"ရီေပၚေရ.....ကိုကို အလုပ္ရၿပီး...."
"ဟုတ္လား?.....ကိုကို......
ဘယ္ေနရာမွာလဲ?........အေဝးႀကီးပဲလာ?..."
"အင္း.....ေဝးေတာ့ေဝးတယ္....
အလုပ္က ေပက်င္းမွာဆိုေတာ့......
ကိုကိုတို႔ အိမ္ပါေျပာင္းရမွာေလ......."
"ေအာ္!..."
"အင္း.....ဒါနဲ႔ ရီေပၚေရာ လိုက္ခဲ့ရမွာဆိုေတာ့
အဆင္ေျပရဲ့လား?....."
"ကြၽန္ေတာ္က ရပါတယ္ .....ကိုကိုသာ အဆင္ေျပသလို လုပ္ေလ......."
"အင္း........."
.....................................................................
ေရွာင္က်န႔္နဲ႔ရီေပၚ တို႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခက အိမ္ေလးကို ေရာင္း၍ ေပက်င္းၿမိဳ႔၏ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခန္းတြင္ အတူေနၾကေလသည္။
ေရွာင္က်န႔္က ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္
ဒီဇိုင္းဆြဲသူတစ္ဦး ျဖစ္သၫ့္အတြက္ မနက္၉နာရီမွ ညေန၆နာရီထိ ရံုးတက္ရေလသည္။ထို့ေျကာင့္ ေရွာင္က်န႔္ႏွင့္ ရီေပၚတို႔ ညေရာက္မွသာ
ေတြ႕ရေလ့ရိွသည္။
ရီေပၚ ေရွာင္က်န႔္ကို သိပ္လြမ္းသည္။ စကားမေျပာရတဲ့ရက္ေတြကလည္း တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ စိပ္လာခဲ့ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး
စကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရိွခဲ့ေခ်။
ေရွာင္က်န႔္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း
ရီေပၚဘက္ကစကားစေျပာဖို႔မဝံ့ရဲခဲ့။
ေရွာင္က်န႔္ကလည္း ျပန္လာတာနဲ႔ ပင္ပန္းလြန္း ၍ထင္သည္ ။စားျပီးေသာက္ၿပီး.....ခဏနား၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း ေရွာင္က်န႔္က ကုန္ၾကမ္းေတြ လိုက္ရွာေနရတာေၾကာင့္ ရီေပၚႏွင့္ ေရွာင္က်န႔္က နီးရက္နဲ႔ ေဝးေနၾကေလသည္။
ေရွာင္က်န႔္ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္တာ တစ္လေတာင္ရိွသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
အလုပ္တြင္ ထက္ျမက္ၿပီး ႀကိဳးစားရံုသာမက
ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေသာ
ေရွာင္က်န႔္ကို အားလံုးက သေဘာက် ၾကသည္။
အထူးသျဖင့္ ေရွာင္က်န႔္ရဲ့သူေဋး လ်န္ ကေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ကို မ်က္စိက်မိေလသည္။
ရီေပၚကေတာ့ ဘားတစ္ခုတြင္ စားပြဲထိုးဝင္လုပ္ေန
သည္မွာ တစ္ပတ္ပင္ရိွသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ေရွာင္က်န့္နွင့္ တိုင္ပင္ခ်င္ေသာ္လည္း.....
အလုပ္ကိုယ္စီႏွင့္မို႔ ရီေပၚမေျပာမိခဲ့ေခ်။
.....................................................................
"က်င့္ေလး.....ကိုကိုဒီေန့
ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းရွင္ နဲ႔သြားေတြ ့ရမယ္
အဲ့တာ က်င့္ေလးလိုက္ခဲ့ပါလား?......."
"အင္း...."
................................
"ဟုတ္.....ေက်းဇူးပါ.....
ေနာက္လိုအပ္ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔
ကုမၸဏီကို လာခဲ့ပါဦး...."
