HOPPER’S POV :
“Princess?” Tawag ko sa kapatid ko habang kinakatok ang pinto ng kuwarto niya. “Puwede ba akong pumasok?”
“Bukas po ‘yan, Kuya.”
Agad kong pinihit pabukas ang seradura at pumasok sa loob. Nadatnan ko siyang nakaupo sa sahig at nakasandal sa kaniyang kama pero nakapangalumbaba.
“Anong problema mo? Bakit biyernes santo ‘yang mukha mo?” natatawang tanong ko.
“Wala. Huwag mo nga akong pakialaman, Kuya.” nakabusangot niyang wika. natawa nalang din ako. “Ano bang kailangan mo?”
“Kausap ko si Nathalie kanina at pinapatanong kung free ka ba today. Magpapasama raw sa ‘yo sa mall.”
“Bakit ako? Ikaw naman ang boyfriend niya.”
“Marami akong gagawin today, Princess. Bumabangon palang tayo ‘di ba?”
“I’m sorry, Kuya. Hindi rin kasi ako puwede ngayon, e.” She said and quickly averted her gaze towards the floor. “Pupuntahan ko kasi si Saiyan.”
I groaned, “That guy again. Kailan ka ba matatauhan, AM? Ako kasi matagal ng natauhan dahil kung noon, gustung-gusto ko siya para sa ‘yo kasi akala ko noon, magiging mabuti siya para sa ‘yo dahil kaibigan ko siya at kilala ko na siya but turns out, mali ako. Hindi ko pa pala siya gano’n kakilala so please, wake up! Hindi siya — ”
“Kuya, tama na!” ang sama na ng tingin niya sa ‘kin. “Hindi ko naman pinapakialaman ang love life mo ‘di ba?” inis pa rin niyang dagdag bago hinilot ang kaniyang sentido. “Gusto ko lang namang maging masaya, e! Gusto ko lang namang ibalik ‘yung dating kami ni Saiyan. ‘Yung tipong walang pakialam sa iba. Tipong kami lang dalawa. ‘Yung masaya lang. Walang problema at higit sa lahat, walang mga taong nasasagasaan— nasasaktan.”
Umiskwat ako sa harapan niya saka ko siya tinitigan ng diretso. “Seems like you’re in a deep trouble, Princess. Why? what’s wrong? what happened?” Sunud-sunod kong tanong.
“Si Kenshi — ”
“Anong ginawa ng gagong ‘yun sa ‘yo?”
She shook her head, tears are slowly dripping down her cheeks. “Kasi umasa siya sa ‘kin, Kuya. Akala niya wala na talaga kami ni Saiyan so he confessed his feelings towards me again pero ..”
“Pero hindi mo ‘yon kayang suklian.” salo ko sa sinasabi niya saka nagbuntong-hininga. “Naiintindihan naman kita kasi hindi naman gano’n kadaling turuan ang puso at saka bata ka pa, AM. Ni wala ka pa ngang disiotso ‘di ba? Huwag mo ring masiyadong intindihin si Kenshi kasi alam kong matatag siya. Magiging okay din siya.”
“Pero hindi okay sa ‘kin ‘yon, Kuya, kasi nasaktan ko siya.” Giit niya, “Bakit kasi kailangang pati siya magustuhan ako? Sana bumalik nalang kami sa kung ano kami dati na daig pa ang aso’t pusa.”
“Cheer up!” pinunasan ko ang mga luhang nagkalat sa pisngi niya. “Ganiyan talaga ang mga magaganda. Pinag-aagawan.” nakangising sabi ko. “Magbihis ka at samahan mo si Nathalie. That way, makakalimutan mo si Kenshi.”
“Hindi nga ako p’wede kasi pupuntahan ko ang boyfriend ko.”
“Samahan mo muna ang girlfriend ko bago ka tumuloy sa boyfriend mo.”
She rolled her eyes and stood up. “Fine. Lumabas ka na.”
“Thank you, Princess.” I uttered before i walked out of her room.
