ქაის პოზიცია:
-კარგი ხო.. შეიძლება დავლიე მერე რა? ნარინჯისფერი სითხე მოსვა გოგონამ თავზე ხელი დაიდო და ბიჭის სახეს გახედა.
-ადამიანო... ნუ მამწარებ ეხლა რაა! ბიჭს გამოგაცალე ხელიდან...
-ვინ ბიჭს? თვალები ააპაჭუნა გოგომ და ძმას მოქრთამისთვის.
-მაბრაზებ რა დაიკო, ვინმეს რომ დაეფეხმძიმებინე?
მერე შენ რომ გიცნობ ბავშვის დატოვება მოგინდებოდა..
ისევ უნდა გვეჩხუბა!
მშობლებს ძლივს შეურიგდი.
მზრუნველი სახით ახედა მან, გოგომ კი თვალები აარიდა.
-და საერთოდ საიდან მიპოვე?
-ვიღაც საყვარელმა გოგომ დამირეკა და მითხრა სადაც იყავი..
კვერცხის ცილა დანით მოჭრა და შეჭამა.
-საყვარელმა გოგომ? ისევ ააპაჭუნა თვალები მან და ძმის სახეს გახედა.
-ნუ ბლადაბლუდობ რა ეხლა.. ის რომ არა სადმე ეგდებოდი შიშველი! წვენი მოსვა და ისევ გოგოს სახეს გახედა.
-აშკარად იმ ბიჭის შეყვარებული იქნებოდა..ამოიოხრა გოგონამ და თმა გაისწორა.
-არაა არა მგონია! შეყვარებული რომ ყოფილიყო ჯერ მას სცემდა, მერე შენ და ალბათ მეც ზედ მიმაყოლებდა.
და რომ მივედი პირიქით პატარა საყვარელი გოგო დამხვდა რომელიც ნახევარი საათი ყინვაში იდგა შენს გამო.
-საყვარელი მეორედ ახსენე ძამიკო! ისევ ააპაჭუნა თვალები მან.
-იცი ვის უნდოდა შენი წაყვანა? გახედა მან და გოგოს სახეს დააკვირდა.
-აი ის სირი ძმაკაცები რომ არიან..
-მოიცა არ მითხრა რომ ერთ ერთ მათგანს მივყავდი! თვალები გააფართოვა და პირზე ხელი აიფარა.
-კი აი ის მაღალი როა, მაგას მგონი დამჯუნი ჰქვია! ჩაიცინა და ისევ მოსვა წვენი.
-რა დამჯუნი იდიოტო! ნამჯუნი..
დაიყვირა და წამოდგა.
-რა მნიშვნელობა აქვს? სირი სირია.. ისევ ჩაიცინა ირონიულად.
-შენ ჩემს სიყვარულს მომაშორე? იცი მაგათთან დაწოლა რა ძნელია?
ისევ ამოიოხრა და ძმას დაუდგა წინ თან ისეთი სახე მიიღო თითქოს ფიქრობდა.
-გამახსენდა.. წამოიკივლა და ისევ ძმის სახეს გახედა რომელსაც კვერცხის ნაწილი გადასცდა მოულოდნელობისგან.
-ის გოგო მახსოვს.. ნამჯუნი მიესალმა, მოიკითხა კიდევაც, და ტანსაცმელზეც კი კითხა რაღაც..
ამოიოხრა მან და ისევ გააგრძელა ფიქრი,
თან თავზე თითებს იტყაპუნებდა.
-ლლ..ლლ..ლიზას ეძახდა როგორც მახსოვს.. ეს თქვა და შემდეგ იმედგაცრუებული დაეცა.
-ლიზა.. ამოიოხრა ბიჭმა და თმა წინ ჩამოიწია.
-იქნებ ერთ ერთის შეყვარებულია? თქვა გოგონამ და ძმას გახედა.
-პატარააა.. ვითომ ერთ ერთს შეხვდება?
უთხრა და თეფში გვერდით გასწია.
-სხვა ვერაფერს ვიხსენებ..
-რაღა გინდა ყველაფერი გხსომებია!(ჩაიცინა)
შიგნით რაც მოხდა ეგეს გემახსოვრება შენ..
ისევ მოსვა წვენი და დის გაღიმებული სახე დაინახა.
-მირეკავენ.. წამოდგა მოულოდნელად და იქიდან მოტყდა ელვის სისწრაფით, მაგრამ მალევე უკან დაბრუნდა.
-ხო საყვარელო მართალი ხარ, გამიხარდა რომ მომაკითხე თორემ რა გახდებოდა 21 წლის ასაკში დედა..ჩაიცინა და გზად წამოიკივლა.
-ის გოგო იპოვე და დამსახურებული მადლობა მოუხადე, შენი უჟმური სახე რომ ვიცი ვიღაც საზიზღარი ეგონებოდი.
-მართალი ხარ.. ხმადაბლა თქვა და მოტოციკლის გასაღებს დაავლო ხელი.
-მარტა დღეს ალბათ დამაგვიანდება, ამიტომ მშობლებს უთხარით რომ არ დამელოდონ, და ჩემს გარეშე ივახშმეთ..
დამხმარეს უთხრა და ხელი ნაზად დაადო მხარზე.
-დიახ ბატონო! გაუღიმა პატარა გოგონამ და აწითლებულმა დატოვა ქაის ოთახი.
დიდი შავი ბათინკი..
შავი ტყავის ქურთუკი და შავი სათვალე მოირგო..
