Ο καθενας απο εμας παλευει με τους δαιμονες του.
Ειναι οι σκιες στο μυαλο σου,που δεν σε αφηνουν να παρεις ανασα,
ειναι μια ατσαλινη μεγγενη που σφιγγει καθε λεπτο που περναει ολο και περισσοτερο.
Μερικες φορες οι δαιμονες αυτοι,δεν εχουν προσωπο,εχουν ομως εκφρασεις,σε κοιτουν και γελουν,καθως πεφτεις στο δαπεδο,και τα γονατα σου ματωνουν,αγαπουν να σε βλεπουν να πεφτεις,ειναι η νικη τους,ο προορισμος τους ειναι η ηττα σου.
Παρε μια βαθια ανασα,νικησε τους.
''Κοιτα τι μεγαλο κυμα ηταν αυτο Εκατη!''φιλησε ρουφηχτα στο αφρατο της μαγουλο το μικρο κοριτσακι ,εκεινο γελασε κι επειτα στριγκλησε οταν το κυμα την εβρεξε.
''Παμε να φυγουμε γιατι ο μπαμπας θα φωναζει''
Αγκιστρωθηκε πιο σφιχτα πανω στην Ρεβεκκα που ειχε μπει στην θαλασσα μεχρι την μεση και επαιζε παιχνιδια μαζι της οσο ο ηλιος εδυε.
Η παραλια ειχε βαφτει στα χρωματα του ζεστου πορτοκαλι,η ειδυλλιακη θεα συνοδευοταν απο μια γλυκια ησυχια,αυτο μαζι με το γελιο της κορης της.
''Μα-μα ,μαμα παλι!'' χοροπηδηξε ενθουσιασμενη στην αγκαλια της προφεροντας οσο καλυτερα μπορουσε τις λεξεις.
Ηταν 1,5 ετων,ειχε καταμαυρες μπουκλιτσες και πρασινα ματια,ιδια με τα δικα της.
Φορουσε ενα κεντητο λευκο μαγιο απο κατω και ενα λευκο τιραντακι απο πανω.Υποτιθεται οτι τωρα θα κοιμοταν ,η ωρα ηταν 9 παρα αλλωστε.Αλλα η μαμα δεν μπορουσε να της χαλασει χατιρι οταν εδειξε με παραπονο την θαλασσα απο το μπαλκονι.
''Αντε...μια τελευταια φορα.Μετα σπιτι''ειπε οσο πιο αυστηρα μπορουσε μα κοιτωντας τα δυο πρασινα ματια που λατρευε λυγισε.Την βολεψε καλυτερα στην αγκαλια της και την κρατησε σφιχτα καθως πλησιαζε το νερο που ερχοταν με φορα προς το μερος τους.
Το κοριτσακι ειχε πλατη στο ορμουμενο νερο μα βλεποντας το χαμογελο της μαμας της την εκανε να γελασει και να χτυπησει χερακια και ποδαρακια στο νερο.
''Παμε μεσα μωρο μου θα κρυωσεις'' την εβγαλε απο το νερο και την κρατησε σφιχτα πανω της,αμεσως ακουσε το γκρινιαρικο κλαμα της.Το αγνοησε .Στις αρχες την τρομαζε πολυ το κλαμα της αλλα μετα απο καιρο καταλαβε οτι η κορη της ειχε μαθει να τους παιζει ολους στα δαχτυλα.
Την τυλιξε στην πετσετα που ειχε αφησει στην σκαλα κατω απο το μπαλκονι τους ευτυχως πριν αρχιζει να τουρτουριζει.
Κλαψουριζε ελαφρως στην αγκαλια της μαμας της και η Ρεβεκκα δεν μπορεσε να συγκρατησει ενα γελακι.
''Τι δραμα που εισαι'' την φιλησε απαλα ,παιρνωντας μια γευση του θαλασσινου νερου που ειχε μεινει στα απαλα της μαγουλα
''Παλι παλι''μουρμουρισε σιγανα
Ανεβηκε στο μπαλκονι -με την Εκατη αγκαλια- μονο και μονο για να βρει τον Ιασονα να την κοιταζει εκνευρισμενος.Σηκωθηκε απο τον καναπε και την πλησιασε καπως απειλητικα.
Η Ρεβεκκα δεν φοβοταν-αλιμονο-
Η κορη τους,μολις τον ειδε αρχισε να χοροπηδαει πανω κατω και να κανει σπασμωδικες κινησεις για να βγει απο την αγκαλια της και να παει στην δικη του.Ξεχασε και την παραλια και το οτι κρυωνε μαλλον.
''Μπα-μπα!'' ο Ιασονας εσφιξε τα δοντια για να μεινει ατεγκτος.
Σταθηκε απεναντι απο την Ρεβεκκα,ουτε μισο μετρο αποσταση και κοιταξε μια την μια ,μια την αλλη,αυστηρα και σοβαρα.
Η πρωτη ηξερε τι ειχε κανει ,μα η δευτερη,εχασε αμεσως το χαμογελο της και κοιταξε τον μπαμπα της παραπονεμενη ,γερνοντας προς την Ρεβεκκα.
Ο ηλιος ειχε δυσει στην Δονουσα.
''Νομιζα πως συμφωνησαμε οτι 8 η ωρα ειναι ωρα υπνου'' ειπε κοφτα αλλα χωρις να υψωσει τον τονο του και η Ρεβεκκα κοιταξε το κοριτσακι στην αγκαλια της ,προχειρα τυλιγμενη στην πετσετα,τωρα και αν εμοιαζε με βρεγμενη γατα.
''Αυτο ειπαμε ναι'' απαντησε δυναμικα και εκανε να τον προσπερασει.Με εναν ελυγμο βρεθηκε παλι μπροστα της .
''Η ωρα ειναι 9 και τεταρτο'' ειπε με σφιγμενα δοντια και η Ρεβεκκα ξεφυσηξε.
