Author's Note
At dahil bwinibwiset na ko ng 2 kong pinsan na mag update mag uupdate ako :)) besides kahit bwiset sila eh sila naman yung number 1 supporters ko.
@erikabenedicto @jeremiahbenedicto
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Chapter 18: Knowing The Truth
Prince's POV
"How are you son? I'm back........for good."
Para akong nabato sa tinatayuan ko. Hindi ako nakakilos agad. It's been so long since I last talk to her. Agad kong inend call at agad na sumakay sa kotse ko at pinaharurot ito paalis. Wala akong idea kung saan ako papunta o kung ano man.
Bat kasi bumalik kapa........ Mom.
Tumigil ako sa isang bar doon nag palamig ng ulo.
"O-One more bottle." Utos ko sa bartender.
"Sir tama na po yan lasing na po kayo eh." Awat nung bartender. Bigla naman nag pantig yung ulo ko at hinablot yung kwelyo niya.
"JUST DO YOUR F*CKING JOB AND GET ME MY F*CKING BOTTLE!" Sigaw ko sakanya. May bigla naman humawak ng braso ko.
"Dude let go of him." Slowly I release him and turn to Chester.
Bumalik ako sa pag kakaupo ko at isinalin agad sa baso yung alak nung dumating yung inorder kong bote. Iinumin ko na sana ng pinigilan naman ako ni Alex.
"Pre tama na. Ang dami mo ng nainom." Malumanay na sabi ni Alex pero tinabig ko lang yung kamay niya at ininom ng straight yung laman nun.
"What happened?" Tanong ni Chester na nakatingin sakin ng seryoso. Saglit akong tumingin sakanya pati kay Alex bago nag salin ulit ng alak at sumagot.
"She's back. My mom's back." As I said those words parang gusto kong lagukin na lahat ng laman nung bote.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
3rd Person's POV
Nag iba naman yung expression ng mukha ni Alex na halatang nagulat sa narinig samantalang seryoso padin ang itsura ni Chester na parang inaasahan niya na ang sinabi ng kaibigan. Hindi na nila pinigilan pang mag inom si Prince dahil alam naman nilang ito ang kailangan ng kaibigan.
Si Chester at si Alex ang bestfriend ni Prince at alam din nito kung ano yung pinag dadaanan ni Prince.
Malaki ang hinanakit ni Prince sa kanyang ina dahil nadin sa pag iwan sakanila nito. Hindi manlang pinaliwanag kung bakit at bigla na lamang nawala. Masakit para sakanya ang nangyari lalo na't bata pa siya ng mangyari iyon. Nahirapan siya nung una pero unti unti nadin niyang tinanggap na iniwan na sila ng kanyang ina at doon unti unti nadin siyang nag tanim ng galit para dito.
"Anong balak mo? Siguradong mag kikita't mag kikita kayo." Sabi ni Chester. Naisip nadin ito ni Prince.
"Hindi ko alam but only one thing I know. I hate her." Sagot ni Prince na puno ng galit.
Wala naman nagawa ang dalawa kundi damayan na lamang si Prince. Sila nadin ang nag alalay dito at nag hatid pauwi dahil sa sobrang kalasingan ay hindi na nito kaya pang mag maneho.
Pag dating nila sa bahay ay agad silang sinalubong ng mga katulong. Inalalayan naman nila si Prince makababa at tinulungan papasok. Ngunit hindi nila inaaasahan ang sumalubong sa kanila.
"Anong nangyari sakanya?" Tanong ng isang magandang babae. Katamtaman ang tangkad nito at halatang sophisticated. May halong pag aalala ang mukha nito.
Nakaramdam naman ng inis si Alex ng makita ito samantalang poker face padin si Chester. Gusto sana sagutin ni Alex ito pero sinamaan siya ni Chester ng tingin.
"Nag lasing." Matipid na sagot ni Chester at nag lakad na akay akay si Prince.
"B-Bakit?" Alanganing tanong ng babae at sinundan sila paakyat hanggang sa maihiga na nila si Prince.
"Tanong tanong pa alam naman niya." Inis na sabi ni Alex.
