Chapter 4
KATH's POV
"ang arte mo! alam mo ba yun?", aba! kung makapagsalita tong DJ na to, akala mo kung hindi maarte.
Nakaupo siya ngayon sa sofa. Nakataas ang mga paa habang nanunuod ng TV. Parelax relax lang.
Nag-cross arms ako at pumunta sa harapan niya. Hinarangan ko yung pinapanood niya.
"hoy! kung sinuswerte ka nga naman. Hindi ko gustong makasama ka dito for 2 weeks. Kaya pwede, umayos ka?", sarap kumain ng tao! SHEEEEET.
"tumabi ka nga. Hindi ko makita yang pinapanood ko".
Umalis ako at pumunta saglit sa likod-bahay....
"ano to?", tanong niya.
"Walis at dustpan malamang"
"alam ko. Anong gagawin ko dito?", ibinigay ko na sakanya yung walis at dustpan na hawak ko kanina.
"Maglilinis ka ng bahay. Bwisit!"
"h-ha? a-ako? Maglilinis? no way!", arte mo dude!
"arte! maglilinis lang ng bahay. Hindi ng kulungan ng baboy", sabay irap sa kanya.
"eh ikaw? anong gagawin mo?"
"magluluto ng pagkain MO", diniinan ko talaga yung 'MO'
"okay fine!", tumalikod na siya at magsisimula ng maglinis.
HAHAHA. nakakatuwa lang. Hindi niya alam magwalis. Yuck! Palibhasa, lumaking may katulong eh.
Pinanonood ko siya habang naglilinis. Tumatawa ako. Bakit ba.
"anong tinatawa tawa mo dyan?!", tignan mo to, galit nnaman. hahaha
Hindi ko siya sinagot.
Dumiretso na ako sa kusina para magluto ng hapunan namin.
Labag man sa kalooban kong pati siya eh lutuan ko, no choice ako.
Hayy. nakakabwiset yung taong yun. Ok lang sana kung ako lang naiwan dito sa bahay eh. Kaso, kasama ko pa yung ugok na yun!
Kung nakamamatay lang ang mga salita, matagal na siyang ----
"OUCH!"
Napaso ako. Kamalasan ba talaga to o kinakarma na ko?! aish.
"oh, anong nangyari sayo diyan?", aba. to the rescue ang peg ng kamahalan. Akala mo naman kung nagke-care.
"pakialam mo ba?!"
"wala. buti nga sayo", sabi na nga ba eh. Gagalitin lang nnaman niya ko.
"tse. SUNGIT!"
--------------------------------
DJ's POV
"OUCH"
Narinig kong sumigaw si Kath mula sa kitchen kaya agad akong lumapit sa kanya. Tinanong ko kung bakit pero sinungitan lang ako. Kahit papano naman, nag-aalala ako sa kanya.
"wala, buti nga sayo"
yan nalang ang sinabi ko kahit hindi ko naman meant yun. Kasi eh, bat ba ang sungit sungit niya?
Tinignan ko yung oras.
5pm palang.
Nakakapagod maglinis. SWEAR!
si Kath, ayun nasa sofa. Nakatulog. Napagod yun sigurado.
By the way .. KATH na din yung tawag ko sa kanya. I heard kasi ayaw na niya ring patawag ng childhood name niya. Gaya ko.
Lumapit ako sa kanya at tinabihan siya.
Ang ganda parin ng mga mata at ilong niya. Hindi parin kumukupas ang ka-cute-an niya. At, suot suot parin pala niya yung necklace na bigay ko sa kanya before kami umalis.
"Kath, sorry kung umaasta ako ng ganito. Hindi ko parin kasi matanggap eh. Nung nalaman ko yun, sinabi ko sa sarili ko na hindi na kita papansinin. Alam mo, miss na miss na din kita. Ikaw ata ang the best Bestfriend in the world"
sinabi ko yan sakanya habang hinihimas himas yung buhok niya. Ok lang, tulog naman eh kaya hindi niya yun narinig.
Akyat nalang uli ako para makaligo.
Amoy pawis na eh.
---------------------------------------------
KATH's POV
Miss din pala ako ni DJ.
Napangiti ako dun ah.
Hindi naman kasi talaga ako nakatulog. Humiga lang ako at ipinikit yung eyes kasi pagod na pagod talaga ako. Ayun, narinig ko lahat ng sinabi niya.
May dahilan pala yung pag-iba ng pakikitungo nya sakin. Ano naman kaya yun?
Napapaisip nnaman ako. Kelangan ko yung malaman.
at, ako daw ang the best bestfriend in the world?!
ang sweet naman nun. Pero, mas okay parin sana kung babalik kami sa dati.
Yung laging magkasundo.
