'Saying that I'm BAD doesn't make you GOOD.'
-someone
💕Samantha's P.O.V💕
"Sam, good morning." Binati naman ako ni Nerissa.
Maaga akong nagising sa araw na ito. Another day! I hope this day is on my side right now. Ayaw ko munang ma stress. Haysst.
"Hmmm...Morning." I reply.
"Amm...guys, kain na tayo." Surah suddenly appeared in front of us.
"Sige."
Tumango lang ako.
Pumasok kami ng sabay ni Nerissa sa classroom.
"Good morning, Nerissa."
"Good morning, Sam."
Bati naman sa amin ni Katherine.
Ngayon lang ulit siya naglakas nang loob para pansinin ako.
"Good morning, Princess." Nerissa reply.
"Same." Maikli kong sabi na ikinagulat niya naman dahil pinansin ko siya.
"Good morning." Napatigil naman ako sa paglalakad.
Nilingon ko siya.
"Good morning." Mabilis kong sabi at umupo sa upuan ko. Arrgghh... I feel awkward. Tsk! Gosh! I remember what happened yesterday. Goodness! Move on Sam.
Dumating naman si Professor Yaossa.
"Good morning everyone, today we will go on to our activity. So, please go to your respective partner para masimulan niyo na ang paggawa ng potion, okay everyone move." Miss Yaossa said.
Eh?
Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko kung tatayo ba ako para pumunta sa tabi ni Blake o hihintayin siya ang lumapit dito. God.
"Miss Smith, are you okay? Is their something wrong?" Mukhang napansin naman ako ni Miss Yaossa na nakatulala lang sa upuan ko.
"I'm okay, Miss." I simply reply.
Tumango naman siya.
"Sige na, go to Mr. Collins nang masimulan niyo na ang activity ninyo." She said.
"Yes Miss."
Umalis naman siya sa harapan ko at pumunta sa ibang magkapareha.
I sigh.
"Master? May problema ba?"
Nagulat ako nang bigla akong kausapin ni Nerissa.
"I'm okay, Nerissa. Thank you for the concern."
Napatingin ako sa kanya, kasama niya si Gab. Ningitian niya ako. I just look at her with a calm expression.
"Samantha?"
Someone called me behind.
"Blake?"
Nilapitan niya ako at umupo sa inuupuan ni KC.
"So, what we will going to do?" Tanong niya naman sa akin.
"Ano bang potion ang gagawin natin?" I ask.
Kinuha ko naman ang notebook at ballpen ko para isulat ang dapat na gagawin.
"How about Healing Potion?" He suggested. Nilingon ko naman siya.
Healing Potion?
"Paano natin gagawin yon? Hindi ba kakailanganin natin ang Crimson Rose? Mabisa yun para sa isang healing potion." I ask.
Naalala ko sa Healing Potion yung Crimson Rose mabisa iyon para sa pagpapagaling.
Eh? Wala naman yun dito. Alangan naman pupunta kaming Wicca Forest?
"We don't need that Crimson Rose, we will do a basic one para lang sa mga maliliit na sugat at mga pasa." Paliwanag niya naman.
"O-okay?"
Napatango nalang ako.
"Okay, note that." Sinulat ko naman ang Healing Potion.
"How about the ingredients?" I ask him.
Nilingon ko naman siya at nagulat ako sa titig niya. Naiilang ako dahil sa titig niya sa akin.
Bakit ganyan siya kong makatitig?
"Blake?" I called him.
God! Why his acting like that?
"Blake?" I called him once again.
Bakit ba to tulala? Goodness!
Winagayway ko naman ang kamay ko sa harapan niya.
He blink.
"H-huh? Ah... What is it?" Nauutal niyang tanong.
I bite my lip because of awkwardness.
Inilihis ko ang paningin ko sa kanya.
Gusto kong matawa pero pinigilan ko.
God! He's cute. Why his acting like that?
"Amm... I said how about the ingredients?" Tanong ko naman habang nasa sinusulat ang paningin.
"Ah...that....about that bla
...bla...bla..."
Inilista ko naman lahat nang sinabi niya.
Inangat ko naman ang paningin ko sa kanya.
I caught his staring at me again. Agad rin naman siyang nag-iwas ng paningin.
Napailing nalang ako nang ulo.
"Ammm... Blake?" Napaangat ako nang tingin sa babaeng tumawag sa kanya.
"What is it Surah?" Blake ask her.
"Ah...pwede ka bang makausap? I want to say something." She said.
Binalingan niya ako nang tingin ganon rin si Blake.
"Hiramin ko muna siya, Salliyah." She said.
Nagulat naman ako.
Bakit siya nagpapaalam sa akin?