Naglakad naman ako papunta sa room ng kakambal ko na sigurado akong nakahiga pa rin. Batugan ang loko.
“Grov! Grov!” tawag ko sa kaniya habang kinakalampag ang pinto ng silid niya. “Ano na? Tara na!”
Biglang bumukas ang pinto at lumabas dito ang magaling kong kapatid. “Ano bang iniingay mo ng ganito kaaga ha?”
Pinukol ko siya ng masamang tingin, “Hindi ka marunong bumaba ng kusa. Kailangan pang sigawan ka rito. Tara na.”
“Where’s Dad?”
“He’s downstairs waiting for us.”
“Let’s go then.”
Sabay kaming naglakad pababa ng hagdanan.
“Si AM?” Grover asked. “Lumabas ako sandali kanina pero hindi ko nakita kahit anino niya.”
“She’s in her room. Nagmumukmok kaya sinabi kong samahan niya si Nat sa mall.”
“Ano na namang problema niya?”
Umiling ako, “Siya nalang ang tanungin mo.” sabi ko at saka lumapit kay Daddy na nakatayo sa sala at hinihintay kami. “Dad.”
“Kanina pa ako naghihintay.”
“I’m sorry, Dad. Kinausap ko pa si AM, e. Tara na po.”
“Wala ‘yong driver ko ngayon. Sinong gustong mag-drive sa inyong dalawa?”
“Ako na, Dad.” presinta ni Grover saka kinuha ang remote key kay Daddy. “Let’s go.”
.
.
“Dad, ilang investors ang kakausapin natin ngayon?” Tanong ko nang nasa daan na kami papuntang GHAM na balak na ring palitan ni Dad ng pangalan as a sign of our new beginning.
“We are expecting five potential investors for today, son, including your uncle Conrad.” ani Dad. “May mga ilan ding medyo nagkakainteres mag-invest ngunit alanganin pa because of GHAM’s shutdown history kaya kailangan pa nating patunayan ang sarili natin sa kanila. Pag-igihan pa natin para makuha natin ng buong-buo ang kanilang tiwala.”
“Tiwala lang, Dad.” sabad naman ni Grover na sandaling sumulyap sa ‘min sa backseat. “Pasasaan ba’t mararating din natin ang tuktok just like before and this time, hindi na tayo magiging kampante sa presence ng matandang huklubang Benedicto.”
“Magpasalamat siya at tinuturing ko pa rin siyang ama dahil kung hindi,” nagpailing-iling si Daddy. “maybe he’s now behind bars. Sa laki ba naman ng atraso niya sa akin.”
Nagpakawala naman ng nakakabinging halakhak si Grover, “Punyeta, Dad, ihipan mo lang ang matandang ‘yon tiyak na tutumba na.” natatawa pa ring aniya. gago.
“Grover, p’wede ba? Pinapagana mo na naman ang kalokohan mo.” sermon ko sa kaniya.
“Chill, man. I was just kidding.”
Tumikhim bigla si Daddy, “Malapit na pala ang anniversary ng GHAM, mga anak. Kailangan na nating simulan ang bagong bihis ng kompanya and of course, unang-una na ro’n ang pagpapalit natin ng ating company name.”
I smiled. “Sure, Dad. paghahandaan at pag-iisipan nating mabuti ‘yan.”
“That’s right, Dad. Tutulong kaming dalawa ni Hopper and for the company name, maybe we should leave it to the girls.”
“You mean mom and AM?” I asked, frowning.
Nagkibit siya ng balikat, “Yeah.”
“You’re insane!” I yelled. “Hindi mo p’wedeng ipagkatiwala ‘yon sa kanila. Darn it, Grov. Magiging girly ang pangalan ng kompanya ‘pag nagkataon.”
Nagtawanan silang dalawa ni Daddy. “Ayos lang.” sabay pa nilang sabi.
My lips instantly parted, shocked for their immediate decisions. Hoo! Well, i hope they'll come up with a not-so-girly name. I really hope so.
.
.