Pag kaayos nila kay Prince ay napatingin naman si Chester sa babae at hindi nadin napigilan ang sariling inis na ipakita dito.
"Why don't you ask yourself MRS. ANDREWS."
Yun lang ang sinabi nila at umalis nadin. Naiwan naman gulat ang babae at dahan dahan tumingin kay Prince. Hinaplos niya ang pisngi nito at dahan dahang hinalikan ang noo.
"I'm so sorry Prince...... My son."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Eleanor's POV
Saturday ngayon. 2 weeks nalang bago ang monthsary namin pero wala padin akong alam na ireregalo sakanya. Ang hirap naman kasi mag isip no! Nung 1st monthsary kasi namin tinulungan ako ni Sandra para sa regalo ko. Tsaka sobrang saya ko that time. Unexpected yun pero sobrang napasaya niya ko.
Flashback
*Sept 8*
Huhuhuhu! First monthsary namin ni Drei ngayon! Pero wala pa kong gift sakanya.
Calling Sandra..........
'Pick up bes! Pick up.....' para akong baliw na bulong ng bulong. Muntik pa nga ako mapasigaw ng sinagot niya yung tawag.
"Oh bes bakit? Sorry kakagising ko lang." Sagot niya na halatang kakagising lang.
"Ay ganon ba? Sorry nagising pa ata kita!" Nakonsensya naman ako.
"Okay lang bes. Bat ka pala napatawag?"
"Bes pahelp naman. First monthsary kasi namin ni Drei ngayon pero wala padin akong regalo sakanya." Napupuno na ng panic yung boses ko. Nakarinig naman ako ng kaluskos sa kabilang linya.
"Ay talaga bes? Kung ganon edi tutulungan kita pumili ng regalo. Punta tayo mall. Bihis kana kita tayo sa starbucks ng 11." Sabi niya kaya napatingin ako sa orasan at nakitang 10:30 na.
"Sige sige. Mag aayos na ko." Sabi ko at binaba ang tawag.
Nag madali naman akong mag bihis at nag ayos. Actually kanina pa ko gising kaya maaga palang nakaligo na ko at nakapag patuyo ng buhok. 10:50 umalis ako ng bahay at dumeretso sa mall at pumasok ng starbucks. Pag pasok ko nakita ko agad si Sandra, kumaway pa siya at ganon din ako. Bumili muna kami ng coffee and latte for her bago nag usap kung anong gagawin ko.
"Wala kaba talagang idea kung anong gusto mo ibigay?" Tanong ni Sandra habang iniinom yung latte niya. Umiling naman ako.
"Wala talaga. Pero gusto ko kung ano man yung ibibigay ko sakanya yung lagi niyang suot tsaka may meaning." Napahawak naman siya sa baba niya na parang nag iisip ng malalim. Ininom ko naman muna yung coffee ko habang nag iisip din.
"Ay alam ko na! Regaluhan mo nalang siya ng brief!" Halos mabuga ko sakanya yung iniinom ko habang siya tawa ng tawa.
"Umayos ka nga!" Alam kong namumula nanaman ako kaya tumawa pa siya lalo ng malakas. Nakoooooo naman! O////////O
"Okay okay. Whooo! Dami kong tawa dun ah." I glared at her tinaas niya naman yung kamay niya na parang nag susurrender.
"Okay seryoso na. Bakit hindi mo siya regaluhan ng.........guitar" Napatingin naman ako sakanya.
"Huh? Bakit naman guitar?"
"Eh kasi diba mahilig siyang mag gitara tapos magaling naman siya dun. Pero yung guitar na pipiliin natin e ipapacarve natin." Napatango naman ako. Magandang idea naman kasi yung guitar.
"Ano kayang ipapacarve natin dun?" Tanong ko.
"Eh ano ba yung salitang simbolo niyong dalawa?" Tanong ni Sandra. Napaisip naman ako. Ano nga ba?
"Alam ko na!"
Umalis na kami don at bumili ng guitara at pinacarve yun. Sana magustuhan niya to. Napangiti ako.
