Παράφρων δεν είναι αυτός που έχει χάσει τα λογικά του. Παράφρων είναι αυτός που τα έχει χάσει όλα και διατηρεί τα λογικά του.
G. K. Chesterton
Μια μέρα θα ξημερώσει και δεν θα με αναγνωρίσω όταν με δω στον καθρέφτη.
Θα είναι το πρόσωπο μου αλλιώς ,τα μαλλιά μου θα έχουν ξάφνου άλλη υφή. Τα χείλη μου θα είναι ένα χρώμα περίεργο . Ολα θα μοιαζουν ιδια μα τιποτα δεν θα ειναι πλεον γνωριμο.
Κατι θα μου λειπει.
Την φοβαμαι αυτη την μερα,την δεομαι,ξερω οτι ερχεται ,μα το αγνοω.
Ειναι σαν τον ηλιο,την βλεπω και με κλειστα ματια.
Εχω το προσωπο στραμμενο στον ουρανο και τα ματια ερμητικα κλειστα αρνουμενη να δω την αληθεια.
Το χωμα ειναι βρεγμενο διχως να βρεχει,τα μαλλια μου ανεμιζουν διχως να εχει αερα.Κρυωνω και ταυτοχρονα με πιανει δυσπνοια απο την ζεστη.
Ο ουρανος εχει πλεον συννεφα.Ο ηλιος φευγει.
Ανοιγω τα ματια διστακτικα μονο και μονο για να δω οτι ειμαι μονη.
Κοιταζω γυρω μου,το χωμα ειναι υγρο ακομα,ειναι ομως και κατακοκκινο,
το χωμα ειναι βαμμενο με αιμα.
Τα μαλλια που ανεμιζουν στο προσωπο μου δεν ειναι δικα μου,αλλα το κρεμασμενου αναποδα κατω απο το δεντρο που στεκομαι.
Κρυωνω γιατι το οξυγονο μου χανεται,και ζεσταινομαι γιατι η θηλια σφιγγει σιγα σιγα.
Το δακρυ μου πεφτει στο χωμα,και βλεπω παλι το σκουρο καφε.
Ο ηλιος βγαινει για δευτερολεπτα και το σκοινι σφιγγει κι αλλο.
Παιρνω μια κοφτη ανασα.
Η μερα που φοβομουν ξημερωσε.
Eric
Ηταν τρομακτικο το θεαμα.
Ο Ιασονας να σπαει οτι βρισκοταν πανω στο γραφειο του,να απειλει θεους και δαιμονες,να βριζει και να φωναζει.
Ο Carter με μανια σχεδον επαιζε ξανα και ξανα το βιντεο στο κινητο του προσπαθωντας να βρει το οποιοδηποτε στοιχειο.
''ΟΛΟΙ ΕΞΩ !ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΤΩΡΑ''μανιασμενα σχεδον μας διεταξε και δεν περιμεναμε να το ξαναπει.
Με το που εκλεισε η πορτα ενας δυνατος κροτος ακουστηκε και γυαλια να σπανε.Kοιταχτηκαμε με τον Carter
Ξεφυσηξα
''Τον ειδες πως εκανε;'' ο φαινοταν εξισου πανικοβλημενος
''Λογικο δεν ειναι;Πελαγωσε !'' δηλωσα ρολλαρωντας τα ματια μου .
Η απαγωγη της Ρεβεκκας Ιακωβου με εκανε να νιωθω πολυ περιεργα.Ειχα ενα πολυ κακο προαισθημα και αρρυθμιες απο την ωρα που ειδα το βιντεο.
Το ενδεχομενο να την σκοτωσουν ηταν υψηλο και κατι τετοιο θα μας διελυε ολους.
Ηταν καθηκον μας να την σωσουμε εγκαιρως.
Αυτο ηταν.
Θα την σωζαμε με καθε κοστος.Αλλωστε η Ρεβεκκα Ιακωβου ηταν οικογενεια.
Και αν δεν προλαβουμε;
Μαλακιες λεω.
Τρομαξα ,και εγω κι ο Carter και τα παιδια που ηταν μαζι της στην αποστολη και ο αλλος ο μαλακας περισσοτερο απο ολους.
Αλλα επειδη τον ξερω καλα περιμενω ενα αδιαφορο προσωπειο,για τις επομενες ωρες τουλαχιστον.Το πρωτο του ξεσπασμα θα ειναι κλιμακωτο σε φθινοντα βαθμο.
Εξω περιμεναν ο Jake,η Αννυ και οι αλλοι δυο αντρες της ασφαλειας.Η Αννυ εκλαιγε σιγουρα πριν, γιατι τα ματια της ηταν κατακοκκινα και πρησμενα.Ολοι τους σιγουρα κατηγορουσαν τους εαυτο τους που την αφησαν μονη της.
''Eric τι κανουμε;''ο Jake με ρωτησε και εβλεπα πισω απο το σοβαρο του βλεμμα εναν φοβο να γυαλιζει στα ματια του.
Αν και δεν το περιμενα,ενιωθα μια απεριγραπτη οργη και αγχος για την πλανευτρα.Ενα διαρκως αυξανομενο μισος μεγαλωνε μεσα μου σκεπτομενος εκεινους που την πηραν.
Πρεπει να την βρουμε.
''Εσυ προς το παρον μεινε μακρια απο τον Ιασονα.Θα κατηγορησει εσενα αφου ησουν αρχηγος της αποστολης,σε δυο ωρες εχουμε γενικη συνελευση''δηλωσε ο Carter αρκετα ψυχραιμος διπλα μου και εγνεψα συγκαταβατικα.
Επρεπε να βοηθησουμε τον Ιασονα,γιατι αν αυτη η κατασταση κρατουσε καιρο ,ισως χρειαστει να αναλαβουμε και εξ ολοκληρου.
''Μα εγω φταιω!Το αξιζω!'' παραδεχτηκε με πικρια ο Jake που τους τελευταιους μηνες ειχε δεθει και εκεινος αρκετα με την Ρεβεκκα.
''Ολοι φταιμε!Την αφησαμε μονη της!'' η Αννυ βουρκωσε παλι και ο Carter την πλησιασε και την εβαλε στην αγκαλια του.
Εν τω μεταξυ απο το γραφειο του Ιασονα ο θορυβος δεν ειχε σταματησει.Η δευτερη ανακαινηση ερχοταν.
Ξεφυσηξα για πολλοστη φορα τα τελευταια λεπτα.
