Arabalardan indiğimizde ilk fark ettiğim şey Bahar'ın evinin önündeki kalabalık olmuştu. Galiba duyan herkes bekleyişe koyulmuştu. Bahar arabadan inince ailesinin yanına koşmuş Eda da ondan eksik kalmayarak yanlarına gitmişti. Kalabalık bizimkilerin etrafına birikirken herkes bir ağızdan konuyordu. O sıra bizim arabanın arkasına araba park edince içinden tanıdık bir yüz çıktı.
Eda benden önce Emre'yi görmüş olmalıydı ki koşarak yanına gidip boynuna atladı. "Eda nasılsın? Çok korkuttun beni..."derken Emre de ondan farksız şekilde sıkıca sarılıyordu. Bir an için gözü beni bulunca kardeşime sarılmayı kesip ellerinden tuttu. "İyiyim Emre, abim tam zamanında bize yetişip kurtardı ama kendi yaralandı..."
"Abi!" Emre panikle yanıma gelince sol kolumun sargılı olduğunu yeni fark etmişti. "Abi bana herkesin iyi olduğunu söylemiştin. Bu nasıl oldu?" diye sorduğunda gözüme bizden tarafa gelen Bahar'ın babası ilişti.
"Sana kızların iyi olduğunu sordum. Hatırlarsan bana nasılsın diye sorma gereği duymamıştım..." Ben gülsün diye söylerken ellerini yumruk yapmış o sırada araya giren Bahar'ın babası "Oğlum senden Allah razı olsun. Kızımızı o itin elinden ikinci defa kurtarıp sağ salim bize getirdin."demişti.
"Olur, mu baba o benim karım!" dediğimde Bahar uzaktan da olsa soğuk bir bakış atarak eve doğru yürümüştü. "Abi o ite ne oldu?" diye sorduğunda tekrar Emre'ye döndüğümde gözüm Emre'ye malak gibi bakan kardeşime gitti. Ona hemen içeriye girmesini söyledikten sonra "Merak etme cezası neyse iki katını çekecek. Şuan polislerin elinde o ve yanda ki diğer itlerde şuan tutuklandı. Büyük ihtimal uzun süre o delikten çıkamayacaklardır."
"Bor oğlum ben Uğur'a haber verdim. Sabah erkenden buradan olacak o ne gerekirse yapacaktır."
"Ona ne şüphe var..." derken gözlerini benden kaçırmıştı da ben laf sokmak adına söylememiştim. Tam aksine Uğur'un altından kalmayacağı hiçbir halt olmadığını düşünüyordum.
"Abi bak iyi misin? İstersen tekrardan kontrole gidelim genel bir kontrol yapsınlar..."dediğimde derin bir nefes aldım. Zaten hastane de Eda'nın daha önceki yaramı görmemesi için ekstra çaba harcamıştım. Birde seninle mi uğraşacaktım. "Yok, Emre hastane karakol derken canım çıktı. Şimdi otele gider dinlenirsem hiçbir şeyim kalmaz."
"Olmaz oğlum içeriye geç Karınla beraber kalırsın o da seninle ilgilenir."demişti. Bahar'ın bana ölümcül bakışlar atmak haricinde bir şey yapacağını sanmıyordum.
"Abi, yengemle barıştınız mı?" diye sorduğunda cevabını vermeden " Barıştılar ya oğlum Bahar, bugün artık boşanmak istemediğini söyledi. Hadi içeriye geçelim soğukta dondunuz..."dedikten sonra hayretle adama baktım. Yalan söyleyecek hali yoktu ya belki de Bahar'ın öfkesi dinmiştir. Bugün uzak durmasının sebebi de onu değil de kardeşimi seçmiş olmam olabilirdi
"Ben şimdi misafirlerin yanına gidiyorum onlarda bizimle birlikte çok endişelendiler siz geçin bende hemen gelirim..."dediğinde Emre'ye geçelim demiş geçerken de herkese iyi akşamlar dilemiştim. Evden içeriye geçtiğimizde hepsi içerideydi. Bahar'ın annesi elinde çayla gelince ilk bana uzatıp "Geçmiş olsun oğlum iyi misin?"diye sordu.
"İyiyim Anne sağ ol."dediğimde kadının gözlerinin içi parlamıştı. Ona ilk defa Anne diye seslenmem hoşuna gitmiş olmalıydı. Belki de onlar için hitap şeklim çok önemliydi. "Abi ben senin yerine karıştırırım."diyen Emre çayımı karıştırıp öyle uzatmıştı.
"İç oğlum iç de için ısınsın..."demişti. Bizim çaylar bittiğinde Babam da içeriye gelince "Bora oğlum sen hala ayakta mısın? Kızım kocanı odana götür dinlesin."dediğinde Bahar'a baktım. Bakma öyle kızım adam yaralı... Hanım sende yatak döşek getir. Emre oğlumla biz burada yatarken sizde bizim oda da Eda kızımla uyusun..."dediğinde Bahar ile birlikte bende ayağa kalkmıştım.
"Herkese iyi geceler..."dediğimde onlarda iyi geceler dilemişti. Bahar'ın ardından odaya girdiğimde onun odasını ilk defa görmüştüm. Tek bir yatağa sahip olan odası küçük olmakla birlikte şirindi. Bahar ben içeriye girdikten sonra kapıyı kapatarak kollarını göğsünde birleştirip küçük yatağa bakmıştım. Uzun süre sonra karımla uymak kendimi iyi hissettirecekti.
