Kabadong-kabado ngayon si Sienna, hindi malaman kung anong iisipin. She inhaled deeply again. Ilang beses na niyang sinubukang pakalmahin ang kanyang sarili ngunit tila wala iyong silbi bagkos, lalo lang pawang sinisilihan ang kanyang pang-upo dahil sa labis na kaba na kanyang nadarama ngayon.
She was at Horecois Industries main building. Kaka-graduate lamang niya mula sa University at ngayon, sinubukan niya ang kanyang suwerte na pasukin ang isa sa pinakatanyang na korporasyon hindi lang sa bansa, maging sa buong Asya.
She was applying for the secretarial position. Hindi niya sigurado kung matatanggap siya pagkat ang karamihan sa mga kasabayan niyang nag-apply roon ngayon ay hindi lang basta nakapagtapos lang ng kolehiyo, ang iba ay may mga masteral degree pa. Aminado siyang sa kanilang batch, siya ang may pinaka-maliit na tsansang makapasok.
Napapikit siya at muling huminga nang malalim, taimtim na nagdarasal na sana ay makuha siya roon. Katunayan, kung aalukin siya ngayon ng kahit sino roon ng kahit pinakamababa pang posisyon ay handa siyang tanggapin. Ganoon siya kadesperadong makuha ngayon ng kompanyang iyon.
Muli siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga She was getting more and more exasperated as the time passed. Desperado na siyang makausap ang mag-i-interview sa kanya dahil hindi na talaga siya mapakali at lalo lang nadaragdagan ang nadarama niyang kaba habang patagal nang patagal ang kanyang paghihintay roon.
Buong buhay ni Sienna, pinangarap niyang magkaroon ng sariling identy. Magkaroon ng sariling pamamaraan sa kanyang sariling buhay. She was the oldest daughter of the Marchioness Royal of Lemmings State, a niece to the Queen of Flademia. In short, she lived in a quite comfortable environment all her life. Too comfortable for her to sometimes feel uncomfortable. Minsan-madalas, nasasakal na siya.
Her mother, the Marchioness, just loved her so much to the point the she was too overprotective of raising her. Hindi siya bulag para makita iyon habang tumatanda siya. It was just that, she didn't have the heart to tell her mother that sometimes, she was being too much. Masyado siya nitong pinrotektahan sa mundong batid niyang wala namang gagawin upang masaktan siya.
She totally understood her mother. Kaya lang talagang sobra na ito kung minsan. Hindi niya maintidihan kung bakit ito ganoon sa kanya. Of course, she tried asking her mother why. Ang sabi lamang nito sa kanya, grabe ang hirap na dinanas nito bago siya ipinanganak.
Matagal at mahabang proseso ang pinagdaanan nito maisilang lamang siyang ligtas at malusog sa mundo. Tinanong niya ito kung anong ibig sabihin nito roon ngunit hindi na siya nito pinaliwanagan pa bagkos, tumango na lamang at siya piniling pansamantalang makuntento sa paliwanag nitong iyon sa kanya.
Sienna loved her family more than anything in the world. Specially her mother. May konekyon silang dalawang walang sino man sa mundo ang kayang makaintidi. Even though she had no idea what her mother went through to treat her like that, she obeyed her and everything she said. Batid naman niyang ikabubuti lamang niya ang hangad ng kanyang ina.
But sometimes, Sienna felt like she can't breathe knowing that there was not enough space for her to move freely. Her mother's overwhelming love for her was to much to bear. Maraming pagkakataon sa buhay niya ang pinalampas niyang mangyari dahil lamang hindi siya nito hinayaan gawin niya ang kanyang mga nais.
When she was ten, they had an overseas school trip in grade school but her mother wouldn't let her go because according to her, it was too dangerous to go overseas specially when there was going to be no guarding adult but their school advisor. Malungkot man at hindi siya nagreklamo sa kanyang ina. Muli, iniisip niyang kabutihan lamang niya ang hangad nito.
But then she hit her teenage years when everyone in her school were having the time of their lives, going to party, shopping, hanging out with those cute basketball guys from the campus. Wala ni isa man sa mga iyon ang naranasan niya at lihim siyang nagtatampo dahil doon. Pakiramdam niya ay napagiiwanan na siya ng lahat.
Nais man niyang magrebelde ay wala sa puso niya ang gawin iyon. Bahagya mang masama ang kanyang loob, hindi magawang kwestiyunin ang desisyon ng kanyang ina. How could she? Ginagawa lamang nito ang lahat ng iyon dahil sa labi na pagmamahal nito sa kanya.