მხოლოდ რამდენიმე ზარით გაიგო თუ სად ცხოვრობდა ლიზა და რას აკეთებდა ამდენი ხნის განმავლობაში.
გზად დიდი თაიგული იყიდა და გადაწყვიტა მასთან მისულიყო და მადლობა პირში ეთქვა.
სახლის წინ რომ გაჩერდა,. თითქოს აფორიაქდა შესვლა თან უნდოდა თან არა..
იცოდა თუ შევიდოდა აუცილებლად უნდა დალაპარაკებოდა..
მაგრამ თუ არ შევიდოდა?
აშკარად ლიზაც აღარ გაიხსენებდა მას..
ამიტომ პირველი ნაბიჯი ქაიმ გადადგა და კარზე მიმაგრებულ პატარა ღილაკს მიაჭირა.
კარი ძალიან მალე გაიღო..
წინ კი საყვარელი გოგონა შერჩა ლურჯი მაისურის და მოკლე შავი შორტის ამარა.
ლიზას პოზიტიური:
ჯონქუქი მალევე წავიდა..
რაღაც მოხდა და დიდი ბოდიშის მოხდით დამტოვა.
სახლის ლაგდება გადავწყვიტე.. რაც ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის.
რაც სუფთაა სახლი მით უფრო სუფთააა ადამიანი! მე ასე ვფიქრობ.
ჯონქუქის წასვლიდან სადღაც ნახევარ საათში კარზე ზარის ხმა გავიგე..
მეგონა რომ ის იყო მაგრამ არაა წინ მხოლოდ დიდი თაიგული დავინახე რომელიც ადამიანს სახეს უფარავდა.
-გამარჯობა! ხმადაბლა ვთქვი და თავი აქეთ იქით გავწიე რომ მისი სახე დამენახა.
-გამარჯობა! ბოხმა ხმა შემაჩერა, წინ კი ძალიან სიმპატიური ბიჭი შემრჩა რომელიც ძალიან ლამაზი ღიმილით მიყურებდა.
-თქვენ... მალევე ვიცანი მისი სახე, ეს ის ბიჭი იყო რომელთანაც პაემანზე უნდა წავსულიყავი.
-და თქვენ..მანაც გამიღიმა და ყვავილები მეორე ხელში გადაიტანა.
-შემოდით! დავიბენი და მეორე მხარეს გავიწიე რომ სახლში შემოსულიყო.
კიდევ კარგი სახლი მაინც მქონდა დასუფთავებული..
გავიფიქრე და მის მომღიმარე სახეს გავხედე
-ეს თქვენ! ხმადაბლა მითხრა და გამიღიმა.
-მმმადლობა! საჭირო არ იყო.
მორცხვად ჩავიცინე და ყვავილები გამოვართვი
-ჩამოჯექით ახლავე დავბრუნდები.
ყვავილები სამზარეულოში გავიტანე და დიდ ბაზაში მოვათავსე რომელიც რამდენიმე დღის წინ შევიძინე აუქციონზე.
-მადლობის მოსახდელად მოვედი.
სამზარეულოს წინ დადგა და ნაზად გამიღიმა.
-არაა მე ხომ გითხარით არანაირი მადლობა! ჩემს ადგილზე ყველა ამას გააკეთებდა.
-არა მაინც მადლობა რადგან ჩემი და გადაარჩინეთ რაც ჩემთვის ბევრს ნიშნავს.
-რა გადარჩენა უბრალოდ მე ის..
-მაინც მადლობა! ჩაიცინა მან და გოგონას გახედა.
-შენთვის რაღაცის თქმა მინდოდა..
-გისმენ.. გახედა მან და გოგონას ბრიალა თვალებს გახედა.
-ლიზა გქვია ხო..
-კი ქაი ლიზა მქვია! მოკლედ ვუპასუხე და მის სახეს გავხედე
-ჩემი სახელი..
-ბარათიდან დამამახსოვრდა! ჩავიცინე მოულოდნელად.
-პაემანზე გამომყვები..
თვალებდახუჭული მითხრა და თან იღიმოდა.
-რაა? გაკვირვებულმა გავხეხე მას.
-სადმე ვისეირნოთ.. ან თუ გინდა რამე ვჭამოთ, საერთოდ პაემანს ნუუ უწოდებ თუ გაგიხარდება.
ესეც თქვა და თავი მოულოდნელად მოიფხანა.
-იცი მე...
ზზზზზ~~[კარზე]
-ახლავე მოვალ! მოულოდნელობისგან თავი გავაქნიე და კარი გავაღე წინ კი ჯონქუქი იყო, უკან მოვიდა?
-ქუქი..ხმა ამიკანკალდა ის კი გაღიმებული შემოვიდა.
წინ ყვავილები შეამჩნია და მე გამომხედა.
-ეს ყვავილები საიდან.. ქაის გახედა და გაჩერდა.
-გამარჯობა! ქაი ნელა წამოდგა და ქუქს ხელი გაუწოდა.
-გამარჯობა! ქუქმა მწველი მზერით გამომხედა და ქაის ხელი ჩამოართვა.
-ლიზ ეს ვინ არის? ისევ გამომხედა მან და ხელი ნაზად გადამხვია.
დამეხმარეთ..
_______
აჰა დაპირება ასრულდა..
მალე დავდე..
შეცდომებს არ ვიმჩნევთ!
გვიან იმიტომ ვდებ რომ დრო არ მაქვს
ბოდიშით.
მიყვარხარ თ ძალიან ძალიან!
ახალი ფიკის თავიც მალე დაიდება..
კაი მიყვარხართ ძალიან!
დაიძინეთ!!