"Babam beni affettiğini söyledi." Dediğimde bana bakmak yerine yatağa geçip oturdu. Bende daha fazla ayakta duramayarak yatağa oturup arkası dönük olduğu halde yüzüne bakmaya çalışmıştım. "Bahar, bana kızgın olduğunu biliyorum. İnan o an aklıma başka seçenek gelmedi. Biliyordum ki o it soyu seni seviyordu. Sevgisinden sana zarar vermeyebilirdi. Ama bende de bir o kadar nefret ediyordu. Eda'nın kardeşim olduğunu biliyorsa yapacaklarından korktum."
"Ben bu yüzden sana kırgın ya da dargın değilim. İyi ki kardeşini seçmişsin aksi takdirde karşında bulacağın ilk kişi ben olabilirdim." O halde sebebi ne? Neden soğuk duruyorsun? Boşanmayacaksak bana bir nende sunman gerekmiyor mu?
"Peki, bu konuyu hallettiğimize göre diğer konuya gelelim. Bahar, ben olanlar için üzgünüm. Eğer elimden başka türlüsü gelseydi emin ol onu yapardım. Ben ağabeyini kasten öldürmedim. Aksi takdirde Uğur kendini yırtsa da adaletin elinden kolayca kurtulamazdım. Yine de suçlu olmamama rağmen Uğur'un teklifini kabul ettim. Biraz bir genç kıza yardım etmek amaçlı biraz da o delikten kurtulmak için sözleşmeyi imzaladım."
"Sözleşme mi?" diye bana dönüp sorduğunda Uğur ile hala konuşmadıklarını anlamıştım.
"Evet, uzunca maddeleri olan sözleşme. Uğur seninle evlenmem karşılığın epey sağlam maddeleri olan bir sözleşme imzalattı. Benim için şuan bir önemi olmasa da seni kolayca boşayamam için istediğim zaman başımdan atamam gibi maddeler içeren bir sözleşme..."dediğimde boş gözlerle yüzüme bakmaya devam etti.
"Bora, bu kadarı fazla uyuyalı mı?" diye sorduğunda kalkıp ışığı kapattı. Bende yatağa uzanıp gözlerimi tavana diktim. Ona doğru düzgün olanları anlatıp kendimi haklayamamıştım bile. Bahar yanıma uzandığında arkası dönük bir süre hareketsiz kaldı.
"Bora ben senden boşanacağım. Babama böyle söylemek zorunda kaldım çünkü bir zamanlar senin kaldığın gibi bende mecburum. Biz Eda ile bir karara vardık. İstanbul'a döndüğümüzde kendimize okula yakın bir ev tutup beraber yaşayacağız. Senden ricam bu süre zarfında babamlara bir şey çaktırmaman ben hiç değilse bizden geriye kalan saygı kırıntılarıyla medenice boşanmak istiyorum..."
"Tamam... Benden yana şüphen olmasın sen nasıl istersen öyle olsun. Bundan sonra müdahil olmayacağım. Nasıl istiyorsan öyle yaşa hayatını bu senin seçimin..."
***
Sabah uyandığımda yanı başımda hissettiğim sıcaklıkla açtığım gözlerimi tekrardan yumdum. Ona şuan sarılmaya o kadar ihtiyacım vardı ki bunu kendime dahi itiraf etmekten kokuyordum. Bora'yı bir yandan delicesine severken bir yanda gözümden gönlümden uzak düşsün diye dua ediyordum. Allah'ım bir insan sevdiği adamın iki kez vurulduğuna şahit olur da nasıl tepkisiz kalırdı.
Kendimde yıllar sonra fark ettiğim özellikte tam olarak da buydu. Canım yandığında ya da kötü bir şey olduğunda donup kalıyordum. Bedenimi titreme alınca daha fazla dayanamayarak gözlerimi açıp yataktan çıktım. Kendimi bakmamak için zorlasam da dönüp uyuyan kocama baktım. Hala deliksiz uyuyordu. Acaba hala canı yanıyor mudur? Bir yarası kapanmamışken ikinci yaranın açılması... Keşke elimi kolumu bağlayan duygularıma esir düşmeseydim de kocamın yanında gidip canını çıkartana kadar sevseydim. Tamam, öyle bir sevgi yolu yoktu ama içimdeki ona dair olan sevgim her geçen saniye biraz daha artıyor.
Kendine gel Bahar, ağabeyine söz verdin. O adamdan boşanacağına dair söz verdin... Gözüm saate gidince henüz daha yedi olduğunu fark ettim. Odada sessizce çıktığımda Babam ve Emre salonda uyuyordu. Varlığımı fark eden Emre gözlerini aralayarak nereye gittiğimi sordu.
"Abimin mezarına gideceğim. Bizimkiler uyanmadan gelmiş olurum."dediğimde "Benimde gelme mi ister misin?" diye sordu.
"Hayır, yalnız gitsem daha iyi olur."dediğimde babamı uyandırmamak adına daha fazla konuşmadan evden çıkıp kapıyı çektim. Sabah saatleri serin olduğundan ceketime biraz daha sarılarak bizim evin köşeni dönmüştüm. İlerden gelen tanıdık bir arabayla dişlerimi sıkıp olduğum yerde kaldım. Araba durunca bende kaşlarım çatık vaziyette arabaya bakarak öylece hareketsiz duruyordum.
Bugün bir kavga bitecek ben bugün bir karara varıp kendi yolumu çizeceğim.
BU FASILLAR SİZE ÇOK UZUN GELEBİLİR AMA MERAK ETMEYİN BİZİ GÜZEL BİR SON BEKLİYOR. SADECE BİRAZ YARALARIMIZIN KAPANMAYA İHTİYACI VAR.
#KARAR
BAHAR EVİNE Mİ GİTMELİ YOKSA KISA SÜRELİĞİNE DE OLSA YENİ EVİNE TAŞINMALI MI?