''Δεν φταιει κανεις μας.Μονο η Ρεβεκκα.Ηθελε να μεινει μονη παρολο που γνωριζε τους κινδυνους.Μην κατηγορειτε τους εαυτους σας.'' προσπαθησα να ακουστω αμειλικτος και ψυχρος,οχι πως ηταν δυσκολο για μενα,αλλα για καποιο λογο ειχα μια ορμεμφυτη αναγκη να χτυπησω τον Jake μεχρι να ματωσει.
Οι δυο φρουροι με κοιταξαν.
''Σε δυο ωρες στην αιθουσα συνεδριασεων,θα ειναι ολοι .Παρακαλω να προσπαθησετε να θυμηθειτε οτιδηποτε ειδατε και ακουσατε στην σημερινη αποστολη,θα μας φανει χρησιμο.Να ειστε ψυχραιμοι .Δεν θελω κλαματα και δραμα.Αυτα ειναι μερος της καθημερινοτητας μας αν μη τι αλλο!''
Ο Carter ετριψε την πλατη της Αννυ που μαλλον με εγραψε κανονικοτατα γιατι εκλαιγε.
Οι αλλοι εγνεψαν.
Κινηθηκα με βαρια καρδια προς την σκαλα.Τωρα ερχοταν το δυσκολο μερος.
''Που πας;''ο Carter με ρωτησε παραξενεμενος
Ξεσυφηξα για μια ακομη φορα.Γυρισα ελαφρως προς το μερος του.
''Πρεπει να το πω στην Ellie''
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Γαμω το κερατο μου.
Γαμωτο.Γαμωτο.Γαμωτο.
Μπορω να μην της το πω.
Να παμε διακοπες,καπου μακρια,στο βουνο,με ωραια θεα και μεγαλο τζακι και τοπικη κουζινα,αυτο ειναι!
Θα την παω διακοπες μεχρι να βρεθει η Ρεβεκκα.
Αλλα απο την αλλη,δεν γινεται η Ρεβεκκα να αγνοειται και εγω να λειπω.
Ουτε ομως στην Ellie μπορω να το πω.
Αν την στειλω στην μανα μου;
Οξφορδη-Λονδινο ,μιση ωρα πτηση ειναι.Και δεν θα μαθει τιποτα,και θα εχω το κεφαλι μου ησυχο.Το σπιτι της ειναι πιο καλα ασφαλισμενο και απο φρουρειο.
Κι αυτο καλη ιδεα ειναι.Ολο καλες ιδεες ειμαι σημερα!
Αλλαζει σταση,τεντωνεται λιγο,κατι μουρμουριζει στον υπνο της και τραβαει το παπλωμα μεχρι τα αυτια.Χαμογελαω.
Ειναι απιστευτη,με ηρεμει και μονο που την κοιταω.Κοιμαται τοσο ηρεμα,και που να ηξερε οτι γυρω της ο κοσμος καταρρεει.
Δεν θελω να της το πω,θα στενοχωρηθει,θα ταραχτει και ενας Θεος ξερει τι θα γινει στην χειροτερη.
Αρχικα , φοβαμαι πως θα παθει τιποτα,και κυριως γιατι τρεμω πως θα μου κανει ερωτησεις που δεν γνωριζω την απαντηση τους.
Οχι οχι,αποκλειεται.Αυτο ηταν.Θα την στειλω στην μανα μου.
''Θα το καψεις τοσο που σκεφτεσαι'' η βραχνη μα γλυκια φωνη της ακουγεται κανοντας με να ανακαθισω στην θεση μου.
Με τρομαξε η ατιμη
Της χαμογελασα.
Η ωρα ηταν πεντε το πρωι.Εξω ειχε ακομα σκοταδι.Εχει συνηθισει να ξυπναει τοσο νωρις για να παει γυμναστηριο πριν το νοσοκομειο,αυτα φυσικα εχουν κοπει μηνες τωρα.
Ευτυχως.
''Μωρο μου,θελω να σου πω κατι ''επιστρατευσα καθε μεσον μα την ειδα να σοβαρευει.Το μικρο χαμογελο χαθηκε απο τα χειλη της και ανακαθισε στην θεση της καπως τρομαγμενη.
''Τι εγινε Eric''μουρμουρισε και ετριψε τα ματια της.
Εκατσα διπλα της στην ακρη του κρεβατιου και ημασταν αντικριστα.
Ψυχραιμια Eric, πρεπει να το παρει ψυχραιμα γιατι αν γεννησει τωρα θα λιποθυμησεις.
''Δεν εγινε τιποτα,σαν τι να εγινε ας πουμε...εδω...χαλαρα''ανασηκωσα τους ωμους μου προσπαθωντας να το παιξω χαλαρος και εσμιξε τα φρυδια της δυσπιστα
Μπραβο μαλακα τελεια το χειριστηκες.
''Ηρθε πεντε η ωρα το πρωι να κοιταχτουμε;Τι εγινε;Ανησυχω,πες μου!'' ειχε ξυπνησει για τα καλα.
Ξεφυσηξα και την επιασα απο τα χερια,μια κινηση τρυφεροτητας σπανια για τα δικα μου δεδομενα.
Αλλα ειπαμε,επιστρετευουμε καθε μεσο.
Με κοιταξε και τα καταγαλανα ματια που μου εχουν φαει τη ζωη με ξεγυμνωσαν διχως ελεος.
''Θελω να σου πω κατι,αλλα πρεπει να το παρεις ψυχραιμα,σε χρειαζομαι να το παρεις ψυχραιμα.'' μουρμουρισα και την ειδα να ανησυχει παραπανω.
''Πες μου επιτελους!'' αγανακτησε.
''Η Ρεβεκκα ...ε...''με κοιταξε γεματη αγωνια και εγειρε προς το μερος μου.
''Καποιος την απηγαγε'' παυση.Γουρλωσε τα ματια της και αναφωνησε σοκαρισμενη καλυπτοντας με το χερι το στομα της.
''Αλλα μην ανησυχεις!Θα την βρουμε!Μαλλον δεν ειναι καν σοβαρο!Δυο τρεις ερασιτεχνες!Συμβαινουν αυτα καθε μερα!Και την Darcy ειχαν προσπαθησει,δεν ξερουν καν ποιες ειναι,θα την βρουμε μαλλον πριν καν ξημερωσει!'' βιαστηκα να προσθεσω χιλια δυο ψεματα.
Με κοιτουσε ανεκφραστη ,ειχε μισανοιχτα τα χειλη της και δεν αντιδρουσε καθολου.Το χερι της ειχε μεινει μετεωρο.
Να της φερω νερο;
Να παρω τηλεφωνο τον γιατρο;Ασθενοφορο;Την μανα μου;
Γαμωτο!Γαμωτο !Γαμωτο!