Τον κοιταξε απεναντι της,εκνευρισμενος,σοβαρος,αγερωχος αν μη τι αλλο μεσα στο κουστουμι του και τοσο ,μα τοσο ομορφος.
Αναστεναξε και κοιταξε αλλου,η Εκατη αρχισε παλι να τουρτουριζει και να γκρινιαζει-αυτη θα τις εσωζε!
Ο Ιασονας βλεποντας την κορη του να τρεμει ξεφυσηξε παραδομενος στο κολπο της,και ακομα κι αν δεν ηταν εκεινη ,δεν ηταν σιγουρος οτι θα μπορουσε να αντισταθει στην πλανευτρα,που φορουσε μονο ενα ημιδιαφανο λευκο μπλουζακι του και ηταν βρεγμενη απο πανω μεχρι κατω.
Κοιταξε την Εκατη,το κοριτσακι τον κοιτουσε με παραπονο, σχεδόν θεατρινιστικα-ειχε να παρει-!
Απλωσε τα χερια του προς το μερος της ''Ελα εδω μικρη μου κυρια'' του χαμογελασε φαφουτικα κανοντας τον -με επιτυχια- αλοιφη!
''Παμε να κανουμε μπανιο;'' την ρωτησε τυλιγοντας την καλυτερα στην πετσετα της για να μην κρυωνει.Εγειρε στην αγκαλια του και ξεφυσηξε με τρεμαμενα χειλη.Εκεινος ακουμπησε απαλα τα χειλη του πανω στο κουτελο της.
''Ναι' 'μουρμουρισε κουρασμενη και εκεινος γελασε κοιτωντας την.Της χαιδεψε τρυφερα την πλατη και την βολεψε καλυτερα στην αγκαλια του.Ηταν μια εικονα...χαρμα οφθαλμων.
Το πουκαμισο του θα γινοταν χαλια αλλα δεν τον ενοιαζε.
Η Ρεβεκκα ειχε μεινει να τους κοιταζει.Ο Ιασονας ,οπως πιστευε παντοτε,ηταν αυστηρος πατερας.
Ειχε κανονες και φροντιζε ολοι -συμπεριλαμβανομενης της Εκατης- να τους τηρουν.
Αντιθετα ,η Ρεβεκκα, οντας και μικροτερη,της εκανε ολα τα χατιρια και αφηνε στον Ιασονα καθε μετρο αυστηροτητας.
Αλλα και παλι ,η κορη τους ειχε αναπτυξει μια -καπως προβλεπομενη- αδυναμια στον πατερα της,που εμοιαζε να χανει καπως την μπαλα μαζι της.
Και αναθεμα και αν ηξερε το κοριτσακι που του εκανε ναζια και γλύκες ,οτι κουρνιαζε στην αγκαλια του Jason Hunter,του αντρα που απλωνε τον φοβο και τον τρομο οπου και αν πηγαινε.Ηταν οντως τραγικη ειρωνια το οτι με τα χερια που στοργικα χαιδευε την κορη του ειχε σκοτωσει αναριθμητους ανθρωπους.
''Ηταν ωραια η θαλασσα;'' την ρωτησε καθως εμπαινε στο σπιτι κρατωντας την στην αγκαλια του.Το κοριτσακι σιγουρα κατι του απαντησε αλλα ειχαν ηδη απομακρυνθει και η Ρεβεκκα δεν το ακουσε.
Καθισε αποκαμωμενη στον καναπε και κοιταξε την θαλασσα να σκουραινει με καθε λεπτο που περνουσε ολο και περισσοτερο.
Γρηγορα ανεβηκε στο δωματιο τους,οι μερες τους στο νησι δυστυχως τελειωσαν,Το επομενο πρωι θα επεστρεφαν στο Λονδινο.
Αθελα της αναστεναξε στην σκεψη .
Εκανε ενα καυτο μπανιο και εβαλε μπιτζαμες.Ο Φρόυντ στο κομοδινο της την καλουσε.
Ακουσε τον Ιασονα να μιλαει στην Εκατη η οποια μαλλον χοροπηδουσε στην κουνια της ξεφωνιζοντας αρνουμενη να κοιμηθει.Καθε φορα που αργουσε να κοιμηθει την επιανε ενας εκνευρισμος.Και φυσικα η λυση βρισκοταν στα χερια του συντροφου της.
Ποτε δεν της μιλουσε με εκεινη την σπαστικη μωρουδιστικη φωνη που η ιδια αθελα της υιοθετουσε μερικες φορες.Και οταν εκλαιγε παντα ηταν ηρεμος,εκεινη τα εχανε,τρελαινοταν.
Αρκετη ωρα αργοτερα,λιγο μετα τις 10 ,επιτελους μπηκε στο δωματιο τους,φαινοταν εκνευρισμενος.
Η πρωτη του κινηση ηταν να ξεκουμπωσει το πουκαμισο του και να το πεταξει στα απλυτα,ιδια τυχη ειχε και το παντελονι του.
Η Ρεβεκκα μπροστα στην θεα του σωματος του εχασε καθε ενδιαφερον που ειχε για το βιβλιο της το οποιο εκλεισε με κροτο.
Ξαπλωσε ανασκελα διπλα της και επαιξε αφηρημενα με τα δαχτυλιδια του.
Η Ρεβεκκα ειχε αφυδατωθει ,κρατιοταν με μανια να μην του επιτεθει.
Δεν της μιλησε καθολου.
''Αυριο πρεπει να καλεσουμε γενικη συνελευση με τους κατασκοπους στην Γερμανια,τα πραγματα εχουν γινει καπως απειλητικα.Επισης ο Eric πηρε τηλεφωνο,κατι για τις μετοχες σου,δεν πρεπει να ειναι σημαντικο''του μιλησε για δουλεια,η οποια δεν σταματουσε ποτέ και ειδικα τωρα-πηγαινε καλυτερα απο ποτέ.
