GROVER'S POV :
"Anong ginagawa ninyong dalawa?!" Nagulat kami ni Hopper nang umalingawngaw sa Playroom naming dalawa ang Nakakatakot na boses ni Mommy Eleina. "Naglalaro na naman kayo ng mga pisteng — "
"Mom, ano na naman bang masama sa ginagawa namin? We're just playing some— "
"It's Saturday. Dapat nasa Company kayo para tulungan ang Daddy ninyo!" Nagtinginan kaming dalawa ni Hopper. "Palibhasa mga wala kayong alam! Puro pabigat sa buhay!"
"Mom, please. Enough." Awat ko kay Mommy. "Every weekends, Lagi halos kaming nasa Kompanya para tulungan si Daddy. Para matuto." Kalmado kong sabi. "Kaya please, nakikiusap akong kahit ngayon lang, hayaan naman ninyo kaming gawin— "
"No! Huwag ninyo akong kontrahin dahil hindi ko itotolerate ang katamaran ninyo— "
"Hindi kami tamad!!" Nanggagalaiting sigaw ng kakambal ko.
Ito ang isa sa mga differences namin, Kung ako kaya kong kontrolin ang galit O kahit ano pang emosyon ko, Si Hopper, Hindi. Kapag galit, galit talaga.
"Huwag mo akong sigawan— "
"Dahil sumusobra ka na, Mommy!" Kitang kita ko ang inis sa mukha ng kakambal ko. "Hindi kami tamad at lalong hindi mo kami mga tauhan! Mga anak mo kami, Mom. Mga anak mo kami na nangangailangan din ng kaunting—"
"Anong gusto ninyo? Hayaan ko kayo and then what? Mas lalo lang kayong hindi matututo sa kung paano maging responsable." Bahagyang lumungkot ang mukha ni Mommy. "Ayaw ko ng mawalan dahil sa pagiging irresponsable ninyo, Hopper, Grover."
"Really now, Mom? Hanggang ngayon ba naman kami pa rin ni Hopper ang sisisihin mo. Ang palagi mong sasabihang irresponsable dahil — "
"Dahil iyon ang totoo!" sigaw ni Mom.
Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko lalo na nang makita kong may tumulo ng luha sa pisngi ni Mommy. Naiintindihan naman namin ni Hopper kung saan siya nagmumula. Kung saan nanggagaling ang galit niya sa amin pero dumarating din naman kaming magkapatid sa punto na hindi na namin kaya. Na hindi na namin kayang palagpasin ang bawat masakit na salitang ibinabato ni Mommy sa amin.
"Enough, Mom. I'm sorry." Sabi ko na mas lalong nagpaiyak sa kaniya. Tiningnan ko si Hopper at sinenyasang kumalma na bago ako muling tumingin sa aming ina na humihikbi na. "Alam naming hindi kami perpektong mga anak," Naglakad ako palapit kay Mommy. "Pasensiya ka na, Mom. I'm sorry for not being perfect— "
"Tama na, Grov." Pigil ni Hopper sa 'kin. "Hindi mo dapat ihingi ng pasensiya ang hindi natin pagiging perpekto dahil walang sinumang tao ang ipinanganak na perpekto at si Mommy dapat ang higit sa lahat ang nakakaalam at nakakaintindi sa 'tin dahil — "
"Hopper!" singhal ko sa kakambal kong wala na namang preno ang bibig. "Just fucking shut that fucking mouth of yours or better leave!" Nagpailing-iling si Hopper bago umalis. "I'm so sorry, Mom— "
"Stop saying sorry, Grov. Tama si Hopper. Nasa akin ang mali. Ako ang mali. Ako ang ina ninyo pero ako pa rin ang nagda-down sa inyong magkapatid. I'm so sorry, Son. I'm sorry— "
"Enough, Mom." Niyakap ko ang aking ina at buong suyong hinahagod ang kaniyang likod para pakalmahin siya. "Pare-pareho tayong nagkamali. Lahat tayo may pagkakamali na sana hindi naman ito nangyayari kung hindi lang kami naging pabaya ni Hopper kaya tama ka, Mom. Hopper and I, should learn on how to be responsible in everything." Medyo kumalma na si Mommy kaya nakahinga na ako ng maluwag.
Bad Boy? Yeah. Heto ako, naturingang Campus Bad Boy but hell, hindi mo matatawaran ang pagmamahal at pagpapahalaga ko sa aking ina.. Sa aking mga magulang rather. Tigasin mang tingnan sa Heuron, pag-uwi ng bahay, isa pa rin akong anak na mapagmahal sa ama't ina.
"I love you, Son." Sambit ni Mommy na mas humigpit ang pagkakayakap sa akin.