Επρεπε να την ειχα στειλει διακοπες!Ηλιθια ξανθουλα,οταν με κοιτας δεν μπορω να σου πω ψεμματα
''Ellie μου ...Ellie μου...μιλα μου σε παρακαλω,ανησυχω πολυ κοριτσι μου'' την επιασα απο τους ωμους και την ταρακουνησα ελαφρως.
Ανεπνευσε βαθια.Πηρε πολλες βαθιες ανασες ,την μια μετα την αλλη ,ολο και πιο γρηγορα.Παθαινε κριση πανικου.
Κρατουσε την κοιλια της.Αυτο μου ελειπε τωρα.Νομιζω ζαλιζομαι.
Κοφτη ανασα''Τι...τι μου λες τωρα'' κι αλλη κοφτη ανασα.
Την επιασα απο τους ωμους και την κρατησα ακινητη.Δεν γινοταν να παθει κατι,οχι τωρα!
''Ellie ακουσε με,θελω να παρεις μια μεγαλη βαθια αργη ανασα.''διεταξα σοβαρος.
Με ακουσε υποτακτικα σχεδον.
Ηρεμησε μετα την τεταρτη ανασα και επαψε να τρεμει,εβλεπα τα ματια της γυαλιζουν.
''Ολα θα πανε καλα,στο υποσχομαι'' της ψιθυρισα
''Μαλακιες λες,δεν μπορεις να το ξερεις αυτο'' η φωνη της εσπασε ραγιζοντας την καρδια μου,ενας λυγμος ακουστηκε.
''Με το να κλαις και να ταραζεσαι στην κατασταση σου δεν βοηθας,σε χρειαζομαι ψυχραιμη ωστε να μπορω να κανω την δουλεια μου,ξερω οτι ειναι φιλη σου,αδελφη σου ακομα!Αλλα πιστεψε με ,ολοι ανησυχουμε το ιδιο.Ασε με να ανησυχω μονο για αυτο,αν εχω το μυαλο μου σε εσενα διαρκως, δεν θα την βρουμε ποτέ''της μιλησα σιγανα και αργα.
Σκουπησε ατσαλα τα δακρυα της και εγνεψε υπακουα.
Η ξανθουλα μου ηταν απιστευτα δυνατη,και το θαυμαζα αυτο σε εκεινη.
''Μπορω να βοηθησω καπως;'' μουρμουρισε και μαζευτηκε λιγο στην θεση της.Ειχε ζαρωσει.
''Δυστυχως οχι,εχουμε συνελευση σε δυο ωρες,θα ερθει ο πατερας της,ο αδελφος της,οι γονεις του Ιασονα,ολα τα υψηλοβαθμα στελεχη για να δουμε τι θα κανουμε'' την ενημερωσα.
Το πιο δυσκολο στην σχεση μου με την Ellie ηταν οτι προτιμουσε να της δωσω μια πληροφορια παρα μια αγκαλια.
Ηταν μια τρομερα εξυπνη γυναικα,που ειχε ακολουθησει μια επιστημη που την εκανε εξυπνοτερη,και αυτο μερικες φορες την καθιστουσε καπως κυνικη.
Γι αυτο ταιριαξαμε αλλωστε.Δεν τα αντεχω τα γλυκαναλατα ,τις αδυναμιες και τα κλαμματα.
''Θα ερθω'' μου δηλωσε και εσφιξα τα δοντια.
Αν της ελεγα οχι ισως και να με χωριζε.Αν της ελεγα ναι θα ταραζοταν παραπανω.
''Αν σε επηρεασουν οσα ειπωθουν σημερα και δεις οτι δεν μπορεις να μεινεις ψυχραιμη δεν θα ερθεις στην επομενη,συμφωνοι;'' την κοιταξα εξεταστικα.
Εγνεψε αμεσως.Ηταν σιγουρη,το ηξερα
''Ναι''
''Εχω δυο ωρες κενο,πρεπει να σκεφτω τι θα κανουμε,ο Ιασονας τα εχει χαμενα'' της εκμυστηρευτηκα και εγνεψε λες και της φαινοταν το αμεσως επομενο.
''Θες να ξαπλωσεις διπλα μου οσο τα σκεφτεσαι;'' μου προτεινε απαλα.
Της χαμογελασα καπως σφιγμενα.
Ηταν γεματη συναισθηματα που καταπιεζε για να μην ταραξει το μωρο.Πασχιζε να μεινει ψυχραιμη και να μην με επιβαρυνει.Και για αυτο της αξιζαν τα παντα.
''Αν θελω λεει'' εβγαλα τα ρουχα μου και μπηκα κατω απο τα σκεπασματα διπλα της.Εκεινη αμεσως κουρνιασε στην αγκαλια μου και ακουμπησε το κεφαλι της στο στερνο μου.Κοιταξα την κοιλια της που ακουμπουσε στο πλευρο μου,ειχε μεγαλωσει παρα πολυ,και οσο μεγαλωνε,τοσο πιο ευθραυστη μου φαινοταν,και ολο λιγοτερο την αγγιζα.Φοβομουν.
Περασε το χερι της πανω απο την κοιλια μου και με αγκαλιασε σφιχτα.
Η καρδια μου μπηκε στην θεση της.
''Ποιος μπορει να ειναι;'' αναρωτηθηκα και η γιατρινα στην αγκαλια μου αναδευτηκε.
''Οι Γερμανοι;''
''Αποκλειεται,εχουν αποδυναμωθει ολες οι κλικες της Γερμανιας με τις οποιες δεν εχουμε συναψει συμμαχια'' την πληροφορησα.
Εδειξε να το σκεφτεται λιγο
Την ειδα που πανικοβληθηκε παλι λιγο.
''Μην μου ανησυχεις.Η φιλεναδα σου ειναι σκληρη ,αντεχει τα παντα.Και εμεις διοικουμε την Μαφια απο ακρη σε ακρη της γης.Αναθεμα και αν θα περασουν δυο μερες μεχρι να επιστρεψει σπιτι.Ασε που ειναι μαλλον καποιος που θελει προστασια και θα την παρει μεσω εκβιασμου'' της ειπα με σιγουρια που φανηκε να την καθησυχαζει
Κοιταξα το λευκο ταβανι του δωματιου μας.Εγω παλι μονο σιγουρος δεν ημουν.Ξεφυσηξα.
Που εισαι Ρεβεκκα Ιακωβου;
---------------------------------------------------------------------------------------------
Ιασονας
Πελαγωμενος,αβοηθητος,αχρηστος.