''Δεν το ηπιε καν ολο'' την διεκοψε και την κοιταξε αυστηρα
''Οριστε;''
''Το γαλα,δεν το ηπιε καν ολο ''γυρισε και την κοιταξε αυστηρα και καπως ανησυχα
Η Ρεβεκκα γελασε και εγειρε στο πλαι .Ενεδωσε στον πειρασμο και το χερι της αρχισε να χαιδευει απαλα τους κοιλιακους του.
''Μπορει να μην πεινουσε,ειχε φαει και κοτοπουλο και βρασμενα λαχανικα στις 7.30'' τον καθησυχασε.
''Και μετα κολυμπησε στις 8!Και δεν ειναι οτι ειχε χορτασει απλα χτυπιοταν τοση ωρα και μετα ηταν κουρασμενη!Ρεβεκκα πρεπει να εχει προγραμμα δεν γινεται να κοιμαται 10 το βραδυ!''ανακαθισε στο κρεβατι της και τον κοιταξε μπερδεμενη
Ηταν υπερβολικα γοητευτικος για να αρχισει καβγα
''Ρε Ιασονα σε διακοπες ειμαστε,παιδακι ειναι,αν πεινασει θα φαει,αν νυσταξει θα κοιμηθει,σιγα'' του απαντησε σφιγμενα.
Εκεινος ξεφησυξε και εκλεισε τα ματια του.
Η Ρεβεκκα μειδιασε και τον πλησιασε ελαφρως,χωθηκε στην αγκαλια του και μυρισε το αγαπημενο της αρωμα.
''Μην ανησυχεις τοσο'' μουρμουρισε και του αφησε ενα μικρο φιλακι,εκεινος χαιδεψε αφηρημενα τα μαλλια της .
''Δουλεια μου δεν ειναι να ανησυχω;''αντιγυρισε
''Αλιμονο!''γελασε εκεινη και το τρανταγμα της εκανε την καρδια του να φτερουγισει.
''Μικρη πλανευτρα νομιζω οτι ζηλευεις που δεν ασχολουμαι μαζι σου''το χερι του κατεβηκε στην μεση του,οπου ζωγραφισε με το δαχτυλο του μικρους νοητους κυκλους.
''Μα δεν ασχολεισαι,μονο με την γυναικα της ζωης σου'' κοροιδεψε εκεινη ,αν και βαθια μεσα της δεν το πιστεψε.
Την ανασηκωσε στην αγκαλια του και την αναγκασε να τον κοιταει στα ματια .
''Εσυ εισαι η γυναικα της ζωης μου'' της δηλωσε
Εκανε να του απαντησει,οταν ενας ηχος ακουστηκε που εκανε και τους δυο να κοκκαλωσουν.
Κοιταχτηκαν στα ματια αλαφιασμενοι.Σχεδον πεταχτηκε απο πανω του και εκεινος της εκανε νοημα να μην κανει θορυβο.
Η σιωπη ηταν το μονο που ακουγοταν για λιγο.Η Ρεβεκκα ενιωθε εναν ακαθοριστοκαι διαρκως αυξανομενο πανικο.
Στο μυαλο και των δυο ουρλιαζε το ονομα της κορης τους.
Ο Ιασονας ξεκλειδωσε το συρταρι του και εβγαλε το περιστροφο που κρατουσε παντα εκει.
Η Ρεβεκκα ενιωσε τα ματια της να τσουζουν.
Κινηθηκε προς την πορτα και εκανε να την ανοιξει.Η καρδια της κοντευε να σπασει.
Καποιος ειχε μπει μεσα στο σπιτι τους!Κινδυνευε η κορη τους!
Ο Ιασονας την κρατησε σταθερη πανω του και καλυψε με το χερι του το στομα της οταν πηγε να διαμαρτυρηθει .
Αλλος ενας ηχος ακουστηκε,αυτη την φορα λιγο πιο κοντα τους.
Η Πλανευτρα απελπιστηκε,ενιωθε την καρδια της να ανεβαζει παλμους σε ρυθμους εμφραγματος,
''Μεινε πισω μου'' διεταξε και ανοιξε ελαφρως την πορτα τους,ο διαδρομος ηταν αδειος και σκοτεινος.
Το δωματιο της Εκατης επισης,μονο που αυτη την φορα η πορτα ηταν ανοιχτη.
Απο το βλεμμα του Ιασονα η Ρεβεκκα καταλαβε οτι φευγοντας την ειχε κλεισει πισω του.
Δεν προλαβαν ουτε δευτερο βημα να κανουν.
Ακουσαν το κλαμα της,γοερο και αληθινο.
Ο κροτος της εκπυρσοκροτησης,
Η σκανδαλη που ελευθερωθηκε.
Η καρδια της που εσπασε σε χιλια κομματια.
Ο ηχος που εκαναν τα γονατα της οταν επεσε στο πατωμα.
Και επειτα τιποτα,σιωπη.
Ειχε σταματησει να κλαιει.
Η Ρεβεκκα πεταχτηκε αλαφιασμενη και ιδρωμενη στο κρεβατι της.Η ωρα ηταν λιγο μετα τις 4 το πρωι και επικρατουσε σκοταδι.
Μηχανικα ξεσκεπαστηκε και απελπισμενα σχεδον προσπαθησε να σταθεροποιησει την ανασα της.Πονουσε παντου.Τα γονατα της ηταν μουδιασμενα ,και μπορουσε σχεδον να μυρισει το αρωμα της θαλασσας.
Τι ειχε μολις συμβει;
Το δακρυ της ενετεινε την αλμυρα.
Το μυαλο της επαιζε μαζι της ασχημα παιχνιδια και της θυμιζε πραγματα που το υποσυνειδητο της παλευε να ξεχασει.
Στα τυφλα σχεδον εψαξε για το μπουκαλακι με το νερο που ειχε στο κομοδινο της και ενα μπουκαλακι νερο και τα xanax της.
