Sevgili canımın içleri. Buradan bir açıklama yapmak istiyorum, bunu Instagramdan değil buradan yapmamın sebebi ailemin, arkadaşlarımın böyle bir açıklama yapmama ihtiyaçları olmaması. Açıklamamı ilgilendiren tek kitle sizsiniz.
Dün Tüyap'ta 5 saatten fazla süren bir imza yaptık. Benim için inanılmaz zor bir imzaydı, hayatımda fizyolojik olarak bu kadar zorlandığımı hiç hatırlamıyorum. Artık imzanın sonlarına doğru size yemin ederim bayılmamak için kendimi zor tutuyordum, bayılmanın yanında bir de kusmamak için kendimi zor tutuyordum çünkü artık gerginlikten midem bulanmaya başladı. Sadece 1 kere ara verdim o da sadece 1 bardak su içmek içindi.
5.30 saat boyunca o sandalyede oturup 1000den fazlanızla ilgilenmeye çalıştım, hepinize gülümsemeye, hepinizle sarılmaya hepinizle fotoğraf çekilmeye ve vaktim yettiğince konuşmaya çalıştım. Orada bulunan görevlilerin bazılarınıza ters davrandığının farkındayım ama emin olun tek düşünceleri "kimseye bi zarar gelmeden şu imzayı bi bitirseydik" düşüncesiydi. 2 kere imzayı iptal mi etsek konuşmaları geçti, yine de devam etmeye çalıştık.
Fuardaki çoğu güvenlik bizim başımızdaydı, orada olan çoğunuz görmüştür ki benim gözlerim artık son saatlerde kıpkırmızı olmuş bir haldeydi gözlerimi zor açıyordum. "1 kitap imzalanacak" dedikleri halde NOLUR BUNLARI DA İMZALA diyenlerin bazılarının kitaplarını gizlice imzaladım, cidden gizlice imzaladım ve görevliler bana bile kızdı. Bunu benim ve sizin iyiliğimiz için yaptılar tabi ki çünkü cidden çok sıkıntılı bir şeyler oluyordu, herkes çok gergindi sürekli kavga çıkıyordu ve ciddi anlamda imza hızlı gitmeseydi bu sefer cidden büyük bir kavga çıkacaktı.
Sıradan imzasını alıp giden çoğu insan savaştan çıkmış gibi üstü başı dağılmış bir halde çıkıyordu resmen. Birileri demiş ki "bana soğuk davrandı ismimi bile sormadı" çünkü bana "ARTIK İSİM SORMA İSİM YAZMA" dediler, sürekli ACELE ET ACELE ET deniyordu başımda ve ben buna rağmen isim yazmaya devam etmeme rağmen defalarca yazma diye uyarıldım.
Dediğim gibi, bu imzanın hızlanması için gerekliydi yoksa çok daha büyük bir kavga çıkacaktı. Ben bir yerden sonra yanıma gelenlerinize odaklanamadım çünkü sürekli bağırış sürekli tartışma çıkıyordu ve o kadar gerildim ki yayınevimden arkadaşlarım sürekli gelip "korkma halledicez" diye beni rahatlatmaya başladılar, bu noktaya kadar geldik yani.
Ara vermek için ayağa kalktığımda zar zor yürüyordum. Yine de dün bir sürü videom çekildi, bir sürü fotoğrafımız var ve ben hepsinde size bakıp gülüyor el sallıyor öpücük atıyor sıkı sıkı sarılıyorum, elimden gelen her şeyi yaptım ama oradaki o kaos ortamında millet birbirine bağırırken tartışırken ve gerçekten size bir şey olmasından korktuğum için arada aklım o kalabalığa kayıp sizden birileriyle yeterince ilgilenemediysem özür dilerim. Elimden geleni yaptım, eve geldiğimde mahvolmuş bir haldeydim, dün yaşadığınız kötü şeyler için gerçekten özür dilerim. Dediğim gibi, elimden geleni yaptım. Hala kendime gelebilmiş değilim. Birkaç kötü yorum gördüm ve inanılmaz üzüldüm. Halbuki gerçekten herkesle ilgilenebilmek için çok büyük efor sarf ettim. Fakat benim elimde olmayan şeyler vardı, dediğim gibi görevliler tarafından sadece siz uyarılmadınız ben de defalarca uyarıldım, defalarca gizlice birden fazla kitap imzaladım. Enkazdan çıkmış gibiyim dünden beri, umarım dün orada yaşadıklarınıza kırılmamışsınızdır. İmza günü yaptığıma bile pişman oldum ama sizinle bir arada olabilmek için değerdi sanırım...
Sizi seviyorum.
Görüşmek üzere.