Rey P.O.V.
2 buwan nalang at mangnganak na si Anna. Inikaso ko na ang maternity leave niya, nakabili na din ng mga gamit para sa baby namin, nakahanda na ang lahat. Sobrang excited na ako sa baby ko. Eto na yata ang isa sa pinalalasap ng isang lalake ang magkaroon ng anak. Hindi ko ma imagine kung ano ang pakiramdam ng iyak at haplos ng isang sanggol. Hayy.. Di na ako makapaghintay. Habang nasa office ako ay napapansin kong gumagamit ng cellphone na naman si Anna. Hindi niya din sinasabi sa akin ang password ng kanyang facebook for privacy daw. Mas lalo akong kinutuban at nakaramdam na may tinatago siya sa akin. Habang siya'y nakaupo ay tinitingnan ko siya ng mabuti habang nakatago. Bigla nalang tumayo si Anna at nag cr yata pero naiwan niya ang kanyang cellphone sa ibabaw ng mesa.. Lumapit ako at sinubukan kong buksan eto pero naka lock. May password. Wais talaga toh. Habang tinitingnan ko ang mesa niya at binuksan ko ang drawer niya baka may nakakubli pero nakahalata yata siyang may tao. "Jessa? Ikaw ba yan? Saglit lang nasa banyo pa ako. Mabilis lang to." Mas lalo akong naalarma at nagmadaling lumabas. Tanyang hahakbang palabas na sana ako ay biglang tumunog ang cellphone ni Anna. "Tot Tot" May nagtext sa kanya. Si Jeff ang nagtext sa kanya. Paano nagkaraon sya ng number ni Anna. (Magkita tayo mamayang 7pm mamaya. Kung....) Di ko mabasa ang lahat ng message nya dahil nakalock eto... Nakarining nalang ako ng huni ng gripo at parang lalabas na yata si Anna kaya lumabas kaagad ako at nagmasid nalang. Hinintay kong mag 5:30 pm at pumunta kay Anna. "Anna, alis na tayo. Umuwi na tayo." "ahh babe... pwede bang mauna ka nalang. Mamaya pa ako uuwi kasi may inaasikaso pa ako at may meeting pa ako ngayon sa mga staffs. Madaming gagawin kasi.. Magtetext o tatawag nalang ako para magpasundo sayo mamaya.." "Ah cge.. Basta huwag kang magpuyat masyado dahil bawal yan sayu." Umalis ako at nagtago sa cr. Hinintay kong lumabas si Anna at sinundan siya. Kala ko ba may meeting siya? Bakit siya aalis? Bakit siya makikipagkita kay Jeff? Habang nagbabantay si Anna ay sinugurado kong hindi niyang mahahalata na sinusundan ko siya. Bahala na kung gagastos ako ng libo sa pamasahe. Kailangan kong malaman kung saan siya pupunta at anong kailangan niya kay Jeff? Madaming pumapasok sa isip ko pero matiyaga akong sumunod sa kanya. "Kuya, sundan mo ang taxing yan" "Sige sir.''. Huminto ang sinasakyan ni Anna sa harap ng isang hinding kilalang restaurant. Hinintay ko muna siyang makapasok bago ako bumaba sa taxi. Maingat akong pumasok sa restaurant at nagsumbrero ako. Umupo ako malapit sa kanila at pinakinggan ang lahat ng pag.uusap nila. "Anna, miss na kita.. Mwuahh" "Anong ginagawa mo Jeff? Pwede ba huwag mo akong hawakan! Ano ba ang sasabihin mo sa akin!" "Ganyan ka na ba sa akin?" "Huwag ka ng magpaligoy pa! Ano ba ang kailangan mo?" "Kakarating mo lang nga. Mag.order muna tayo." "Diretsuhin mo na ako.'' "Sige, Anna. Mahal kita. Bumalik ka na sa akin. Bakit ba ayaw mo sa akin at aalagaan ko naman ang baby natin." ''Wow, nagsalita ang walang trabaho. Pagkatapos kang natanggal sa company ni Rence nagmamalaki ka pa sa akin? Paano mo ako bubuhayin at ang anak ko ha? Ano nalang ang sasabihin ng magulang ko?'' ''Makinig ka muna sa akin Anna. Nakahanap na ako ng trabaho. Please huwag mo nang lokohin si Rey. Kaibigan ko siya at huwag mo nang ipaako ang hindi naman siya ang gumawa. Baby natin yan. Alam mo sa sarili mo na ako ang ama niyan at walang nangyari sa inyo ni Rey." "Shhh!! Tumahimik ka. Baka may makirig sa iyo.'' "Please Anna, alam kong aksidenteng may nangyari sa atin pero ginusto natin yun. Ilang buwan nalang at manganganak ka na. Gusto ko na kilala nang ating anak ang tunay niyang ama." Narindi ako sa aking narinig. Halos mabasag ang baso sa sobrang inis ko. Lumapit ako sa kanila na galit na galit.. ". Rey! Anong ginagawa mo dito...?" "Anna! Anong ibig sabihin nito?" "Anong ibig sabihin mo babe? Si Jeff lang naman to?" ''Narinig ko ang lahat! Huwag ka nang magsinungaling! Sabihin mo ang totoo, may nangyari ba sa atin sa araw na yun? Sino ang tunay na ama ng dinadala mo.!!!" "Pare Bryan, pasensiya na. Sorry pare sa panloloko sayo ni Anna pero ako ang tunay na Ama ng dinadala niya. Hindi ko naman ginusto to pare kaso si Anna ayaw niya akong tanggapin." "Manloloko ka Anna.. Ahhhhggg.. Kaya pala gusto mong may mangyari sa atin, kaya pala parati kang busy sa kakatext dahil niloko mo ako simula't sapul palang. Aghhh... Si Rence.. Oo.. Tama.. Kailangan kong puntahan si Rence.!" Dali dali akong umalis at bumalik sa opisina. Nagbabasakali akong puntahan si Louie para tanungin siya kung saan si Rence. Grabe.. Nagawang lokohin ako ni Anna. This is too much. Sobra na to.