"Huh? Ah...oo naman, sige lang." I simply replied.
Ngumiti siya sa akin.
"Thank you, Blake tara."
Tumango naman si Blake sa kanya.
"Babalik ako." Paalam niya sa akin.
Tumayo naman siya at sumunod kay Surah.
Pinagmasdan ko lang silang
naglakad paalis.
I sigh.
'Bakit parang pinipiga ang puso ko? Ang pagmasdan siya paalis ay masakit sa mata lalo na ang makitang may kasama siyang iba.'
Napailing nalang ako nang ulo at itinuon ang pansin sa sinusulat.
***
Umalis naman ako sa loob ng classroom at pumuntang library para mang hiram ng libro tungkol sa healing potion nang makasalubong ko ulit si Ethan.
My god! Nagulat pa ako dahil sa pagsulpot niya.
Tiningnan ko lang siya habang seryoso siyang naghahanap ng libro sa book shelves. Hindi ko naman sinasadyang pagmasdan and bawat galaw niya.
Nagulat pa ako nang bigla siyang tumingin sa akin.
Tumaas ang isang kilay niya.
"May sasabihin ka ba?" He ask with a bored tone.
Napangiwi naman ako at bahagyang nagulat hindi dahil sa tanong niya kung hindi dahil sa nagtagalog siya.
My goodness! Marunong din naman pala siyang magtagalog pero kung maka English wagas kagaya nung dalawang kumag sino pa ba edi si Blake at Kurt. Psh!
"Wala." Inalis ko nalang ang tingin sa kanya.
Wag mo nalang siyang pansinin, Sam.
Grabe ang sungit-sungit niya.
Tinaasan niya lang ako nang kilay at nilagpasan.
Tsk.
"Sam?"
Muntik pa akong mapatili ng may humawak sa balikat ko.
Nilingon ko naman ito. Gosh!
"Kurt!?" Anak nang! Siya lang pala.
"Sorry nagulat yata kita." As usual expressionless na naman ang mukha niya.
"It's okay." I said with a blank expression.
It's okay kahit na muntik na akong magka heart attack.
"What are you doing here?" Tanong niya naman sa akin.
Pinakita ko ang libro kong hiniram sa library.
Napansin ko namang parang may tinitingnan siya sa hallway kaya sinundan ko and tinitingnan niya.
It's Hannah.
Sinalubong ito ni Ethan at sabay silang naglakad paalis.
Ibinalik ko naman ang tingin sa kanya.
Napaatras pa ako nang makitang nakatitig siya sa akin.
I stared at him.
Is their something going on between those two? Or is their something happened between Kurt and her?
"Why did you looking at me like that?" He ask.
I avoided his gaze.
"Err...Nothing." Tangi ko nalang sagot at umalis sa harapan niya.
Nilingon ko pa siya at nakitang nakatitig parin siya sa akin.
Goodness! What was happen?
I walk with awkwardness. Tinalikuran ko nalang siya at naglakad paalis.
Gosh! Bakit naka salubong ko ang dalawang iyon? Don't tell me makakasalubong ko rin si Blake? Aish! Wag naman sana.
Naglakad nalang ako papuntang cafeteria.
Nakita ko namang nandoon na silang lahat except kay Hannah, Ethan at Kurt.
Pupunta na sana ako kay Nerissa nang may humarang sa daraanan ko.
Mukhang hindi nga si Blake ang makakasalubong ko.
"Hello dear Samantha, you miss me?" Ang nakakainis na pagmumukha ni Ysabell ang bumungad sa akin. She's smiling widely.
I look at her with a blank expression.
"Get out on my way." I said coldly.
Ayaw ko nang gulo. Kaya habang nasa mood pa ako umalis kana Ysabell.
"Oh! Why are you like that Sam? You didn't miss me a little bit? How sad naman." Nakangiti niyang sabi.
I know it's fake.
How plastic she is.
"Bakit naman kita ma mi-miss were not even close Ysabell, and I'm so thankful kasi hindi ko nakita yang pagmukha mo nang ilang araw." I coldy said.
Bigla namang tumalim ang tingin niya sa akin.
Nakita ko ring napatayo si Nerissa sa inuupuan niya.
"Oh really? I'm very sad pa naman kasi hindi ko manlang nakita at nalaman agad ang nangyari sa iyo. Awww... How are you, Sam? How was the feeling being betrayed by your so called friends? Masakit ba, Samantha?" Nakangisi niyang sabi sa akin.
Kinuyom ko ang kamao ko.
No! Calm down Sam. Don't mind her.
"Ysabell!" Nakita ko namang pinigilan siya nina Jessa.