SIGRID’S POV :
“'Oy, kanina ka pa tahimik diyan. Nakakainis ka naman. Para tuloy akong walang kasama.” reklamo ng kaibigan kong si Nathalie na kasalukuyang nagmamaneho. “Ano na naman ba kasing iniisip mo?”
I faked a laugh, “Tahimik lang, may iniisip na agad? Hindi ba p’wedeng wala lang akong ma-chika sa ‘yo?”
“Hmm, wala nga ba?”
I frowned. Nagsabi na naman ba ang tsismoso kong Kuya Hopper sa kaibigan kong ‘to?
I cleared my throat, “Wala talaga, Nat. Ayusin mo nalang ‘yang pagmamaneho mo para mabilis tayong makarating sa mall. Pupuntahan ko pa kasi si Saiyan mamaya.” I said.
“Fine— oh, look!!” bahagya pa kaming gumewang dahil sa taranta niyang pagturo sa kung sino.
“Ano bang problema mo?” inis kong tanong kay Nathalie. “Gusto mo bang maaksidente tayo?”
“Of course not. Tingnan mo kasi!” gigil din niyang sabi at saka binagalan ang takbo ng kotse.
Sinimangutan ko siya bago ko sinundan ng tingin ang tinutumbok ng daliri niya sa harapan at halos lumuwa ang mga mata ko nang makita ko kung alin— o mas angkop na, kung sino ang tinuturo ni Nathalie.
Sina Saiyan at Melody na kasalukuyang naghahalikan sa parking lot ng Eiveín Restaurant.
“oh ano, magtatanga-tangahan ka pa rin ba? Kahit saan, nakikipaghalikan siya kay Melody?” She let out a humourless laugh and stopped the car not far from Saiyan and Melody. “Para saan kaya ‘yang laplapan na ‘yan? Para sa pagpapanggap niya? God, AM, hindi — ”
“Shut up, Nat! Please, just shut up.” awat ko sa pagbubunganga ng kaibigan ko. Nasasaktan ako, e. I swallowed the lump in my throat and blinked the tears in my eyes. “Malay natin may explanation siya para sa — ”
“Gumising ka nga, AM. Diyos ko, malapit na talaga kitang sampalin para lang magising ka riyan sa kahangalan mo.”
“Nat — ”
“Ikaw, tumigil ka na, ha.” pinandilatan niya ako ng mata. “Matanong nga kita, ilang beses ka nga bang dinadalaw ng lalaking ‘yan sa loob ng isang linggo?”
Hindi ako nagsalita. Nakatuon lang ang paningin ko sa kinaroroonan ng dalawang hindi pa rin tumitigil sa paghahalikan. Wala na ang Super Saiyan na nakilala ko sa pagiging gentleman. Nagbago na.
It hurts.. really really hurts.
“Isang beses, minsan pa nga hindi nagpapakita sa ‘yo at puro text message o chat lang sa social media ang natatanggap mo.” patuloy ni Nathalie pero hindi pa rin ako lumilingon sa kaniya. “Tara na nga —”
“Nat, sandali.” pigil ko sa kaniya nang makita kong pasakay na ang dalawa sa kotse ni Saiyan. “Sundan natin sila— ”
“What? no. Hindi ako papayag, AM. Aalis na tayo at hahayaan na natin ang — sandali, saan ka pupunta?”
Bumaba ako ng kotse niya at saka tumitig sa kaniya ng diretso, seryoso. “Kung ayaw mo akong samahan, ako nalang. Marami namang taxi na p’wedeng rentahan.”
Napailing siya, “Sakay na. Sasamahan na kita kaysa hayaan kitang mag-isa at mapahamak.”
Ngumisi ako ‘tsaka mabilis na pumasok sa loob ng sasakyan.
“Tara na baka makawala pa ang mga ‘yan sa ‘tin.” usal ko.
Tanga na kung tanga pero gusto ko pa ring malaman ang totoo at ilaban kung anong mayro’n kami ni Saiyan para in case na magkandaloko-loko na ang lahat, I’m not the one to shoulder the blame.
