🖇 sheena's note:
wazzup, marurupok!
here's the update :P
▬▬▬▬▬▬▬
"We need to talk," he said.
Pero noong hihintayin ko na ang sasabihin niya, tumawag muna siya ng tao niya para pakainin daw ako. Ang labo. The food is already on the table but they still served me. Siya naman ay nagphone lang ulit at pangiti-ngiti.
"Viewers are so entertaining. They're all overthinking," aniya tapos ngumiti ulit.
"Stop watching him. Eat," sabi ng nakamaskara sa tabi ko na tauhan ni Peter. He's wearing a scary scarecrow mask. Nakakatakot siya tingnan. Napalunok ako sa kaba.
"P-paano ako kakain?" tanong ko saka tinuro ang mask na hindi ko pa rin matanggal. Natahimik ang lalaki.
"Peter," tawag ng lalaking naka-mask sa tabi ko kay Peter na nakangiting ewan sa gitna ng mesa. 'Yong isa naman ay mukhang nainis dahil naistorbo siya.
"What?"
"Key."
Tiningnan niya 'ko.
"Tsk."
Tumayo siya at napansin kong papunta siya sa pwesto ko. They really locked this mask to my face! Ang bigat ng maskara. Mainit rin sa mukha. Lumapit si Peter at pwersahang hinarap ang upuan ko sa direksyon niya kaya napasigaw ako nang bahagya sa lakas pati na rin sa gulat. Peter simply rolled his eyes because of my reaction and he just leaned closer.
"Don't move," he warned using a low-tone.
I can feel my heart raising, surely not because of love but fear.
Peter raised his wrist. Nakita kong mayroon siyang silver bracelet at mayroong mga maliliit na susi na nakasabit sa pulso niya. Sobrang dami ng susi na nakatago sa lalaking 'to. Patunay na marami siyang kontroladong tao. Marami siyang pintong sinara. Marami siyang mukhang tinakpan. Marami siyang taong kinandado at hindi pa pinapakawalan.
He chose a key and unlocked my mask. Pinasok niya ang susi sa area na malapit sa batok ko. Ilang segundo lang ay may narinig akong nag-click. Dahan-dahan niyang tinanggal ang maskara mula sa 'kin. Nakaramdam ako ng lamig at gaan nang matanggal iyon. I can feel my face sweating. Peter stared at me with a serious face after he removed the mask.
"You wasted your pretty face."
Lumayo siya sa harap ko at tuluyan akong nakahinga nang maluwag. Hawak-hawak niya sa kamay niya ngayon ang maskara ko na muli niyang tiningnan.
"I designed this mask before I let you and your friends in," kwento niya habang pinapakita ulit 'yon sa 'kin. The mask has a heart shape under its eye just like how I looked like yesterday while the other eye is crying blood. Sobrang nakakatakot ng itsura.
"Tama ang hula ko na ikaw ang matitira. Naiinis ako kasi ayoko na lagi tama hula ko."
Inayos niya ang upuan ko nang walang kahirap-hirap at muling hinarap sa mesa na puro pagkain.
"I'll attach this back to you later. For now, you have to fucking eat. I cooked everything and none is poisoned."
Umalis siya sa harap ko at dinala niya pansamantala ang aking maskara. Habang pabalik siya sa upuan niya ay muli siyang muntik madapa. Natawa ang lalaking nakasuot ng scarecrow nang makita ang nangyari.
"Clumsy little shit," sabi ng naka-scarecrow kay Peter.
Si Peter naman ay inis na napabuga ng hangin.
"Ang sabi ko tanggalin lahat ng carpet sa bahay ko. Bakit ba kasi ayaw niyo makinig?"
"Nadudulas ka lalo kapag walang carpet. Muntik ka na mamatay, naaalala mo? Mas delikado ka sa tiles," sabi ng lalaking nasa tabi ko.
"Then, change the floor into woods!" sagot ni Peter.
"Lagi kang nagrereklamo na ang pangit tingnan. You once mentioned that your house turned into a bahay kubo after we changed JUST THE FLOOR."
Peter waved his hand.
"Alright, alright, let's keep the carpets."
"Everyone just witnessed how clumsy you are."
Napalingon si Peter sa camera. "Damn. Can we cut it?"
"This version is a live broadcast, remember?"
"This is why use people in my behalf. Tsk."
Tahimik ko lang silang pinapanood nang tiningnan ako ng naka-scarecrow mask na lalaki.
"Stop watching him. Eat."
