အရင္ေန့ေတြကနဲ့မတူတာက က်ြန္ေတာ္ ျပံဳးျပီးႏိုးးလာတာ အရင္လို မ်က္ရည္ေတြနဲ့မဟုတ္ ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ မေန့ကသူရဲ့ဂရုစိုက္မွဳေတြေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ျပံဳးမိျပန္ျပီ က်ြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာလားး ရင္ခုန္ေနမိတာလားး ျကည္ႏူးးမိေနတာလားးးး က်ြန္ေတာ္လည္တိုင္နားးကေနစကားေလးတခြန္းး
"moring luhan"
"ဟုတ္ "
သူဆီကဘာစကားးမွထြက္သလာရ်္က်ြန္ေတာ္ကပဲ
ဆက္ေျပာလိုက္တယ္
"ဘာမ်ားလိုအပ္လဲ ဘာလုပ္ေပးးရမလဲ "
"အင့္ဟင့္းးး ဘာမလိုအပ္ဘူးး ဒီအတိုင္းးေလးပဲေလးးနားမွာခဏေလးး ေနေပးးပါေနာ္"
သူအျပဳအမူေတြေျကာင့္က်ြန္ေတာ္ ရင္ေတြခုန္ေနရျပန္ျပီ အရင္ကမဟုတ္မေန့ကနဲ့ေတာင္တျခားးဆီပါ သူဒီလိုထူးဆန္းးေနျပန္ေတာ့လည္းးက်ြန္ေတာ္မေနတက္
က်ြန္ေတာ္သူ့ကိုေက်ာခိုင္းးကာ အိပ္ေနလ်ွက္
"ဟုိ ဟို မင္းးေနေကာင္းးပါတယ္"
သူ ပါးစပ္ေလးးလွုပ္ရုံမ်ွရယ္လိုက္ျပီးးး
"ေကာင္းးပါတယ္ ဘာလို့လဲ "
"ထူးဆန္းေနလို့ပါ မင္းကငါ့ကို ဒီလိူမ်ိဳးေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့"
သူ့ဆီကဘာစကားမ်ွမျကားးရ က်ြန္ေတာ္ေနာက္ကို လွည့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ်က္ႏွာေလးတခုခုကိုဝမိးးနည္းရိပ္ေတြသမ္းးေနတယ္ မ်က္လံုးးေတြက ခန္းးဆီအျပင္ဘက္ဆီကိုေငးျကည့္လ်ွက္
က်ြန္ေတာ္သူေျဖဖို့အဆင္မေျပတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးးေမးမိျပီထင္တယ္
"က်ြန္ေတာ္ မနက္စာသြားးးူျပင္ဆင္လိုက္လိုက္ဦးးမယ္"
"အင္းးး"
သူက်ြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားးတဲ့လက္တစံုကိုလြွတ္ေပးလိုက္တယ္ က်ြန္ေတာ့ရင္ထဲတခုခုဟာသြားးသလိူ က်ြန္ေတာ္အခန္းးထဲက အျမန္ထြက္လာခဲ့တယ္
သူေမးးတဲ့ေမးခြန္းးကို ေျဖဖို့က်ြန္ေတာ့မွာအျဖရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မတန္ေသးးဘူးး တေန့ေတာ့သူေရွ့မွာ က်ြန္ေတာ္ ရဲရဲဝံဝံ ေျပာႏိုင္တဲ့ ေန့အထိ ေစာင့္ေပးးပါေနာ္ hyung ရယ္ hyungလို့ အျပင္မွာသူ့ကိုတခါမေခၚဘူးဖူးး စိတ္ထဲမွာေတာ့အျမဲတမ္းးေခၚမိတယ္ hyung hyung saranghae