.
.
“Mukhang wala naman tayong malalaman sa pagsunod natin sa kanila, friend. Tingnan mo nga oh, umuwi lang naman sila sa bahay nila.”
Umiling ako habang nakatitig sa gate ng mansion ng mga Almonte. Bahala na pero gusto kong makausap si Saiyan kahit sa harap pa ni Melody o ng pamilya niya.
“Uuwi na ba tayo?” Nathalie asked.
I shook my head, “No, at dito ka lang. Papasok ako sa kanila.”
“AM, are you sure?” may bahid pag-aalala niyang tanong. “Baka mamaya — ”
“Ssshh.. ‘wag mo akong alalahanin, okay? Maghintay ka lang dito. Babalik din ako agad.”
She nodded reluctantly. “Sige na nga lang.” aniya. Ngumiti ako bago binuksan ang katabi kong pintuan pero napahinto rin nang .. “Pero,” usal niya at nakataas pa ang isa niyang kamay. “Kapag hindi ka pa bumalik dito within five minutes — ”
“five minutes?!” Hindi makapaniwalang bulalas ko.
“Yes, AM. Five freaking minutes. Susundan kita sa mala-impyernong mansyon na ‘yan ng mga Almonte kapag — ”
“Arrghh!” I groaned in annoyance. “Oo na, oo na.”
“Good.”
Huminga pa muna ako ng sobrang lalim bago ako tuluyang naglakad patungo sa malaki at mataas na gate. Napangiti pa ako nang makita kong hindi ito naka-lock which means, makakapasok ako nang walang maaabala.
Patakbo kong tinungo ang front door at katulad kanina sa gate, hindi na naman ito naka-lock. I gently pushed the door to open. Sumilip ako sandali sa loob pero walang tao.
Nasa’n ang mga kasambahay nila?
Hindi na ako nag-alangang pumasok. Bahala na.
“Ma’am, ano pong kailangan nila?”
Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat, “Ate, naman. Bakit ka ba nanggugulat— teka, bago ka ba rito?” kunot-nuong tanong ko.
“Yes, ma’am.”
“I see. Girlfriend ako ni Saiyan. Nasa’n siya?”
Natigilan siya at parang gulat pa sa narinig niya. “K-Kasama po niya ang fiancée —”
“Saan?”
“Sa kuwarto ni Sir — ”
“Okay.” Tinakbo ko ang hagdanan.
“Ma’am, hindi po kayo puwedeng — ”
Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin. “Huwag mo akong pigilan ha.”
Natikom niya ang kaniyang bibig at napatango nalang. Minsan lang akong magtaray ng ganito at kapag masamang masama lang ang timpla ng araw ko.
PALAKAD-LAKAD ako sa labas ng bedroom ni Saiyan habang palakas ng palakas ang tibok ng puso ko at sari-saring konklusyon na rin sa kung anong ginagawa nila sa loob ang pumapasok sa utak ko.
Sinubukan kong pihitin pabukas ang doorknob and luckily, bukas ito. Huminga ako ng malalim at saka unti-unting tinulak pabukas —what the fuck?! Natulos ako sa kinatatayuan ko dahil sa eksenang nahantad sa mga mata ko.
Melody is lying on the bed and almost naked; Saiyan who’s only in his boxer is on top of her, and busy touching every inch of her body. Damn!
“So,” I cleared my throat and gladly, they finally stopped and noticed me.
“AM?!” gulat na gulat na bulalas ni Saiyan.
Agad din siyang tumalima at nagsuot ng T-Shirt ‘tsaka lumapit sa ‘kin pero umatras ako ng isang hakbang.
“Was that also a part of your plan, Saiyan?” Tanong ko sa garalgal na boses at ramdam ko na rin ang panginginig ng buo kong katawan hindi dahil sa lakas ng aircon kundi dahil sa nasaksihan ko.
