibiliisan ko pa.." "sige.. bilisan mo.. a.. a.. a.. aghhh.. ahh.. ohhh yeahh. Rey mahal na mahal kita.. ohh yeahh.. ahhh ahh. Ah""Rence. Mahal na mahal din kita.. ohh yeahh.. ang sarap rence.. ahh.. ohh yeahh" Nagtagal ang ganung posisyon namin ni Rence. Binunot ko ang sandata ko at pinahiga siya sa kama paharap sa akin. Bumuka ang mga paa niya at pinasok ko muli ang jr ko. Kitang kita ko ang pamumula niya at nilalasap ko mga labi niya habang kumakayod ako sa pwet niya.. "Ahh... hmmmm.... Hmmmm.. asssshhhahhh.... Sige pa rey.. Ahhh..." "Rence.. ahhh... hmmmm.. ohh yeahh..." nagtagal ang aming pagtatalik hanggang sa sabay kaming labasan.. "Rence... malapit na ako.. ohhh.. yeahh.." "Sige, sabay na tayou.. ahhh.. sa loob mo iputok.. ohh yeahh.." Yun na at nilabasan ako.. Sobrang init ng gabing eto.. Sobrang saya namin at pareho kaming nakatulog sa sobrang pagod.
Tanggap kami pareho ng aming magulang. Naging masaya ang aming pagsasama at sabay kaming matulog sa isang bubungan. Naulit nang madaming beses ang aming pagtatalik. Parehas kaming masaya at pinangako ko sa sarili ko na hinding hindi ko siya kahit kailan man. Alam kong madami kaming pagdadaanan pero ito ang magiging simula ng aming panghabang buhay.
*********************** T H E E N D **************************
Salamat guys sa sumubaybay sa story ko. I hope you've enjoy the story. Please do support also the upcoming stories: Dimension and Fighter's Lover. Thank you very much :)