Kaya ngayon, may pagkakataon na siyang makatakas at magkaroon ng sariling buhay kahit papaano. Alam kasi niyang hangga't may pagkakataon ang kanyang ina, hangga't maaari ay naroroon lamang sa kanyang tabi. Nakabantay sa kanya na tila ba isang siyang batang paslit na mawawala kapag nawaglit ito kahit saglit.
Sa tingin niya, ang pag-a-apply sa Horecois Industries ang magiging isa sa pinaka-hindi niya pagsisisihang desisyong gagawin niya sa kanyang buhay.
"Miss Sienna Jane Durnham." Tinawag na ang kanyang pangalan at mayamaya ay pinapasok na sa isa sa mga silid roon na walang ibang tao. Ang sabi ng babaeng tumawag sa kanya ay mag-antay lamang siya roon saglit pagkat darating narin roon mayamaya ang magpa-final interview sa kanya. Hindi nagtagal, iniwan nari siya nito roon mag-isa.
Lalo yata siyang kinabahan ngayong wala na siyang taong kasama. She was in an empty room with nothing but a beautiful scenery of the whole Metro Primo.
Nasa ika-dalawampu't siyam na palapag ang silid na iyon kaya't hindi niya malaman kung malulula siya o ii-enjoy nalang ang magandang tanawin. Maybe, she could've enjoyed the view already if she was not almost trembling out of nervousness.
Ni hindi niya magawang inumin ang tsaang inihanda sa kanya kanina ng babae bago ito tuluyang umalis at iwan doon. Labis siyang kinakabahan sa mangyayari sa kanyang interview.
A minute later the door opened and it almost stopped her from breathing. Tila nakahinga lamang siya nang makitang si Dalton Owens iyon at hindi kung sinong mataas na tao lamang ng Horecois Industries. Nakangiti ang bungad nito sa kanya bagay na lalo nagpawala sa kanyang kaba.
"It's been a while, wouldn't you say?" Sabi nito at pagkatapos ay bineso siya nito sa kanyang pisngi. Siya naman ay hindi agad nakakibo sa kanyang kinatatayuan, tila pansamantalang napatulala.
"Y-Yeah." Tanging nasambit niya. Dalton took off his suit jacket and rolled up his sleeves, loosening his tie. Naupo ito sa harapan niya at iginiya nito ang kanyang upuan. Umupo narin siya.
"I didn't actually believe it when they told me you were here, applying for a job." Pagsasalita nitong muli mayamaya, nakangiti parin sa kanya.
Dalton was actually related to her. He was one of her mother's godchildren. He was also the nephew of Uncle Wilson, the husband of her Aunt Liane. In short, he was part of her family, on the extended side.
"Well, I didn't expect to see you here as well. Ang akala ko, ibang department head ang mag-i-interview sa 'kin ngayon." She said honestly to him.
"You're applying for a secretarial job. Why? I mean, you know that you're mother and uncle has a share in this corporation, right? You could manage your own company if you want. We could arrange that, just say the word." Naging seryoso ang tinig nito, bagaman hindi naman naalis ang ngiti.
Hindi niya akalaing ganoon ito magsalita kapag nagtatrabaho. It was so business-like. So professional. Hindi niya maiwasang humanga sa paraan ng pagsasalita nitong iyon.
"I just wanna prove myself first before I even lead something big. As my mother said, 'if you can't follow something little, how can you lead something big?' I believe her." Unti-unting nawala ang ngiti ni Dalton at hindi nagtagal ay tumayo na ito sa kinauupuan nito.
Tumikhim ito, lalong naging seryosi at inilahad ang kamay sa harapan niya. Hindi niya malaman kung dapat ba niyang kamayan iyon o ano.
"Congratulations, Ms. Durnham. I expect you to report to me on Monday morning. My assistant will brief you after this." Sabi nito sa kanya. Doon niya kinuha ang kamay nito at kinamayan.
SIENNA COULDN'T HELP but smile to herself like a fool. She was at the conference room, serving tea together with other assistants like her. Kaka-break lang ng mga presidente at iba pang mga department heads sa annual meeting na naganap nang bigla siyang kindatan ni Dalton kanina mula sa hindi kalayuang distansiya nila.
Simula nang magtrabaho siya para sa lalaki ay ganoon na ito, tila magiliw sa kanya at palaging siyang pinapakitaan ng mabuti. Katuyan ay espesyal ang turing nito sa kanya, bagay na hindi niya gaanong binigyang-kahulugan dahil marahil baka ginagawa lamang nito iyon dahil ninang nito ang kanyang ina. But she couldn't help herself now. Kinikilig siya.
