Napakaganda ng tanawin mula sa veranda na beach house na iyon nang kanilang pamilya sa Samal Island, pero parang hindi iyong napapansin ni Maris. Dito niya napagpasiyahan manatili. Ayaw niya kasi na abalahin pa ang pamilya. Pag nasa Tagum kasi siya ay napapansin niya ang espesyal na pagtrato nang lahat sa kanya, ayaw niya yun. Lalo niya nararamdaman na may karamdaman siya.
"Eh Dai, ihahandako na baangpagkainmo?" narinig ng dalaga na tanong ng kanilang kasambahay.
"Mamaya na langpo, Nana!" she smiles and politely shook her head. Tila nakakaintindi naman na tumalikod ang matanda at bumalik sa kusina.
Halos may isang buwan na din mula nang makabalik siya sa Davao mula sa Maynila. Pero pakiramdam ng dalaga ay tila napakatagal na. Miss na miss na niya ang kanyang mga estudyante, ang kanyang mga kapitbahay, at higit sa lahat si Daniel.
Pinilit ni Maris na pigilan ang mga luhang nagbabantang muling lumabas sa kanyang mga mata. She's been crying, and in all honesty, napapagod na din siya sa pag-iyak. Mariin niyang pinikit ang mga mata, at dinama ang malamig na hangin na tila yumayakap sa kanya. Nasa ganon siyang ayos nang makarinig siya ng isang tinig na kumakanta, kasabay nito ang pagtugtog ng gitara.
"I sit and wait
Does an angel contemplate my fate
And do they know
The places where we go
When we're grey and old
'cos I have been told
That salvation lets their wings unfold
So when I'm lying in my bed
Thoughts running through my head
And I feel that love is dead
I'm loving angels instead...
Kilala niya ang tinig na iyon. Mabilis siyang nagpalinga-linga upang hanapin ang pinagmumulan ng tinig, hanggang sa tumingin siya sa ibaba ng bintana. She saw Daniel. Hawak nito ang gitara. Masuyo niyang pinagmasdan ang lalaki. Gulo-gulo ang buhok nito na tila galing sa isang napakahabang biyahe. His face looks tired, but nevertheless he is still her handsome Daniel. Nasa likod pa nito ang backpack. Tuluyan ng hindi napigilan ng dalaga ang pagtulo ng mga luha.
And through it all she offers me protection
A lot of love and affection
Whether I'm right or wrong
And down the waterfall
Wherever it may take me
I know that life won't break me
When I come to call she won't forsake me
I'm loving angels instead
When I'm feeling weak
And my pain walks down a one way street
I look above
And I know I'll always be blessed with love
And as the feeling grows
She breathes flesh to my bones
And when love is dead
I'm loving angels instead.....
Gusto itong sugurin ng yakap ni Maris. Alam niyang pinalaya na niya ang lalaki, ngunit ngayong nakikitya niya ito sa kanyang harapan, di niya maiwasan na hindi gustuhin na yakapin ang lalaking minamahal.
And through it all she offers me protection
A lot of love and affection
Whether I'm right or wrong
And down the waterfall
Wherever it may take me
I know that life won't break me
When I come to call she won't forsake me
I'm loving angels instead......
Agad bumaba ang dalaga. Sinalubong siya ni Daniel at binuhat. Nagyakap sila. Pakiramdam ni Maris ay nagkaron siya ng ibayong lakas.
"Panomonalaman...?" naguguluhan niyang tanong dito ng maghiwalay sila pagkaraan ng ilang sandali.
"Kay Fourth.... Pinilitkosiya!" maikling paliwanag nito sa kanya. She smiles, may pakiramdam talaga siya na ang kaibigan ang may kagagawan ng kanilang pagtatagpo.
"P-aanomonalaman na nanditoakosaSamal?" marahan siyang naglakad papunta sa dagat, agad naman siyang sinundan ng binata.
"Sa parents mo! Una ngaayawnila eh, perodirinnilanatiisangkagwapuhanko." kumindat kindat pa ito sa kanya, bagay na ikinatawa niya.
"Kapalmo ha! Nag-kapeka na ba? Dikaninenerbiyosdiyan ha? Bakanamantinakotmosila mama at papa?"
"Grabe! Takotkolang. Buong lugar yatadoonkamag-anaknyo eh. Pogilangtalagaako, I look so harmless and an angel kayabinigay ng parents mosa akin ang address nyo."
"Hahahahah! Angkapalmotalaga." she laugh, the first for almost a month. Bigla siyang niyakap ni Daniel mula sa likod. Napa-pikit si Maris.
"I miss you, Maris!" bulong nito sa kanya. Di malaman ng dalaga kung ano ang gagawin. She likes the warmth of his embrace, yet inaatake na naman siya ng takot.
