KENSHI’S POV :
What i witnessed at the parking area really inflicted so much pain in me.. in my heart.
Yeah. Nakita ko ang lahat dahil matapos kong makabawi sa sobrang pagkagulat sa anunsiyo ni Uncle Melandro kanina ay sinundan ko si Sigrid —este, April Miracle pala.
Nakita ko ang lahat. Nasaktan ako ng sobra kahit wala naman akong karapatang makaramdam ng ganoon dahil una sa lahat ay hindi ko naman siya pag-aari. Pangalawa, Hindi ako hinahayaang pormal siyang ligawan. Pangatlo, Hanggang titig nalang ako mula sa malayo.
Bakit ba kasi kailangang masaktan kapag nagmamahal ka? Nagmamahal ka lang naman ‘di ba? How ironic. You only want to be happy and loved, So, Bakit kailangang may kakambal na pain?
Ako, Si Kenshi Guttierez, Iibig sa isang babaeng hindi ako makita? Masasaktan ako at tanging ako lang din ang nakakaalam? Nakakatawa.
“Hey! Saan ka pupunta?”
Boses ni Hopper iyon pero hindi ko na siya nilingon pa. Maling ideya talaga ang pagdalo ko sa Birthday party ni Uncle Melandro. Maling mali.
“Uuwi na ako.” Sabi ko nang maramdaman ko ang presensiya ni Hopper sa likuran ko. “Thank you for inviting me — ”
“Anong problema, Kenshi?”
How ironic. “Hindi naman ako na-inform na may pakialam ka pa pala sa kaibigan mong gago.” May bahid panunuyang sabi ko.
“Is this about my sister?” Hindi man lang niya pinansin ang sinabi ko.
Huminga ako ng malalim saka siya hinarap. “Sister.” Ulit ko. “Yeah. Kapatid mo nga pala siya kaya naman ganoon na lamang ang pagtatanggol ninyo ni Grover sa kaniya.” I smiled bitterly. “Malayo na nga sa akin si Sigrid, Mas tiyak kong magiging malayo pa siya sa akin ngayong siya pala si April Miracle.”
Nakita kong bumuka ang bibig ni Hopper at tangkang magsalita pero mabilis din niyang itinikom muli ang bibig.
“Ang prinsesa ng mga Vizconde.” Patuloy ko. “I’m sorry, Hop.”
“For what?”
“For hurting and for loving her.” I said. “Nasaktan ko siya and i really am sorry for that,” i paused and took a very deep breath. “Mahal ko siya kahit alam kong malabong magkapuwang ako sa puso niya pero Sorry dahil kahit na gano’n, Hindi ko pa rin siya kayang bitawan.” seryosong sabi ko. “Masiyado kong mahal ang kapatid mo na kahit gago ako ay kaya kong panghawakan ang kahit two percent lang na pag-asa ko sa kaniya, Hopper. I’m willing to get hurt, to suffer from pain for the sake of my love for her.”
Kung paanong lumabas sa bibig ko ang mga salitang iyon ay hindi ko rin alam pero marahil ay puso ko na mismo ang nagdikta.
“I’m sorry, Kenshi, Hindi ko hahayaang ligawan mo ang kapatid ko.” Ang hindi mabali-baling desisyon ni Hopper. “Magkaibigan tayo pero ibang usapan na ang tungkol kay AM.”
I sighed. “Nagpaalam lang ako sa ‘yo pero hindi ang salita mo ang pipigil sa aking ligawan siya. Tulad ng sinabi ko, Kahit dalawang pursyento lang ang pag-asa ko sa kaniya’y panghahawakan ko na.” Determinadong sabi ko.
“Hindi ako makakapayag na mapunta sa isang gago ang kapatid ko — ”
“Gago ako, I know.” Putol ko sa kaniya. “Pero wala ka pang nabalitaang babaeng inagrabyado ko, Hopper. Ikaw ‘yun,” Dagdag kong nakaturo sa kaniya. “Ikaw ang malakas mambabae sa grupo kaya ‘wag ko akong tingnan na parang ikaw dahil kahit nagawa kong pustahan ang damdamin ng kapatid mo, Naging paraan naman ‘yon para magising ako sa katotohanang mahal ko talaga siya.” Sabi ko saka siya tinalikuran.