. . . . . . . . . .
Napilitan akong kumain dahil sa nakakatakot na lalaking katabi ko. This guy wearing scare crow mask. Tititig siya nang nakakatakot kapag natigil ako ng nguya kaya kahit ayaw ko kumain ay naubos ko ang hinanda sa 'kin.
Natapos na 'ko kumain pero abala pa rin si Peter.
Tiningnan ko siya na nakataas ang paa sa upuan habang nagph-phone na naman at nanguya ng chewing gum. Natatawa siya mag-isa habang may binabasa....
"Please, don't blur your face."
"Bakit blurred mukha mo sa broadcast?"
"Face reveal, Peter! Tsk. Why do girls treat me like a celebrity?"
"Why do I feel like you look so young?"
"Peter, pa-ampon!"
"Feeling at home. T-shirt at short lang ang soot. Geez. This is my house. Do they expect me to wear tux?"
"Patayin mo na si Babe. Oooh. That's harsh."
"Palalabasin mo ba si Babe? Hmm."
"Kayo na lang ni Babe. Oh. No, thanks."
"Peter, ilang taon ka na? Love, why do you wanna know?"
"Mahuhuli ka rin ng pulis. Nice joke. They can't even track me. Also, I transfer to my different houses every day so how?"
"Do you read our comments? Obviously."
Ilang minuto siyang gano'n, nagbabasa na may ngiti sa mata, hanggang sa mapansin niyang seryoso ko lang siyang pinapanood. Napataas ang isang kilay niya at napabuga ulit ng hangin saka binaba ang phone. "---And a lot of thirsty comments for me."
Is he gonna kill me too?
"Why do the winners like to stare at my face?" inis niyang tanong.
Akala ko... akala ko matanda si Peter. Akala ko matanda na nakakatakot siya. Akala ko parang baliw na mahaba ang buhok, may salamin, at kung anu-ano ang soot. This man in front me is so young for this kind of madness.
"I almost forgot that you prefer older guys," bulong niya saka iniwas ang mukha niya sa paningin ko. His device is illuminating his innocent but serious face again.
Pinindot niya muli ang maliit na remote at naglabasan na naman ang mga litrato namin ng Decagon sa likod niya. Ang dami. It looks like a presentation of polaroid pictures. Iba't-ibang eksena ang nasa litrato. May litrato na magkakasama kami, litratong nagtatawanan, nagtatalo, pati litrato ni Azazel ay nadamay na rin.
It seems like he can control what's on the giant screen using his device. He zoomed Prof. Azazel's picture and his face went serious again.
"If Java, Gunner, and Alpha didn't kill that asshole, I could have punish him better," komento niya saka inisa-isa ang mga litrato.
Hindi ako makasagot.
He's calm but why is he so terrifying?
"Who are these guys, by the way?" tanong niya saka binuksan ang ika siyam na polaroid na pinapahula sa amin dati saka ako muling tiningnan.
"Friends," bulong ko at tumango na lang siya na parang hindi naniniwala sa 'kin.
He opened another photo. He zoomed Alpha and Java's picture together. Teka.... Pamilyar. Alam ko na. Ito 'yong pinakita sa truth or dare! Ibang anggulo na ang kuha ng nasa litrato. Kitang-kita na ngayon ang mukha ni Alpha na nakangiti rin kay Java.
"I wish I could see how they murdered the professor. Damn. All I have are pictures," reklamo niya saka pinalobo ang chewing gum. Pinaputok niya 'yon saka zinoom ang isang litrato.
"This girl was amusing," komento niya sa litrato ni Flame.
"This one is the eight doll. Hera is her name, right?" tanong niya saka zinoom ang mukha ni Hera na nagbabasa ng libro. Tumango ako.
"And this one is Dorothy?"
Tumango ulit ako.
"I feel so bad for stitching her lips," natatawa niyang sabi. "I asked my boys to stitch the tenth doll's lips too but they were lazy so I just added it to your truth or dare game. Hershey didn't do it, so she died."
Napalunok ako. "It's not Hershey, it's Hera."
Peter frowned. "Sorry. My bad. I suck with names. That's actually the reason why I decided to make the dolls in alphabetical order. I realized that I'm still bad at it because I still forget everything. You're the second doll so it's letter B. Your name is Bubbles, right?"
Bubbles... what?
Hindi ako makasagot.
"Just kidding. I know it's Babe," the guy chuckled and shook his head like my name is funny. He hummed as he scroll our pictures again like it's entertaining him. How did he get those pictures?