Magkasama sa mga kalokohan at kung ano ano pa.
***
Kinabukasan...
Maaga akong nagising para magluto ng almusal.
Nauna na din akong kumain. Tulog pa kasi si DJ.
kung gigisingin ko naman, baka sungitan nnaman ako nun.
Lumabas muna ako para bumili ng pansahog sa uulamin namin mamayang tanghali.
**sa palengke..
Narinig ko yung mga pinag-uusapan ng mga tao.
"Fiesta na pala next week"
"oo nga. Sigurado, marami nnamang events"
"dapat paghandaan na yun ngayon palang"
Wow! fiesta na pala.
Sayang naman at hindi mapapanuod nila mama. Wala pa kasi sila sa araw na yun.
Pauwi na ako nang makasalubong ko si mang Peter.
"Goodmorning ho", bati ko sa kanya.
"sarap ng ngiti natin ngayon ineng ah"
"oo naman po. Kamusta po kayo?"
"ok naman ako. Balita ko, naghahanap sila ng Reyna Elena para sa darating na fiesta ah. Irekomenda kaya kita?", ako??? talaga???
"naku po. Marami naman po diyang mas deserving dun. Si Julia po, mas ok siya dun"
Nagpaalam na ako kay Mang Peter pagkatapos nun.
Reyna Elena? Sus. Wala akong balak sumali sa mga ganyan. Ok na ako sa pagiging audience lang. hehe. Marami na ring nag-alok sakin na sumali sa mga beauty pageants dati pero tinanggihan ko. Ayoko nang masyadong na-eexpose.
Naglakad nalang ako pauwi.
Malapit naman tsaka exercise na din.
Pagdating sa bahay....
Si DJ una kong nakita. Sino pa nga ba?!
Nakatayo sa balkonahe. Nakapamewang at nakakunot nnaman ang noo.
"Saan ka galing?", galit ba siya?
"sa palengke PO", sabi ko.
"magpalit ka at may pupuntahan tayo", tatanungin ko palang sana kung bakit pero agad na siyang lumayas.
After 10 mins, okay na. Lumabas na ko.
Galit na galit nnaman tong DJ na to. Ang tagal ko daw kasi. Wow ha! 10 mins, matagal na yun?
Sumakay na ako sa kotse niya.
Ang gentledog talaga. Hindi man lang ako pinagbuksan ng pintuan ng kotse niya.
"saan ba tayo pupunta?", pagalit kong sabi.
"basta. manahimik ka nalang diyan"
"gwapo ka sana. ang sungit naman"
"THANK YOU!", nag half smile siya. Isang nakakaasar na smile.
Drive lang siya ng drive.
Hindi kami nagkikibuan. Mabulok ang laway niya.
Maya maya, hininto na niya yung kotse.
"Baba. Andito na tayo", sabi niya. Hindi nnaman ba ako pagbuksan ng pinto. GRRRR.
>O
"DJ, bat tayo andito?", bigla kong tanong.
Instead na magsalita siya, nagsmile lang siya.
ONE POINT!!!
Ngayon lang siya nagsmile eh.
Napangiti din ako dahil andito kami ngayon sa lugar kung saan kami naglalaro dati. Hindi siya playground. Hindi rin siya plaza na karaniwang lugar kung saan naglalaro ang mga bata.
Andito kami ngayon sa may burol.
Walang kupas ang ganda ng tanawin dito. Ang tahimik. Naalala ko, dito rin ako pumunta nung umalis si DJ. Dito ako nagpalipas ng sama ng loob.
"ang sarap ng hangin noh?", biglang lumapit sakin si DJ.
Tinignan ko siya at ngumiti.
Tumango lang ako.
"DJ, seryosong tanong na kinakailangan ng sagot.. Bakit dito tayo nagpunta?", nakatingin ako ngayon sa kanya.
"naalala ko lang yung mga pinagsamahan natin nun", seryoso niyang sagot. Kahit papano pala, may puso pa siya. LOLs.
"bakit ka nagkaganyan? Simula nung bumalik ka dito, nag iba na yung pakikitungo mo sakin?"
"ayoko munang sagutin yan. Malalaman mo din sa tamang panahon", ha? Ano kaya yun? Tsk. Ang gulo naman.
Inubos namin ang oras namin sa kakaupo at kakanuod ng sunset. Mag gagabi na din pala at hindi pa ko nakaluto.
"Tara na? uwi na tayo?", ako na ang nagyaya dahil wala ata siyang balak umuwi at magsalita.
Ang saya ko naman ngayon. Hindi lang dahil nakabalik nnaman ako sa lugar kung saan kami laging nagpupunta noon. Kundi dahil na rin nakabalik ako doon kasama si DJ.