"We finally meet... Akira Mae Gomez." kumunot ang noo ko. Sino ba tong lalake na to?
"Who are you? And why do you know my name?" takang tanong ko. Wait.... bakit parang....
Bakit parang kamukha niya si Jiro?
"I'm Jack Kyle Santiago. Jiro's older brother. Pleasure to meet you, Akira." nakangisi niyang sabe. Nanlaki ang mga mata ko.
What does he want? Oo, alam kong may mas nakakatandang kapatid si Jiro. Pero ano kailangan niya? Hiwalay na kami ng kapatid niya.
"I guess maraming tanong ang naglalaro ngayon sa isip mo." sabe niya. Naglakad siya palapit sakin. Pero agad ding tumigil.
"Anong kailangan mo sakin? Dahil ba kay Jiro? Don't worry, matagal na kaming hiwalay." seryoso kong sabe. He shook his head.
"Hindi ako nagpunta dito para awayin ka or anything. I just want to clear things out. Sabihin nalang naten na may mga tanong din akong gusto kong masagot." bigla naman sumeryoso ang mukha niya.
I sighed. "Ano naman yun?"
"Can we talk somewhere else? Mahirap mag-usap kung nakatayo lang tayo dito." sabe niya. I rolled my eyes. Parehas sila ni Jiro. No doubt na magkapatid nga talaga sila.
"Fine. Lead the way." sabe ko. He nodded at sumakay na sa van niya.
THE NEXT DAY
"Yow! Bakit ganyan nanaman itsura niyan?" rinig kong tanong ni Sam. Nandito kami sa bahay. Mamaya pa pasok namin.
"Malay namin. Umuwi nalang yan kagabi na ganyan." sagot ni Candy. Pinikit ko nalang ang mga mata ko. Sumasakit ang ulo ko. Haist! I rubbed my temples.
*poke* "hey, you okay?" napamulat ako ng mata at nakita sa harap ko si Sam.
"Yeah." tipid kong sagot. He stared at me. Alam ko na pinapahiwatig niya.
I sighed. "Fine. Kinausap ako ng kuya ni Jiro." seryoso kong sabe. Nakita ko namang nanlaki ang mga mata nila. They even gasped. Tss. Mga OA.
"Really?! Ano sabe?! Inaway ka ba?! Nagalit ba?! What?!" I glared at Candy. Bwiset! OA ah! Nagpeace sign nalang siya sakin.
"Hindi. Actually, kabaligtaran ang nangyari." sabe ko. Kumunot naman ang mga noo nila.
"Kabaligtaran? What do you mean?" tanong ni Sully. I sighed. "It's complicated. Very very complicated." mahina kong sabe sabay pikit ulet ng mga mata ko.
I didn't expect na ganun ang mangyayari sa paguusap namin ng kuya ni Jiro.
FLASHBACK
Pagkaupo namin sa table. Pinaalis niya kaagad ang mga bodyguards niya. Siguro kung hindi niya sinabing kuya siya ni Jiro, aakalain kong kidnapper tong mga to.
"So.... anong paguusapan naten?" tanong ko. May lumapit na waiter samin at binigyan kami ng tig-isang menu.
"Before that, um-order ka muna." sabe niya sabay tingin sa menu. Yes, nasa restaurant kami. Ewan ko ba. Dito niya gusto kaming magusap e.
"Kailangan ko ng umuwi. I don't have much time." seryoso kong sabe. Tumingin siya sakin sabay buntong hininga.
"Please, kahit ngayon lang. I just need to talk to you. I want to clear things out." seryosong niyang sabe.
I can really see na he's eager to ask me questions. Ano ba kasi yung mga itatanong niya? Ganun ba ka-importante yun? I sighed. "Fine." sabe ko. He nodded.
Umorder nalang kami ng pagkain namin. Okay narin to, libre dinner.