"ဒါဆို ....ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေတာ့မယ္......"
"ေကာင္းပါၿပီး....."
ဝူရန္နဲ႔ က်င့္ေလးလည္း သူေဋးရံုးခန္းထဲမွ အထြက္
စာရြက္ဖာေလးအား သယ္လာေသာ ေရွာင္က်န႔္ႏွင့္
တိုးေလသည္။
"က်င့္....က်င့္ေလး!...."
ေရွာင္က်န႔္ကို မထင္မွတ္ထားပဲ ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ က်င့္ေလးတစ္ေယာက္...
ဝူရန္ရဲ့ လက္ေမာင္းေလးအား ဆြဲခ်ိတ္၍ ေရွာင္က်န႔္အား ၿပံဳးျပလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါမွ ေရွာင္က်န႔္၏ မ်က္ႏွာေလး
ညိုးသြား၍ ေခါင္းငုပ္သြားေလသည္။
*မငိုနဲ႔ ကိုကို......
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက အျခားတစ္ေယာက္ကို
ဖက္တြယ္ေနတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ.......
ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာ....ကိုကိုခံစားၾကၫ့္ပါ...
ၿပီးေတာ့ က်င့္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔တို့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ပါၿပီး ......*
........................................................
ေရွာင္က်န႔္ က်င့္ေလးတို႔ႏွင့္ေတြ ့ၿပီးကတည္းက
စိတ္ထဲတြင္ တစ္စက္ကေလးမွေနလို႔မေပ်ာ္။
အလုပ္ထဲတြင္လည္း စိတ္မပါဘဲ တစ္ေန့လံုး
ငူငူငိုင္ငိုင္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ထိုသို့ အရိပ္အကဲကို
သိေသာ လ်န္ က အလုပ္သမားမ်ားအား ဘားတြင္
ေသာက္ရန္ တကာခံလိုက္ေလသည္။ ခါတိုင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေရွာင္က်န႔္ျငင္းေသာ္လည္း.....
အခုအခ်ိန္ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္မျငင္းခ်င္မိ။ထို့ေၾကာင့္
ရံုးဆင္းခ်ိန္တြင္ ေရွာင္က်န႔္တို႔ သူေဋးကားႏွင့္ ဘားသို႔ေရာက္ခဲ့ေလသည္။
ဘားေရာက္ေသာ္ လ်န္ႏွင့္ ေရွာင္က်န႔္က လြဲ၍.....
အျခားသူမ်ားသည္ မီးေရာင္စံုအလယ္တြင္ ကေနၾကေလသည္။
ေရွာင္က်န႔္ကေတာ့ စိတ္မေပ်ာ္ေသာေၾကာင့္
အရက္မ်ားတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေနေလသည္။ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္
ေသာက္တာမ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ ပါးႏွစ္ဖက္မွာ နီေဆြ ့၍ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားဟာလည္း နမ္းခ်င္စရာ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေနေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္၏မူးေနတဲ့ ပံုစံကိုၾကၫ့္ၿပီး....
စိတ္မထိန္းႏိုင္ေသာ လ်န္မွာ ေရွာင္က်န႔္၏ခါးေလးအား ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး.....
ႏႈတ္ခမ္းပါးနီေဆြ ့ေဆြ ့မ်ားကိုလည္း အငမ္းမရစုပ္ယူလိုက္ေလသည္။
ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ လ်န္ေပးေသာ အနမ္းမ်ားတြင္ ယစ္မူးမိေသာေၾကာင့္ နမ္းေနလ်ွက္ႏွင့္ပင္ ေရွာင္က်န႔္၏ လက္မ်ားက လ်န္၏ လည္ပင္းေလးအား ဖက္တြယ္လာေလသည္။လ်န္၏ လက္မ်ားကလည္း.....ေရွာင္က်န႔္၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္ေနေသာေၾကာင့္......