"Someone gave it to me," komento na naman niya na tila nababasa ang utak ko saka ipinagpatuloy ang pagkalkal ng aming litrato.
"I've seen these pictures a couple of times already. Anyway, let's begin." Binaba niya ang phone at umayos ng upo. Sandali siyang uminom ng kape mula sa maliit niyang tasa saka ibinalik ang matalas at matapang niyang mata sa 'kin.
"Babe Alcaraz," panimula niya saka tumikhim.
"Bakit ka nagsinungaling?"
Umiwas ako ng tingin. Why do I need to explain this?
"Babe, you are a disgrace to the real victims. You are a disgrace to all the girls that were really assaulted. This is one of the reason why I took you here. Estimated two to five percent of reports were proven as false accusation. You are now part of that list. And these... these are the pictures of the confirmed victims," aniya saka may pinindot ulit sa remote. Nagkaroon ng maraming litrato sa likod niya. Sobrang dami. "Let me highlight someone you know, too."
Pinakita niya ang litrato ni Java.
"She's fucking there because of that dead asshole and because of your damn request," irita niyang sabi saka napahilot ng sentido.
"Sagutin mo 'ko, bakit ka nagsinungaling?"
"W-Wala akong choice."
Tumawa siya.
Inis na tawa.
"Bakit ganito lagi paliwanag na naririnig ko?" bulong niya sa sarili saka ako tiningnan uli.
"It was my last resort. Hinayaan niyang madumihan ang pangalan ko," sagot ko na mukhang kinainis niya lalo.
"You know what? This is why I don't want you to leave this house. Para kang hindi nawalan ng kaibigan. Para kang walang sinirang mga tao. Para kang walang natutunan sa loob ng pitong araw na nandito ka. Kulang pa ba ang araw na nilaan ko para sa 'yo?" aniya saka humigop ulit ng kape.
Pagkatapos niyang ubusin 'yon ay malakas niyang binato ang tasa. Nabasag iyon at mas lalo akong kinabahan!
Tahimik kong pinaglaruan ang aking daliri sa ibaba ng mesa para hindi ako maiyak. Mukhang napansin niya 'yon dahil galit siyang nakatingin na naman. Bumuhos ang luha ko. Tsk. Why am I so sensitive?
Peter let out a deep sigh.
"You made a mistake but it was not entirely your fault, love. I understand that you're young and naive. The one that we really need to blame here is your old hag but dead lover. He broke rules for his profession. He broke a rule as an adult. He even tolerated you and your desire instead of shaping you with good morals," dagdag niya saka napatayo sa upuan.
"If your parents and professor failed to teach you that, I'll take care of it. I have a lot of time and games to play. Don't worry."
Napalunok ako.
Bakit parang hindi ko gusto ang sinasabi niya?
"A-Anong ibig mo sabihin?"
Hindi niya 'ko sinagot at kinindatan lang ako.
Imbis na sagutin ako ay kumindat siya at sunod ay tumitig sa camera na nasa kisame. Seryoso niyang tinitigan ang camera saka ngumiti na kala mo anghel o nang-aakit.
"Before I end this broadcast, I just want to acknowledge all the viewers who sent me messages about their dark stories and unsolved cases. I collected the names you sent me of the worst people that needs to be punished. Rest assure that I'll handle this people in the future and they will face their worst punishments."
Wait. Broadcast?
Totoo ba?
Totoo ba na maraming nanonood sa 'min?!
"If you feel like you are someone potential to be a part of that list, you better hide now because I enjoy chasing and playing with people I chased."
Ngumiti siya sa camera habang pinaglalaruan ang maskara kong tinanggal niya. "And before I let my dear viewers go, I want to announce that Babe is the new winner of Dollhouse and staying here with us will be her lifetime prize."
What the hell?
"No... No..." Napatayo ako sa gulat at galit habang siya naman ay pinapaikot lang na parang bola ang maskara ko sa hintuturo niya.
"Hindi maaari!"
Ramdam ko ang panginginig ng kalamnan ko habang nilalapitan siya. Tila nanlamig ang ulo ko sa narinig.
I can't stay here forever!
"Hindi 'to pwede! This is unfair! My friends risked their lives----" naputol ang sinasabi ko nang muli siyang magsalita. Hindi niya 'ko pinapansin!
"My name is Peter and this is the end of the Dollhouse broadcast."
Nagpatayan lahat ng ilaw at ang desperadang sigaw ko ang huling narinig.