"So now, pwede ko na ba malaman kung ano paguusapan naten?" tanong ko. He looked at me straight in the eye. I gulped. Kakaiba ang tingin niya. He looks like a very strict and fearless man. Mali pala ako. Iba siya kay Jiro.
"It's about you and Jiro." sabe niya. Biglang sumeryoso ang mukha ko. Bakit ba pilit na binabalik ang topic na yan?
"Bakit? Matagal na kaming hiwalay. TAPOS na kami. Wala ng kami. Ano pa bang gusto mong linawin?" inis kong sabe.
"Gusto ko lang malaman ang lahat ng tungkol sa inyo. Kung ano nangyari at kung bakit kayo naghiwalay." seryoso niyang sabe. Biglang nanikip ang dibdib ko. Bwiset! Kailangan ko nanaman balikan lahat.
"He cheated on me. That's it." malamig kong sabe. He closed his eyes. I heard him sighed and open his eyes.
"Yun ang gusto kong malaman. Kung bakit siya nagloko."
Kumunot ang noo ko. "Bakit sakin mo tinatanong yan? Hindi ba dapat sa kanya? Siya ang nagloko at hindi ako."
"I just want to ask, why do you think Jiro cheated on you?" natigilan naman ako sa tanong niya.
"Why, you asked? Simple lang, dahil hindi niya talaga ako mahal." malungkot kong sabe. I tried to hide this feelings, but I can't.
I'm not tough as they think I am. Mahina din talaga ako. Yeah, they think that I'm strong enough to change myself and endure the pain. Pero hindi nila alam na, behind my tough and strong mask is a weak and fragile girl.
"Why do you say so?" I snapped out of my thoughts. Napatingin ako sa kanya. "Kasi kung mahal niya talaga ako, he wouldn't cheat on me." malamig kong sagot. Napangiti siya sa sinabe ko at napailing.
"Hindi porket niloko ka, ay hindi ka na mahal. Atsaka, are you even sure na he really cheated on you? What if it's just a misunderstanding?" napatanga ako sa sinabe niya. Sure ba daw ako na niloko talaga ako ni Jiro?! What if misunderstanding lang daw ang lahat?! WTF?!
"Bakit, ikaw ba na makita mo ang karelasyon mo na may kahalikang iba sa kwarto niya hindi ka ba masasaktan?! Hindi mo ba iisipin na niloloko ka lang niya?! You don't know how it feels like being cheated on. Kaya don't tell me na misunderstanding lang ang lahat." galit kong sabe. Napansin kong napapatingin na samin ang mga costumers. But I don't care! Nagagalit ako! How can he say that to me?! Misunderstanding?! Lecheng misunderstanding yan!
"Calm down, Akira. I know what you feel. Kahit ba hindi ko pa yan nararanasan. Pero, you should've listened to my brothers explanation. Hindi mo dapat siya hinusgahan." I stared at him blankly.
"I don't need his explanation. Past is past. And I have moved on. Wala na akong pake sa kanya." malamig kong sagot. At napaiwas nalang ako ng tingin.
"I don't believe you." sabe niya. I shrugged. " I don't care."
"Alam kong mahal mo pa ang kapatid ko. I can see it in your eyes. Atsaka, hindi naman magiging ganyan ang reaksyon mo kung hindi mo na siya mahal. You don't have to stop yourself, Akira. No ones stopping you." I closed my eyes and bit my lower lip. Fuck! Bakit ba ganito?! Bakit niyo ba ako pinapahirapan?!
"Tapos ka na ba? Kasi kung oo, aalis na ako." sabe ko. I can't take it anymore. Baka any moment e bigla nalang ako umiyak. Ayokong mangyari yun!
"Wag ka munang umalis. Kumain ka muna." sabe niya. I rolled my eyes. At bigla nalang dumating ang order namin. Hay! Mutikan ko ng makalimutan tong inorder ko.
Pagkalapag nung pagkain e agad ding umalis yung waiter. Mukhang masarap. "Eat. Wag ka magalala, hindi kita sisingilin." Kumain na ako. Ganun din siya.