Τρεις λεξεις που μου ερχονταν αυτη τη στιγμη στο μυαλο και περιεγραφαν αριστα την κατασταση μου.
Ενιωθα σαν μαινομενος ταυρος σε υαλοπωλειο.
Που εισαι Ρεβεκκα γαμω την τυχη μου;
''Αγορι μου, καλο ειναι να ηρεμησεις.Καλεσαμε γενικη συνελευση για να βρουμε μια λυση'' ο πατερας μου καθοταν στο γραφειο μου,την στιγμη που στο διπλανο δωματιο,με το γραφειο συνεδριασεων,οι εικοσι θεσεις ηταν γεματες,ολοι περιμεναν εμας,κι εμεις καθομασταν εδω.Τι καναμε εδω;
Αγνωστο.
''Και τοτε τι στο διαολο κανουμε ακομα εδω;'' περπατουσα νευρικα πανω κατω στο χαλι,εκανα το εικοστο τσιγαρο μου,μπορει και παραπανω.Δεν ειχα σταματησει.Να πιω δεν μπορουσα,επρεπε να ειμαι σε πληρη νηφαλιοτητα.
''Πρεπει να ηρεμησεις πριν παμε,να δειξεις οτι εχεις τον ελεγχο!Εκει μεσα ειναι ο πατερας της,οι κολλητες της,ο αδελφος της,ο πρωην της!Εκει μεσα ειναι ατομα που υπαγονται σε εσενα !Δεν μπορεις να φαινεσαι ασταθης και ευαλωτος!Ο Βασιλιας της Μαφιας Δεν.Ειναι.Ευαλωτος!''χτυπησε το χερι στο γραφειο μου και ξαφνου ολος μου ο θυμος επικεντρωθηκε σε αυτον.
Κοκκαλωσα.
''Χτυπησες το χερι σου στο γραφειο μου;'' στα λογια μου χαμογελασε επιδοκιμαστικα.
Σηκωθηκε ορθιος και μου εδωσε ενα ποτηρι ουισκι..Ηταν απο τις λιγες φορες που δεν το κατεβασα χωρις δευτερη σκεψη.Επρεπε να ειμαι σε πληρη νηφαλιοτητα.
Ο πατερας μου μαλλον καταλαβε τι σκεφτομουν.
''Ενα δεν βλαπτει.Να χαλαρωσεις'' προτεινε και ανασηκωσα τους ωμους ξεφυσωντας.
Το κατεβασα μεμιας.
Ανοιξα την πορτα και οι ομιλιες διακοπηκαν ευθεως.Η αιθουσα μπροστα μου βυθιστηκε στην νεκρικη σιγη και ολοι καθισαν στις θεσεις τους.
Πρωτο κοιταξα τον πατερα της ,με κοιτουσε σκεπτικος.
Σιγουρα σκεφτοταν οτι εγω εφταιγα.Καλα,οχι πως με νοιαζει,αλλα αν δεν ηταν εκεινος παω στοιχημα η Ρεβεκκα δεν θα καθοταν μονη της να κανει τσιγαρο!
Ο πατερας μου με προσπερασε και καθισε σε μια δερματινη καρεκλα διπλα στην μανα μου που εμπλεκε και ξεμπλεκε τα χερια της νευρικα.
Σταθηκα ορθιος στην κεφαλη του μακροστενου γυαλινου τραπεζιου.
''Οπως ολοι ενημερωθηκατε,η Ρεβεκκα Ιακωβου επεσε θυμα απαγωγης ,πριν περιπου τρεις ωρες,λιγο μετα τις 4 το ξημερωμα εξω απο κλαμπ In .''ειπα στεγνα και οσο πιο ουδετερα μπορουσα.
Κοιταξα την Ellie και την Αννυ,ειχαν και οι δυο πρησμενα ματια.
Εγω δεν ειχα αυτη την πολυτελεια.
Ξεροκαταπια.
''Ελαβα ενα μηνυμα,με εναν γριφο απο την Μυθολογια,το γεγονος αυτο,υποδεικνυει οτι οι απαγωγεις δεν ειναι σε αποστολη δολοφονιας της Ρεβεκκας ,αλλα κατι θελουν,ειτε να της κανουν,ειτε να μας κανουν''
Τα λογια μου φαινεται να εξοργισαν εναν νεαρο ,διπλα στον Αντρεα Ιακωβου,ο οποιος πεταχτηκε ορθιος,εμοιαζε εξαλλος.Ολοι τον κοιταξαν σχεδον αποσβολωμενοι.
Ποιος νομιζε οτι ηταν τελος παντων που με διεκοπτε;
''Εγω λεω να αφησεις ολες αυτες τις θεωρητικουρες και να μας πεις τι στοιχεια εχεις ωστε να την βρουμε'' ειχε θρασος.Φορουσε γυαλια και τα μαλλια του ηταν μπουκλες.
Ποιος στο διαολο ηταν αυτος;
Γελασα ψυχρα.
''Stephen κατσε κατω''ο Αντρεας τον τραβηξε κατω μα ο αδυνατος νεαρος που δεν εμοιαζε να ειχε το θαρρος να κανει αυτο που μολις εκανε τιναξε το χερι του και εμεινε ορθιος απεναντι μου.
Ωστε Stephen
To μυαλο μου ξαφνου φωτιστηκε.Ετσι δεν ελεγαν τον χακερ που γουσταρε την Ρεβεκκα;Τον θυμαμαι νομιζω απο την μερα που ειχαν ερθει να την παρουν πισω.
Κινηθηκα με αργα βηματα προς το μερος του.
Φορουσε ενα ξεθωριασμενο τζιν,πουλοβερ και απο μεσα πουκαμισο,ηταν κλασικο φυτο.Καμια σχεση με τον Carter.
''Ακου αγορι''εφτυσα τις λεξεις
''Εδω μεσα'' του εδειξα την αιθουσα
''Εγω κανω κουμαντο,και επισης,ξερεις ποιος ειμαι εγω;'' τον κοιταξα υποτιμητικα.Ημασταν μισο μετρο μακρια ο ενας απο τον αλλον.Ολοι κοιτουσαν με κομμενη την ανασα και η ενταση στο δωματιο κολυμπουσε.
Ο Αντρεας και ο Eric με τον Carter εμοιαζαν ετοιμοι να επεμβουν.
Ο μικρος ομως δεν εβαζε μυαλο.
''Εισαι αυτος που φταιει που απηγαγαν την Ρεβεκκα μου '' μου απαντησε με θρασος και ενα παραπονο στην ακρη της γλωσσας του.
