- ლიზ ეს ვინაა? გამომხედა ჯონქუქმა და სავარძელზე მოკალათდა
- ეს..ეს.. ხმის კანკალი დამეწყო სანამ ქაი არ ჩამება საუბარში.
- მე ქაი ვარ, ლიზას მეგობარი!
ჩაიცინა და გაღიმებულმა გამომხედა.
- აჰა ანუ მეგობარი! სასიამოვნოა..
ხელი ხელმეორედ ჩამოართვა და გვერდზე ამომიდგა.
- ჩვენ ძალიან ახლო მეგობრები ვართ.. გამიღიმა და თმა ოდნავ ამიჩეჩა.
- როგორც ვიცი შენ დიდი კორპორაციის სათავეში დგახარ.
- ჯონქუქ! გავხედე მას მან კი ოდნავ მხრები აიჩეჩა
- არა.. ის მართალია! დიდი კომპანია მანდეს, რაღაც დროით.
უციდველად ჩაიღიმა და ყავისფერი თმა სახიდან გადაიწია.
- სხვა თემაზე რომ ვილაპარაკოთ? არა? ორივეს გავხედე.
მათ კი ერთდროულად გამიღიმეს.
- ჯონქუქ დანარჩენები სად არიან? უცებ თემა შევცვალე და ქაის სახეს დავაკვირდი.
- არ ვიცი დაბოდიალობენ მე შენი ნახვა მინდოდა და აქ წამოვედი. გამოკვეთილად თქვა და ქაის სახეს გახედა.
- ჩემი ნახვა? შენ ჩემი ნახვა ძალიან იშვიათად გინდა ხოლმე.. უხერხულად ჩავიცინე და ისევ ქაის მივაპყარი ყურადღება.
- შენი ნახვა სულ მინდა უბრალოდ საქმეები.. გაიღიმა და ტელეფონს დააკვირდა.
- შენი და როგორ არის?
მოულოდნელად შევეკითხე ქაის და მის გაღიმებულ სახეს გავხედე.
- ნორმალურად.. მითხრა მომეძებნე და დამსახურებული მადლობა მომეხადა შენთვის..
- რა საყვარელია! ჩავიცინე და ისევ ჯონქუქის სახეს გავხედე.
- და ლიზას მისამართი საიდან გაიგე? ეგეც შენა დამ გითხრა?
ლოყაზე ხელი მიიდო და სავარძელს ჩამოეყრდნო.
- არა.. ნაცნობობით! ჩაიცინა ისევ.
- ნაცნობობით სხვის ცხოვრებაში ხელების ფათური რომ არ შეიძლება ალბათ იცი..
- ხო მე..
- არა უბრალოდ არ ვენდობი ყველას! ამ შემთხვევაში არც შენ. წამოდგა ჯონქუქი და სამზარეულოს მიაშურა.
- არ მოვეწონე.. ამოიკრუსუნა ქაიმ და ისევ ყვავილების თაიგულს გახედა, რამდენიმე ფერის ვერდი ერეოდა ერთმანეთს.
თეთრი..
წითელი..
მოყვითალო და მოლურჯო..
ისეთი ლამაზი იყო ალბათ ყურებით ვერავინ დატკდებოდა.
- საიდან გაიგე რომ ვარდები მომწონდა? ესეც ნაცნობობა?
ჩავიღიმე და ფრთხილად დავყნოსე
- არა ეს ინტუიცია.. წამოდგა და ვარდის პატარა ნაწილი ხელში დამაჭერინა
უჩვეულო ფერი ჰქონდა..
ლურჯიც იყო, ყვითელიც, წითელი ფერიც დაკრავდა და პატარა შავი წერტილები ჰქონდა ზედ..
ძალიან ლამაზი და უჩვეულოდ გამოიყურებოდა.
- გამომაეთვი.. ეს შენთვისაა! ხელში ნაზად დამაჭერინა და უსუნა.
- არაჩვეულებრივი სუნი აქვს! ისევ ამოიოხრა და ჩემთან ახლოს მოვიდა.