She was one of Dalton's secretaries for quite some time now. At bilang bagong chairman ng Horecois Industries, nauunawaan na niya ngayon kung bakit kailangan ni Dalton ang higit sa isang sikretarya.
She also wondered now how her mother did the same job before for Auntie Jessica, her mother's best friend as far as she could remember and the former chairwoman of the massive conglomerate, Horecois Industries.
Ang alam niya, tinanggal na noon pa ni Auntie Jessica ang labing dalawang mga sikretarya nito noon at inilipat na lamang sa iba't-ibang department dahil ayon dito, ang kanyang ina lamang ang siyang pinaka-efficient na sikretarya sa lahat. Sa madaling salita, tanging sa trabaho lamang ng kanyang ina ito nakuntento at na-satisfy ang kanyang Auntie Jessica.
She couldn't believe that her mother was that good. Siguro, marahil may kinalaman iyon sa pagiging sundalo ng kanyang ina noon. She concluded that her mother was that great with her job because of her discipline and work ethic. If only she could be half as good as her mother were before, she knew she would pleased Dalton even more.
Simula nang magtrabaho siya para sa binata, ang tanging nais lamang niya ay ma-impress ito sa kanya at sa kanyang mga ginagawa. Nais niyang ipakita rito na hindi ito nagkamali sa pagpili sa kanya, na hindi lang dahil sa may konekyon ang pamilya nilang dalawa. Kung hindi dahil iyon sa kanyang galing at kapabilidad.
Kinagabihan, pagakatapos ng kanilang mahabang meeting ng maghapong iyon ay kakatukin sana niya si Dalton sa opisina nito upang magpaalam na para umuwi nang makita niyang nakasandal ito sa kinauupuan nito, nakapikit at hinihilot ang magkabilang sentido.
Bigla siyang nakaramdam ng awa para dito. Kahit pa batid niyang halos ng lahat ng tao roon ay nakauwi na ay hindi naman niya magawang basta lamang na iwan roon nang ganoon ang binaya.
Madali siyang bumalik sa kanyang desk at iniwan ang kanyang bag roon at mabilis na nagtungo sa pantry upang maghanda ng tsaa at biskwit para sa kanyang boos. She had to make sure the chairman would be okay before she even leave.
Pagkatapos maihanda ang mga iyon kumatok siya sa opisina nito at pagkatapos ay saka pumasok dala-dala ang tray na naglalaman ng pagkain at inumin, pati narin ng gamot para sa sakit ng ulo nito. Kagaya nang palagi simula noon, nakangiting sinalubong ni Dalton ang pagpasok niya roon kahit pa batid niyang may dinaramdam ito ngayon.
Ibinigay niya rito ang biskwit at tsaa at pagkatapos nitong sumubo kahit papaano ay saka niya ito pinainom ng gamot. She couldn't imagine how painfully stressful his job was. Ang magagawa lamang niya ay tulungan ito sa mga trabaho nitong iyon. It was her duty after all.
"Are you going to be okay if I leave you here?" Tanong niya rito. Nakangiting tumango lang ito sa kanya at tumayo narin mula sa kinauupuan nito.
Naglakad ito patungo sa kanyang kinatatayuan, hindi inaalis ang tingin sa kanyang mga mata. Siya naman ay halos hindi malamang kung anong gagawin ng mga oras na iyon. Hindi namalayang kanina pa siyang umaatras ng lakad kung hindi pa lumapat ang kanyang likod sa pader.
She has no place to go. He cornered her everyway out with his both arms. Napalunok siya. Hindi parin nito inaalis ang pagkakatingin nitong iyon sa kanya.l. The way he looked at her, it was as if he wanted to devour her.
"On the contrary, I want you to stay. Only if you wanted to, of course..." He whispered to her ear, his hot breath touching her skin. In an instant, she felt hot. Ang akala niya, mayamaya ay lalayuan rin siya nito at ititigil kung ano man ang ginawa nitong iyon sa kanya. But she was wrong. He was still there standing in front of her, as if he was waiting for her to give him permission.
Sa nakalipas na buwan ay napapansin niyang iba talaga ang trato sa kanya ng binata. Masyadong espesyal para sa relasyon ng isang empleyado at ng boss. Inisip niya noon na baka dahil sa friendship ng kanilang mga ina kaya ito ganoon sa kanya. Hindi niya masyadong binigyan ng kahulugan ang mga kabutihanng ginagawa nito para sa kanya.
Ang akala niya ay aalis rin si Dalton at iitigil rin nito kung ano man ang ginagawa nitong sa kanya mayamaya. She thought he was tripping, pranking her. But she was wrong this time.