Ηπιε ενα και αμεσως εψαξε το πακετο με τα τσιγαρα της που αργοτερα θυμηθηκε οτι ειχε ξεχασει μπαλκονι.
Το μυαλο της βουιζε και επεξεργαζοταν τον εφιαλτη που την τρελανε.
Δεν θυμοταν το προσωπο του κοριτσιου ,αλλα ακομη ενιωθε το βαρος της στην αγκαλια της,ενιωθε το αφρατο μαγουλο της ακομη στα χειλη της.
Ετρεμε.Πονουσε και ετρεμε σαν ψαρι.
Αυτη θα ηταν οντως η καταληξη της;
Την ειχε λουσει κρυος ιδρωτας.
Και τοτε καταλαβε οτι ο Ιασονας ελειπε απο διπλα της.
''Που στο διαολο ειναι '' μουρμουρισε και σηκωθηκε ορθια.
Το κεφαλι της πονουσε,ζαλιζοταν.
Περπατησε στις μυτες στον σιωπηλο διαδρομο,την νυχτα η επαυλη εμοιαζε με καστρο,και τις δυσκολες νυχτες οπως εκει,με στοιχειωμενο καστρο.
Τον βρηκε στο γραφειο του,μονο το πορτατιφ του ανοιχτο,και εκεινος κοιμοταν πανω σε σορους απο χαρτια.Αθελα της χαμογελασε.Τον πλησιασε οσο πιο αθορυβα μπορουσε,αν εκρινε απο το πληθος των χαρτιων πανω και γυρω απο το γραφειο ηταν εδω καμια ωρα.
Και τοτε παρατηρησε λιγο καλυτερα.Πανω στα χαρτια Α4 υπηρχαν διαφοροι αριθμοι και λατινικα γραμματα,ηταν τυποι,μαλλον τυποι φυσικης.
Τι βασανιζε παλι το μυαλο του Ιασονα;
Σταθηκε απο πανω του,τον χαιδεψε απαλα στην πλατη τιναζοντας τον ορθιο.
Γελασε πικρα. Η Μαφια ειχε πολλα αρνητικα,ενα απο αυτα ηταν ο διαρκης φοβος.
Βεβαια,ο Ιασονας δεν φοβοταν,παρα μονο την αληθεια.
''Τι εγινε;'' την ρωτησε αλαφιασμενος,φορουσε φορμα και προχειρη μπλουζα,ηταν αγουροξυπνημενος και η φωνη του βαθια.
''Σε πηρε ο υπνος'' κοντοσταθηκε απεναντι του.
Ξεφυσηξε και ετριψε το προσωπο του νυσταγμενα
''Τι ωρα ειναι ;''
''4 και κατι''
''Πριν καμια ωρα ειχα μια αναλαμπη και επρεπε να ..''
''Επρεπε να τα γραψεις,καταλαβαινω'' του απαντησε με κατανοηση και εκεινος χαμογελασε καπως σφιγμενα.
Την κοιταξε απο πανω μεχρι κατω.Παρατηρησε τα πρησμενα ματια της,τα υγρα μαγουλα της και το πιο σημαντικο,την καρτελα με τα xanax και το μπουκαλι με το νερο που μαλλον πανω στην ταραχη της δεν αφησε πισω.
''Εσυ τι επαθες;'' την ρωτησε σοβαρος,η εικονα την τον ξυπνησε αποτομα.
''Ξυπνησα δεν σε ειδα και ηρθα''δικαιολογηθηκε
''Και ταραχτηκες τοσο που δεν με ειδες που πηρες xanax;Κολακευομαι..'' ρολλαρε τα ματια της και εκεινος σηκωθηκε απο το γραφειο του κλεινοντας το πορτατιφ.
Την επιασε απο την μεση και την εσυρε εξω απο το δωματιο.
''Παμε στο κρεβατι να μου πεις''δηλωσε και δεν της αφησε περιθωρια αρνησης.
Ξαπλωσαν και εκεινη χωθηκε στην αγκαλια του,κατι που συνηθως δεν εκανε.
''Δεν θελω να μιλησω για αυτο'' του ειπε σιγανα και εκεινος νιωθοντας μια θερμη απο την αναγκη της για την αγκαλια του το δεχτηκε.
''Ειδες εφιαλτη δηλαδη'' συμπερανε και την ενιωσε να γνεφει στην αγκαλια του.
''Κατι που φοβασαι οτι θα συμβει;'' πιεσε την τυχη του
''Κατι που ξερω οτι δεν θα γινει ποτε,και την μονη καταληξη του αν γινει ποτε'' εκλεισε το πορτατιφ του δωματιου τους και βυθιστηκε στην αγκαλια του .Η Θερμη του την νανουρισε
''Εσυ;Κατεληξες καπου;'' τον ρωτησε με κλειστα ματια
''Πλησιαζω νομιζω'' της ειπε αινιγματικα ''Θελω να σου πω''
''Τι συμβαινει;''ηταν ηδη μισοκοιμισμενη
''Δεν με πειραξε που ο Dyllan και η Μαργκοτ...ξερεις ...επειδη νιωθω κατι γι αυτην,απλως επειδη μου φαινεται σαν κινηση εκδικησης'' εξηγησε και η πλανευτρα ανοιξε τα ματια
''Εκ μερους του Dyllan ;''
''Αμφοτερων''
''Δεν μπορεις να το ξερεις αυτο'' γουργουρισε και βολευτηκε καλυτερα πανω του κανοντας τον να μειδιασει.
Δεν υπηρχε κατι που να του αρεσε περισσοτερο απο το να κοιμαται στην αγκαλια του η Ρεβεκκα Ιακωβου.Του εδινε την ψευδαισθηση οτι ηταν δικη του.
''Μπορω να ξερω οτι προδωσαν την εμπιστοσυνη μου.Γι αυτο κι εσυ προσεχε,κομμενα τα παρε δωσε με το χρηματοκιβωτιο '' η φωνη του ηταν απειλητικη και η διαταγη του επιτακτικη.
