Luhan အခန္းထဲ ေျပးဝင္လာလိုက္ကာ တံခါး ကို lockခ်လိုက္ၿပီး အိပ္ရာေပါေမွာက္ခ်လိုက္တယ္
"Wae wae မ်က္လံုးကလည္း ဘာလိူ မွိတ္သြားရတာတုန္း"
မွိတ္မိတဲ့သူ႔အမွားပါ ခြီး........
သူ႔ကိူစိတ္ဆိုးမိေပမယ့္လည္း
သူအေၾကာင္းေတြးကာ အခု ျပံဳးေနမိျပန္ၿပီ ေစာေစာက ရင္ခုန္သံေလးေတြက အခုထိ က်န္ရွိေနေသးတယ္
ရုတ္တရက္ ျမက္ခင္းေပါဆြဲခ်ၿပီး အေပါ စီးကေန စီးၾကည့္ေနတာ အဲ့ မ်က္လံုးေတြ......
"အမယ္ေလးေနာ္"
"ဘာေတြ အမယ္ေလးတေနတာလဲ"
Luhan သူအေတြးနဲ သူကမ႓ာထဲ သူေပ်ာ္ျမဴးေနတာေၾကာင့္ အခန္းထဲ sehunဝင္လာတာကို မသိလိူက္
"ဘယ္လိူ ဝင္လာတာလဲ lock ခ်ထားတာကို"
"ဟဟ ဒီအိမ္ႀကီးမွာ oh sehunဝင္လိူ႔ မရတဲ့ အခန္းဆိုတာ မရွိပါဘူး ကေလးေလးရယ္"
"သြားမလာနဲ႔ "
"ဘယ္သြားရမွာလဲ လာၿပီ"
စကားဆံုးတာနဲ႔ သူအေပါ အုပ္မိုးလိုက္တဲ့ sehunေၾကာင့္ luhan လႈပ္မရေတာ့
"ဟဟ ေျပးေလ ဘယ္ေျပးမလဲ"
လူကို ဖိထားၿပီး ေျပးလို႔မရမွန္း သိေတာ့မွ အပိုင္ေျပာေနတာ
"မင္းဖယ္မွ ငါ သြားလို႔ရမွာေပါ့ "
"ေစာေစာကလိုတြန္းသြားေလ"
"Sehun မင္း ေနာ္"
"မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္"
"ဘာလိူမွိတ္ရမွာတုန္း"
"နမ္းမလို႔ "
သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ luhanရုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိေတာ့
"ဘ...ဘာ"
"ေအာ္ နမ္းမလို႔မ်က္လံုးမွိတ္ခိုင္းတာကို ဘာဆိုေတာ့ ဘာေျပာရမတံုး"
"Sehun "
"အင္း"
"ပထမတခါ ခံရတာက စတဲ့သူရဲ႕ အျပစ္ ဒုတိယ တခါဆိုရင့္ ကို႔ အျပစ္ တဲ့ ဒုတိယတခါေတာ့ အညာမခံေတာ့ဘူး တခါဆိုေတာ္ေပါ့ အခုေတာ့...အု"