Sumakay ako sa kotse ko pero bago tuluyang umalis at muli kong tiningnan si Hopper. “Thank you. Greet Uncle Melandro for me.” Pagkasabi ko non ay humarurot na ako paalis.
Walang sinoman sa kanila ang makakapigil sa panliligaw ko kay Sigrid o AM. No one. Kahit masakit, Titiisin ko. I love her so much and i'm willing to face every consequences of my love for her.
∽∽∽■■■∽∽∽
SIGRID’S POV :
Matapos ang ilang segundong nakulong ako sa mga bisig ni Saiyan ay nag-decide na rin kaming bumalik sa party ng Daddy dahil sigurado akong nagtataka na ang mga iyon sa pag-alis ko.
I don’t know but i feel like, I was under a magic spell.
“Anak, Halika.” Salubong ni Daddy sa akin habang kahawak-kamay si Mommy. “Saiyan, Maari ko bang hiramin muna sandali ang anak ko, ‘ijo?” Tanong niya kay Saiyan na may nanunuksong tingin.
Maging ako man ay pinamulahan na rin..
“Sure, Tito.” Tugon ni Saiyan kay Dad at sinulyapan pa ako. “Let's dance later, okay?”
I smiled and nodded. “Sure.”
Muli siyang nagpaalam sa Mommy at Daddy ko at sa akin saka siya bumalik sa mesa nila ng mga kaibigan namin.
“Ehem,” Tikhim ni Daddy. “You're eyes is sparkling with something i can't name, Anak.” Komento ni Daddy sa nanunukso pa ring tinig. “Papaalalahanan lang kita, Hija, Hindi ko gustong masaktan ka dahil umiibig ka na sa mura mong edad— ”
“Dad.” Pigil ko sa kaniya dahil napapahiya ako sa sarili ko at sa kanilang dalawa ni Mommy dahil sa sinasabi niya. “Hindi ako ..Hindi ako umiibig.” Nalilitong sabi ko..
“Hindi kayang itanggi ng ningning niyang mga mata mo ang bagay na ‘yon, Baby.” Si Mommy na sinasang-ayunan na rin ang pinagsasabi ni Daddy. “Deny it all you want but your eyes can't.”
“Mom.” Feeling ko dinaig ko pa sa kapulahan ang kamatis ngayon sa sobrang pagkapahiya.
Geez! Masiyado na ba talaga akong halata? No. I'm not yet in love with Saiyan. Binibiro lang nila ako.
“Well, Anyway,” muling salita ni Dad. “Sa susunod nalang kita ipapakausap sa mga Business associates namin ng Mommy mo kasi sigurado akong mas matutuwa ka sa ipapakita namin sa ‘yo, Hija.” My father said. “But first,” pinangunotan ako ng noo nang makita kong maglabas siya ng malaking panyo mula sa kaniyang bulsa. “Kailangan ka muna naming piringan.”
“Dad? Mom?” I gave them a questioning look.
“C’mon, Baby.” Kinuha ni Mommy ang hawak na panyo ni Dad at siya na mismo ang nagpiring sa akin. “You'll gonna love this, Baby.”
“Mom, It's not my birthday kaya si Daddy dapat ang sinusurpresa natin ngayon hindi ako.”
“Exactly, Hija.” Boses ni Daddy na umakbay sa ‘kin at sinimulang igiya ako patungo sa kung saan. “Birthday ko pero dahil labis-labis na ang regalong natanggap ko, Ako naman ngayon ang magpapasaya.”
Bumuntong hininga ako at hindi na kumibo. Huwag lang akong gugulatin dahil baka malaglag si Heart.
“Nandito na pala kayo.” Boses ng Kuya Grover ko makaraan ang sandaling paglalakad namin ng mga magulang ko. “Handa ka na bang makita ang surprise namin sa ‘yo, Lil sis?”