"I love you too, Mom. I love you so much." i kissed her forehead. "Namimiss mo na ba siya?" Tanong ko.
She nodded. "Walang segundong hindi ko siya naiisip. Walang gabing hindi ako nangulila sa yakap niya. Namimiss ko na siya, Grov. Namimiss ko na ang kapatid mo."
"Me too, Mom. Me too." Napatingin kami ni Mommy sa malaking picture frame ng isang bata na sinadya naming isabit sa Wall ng Playroom namin ni Hopper dahil walang oras na hindi kami nagsisi sa nagawa namin noon. "Kasalanan namin ni Hopper ang lahat, Mom. Kasalanan namin.. I'm sorry."
"Kung hindi siya namatay, mas masaya sana ang pamilya natin ngayon. Sana hindi tayo pare-parehong nakakulong sa nakaraan." Wika ni Mommy.
"Palayain na natin siya, Mom. Hindi tayo magiging masaya hangga't nagpapatuloy tayong magpakulong sa lungkot ng nakaraan. Lalo ka na. Ikaw ang higit na nahihirapan sa ating lahat, Mom." Sabi ko. "Gusto mo po bang bisitahin natin siya sa puntod niya?"
She smiled weakly. "I want to, Son. Pero gusto kong 'pag binisita natin siya, sana kumpleto tayong pamilya. Ang kakambal mong si Hopper at ang Daddy ninyo para kahit papa'no, kahit wala na ang Prinsesa natin sa atin, makita pa rin niya mula sa itaas kung gaano natin siya kamahal."
I nodded. "Ako na ang bahalang magsabi kay Hopper at Daddy, Mom. Magpapaluto din tayo ng mga pagkain para magkaroon tayo ng kaunting salo-salo sa puntod niya."
"Thank you, Son."
"You're always welcome, Mommy." Nakangiting tugon ko. "Malapit na pala ang Birthday ni Dad. Next month na, Mom. Anong plano mo? Susurpresahin ba natin siya?" Pag-iiba ko ng usapan.
"Of course, Son. We will be raising a Party to celebrate his special day and you and your twin can invite anyone you want. Your friends and even your Girlfriends." Nakangiting wika ni Mommy.
Ayos! Iimbitahin ko si Madi.
"Hmm," Malokong tumingin sa akin si Mommy. "May dapat na ba kaming asahan ng Daddy mo? May mga Girlfriend na ba kayo ni Hopper na hindi ninyo sa amin sinasabi ng Daddy ninyo? O baka naman nakabuntis na kayo at— "
"What the fuck, Mom?" Hindi ako makapaniwalang napatitig sa aking ina. "Girlfriend nga wala ako tapos iisipin niyo pang nakabuntis? Si Hopper ang tanungin niyo baka may tinatago siya sa inyong Apo." Pagbibiro ko.
"Hindi magandang biro 'yon, Grov. Babatukan— "
"Ikaw ang nagsimula ng topic na ganiyan tapos ikaw pa ngayon ang nagagalit." Iiling-iling kong sabi. "Hays! Iba talaga kapag matanda na."
"Sinong matanda?"
Humalakhak ako saka ko inilapit ang bibig ko sa tainga ni Mommy. "Ikaw, Mom." Bulong ko bago ako kumaripas ng takbo palabas ng playroom.
Naglakad ako papunta sa silid ko na may ngiti sa mga labi ko. Umaasa akong iyon na ang simula ng pagbabalik ng magandang relasyon namin ni Hopper sa Mommy namin. Umaasa ako na sana, mawakasan na ang ilang taong tinitiis namin ni Hopper na pagbulyaw at pang-iinsulto ni Mommy sa 'min.
Sana ..
HOPPER'S POV :
Naiinis ako. naiinis ako sa sarili ko. naiinis ako knowing na wala akong magawa to lessen up the pain in my mom's heart. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak pero hindi ko ipinapakita ang tunay na nararamdaman ko dahil itinatago ko 'yun sa maskara ko.. Ang maskara ng isang galit na Hopper. My anger is my fake facade.