“What plan?” sabad ng malditang babae habang nakatihaya pa rin sa kama. “At saka ano bang ginagawa mo rito? Nakakaabala ka— ”
“You shut up!” I snapped, pointing a finger to her. “Hang on, Bitch. I was still talking.”
“AM, kumalma — ”
“Kumalma?!” bulyaw ko kay Saiyan habang nag-uunahan ng tumulo ang mga luha ko. “Paano kung nahuli ako ng dating ng ilang segundo ha? Oh, Saiyan,” Napahilamos ako sa mukha ko. “I don’t want to think about what might happen next. Nasasaktan ako!”
Biglang tumawa si Melody ng patuya kaya pinukol ko siya ng nakakamatay na tingin at kung tumatalab lang talaga ang tinging ipinupukol ko sa kaniya, Baka kanina pa siya pinaglalamayan.
“Ano ba kasing problema ng prinsesa kuno na ‘yan, Sai?” tanong niya saka ako binalingan. “At ano bang pakialam mo kung mag-sex kami? Engaged na nga kami ‘di ba? umalis ka na nga.”
I smiled at her sweetly, “In your dreams, Melody. Gumising ka na sa kahibangan mo dahil babawiin ko na ang artistahin kong boyfriend. Narinig mo? Mahusay siyang mag-acting hindi ba? Paniwalang-paniwala kang mahal ka niya ‘di ba?” I laughed. “Sinasakyan lang niya ang engagement ninyo dahil sa Lolo Ben niya — ”
“AM, please.” awat ni Saiyan sa ‘kin kaya muling nabaling sa kaniya ang atensyon ko.
“What? Sabihin mo sa babaeng ‘yan kung ano talagang ginagawa mo, Saiyan, kasi pagod na pagod na ako sa sitwasyon natin. Teka, nasaan ba ‘yung Lolo mo? Ako nalang ang magsasabi sa kaniya — ”
“Alam ko na ang lahat.” putol ni Melody sa ‘kin na sinundan na naman ng tawa niyang nakakademonyo. “Umamim sa ‘kin si Saiyan few weeks ago kaya makakaalis ka na dahil wala ka ng aasahan sa fiancé ko.”
Binalingan ko si Saiyan. I stared at him blankly. Gusto kong marinig sa kaniya na hindi totoo ang sinasabi ng maldita’t malanding higad pero ..
“I’m sorry, AM. Nahulog na ang loob ko sa kaniya.”
*Paaakkk!!*
Isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa pisngi niya at hindi ko na rin napigilan ang hagulgol ko. “A-All this t-time, Sai.. all this t-time ako nalang pala ang l-lumalaban! Habang nagtitiis ako, Habang nagpapakatanga ako, Habang nasasaktan ako, anong ginagawa mo? You're busy flirting with Melody— the stupid bitch!” pinagsusuntok ko siya sa dibdib pero kulang pa rin. Masakit pa rin. “Ang kapal ng mukha mo, Saiyan!”
“AM, please — ”
*Paakk!!*
Tinanggap ni Saiyan ang ikalawang sampal pero hindi na sa akin nanggaling ‘yon kundi kay Nathalie na bigla nalang sumulpot.
“Ang kapal ng mukha mong saktan ang kaibigan ko! Humanda ka dahil hindi pa ako tapos sa inyo ng babaeng ‘yan at sinisiguro ko sa ‘yong hindi lang ako ang gaganti para kay AM kaya maghanda-handa na kayong dalawa.” Banta niya sa dalawa. “Let’s go, AM.”
Hindi na ako umangal nang hilain ako paalis ni Nathalie at parang nawala na ako sa sarili nang tuluyan at puro nalang ako iyak kahit nang nasa loob na kami ng kotse at sa sobrang panghihina, hindi na rin ako nagsalita pa.
Ganito pala kasakit ang maloko ng taong mahal mo at labis mong pinagkakatiwalaan. Sobrang sakit. Sobrang nakakapanghina. Sobrang nakakadurog ng puso.
You betrayed me, Saiyan ..
••●••●••●••
TO BE CONTINUED ..