အရင္ေန့ေတြကနဲ့မတူတာက က်ြန္ေတာ္ ျပံဳးျပီးႏိုးးလာတာ အရင္လို မ်က္ရည္ေတြနဲ့မဟုတ္ ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ မေန့ကသူရဲ့ဂရုစိုက္မွဳေတြေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ျပံဳးမိျပန္ျပီ က်ြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာလားး ရင္ခုန္ေနမိတာလားး ျကည္ႏူးးမိေနတာလားးးး က်ြန္ေတာ္လည္တိုင္နားးကေနစကားေလးတခြန္းး
"moring luhan"
"ဟုတ္ "
သူဆီကဘာစကားးမွထြက္သလာရ်္က်ြန္ေတာ္ကပဲ
ဆက္ေျပာလိုက္တယ္
"ဘာမ်ားလိုအပ္လဲ ဘာလုပ္ေပးးရမလဲ "
"အင့္ဟင့္းးး ဘာမလိုအပ္ဘူးး ဒီအတိုင္းးေလးပဲေလးးနားမွာခဏေလးး ေနေပးးပါေနာ္"
သူအျပဳအမူေတြေျကာင့္က်ြန္ေတာ္ ရင္ေတြခုန္ေနရျပန္ျပီ အရင္ကမဟုတ္မေန့ကနဲ့ေတာင္တျခားးဆီပါ သူဒီလိုထူးဆန္းးေနျပန္ေတာ့လည္းးက်ြန္ေတာ္မေနတက္
က်ြန္ေတာ္သူ့ကိုေက်ာခိုင္းးကာ အိပ္ေနလ်ွက္
"ဟုိ ဟို မင္းးေနေကာင္းးပါတယ္"
သူ ပါးစပ္ေလးးလွုပ္ရုံမ်ွရယ္လိုက္ျပီးးး
"ေကာင္းးပါတယ္ ဘာလို့လဲ "
"ထူးဆန္းေနလို့ပါ မင္းကငါ့ကို ဒီလိူမ်ိဳးေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့"
သူ့ဆီကဘာစကားမ်ွမျကားးရ က်ြန္ေတာ္ေနာက္ကို လွည့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ်က္ႏွာေလးတခုခုကိုဝမိးးနည္းရိပ္ေတြသမ္းးေနတယ္ မ်က္လံုးးေတြက ခန္းးဆီအျပင္ဘက္ဆီကိုေငးျကည့္လ်ွက္
က်ြန္ေတာ္သူေျဖဖို့အဆင္မေျပတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးးေမးမိျပီထင္တယ္
"က်ြန္ေတာ္ မနက္စာသြားးးူျပင္ဆင္လိုက္လိုက္ဦးးမယ္"
"အင္းးး"
သူက်ြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားးတဲ့လက္တစံုကိုလြွတ္ေပးလိုက္တယ္ က်ြန္ေတာ့ရင္ထဲတခုခုဟာသြားးသလိူ က်ြန္ေတာ္အခန္းးထဲက အျမန္ထြက္လာခဲ့တယ္
သူေမးးတဲ့ေမးခြန္းးကို ေျဖဖို့က်ြန္ေတာ့မွာအျဖရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မတန္ေသးးဘူးး တေန့ေတာ့သူေရွ့မွာ က်ြန္ေတာ္ ရဲရဲဝံဝံ ေျပာႏိုင္တဲ့ ေန့အထိ ေစာင့္ေပးးပါေနာ္ hyung ရယ္ hyungလို့ အျပင္မွာသူ့ကိုတခါမေခၚဘူးဖူးး စိတ္ထဲမွာေတာ့အျမဲတမ္းးေခၚမိတယ္ hyung hyung saranghae