“Yeah, But please, Dahan-dahan lang. Baka mawalan ako ng malay.” Sabi ko na ikinatawa nila. “Geez! Bakit pa kasi kailangang piringan.” reklamo ko.
“Halika na, Aalisin na natin ‘yang piring mo.” Boses ni Mommy. “Pero, Kailangan mo munang tumalikod para hindi mo kaagad makita.”
“Mom — ”
“Sshh ..You'll like this, Baby.”
“Hays, Mommy.”
Maya-maya lang ay natanggal na ang piring ko. Nagmulat ako ng mata pero dahil galing sa pagkakapiring ay nanlalabo pa ang paningin ko.
“You have to turn around on the count of 3, Okay?” Nakangiting untag ng aking ina.
“Okay, Mom.”
“Good.” Tumingin siya sa likuran ko saglit pagkatapos ay nagsimula ng bumilang. “One. Two. Threeee!!”
Mabilis akong umikot para tingnan ang sinasabi nilang surpresa nila at kung gaano kabilis ang pag-ikot ko ay siya ring bilis ng pagbagsak ng mga luha ko.
“L-Lolo? L-Lola?” Hindi ko napigilan ang sarili ko dahil mabilis kong tinakbo ang pagitan namin ng mga Lolo at Lola ko. “Hindi ba sabi ko sa inyo ‘wag niyo akong iiwan? H-hindi ba sabi ko po sa inyo ayaw kong ..” pinangunahan ako ng paghikbi kaya hindi ko natuloy ang sinasabi ko. “A-Ayaw kong lumayo kayo sa akin, Lolo, Lola,” Patuloy ko. “Kayo kaya ang nagpapalakas sa ‘kin.”
“Apo ..” Boses ng Lola Maurita kong humigpit pa lalo ang pagkakayakap sa akin. “Pasensiya ka na kung umalis kami. Hindi rin naman namin iyon ginusto ng Lolo mo.” Paliwanag niya sa malambing na boses. “Ginawa namin iyon para bigyan ka ng panahong makilala ang tunay mong pamilya at mapalapit ang loob mo sa kanila.”
“At sa nakikita namin ay,” Si Lolo Gaudencio naman ngayon ang nagsalita kaya nabaling ang tingin ko sa kaniya. “Nakabuti naman ang pasiya naming iyon.” He then smiled lovingly. “Mahal na mahal ka namin, Apo, na kahit malayo kami sa iyo ay ipinagdarasal pa rin namin ang kaligayahan mo at,” Hinaplos niya ang pisngi ko. “Napakaganda mo, Sigrid.”
“Hmp!” I pouted. “Binobola niyo na naman ako tapos iiwan niyo na naman ako.” nagtatampong sabi ko.
Naramdaman ko naman ang paglapit nila Mommy at Daddy sa amin.
“Hindi na sila aalis, Hija.” nasa boses ni Daddy ang kasiguraduhan sa sinasabi. “Napatawad na namin sila, At ganoon din sila sa amin. Kausapin mo sila dahil ayaw nilang pumayag na dito sa atin tumira.”
“Hindi mo naman kasi kami kailangang patirahin dito, Melandro,” Wika ni Lolo. “Kaya pa naman namin ng Yaya Rita ninyong igapang ang — ”
“Geez, Lolo.” Putol ko sa sinasabi ni Lolo na tinatanggihan ang alok ng Daddy ko. “Dito nalang po kayo, please?” Kailangan kong gamitan ng convincing power ko ang grandparents ko sa oras na ‘to. “Please po?” Samahan na rin ng pagpapa-cute kahit hindi naman ako mukhang cute.
“Bigyan ninyo kami ng kaunting panahon para pag-isipan ang alok ninyong iyan ha?” Pakiusap ni Lola Maurita.
“Sige po.” sang-ayon ko nalang. “Teka,” Hinanap ng mga mata ko ang mga kapatid ko pero tanging si Kuya Grover lang ang narito sa silid. “Kuya Grov, Akala ko ba tayong tatlo ni Kuya Hopper ang maghahanap sa Lolo’t Lola ko?”