Hapon na't malapit na mag gabi ng makauwi ako. Nagulat ako ng biglang tumawag si Alex sakin.
Alex Calling........
"Hello Alex?"
"Hello Eleanor?! Pwede mo ba kaming puntahan dito sa rooftop?! Si Prince nakikipag away!" May halong pag papanic yung boses niya.
"ANO?! Sige papunta na ko jan!" Binaba ko agad yung tawag at nag mamadaling umalis.
Sumakay naman ako ng taxi at nag mamadaling pumunta ng school. Dahil sa pag mamadali nakalimutan kong bitbit ko pa yung gitara. Haaay hayaan na nga. Kailangan ako ni Drei ngayon.
Pag dating ko ay agad akong nag bayad at tumakbo paakyat. Sa panic ko parang di ko na pansin yung pagod at tinakbo yung 5 floors. Pagkadating ko sa taas ay hingal na hingal na ko pero dirediretso padin ako. Pag labas ko ng rooftop ay laking gulat ko sa nakita ko.
O_________________O
Si Drei......nakatayo sa gitna habang may hawak na flowers tapos yung buong rooftop ang liwanag kasi may mga christmas lights tapos sa gilid may table for two na nakafine dining.
Unti unti namang lumapit si Drei sakin habang nakangiti samantalang ako....ayuuuun shock padin.
"Happy First Monthsary Louise!"
Bati niya at binigay sakin yung roses tapos hinawakan niya yung kamay ko at pumunta kami dun sa table. Pinag hila niya ko ng upuan syempre umupo naman ako. All the time tahimik lang ako. Nakita ko nalang siya na nakaupo na sa katapat na upuan ko. Binaba ko yunh guitara sa gilid. Hindi niya ata napansin.
"Oh hindi mo ba nagustuhan? Bat hindi ka nag sasalita?" Tanong ni Drei na parang biglang nag panic kasi hindi ako nag sasalita. Agad naman akong nagising sa shock ko.
"Ayyy hindi hindi! Gusto ko promise! Gustong gusto." Sabi ko agad naman siyang napangiti.
"Nagulat lang ako kaya hindi ako nakapag react agad. Tsaka ikaw! Bakit kailangan mo kong pag aalala ng ganon?! Kala ko tuloy anong nangyari sayo!" Sabi ko tapos sinamaan ko siya ng tingin. Ngumiti naman siya na mejo guilty. Aba! Ano akala niya? Porket may ganito siyang surprise nakakatuwa yung ginawa niya?! Hindi kaya! Halos lumuwa yung puso ko sa kaba na baka may nangyaring masama sakanya!
"About that.....Sorry kasi hindi ko alam kung pano ka mapapapunta dito eh." Napakamot pa siya sa batok niya. Psh! Kala niya madadala ako sa ganyan niya porket ang cute niya pag ginagawa niya yun? Di no! Matibay kaya ako!
"Pwede naman tawagan mo nalang ako at papuntahin dito." Sagot ko.
"Surprise nga eh. Edi hindi ka nasurprise kung ganon." Depensa niya. Napaisip ako. Oo nga naman.
"Wag kana magalit Louise. It's our first monthsary we should celebrate, not fight." Sabi niya with the sad tone. Haaay. Ang hirap niya naman tiisin! Oo na! Hindi na ko matibay! Hindi ko matiis eh!
"Oo na." Ngumiti siya kaya ngumiti natin ako.
Nag simula na kaming kumain at nag kwentuhan ng kung ano ano. Napuno kami ng tawa at kiligan. Tumayo naman siya at lumapit sakin.
"Turn around." He said and I did what he said.
Pag talikod ko nagulat ako ng may nilagay siya sa leeg ko. There I saw a necklace. A heart shaped necklace na parang may design na padlock tapos nakalagay sa likod na 'D ❤ L' napangiti ako.
"Bakit necklace?" Out of curiosity kong tanong.