"Miracle," Niyakap ko ang maliit na unan ng kapatid kong namatay dahil sa kapabayaan namin ng kakambal ko. "I'm so so sorry, Miracle. I'm sorry, Princess. I'm sorry." Pumatak na ang luha ko. Masakit sa akin ang pagkawala ng kapatid ko lalo na't halos araw-araw kung iparamdam ni Mommy sa amin ni Grover ang kasalanan namin. "I'm sorry.. Hindi ako naging maingat. But what can i do? I'm just a fucking 5-years-old back then!" I wiped off my tears. "5-years-old lang kami ni Grover kaya wala pa kaming kamuwang-muwang sa mga nagawa namin noon but why do we have to suffer all the consequences of our fucking mistake for a very long long time?! Why?!!" i screamed up to the top of my lungs. Sumigaw ako dahil sa bigat ng nararamdaman ko. Sumigaw ako kasi masakit. Kasi nasasaktan ako. "Bakit kailangan naming pagbayaran araw-araw ang pagkakamaling hindi naman namin sinasadya, Miracle? You know how much Grover and I, loves you right? Mahal na mahal ka namin kasi mga Kuya mo kami kaya nasaktan din kami sa nangyari sa 'yo." Mas humigpit pa ang pagkakayakap ko sa unan. "I wish you're still here.. with us. I miss you so damn much, Princess. Multuhin mo naman ako, please .."
"Son .."
"Leave me alone, Mom." Hindi ko na tiningnan pa si Mommy dahil ayaw kong makita niya ang itsura ko.
"Talk to me, Hopper." Dinig ko ang yabag ni Mommy palapit sa 'kin. "I'm sorry, Son." Nag-iwas ako ng tingin kay Mommy nang umupo siya sa harapan ko at tumitig sa 'kin. "Alam kong marami akong naging pagkukulang sa inyo ng kakambal mo pero sana katulad ni Grover, kaya mo rin akong patawarin at hayaan akong makabawi sa 'yo sa lahat ng pagkakamali at pagkukulang ko sa 'yo." Pakiusap niya.
Sana katulad lang din ako ni Grover na madaling umunawa. Na madaling magpatawad. Na madaling lumimot.
"I have to go, Mom." Tumayo ako pero hinawakan niya ang kamay ko. "Mom, please. Kailangan ako ni Daddy— "
"Just stay here and talk to— "
"Kailangan kong matuto— "
"No, Son. Kausapin mo ako—"
"I need to learn on how to be fucking responsible for you to fucking love me!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya tumaas na ang boses ko. "F-for you to l-love me a-again as— "
"I love— "
"As your fucking son and not as your fucking employee!" Sigaw ko. "Gusto kong matutong maging responsable para pagbayaran ang nangyari kay Miracle dahil— "
"Anak, Tama na. Tama na, okay? Tama na."
"Tama na? Why?!" pagak akong natawa at saka tumitig ng diretso sa aking ina. "Look at me, Mom. I'm still standing right? Ibig sabihin may madudurog ka pa sa 'kin kaya sige, huwag ka ng tumigil. Durugin mo ang kahit anong natitira pa sa aking pagkatao, Mom. Go!!" There's my traitor tears again but i don't care about my fake facade anymore. Gusto kong ilabas ang sama ng loob ko for once. "Si Grover madaling magpatawad but i'm not Grover. I'm Hopper. Mas marami pang nagagawang tama ang kakambal ko kaysa sa 'kin pero wala ka ring ibang ginawa kundi iparamdam sa kaniya na wala siyang kuwenta.. na wala kaming kuwenta!"
"That's not true, Hopper." nagsimula ng umiyak si Mommy dahilan para pakalmahin ko ang sarili ko kahit mahirap.
Anger issue strikes.
"Mom, I'm sorry. I didn't mean to be rude and disrespectful to you. I'm sorry— "
Tumayo si Mom at saka ako mahigpit na niyakap. Yakap niya na ngayon ko nalang ulit naramdaman.
"I love you, Son. I love you so much and i'm sorry. Patawarin mo ako kung nadamay ko kayo sa pangungulila ko kay Miracle." humihikbing aniya.
April Miracle. Ang nag-iisang prinsesa ng aming pamilya na namatay sa sunog dahil sa kalokohan namin ni Grover na ako talaga ang nagsimula. Naglaro kami ng apoy na pinabayaan namin hanggang sa lumaki na siyang tumupok sa dati naming bahay. Walang naisalba. Maging ang inosenteng si Miracle ay nawala. Simula noon, naging magagalitin na si Mommy.
Nasasaktan kami ni Grover, pero iniintindi namin si Mommy dahil alam naming kami naman ang may kasalanan na hindi sapat ang galit ni Mommy sa amin para ibalik ang buhay ni Miracle. Our only Princess. Our Miracle. Naging maskara namin ni Grover ang pagiging Bad Boy sa Heuron para itago kung anong buhay mayro'n kami.
"Mahal na mahal kita.. kayo ni Grover. Mahalaga kayong dalawa sa 'kin pero sa tuwing sinasalakay ako ng matinding pananabik sa kapatid ninyo, hindi ko na mapigilan ang sarili kong magalit sa inyo."
"You are blaming me and Grover for her — "
"Yeah. Kayo ang sinisisi ko and I'm sorry. Please forgive me, Son."