Ανασηκωσε το κεφαλι της μαζι και το φρυδι της.
Το λευκο του χαμογελο φανηκε και εγειρε προς τα πισω,το μηλο του Αδαμ στον λαιμο του φανηκε και τα λακκακια του εκαναν μια εμφανιση που προκαλεσαν στην καρδια της αρρυθμιες.
''Τι εχει μεσα;'' επεμεινε εκεινη
''Βρε κοριτσι μου ομορφο''την αποσυντονισε επιτυχως ''Μην μπλεκεσαι,δεν σε αφορα''της δηλωσε και εκεινη μουτρωσε.
Ο Ιασονας την αρπαξε απο τον αυχαινα και την τραβηξε πανω του ,την φιλησε δυνατα στο μαγουλο.
''Κοιμησου και μην κουραζεις το ομορφο μυαλο σου'' διεταξε απαλα και την βολεψε πανω του
''Δεν μου γλιτωνεις Jason Hunter''μουρμουρισε αλλα εκλεισε τα ματια της.
Γελασε σιγανα και κοιταξε το ταβανι,χαιδεψε τα μαλλια της οσο εκεινη αποκοιμιοταν.
''Θα μου πεις τι ειδες στον υπνο σου;'' ρωτησε απαλα
''Να κοιμηθω δεν μου ειπες;'' αντιγυρισε κυνικα
Με το ελευθερο χερι του που ειχε τυλιγμενο γυρω απο την μεση της την γαργαλησε ελαφρως.
''μιλησε μου Ρεβεκκα''σχεδον παρακαλεσε και η πλανευτρα ξεφυσηξε
''Ειδα οτι σκοτωσαν το παιδι μας ''
Σιωπη.
''Ποιο παιδι μας;'' η φωνη του βγηκε σαν ψιθυρος ,ενιωσε την καρδια του κατω απο το αυτι της να βροντοχτυπα
''Εισαι εγκυος;''ξαναρωτησε αγχωμενος.
''Οχι!Οχι!''αναφωνησε δινοντας του μια ανασα ζωης.
''Τοτε;''
''Εκεινο...που θα ειχαμε''στο ακουσμα των λεξεων της ο Ιασονας δεν μιλησε.
Ηταν τραγικο το ποσο την ειχε επηρεασει ανεπαισθητα ολο αυτο.Η αντιδραση της ηταν αξιοπρεπης,και δεν το ηξερε κανεις,κρυφα και σιωπηλα η Ρεβεκκα Ιακωβου πονουσε.μηνες τωρα.
Την εσφιξε πιο πολυ πανω του.
Χαιδεψε τα μαλλια της,μυριζαν πολυ ωραια,και ηταν μαλακα κατω απο τα δαχτυλα του.
Δεν ηξερε τι να της πει,πως να την παρηγορησει.Δεν εβρισκε ποτέ τις σωστες λεξεις με την Ρεβεκκα .
Ενιωθε πελαγωμενος ''Τι μπορω να κανω για να νιωσεις καλυτερα ;''
''Μπορεις να μου δειξεις τι εχει μεσα το χρηματοκιβωτιο'' η Ρεβεκκα χαμογελασε πικρα.Δεν ηθελε να τον βαρυνει με τα προβληματα της.
Γελασε και την φιλησε στην κορυφη του κεφαλιου της.
''Αναθεματισμενη γυναικα...εχεις τους τροπους σου'' μουρμουρισε στον εαυτο του κοιτωντας την να ηρεμει και εν τελει να κοιμαται...ευτυχως χωρις εφιαλτες.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
''Εχει μεγαλωσει '' σχολιασε η Ρεβεκκα κοιτωντας τον υπερηχο στην οθονη.
''Αχ κοιτα το ,εχει χερακια ποδαρακια,θα τρελαθω!'' η Αννυ συμπληρωσε.
''Σιγουρα δεν θελετε να μαθετε το φυλο;''η Ρεβεκκα ξαναρωτησε,μαλλον ενοχλημενη.
Η Ellie την κοιταξε με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια.Απεφευγε να κοιταξει την οθονη,γιατι θα την προδιδε η ιατρικη της ιδιοτητα.Ηταν ξαπλωμενη στην εξεταστικη πολυθρονα και διπλα της η Αννυ που της κρατουσε το χερι σφιχτα.
''Σε δυο εβδομαδες κλεινεις τους 6 μηνες'' η γιατρος πεταγοταν που και που .Η εξεταση ειχε φτασει στο τελος της.
''Ο Eric πως και δεν ηρθε;''η Αννυ αναρωτηθηκε και η Ρεβεκκα αναρωτηθηκε πως δεν το ειχαν σκεφτει νωριτερα.
''Ειχε κατι δουλειες ειπε'' μουρμουρισε η κοπελα σκεπτικη.Πηρε ενα κομματι χαρτι και σκουπισε την κοιλια της.
''Δεν το συνηθιζει '' μουρμουρισε η Ρεβεκκα.
Παρολα αυτα εμειναν αλλα δεκα λεπτα στο γραφειο της γιατρου και πηραν οδηγιες για το τριτο τριμηνο της της εγκυμοσυνης.
Οσο εμπαιναν στο αυτοκινητο η Αννυ φαινοταν σκεπτικη.
''Και μας εστειλαν κι εμας μαζι ..''μουρμουρισε η Αννυ
''Καλα αυτο θα γινοταν''η Ρεβεκκα εβαλε μπρος και βγηκε απο το υπογειο παρκινγκ
''Παμε στο εμπορικο,θελω να παρω καποια ρουχαλακια και τετοια'' η Ellie διεκοψε τον ειρμο της σκεψης των δυο φιλων της
''Χωρις τον Eric;''ξαναρωτησε η Αννυ
''Δεν τον νοιαζουν τον Eric αυτα''σχολιασε η ξανθουλα και η Αννυ εσμιξε τα φρυδια.