Nang nagkaroon ito ng pagkakataon at agad nama nitong sinamantala iyon. He kissed her, gently at first but quickly turned in to hunger and to her surprise, she kissed him back with the same intensity.
Marahil dahil naipon ang nararamdaman niyang iyon sa panaka-nakang pagpapakilig sa kanya ni Dalton sa paglipas ng panahon. She couldn't think straight that moment but one thing occurred to her, that maybe she had fallen in love with him already.
Everything happened so fast and before she knew it, she was lying on the couch with him on top of her. He was making love to her.
All she could feel that moment that was the glorious feeling that he was giving her with every kiss and touch. She couldn't even keep her eyes open, all she could do was moan his name until the two of them became one.
It was a little bit painful at first but now she knew that the pain was all worth. Walang salitang maaaring makapag-describe kung gaano kaluwalhati ang ipinaramdam na iyon sa kanya ni Dalton.
She was aware with what they did. Alam niyang maari ring ni walang kahit anong nararamdaman kahit ano para sa kanya si Dalton kung hindi pang-pisikal na traksiyon ngunit hindi siya makakapa ng kahit anong pagsisisi sa kanyang sarili.
All she felt was the thing they did was very liberating. Hindi niya kayang maipaliwanag ngunit gusto niya ang pakiramdam na iyon. Na sa unang pagkakataon sa buhay niya, may bagay siyang masasabi niyang pinagdesisyunan niya para sa kanyang sarili.
And she could hide that very thing from her mother or to anyone who has opinion with everything that concerns her. Now, she has a secret. A secret she only shared with the man she really liked.
"So.. what happened to us, it means something right?" Hindi niya napigilang itanong kay Dalton mayamaya. They were lying on the couch together, breathing heavily after the instense love making
Ang akala niya ay mapipikon ito o maiirita sa kanyang tanong, ideyang nakuha niya mula sa kanyang mga kaibigan. Na ayon sa mga ito, ayaw na ayaw raw ng mga nobyo ng mga ito masyadong matanong o kaya naman ay masyadong clingy. Nakangiting pinisil ni Dalton ang kanyang ilong.
"Of course. It means everything to me." He said before he closed his eyes again and finally drifted away. Her heart melted in an instant. Doon niya nakumpirma kung ano talaga ang nadarama niya para sa binata. Mahal na nga niya talaga ito at gagawin niya ang lahat ng nais nito mapasaya lamang ito sa abot ng kanyang makakaya.
"DO YOU HAVE any plans on marrying me at all?" Hindi mapigilang tanong ni Sienna kay Dalton. Matagal nang bumabagabag sa isipan ni Sienna na itanong iyon sa binata ngunit ngayon lamang siya nagkaroon ng lakas ng loob.
Sabay silang dumating sa opisina pagkat sa penthouse siya ng binata nagpalipas ng magdamag. Ever since they started their relationship, abstinence was never really a thing to them, they just couldn't get enough of each other. It was just that, up until now, no one knew about 'them' apart from of course, them. Iyon ang labis na nakakapagpabagabag sa kanya ngayon.
Iyon kasi ang nais ni Dalton, na wala muna sanang makaalam ng tungkol sa kung ano man ang namamagitan sa kanila dahil ang sabi nito, ayaw nitong ma-pressure sa dami ng ginagawa nito ngayon. Na kapag dumating na ang oras na pwede na, ayaw nitong may intindihin pang iba bukod sa kanya.
He said that he wanted to give all his attention to her when the time comes. Kaya nga't nakikita niyang labis ito kung magtrabaho ngayon. Iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit hindi niya magawang magreklamo, labis din ang effort ng binata para sa kanila.
Hindi niya magawang magreklamo. Alam niya kung gaano kalaki ang resposibilidad ng lalaki sa malaking korporasyong hinawakan. He was basically like the father of more than fifty thousand employees of Horecois Industries worldwide.
Ayaw rin naman niyang i-pressure ito, lamang ay, nitong mga nakaraang araw ay nagsisimula nang magbigay ng babala ang kanyang isipan kahit pa ang puso niya ay lango sa pagmamahal at tiwala para sa binata. Naisip niyang marahil, normal lamang na makaramdam siya ng ganoong paranoia paminsan-minsan. Babae siya at nais makasigurado sa puwesto niya sa buhay ng lalaki.
"That was my plan." He casually said to her and gave her a peck on the lips before leaving her there at her desk for his early meeting.
Napabuga siya. Inisip na lamang na marahil ay ganoon lang siguro talaga si Dalton. Na pawang hindi ito gaanong ka-affectionate na tao at masyado mahayag ng sariling damdamin. Ganoon pa man, naniniwala siya sa mga ipinangako nito sa kanya.