"Kasi pag necklace malapit lang sa puso mo. Para malapit yung puso ko sa puso mo. At yang puso na yan sakin lang yan. Kasi yung susi ng pusong yan ay nasa puso ko." Sabi niya nagulat naman ako ng tinaas niya damit niya pinakita yung tattoo niya na susi sa tapat ng dibdib niya tapoz sa loob may 'L ❤ D' kaya di ko na napigilan na mapaluha.
Alam mo yung sa sobrang saya mo mapapaluha ka nalang. I hug him tight na alam kong nagulat siya pero yinakap niya din ako ng mahigpit.
"Happy Monthsary Louise." Bulong niya sa tenga ko habang nakayakap padin ako sakanya. Napangiti naman ako sakanya.
Kumalas ako sa pag kakayakap sakanya at kinuha yung guitar at inabot ito sakanya. Napatingin naman siya sakin tapos sa gitara at dahan dahan itong inabot. Ang alam ko kasi wala siyang guitar kasi yung guitar niya dati nasira dahil bigay yun ng mama niya.
Binuksan niya yung case at inilabas yung gray na guitar. Napatingin naman siya sa naka ukit. I smiled at him when he looked at me shocked.
'It will always be you and me' tapos sa gilid non may heart tapos nakaukit sa loob na 'D ❤ L'
"Happy Monthsary Drei." Bati ko sakanya habang nakangiti.
Nakatingin lang siya sa mata ko ganon din ako sakanya. Sakto naman biglang nag dim yung ilaw tapos nagputukan na yung fireworks, he kissed me.
End of Flashback
Napangiti ako ng maalala ko yun. One of the best moments we have. Napahawak ako sa necklace ko. Alam ko na kung ano ireregalo ko at sana magustuhan niya yun. =)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Prince's POV
Nagising ako ng masakit ang ulo. Damn! Bat ba ang dami kong nainom kagabi?! Tapos biglang nag flashback sakin yung nangyari. I groan ng lalong sumakit yung ulo ko. Napatingin naman ako sa bedside table at may nakita akong 2 tylenol dun. Kinuha ko ito at ininom agad. Tumayo na ako at nag shower para mabawasan yung hangover ko. Pag baba ko para ginusto kong dapat di nalang bumaba.
"Goodmorning son! May hangover ka? Ininom mo ba yung gamot na linagay ko sa side table mo. Ayyy eto pala kumain ka muna." Sabi niya habang nakangiti sakin habang ako nakatingin lang sakanya.
Habang tinitignan ko siya bumabalik lahat ng binura ko ng alaala niya sa buhay ko. Hindi ko mapigilan yung galit na umuusbong sa puso ko.
"Don't act as if your concerned. And don't call me son. Matagal ko ng nakalimutan na may nanay ako." Malamig kong sabi sakanya. I saw hurt written all over her face. Agad akong tumalikod at nag lakad paalis. Parang may kumirot sa puso ko ng makita ko yung itsura na ng sinabi ko yun. And I admit I felt a pang of guilt.
Isang linggo na siyang nandito. Pinapakita kung gaano siya kabuting ina. Kahit anong sigaw ko sakanya at pag papalayo ayaw niya. She keep saying sorry. Gusto ko na siyang umalis at wag na mag pakita pa sakin. Kasi habang tumatagal ko siyang nakikita unti unting nawawala yung galit ko sakanya lalo na pag umiiyak na siya. I can't pity her cause I hate her.
Kauuwi ko lang galing kela Louise dahil bumawi ako sakanya. Hindi na kasi kami nag kakasama dahil nga lagi akong wala sa mood. Napapansin niya naman pero hindi siya nag tatanong and I'm thankful for that. One of the things I love about Louise kapag alam niyang may problema ako hindi na siya nag tatanong, yinayakap niya nalang ako. Her hug is enough for me to calm myself and be okay again. At least for now.
"Oh nakauwi kana pala. Gusto mo ba ipag handa kita ng hapunan?" Sabi niya pag kadating ko sa bahay. I don't know what to call her cause I don't want to call her mom. She doesn't deserve it. I just ignore her.
"Son please stop ignoring me. I'm still your mother." I scoff and stopped in my tracks.
"Mother? Huh! Walang ina ang nang iiwan ng anak ng walang dahilan."