Και εκει ηταν που ειδα κοκκινο
ΡΕΒΕΚΚΑ ΜΟΥ;
Δεν καταλαβα για ποτε τον επιασα απο τον φλωρικο γιακα του και τον σηκωσα στον αερα,οι αλλοι μπηκαν αναμεσα μας.Ματαιος κοπος.
''ΡΕΒΕΚΚΑ ΣΟΥ;ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΡΕ;''
''Ιασονα!Σε παρακαλω'' ακουσα την φωνη της μανας μου
"Η ΡΕΒΕΚΚΑ ΕΊΝΑΙ Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΜΟΥ. ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ;"
"Ιάσονα σταματά !" Η Ellie μάταια προσπάθησε
''ΠΕΣ ΜΟΥ'' τον ταρακουνησα κι αλλο,ειχε χλωμιασει.
''ΦΤΑΝΕΙ!''η φωνη του Αχιλλεα ακουστηκε.
Τον αφησα κατω.Ο Eric με τραβηξε προς τα πισω ,καθισα στην πολυθρονα μου
''Ηρεμησε γιατι θα επικρατησει πανικος'' μου ειπε με σφιγμενα δοντια και σταθηκε ορθιος απο πανω μου.Εβαλα το προσωπο μου μεσα στα χερια μου.
Ημουν ηδη ενα χαλι και δεν το ειχα καταλαβει καν.
''Stephen ο Ιασονας δεν φταιει για την απαγωγη της Ρεβεκκας,και δεν ειναι και δουλεια του να την νταντευει,πρεπει ολοι να ηρεμησουμε και να σκεφτουμε πως θα δρασουμε''ο πατερας μου πηρε τον λογο και ο πατερας της συμφωνησε.Αλιμονο.
''Καλα τι φταιει το κοριτσι;Επρεπε να υπαρχει ασφαλεια μαζι της να περιμενει εξω!'' η μανα μου πεταχτηκε υπερασπιζομενη την Ρεβεκκα και ο πατερας μου την κοιταξε λες και ειχε πεντε κεφαλια.
''Ακριβως!Και εσεις πως γινεται να μην ειδατε την καμερα στο στενακι νωριτερα;'' η Ellie ρωτησε επιθετικα
''Εγω φταιω τωρα;Ξερεις ποσο δυσκολο ειναι να χακαρεις μια καμερα;'' ο Carter εδειχνε θιγμενος
''Σιγα το δυσκολα,μαλλον εσυ εισαι ασχετος!''χλευασε ο Stephen
''Δεν το γλιτωνεις το ξυλο'' γρυλισε ο Eric υπερασπιζομενος τον φιλο μας.
''Εεε...μαζεψου'' ο Αγγελος,διοικητης της κλικας του Αντρεα απειλησε τον Eric που εσφιξε τα δοντια.
''Εγω νομιζω οτι ειναι ηδη νεκρη'' δηλωσε ο Albert παγωνοντας το αιμα μου.
''Βουλωσε το '' η Αννυ του επιτεθηκε σχεδον ,ο Dyllan-βρε κοιτα να δεις- την συγκρατησε.
Επικρατουσε χαος.Το κεφαλι μου πονουσε ακομη περισσοτερο.
''ΦΤΑΝΕΙ''σχεδον ουρλιαξα.
''Για αρχη,Αννυ,Ellie εξω'' διεταξα κοφτα.
''Τι ;Γιατι;'' διαμαρτυρηθηκαν αμεσως
Ο Eric απο την μια εβλεπε τον Αντρεα να κοιταζει την κοπελα του που αν και εγκυος ελαμπε ολοκληρη ,και απο την αλλη αγχωνοταν μην παθει κατι,λογικο.Υποτιθεται οτι σε εναν μηνα θα γεννησει.
''Βγειτε,θα σας πουμε μετα τι ειπωθηκε'' υποσχεθηκα και οι κοπελες μου εριξαν απο ενα δολοφονικο βλεμμα πριν σηκωθουν ορθιες και φυγουν.
Και μειναμε 18.
''Το μονο στοιχειο που εχουμε ειναι το μηνυμα ,που δεν λεει και τιποτα...'' μουρμουρισα προσπαθωντας να σκεφτω.
Το μυαλο μου βουιζε και ενιωθα οτι κατι πολυ σημαντικο ξεχναω,ασχημη αισθηση αυτη.
''Γιατι να χρησιμοποιησει μυθολογια ομως;''ο πατερας μου αναρωτηθηκε και ξαφνου το μυαλο μου φωτιστηκε.
Ω Θεε μου....ποσο χαμενος στην οργη μου ημουν που αγνοησα κατι τοσο πρωτοφανες;
Τον Αγαμεμνονα δεν τον σκότωσε αλλος,παρα η Κλυταιμνιστρα ενώ ο Αίγισθος, άβουλος και δειλός, καυχιέται ότι κατέστρωσε το σχέδιο.
Αυτο ειχε γραψει στον Ρωσο.
'Αφηστε μας μονους'' η σταθερη φωνη του,δυνατη βαθια και βαρια ξυπνησε την Ρεβεκκα που ηξερε καλυτερα απο το να ανοιξει τα ματια της
Εμεινε δυνατη τοσο καιρο,και τωρα δεν ηταν η στιγμη να σπασει
''Εισαι πανεξυπνη μα αρκετα ηλιθια για να ξεχνας οτι δεν ειναι ολοι οσο εξυπνοι οσο εσυ''ο Ιασονας ηξερε απο την στιγμιαια αλλαγη της αναπνοης της οτι ειχε ξυπνησει
Το μυαλο της Ρεβεκκας στροφαρε γρηγορα
Τι ειχε κανει λαθος?
Το σχεδιο ηταν τελειο.
''Ο Ρωσος καταλαβε λαθος,μαλλον δεν ξερουν ολοι τοσο καλη μυθολογια οπως εσυ''ειπε χαιρεκακα και η Ρεβεκκα ανατριχιασε.Η μορφινη ειχε καλυψει τον πονο και πλεον δεν ενιωθε τιποτα
''Διεπραξες υβρη με την προδωσια σου Ρεβεκκα,και ξερεις θεωρω την συμπατικη νομοτελεια που ακολουθει μοιραια''
''ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!''φωναξα και χτυπησα με συνειδητοποιησει το γραφειο.Κοιταξα τον Eric,με κοιτουσε γεματος προσμονη .Ολοι κρεμονταν απο τα χειλη μου και η καρδια μου παλλοταν υπερβολικα δυνατα.Την ακουγα στο κεφαλι μου και απορρουσα πως δεν την ακουσαν και οι αλλοι.