ေရွာင္က်န႔္၏စိတ္တို့က ပိုလို႔ပင္ ထိန္းသိမ္းလို႔မရေတာ့ေခ်။
"ေရွာင္က်န႔္ေရ.....ကိုယ္တို႔အခန္းထဲ သြားမလား?..."
လ်န္၏အေမးကို ေရွာင္က်န႔္မေျဖမိ။သို့ေသာ္လည္း
မျငင္းမိ။ထို့ေၾကာင့္ လ်န္လည္း ေရွာင္က်န႔္၏ ကိုယ္ေလးအား မ၍ ဘားထဲရိွ အခန္းတစ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။
ထို ျမင္ကြင္းကို အစအဆံုးျမင္လိုက္ရေသာ ရီေပၚမွာ...ေျပာစရာစကားမ်ားပင္ ေပ်ာက္ရွသြားခဲ့ေလသည္။
လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ဗန္းေလးမွာလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ေနရာယူေနၿပီး....
ရီေပၚပါးေပၚတြင္လည္း မ်က္ရည္စက္မ်ားကလည္း အသီးသီးေနရာယူေနၾကေလသည္။
ဒူးမ်ားကလည္း မခိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ရီေပၚထိုလူမ်ားေသာ ေနရာမွထြက္သြားမိ၍ ေခ်ာင္ခ်ေသာေနရာတစ္ေနရာတြင္ သြားငိုေနမိသည္။ရီေေပၚ ္တစ္ေယာက္ထဲ ရိွေနတုန္း
အေနာက္မွ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္လာမွန္းမသိေသာ အသက္ႀကီးပိုင္းလူႀကီးတစ္ေယာက္......
ရီေပၚကို သူငွားထားေသာအခန္းတစ္ခန္းထဲသို႔ အားႏွင့္မရမကဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
အခန္းထဲေရာက္ေသာ္ ရီေပၚကိုယ္ေလးအား ကုတင္းေပၚသို႔ ပစ္ခ်၍ ရီေပၚ၏အက်ီတို့ကို တစ္စဆီ ဆြဲဆုတ္လိုက္ေလသည္။ထို့ေနာက္
ရီေပၚ၏ လည္တိုင္ႏွင့္ ၫွပ္ရိုးမ်ားကို အငမ္းမရနမ္းေနေလသည္။
ရီေပၚရုန္းေသာ္လည္း ထိုလူႀကီးက ရီေပၚကိုယ္ေလးအား အားႏွင့္
ဖိထားေလသည္။ ထိုလူလက္ထဲမွာ ဘဝပ်က္သြားမွာကို ရီေပၚေၾကာက္မိသည္။ရီေပၚတစ္ေယာက္ အရမ္းေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္....ေရွာင္က်န႔္ကို အျမန္လာကယ္ပါေစဟု စိတ္ထဲတြင္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ရီေပၚကိုယ္ေလးအား ထိုလူႀကီးက အငမ္းမရနမ္းေနၿပီး ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ရန္အလုပ္......
ကလင္း....ကလင္း.....ကလင္း......
ထိုလူႀကီးက ဖုန္းလာေနေသာေၾကာင့္ ရီေပၚကို အခန္းထဲတြင္ ထားခဲ့၍ အျပင္ထြက္သြားခဲ့ေလသည္။
ထိုအခါမွ ရီေပၚတစ္ေယာက္ စိတ္ေအးသြားခဲ့ေလသည္။သို့ေသာ္ အလြန္ေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္ ရီေပၚမတ္တပ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မရပ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။
..............................................................
ေရွာင္က်န႔္ႏွင့္ လ်န္ တို႔ နမ္းေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ေရွာင္က်န႔္၏ အေပၚ
ပိုင္းေလးမွာလည္း ဗလာျဖစ္ေန၍ လည္တိုင္တြင္လည္း အမွတ္အနည္းငယ္
ရိွေနေလသည္။ထို့ေနာက္ ေရွာင္က်န႔္တို႔ အဆင့္ထပ္တက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္.........