Pagtumitingin ako sa kanya.... nakikita ko si Jiro. Magkahawig kasi sila. Ang gwapo, makinis ang balat, matipuno, basta!
Natigilan ako. I should really stop thinking about him.
"Pwede ba akong magrequest?" Napatigil naman ako sa pagkain at napatingin sa kanya. Kumunot ang noo ko. Kakakilala palang request na?
"Pwede mo bang.... balikan ang kapatid ko?" nagulat ako sa sinabe niya. "What?! Are you insane?!" inis kong sabe.
He sighed. "Fine. Sabe ko nga ayaw mo." medyo natawa ako ng bahagya sa sinabe niya. Magkatulad nga sila. Siguro meron nga silang pagkakaiba, pero makikita mo parin ang resemblance nila. I actually find it cute.
ARGH! WHAT THE HELL!!! Hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na isipin siya. Shiz!
"Pero, can you atleast listen to his explanation?" umiwas ako ng tingin at bumalik sa pagkain.
"I can't promise you that, pero pagiisipan ko." sabe ko. I saw him nod.
"Thank you. Pero sana pagbigyan mo ang request ko. Because I don't wanna see my brother crying and miserable." napatigil ako sa sinabe niya.
Because I don't wanna see my brother crying and miserable....
Talaga bang umiiyak at miserable ka ngayon, Jiro?
END OF FLASHBACK
"What? Seryoso siya? What the hell!" sabe ni Candy sabay sandal sa sofa.
"Wag mong sabihing gagawin mo ang hiniling nung lokong yun?" seryosong tanong ni Sam. I sighed.
"Anong gagawin mo, Akira?" tanong ni Sully. I shrugged. "I don't know."
Naglalakad ako sa hallway ng makita ko siyang nakaupo sa bench at nakapikit. Himala, mag-isa siya ngayon.
"Because I don't wanna see my brother crying and miserable.... "
Naalala ko yung sinabe sakin ng kuya niya. Haist! Mas lalong nagulo ang isip ko. Kung kelan desidido na akong pakawalan siya at kalimutan saka naman nangyayari to. May nagawa ba akong mali para pahirapan ako ng ganito? Nagdadalawang isip na tuloy ako kung kakalimutan ko ba siya.
Ayaw niya daw makitang umiiyak at miserable ang kapatid niya. Totoo ba yun? He seems okay to me. Mukha namang hindi siya nagdusa ng 3 taon.
"Kyle!" napamulat ng mata si Jiro at napatingin sa tumawag sa kanya. Ganun din ako.
Bakit nandito nanaman ang babae na yan?
"Kyle, nandito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap." sabe ni Rina. Harot.
"Ikaw pala, Rina. Ano kailangan mo?" tanong ni Jiro sa kanya. Umupo naman yung Rina sa tabi ni Jiro. What a view!
"Wala lang. Gusto ko lang sana magpaalam. Babalik muna kasi ako sa Korea. Pero babalik din ako kaagad! Don't worry." sabe ni Rina. Mas okay nga kung di ka na bumalik e.
"Ahh.... geh. Ingat nalang sa flight." sabe ni Jiro sabay tingin sa phone. Napataas naman kilay ko sa kinilos ni Jiro. Whats wrong with him?
"Bakit naman ang cold mo sakin? May nagawa nanaman ba ako?" She looks stupid. Para siyang aso.
"Wala. Wala lang akong sa mood."
Bakit ba nakikinig sa convo nila? Makaalis na nga!
At naglakad na ulet ako paalis. Bwiset na feelings to. Nakakainis. His request.... gagawin ko ba?
Isasakripisyo ko ba tong nararamdaman ko? Gusto ko na siyang kalimutan, pero bakit pilit pa rin kaming pinagsasama?
Ayoko na ulet masaktan. Ayoko na ulet umiyak. Ayoko na ulet magdusa. At ayoko na ulet maranasan ang sakit na naranasan ko noon.