ყელზე ნაზად მისუნა და ფრთხილად ჩაიცინა.
- ზუსტად მისნაირი სუნი გაქვს.. იცი? გაღიმებულმა გამომხედა და ნელა თავზე მისუნა.
- აქაც ახლად ამოსული ვარდის სუნი დაკრავს! ისევ ჩაიღიმა სანამ ჯონქუქმა უხეშად არ კრა ხელი
- რა ჯანდაბაას აკეთებ? გაფართოებული თვალებით უთხრა და ვარდი ხელიდან გამომტაცა.
- ამდენი ხანი ჩუმად რომ ვარ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ძალა არ მემორჩილება. კეფაზე დაიდო ხელი და დავარდნილი ვარდი ხელში დამაჭერინა.
- მისი შეყვარებული ხარ? მოულოდნელად ჰკითხა და მე გამომხედა
- არა! მოკლედ უპასუხა მან
- მერე რას იჭაჭები? წადი რა ძმურად და ვინმე სხვაზე იყარე ჯავრი. ამოიოხრა მან და მოტოციკლის გასაღებს დაავლო ხელი
- ჩემი ნომერი გაქვს ხო? გაღიმებულმა გამომხედა მან
კის ნიშნად თავი დავუქნიე
- ძალიან კარგი! გამიღიმა და თბილად გადამეხვია
- ნახვამდის! კარგად ჯონქუქ.. ამაზრზენი ხმით უთხრა და სახლიდან გავიდა.
- ის შენ დაპატიჟე აქ? უაზრო სახე მიიღო და წინ დამიდგა.
- რა თქმა უნდა არა.. თავი გავაქნიე და სამზარეულოში გავედი
- რა არა? აბაა აქ სად ჩემი ყ..ლ იდან მივიდა! სამზარეულოში შემოვიდა და ნიჟარას მომაშორა
- როცა გელაპარაკები შეგიძლია, ყურადღება მე მომაქციო? შეგიძლია?
ყვიროდა და თან ხელზე მძიმედ მიჭერდა
- რატომ მიყვირი? ან ხელი მტკივა გამიშვი! მოძრაობა დავიწყე მან კი უხეშად მოიშორა
- ხომ მითხარი პაემანზე არ წავალო?
- და შენი აზრით მივდივარ? უბრალოდ ამოვიდა აქ და მადლობა მომიხადა..
ამოვიოხრე და ისევ ყვავილებს დავყნოსე.
- შენს შებმას ცდილობდა.. ხმადაბლა თქვა და ყვავილებს გახედა.
- ცდილობდა, ცდილობდა.. არ მაინტერესებს მაინც! წყალი მოვსვი და ჯონქუქის სახეს გავხედე.
- კი აბა რა სახეზე გეტყობა რომ არ გაინტერესებს! ირონიულად ჩაიცინა და ისევ მე გამომხედა.
- რა სცენებს მართავ? ვერ ვხვდები? ეჭვიანობ თუ რა არი?
- არა რა ვეჭვიანობ, შენც მკიდიხარ და ისიც! ტყავის ქურთუკი მოირგო და სახლიდან გავიდა.
რამდენიმე წუთში გავიაზრე რა მითხრა და როგორ!
ან რატომ მითხარა?
მე არ მითქვამს ისეთი არაფერი!
- ვინმეს გაერჭე ნაბიჭვარო!! დავუყვირე კარებთან და კარების წინ ჩამოვჯექი.
- როგორ ვერ ვიტან! ფეხების ფართხუნი დავუწყე და ყვავილებს გავხედე.
მივუახლოვდი..
უნდა გადამეყარა! ხელი მოვავლე..
მაგრამ რატომ?
ჯონქუქის სირული ახირების გამო?
ყოველთვის ასე ხდება!
ბრაზობს..
ილანძღება..
მეუბნება რომ სულ ერთია..
და მიდის რომ ნაშებს ეჟიმავოს!
თავში ქვა უხლია იმ დამპალს, ყელში ამომივიდა უკვე.