luhan ေလွကားတစ္ေတြမွာ အတန္ျကာတဲ့အထိရပ္ေနမိတယ္ သူဘာလို့ဝမ္းနည္းသြားရတာလဲ သူေမးခြန္းးေတြက sehun အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားေစတာလားး သူမရည္ရြယ္ပါဘူးးးးေအးေပါ့သူလိူ့လူက ဘာေတြေမ်ွာ္လင့္မိေနတာလဲ အခုသူလုပ္ေနတာကလည္းးသူ့စိတ္အပန္းးေျဖေနတာေနမွာေပါ့ မတူညီတဲ့နည္းလမ္းးတခုနဲ့ luhan သူ့အေတြးးေတြကိုရပ္တန့္လုိက္ုျပီးး သူ့ပံုမွန္အလုပ္ေတြလုပ္ေဆာင္ဖိူ့အတြက္ ဆင္းးလာလိုက္တယ္
မ်က္ႏွာခ်င္းးဆိုင္အေနအထားးနဲထိုင္ကာ coffeeေသာက္ေနျကေပမဲ့ အခုထိ တေယုာက္မ်က္ႏွာတေယာုက္မျကည့္ျဖစ္ ကိုယ့္အေတြးးနဲ့ကို တအိမ္လံုးးအပ္က်သံမ်ွမျကားးရ ထိုအေျခအေနကိုျဖိဳကြဲလိုက္ေသာ အသံတခု
"တီေတာင္ တီေတာင္"
ႏွစ္ေယာက္လ့ံုးအသံလာရာဆီသို့
"ငါဘယ္သူ့ကိုမ မခ်ိန္းးထားးပါဘူးး"
"က်ြန္ေတာ္ သြားျကည့္လိုက္ပါ့မယ့္"
luhan အျမန္ထသြားးလိုက္တယ္ ျမင္လိုက္ရတာတျခားးမဟုတ္
"ဟိုက္ JuJu"
luhanတံခါးးဖြင့္မေပးးဘဲ sehun ဆီျပန္လာလိုက္တယ္
အသံကမရပ္ေသးးး
"ဘယ္သူတုန္းးး"
"ဟို ဟို JuJu"
"ဘာာ တံခါးဖြင့္ေပးးလိုက္ေသးးလားး"
"ဖြင့္မေပးးးရေသးးဘူးး"
"အင္းး ငါသြားးမယ္ မင္းးဒီမွာပဲေနေနာ္ ထြက္မလာနဲ့ "
"ဟုတ္"
sehun ျခံတခါးးဝဆီကိုထြက္လာလိုက္တယ္ူ
"ဟဲ့ ငါတံခါးးးေခါက္ေနတာျကာလွျပီ အိပ္ေနျကတာလားး"
"မဟုတ္ပါဘူးးျကားးသားးပဲ"
"ဒါဆိုနင္ကတမင္ဖြင့္မေမးးတာေပါ ရုပ္ရည္နဲ့လိုက္တယ္ စိတ္က"
"ဘာရယ္ ႏွံျပည္စုတ္ရုပ္ကမ်ားးး ငါ့ကို"
"နင္နဲ့စကားးမေျပာခ်င္ဘူးးဖယ္ luhan oppaဆီလာတာ"
သူ့ကိုေက်ာ္ကာဝင္သြားးတဲ့ JuJu အက်ီၤစကို ျပန္ဆြဲကာ အေရွ့ကိုပို့လိုက္ျပီးး
"နင့္ကိုဘယ္သူကခြင့္ျပဳလို့လဲ "
"ဘာရယ္"
"နင္လာတာငါ့အိမ္ ငါ့လူဆီ ငါခြင့္ျပဳလို့လားး"
"ဒါဆိုငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ"
sehun အိမ္ေရွလမ္းးမကိုလက္ညိဳးထိုးးျပလိုက္ျပီးး
"လာရာလမ္းးအတိုင္းးျပန္ေတာ့ "
"နင္ကငါ့ကိုအခုေမာင္းထုတ္ေနတာလားး sehun နင္ကို appa နဲ့ တိုင္ေျပာမယ္ နင့္ငါ့ကိုျပန္ေတာင္းးပန္ေစရမယ္ "
"ေအးးသြားးးတိုင္သြားး "
sehun ေရွ့ကေန JuJu ေဆာင့္ေအာက္ကာထြက္သြာူးတယ္ sehun ကေတာ့ ေအာင္ႏိ