Walang dahilan para pagdudahan niya ang mga iyon gayung nararamdaman naman niyang totoong may halaga siya para rito. It was just that, Dalton's life was more complicated than most and she somehow understood that. Marahil nga ay mabigat na responsibiladad na ipakilala agad siya nito sa madla gayung labis ang pagka-abala nito lalo na ngayon.
Huminga siya nang malalim at imbes na kung anu-ano ang kanyang isipin ay inaliw na lamang niya ang kanyang sarili sa pagtatrabaho. Nang maghapon ay nagpadala sa kanya ng mensahe si Dalton na hindi siya masusundo nito at mauna na siyang umuwi pagkat hindi pa tapos ang meeting nito.
Sa halip na umuwi ay dumiretso siya penthouse ng lalaki. Alam niyang pagod ito at nais niya itong surpresahin kahit papaano sa pamamagitan ng paghahanda ng makakain nito. Paborito nito ang mga luto niya.
Nang matapos siyang ipagluto ang binata nag-ayos siya ng kanyang sarili at sinigurado niyang magiging maganda siya sa paningin nito ngayong sabi. She bet he was famished, she was too but not just for food. Namula ang kanyang pisngi. Hindi niya akalaing darating siya sa puntong magiging ganoon na siya mag-isip.
Agad siyang nagtago sa isa sa mga silid roon nang bumukas ang pintuan ng penthouse. Hindi niya maunawaan kung bakit niya ginawa iyon ngunit marahil dahil kinabahan siya pagkat batid niyang hindi nag-iisa ang binatang umuwi doon.
"Kuya, just let her be. Sienna is a nice girl. Matakot ka sa karma." Said the woman's voice. Sienna knew who it was. It was Dominique, Dalton's younger sister. Hindi niya magawang makagalaw sa kanyang kinatatayuan Bagkos ay nanatili lamang siya roon nagpatuloy sa pakikinig ng pag-uusap ng mga ito.
"I've had enough of this talk. My decision is final. Once everything is settled, I'm going to marry her and get the I needed from her, you understand?"
"Hindi ka ba naawa sa kanya? She seemed to be deeply in love with you now!"
"Then good. Things would be easier to get what I want from her."
"You already have enough money. Bakit kailangan mo pang kunin ang kakapiranggot na shares na 'yon?!"
"Well those little share worth billions now. Shares that would've been ours in the first place if our grandfather was not stupid enough to give it to those royal bastards!" Naging malamig ang tinig ni Dalton na tila ba ibang tao ito sa kanyang pandinig. Para bang bigla ay hindi na niya ito kilala. He was never like that nor talked like that before. At least not in her presence.
Napahawak siya sa kanyang bibig, hindi makapaniwalang narinig niya ang mga salitang iyon mula mismo sa bibig ng lalaking pinag-alayan niya ng kanyang buong sarili.
Nang maramdaman niyang muling lumabas ang magkapatid mula sa penthouse ay doon niya sinamantala ang pagkakatao upang umalis. Ganoon nalang ang kanyang pagmamadali sa kanyang bawat hakbang.
Agad siyang bumalik ng kanyang condo unit na tila may sariling isip ang kanyang mga kamay at kusang gumalaw ang nga iyon at mabilis na nag-impake ng mga gamit at nagmamadaling umalis.
Nais man niyang bumalik sa bahay ng pamilya niya sa Lemmings State, hindi niya magawa dahil ano nalang ang mukhang ihaharap niya sa pamilya, lalo na sa kanyang ina kapag tinanong siya ng mga ito kung bakit ganoon kamiserable ang itsura niya ngayon?
Hindi niya kayang magpanggap kaya't imbes na umiyak sa harapan ng mga ito ay tinawagan niya ang kanyang Ate Lily, ang panganay niyang kapatid, ampon ng kanyang ama. Dito siya nagpatulong upang makaalis agad roon.
Halos isang oras ang lumipas nang dumating si Ate Lily at sunduin siya. Agad siyang napayakap rito at sabay bumuhos kanyang mga luha. Gaya ng kanyang inaasahan, hindi ito masyadong naging matanong bagkos ay tinulungan lang siya nitong agad na makaalis roon. Tama ang desisyon niyang ito ang tawagan.
Hinang-hina siya ngayon sa labis na pag-iyak at pagka-lugmok dahil sa kanyang natuklasan. Pakiramdam niya mamatay siya sa labis na sakit. Kailangan niyang umalis. Kung saan siya pupunta, bahala na. Basta kailangan niyang makalayo muna sa lugar na iyon. Kay Dalton, sa Flademia. Sa lahat.