"I'm sorry but it was for the best."
"BEST?! TINGIN MO BA NAKABUTI SAKIN YUNG GINAWA MO?! LOOK AT ME NOW?! DO I LOOK LIKE I'M OKAY?! MUKHA BANG NAKATULONG SAKIN YUNG PANG IIWAN MO?! LUMAKI AKO NG WALANG KINIKILALANG INA! I HATED EVERYONE BECAUSE OF YOU! NOW WILL YOU STAY AWAY FROM ME?! IWAN MO NA KO KASI DUN KA NAMAN MAGALING DIBA?! SA PANG IIWAN?" Hindi ko na mapigilan mapasigaw.
"Diba natagpuan mo na yung first love mo?! Why don't go to him and leave me alone?! Kaya mo siguro iniwan si dad dahil nanlalalaki ka! Baka nga totoo yung sinasabi ni dad na malandi k-" I didn't get to finished when she slapped me. Napahawak ako sa pisngi ko habang naririnig ko yung pag hikbi niya.
"You don't know anything! Hindi mo alam ang dahilan kung bakit iniwan ko yung tatay mo at mas lalong hindi mo alam kung gaano kasakit para sakin na mahiwalay ka sakin!" Sigaw niya habang umiiyak. Tinitignan ko lang siya ng walang emosyon.
"You don't know how hard my life was. Hindi ko gustong iwan ang daddy mo pero hindi ko na kaya yung pananakit niya sakin. Wala siyang tiwala sakin dahil sa una palang alam niyang hindi ko siya mahal. And he hates me for it."
"He forced himself to me kaya ng mabuntis ako, nag offer agad siya ng kasal. Ayoko man dahil may boyfriend ako nun pero ayokong lumaki ka ng hindi buo ang pamilya. I don't want you to have a broken family like mine. Kaya kahit masakit, iniwan ko yung taong mahal ko para mag pakasal sa kanya. Pero lagi niya kong pinag dududahan. I never cheated on him. Until that day. Sinaktan niya ko kasi nalaman niyang buntis ako at pinag bibintangan na hindi kanya yung baby. He didn't only hurt me psychically but also mentally. I've been loyal to him tapos yun ang ginawa niya sakin. Dahil sa pananakit niya nakunan ako at nalalag yung bata. I can't take it anymore. Umalis ako. Dapat isasama kita pero kinuha ka niya sakin at inilinayo. Hinanap kita, halos lumuhod na ko sa harap niya pero ayaw ka niyag ibigay sakin. I'm sorry baby I'm sorry dahil wala ako sa tabi mo." Lalong lumakas yung hagulgol niya habang ako nakatingin lang sakanya.
Hindi ako makagalaw. Parang ayaw tanggapin ng utak ko yung sinasabi niya. Pero biglang nag flash sa utak ko yung nakita kong may mga pasa siya at umiiyak bago umalis. Realization hits me bigtime. I've been rude to her and said things beyond my limit tapos all this time hindi niya naman kasalanan ang lahat. Na ang mga alam ko lang ay yung gusto kong paniwalaan. Na masyado kong pinaniwalaan yung mga bagay na akala ko totoo.
Nagagalit ako sa sarili ko for being so stupid. Masyado akong nabulag ng galit. Hindi ko manlang na isip na alamin yung totoo. And my realization makes my guilt strikes.
Unti unti ko siyang tinignan. Nakaupo na siya habang umiiyak. No words spoken, tanging hagulgol lang niya ang naririnig ko. Infront of my eyes I see a broken woman, the woman that I've been longing to see for a long time. The woman I hated for a long time. And the woman I've dying to call my mother.
Nanlalambot ang tuhod na lumapit ako sakanya habang siya patuloy ang pag iyak. Slowly I envelop my arms around her at yinakap siya ng mahigpit. Dahan dahan nararamdaman ko yung kamay niyang yumayakap sakin. After how many years ngayon ko nalang ulit naramdaman to. Ang mayakap siya ng ganito. Tears starting to build up in my eyes as I hug her tight. I missed her. I missed my mom.
"I'm so sorry........ Mom."