''Η Ρεβεκκα ειχε γραψει ενα αποσπασμα απο την μυθολογια στον Ρωσο'' κοιταξα μια τον Carter μια τον Eric.
Ολοι κοιτιομασταν με μισανοιχτα χειλη και συνειδητοποιηση στα ματια.
Το βλεμμα μου επεσε πανω στην μανα μου,η Eveshka ειχε γειρει ασυναισθητα προς το μερος του πατερα μου.
Κατι πολυ γνωριμο ειχε φερει στο νου των μεγαλυτερων η κοντρα των Κυνηγων και των Ρωσων.
Το κλιμα ηταν περιεργο.Κανεις δεν μιλησε.Την ιδια στιγμη που μιλησα η ιδεα εντυπωθηκε στο μυαλο ολων και κατεστη πραγματικοτητα.Γιατι κανεις δεν μιλουσε;
Τι σκεφτονταν ολοι που εγω αγνοουσα;
Ηταν αληθεια και ηταν μπροστα μας εξαρχης.
Ο Ρωσος ειχε μαθει για την Ρεβεκκα και ζητουσε εκδικηση...με το χειροτερο τροπο.
Ο Alexander Titov ειχε μεγαλωσει πια,και θα επαιρνε το αιμα του πισω,και για οσα εγιναν τοτε,αλλα ακομη περισσοτερο,για οσα εγιναν τωρα.
Και ξαφνου η συνειδητοποιηση εκτιναχτηκε στο υποσυνειδητο μου.
Γιατι ο Ρωσος δεν ειχε ζητησει τιποτα;Γιατι δεν απαιτουσε ανταλλαγμα για την ελευθερια της;
Ειχαν περασει τρεις ωρες,γιατι δεν τηλεφωνουσε;
Πρεπει να ασπρισα και σιγουρα ειχα χλωμιασει για ζαλιζομουν.
O Eric απεφυγε να με κοιταξει.Ο πατερας της αναβε πουρο και ο πατερας μου κοιτουσε εξω απο το παραθυρο.Οι αλλοι το γραφειο λες και πανω του επαιζε καμια ταινια.
Δειλοι.
Θα ξερασω,το νιωθω.Μια αναγουλα σβηνει καθε δειγμα ζωντανιας απο το δερμα μου.
Τελος,κοιταξα το μονο ατομο που ειχε το θαρρος να με κοιταξει.
Κι αυτη,γιατι ηξερε οτι ηταν η τελευταια μου ελπιδα.
Γιατι η μητερα μου,η πρωτη κυρια της Μαφιας,πριν γινει η Eveshka Hunter,
ηταν η Eveshka Titov.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Τριτοπροσωπη αφηγηση
Ο Jason Hunter ειχε λαβει μια εντολη απο τον πατερα του και τον Αχιλλεα,να μην κανει καμια κινηση ,να μην παρει κανενα τηλεφωνο,κανενα μηνυμα.Τιποτα.Μονο ετσι θα ψυχανεμιζονταν τις διαθεσεις του Ρωσου.
Ειχε κοιμηθει με δυο ηρεμιστικα που του προμηθευσε η Ellie.Ηταν το μυστικο τους,αλλα η γιατρινα καταλαβε πολυ πριν της το ζητησει οτι θα το χρειαζοταν για να κοιμηθει.
Οι πρωτες δυο μερες,ηταν γεματες ενταση και ολοι ηταν στην τσιτα,περιμεναν μια κινηση,ματαια.
Το ξημερωμα της τριτης ημερας ο Ιασονας φαινοταν κομματια,αυπνος και μιζερος εφαγε ελαχιστα και ηπιε τον καφε του σκετο,τα τσιγαρα εδιναν και επαιρναν.
Ηταν δυστροπος,αποτομος,αγενης ακομη!Η συμπεριφορα του ακρως αμυντικη με καθετι και αλιμονο σε οποιον τον νευριασει!
Καθε λεπτο που περνουσε ενιωθε την καρδια του να χτυπα ολο και πιο αργα.Σαν σε μια κλεψυδρα,η ελπιδα του σε κοκκους χανοταν,απο δευτερολεπτο σε δευτερολεπτο θα τελειωνε,ετσι ενιωθε.
Ανοιξε την πορτα του εγκαταλελειμενου σπιτιου και ετρεξε μεσα με τους φρουρους πισω του.
Ηταν εδω,ολα εδω οδηγουσαν,εδω επρεπε να ειναι...αλλιως.
Το κτισμα ηταν διωροφο.Και η μονη κλειδωμενη πορτα ηταν εκεινη της σοφιτας.
Την εσπασαν.
Μπροστα του βρηκαν απλωμενο το τεραστιο πανι-πινακα,εκεινο που μηνες πριν ειχαν βρει κρεμασμενο στο δωματιο της Ρεβεκκας.Την απεικονιζε κρεμασμενη.Βρισκοταν στην εισοδο και εκρυβε καθετι ισως βρισκοταν πισω του.
Η καρδια του βρεθηκε στο στομαχι του,ο Eric εκοψε το πανι στην μεση με τον σουγια του...
Και τοτε την ειδα.
Την αναπαρασταση του πινακα,ή μαλλον...την μουσα του.
Η Ρεβεκκα μου,κρεμασμενη.Το σκοινι εχει σπασει την σπονδυλικη της στηλη,ειναι κατασπρη και κατωχρη.
Νεκρικα ακαμπτη,ισως επειδη ειναι νεκρη
''Οχι οχι οχι!'' ετρεξα κατα πανω της.Για καποιο περιεργο λογο δεν ενιωθα τα ποδια μου,ειχα μουδιασει.Την σηκωσα απο τα ποδια για να χαλαρωσω το κρατημα.
Ματαιος κοπος ,ηταν παγωμενη.
Ανατριχιασα ολοκληρος.
Ενιωσα και εγω τα ακρα μου να παγωνουν,να τρεμω
''ΡΕΒΕΚΚΑ!!''
Πεταχτηκε ορθιος στο κρεβατι του.Την αρχικη του ανακουφιση διαδεχτηκε μια εντονη ζαλαδα και αναγουλα.
Στραβοπατωντας σχεδον ετρεξε στο μπανιο και αδειασα το στομαχι του.
Ετρεμε ακομα και ειχε ιδρωσει,τα εβλεπε ολα θολα.Ζεσταινοταν ,μαλλον ειχε πυρετο
Με το ζορι μπορουσε να σηκωσει το κεφαλι του απο την λεκανη οταν τελειωσε.Συρθηκε στο παγωμενο μαρμαρο και ακουμπησε την πλατη και το κεφαλι του στον τοιχο,εκλεισε τα ματια.Το παγωμενο υλικο τον ανακουφισε καπως.