''Και παλι....''η Ρεβεκκα με την Αννυ μαλλον μοιραζονταν την ιδια ιδεα.
''Λετε να θελει να ερθει;''η Ellie απο το πισω καθισμα ρωτησε μπερδεμενη.Η Ρεβεκκα το σκεφτοταν ολο και περισσοτερο
''Τελος παντων κοριτσια πειτε μου τι θα κανουμε γιατι ο Eric μου ειπε να τον παρω τηλεφωνο οταν αρχισουμε να επιστρεφουμε''Η Αννυ με την Ρεβεκκα κοιταχτηκαν με νοημα.
Ο Eric ποτε του δεν ηταν υπεροπροστατευτικος.Ουτε της απαγορευε να οδηγει ,να κατεβαινει σκαλες και γενικα...ηταν αφυπνιστικα λογικος και ηρεμος.Θα ελεγε κανεις οτι ακομα δεν το ειχε καταλαβει οτι σε τρεις μηνες θα κανουν παιδι.
''Ellie μου νομιζουμε οτι κατι ετοιμαζουν ''της το ξεκοψε η φιλη τους και η γιατρινα εσμιξε τα φρυδια.Εδειχνε να το σκεφτεται για λιγο κοιτωντας το κενο.
''Νομιζω εχετε δικιο...'' παραδεχτηκε καπως σκεπτικα και η Αννυ ξεφυσηξε.
''Αυτη η κοπελα κανει εγχειρησεις ανοιχτης καρδιας''
''Μου ειπε οταν επιστρεφουμε απο το εμπορικο να τον παρω τηλεφωνο,για να με περιμενει απεξω και να φυγουμε αμεσως''επανελαβε στον εαυτο της ''και ολως περιεργως δεν μου ζητησε να αλλαξω ημερομηνια για το ραντεβου.Που κανονικα δεν θα επρεπε να το ακυρωσει γιατι πριν τρεις εβδομαδες που πηγαμε στην γιατρο διαλεξε εκεινος την συγκεκριμενη ημερομηνια''
Οι υποψιες τους αυξηθηκαν κι αλλο.
''Και ποτε στο ακυρωσε;''η Ρεβεκκα την ρωτησε.
''Χθες το βραδυ,αλλα αργα,μετα τις 11''
''Κατι κανουν πισω στην επαυλη'' η Αννυ ανακοινωσε ''Και δεν θελουν να μαθουμε τιποτα''
''Αρα πιθανον να παρακολουθουν και το αμαξι απο το τσιπακι σε περιπτωση που τους πουμε ψεματα'' αναφωνησε η Αννυ
''Μα φυσικα!Γι αυτο προτεινε ο Ιασονας να οδηγησω!Στο δικο μου ειχε βαλει!Οχι ομως σε ολα του Eric και του Carter''
Οι τρεις φιλες κοιταχτηκαν με συνειδητοποιηση να βρεχει τον αερα αναμεσα τους.
''Τι κανουμε''η Ellie πλησιασε στην ακρη της θεσης.Ειχε χασει το χρωμα της,φοβοταν.
''Εσυ αρχικα θα ηρεμησεις,κατι βλακωδες σχεδιαζουν σιγουρα.Θα παμε σε ενα μακρινο εμπορικο ,θα τον παρεις τηλεφωνο και θα του πεις οτι εχει μια παρουσιαση στα Hampton's για τα νεα βρεφικα και θα μεινουμε εδω,αρα θα αργησουμε ,πες του ενα διωρο.Θα παρκαρουμε και μετα θα παρουμε ταξι ''
Κοιταχτηκαν συνομωτικα.
''Ναι....ναι ...θα προσεχω.Ναι...οχι ειναι σιγουρο τι ωρα θα γυρισω.Ναι...Τελειωνει 4 οποτε ...εκει ναι ....περιπου 4.30 θα ειμαι στην επαυλη.Ωραια θα σε παρω.Ναι.Ναι ειπαμε!Αντε ...γεια''
Την ιδια ωρα η Ρεβεκκα παρκαρε.Η Αννυ ειχε γυρισει στο πισω καθισμα και παρακολουθουσε την συζητηση της Ellie στο τηλεφωνο με αμεριστη προσοχη.
Το εκλεισε επιτελους.
Κοιταξε τις φιλες της αποφασισμενη.
''παμε να δουμε τι μας κρυβουν''
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ταξι της αφησε στην μεση του πουθενα και η Ρεβεκκα βιαστικα εδωσε στον παραξενεμενο ταξιτζη πεντε χαρτονομισματα.
''Σιγουρα εδω ειστε;'' ο ανθρωπος προφανως δεν εμπιστευοταν την απομονωμενη περιοχη στην ακρη του δρομο.
Που να φανταστει οτι οι τρεις γυναικες ηθελαν να μπουν στο αβατο πισω απο τις ψυλες χρυσες πυλες.
''Ναι μια χαρα ,ευχαριστουμε''η Αννυ βοηθησε την Ellie να βγει εξω και εκλεισε την πορτα βιαστικα.
Στην πυλη ο υπευθυνος της ασφαλειας γουρλωσε τα ματια επιβεβαιωνοντας τις υποψιες τους ακομα περισσοτερο
''Δεν το πιστευω οτι μου ειπε ψεματα.Θα τον σκοτωσω''η Ellie μουρμουρισε.
''Ο Carter μου κανει αντιποινα για χθες'' ανασηκωσε τους ωμους της χαλαρη σχεδον η Αννυ.
Η Ρεβεκκα εμεινε σιωπηλη.Ειχε κακο προαισθημα,απο εκεινα που καλο ειναι να μην αγνοεις,
Το ονειρο της,ή μαλλον ο εφιαλτης της το προηγουμενο βραδυ, εμοιαζε πλεον σχεδον προφητικος.
''Τολμα να ειδοποιησεις οτι ηρθαμε και θα φροντισω να χασεις την δουλεια σου''η Ρεβεκκα απειλησε τον εναν φρουρο με τον ασυρματο και ολοι εξελαβαν το μηνυμα.