(11PM)
ზზზზზზზზ~~
- გისმენთ..
-აჰჰჰჰ(კვნესის ვიღაც)
- უკაცრავად? რომელი ხართ?
- მიდი სწრაფად...
- რა ჯანდაბაა? ტელეფონი ყურიდან მოვიშორე და ნომერს დავხედე.
- მიდი ბაჭია სწრაფად..
ვიღაც გოგო განწირულად კვნესოდა და თან ბაჭიაო გაიძახის! სულ გამოულაყდათ ამ ჩემისებს გონება..
ტელეფონი უნდა გამეთიშა როცა ნაცნობი ბოხი ხმა ჩამესმა ყურში..
- მიდიი იკვნესე..
- აჰჰ ჯონქუქ! ისევ ამოიგმინა გოგომ მე კი თვალებგაფართოებული ვუყურებდი ტელეფონს.
- ჯონქუქ? დავიყვირე და ისევ დავხედე ტელეფონს.
საპასუხოდ კვნესამ უფრო და უფრო მოიმატა.
- ამის დედაც ჯონქუქ ეს შენ ხარ? უკვე ტირილი ამიტყდა.
მივხვდი..
მივხვდი რომ ეს ის იყო..
- მიდი ქუქი უფრო სწრაფად..
ისევ ღნაოდა გოგო..
მე კი ამ ყველაფერს ვუსმენდი!
მაგრამ წარმოვიდგინე, წარმოვიდგინე როგორ ჟიმავდა გოგოს ჯონქუქი!
ეს ამაზრზენი იყო..
ადამიანი რომელიც მიყვარს!
ადამიანი რომელსაც ალბათ ყველაფერს ვაპატიებდი..
მაგრამ ეს?
ეს რა არის?
ნორმალურია ეს ყველაფერი?
ვუსმენ იმას რასაც არ უნდა ვუსმენდე და ვხვდები იმას ვისაც არ უნდა ვხვდებოდე.
მაგრამ უცებ ამომიტივტივდა აზროვნებები..
იქნებ ჯონქუქი არ არის?
იქნებ ის არ არის?
და სხვა სრულიად განსხვავებული ადამიანია?
რას აღარ იფიქრებს სასოწარკვეთილი ადამიანი გამოუვალი მდგომარეობის ჟამს?
ზარი გავთიშე და გადავწყვიტე იქ მომხდარი ყველანაირი ხმა უბრალოდ მომეშორებინა გონებიდან..
მაგრამ უცებ ტელეფონმა ხმადაბალი ხმით შეტყობინა მაუწყა..
ეკრანი გავხსენი და რას ვხედავ..
იგივე ნომრიდან გამოგზავნილია ერთი ვიდეო..
წარწერით!
*ნახე შენი სატრფო სად ერთობა*
ვიდეო გავხსენი და ის პატარა ნაპერწკალიც კი გაქრა..
ვიმედოვნებდი მაინც რომ ის სადმე საროსკიპოში იყო მაგრამ არა..
ლამაზ ჩაბნელებულ ოთახში ვიღაც გოგოსთან ერთად კავდებოდა ხორციელი სურვილების დასაკმაყოფილებლად..
ხან უჩქარებდა..
ხანაც უნელებდა..
საწყალ გოგოს რამდენჯერ გააკეთებინა ის საზიზღრობა და თავისი ორგანო რამდენჯერ ჩასთხარა პირში..
მისი გრძელი თმები ნელა მოძრაობდნენ და თან ხელს უსმევდა გოგოს რომელიც ჯერ კიდევ ულოკავდა მას იმას.
თვალებიდან ცრემლები ჩამომდიოდა..
უბრალოდ გაჩერება არ შემეძლო!
მან ის გააკეთა რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა..
ვიცოდი რომ ბევრთან იწვა ბევრისთვისაც ქონდა ნაკოცნი მაგრამ თითქოს ამ მომენტმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა..
გოგონას სახეს რამდენჯერმე დავაკვირდი!