.,..............,........,.................
[Unicode]
"ရီပေါ်ရေ.....ကိုကို အလုပ်ရပြီး...."
"ဟုတ်လား?.....ကိုကို......
ဘယ်နေရာမှာလဲ?........အဝေးကြီးပဲလာ?..."
"အင်း.....ဝေးတော့ဝေးတယ်....
အလုပ်က ပေကျင်းမှာဆိုတော့......
ကိုကိုတို့ အိမ်ပါပြောင်းရမှာလေ......."
"အော်!..."
"အင်း.....ဒါနဲ့ ရီပေါ်ရော လိုက်ခဲ့ရမှာဆိုတော့
အဆင်ပြေရဲ့လား?....."
"ကျွန်တော်က ရပါတယ် .....ကိုကိုသာ အဆင်ပြေသလို လုပ်လေ......."
"အင်း........."
.....................................................................
ရှောင်ကျန့်နဲ့ရီပေါ် တို့ ပင်လယ်ကမ်းခြေက အိမ်လေးကို ရောင်း၍ ပေကျင်းမြို့၏ တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်းတွင် အတူနေကြလေသည်။
ရှောင်ကျန့်က ဆောက်လုပ်ရေး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်
ဒီဇိုင်းဆွဲသူတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အတွက် မနက်၉နာရီမှ ညနေ၆နာရီထိ ရုံးတက်ရလေသည်။ထို့ကြောင့် ရှောင်ကျန့်နှင့် ရီပေါ်တို့ ညရောက်မှသာ
တွေ့ရလေ့ရှိသည်။
ရီပေါ် ရှောင်ကျန့်ကို သိပ်လွမ်းသည်။ စကားမပြောရတဲ့ရက်တွေကလည်း တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် စိပ်လာခဲ့ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး
စကားပြောဖို့ အချိန်မရှိခဲ့ချေ။
ရှောင်ကျန့်အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်တွေမှာလည်း
ရီပေါ်ဘက်ကစကားစပြောဖို့မဝံ့ရဲခဲ့။
ရှောင်ကျန့်ကလည်း ပြန်လာတာနဲ့ ပင်ပန်းလွန်း ၍ထင်သည် ။စားပြီးသောက်ပြီး.....ခဏနား၍ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ပိတ်ရက်များတွင်လည်း ရှောင်ကျန့်က ကုန်ကြမ်းတွေ လိုက်ရှာနေရတာကြောင့် ရီပေါ်နှင့် ရှောင်ကျန့်က နီးရက်နဲ့ ဝေးနေကြလေသည်။
ရှောင်ကျန့် ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်လုပ်တာ တစ်လတောင်ရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။
အလုပ်တွင် ထက်မြက်ပြီး ကြိုးစားရုံသာမက
ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင် ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသော
ရှောင်ကျန့်ကို အားလုံးက သဘောကျ ကြသည်။
အထူးသဖြင့် ရှောင်ကျန့်ရဲ့သူဋေး လျန် ကတော့ ရှောင်ကျန့်ကို မျက်စိကျမိလေသည်။
ရီပေါ်ကတော့ ဘားတစ်ခုတွင် စားပွဲထိုးဝင်လုပ်နေ
သည်မှာ တစ်ပတ်ပင်ရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။ရှောင်ကျန့်နှင့် တိုင်ပင်ချင်သော်လည်း.....
အလုပ်ကိုယ်စီနှင့်မို့ ရီပေါ်မပြောမိခဲ့ချေ။
.....................................................................
"ကျင့်လေး.....ကိုကိုဒီနေ့
ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းရှင် နဲ့သွားတွေ့ရမယ်
အဲ့တာ ကျင့်လေးလိုက်ခဲ့ပါလား?......."
"အင်း...."
................................
"ဟုတ်.....ကျေးဇူးပါ.....
နောက်လိုအပ်ရင်လည်း ကျွန်တော်တို့
ကုမ္ပဏီကို လာခဲ့ပါဦး...."
