ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ခတ္လိုက္တဲ့ ေလေတြေၾကာင့္ ခန္းဆီးလိုက္ကာေလး လူး လြန္႔ တက္သြားတာနဲ႔ တဆကိ ထညိး... အျပင္က အလင္း ေရာင္ စူးစူး ေတြက ကၽြန္ေတာ မ်က္ လံုးေတြကို တိုက္ရိုက္က်ေရာက္ လာတာေၾကာင့္.... က်ိန္းကနဲ႔ ျဖစ္သြား တဲ့ မ်က္လံုး ေတြကို အသာ မွိတ္ ထား လိုက္မိတယ္....အခ်ိန္ေတြက ဘယ္ အခ်ိန္ ေတြ မွန္းမသိေတာ့....ေမွာင္ မဲ ေနတဲ့ ဒီ အခန္း ထဲ မွာပဲ ထိုငိေနတာ.. သူ ဆီက ျပန္လာ ၿပီး ကထည္းကပါ....တည လံုး လည္း ကၽြန္ေတ္ အိပ္မရခဲ့ ဘူး..ရင္ ထဲ ေျပာ မျပ တက္ ေအာင္ကို ပူေလာင္ေနတယ္.. ဘာဆို ဘာမွ ကို လုပ္ ခ်ငိစိတ္ မရွိေတာ့တာ..ေယာက်ာ္း တန္မဲ့ နဲ႔ လည္း..တည လံုး နီးပါး လို ငိုေနမိတယ္..အခုလည္း....ကိုယ့္ကို ကို ေလွာင္ရယ္ မိလိုက္ကာ..
ပါးျပင္ ေပါ စီးက်လာတဲ့.. မ်ကိရည္ ေတြကို..sehun..ခမ္းၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲ သုတ္လိုက္ေနရင္း... နံရံ ကို မွီရာ ထိုင္ေနမိလိုက္တယ္..
ေဘးနား မွ ခ် ထားတဲ့. ဖုန္း screenေလးက လက္ကနဲ႔..... ျဖစ္သြား တာေၾကာင့္ .
အသာယူၾကည္ လိုက္ေတာ့ luhan ဆီက...
ဘာမွ ေတြေတြ ထူးထူး.. မပါပါဘူး.. မနကိ စာ လာစား ဖို႔ပါ...sehun လည္း ထိုငိေနရာက ေန အား ယူကာ ထလိုကိၿပီး..
တညလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့..ရုပ္ကို အနည္း ငယ္ သက္သာ လိုျငား..မ်က္ႏွာသစ္ပလိုက္ကာေလွကား အတိုငိး.. ဆင္း လာလိုက္တယ္...
ကၽြန္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက ပံုမွန္အတိုငိး ထမင္းစား ခန္းဆီကို ေလၽွာက္ေနေပမယ့္ ရင္ ဘတ္တခုလံုးေရာ... မ်က္ လံုးေတြ ပါ.. ဂဏာမၿငိမ္..ဝင္သက္ ထြက္ သက္ေတြကို လညိး အားတင္းကာ ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနရတယိ.......
အဝနား ေရာက္တာနဲ႔...တုပ္ လႈပ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြကို ခဏရပ္ကာ ထိန္း ခ်ဳပ္ လိုက္ၿပီး... သူရွိေနတဲ့ ေနရာ ေတြကို ဝင္လာ လုိက္တယ္..
သူ ကေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ လာတာ ကို ေတာငိ ဂရု စိူက္ပံု မေပါ... သူ အလုပ္သာ.. သူ ကုန္းလုပ္ေနတယ္.....
သူနာမည္ေလးကို... ေခါ မလို႔...စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္...ကၽြနိေတာ္ အေတြး ေတြကို ရပ္တန္႔ လိုက္ၿပီး .. သူ ျပင္ ေပးထားတဲ့ ေနရာေလးမွာ ...သာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္.