Ξεφυσηξε.
Κατι κακο της συνεβαινε και επρεπε να το αποτρεψω.
Η σκεψη του εγινε ορκος.
Η απουσια της τον σκοτωνε.
Και η σκεψη της μονιμοτητας της καταστασης αυτης τον εκανε να καταλαβει κατι που καιρο τωρα αγνοουσε, αν η Ρεβεκκα Ιακωβου χανοταν,ηταν χαμενος απο χερι.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
''Ξερεις τι;'' ειχε αρχισει να πανικοβαλλεται,αλλα δεν επρεπε να το ξερουν αυτο, ''αρχικα τα σχοινια θα μου αφησουν σημαδι!Δευτερον!Ειμαστε εδω περιπου τεσσερις ωρες αν κρινω απο την αλλαγη βαρδιας και δεν μου εχετε πει λεξη,ουτε τον λογο για τον οποιο ειμαστε εδω!''
Ο φρουρος,δεν της μιλησε,ουτε καν την κοιταξε.
Την ειχαν σε ενα κελι,με δεμενα χερια και ποδια.Ειχε απιστευτο κρυο και κολλουσε ολοκληρη απο την υγρασια.Το κεφαλι της κοντευε να σπασει,την χτυπησαν οσο την μετακινουσαν.
Οι αλλοι πισω πρεπει να ειχαν πεθανει απο την αγωνια τους,οταν επεστρεφα ο Ιασονας θα ξεκινουσε σιγουρα μεγαλο καυγα.Το τελευταιο που χρειαζομουν τωρα,και μιας που λεω Ιασονας,τοσες ωρες ειχαν περασει,που ειναι ;
Ακουσε βηματα να πλησιαζουν.Το φως ηταν θαμπο και σχεδον ανεπαισθητο,ενετεινε μονο το ανατριχιαστικο στοιχειο που απεπνεε ο χωρος.Ηταν φυλακη ,και ηταν σιγουρα σε υπογειο καποιου κτηριου.
Δεν μιλανε αγγλικα,ουτε ιταλικα,ουτε καν Ισπανικα.
Γαμωτο.
Με το που ακουσε την επομενη προταση παγωσε,ο φρουρος με το τεραστιο οπλο στο χερι μετακινηθηκε προς την βαρια μεταλλικη πορτα και ξεκλειδωσε.Η καρδια της ασυναισθητα αρκετους χτυπους.
Ρωσοι ειναι.
Αμεσως θυμηθηκε το μηνυμα που ειχε στειλει στον Alexander Titov,λιγο αφοτου σκοτωσε τον πατερα του.
Η Ρεβεκκα αρχισε να πανικοβαλεται και για πρωτη φορα απο την ωρα που ξυπνησε προσπαθησε να λυσει τα σκοινια της .
''Κυρια Ιακωβου μα τι τιμη !Ή μηπως πρεπει να πω κυρια Hunter;''η πλανευτρα σηκωσε το κεφαλι μονο και μονο για να δει αυτο που ηδη φοβοταν βαθια μεσα της.Παρολα αυτα επρεπε να διατηρησει την ψυχραιμια της.
''Το κυρια Ιακωβου αρκει'' δηλωσε σφιγμενα ''Και χαρηκα που τα ειπαμε,με γνωρισες και επισημως ,αλλα ηρθε η ωρα να φυγω''τον κοιταξε χαμογελοντας καπως συγκαταβατικα.
''Λυσε με'' οι δυο τελευταιες της λεξεις,αν και αυστηρες ,προκαλεσαν το γελιο του Ρωσου,που πηρε μια μεταλλικη καρεκλα και καθισε χαλαρος απεναντι της,το μαυρο ακριβο κουστουμι του σε πληρη αντιθεση με το χλωμο και γκριζο του χωρου
''Αφηστε μας '' διεταξε στα Ρωσικα και οι φρουροι υπακουσαν χωρις δευτερη σκεψη.
Ηταν αδιαφορος ανδρας,ο Alexander,εμφανισιακα τουλαχιστον.Δεν απεπνεε ισχυ και δυναμη και η αυρα του εβγαζε κατι το αντιδραστικο και το πονηρο.
Οταν η πορτα εκλεσε πισω του εκεινος κοιταξε την Ρεβεκκα απο πανω μεχρι κατω,οχι ομως λαιμαργα...αυτο ηταν που την τρομαζε.Κατι στα ματια του γυαλιζε,επικινδυνα πολυ.
''Πριν σχεδον 1,5 χρονο σκοτωσα την μητερα μου'' της ανακοινωσε κατι που η κοπελα θεωρουσε αμεσως επομενο μετα την αποτυχια του να κατανοησει το μηνυμα της.
''Ειμαι παλαιων αρχων,και θεωρησα οτι αν εκεινη σκοτωσε τον πατερα μου κινδυνευα κι εγω.Πηρα τηλεφωνο τον καλο μου φιλο τον Ιασονα,μονο και μονο για να μου το κλεισει βιαστικα,ακολουθησα το ενστικτο μου.Στην κηδεια της ο δικηγορος της μου αποκαλυψε οτι ολοκληρη η περιουσια του πατερα μου με δικη της προτροπη ειχε μεινει σε εμενα''εκανε μια παυση και την κοιταξε καπως αινιγματικα.Η πλανευτρα αναγνωριζε την παραφρονηση στην ακρη της γλωσσας του.
''Φαντασου το σοκ μου οταν συνειδητοποιησα οτι η μητερα μου ηταν αθωα.Και πιστεψε με...μου πηρε καιρο να συνδεσω την αντιδραση του Ιασονα με την διαρκη ανοδο των Κυνηγων και την υπαρξη σου''χλευασε σχεδον υποτιμητικα.
Η Ρεβεκκα δεν μιλησε.
''Μπα...τι εγινε...σου εφαγε η γατα την γλωσσα;''την ειρωνευτηκε και πλησιασε το προσωπο του κοντα στο δικο της.Η ανασα του μυριζε ενα βαρυ πουρο.
Η κοπελα αναγουλιασε.
Συγκρατησε τον εαυτο της να μην του απαντησει και το κυριοτερο ,να μην ανασηκωσει το φρυδι της.