"ဒါဆို ....ကျွန်တော်တို့ ပြန်တော့မယ်......"
"ကောင်းပါပြီး....."
ဝူရန်နဲ့ ကျင့်လေးလည်း သူဋေးရုံးခန်းထဲမှ အထွက်
စာရွက်ဖာလေးအား သယ်လာသော ရှောင်ကျန့်နှင့်
တိုးလေသည်။
"ကျင့်....ကျင့်လေး!...."
ရှောင်ကျန့်ကို မထင်မှတ်ထားပဲ မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ကျင့်လေးတစ်ယောက်...
ဝူရန်ရဲ့ လက်မောင်းလေးအား ဆွဲချိတ်၍ ရှောင်ကျန့်အား ပြုံးပြလိုက်လေသည်။
ထိုအခါမှ ရှောင်ကျန့်၏ မျက်နှာလေး
ညိုးသွား၍ ခေါင်းငုပ်သွားလေသည်။
*မငိုနဲ့ ကိုကို......
ကိုယ်ချစ်တဲ့သူက အခြားတစ်ယောက်ကို
ဖက်တွယ်နေတာကို မြင်ရတဲ့အခါ.......
ဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာ....ကိုကိုခံစားကြည့်ပါ...
ပြီးတော့ ကျင့်လေးတစ်ယောက် သူ့တို့ကို ကိုယ်ချင်းစာတတ်ပါပြီး ......*
........................................................
ရှောင်ကျန့် ကျင့်လေးတို့နှင့်တွေ့ပြီးကတည်းက
စိတ်ထဲတွင် တစ်စက်ကလေးမှနေလို့မပျော်။
အလုပ်ထဲတွင်လည်း စိတ်မပါဘဲ တစ်နေ့လုံး
ငူငူငိုင်ငိုင်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ထိုသို့ အရိပ်အကဲကို
သိသော လျန် က အလုပ်သမားများအား ဘားတွင်
သောက်ရန် တကာခံလိုက်လေသည်။ ခါတိုင်းအချိန်များတွင် ရှောင်ကျန့်ငြင်းသော်လည်း.....
အခုအချိန်တော့ ရှောင်ကျန့်မငြင်းချင်မိ။ထို့ကြောင့်
ရုံးဆင်းချိန်တွင် ရှောင်ကျန့်တို့ သူဋေးကားနှင့် ဘားသို့ရောက်ခဲ့လေသည်။
ဘားရောက်သော် လျန်နှင့် ရှောင်ကျန့်က လွဲ၍.....
အခြားသူများသည် မီးရောင်စုံအလယ်တွင် ကနေကြလေသည်။
ရှောင်ကျန့်ကတော့ စိတ်မပျော်သောကြောင့်
အရက်များတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်နေလေသည်။ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်
သောက်တာများလွန်းသောကြောင့် ပါးနှစ်ဖက်မှာ နီဆွေ့၍ နှုတ်ခမ်းပါးများဟာလည်း နမ်းချင်စရာ
ကောင်းလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေလေသည်။
ထို့ကြောင့် ရှောင်ကျန့်၏မူးနေတဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး....
စိတ်မထိန်းနိုင်သော လျန်မှာ ရှောင်ကျန့်၏ခါးလေးအား ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး.....
နှုတ်ခမ်းပါးနီဆွေ့ဆွေ့များကိုလည်း အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်လေသည်။
ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် လျန်ပေးသော အနမ်းများတွင် ယစ်မူးမိသောကြောင့် နမ်းနေလျှက်နှင့်ပင် ရှောင်ကျန့်၏ လက်များက လျန်၏ လည်ပင်းလေးအား ဖက်တွယ်လာလေသည်။လျန်၏ လက်များကလည်း.....ရှောင်ကျန့်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်နေသောကြောင့်......