"B-bakitka pa nagpuntadito? Hindi mobanabasaangsulatko?" pinilit niyang patatagin ang kanyang tinig, kahit na may palagay siya na hindi niya iyon nagagawa ng matagumpay.
"Nanditoakokasitinuruanako ng parents ko to follow my dreams..." narinig niyang sinabi nito. Maang siyang napatingin dito na naguguluhan.
".... you are my dreams eh!" dagdag nito. Hindi niya napigilang mapangiti. Paano ba niya matitiis ang lalaking ito?
"Daniel, I'm serious! Alam mo naman ang kalagayan ko, di ba? Di ka na dapat pumunta dito."
"Yan ba talaga ang gusto mo? Pero bakit parang iba ang nababasa ko sa mata mo?" pinilit nito na iharap siya. Mabilis niyang iniwas ang kanyang tingin, pakiramdam niya kung hindi gagawin iyon, ipagkakanulo siya ng kanyang sariling mga mata.
"Maris, let me love you! Kung bilang na ang araw na magkasama tayo, so be it. Handa ako, masasaktan ako, oo pero mas hindi ko kaya na wala ka sa buhay ko when I have the chance to."
"But I'm d-dying!" muling umagos ang kanyang mga kinikimkim na luha.
"No, you're not if you accept to undergo the operation." hinawakan nito ang kanyang mga kamay.
"A-yoko!"
"Bakit ayaw mo? May 40% chances na gumaling ka. Malaking porsiyento yun, Maris!" she saw the flaming hope in Daniel's eyes. Nakakahawa, nakaka-lakas ng loob.
"P-aano kung hindi? Paano kung mawala ako habang nasa gitna ng operasyon? Mas gusto kong gugulin ang natitirang panahon sa mga taong mahal ko." her voice is full of fears. Hinawakan ni Daniel ang mukha ng dalaga at inangat ito. He look straight to her eyes.
"Gawin mo ito para sa aming mga tao na nagmamahal sa'yo, Maris. Gustuhin mong mabuhay, please? Marami kaming nagmamahal sa'yo. Mahal kita, mahal na mahal! Kung pwede ko lang na ipahiram sa'yo ang ilang mga taon sa buhay ko, gagawin ko. But we both know we cannot do that. I can only encourage you to fight harder for us, for me, and most especially for you. Mabuhay ka, Maris. Marami kaming mga tao na kailangan ka pa dahil mahal ka namin..."
Mataman itong pinagmasdan Maris. Bakit habang pinapakinggan niya ang mga sinasabi nito, parang pakiramdam niya ay napakadali nang lahat? He made it sound like it's so easy to fight fate and death.
"Lalaban ka for us, di ba?" muli niyang narinig na tanong sa kanya ng binata. She look at him.
"S-sasama ka?" kinakabahan na tanong niya sa binata. Kung papayag siya sa operasyon, kinakailangan nilang lumipad sa US, nandon kasi ang pinakabago at pinakamagandang teknolohiya. May kamahalan ang operasyon, pero di iyon alitana na kanyang mga magulang. They are willing to give everything just for her to get well.
"Oo, pangako yan! Ako ang una mong makikita once you open your eyes." he cupped her face. Pumikit si Maris at dinama ang init ng mga palad ng binata as if getting some strength from his touch.
"Pangako mo yan ha! Pag ikaw hindi ko nakita, mumultuhin kita.." biro niya sa binata. She hear him laugh.
"Silly! Saka kung multo ka man, hindi ako matatakot. Ang ganda mong multo!" ganting biro nito sa dalaga.
"Aha! Huli ka, sabi na nga crush mo ako eh!"
"Hahahaha! Halata na ba? Love na nga yata kita eh." namula ang dalaga sa tinuran ng binata. Hinilig niya ang ulo sa balikat ni Daniel at saglit na katahimikan ang namagitan sa kanila. Ang binata ang unang bumasag nito.
"Maris, hmm, what will you say if we marry first before ka magpunta sa States?" malambing na tanong sa kanya ng lalaki. Maang siyang napatingin sa binata, tila sinisigurado kung tama ang kanyang narinig. Nakita niyang may kinuha ito mula sa backpack na isang maliit na kahon. He opened it and she saw a diamond ring. Hilam sa luha ang dalaga. She is too overwhelmed. Her happiness is right here in front of her offering his self, his name and his love.
"Maris, will you allow me to take care of you, be with you and love you till our own forever?" umiiyak si Daniel habang sinasabi ang mga katagang iyon sa kanya. He knows that forever is such a long time to promise, pero pwede naman silang gumawa ng ibang kahulugan ng forever, di ba? They can treat each day as their own forever.
"Yes, yes! I will marry you!" buong pagmamahal na niyakap ni Maris ang kasintahan. Hindi niya sigurado kung ano mangyayari. Hindi siya sigurado kung patuloy ba siyang mabubuhay, pero sigurado siya mas madaling harapin ang lahat pag kasama niya si Daniel...