ကုတင္ေပါမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳကိ ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ sehun ဆံပင္ေလးေတြကို luhan ဖြဖြေလး ပြတ္ သပ္ေပးေနလိုက္တယ္..အေတြး ထဲ မွာေတာ့ ေစာေစာ က Hun ဖုန္းေျပာ ခဲ တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ က အစီအရီ.. Hun ကို company တခုရဲ႕ ရာထူးႀကီးႀကီး ေနရာ တခု ရထား သူတေယာက္က လြဲ ၿပီး.. က်န္တာ တခုမွ သူမသိ.....Hun ကလည္း တခု မွ သူတို႔ေယာင္လို႔ေတာင္ ဖြင့္မေျပာ ဖူး ဘူးသလို.သူကလည္း မေမးဘူး.....ေစာေစာ ကေျပာေနတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြက ....ပံု မွန္ ေျပာေနၾက စကားေတြ မဟုတ္ဘူး...အဲ့ေလာက္ ထိ luhan ဆိုတဲ ကၽြန္ေတာ္ မတံုးပါ ဘူး...
Tk ..
TK.... ဘာလို႔ လဲ မသိဘူး အဲ့ လူ ကို သိခ်င္ စိတ္ေတြ က ထိန္းမရ....
Luhan sehun ကို တခ်က္ေဝ့ ၾကည့္ လိုက္ၿပီး.. စားပြဲ ေပါက ဖုန္းေလးကို ယူ ကာ... ေစာေစာ က နံပါတ္ေလးကို ေကာက္ ႏွိပ္ လိုက္တယ္...
"လူႀကီးမငိးေခါဆိုေသာ......."
စက္ပိတ္ထားတယ္.......
ဟူး...........
Luhan အိပ္ ထဲ က သူ႔ ဖုန္းေလးကို အျမန္ ထုတ္ လိုက္ၿပီး..ေစာေစာ က နံပါတ္ ေလးေတြကို contant ထဲ ရိုက္ ထည့္လိုက္တယ္...
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ယူ ထား လိုကိတာ က တခ်ိန္ ခ်ိန္ မွာ အသံုးဝင္လာရင္ဝင္လာမွာ....
"Hyung..."
"HUN ႏိုး သြား ၿပီလား... အိပ္တာ ခဏေလးပဲ ရွိေသးတာကို "
"အင္း.."
"ျပန္အိပ္လိုက္ဦးေလ HUN ရ အိပ္ေရးမဝရင္ ေခါင္း ကိုက္ လိမ့္မယ္ "
"အိပ္ေတာ့ဘူး... Hyung မ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ထိုင္ ၾကည့္ ေတာ့မယ္...အိပ္တာထက္ အား ျဖစ္တယ္ "
"အာ..Hun..ကလည္း ေနာက္ေနတယိ "
"အယ္ ရွက္ သြားတာလား ...."
"ဟုတ္..ပါဘူး"
"Hyung က လည္း... ရွက္ သြားတာမလား "
"ဟုတ္ပါဘူးဆို "
သူမ်က္ႏွာကို လိုက္ ၾကည့္ေနတဲ့ sehun ေၾကာင့္ luhan မ်က္ႏွာေလးကို လက္ဖဝါး ေလးနဲ႔ အုပိလိုကိၿပီး
"Hun ေနာ္ မစနဲ႔ "
"စပါဘူး .... လက္ ကေလး ဖယ္ လိုကိပါေနာ္ "