Αλλωστε δεν τους διεταζε ο οποιοσδηποτε αλλα η Ρεβεκκα Ιακωβου,Η Γυναικα.
Οι γοβες τους ηχουσαν ρυθμικα και παγερα σχεδον στο μαρμαρινο δαπεδο της επαυλης.
Ενα περιεργο συναισθημα ειχε καρφωθει στο στηθος της Ρεβεκκας και δεν ελεγε να την αφησει να παρει ανασα.Εξω απο το γραφειο του Ιασονα ηταν ο Eric και ο Carter μαζι με τον Jake που συζητουσαν κατι εμβροντητοι και θορυβημενοι,μολις δε τις ειδαν ...ασπρισαν λες και ειχαν δει φαντασμα.
Αυτο και αν ενετεινε τους φοβους τους.
''Τι κανετε εσεις εδω τοσο νωρις;'' ο Eric ετρεμε απο ταραχη ''Δεν σου ειπα να με παρεις τηλεφωνο οταν γυρνατε;' ρωτησε αυστηρα και θυμωμενα την κοπελα του η οποια δεν εκανε πισω
Ο Carter σιγουρα εστελνε μηνυμα στα κεντρικα στις πυλες.
''Μην κανεις τον κοπο, τους απειλησα''
''Κατι μας κρυβετε'' δηλωσε η ξανθουλα
''Νομιζα οτι ειπαμε οχι αλλα μυστικα αναμεσα μας''η Αννυ τους κοιταξε ψυχρα.
Η Ρεβεκκα εξακολουθουσε να μην μιλαει
''Τι να σας κρυβουμε μωρε!''φωναξε σχεδον ο Carter
Η πλανευτρα κοιταξε τις φιλες της.Ο Χακερ ελεγε ψεματα
''Αντε παμε για φαγητο'' ο Eric επιασε την Ellie απο την μια πλευρα πλευρα και την Αννυ απο την αλλη και εκανε να τις τραβηξει μακρια απο το γραφειο παιρνοντας μαζι και την Ρεβεκκα.
''Εγω θα μπω στο γραφειο '''η Ρεβεκκα δηλωσε αποφασιστικα και οι τρεις αντρες εμειναν να την κοιτανε εμβροντητοι
''Ο Ιασονας ειπε να μην τον ενοχλησει κανεις''σε μια υστατη προσπαθεια του ο Carter σταθηκε μπροστα απο την πορτα.
Η πλανευτρα γελασε,ψυχρα.Ειχαν καιρο να την ακουσουν να γελαει ετσι.
Ηταν περιεργη η οψη της.Σαν να θυμιζε καπως το παρελθον,σαν να μην ειχε περασει σχεδον δυο χρονια εκει μεσα.Σαν να μην ηταν φιλοι.Σαν να τους γνωριζε λιγα λεπτα.
Το υφος της ηταν ψυχρο.
Και πλεον...ναι,εβλεπαν παλι μονο την Γυναικα της Μαφιας,οχι την Ρεβεκκα,αλλα την Ρεβεκκα Ιακωβου.
Τα πρασινα ματια της εγιναν δυο τροπικα οχυρα απο παγωμενο σμαραγδι και η εκφραση της εμεινε κενη.
Απροσωπη ομορφια.Συγκλονιστικη,απροκαταλυπτη,απαραμμιλη,αλλα διχως προσωπο.
Αυτο ειχε οταν μεταμορφωνοταν στην πλανευτρα.
Παραμερισε τον Carter με ενα της νευμα μονο.Ηταν σχεδον καθηλωτικη η αυρα της.Μεσα της υπηρχε μια οργη που αναχρονικα συσσωρευοταν.
Γυρισε το πομολο.Ο Eric της επιασε το χερι.Την κοιτουσε σοβαρος ,οπως παντα.
Τον θεωρουσε πια φιλο της τον διοικητη,εννοω...δεν ηταν τοσο φιλικος ολες τις ωρες.Αλλα αγαπουσε την φιλη της,και ειχαν γινει μια ατυπη οικογενεια.Τον εμπιστευοταν,μα κατι στα ματια του την εκανε να πιστευει οτι κατι κακο της ειχαν κρυψει
''Και εμεις χθες το βραδυ το μαθαμε,τοτε μας το ειπε ο Ιασονας'' σχεδον της δικαιολογηθηκε παραξενευοντας την.
Εσφιξε τα δοντια.Πηρε βαθια ανασα.Κοιταξε την Αννυ και την Ellie,επειτα τον διοικητη,τον Carter και τον Jake,κοιταξε τους δυο φρουρους που περιμεναν στην γωνια,δεν τους ηξερε.
Ποιοι ηταν;
Μουδιασμενη σχεδον ανοιξε την πορτα,μονο και μονο για να δει τον Ιασονα να καθεται στο γραφειο του,φορουσε γκρι πουκαμισο ,μαυρο παντελονι,σακακι και γραβατα.
Τιποτα ωστοσο δεν τον χλωμιαζε περισσοτερο απο την εκφραση του μολις την ειδε.
Ειχε γινει φαντασμα και δεν το ηξερε;
Η μια απο τις δυο ψηλες δερματινες πολυθρονες απεναντι του ηταν κατειλλημενη.Οποια ή οποιος καθοταν δεν εκανε τον κοπο να γυρισει.Και η πλατη ηταν πολυ ψηλη και που δεν φαινοταν τιποτα.
''Ρεβεκκα''ο Ιασονας ψελλισε το ονομα της αργα,σταθερα.Ειχε ισχυ στην φωνη του,θα μπορουσε αλλωστε να μην εχει;
Ηταν ο βασιλιας της Μαφιας.
''Τι συμβαινει εδω'' ρωτησε και εκλεισε την πορτα πισω της.