“Lil sis, Hindi naman kasi kami ang naghanap O sumundo sa kanila.” aniya na ipinagtaka ko. “Wala naman kaming ideya ni Hopper kung saan ang Sta. Lucia na 'yon maging si Mommy ay hindi alam.”
“Oh.” ang tanging sambit ko at muling hinarap sina Lolo at Lola. “Mabuti naman po at naisipan niyong bumalik. Tamang tama, Birthday po ngayon ni Daddy.” Nakangiting sabi ko.
“Apo, Sa susunod na buwan pa ang plano naming pagdalaw sa iyo dito.” wika ni Lola na muli ko na namang ipinagtaka. “Pero alam mo bang may isang binatang determinadong ibalik kami dito kasi ayaw daw niyang makitang nalulungkot ang babaeng iniibig niya?”
“P-Po?”
Hinaplos ng Lola ang pisngi ko. “Napakaganda mo, Apo, at hindi ako magtatakang may lalaking mabibihag ng gandang iyan.”
“Lola, ano pong sinasabi n’yo?” Tanong kong pinaglipat-lipat pa ang tingin sa kanilang dalawa ni Lolo.
“Si Saiyan. Siya ang naghanap sa amin at hindi tumigil sa pangungulit sa amin hanggat hindi kami sumasang-ayon sa kaniya.” Ani Lola na nagbigay liwanag sa kalituhan ko. “Umiibig sa iyo ang binatang iyon, Apo. Ilang ulit niyang ipinagtapat sa amin ng Lolo mo ang pagtangi sa ‘yo habang nasa Sta. Lucia kami.”
“That's right.” Boses ni Kuya Grover. “Tarantado rin dahil hindi siya nagsabi sa amin ni Hopper ang balak niyang pagpunta sa Sta. Lucia, e, ‘di sana naresbakan namin siya.”
Lumapit ako sa kapatid ko at salubong ang kilay na tumitig sa kaniya. “Anong ibig mong sabihin, Kuya?”
Bago pa man makapagsalita si Kuya ay nagsalita naman ang Lolo.
“Maiilap na tao ang mga taga Sta. Lucia, Apo.” aniya. “Hindi sila basta-basta nagtitiwala ng mga bagong salta ngunit hindi naman sila kaagad nananakit kaya lang ay nagkataong grupo ng mga basagulero ang nasalubong ni Saiyan at napagdiskitahan siya.”
“Nasaktan po ba si Saiyan?”
Wala man lang akong kaalam-alam sa mga nangyayari sa paligid ko.
“May maliit siyang sugat sa tiyan dahil sa tangkang pagsaksak sa kaniya ng isa sa mga nakalaban niya, Apo.” Wika ni Lola. “Ngunit sabi naman niya kanina ay magaling na.”
“Lolo, Lola, Mom, Dad, Kuya,” inisa-isa ko na sila habang isinusuot ang flat shoes ko. “Bumalik na ho kayo sa party. Kakausapin ko lang ulit ang gagong Saiyan na ‘yon.” Sabi ko at saka patakbong lumabas ng guest room, Diretso sa labas ng bahay.
Buwisit na lalaking ‘yon. Gusto na ‘atang mamatay, e, Hindi nalang sinabi sa akin at ako na mismo ang sasakal sa kaniya hanggang sa mangisay na. Geez!
Natanawan ko siya sa table nila ng mga kaibigan niya at ng mga kaibigan ko at kasalukuyang tinutungga ang laman ng wine glass niya.
Nasa Dancefloor naman ang mga kaibigan namin kaya malaya akong makakalapit sa kaniya nang walang mga matang magbibigay malisya.
“Hey, Hey, Hey!” nagulat siya nang kunin ko ang wine glass sa kamay niya at hilain siya sa kung saan. “You missed me that much, My love?”
“My god, Saiyan. Stop throwing endearments — ”
“Why? Kinikilig ka 'no?” Panunukso niya sa ‘kin.
Inirapan ko siya at hinila hanggang sa makarating kami sa kotse niya.