I smiled sadly. "Madaling magpatawad, Mom, Pero hindi madaling lumimot. Alam kong patawarin man natin ngayon ang isa't-isa, Hindi pa rin mawawala ang lamat ng kahapon But i'm willing to give you a chance.. to give us a chance." i said. "Handa ka bang mahalin ulit ang mga taong naging dahilan kung bakit nawalan ka ng isang— "
"Nanay mo ako. Nanay niyo ako, Hopper. Nagkamali ako pero ang pagmamahal ko sa inyo, hindi nawala. Magalit man ako sa inyo, the fact that you and Grover are my sons, my flesh and blood will never change and remains the same." Ngumiti si Mommy saka muling naupo at hinaplos ang mga gamit ni Miracle. "Sadyang mahirap lang sa isang magulang ang mawalan ng anak lalo na sa paraang napakasakit. Namatay siya in a tragic way, Hopper. Kaya nasasaktan ako sa tuwing iniisip ko kung gaano siya naghirap habang tinutupok siya ng a-apoy .." Her voice cracked. "I miss you so much, Sweetie.. " Sambit niya habang yakap-yakap ang Staff toy ni AM. "Don't worry, malapit na kaming bumisita sa 'yo. Bibisitahin ko ang puntod mo kasama si Daddy, Kuya Grover at Kuya Hopper." Nakangiti si Mommy pero hindi niya kayang itago ang lungkot niya dahil kitang kita iyon sa kaniyang mga mata.
Napansin kong nakasilip si Grover sa pintuan kaya nilingon ko siya. Sinesenyasan niya akong lapitan si Mommy. Unghang talaga. Hindi naman ako kasing husay niyang mag-comfort.
Sinenyasan ko siyang siya na ang lumapit kay Mommy pero nag middle-finger sa 'kin ang gago. Hinayupak na 'to.
"Lumapit kayong dalawa sa 'kin hindi 'yung sesenyas-senyas pa kayo." nagpalunuk-lunok ako sa sinabi ni Mommy.
"Lumapit ka daw gunggong." Sabi ko kay Grov.
"Ikaw din bugok." Balik niya sa 'kin.
Biglang tumawa si Mommy dahilan para mapatingin kaming dalawa ni Grover sa kaniya ng may pagtataka.
"A-are you okay, Mom?" Tanong ko. Hindi naman siguro siya tatawa ng walang dahilan. Hindi rin naman siguro siya ..nababaliw?
"Anong nakakatawa, Mom?" Tanong din ni Grover.
"Natatawa lang ako dahil nagbabangayan na naman kayo.. Just like before."
"Are we reminiscing the past here, Mommy?" Nakangiting tanong ni Grover saka umupo sa tabi ni Mommy at parang batang naglalambing.
"Yeah. Madami na palang nasayang na panahon sa ating tatlo." Sambit ni Mommy. "Puwede pa naman akong bumawi sa inyong dalawa 'di ba?"
"Of course. Puwedeng puwede at simulan mo na sa pagluluto ng paborito kong Kare-kare, Mom." Grover said.
"My Chicken adobo first." sabad ko.
Natawa na naman si Mommy. "Samahan niyo nalang akong lutuin ang mga paborito ninyo."
"Good idea." Sabay naming sabi ni Grover.
"Let's go, twins." Nakangiting wika ni Mommy at nauna ng naglakad palabas ng silid ni AM.
"So, ayos na kayo ni Mommy?" Tanong ni Grover sa 'kin.
I nodded. "I wish Miracle is still here." Sambit ko habang ipinapalibot ang paningin ko sa kabuuan ng silid noon ni AM.
"She's happy watching us from there." Turo ni Grover sa taas. "Halika na bago pa tayo sigawan ulit ni Mommy." He joked. "Wait, Malapit na ang Birthday ni Dad and nag-usap na kami ni Mommy about it and she said na puwede tayong mag-invite ng mga kaibigan natin or even ..Girlfriends?"
Natawa ako. "Girlfriends? Bakit, may mga Girlfriend ba tayo?" Nakangising tanong ko. "Oh wow! Nakalimutan kong may Madison ka— "
"She's not my Girlfriend moron— "
"Gago. Ang lakas nga ng tama mo sa amazona na 'yun— "
"Kasing lakas ng tama mo kay Nathalie?"
"Fuck you!"
Sa gitna ng bangayan namin nagawa pa naming magtawanan.
Family. Sadyang magulo minsan. Nakakalito but at the end of the day, pamilya pa rin ang malalapitan mo at masasandalan mo.
Thank you, April Miracle.
--
AM (April Miracle)
--
To be continued ..