Την κοιταξε απο πανω μεχρι κατω.Φορουσε ενα στενο παστελ κιτρινο φορεμα με ισια γραμμη στο ντεκολτε και στενη γραμμη με κλεισιμο πανω απο απο τα γονατα.Για καποιο λογο ,εμοιαζε ξαφνου αυστηρο πανω της.
''Εγω δ-δεν-''
''Δεν πιστευα ποτε οτι υπηρχε γυναικα που θα σε κανει να χασεις τα λογια σου''
Η φωνη που ακουστηκε,ηταν γνωστη, τρομακτικα γνωστη.Εκανε την Ρεβεκκα να ανατριχιασει.Σχεδον αναφωνησε.
''Μην κλαις.Δειχνει την αδυναμια σου''
''Θα γινεις δυνατη.Με ακους;Θα γινεις η πιο ισχυρη απο ολους.Μπορεις.''
''Προσπαθησε κι αλλο.Δεν το εκανες καλα.Ξανα''
''Μην αφησεις κανεναν να σε υποτιμησει.Εισαι η καλυτερη.Καθε μερα να τους το αποδεικνυεις.''
Ηταν παντα σκυθρωπος,δεν χαμογελουσε,ηταν ο πιο καθηλωτικος ανθρωπος που ειχε γνωρισει ποτε της.Πολυ ομορφος ,αγερωχος.Με στητη κορμοστασια και εξεταστικο βλεμμα.Σε διαβαζε,σε εκανε να νιωθεις ευαλωτος.
Με ενα του νευμα εδινε και επαιρνε ζωη.
Με μια του εκφραση αποφασιζε για το μελλον ανθρωπων και επιχειρησεων.
Ηταν παντα απροσιτος,σαν μια επιγεια θεοτητα,λες και δεν ανηκε στους ανθρωπους,ηταν κατι ανωτερο,δεν μπορουσες να τον αγγιξεις ,δεν ειθισται να του μιλας στον ενικο,να του κανεις πλακα.
Ηταν καλος ανθρωπος,δικαιος,και με καλη καρδια...αλλα σκληρος και αυστηρος,δεν πιστευε στην συγχωρεση ,τιμωρουσε αβιαστα.
Η καρδια της Ρεβεκκας ετρεμε στο στηθος της.
Ζαλιζοταν.Πρεπει να ειχε χλωμιασει κιολας.Ηταν λευκη σαν πανι.
Κοιταξε εντονα την γυρισμενη πολυθρονα.Το ατομο που καθοταν πανω της την γυρισε ωστε να βρεθει απεναντι στην Ρεβεκκα.
''Και σιγουρα δεν πιστευα οτι αυτη η καποια θα ηταν η κορη μου''
Τα μαυρα ματια,τα δαχτυλιδια στα χερια του,το μαυρο του σακακι,η επιβλητικη παρουσια του,το αρωμα του,η φωνη του.
Ολα αυτα,ενα ενα,την κατεστρεψαν
Μα τον ειδα νεκρο...ηταν νεκρος μπροστα μου,ηταν νεκρος στα χερια μου.
Η φωνη της βγηκε σταθερη,και ψυχρη,παγερη σχεδον,κενη.Δεν κοιταξε τον Ιασονα,εκεινος επαψε να υπαρχει πια για αυτην,την ειχε προδωσει.Μονο εναν κοιτουσε.
Τον μονο αντρα που σεβοταν απολυτα,φοβοταν απολυτα,και σχεδον θρησκευτικα λατρευε.
''Μπαμπά;''
Ομως τις περισσοτερες φορες,οι εφιαλτες εχουν προσωπο.
Εχουν ματια,χειλη,μυτη,φρυδια,και βλεμμα...εχουν ενα βλεμμα που σε καιει.
Σε κυνηγανε τα βραδια οταν γυρνας σπιτι,ειναι στο ιδιο βαγονι στο τρενο,ειναι πισω σου στην σειρα για τον καφε,ειναι εξω απο το παραθυρο του δωματιου σου.
Οι εφιαλτες ειναι τρομακτικοι,οχι γιατι ειναι ψεματα,αλλα επειδη ειναι ζωντανοι,εχουν σαρκα και οστα,αναπνεουν ,ξυπνανε,κοιμουνται και το κυριοτερο ....σε γνωριζουν.
Οι εφιαλτες μας μας ξερουν με το ονομα μας.
Το χειροτερο απο ολα ειναι ,οτι μερικες φορες,ξεχναμε οτι ειναι τρομακτικοι,και αθελα μας...τους αγαπαμε.
Βυθιζομαστε στο σκοταδι τους και χανουμε το φως.
Και εκεινο το σκοταδι,ειναι ζεστο,πολυ ζεστο,
μα σε λιγο,χανεσαι,
καιγεσαι ζωντανος,
μα δεν ξυπνας.Οι εφιαλτες,δεν τελειωνουν ποτέ.
Γιατι ζουν,μεσα μας.
Πίσω από κάθε ισχυρή γυναίκα, κρύβεται ένας τυραννικός πατέρας.
Sigmund Freud
Ciao Bellas!
Tι κανετε;
Το quote στο τελος για να μην προδωθω και κεφαλαιο νωρις γιατι σας αγαπω.
ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ;
Δυο οι βασικοι πυλωνες του κεφαλαιου.
Το ονειρο της Ρεβεκκας-Συζητηση μεταξυ τους
Η επιστροφη του πατερα της,ποια το περιμενε;
Προδοσια λοιπον ο Ιασονας.
Και πιστευατε οτι ολα τελειωσαν....ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Αφιερωμενο σε angel_st4 γιατι εδω και χρονια προχωραμε μαζι σε αυτον τον κοσμο
και στην katrindelon που πρωτη φορα ειδα σχολιο σου,και καλως ηρθες στην παρεα γλυκια μου !!
Αυτα απο εμενα.
Σας αγαπαω παρα πολυ (κι ελπιζω να το ξερετε)
xxxΜαγδαxxx