Nakarating na ako sa office at hindi nga ako binigo ng pagkakataon, naabutan ko si Louie na pupunta sa parking lot. "Louie! Louie! Wait.." "Rey?" "Please Louie, wait! I need to ask you something" "What is it?" "Where is Rence?" "I don't know Bryan. I'm so sorry." "Please. I need to know where is Rence!! Please" "I'm so sorry, that's a question that I can't answer." "I know that you know where is Rence! Please tell me. I need to talk to him." "Hey! Get off of my car!" "No! I won't until you will tell me where he is." "Tell me what happen? It might chance my mind if you will tell me what you want to say to Rence" "I love him Louie, I want to see him. Niloko kami ni Anna. I'm not the father of his child. Walang may nangyari sa amin. Wala. Naniwala kami sa kasinungalingan niya. Hinding hindi ko siya mapapatawad. I need to talk with Rence. I want to tell him about this. Please Louie." "Hysssttt, Bryan all this year with Rence I've tried to get him. However, he's still love you. I've comforted him everytime he's suffering, I've let him feel that I'm always here but he's eye's can't get off you. I love Rence so much Rey but he still love you. But it's okay though. After the team building we're always talking but whatever I do, he's always asking about you. It's sad that he really cares about you despite of what you did to him but I want him to be happy. I've accepted the fact that I can't replace you from his heart but please don't ever hurt Rence anymore or else I won't let you see or touch him anymore." "Thank you Louie, will you help me?" "Yes. I'll help you. Rence went to London." "How can I get there? Will you come with me? Please?" "Don't worry, I'll come with you. Rence is waiting for you. I know you can help him. Please be at ease at him. I'll book a ticket for the both of us. Two days from now prepare we'll travel." Napakalaki ng pasasalamat ko kay Louie dahil hindi nawawala pa din ang pagiging mabait niya.
TWO DAYS LATER
Ito na ang araw na pinakakahintay ko, pupunta na ako kay Rence. Hintayin mo ako Rence at sisiguraduhin kong hindi na ako aalis sa tabi mo. Mahal na mahal kita. Sobrang excited akong makita siya. Dumating na kami ni Louie sa Airport at talagang masaya ako. First time kong makapang.ibang bansa. Swerte ko talaga dahil makikita ko na din ang London. Sobrang haba ng biyahe at nakakapagod. Sa wakas ay nakarating na din kami ng London. Ang lamig dito sa London. Sobrang ganda. Puro British ang nakikita ko sa paligid. Parang gusto kong halikan ang simento dahil ang pakiramdam na first time at everything. Nakakajologs talaga pero sobrang masaya ako. "Good morning sir. Madam Tan is waiting for the both of you." Eto ang sabi nang isang britong lalake na may magarang kotse sa likod niya. "Louie, who's that guy.." "Ahh... Hehehehe.. He will give us a lift at Rence mansion. He's the driver of Tan's family." Sobrang yaman talaga ni Rence. Ang ganda pa ng sasakyan niya. Ang matindi ay driver lang nila ang Briton. Habang nasa byahe kami ay tiningnan ko ang mga daling larawan namin ni Rence sa cellphone ko. Naalala ko pa dati ang inukit kong puso sa kanya sa punong pine tree. Hehehe. Nakakatuwa lang kasi sobrang saya namin dati. Hayssstt. Sobrang miss na miss ko na talaga siya. Habang nasa byahe kami ay nakita ko ang ganda nang bansang London. Nasa ayos ang daloy ng sasakyan at lahat ay sumusunod sa batas trapiko. Makalipas ang ilang oras ay parang nasa malayo na kami ng kabihasnan at halos wala nang mga establesyemento at parang pumasok kami sa isang park. Bumukas ang napakalaking gate at kitang kita ko sa malayo ang isang malaking building na parang isang palasyo. Nang tumigil ang sasakyan sa harap ng malaking palasyo ay may mga taong nakalinya sa harapan namin. Bumaba ako at binati kami ng sabay. "Good morning Young Master Louie and Young Master Rey." Nahiya ako ng konte dahil sobrang init ng pagtanggap nila sa amin. Habang nakatayo ako ay sinalubong kami ng isang babae. "Louie, I miss you so much.Mwuahh!" "Hello Rey, I'm the mother of Rence. Kinunwento lahat sa akin ni Louie. Matagal ka nang hinihintay nang anak ko. Alam kong matutuwa ang anak ko sa pagdating mo. Alagaan mo siya at huwag mo na siyang saktan. Okay!" "Yes po ma'am." "Tita nalang Rey ang itawag mo sa akin." "Sige po Tita. Marami pong salamat sa mainit na pagtanggap mo sa akin." "Sige na. Kanina pa kayo hinihintay ng anak ko"Sobrang bait ng mama ni Rence. Hindi ko makapiniwala na nandito na ako. Sa wakas ay makikita ko na si Rence. Kinakabahan ako pero sobrang nanabik na ako sa kanya.