"Miss Yu, umalis ka na." Kathleen called her with a warning tone.
Ngunit hindi manlang siya natinag.
"How does it feel, Sam?" Humalakhak siya sa harapan ko.
Nakakainsulto.
"Ysabell, I'm warning you." Nakalapit na pala si Blake sa amin.
Marami narin ang nagbubulong-bulungan.
"Your so pathetic Samantha, an Angel in Disguise ha!" She look mad.
Well I am too.
Nilapitan ko siya at tiningnan nang matalim.
"Samantha." Blake called me.
"Really? I'm pathetic? How about you? Ysabell, you know. Saying that I'm Bad doesn't make you Good at all." I look at her intensely, binigyan ko siya nang masamang tingin na kaya kong ibigay.
Bahagya pa siyang nagulat dahil sa sinabi ko.
I step forward. Napaatras naman siya.
Fear is now visible in her eyes.
"Don't you ever talk to me again like that or... I send you in hell we're you really belong." Galit ko siyang tiningnana.
I saw how she gasp.
Dinaanan ko siya.
"Miss Yu, in the disciplinary office now." Narinig ko namang sabi ni Blake.
How brave she is. Hindi manlang natakot sa Royalties? Tsk! Sabagay mukhang wala namang kinakatakutan ang babaeng yun eh makapang-insulto lang. It's her nature.
Nakasalubong ko pa si Yulla na masama ang tingin sa akin. I look at her with an emotionless expression.
"Sam?" Nerissa approach me.
"Alliy?"
"Ayos ka lang ba Sam?"
"Salliyah?"
Hindi ko nalang sila pinansin at naupo na. Hinintay ko nalang ang waiter na dumating.
They'll looking at me with a worried look.
Psh!
"Stop staring at me. Let's eat." I coldly said.
Nagsi-iwas naman sila nang tingin.
"Are you okay?" Nagulat naman ako sa pag-upo ni Blake sa tabi ko.
Napatingin lang ako sa kanya at wala sa sariling napatango.
"You drop this again." Napatingin ako kay Ethan nang may ilagay na naman siyang panyo sa harapan ko.
Napatingin rin ang iba sa kanya.
A-anong? Paanong napunta sa kanya ito? Na naman?
"You really like dropping your handkerchief do you?" He said with a boredom.
W-what?
Napatitig lang ako sa kanya.
Napatingin rin ako kay Kurt na ngayon nakatitig na naman kay Hannah.
Napataas naman ako ng kilay.
Napaangat siya nang tingin sa akin.
"What?" He ask.
"Err...Nothing." I just said.
Busy si Hannah sa pagkain niya while Ethan as usual walang pakialam sa mga nagyayari pero ang kakaiba napansin kong napatitig sa kanya si Surah.
Napakunot ang noo ko.
What's happening in our table?
"You really like staring at them do you?"
I gulp.
Napalingon naman ako sa katabi ko na kanina pa pala pinagmamasdan ang ginagawa ko.
"O-ofcourse not." I said nervously.
He smirk.
"Really ha?" Umiling-iling siya nang ulo bago ituon and pansin sa kinakain.
I swallow hard and I'll go back on eating.
"Don't drop your handkerchief again." He whispered na mukhang ako lang ang nakarinig.
Naramdaman ko na man ang pamamawis ng noo ko.
Gosh!
****
"Sam?" Someone called me.
Nandito papa ako ngayon sa labas ng dorm.
"Ikaw pala Hannah."
"What are you doing here?" She ask.
Umupo naman siya sa tabi ko. Nakaupo kami ngayon sa bench.
"Nothing. Nagpapahangin lang." I just relpy.
"Are you okay?" Tanong niya naman.
"I'm okay." I reply with out looking at her.
"Maayos ka na ba talaga?"
Napaangat naman ako nang tingin sa kanya dahil sa tanong niya.
I sigh.
"I don't know. Hindi ko alam." I know sadness is now visible in my voice.
"Sam, I know everything will be fine." She said, encouraging me.
I look at her.
Kapag tiningnan mo siya masasabi mong wala siyang pakialam sa iba, she's cold, she's like a heartless one, but the truth is marunong siyang magmalasakit sa iba, and she knows how to care on someone. Siguro kagaya ko masiyado lang siyang nasaktan why she's acting that way, I don't know behind why she become like this but I know she have a good heart. Am I right?
I hope so Hannah. I hope everything will be fine.
And....
I'm waiting for that day.
Vote and Comment!
___________________
A/N: howeee!!!! Sa wakas na tapos narin ang chapter na to! Thanks for waiting!😘😍
#keepWaiting!
#keepReading!
#Patience_is_a Must!
~purplessi_19💕