ლამაზი იყო..
გამხდარი და მაღალი..
კარგი ჯონქუქ!
იყოს ისე როგორც შენ გინდა..
გემშვიდობები!
ტელეფონი გავთიშე და ქაის ნომერზე მივწერე რომ ხვალ ნაშუადღევს დიდი სიამოვნებით გავყვებოდი პაემანზე.
გამიკვირდა და ძალიან მალე მიპასუხა!
თითქოსდა მელოდებოდა როდის მივწერდი..
საყვარელია!
სანამ მეძლევა შანსი მინდა მისნაირი საყვარელი მყავდეს გვერდით და არა ჯონქუქის მსგავსი ადამიანი.
[მეორე დღე]
- კი! კი! დღეს 5 საათზე გნახავ..
- ძალიან ძალიან კარგი! ერთი სული მაქვს..
- კარგი წავედი მე თორემ ვერ მოვასწრებ ყველაფერს!
- მიდი მიდი წადი თორემ გოგოების მომზადება რომ ვიცი!
- კარგი, კარგად ქაი შეხვედრამდე!
- შეხვედრამდე!
ტელეფონი კომოდზე დავდე და სააბაზანოში შევედი..
დავიბანე!
თმა დავისწორე..
მაკიაჟი გავიკეთე..
ჭრელი მოკლე პერანგი და მაღალწელიანი შარვალი ჩავიცვი, ზედ მოყავისფრო ბოტასები დავურთე და ჩემი ვარდების დუხი მივიბკურე.
დილიდან ვცდილობდი რომ გონება გამეფანტა და ჯონქუქზე არ მეფიქრა.
მის სახეზე!
ტუჩებზე!
ტანზე!
ამ ყველაფერს რომ ვიხსენებდი ისიც მომაგონდებოდა თუ როგორ აწვა გოგოს ზემოდან სრულიად შიშველი..
ამაზრზენია!
ამ ყველაფრის მომზადებაში 5 საათიც კი გახდა..
გავიხედე და ქაი დავინახე რომელიც დათქმულ დროს კართან მელოდებოდა.
რა საყვარელია!
გავიფიქრე და კარი გაღიმებულმა გავუღე.
- გამა.. რა ლამაზი ხარ! გაღიმებულმა ამათვალიერა და ისევ უაზროდ გამიღიმა.
- მადლობა! შენც ძალიან სიმპატიური ხარ! ჩავიცინე და მის სახეს გავხედე რომელმაც სიცილით თავი დამიხარა.
- მადლობელი ვარ შენგან ასეთი კომპლიმენტი რომ მერგო!
- გეკადრება? კომპლიმენტების დედოფალი ვარ! ხელი ავიქნიე და კარი მოვიხურე.
- ფეხით ვაპირებთ წასვლას?
- არა მოტოციკლით! ჩაბხუტი მომაწოდა და ნაზად გამიღიმა.
- მმმოტოციკლი? ავკანკალდი და მის გაღიმებულ სახეს გავხედე.
- ნუ გეშინია მრბოლელი ვიყავი, ჩემს ხელში დაცული ხარ! ჩაიწია და მიჩვენა რომ შემეძლო დავმჯდარიყავი.
- ხელები მომხვიე თორემ შეიძლება გადავარდე!
ხელები დამიჭირა და ზურგზე მომახვევინა.
- არ შეგეშინდეს! ისევ გაიმეორე მოტოციკლი დაძრა და იქიდან წამებში გაქრა.
ძალიან ძალიან სწრაფად მიდიოდა მეც შიშისგან ვუჭერდი და ვუჭერდი მის მუცელს..
რამდენჯერმე მის თხელ მაისურში მისი დაპრესილი მუცელიც კი შევიგრძენი!
შორს არც წავსულვართ აქვე სეულის პარკში გავიარეთ..
შემდეგ შოკოლადებიი ვჭამეთ!
რამდენიმე ატრაქციონი გამოვცადეთ..
ძალიან ძალიან ბევრი ნაყინი ვჭამე მასთან ერთად!