''Και εν τω μεταξυ,πεντε ωρες εχουν περασει σχεδον,και ο γκομενος σου...ουτε φωνη ουτε ακροαση!''σχεδον την κοροιδευε!Το αιμα της αρχισε να βραζει,δαγκωνοταν πλεον.Ο Ρωσος το ειδε και συνεχισε
''Καπου εδω να σε ενημερωσω οτι μιλαει και με την Μαργκοτ,την γκομενιτσα για χαρη της οποιας σε εγραφε 8 μηνες,σε καθημερινη βαση'' το δηλητηριο του την εκαψε και η πλανευτρα επιασε τον εαυτο της να σκεφτεται το πρωτο βασανιστηριο που θα του εκανε οταν εφευγε απο εκει.
''Να υποθεσω οτι θα στραφει σε εκεινη ,και ολα καλα'' δεν αντεξε αλλο,επρεπε να απαντηση.
Καθαρισε τον λαιμο της τραβωντας την προσοχη του.Ηταν ετοιμος για καβγα.
''Κυριε Titov,φαινεστε εξυπνος ανθρωπος,παιζετε σκακι;'' εκρυψε το μειδιαμα της οταν τον ειδε να μενει εμβροντητος.
''Φυσικα''καυχασε
Αλιμονο
''Τοτε αυτο θα πρεπει να μου το απαντησετε σωστα...''εκανε μια παυση πριν τον καρφωσει στα ματια με το αδυσωπητο βλεμμα της.
''Τι ειναι ενας βασιλιας χωρις την βασιλισσα του; ''
Εμεινε για λιγο αμειλητος.
Η Ρεβεκκα χαμογελασε ,ηταν η πρωτη της νικη,και δυστυχως για εκεινη θα ηταν και η τελευταια της.
''Το μηνυμα που του εστειλα ηταν απο την μυθολογια,εμαθα μυθολογια για εσας'' δεν την κοιτουσε πια,η πλανευτρα ευκολα καταλαβε οτι βρισκοταν σε συγχυση.
Μιλουσε μονος του.
''Ο Ορφεας και η Ευρυδικη!Τι ρομαντικο ε'' δεν την κοιτουσε,αλλα τον τοιχο απεναντι του
''Πηγε να την σωσει μονο και μονο για να την σκοτωσει δευτερη φορα''μουρμουρισε στον εαυτο του.
Η Ρεβεκκα ειχε ανατριχιασει.Ηταν καλη στιγμη να πανικοβληθει;
Ενιωθε οτι ο Ιασονας δεν ηταν κοντα ,και εκεινη δεν ειχε ιδεα που βρισκοταν.
Φοβοταν.
Την κοιταξε στα ματια.Σταθηκε ορθιος απεναντι της.Σηκωσε το κεφαλι ψηλα για να συναντησει το βλεμμα του.
''Εγω Ρεβεκκα Ιακωβου,στο υποσχομαι!Δεν θα σε τραυματισω σοβαρα σωματικα,αλλα θα φροντισω ,φευγοντας απο εδω,αν εισαι ζωντανη,να νιωθεις ακριβως οπως νιωθω εγω τωρα, απολυτα χαμενη'' γονατισε μπροστα της.
Εκεινη ειχε μουδιασει.Δεν μιλουσε.
''Θα σε καταστρεψω,ολοσχερως,στο ορκιζομαι''συριξε και ενα ρηγος διαπερασε ολο της το σωμα,η ανασα της κοπηκε.
Με μια κινηση πιο γρηγορη και απο εισπνοη μια συριγγα που βρισκοταν στην πισω τσεπη του βρεθηκε στον λαιμο της.
''ΑΣΕ ΜΕ''ουρλιαξε και εκανε μια αποτομη κινηση για να απομακρυνθει,ματαια.
Αρχισε να αντιστεκεται ,μα ηξερε οτι το περισσοτερο υγρο ειχε ηδη εισχωρησει στο αιμα της.
Γελουσε,τον ακουσε να γελαει!Ηθελε να κλαψει.Ετρεμε σαν το ψαρι.Ξαφνου κρυωνε περισσοτερο.Τα ματια της εκλειναν,ολο το δωματιο φαινοταν πιο θολο,μα εκεινος μπροστα της πιο ξεκαθαρος απο ποτε.Μια ξαφνικη κουραση την σκεπασε.
Εχανε τις αισθησεις της,μα οχι πριν ακουσει τα τελευταια του λογια.
''Καλως ηρθες στην κολαση Κλυταιμνηστρα''
Η ημερα της κρισης εδυσε,
τα πουλια πεταξαν μακρυα ,ουρανος γεμισε συννεφα,ο ηλιος εδυσε σιωπηρα.
Ο αερας τραβουσε τα μαλλια μου πισω και το σκοινι κουνιοταν ολο και περισσοτερο,
πισω,μπρος,πισω μπρος.
Μαζι και εγω.
Πισω,μπρος ,πισω μπρος.
Τα χερια μου επεφταν ακαμπτα,τα ποδια μου το ιδιο ,χιλιοστα μακρια απο το εδαφος,σχεδον αγγιζα το χωμα.Εκεινο το χωμα δεν ειχε αιμα.
Ουτε το σωμα μου οξυγονο πια.
Δεν μπορουσα να υψωσω το κεφαλι στον ουρανο,κοιτουσα μονο κατω.
Πολυ χαιρομουν που το χωμα δεν ηταν κοκκινο.
Ενα παιδι που επαιζε κρυφτο με τους φιλους του στο βουνο με ειδε και αρχισε να ουρλιαζει.
Χαμογελασα καπως.
Ολα ειχαν τελειωσει.
Η ημερα της κρισης ηρθε,ξημερωσε,εδυσε.Μαζι της κι εγω.
Ciao Bellas!!!!
Πως ειστε τι μου κανετε;
Προλογικο κεφαλαιο ,τα ξερετε πλεον μην τα εξηγω,πληττω.
Ειδαμε εν συντομια την αντιδραση του Ιασονα σε ολες της τις εκφανσεις.
Ειδαμε την συζητηση του Eric και της Ellie.
Ενα συνεδριο με την Σαρα την Μαρα και το κακο συναπαντημα και αν μη τι αλλο μαθαμε μια συγγενεια φωτια και λαβρα!!
Το βασανιστηριο της Ρεβεκκας;Πολλα υποσχομενο και ακομα δεν αρχισε!
Αφιερωμενο εξαιρετικα στις mariaek19 και dreamer_pl
Γιατι οταν λαμβανω κατεβατα με τετοια λογια...η καρδια μου φτερουγιζει!
Σας ευχαριστω που ειστε μαζι μου σε αυτο το ταξιδι,ειναι σημαντικο.
Αυτα απο εμενα
Σας αγαπω πολυ
xxxΜαγδαxxx