“May problema ba?” Tanong niyang bahagya ng nagseryoso.
“Bakit mo ginawa ‘yon?” I asked.
“Ang alin?”
“Huwag kang maang-maangan kung ayaw kong sipain ko ‘yang kayamanan mo, Sai.” Banta kong ikinangiwi niya.
“Bad girl.”
“Isa.” Binilangan ko na siya dahil wala ‘ata siyang balak magsalita.
“I want you to be happy.” Simple lang naman ang sinabi niya pero natuwa ako ng lihim. “Hinanap ko sila kasi sabi ni Grover, Sina Lolo Gaudencio at Lola Maurita raw ang lakas at kahinaan ng isang Sigrid.” nginitian niya ako at katulad kanina’y hinawi na naman niya ang buhok kong humaharang sa mukha ko. “Hindi ko naman alam na ang Sigrid na iyon ay ang makulit na batang crush ko noon.”
“Crush mo?” I asked and he nodded.
“Yes.” He smiled again. God, Nakakatunaw ang kaniyang ngiti. “But let's not talk about the past dahil mas mahalaga ‘yung ngayon.” aniya. “Tara. Bumalik na tayo roon. Hindi pa tayo nakakapagsayaw, e.” Hinawakan niya ako sa kamay at akmang hihilain pero hindi ako nagpahila.
“Sandali.” Sabi ko kaya huminto siya at binigyan ako ng nagtatanong na tingin.
“Bakit?”
Huminga ako ng malalim at inipon lahat ng lakas ko pati na rin ang natitirang kapal ng mukha para sa gagawin ko.
“Pinag-aalala mo na ako, AM. Ano bang nangyayari— Woah! wait, wait, wait!”
“Shut up.” angil ko sa kaniya.
“Darling, please. Kung may balak kang pagsamantalahan ako, ‘wag naman dito — ”
“I said shut up.” nagpatuloy ako sa pag-angat ng polo shirt niya.
“Oh, god. Malapit ka na sa danger zone, Love.”
“One word from you, Saiyan. Only one word and you'll see — ”
“Lord, Bless me. My Darling really has temper.”
Hindi ko siya pinansin dahil matapos kong maiangat ng kaunti ay lumantad na sa akin ang sinasabi ni Lola na sugat niya sa tiyan.
“Bakit hinayaan mong masugatan ka?” Tanong kong sa tiyan niya pa rin nakatingin. Naka-band-aid na ito.
“Galos lang sa akin ‘yan at hindi naman naiiwasan ang hindi masugatan kapag nagmamahal.” Makahulugang aniya. “Okay lang ako, AM. Hindi naman malaki at hindi na rin masakit.” Hinawakan niya ang dalawa kong kamay na nakahawak sa damit niya at pinatingala ako sa kaniya. “Are you happy? Masaya ka bang nakabalik na ang Lolo’t Lola mo?”
Tumango ako at malapad na ngumiti. “Yeah. Sobra-sobrang maligaya.” Tugon ko at saka yumakap sa kaniya. “Thank you pero sa susunod ‘wag mo ng gagawin ‘yon lalo na kung mapapahamak ka naman.” Sabi ko.
“Why not? Kaya kong itaya ang buhay ko kung kapalit nun ay kaligayahan mo, AM.”
Nag-angat uli ako ng tingin sa kaniya. “Do you love me that much?” Wala sa sariling tanong ko.
“You're my breath.. You're every breath that i take, Darling, and without you, I will definitely die.” He murmured huskily. “Now come on and show me your moves on the dance floor.” He said, Winking at me. “Akala ko pa naman pagsasamantalahan mo ako. Bibigay pa naman sana ako agad.” He said and we both laughed.
Bagama't hindi niya deretsahang sinagot ang tanong ko, Napakalalim naman ng kahulugan ng pag-ibig sa kaniya.
Hays, Saiyan! Ginugulo mo ng husto ang utak ko at maging ang puso ko ay nagwawala ng dahil sa ‘yo.
∽∽∽■■∽∽∽
TO BE CONTINUED ..