და შიშის ოთახშიც ვიყავი..
ჯონქუქი გამახსენდა უცებ.
ის თუ როგორ ჩამკიდა ხელი მაგრამ შემდეგ იქ მიმატოვა.
ქაი კი სულ სხვა ადამიანია!
შესვლისთანავე იგრძნო რომ შევშინდი და ხელი მაგრად მომიჭირა..
რამდენჯერაც საშიშროებას ვგრძნობდი იმდენჯერ ახლოს მოდიოდა და თვალებზე თავის მკერდს მიღობავდა..
კარგი იყო!
მართლა ძალიან ვისიამოვნე!
ადრენალინიც კი იყო მასთან ერთად..
მოტოციკლზე და მბრუნავ მატარებელზე დავჯექი..
ძალიან ძალიან საყვარელია!
ყოველ წამს იცინოდა და იღრიჭებოდა თითქოს არ უნდოდა რომ ზედმეტად სერიოზული გამოჩენილიყო ჩემს თვალში..
- მოვედით! სახლის წინ გამიჩერდა მე კი ჩაფხუტი მოვიხსენი და მას გავუწოდე.
როცა მივტრიალდი მისმა ხელმა გამაჩერა სახლის კარამდე მისაღწევად.
- დღეს კარგი იყო! ხმადაბლა მითხრა და ჩემს ხელს დააკვირდა.
- კი მართალი ხარ! ძალიან კარგი! ჩავიცინე და მას გავხედე.
დავინახე როგორ წამოდგა წინ გაღიმებული დამიდგა და თავი ოდნავ დაბლა ჩამოწია..
ახლა მაკოცებს? ის მაკოცებს?
მომიახლოვდა და..
ნაზად ლოყაზე მაკოცა!
ამაზეც კი ავჭარხლდი და ალბათ ჩვეულებრივ კოცნაზე რა მომივიდოდა..
- მაინც ძალიან საყვარელი ხარ! ფართოდ გამიღიმა და ლოყაზე ნაზად მიჩქმიტა.
მოტოციკლს მოაჯდა და გაღიმებულმა გამომხედა.
- ხვალ მოგწერ! ჩაფხუტი გაიკეთა და წავიდა.
მე კი ცეკვა ცეკვით შევედი სახლში და საძილე შორტი და მაისური მოვირგე..
დასაწოლად ვემზადებოდი როცა კარზე ზარის ხმა არ გავიგე..
უცნაურის ღამის პირველ საათზე ვინ უნდა იყოს?
კარი ფრთხილად გავაღე და რას ვხედავ..
გაღიმებული ჯონქუქი მიდგას წინ და კარს ორივე ხელით ეყრდნობა.
- ჯონქუქ? გავიკვირვე და თვალები მოვისრისე.
მან კი საპასუხოდ გამიღიმა..
- რა გინდა ღამის 1 საათზე აქ? გავიკვირვე და კარს მივეყრდენი.
- შენ.. შენ მინდიხარ! შემოვიდა და კარი ხმაურიანად დახურა.
______________
დამ დამ დამ
აბაა გამარჯობა!
როგორ ხართ ჩემო სიყვარულები?
მე ძალიან ცუდად ავად ვარ და ვურუსიანი ვგდივარ სახლში..
ერთი პლიუსი სკოლას ვაცდენდი..
ხოდა დღეს დავწერე და დავდე ჩემო კარგებო..
ვიცი ძალიან დაგვიანდა მაგრამ შედით ჩემს მდგომარეობაში ძალიან ცუდად ვიყავი მართლა..
ნუ მოკლედ მიყვარხართ და აბაა მითხარით ღირდა წვალება?
აბაა ძილინებისა და ღმერთმა დაგიფაროთ ვირუსებისგან და ენტეროვირუსებისგან!
*ხოო და შემდეგი თავი დირთი იქნება და თუ არ მოგინდებათ უბრალოდ გაატარეთ!*
მიყვარხართ ისევ და ისევ და აბა ძილინებისა 💜💜