ရှောင်ကျန့်၏စိတ်တို့က ပိုလို့ပင် ထိန်းသိမ်းလို့မရတော့ချေ။
"ရှောင်ကျန့်ရေ.....ကိုယ်တို့အခန်းထဲ သွားမလား?..."
လျန်၏အမေးကို ရှောင်ကျန့်မဖြေမိ။သို့သော်လည်း
မငြင်းမိ။ထို့ကြောင့် လျန်လည်း ရှောင်ကျန့်၏ ကိုယ်လေးအား မ၍ ဘားထဲရှိ အခန်းတစ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။
ထို မြင်ကွင်းကို အစအဆုံးမြင်လိုက်ရသော ရီပေါ်မှာ...ပြောစရာစကားများပင် ပျောက်ရှသွားခဲ့လေသည်။
လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော ဗန်းလေးမှာလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်နေရာယူနေပြီး....
ရီပေါ်ပါးပေါ်တွင်လည်း မျက်ရည်စက်များကလည်း အသီးသီးနေရာယူနေကြလေသည်။
ဒူးများကလည်း မခိုင်တော့သောကြောင့် ရီပေါ်ထိုလူများသော နေရာမှထွက်သွားမိ၍ ချောင်ချသောနေရာတစ်နေရာတွင် သွားငိုနေမိသည်။ရီေပေါ် ်တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတုန်း
အနောက်မှ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရောက်လာမှန်းမသိသော အသက်ကြီးပိုင်းလူကြီးတစ်ယောက်......
ရီပေါ်ကို သူငှားထားသောအခန်းတစ်ခန်းထဲသို့ အားနှင့်မရမကဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။
အခန်းထဲရောက်သော် ရီပေါ်ကိုယ်လေးအား ကုတင်းပေါ်သို့ ပစ်ချ၍ ရီပေါ်၏အကျီတို့ကို တစ်စဆီ ဆွဲဆုတ်လိုက်လေသည်။ထို့နောက်
ရီပေါ်၏ လည်တိုင်နှင့် ညှပ်ရိုးများကို အငမ်းမရနမ်းနေလေသည်။
ရီပေါ်ရုန်းသော်လည်း ထိုလူကြီးက ရီပေါ်ကိုယ်လေးအား အားနှင့်
ဖိထားလေသည်။ ထိုလူလက်ထဲမှာ ဘဝပျက်သွားမှာကို ရီပေါ်ကြောက်မိသည်။ရီပေါ်တစ်ယောက် အရမ်းကြောက်နေသောကြောင့်....ရှောင်ကျန့်ကို အမြန်လာကယ်ပါစေဟု စိတ်ထဲတွင် ဆုတောင်းနေမိသည်။
ရီပေါ်ကိုယ်လေးအား ထိုလူကြီးက အငမ်းမရနမ်းနေပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ရန်အလုပ်......
ကလင်း....ကလင်း.....ကလင်း......
ထိုလူကြီးက ဖုန်းလာနေသောကြောင့် ရီပေါ်ကို အခန်းထဲတွင် ထားခဲ့၍ အပြင်ထွက်သွားခဲ့လေသည်။
ထိုအခါမှ ရီပေါ်တစ်ယောက် စိတ်အေးသွားခဲ့လေသည်။သို့သော် အလွန်ကြောက်နေသောကြောင့် ရီပေါ်မတ်တပ်တောင် ကောင်းကောင်း မရပ်နိုင်ခဲ့ချေ။
..............................................................
ရှောင်ကျန့်နှင့် လျန် တို့ နမ်းနေသည်မှာ အတော်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ရှောင်ကျန့်၏ အပေါ်
ပိုင်းလေးမှာလည်း ဗလာဖြစ်နေ၍ လည်တိုင်တွင်လည်း အမှတ်အနည်းငယ်
ရှိနေလေသည်။ထို့နောက် ရှောင်ကျန့်တို့ အဆင့်ထပ်တက်ရန် ပြင်ဆင်နေချိန်တွင်.........